장음표시 사용
201쪽
ter Theologi Ratio eges enim soli censentur propri Mnaturales esse Adς fili j,qui ab eo naturali via generationis propagantur. Et haec caussa est , cur Augustinus lib. i. de peccata meris &renatu cap. i. o lib. i. denupi cap. lib. ς.contra Iulianum cap. 9 astarnae , concupiscentiam
esse , quae peccatum originale traducit non qui, concupiscentia carnalis it vera caussa peccati originalis , neque enim caro animam inficit sed quia peccatum originale transimitti non potest nisi per naturalem genclationem , in qua post lapsum primi hominis concupiscentia vehememcrin inordinate viget ut recte notant Scotus D. Thomas. Hinc peccatum
originale in Christo esse non potuit inius enim conceptio ac generati non humana fuit seminalis; sed altior longe in diuinitus facta, operes virtute Spiritus Sancti cita ut Christus sit απατωρ , id est, sine patre secundum humanitatem ; sicut est μέτω , id est , in matre
secundum Deitatem. Similiter si quis x carne , aut alia parte hominis ab Adamo descendentis miraculose illarinaretur a Dao, is non contraheret pecca
deret ab Adam ordinaria rixturali via generationis, ut recte
Diae o IV. Modus , quo peccatum originale traducitur in posteros, ex dictis ita colligitur. CVM primus parens ex pacto ordinatione Dia iustitia originalem pro sei posteris ex senaturaliter propagandis, ita accepcrit; visi pi receptum de non comedendo ex arbore vetita ob
seruaret, eam non tantum pro se
conseruaret, sed Min posteros suos transmitteret , sin vero praeceptum illud itas rederetur,candem&sibi di posteris amitteret;
eo ipso ubi praeceptum transgressus est, comedit de fructu Vetito iustitiam originalem sibi posteris suis perdidit. Vnde
quotquot ex Adamo per naturale maris foeminae generationc descendunt,cum desectu iustitiae Originalis hascuntur qui cum sit desectus sormae debitae,no potest non esse vera priuatio iustitiae .riginalis;in qua quoniam formaliter peccatu originale consistit,
necesse est, ut, quotquot posterOrri naturali via generationis ab
Adamo descedunt, nisi quis singulari Dci iiiii legio, iuxta ea, quae subsequente puncto dicemus,eximatur peccatum Originale cotrahant. Pubsit, ut inepte Tractarint suis. LXXXIII.
202쪽
Dis'. IV. Somadopeccatum originale, a caesurinposteros Iulianus apud Augustinum lib.
a. de nuptiis .co cupiscentia. cap. r. 48. sciscitetur perquam rimulam peccatum ora male in mundum irrepserit Et apientc Augustinus respondeat; frustra quaeri latentem rimulana. ubi apertissima pateat ianua, dicente Apostolo ad Rom. 3. Per
mundum intrauit Oc. Et haec de puncto primo.
occurrit dissicultas de beatissima Virgine An etiam ipse con
tem astarinantem tenet D. Thomas in . r. quaestion 8 i. art. I. Negantem sequitur Scotus in . distinctione . De qua re quo niam ex professis agendum erit in tertia parte, quaestione 2 7.
NOTANDv est Aliud esse, peccasse in Adam, Et aliud contrahere peccatum originale. Tunc posteri in Adamo pcCcarunt, quando ipse actuali volun
tale praeceptum de non comedendo fiuctu vetito tras gressiis est; nam cum x pacto Mordi. natione gi capit esset princeps totius generis humani, modo supra explicat voluntas eius reputata fuit voluntas Omniumne eo naturaliter propagandorum. Hinc factum est, ut
Omnes quotquot ex eo proseminandi erant, una cum natura induerent debit unam necessitatem incurrendi peccati originalis idque reipsa etiam incurrunt, nisi si quis speciali Dis gratia pr. aeueniatur. Tunc verbposter peccatum originale contrahunt, quando anima cuiusque corpori suo infunditur nempe in ipso conceptionis seminalis momento. Vnde patet discrimen inter trilinque. Nain illud peccatum actuale fuit, morali aestu atione omnibus posteris imputatum hoc vero habituale, in unoquoque posterorum reipsa inhaerens aeproprium. Hoc posito: Di o. I. Etiam Beata Vi go in Adamo peccauit ac proinde debitum iactu redi peccati originalis ex eo traxit. Haec con- elusii statuitur contra Ambros. Catharinum estque ade certa, ut opposiva sententia non immerito erroris postuletur. Probatur I ex scriptura sacra Ad Rom. 3. Omnes peccauerunt egenigraiia DEI. Ad Rom. s. In quo omnes peccauerunt Ubi Paulus abibluteastaimat, omnes peccauisse in Adamo, id eb eguisse redemption e 2. ad Cor. S. Sivnmpro omnibus mortuus est,eri omnes mortui unt. Sed certum est Christum
203쪽
I76 morimina esse pro beata Virgine, alias non sitisset redempta merito Christi Ergo certum est B.
