장음표시 사용
291쪽
Dis'. I. In quo disserant Lex ver e, ρua' Qui asserunt circumcisionem habuisti vim remittendi peccatum originale conserendi
gratiam iustificationis. Probatur haec sententia. I. authoritate Scripturae Sacrae. Genes r. Masculin, cuius praeputi, caro circum ci a non fuerit, delebitur anima
i a de populo suo, quia pactum
meum irratum fecit. Ex quo loco colligi videtur, masculos virtute circumcisionis liberatos fla- iste a morte aeterna. Nisi enim circumcisio ita profuisset, non minus damnati fuissent circumcisi,quam incircucisi. Quod sit cir cucisio valuit ad liberandii a morte aeterna, plane sequitur,obtinuisse vimin virtuten remittendi peccatum originale .cons rendi gratiam iustificationis. Secundo Testimonijs S. Patrum. Augustini de nuptijs concup. cap. i. lib. Is de ciuitate cap. 27. ib. 2. contra lib. Petiliani. cap. 7. Gregori lib. . morat. c. a. o. Prosperi lib. de promissit onibus Di t. i. pari cap. Isidori lib. in Genes cap. H. Bedae
lib. I. in Lucam cap. 8.&homilia de circumcisione tona. 7. ante medium. 3 lib. variarum quaestionum quaest a Diom. 8. Ber- nardi serm. .de circumcisione.
sermone et de assumptione B Virginis circi finem. Et epistola. 77. Ruperti Abbatis lib. s. deoperibus Trinitatis in aenes cap. Hugonis Victoris lib. et de Sacramentis pari. 6. cap.
centi, III in cap. aiores de baptismo eius Tectu, c. Tertio ratione. Nisi enim virtute circumcisionis tollendum essset peccatum originale, ac proinde gratia etiam conserenda; caussa non erat, cur infantibus adhiberi praeciperetur. Nam ad alios fines sum ciebat, immo magis etiam consentaneum erat, adhiberi in aetate adusta tum ad meritum actu illo obedienti aeri doloris augendum , tum etiam
ad intelligendam mysteri illius significationem sicuti nunc etiam baptismus paruulis frustra applicaretur . nisi esset reme. dium peccati originalis, caussa gratia . SECvNDA SENTENT 1 est; Circumcisionem nec caussam
fui me gratiae sanctificantis, nec remedium peccati originalis; sed signum tantum iustitiae, o peccati expiationis. Ita docent cx Theologis D. Thomas. . pari.
quaest 62. art. ad 3. 'u. o. art. 4. Bellaria in tona. r. lib. a. deesse tu Sacramentorum cap.
I. qu. . art. I. conchas. r. Solus in . dist. i. qu. 3. art. 6. Ferra
292쪽
266 Tractat. II. esito. XCIX. S alij. Ex Patribus li cap. 3o Origenes lib. t. contra Celsum,Schomil. 3. in Genes. Athanasius oratione in illud: Omnia mihi tradit uni a Patre meo.
Epiphanius' res .8. Chrysostom. homi 27. in Genes homil. . in
epistol. ad Rota ian.&i . in epist. ad Hebraeos Cysii l. lib. Ira contra Lilianum Theodorctu qu. 67. in Genes Damascenus lib. . de fide cap. o. 1 . 46.Theophil actus in cap. r. ad Roman Tertuli lib. 2.contra ludaeos. c. 2. 3 Cyprianus lib. I. contr1 Iudae-OS.cap.8.6 Ambrosius epist. 2.&in cap. . ad Roman & lib. de iis, qui initiatariir cap. 8. i. Hieronym in 3. ad Galat. Cum qua sententia. Dico I. Circumcisio nullam vim aut enicaciam habuit , ut gratiam conferret, aut peccatum Originale tolleret. Coquitur haec conclusio ex variis clipturae locis Ad Rom. . uid ergo amplius Iudae est aut quae utilitas circumcisionur ut tum per omnem modum; quia credita sunt i
lis eloquia DEI. Vbi D. Pax lus nullam aliam affert utilii, tem , Milionis , nisi quod
fueriti fili UIn populi, cui Lusc loquia sita commisit. Ad Ro-
.iculum iu fili. Iuxor Iia. r. Putio Circumcisio crgbui, no causa iustitne Ad Galat. Antiquae caeremoniae inter quas numerat Paulus circumcisionem , de qua erat cum Galatis controuersia, appellantur infirmat eum a clementa At quomodo e trunt aes ent, si iustificbraeos. r. Reprobatio linquit , si praecedentis mandat mirarem inutili atem. Itur autem de caerentimandatis; quorum pl. Luerat de Circumcisione I Io. Legem non potuisse accedete fac crepe sectos, aut ause
peccata. R Espo NDET CALv IN . institur cap. q. f. a.
