장음표시 사용
341쪽
Dis'. H. e gnomuibus deturgratias sciens ad alutemestribuit. Respondeo Acceptio nem personarum tantum euenire in distributione eorum , quae ex iustitia debentur cuiusmodi non est auxilium gratiae; non enim ex iustitia debetur, sed ex liberalitate donatur. Vnde nulla acceptio persoriarum D Eo transcribi debet ex eo, quod ali maius , alij minus auxilium gratiae offerat. Ita expresseta Thomas. a. a. quaest 6 .art. I, ad 3. Omduplex, inquit, si datio. Unape tinens ad iustitiam , cum quis dat alicui, quod ei debetur alia ad I beralitatem pertinens. Postiri ru generis es, colLino munerum gratiae, a roinde non habet in Hlocum acceptio personarum quoni- an potestquiua def. dare quantum G cui vult uxta illud Matth. 2 o. An non licet mihι quod volosa l
tionis aequalem aut inaequalem esse , bifariam posse intelligi. Primo phylicet in ratione cntis. Quo modo illa maior erit, quae secundum gradus est intensior illa verbminor, quae remissi
ne doni seu beneficij,quae est propria formatissima ratio gratiae. Quomodo illa maior erit , quae tametsi physico gradu sit remissiori ad effectum tamen conuersionis seu consensus est utilior; quia scilicet eo naodoin Opportunitate Dro praeparaturin os sertur,ut sit effectum habitura; illa verbminor, quae licet physice sit iniensior tactum tamen non quidem defeci uin insufficientia sui sed vitio&culpa eius, cui ditiu habitura non est Vide quae superiore disputatione nu. ii i3. diximus. Iux Ahanc notationem lacile dirimitur controuersia illa inter Theologos aci ter diu agitata:
Virum fieri possit, ut ex duobus aequali auxilio excitatis iraeuentis alter conuertatur consentiat alter veris non Namsi
loquamur de aequalitate priori modo, .consideremus auxilia pr cise secundum physicas suasentitates, quas habet, ut sunt a-
ctus interni ab intellectuin vo inlata te elicitici fieri sine dubio
potest, ut unus cum aequali, vel tiara minori, conuertatur; alter cum aequali,vel etiam maiori, noconuertatur. Ita Bellarminus lib. I.degrat.&li am .c. 73.&lib. 6. c. is. Molina in concord. ad qu. 4. disp. ia. Dricdo de captiuit. redempt. n. humani. tract. Φ. cap. 2. part se conclus . . Rundus articul. 7. conclus. 7. 8.&i . Stapletonius libro . de gratii libero arbitrio capite octavo. Suareχ libro primo de alii.
342쪽
seca lib. 6. Metaphys cap α qu. vocatione, ut est qua an entias . sect. .Gregor.de Valent.lom. 2.commentar disp. . quaest. 3.
punctυ . proposit. 6. Solus lib. i.
denat.&grat cap. 6. Vega lib. c. in Concit. Trident. cap.9. Mas carenglias tractat de auxiliis di uinae gratiae disput. 3. Part. s. u. 6. Favent D. Bonavent in dist. I 6 art. . quaest. i. Altissiodorens. lib. I. summa trach. 2.cap. 3. Dionysius Cisterciensis in et distin. II art. I. 8 alij dcc Ratio es. iavoluntas 1 nullo gratiae auxilio
necessitatur , gratia enim naturam non destruit, sed perficit; Ergboblato duobus quali au-
xilio in ratione cntis, uterque Iibeti indifferens manetad consentiendum,& non consentiendum iuxta definitionem Conci- lij Tridentini. ess . 6. canon ac
proinde fieri potest, ut alter eorum pro libertate sua consentiat; alter pro eadem sua libertate dissentiat. Hinc D. Augusti- inquit Consentire autem diuinae vocatiani, vel ab ea dissentire, propriae voluntatis in. Et lib. I. ad Simplician quaest. t. am-nu, inquit, multi uno modo voci risint; tamen quia non omnes v-
rusrmur vocationem, qui ei capiem ae me eriuntur idonei, σα Vbi nul in diserimenponit in ipsatas; sed in assectu, inclinatione&aptitudine consentientium dissentietium vocationi. Si verbsermo sit de aequalitate posteriori modo; spectemus auxilia se cundum moralem rationem d nici beneficii gratuiti, quae e Opportunitate ad effectus inducti onem aestimatur; fieri non potest, ut ex duobus aequali auxilio
praeuentis unus conuertatur, alter non conuertatur Rarti
uidenses. Nam vocationes duorum tunc dicuntur esse in genere benefici aequales cum utriquc
aeque sua prodest. Quare si una ita prosiit, ut reipsa effectum habeat; altera non ita prosit, ut effectum habeat consequens ona nin est, ut non sint in genere beneficij aequales. Osircirs Hinc sequi, utrUm- qu aut alterutrum necessarib consensurum, Contra definitio.