Virginem fuisse mortuam , faltem in Adam r. Corinth. it.
ita in Christo omnes tui ibuntur. Sic tergb Vligo in Christo vitam habuit, ita dc in Adam
Adam non tantum pro aliis O- steris, sed&pro B Virgine iustitiam originalem accepitri Ergo
cana voluntaria praeuaricatione amittens , non tantum aliis posteris, sed oc B. Virginia milit ac proinde non tantum alii posteri, sed&B Virgo in Adamo peccauit, ex eo debitum incurrendi peccati originalis traxit. Dico S ECv Noo. B. Virgo
peccatum originale reipsa non contraxit, sed fuit speciali DLipriuilegio praeseruata ; quia videlicet ex meritoChristi redemptoris in ipso conceptionis suae momento gratiam sanctificantem accepit; quς non potest cum peccato originali consistere. De qua re fusius in . parte quaestione 27.
peccato originali materia. CCL Licii Tu I. Quid dicendum sit ad illam quaestionem:
Virum . si Adam non peccasset, peccante Eua, posteri contra xii
sent peccatum originale Aliqui assar mant. Alij verius negant. Ratio est. Solus Adamus consti-l tutus est caput 'rinccps totius generis humani, ei commissa iustitia originalis quam ad posteros transiri iteret. Ergo blo eo peccante posteri amilluri erant iustitiani originalem , in cuius priuatione consistit peccatum riginale. AP o ut illud Eccle
tur. Sensus enim est, a muliere peccatum incepisse,in ab ea inductitii Adamum ad peccandum; ob cuius peccatum posterini trahunt peccatum originale COLLIGi Tua . II. Filio sit qui geniti fuissent ab Adam O,antequam peccaret, ipso deinde peccante, non uis e contracturos peccatum originale Nepotes vero ab hisce nascituros illud fuisse contracturos. Primum p.rti t. Quia peccatum Originale non transfunditur nisi per generationem ' in
filios ante peccatum genitos non potuit per generationem amplius transfundi. Secundum probatur Nam nepotes vere cinsent per generationem propagati ab Adamo peccatore iam facto, cui lex imposita erat ut ipso peccante, posteri amitterent ii stitiam original m.
204쪽
tuo. LXXXV De Macuti peccati. I 77 COLLIGITVR. III. TametsAdam non peccant , posterigeniti fuissent in iustitia originali dogratia non tamen in ea fitissent confirmati Tum quia eiusmodi confirmatio ex nullosundamento colligi potest Tum quia sicut Adam peccando posteris necessitatem imposuit solum nascendi in peccato , non autem in eo permanendi, cum ab eo solui Hiberari possint; ita non peccando imposuisset necessitatem solam nascendi iniustitia gratia; non autem in ea permanendi cum ab ea possint excidere: deficere. Ita D. Tho
catum originale esse in voluntat tanquSm in subiecto. Haec enim per peccatum sormaliter auersa est a DEO An vero proxime cim mediatessit in ea, aut potius in essentia animae, pendet ex alia quaesitiones Scilicet, an gratia, cuius priuatio est peccatum originale, sit in essentia animae. De qua re alibi. Quae subsequentibus duabus quae si ionibus tradit D. Th mas, satis perspicua
onis huius articuli. RricvL, quaerit D.