tum loqui de Circumcisione alijs Sacramentis ut iam abrcitis per legem Euangelicam. contra est. Nam capis ad Ioman. aperte docet, se loqui de
gata, dici non potest. Naria ficta
abrogation tantum abc prosit, Vt etiam planes
293쪽
dem. I. Paulum non de ei5- caci loqui , sed de modo significandi Sacramentorum qu bd
Sacramenta legis veteris res futuras i, Sacramenta ero nonae
legis res praeteritas significarent. Sed Apostolum loqui de eis ci a patet primo ex iis verbis: circumcisDmbilest: N h valet in Irma egena elementa , c. Dei. , questio Apostolicum Iudi ris non erat de modo signi fi candi Iudei enim credentes in
Christum venturum fatebantur, Sacramenta vetet a significare ressu tutas sed de essicaciat iustiti
catione. SECUN D. . Onclusionem nC-
stram confirmant testimonia Patriam D. llo ante pro secundalel citatorum Irengus: Orcumcisis, linqimit, non quasi iusi
no per haec ι θ ibatur oma. Athanasius. c. - . Vio, inquIt,
stri.Et ita teri. TERTIO. Desinita est ab Euge nio. IV.in decreto fidei missis ad Greco in Concilio Florentino post elisionem ultima in Vbi distinguens Sacramenta triusque legis, assi a Sacramenta nou legis continere gratiam camque digne suscipientibus conferre: Sacramenta veri, a non catis asse gratiam ted
solum per palationem dandam figurasse A tannitionem trifariam resoni '
ies. Pa. Luo Sub illa non comprehendi Circi Risionem;quiali cnon fuerit Sacramentum legis Mosaicae, ut hic diu antecessit
n. Non enim ex MOHccitari, i ta ex Patribus. Hςctamen responsio nulla est. Tametsi cnim circumcisio legem Molaicam antecesserit , fuit men etiam in ista lege Sacramentum , praeceptum a Moyse. Leuit. ι.Vnde Christus Ioan . . inquit Propterea Mor es de iivolis circumcisionem. Rus caussa est, ut Patresin Scriptura, quan- db loquuntur de Sacramentis legis veteris , semper etiam circumcisionem comprehi init. Erat enim professio Bl, Illius,in ianua aliorum Sacramen
Secuso responderi potest Tametsi circumcisio ex se, ut opus quoddam erat, non habuerit hanc virtutem habuisse tame si ex Christi meritis. Sed la hec responsio infirma est. Nam neque Sacramenta nou legis ex si ut opera tu dam sunt,virtutem habent conferendi gratiam ; sed LP a tantum
294쪽
sola fides parentum applicata paruulis sui ciebat ad salutem,ut docent Theologi. D. Thom in
3 part quaesi. o. ait. . ad a. &in . diit. i. quaest 2 art.6. Bonauen. in . dist. I. a. part dissi art. s. qu. r.Richard in diit 4 art. s. quae . 3. Solus in . dist. 2 quaest. i. art. Deinde si Circumcisio non tant in fuisset signun gratiae,sed etiam causta, non diceretur elemetum vacuum: egenum sed vere ora Lim continuisse& contu-
Sacramenta veteris,in nouae leues argument primaesensem in re pondetur. Aol. Verba illa Genes 7. non
in i litum tu de morte aeterna.
' lion dicitur absolute i simpliciter: Delebitur aut peribita sed additur de populo, j. Quae verba non
est in Scriptura contra c remoniς alicuius transgressores Exodi
Num .isinci'. AD Srcv NovM. Quid senserit Mimia lin. de Circumcisione cae Mosaice legis Sacramen luculenter e primit Psal. 73. cum inquit Sa
sunt Sacramenta des utem liapromittentia alciatorem Sacramenta noui Testamenti aiant fari rem, Sacramenta veteris es.ι- mentipromiserunt Laiorem. Et epist. I9. o uiae γ,inquit nempe
Sacramentis legis Mosaicς ηοniustis cantur homines Vmbrae enim sunt praenuntiantes gratiam, quais i camur. Quod si alibi aliud docere videtur, ne a seipso existimetur di sentire, ita exponendus est, ut velit dari in Circumcisione gratiam tametsi ipsa caussa grati non sit, iuxta doctrinam secundς conclusionis. Eodem modo explicari potest Innocentius III in cap. Maiores: c teri
Patres. An τεχτrva a ratione ductum. Quis metit usus aut sinis Circumcisionis , ex dictis satis constat, dc uberius explicati solet in . pari question. o. Et hec delegibus.