Thomas: rumpe catum caussit aliquam maculam n anima ZCoscLvsr esita illimans Constat passim ex scriptura acra.
non ita eimi orae bus Iosue. 22. VI, in praesentem diem macula
huius sceleris in obas permanet. Ecclesiast. i. Beatus diues, qui inuentus es ne macula Ierem. a. oculata es ininiquitate tua corame Matth. s. uodprocedit ex ore, hoc coinquinat hominem. Apocal. 22. vi in sordibus est,so desa adhuc. Hinc est,ut is, quibus peccata remittuntur, dicantur in scriptura ablui,& mundari. Ei aiati . Si abluerit domi nos serris Iliarum Sion. Zechiel. i. Gundam super vos
aquam mundam , se mundabimini as omnib.u iniquitatibus vestras Actor. 22. t tu pro
205쪽
culi maneat in anima post aerum peccati CONCLusio est assit-mans Q ii post actium peccati homo vere' proprie dicitur peccator , quousque ei peccatum remittatur Ergo vere proprie maculatu . Inc, Luc. . dicitur de Maria Magdalena Mulier quae erat in ciuitate peccatrix. Matth. . de Publicanisci Peccatores disium-ῖebant cum I EI V. Luci S. Exi a me Domine, quia homo peccator sum, es Quos non semper actu peccaste pei spicuum est.
non exigua inter Theologos lis est . quid sit macula ista, quae praeterit actu peccati manet in anima peccatoris Missa opi One coli , quam reserunt refutant Vasque hoc loco disp.r'9. ca . a. S r. orius instit morat. lib. . cap. q. quae illo 3. Existimant Thoni istae recentiore i Dominicum Sotaim in . Gil racti O n. s. umilione . articulo . maculam
in o Ensu intelut iri tuatio gratiae relicta C . tu peccati vere animam maculet, eamque constituat peccatricem dc habitualiter auersam in os non est improbanda. Cinara enim gratia sit nitor , Ornatus&pulchritudo anima: .eius priuatio noni testionisse ma
liuataria exactu praeterito peccati, Veram rationem obtinet peccati habitualis. Veruntamen
quia haec sententia strictior est,
quam ut omnem rationem maculae, in qua peccator, transciante actu peccati, dicitur manere, complectatur; nam 'eccatum veniale maculam relinquit in anima mi Iam tamen non priU. ζgratia habituali Et quia ad de clarandam macularum , ut alia malo aut grauior sit alia, qualitatem non est ustaci cris; nam fieri potest, ut ex duobus equali gratia habituali instructis, Vnus grauior peccato mortali se obstringat ac proinde V maiorem peccati maculam comi hat; alter verbis in iis graue P catum lethale perpciret, a pro ' inde ut mino sit in eo macula peccati in quibus tamen alis est gratiar priuatio. Hinc ali uniuei alitis docent maculam peccati proprie denominationem sie, ab actu peccati prael rito i ait id, unde homo est denominatur peccator macula ius ii ipse a ius peccati; hii tametsi
206쪽
aenio LXXXVII De Reatu poenae. metsi physice Sactu non mane at , quia supponitur transi j cte;
manet tamen moraliter labitu quamdiu non retractatui hoc
est, quamdiu eius eximiadi manet in peccatore Obligatio. Ex AC SENTEMTi facile telligitur, quomodo omne pcccatum animam maculet grauius aut leuius, pro mensura conditione . qualitate materiae,&circumitantiarum.
De Reatu poenae. OCTO SVNT QUAESTI
ones huius articuli. Reti CvLo I. quaerit D. Thomas Vtrum rea-
peccati CONCLUSIO est astitatans. ARTicvLo II. Irumprccatum p sit esse poena peccati Z CONCLv-sio cii. Peccatum per se non potest esta poena peccati, sed tantum per accidens. ic Lo II tram alique
pinnae Cosci usio est ais r mansis de fide Matth. s. Ite
Cns non extinguetur Ratio e l. Culpa in inferno, ubi cuniten ne locus non est , aeterniim diti itura est, Ergo poena. A Wi IV. Vtrum e lebe. Iur pinna in ita cundum quantitatem si I. est i eccato mortali ratione aversionis, quae in eo est, debet ui poena damni infinita obieci ille; nempe amissio boni infiniti. CONCLusio II. Peccato mortali ratione conuersionis,
quae in eo est, cspondet poena sensus finita.
to mortali, quod pugnat cum fine charitatis, debetur poena aeterna Veniali autem peccato secundum se, quod fini charitatis non aduersiatur , non debetur
ARet i Cuco VI. Vtrum reatus pgnae remaneat post peccatum CONCLusio est. Remota macula potest manere reatus non poenae simpliciter, sed eius, quae au- serri satisfactione potest. Ap. TiCvL VII. Vtrum omnis
c Lusio est a trirmans. R i VIII. Vtrum aliquis puniatur pro peccato alte rius o MCLusio I cst Si sermo
207쪽
sit de poena volui uarie assumpta, quae non est si inpliciter mira ted satisfactoria, unus punitur aliquando pro peccato alterius. CONCLusio Il. Si loquamur de poena pro peccato inflicta, prout sortitur rationem poenae, unus quisque solum punitur pro peccato suo. Co MCLusio Ill. Sisermo sit de poena,quae habet rationem medicinae , unus punitur nonnunquam pro peccato alterius.