295쪽
QUAESTIO CIX. De extrinseco rancipio
humanarum actionum, nempe de DEO, qtiatenus per gratiam
nos mouet. hac materia ex S. atribus distarum. D. Augustin. Om. suo' rum operum contrii Pelagianos Prosper libris duo bus de vocatione gentili.&in lib. responsionii ad obiectiones Gallorum Et in lib. ad capitula obi ctionum Vincentianarum. Et in lib.ad excerpta ciruens. Et ib. contri collatorem.Fulgent lib.I. ad Monimum. Et ib.de Incarnane&GratiaChristi.Ande Conc praedestina OnIS
r.diat. 27 I Oni inicus Sotus libris duobus denariira
Andreas ega libris 1 lulsess6. Concili Tridentini
Tliomas&Thomist. ab hacusque adfinena 2 ET quo ni Gratia naturam perficit, calles ad finem supernaturalem a. ltiones eius meritorias eleuadisponit consu
tiae;Tum decsideratione naturae, quali funmenta ad reliquam materiae lius pertractationem, bicultet summatim praemittere.
sumpto intelligitur quicquid a liberali DLi voluntate ad crearas proficiscitur, ac manat. Q
inodo non tantum coniseruationisq; benen Hricli ira etiam natu laud
296쪽
uael. Cra. De extrinseco primipto inquit Gratiae DEI i, merito in in lunatum laritam. homo si creatus Et Concilium te gratia ita accepta loquitur Constantinopolitanum. vi. cuiam scriptaira Ioan . . Gratia si
definit , Angelos csse immorta lisa per sum Christum facta es.
les , non natura quasi scilicet Psalm 33. Gratiam cs glori. immortalitatem , sicut DEVs, it Dominin Act. 7. Stepabsoluta necessitate obtineant autem sciningratia r so I sed gratia , id est , gratuit be ne Ad Rom. I. Per quem accepi-neficio creationis Augustin. c- mus gratiam Ad Ephes. Σ. A. pistolarus. cum eo Patres Concili Mileuitani.&alij. Hanc quoque Gratia notionem admisi
runt Pela ita est Pelagiani; quam- Uis Omn. T. Iam insusam, atque omne auxiliit sapernatur
I ad Timoth. . . ad Timoth. I. Ad Hebraeos. 3. I cobi. . . Petri. i. re alibi. Hoc modo sumpta gratia varie diuiditur. Primo in Aetcr-le e medio tollerent teste Augu- nam , Temporalem. Aeternastino lib. . de gratia Christi. cap. 7. Caetcium de gratia ita late acccpla neque Patres' Theologi, quando contra I elagianos agunt,fuSe disputant; neque nos subinde in progressis acturi siu- quia non illa est, quam scri
a nobis commendat, ut Iotat D. istinus cpistola.
sed qua redi ti sumus , vi iusti
S Ni d pictae dc proprie accipitur gratia pro dono quodam supernaturali gratis datocii propositum seu voluntas DEi, qua statuit bona supernaturalia hominibus conferre de qua dicit tu ad Rom. . Credenti intum,
qui iusti cari tum reputatur 1 dei ad Iti hilum secvnaum propositum gratiae s e. Et ad Ephes i.