DISPUTAT lo I. Vtrum peccatum possit esse poena altemus
ratione peccati, an videlicet peccaturi qua peccatum est, possit M poena peccati alterius 8 P. R ArriR MAN videtur sub- sic iaciatibus arguntentis suaderi possie Prani aut horitate Script tu ae Sacrae Psal. 68 A pone ini- ciuitatem per Iniquitatem. Ad Rom. I. Propter quo tradidi i os DEVS in reprobumsensum. Ex quibus locis clare collat unum peccatum duci propter aliud ac prininde poetiam esse alterius Secundo.Tcitu oniis S. S. Patrum. At gustin. li . contra luitanum.
subire rationem poenae Ergo Apriuatio boni honciti scia indi . . . iis, i ii qui constitit ratio forina IIS peccati. PARTEM NEGANTEM se a litur major&melior pars Pheo irum; D. Thomas Ichoc loco, Antisto lorent. b. tractatu o. p. s. quaeit s. Ale-j
sententiae explicatione. NOTANDv M. citri In peccato quod existimari possctet esse poena alterius , quatuor considerari posse Primo ea, quae peccatum antecedunt iunt permissio peccati
208쪽
Di sui. LVtrumpeccatum pepeccativi subtractio gratijestacacis. Secundo. Eda, qtiae activa peccatic utar, ut labor , molestia, diali uitas. Tertio quae peCcatum subsequutitur Vt tristitia, anxietas, remo. lii Sconscientiae. 2uam
tb ipsum peccatum p to. Dico I. Ea,quae peccatum antecedunt, possunt esse poena peccati prioris. Nam ut in materia
de reprobatione ostendimus, DE si ustii si me permittit aliquestibinde ruere, quia iam ante 1 grai uter peccauit isique specialia gratiae suae dona desaegat quia acceptis suisciciatibus aut vitio. luit, aut male etiam fuit usus. Huc faciunt illa Scripturae testimonia ad Rom. I. Commutauerunt verit trem In men ae: Ium, seruierunt crciturae potius, quam
creatora Propterea tradidit ictos DEI Si pa dones ignominiae. Et insta Sicut non probaueranti DI M.' .ibera in notitia, ad dit id sDEVS in reprobum sensum. Et a. eTE .Ebria Gantatem critatis non receperat, visatur serent, ideo mittet P. DEVS operationem errorussit Piaim. 8o. Dimiseros si eundum desider cordis eorum,ibuni in is inventionibus stas Legi potest D. Gregorius in illud
Zec. cap . Si conuersu iustetu, c. Vbi Hoc, inquit, cum Iremore nobis considerandum est, quod iustuor omnipotens DLVS cum ira Gi- orna alterii eccat 3 i. Iturpraeceden hau peccasu permIt tit, ut caecata mens etiam in alia. elabatur. Et D. Augustin. lib. de
bono perleverantiaticap. 6.& lib. contri Iullan cap. 3. degrat.
' lib. arbit. cap. ai. Et lib. O. de ciuitate El. cap. i9. alibi. Dico II Ea,quae actum peccati comitantur, ut labor, molestia,dissicultas vel quae pecca tum subsequuntur ut tristitia an lxietas, infamia remorsus conscientiae, polliunt esse poena peccati. In hac conclusione omne conueniunt. Haec enim sunt quibus
homo ob peccatum siligitur. De poena comitante loquitur Scriptura Sacra Sapient. s. La titsi mus in via iniquitatis, seperditionis, ambulauimus i o di i lciles. De subsequente i Machab. cap . Reminiscor a rum strae feci, circ. Et ecce erra tristitia P al. 82. Impis acies eorum, impiorus scilicet ignomi ira Levitici cap.