. bori gratiae suae. Temporalis veri, continet dona omnia supernaturalia , quae Di v sin tempore hominibus largi
tur. His C illi HUILUI in clariam
ratis datam, laratum facien- hominibus quod ne ijs debituitem Gratiae gratis data nomine est, nec viribus naturae obtineri potest ei tamen ad beatituditaem coiissequendam, bene ac non intelligitur quodcunque donum gratis a Iaso datu alioqui omnes etiam virtut
297쪽
ipsam gratiam gratum facientem comprehenderet Sed intelligitur donum quoddam stipernatu-iale, quod giatis impo consertur homini ad utilitar in aliorum. Eiusmodi eri vcurationum, linguarum prophetiae, miraculorum,&similes. De hac loquitur D. PetruS.I. epi-ltota. p. . Vnum sicut acce- pr gratiam, in AZ irrumiliam
adminiVirantes sicut boni Ufensatores multi ormisgratiae DEI. Et D. Paulus I. Corinth cap .ia. Diui ones vero gratiarum sunt: Uniculi autem datur manifestatio spiritus ad utilitatem V lyssus
empers iratum Mur sermosa in sentiae: Aa autem sirmo scientiae secundum eundem spiritum: ει teri des in eodem spiritu Alygratia sanitatum in uno Piritu li operatio virtutum Alyprophetia: l. discretios irituum:
Altigenera linguarum . Is inte pretatio sermonum, cfic. Et quanquam accidere possit, ut gratiae gratis datae cedant etiam in illi us utilitatem , qui eas recipit; id tamen per accidens tantiim est. Ex se enim non efficiunt eiusmodi dona hominem magis DLo gratum Sc dilectum; 4 deo in peccatore etiam esse possunt; ut constat ex illo Matth7. Nonne in Phetauimuου
Et in nomine tuo virtutes mult.isserimus Quibus respondet DE-ςs Discedite a me, qui operamini iniquitatem. Et Ioan II. Cayphas dicitur Prophetas e ciuitamen fuit insigni Spe tia gratum faciens illa est , quae nos vel cum Deto covel ad coniunctionem Matiam cum eo disponitin PIX
diuit lim in gratiam lHabitualem, chabitnal est qualitas qua infusa. stabiliter animae inhaerens. Vnde primo comprehendit donum Hud, quo homo formaliter iustus, gratus' dilectus Eo consti tuitum, quod, quoniam reliquis excellentius est, solet per Ant nomasiam gratia habit p-pellari. Deinde omnes habitus supernaturales, qui nobis a DEO
infunduntur, vi Fidem m. Charitatem. Ex quibUM . .
intellectu est spes charitas in voluntate Gratia actualia ei motus in mente humani diuintius excitatus, quo iuvamur ad bene operandum , ad en Dit
lustratio intellectus, siue mora voluntatis , siue alia operatio supcrnaturalis vi fiexplicat Vega lib. . in id ri-l
298쪽
aes CIX. De extrinseco primo pio humanara Tridentin cap. 6.in lib. I; cap. ' Vtriusque gratiae luculenta testimonia habentur inScriptura sacra De Habituali. 2 Corint.1 3. V metes tentate,si sumptae. . Petri. I. Regenerauit nos inspem vivam. Et cap. 3.Parati semper rationem reddere de ea,
in cordibus no u. . Corinth. I . Nunc autem maneat fides θυο charit. . De Actuali vero ad Philip I. Vobis datum es nonsolum,
lineum credatu Hierem. V. Timorem meum dabo in corde eorum, tamenon recedant. Actor.
pinnitentiam ad vitam Rom. IS.
DEUS autem ori repleat vos omni gaudii pace in credendo, et abundetis in se. i. ad TheTalonic. 3. DEUS abundare faciat charitarem in inuicem. Huc spectant ea etiam Scripturae testim nia , quibus significatur conuersio mentis ad EvΜ, quae actione motu quodam contine
tur itemque progressio in via, quae ad salutem ducit, algo es
sic Threnor. s. nuerte nos Domine ad te, o conuertemur. Zech. s. Faciam, ut in praeceptume ambutitis, ita cla mea custodiatud operemin . GRATIA orr actualis qua
in excitantem adiuuantetm Secundo in praeuenientem&isubsequentem Tertio in operantem cooperantem mari. in suiscientem&cm cena. .arum tres priores diuisiones non reipsa , sed nominibus tantum consideratione differunt, Vt ex ins adicendis planum fiet .sicut dissicultas etiam , quae de quarta diuisione peculiaris est, subinde in progressu explicabitur. Haec de notiones diuisio
nibus gratiae pro ingressu libasse
sustaciat. Nunc de naturae etiam statibus diuersitate libet nonnihil praemittere. NATva. humana illa est quae est capax rationis Sc libertatis. Hanc Caietanus hoc loco arr. r. secundum quinque status considerat. Reliqui vero Theologi , d commodius, quatuoreiustiatus constituunt. P, a M AE est naturae humanae in puris naturalibus hoc est, sitne peccato, gratia. In hoc statu nunquam homo fuit nec unquam etiam futurus est Oametsi Philosophi gentiles , ut
quibus melioris intelligentiae tu men non affulsit, in eo conditum nusse existimarent. Ita con siderata natura humana complectitur. I. omnes facultates sibi naturale ,tam rationalam, quam Mnasensiti.
299쪽
sensitivam, earumque operationes: motus siue i cum recta ratione congruant, siue obpugnam, quam vires inferiores cum superioribus corpore nimirum, quod corrumpitur, animam ag- grauante naturaliter in homine
exercent a recta ratione deuient.
Deinde defectus omnes, qui naturalem corporis constitutionem consequuntur; cuiusmodi sunt iam es, sitis, fatigatiO,aduersa valetudo, mors,&c., cs, o us status naturae humanae est, in quo primum homi.
nem reipsa DEvs creauit constituit qui status innocentiae appellatur. De hoc statu loquitur Scriptura Ecclesia .cap. 7. cum inquit Fecit DEVS hominem rectum,cte. Et Ecclesiastici i7. DE-VS de terra creauit hominem I
cundum imaginem suam fecit illum, oe secundum e vestiuit Llum virtute Et Concilium Trident.sessi s. in decreto de peccato originali ubi definit, primum hominem constitutum fuisse in sanctitates iustitia. De donis, quae in hoc statu homo, priusquam peccaret , obstinuit, seu cffcctibus iustitiae originalis, videri possunt, quae supra diximus,
quaest. 83. disput. 2. notat. I. Min
TER τι rastatus est naturae lapsae iam in peccatum, nondum recuperata gratia grat una faciente.
In quo natura humana amisit iustitiam originalem, Momnia dona supernaturalia , quae antε
peccatum obtinuerat tantumque eas nature vires retinuit, quales habitura fuisset in puris naturalibus. Dissert tamen hic status a statu naturae in puris naturalibus quod carentia donorum supernaturalium in statu naturae lapsae vere habeat rationem priuationis; quia ius illi ad dona supernaturalia fuerat in Adamo, tanquam in capite tributumi communicatum, quo seipsam per peccatum exuit poliauit;
in statu vero purorum naturalium,in quoius simile non suisset
habitura, nuda tantum ac mera esset negatio. Q Ain v status natim ae humanς est post deletum peccatum,&iam recuperata gratia gratum faciente.In quo homo iustus quidem est apud D EvM , sed in eo adhuc manet pugna carnis spiritus. De natura humana iri triplici statu posteriori considerata, quo modo ad bene operandum, vincendas tentationes indigeat auxilio gratiae diuinae,agendum subinde erit. Id quod D. Thomas iacit ab hac quaesti
300쪽
- - gnoscere aliquod verum' CONCL scio est. Ad cognoscendas veritatcs naturales Vuas.CIX.De extrinsecoprincipio humanarum acrionum,ctc. 27sxilio adiutus,diligere DεvM. ut finem naturalem, super omnia. CONCLvs Io II. Homo in statu naturae corruptae non potest ε-vM, ut finem naturalem, diligere super omnia sime peculiari auxilio gratiς animam sanantiS.CON- o III. Homo in quocunque statu consideratus positus indiget auxilio gratiς specialis ad diligendum Deum, ut finem supernaturalem. AkTLcvL IV. Vtrum homo
homo non indiget alia illustration quam generali Dc con ' i ra ita AEIpe
pernaturales veritates indiget auxilio gratiae specialis seu noua is lustratione addita naturae. ARTICvLom. Vtrum homo posipossitpraecepta legis implere' Co, CLVsio I. Homo in statu naturaestiategrae potuit implere omnia mandata legis quoad substanti- , , , , , am Operis, sine gratia speciali. sive e acere bonum a fg Coue Lusio II. In statu naturae ita 'CONCLvs Io I.In statun eorrupi potest homo im-turae integrae potuit homo facςxς iere omnia mandata legis sobonum omne naturae suae pro eundum substantiam operis, sine portionatum; non autem bonu sanante. CONCLvs Io III. excedens naturae suae Vires, cuius nullo statu potest homo sinEmodi est bonum virtutis mimiis implere mandata legis CONCLvs Ioll. Instatu natur uoad modum; scilicet merito- corruptae non potest homo praestare omnia opera virtuti acquisitae , seu moraliter bona citra peculiare auxilium gratiae di
mo positiseipsum adgratia prva rarepersi ipsum assii exterioriam