6. Dato pauorem in cor Is eorum G c. Terrebit eos sonuis, nantis. Hinc illa D. AUU... iiiii sentcntia lib. i.contcss.cap. . Iussisti Domine, essi ed, ut poena suasit Ui mus inorinatus am-
Dico I I. 'eccatum, qua sor- maliter peccatum est non potestem poena alterius peccati. Prob.i
turprimo i cena est quae com-lpensat delictum in deformitas
209쪽
i82 unius peccatino compensat, sed potitas auget cumulat defor-naitatem peccati alterius. Ergbpeccatum ratione deformitatis suae hoc est, quatenus formalite peccatum est,non potest esse pori a peccati alterius. Deinde. Poetia respectu instigentis illam, habet rationem ultionis, teste ristotele. I. Rhetor cap. o. Sed nullus uitiis iudex ulciscitur transgremionem legis suae, &.in iuriam sibi illatam,alia transgres sioneri iniuria contra se. Ergo
qua peccato debetur sed non est author peccati, qua peccatum est Ergi peccatum , qua pecca tum est , non potest esse poena peccati. Dernum. Omni poena, quam peccatum meretur, est obiectum iustitiae vindicativae, ac proinde licite potest a iudice intendi; sed peccatim sub ratione malitia moralis , seu quatenus peccat u est, no potestullo modo licit ini edi Ergono potest ullo modo esse obiectu iustitiae vindicatiuae a proinde nec poena P i ius. Id. re pro
ἴ Patres loquuntur iuxza e tristina primae ct echmdari peccatum sit poena alterius non ratione siti, quatenus formaliter peccatum est; sed ratione subtractionis gratiae aut cilcctuum. AD TERTIUM. Disparem valde rationem esse eius priuationis, quae sol maliter peccatum est id aliarunt quae peccata non sunt, probant argumenta tertiae assertionis.
;ernus, illae larmin. tractat delpurgat Controuersiam hanc quatuor assertionibus resoluo. Dico I. Peccato mortali duplex poena debetur, na damni, quae consilli in carentia visionis beatificae, seu exclusione a regno coelotu;&altera sensus, quς posita est in cruciatu tortura ignis infeli Vi tuasque clara nactatio et Mura Sacra Panae
210쪽
i l. V. Eaepoena cderit Abraham, Isiaci, Iacob,
nu. st iniquitate mittent in cami
tet, ardet. Marcii. I Corinth.3. Apocat.1 .&c. Rationem utrius que poena exhibet D. Thomas. art. . Nam licuit tuo sunt in peccato naoietat auertio a Deo, conuerisio ad creaturam ita sua virique poena responciet auersioni quidem poena lamni Aequuenini est , ut qui te voluntarie aDEO auertit ita maneat a Deo scit nunquam cius con ira C ni unioni
est,ut qui se inordinate ad creaturam conuertit gloriam aut delectationem excia contra praescriptum rectae rarionis quaerens , a creatura etiam an ur, iuxta illud Apoci 8. e. i. glor sicani sed in deliciusuit, Lint: - .rte isti tormentum uictum. Dico II. Vtraque pCena erit aeterna. Est de fide Marth. 1 f. Marcio Vbi peccatores dicun
mus tormentorum eorum ascendet
in ecula ecalorum, c. Ratio es. Quamdiu manet culpa tana diu etiam manere debet poena: sed in eo, tui lethali peccato oblita ius moritur, culpa perpetub duratu ra est; quia in eo se statu potuit,in
satisfacere Ergo poena etiam perpetui, duratura est. Olli s. Scriptura Sacra
misericordiam Dei pallam praedicat, linies. 76. Non obliuiscetur ι- sereri DEV S.& Psal. - llisera tiones Di super omnIa opera eiu . Ergo non videtur Deus peccatori statuisse poenam perpetuo dura' turam: alioqui omnem ei miseri cordiam praecidisset. Re pondeo Scripturam,ubi Dei misericordia commendat, vel loqui de hac vita, in qua locus est ponitentiae: Vel si testimonia illa ad damnatoSetiam extendenda sunt, in iis etia elucet misericordia diuina; quia citra Codignum puniuntur. D: o. Ill. Vtra a poena init insece simpliciter finita it. Probatur. Et prim b quidem de poena sensius; quaecum cauli tui . creaturali nita; recipiatur in creatura finita , non habet, unde accipiat infinitatem intrinsecam extent tuam. Dei;