ne Concili Tridentini sest nus lib. de spirit. αlit cap. si cap. .&can. q. Respondeo Id plari non sequi 3 sed hoc tantum,
aut utrumque libere consensurum , aut vocationes fore inaequales. Legi possunt Augustinus lib. de praedest. S. cap. 6 8. I s.
lib. de bono perseuerant. cap. 6. De corrept.&grat. p. II. α 2. lib. 2. de peccator merit. 4emission cap. Ist. Prosper ad excerpta Genuens dub. . lib. L devocat l
343쪽
II. An omnibussu 'ciens de urgratia a aluum 3 ii Vocat. gent. cap. s. dc ad Capitula Gallorum c. s.Hilari Arolatens
in epistola ad Augustinu, quae est
ante librum de praedest. SS. Gregorius Magnus homil. o. in Euangelia L. Largumenta primae opinionu respondetur.
Ad, iuvia.Ecclesiastae T. tantum indicatur, peccatorem,
normi desictorinia grauitate oppressum, non possie aliorum consiliis suassionibus corrigi citra auxilium gratiae diuinae quo a
men nunquam destituitur in casu necessitatis.2. Machab. 9. Antiochus non peti jt Deo gratiam aut peccati rem illitonem sed liberationem a cruciatu corporis; quam ide,non impetrauit, quia non vere de peccatis suis doluit. Ad Hebr. ia Esau non doluit de peccato 1 se commisso, sed de venditain amissa primogenitura,cuius quia frustra illum postea poenituit nam semel amissam
recuperare non potuit ) non inueniis poenitentiae locum dicitur Ioann. I t. ludaei dicuntur non potuisse credere non quia destituerentur gratia ad credendum necessaria aed quia praeuidebantur ex mera malitii non credituri.Fieri enim non potest, Vt,qui reipsa crediturus non est, ex quo praeuidetur non esse crediturus re ipsa tamen crediturus si s quia contradici
ria nequeunt simul eime vera Id quod eleganter explicat D. Augustinus tractat. 13. in Ioannem, cum inquit Nonpotero credere, quia hoc malis Propheta praedixe
rar. hoc autem Propheta praedixit,
scivit. Guare autem non poterant,
si a me quaeratum, cito resondeo, quia nolebant malim quippe eo rum v ntatem praevidi DEUS,
se per Prophetam praenuntiauit ille , cui absonae futura non
p unc Ao ac vulvu Isidorus 4 quitur iuxta morem Scripturae Sacrae quae impossctibile quandoque sumit prodissicili, id fieri non posse asserit, quod rar,fit& dissiculier. Augustinus suam illam sententiam de Pharaone
merito censetur postea retracta se lib. I. retractat. p. 23.&lib.
de praedestinat Ss cap. 3. quibus locis plura alia reuocat quae in illa proposit cla affirmaue
An τε R Iviductum Dratione Gratia congrua seu esticax necessaria est ad conuersionem actualem peccatoris necessitate comitante seu consequen-Ie; quae simul pendet a gratia: ilibero arbitrio; perinde est dicere, peccator conuerti non po,
test sine gratia efficaci ac dicere, non potest sine sua libertate comuerti
344쪽
uerti. Ex utrius ille enim simul taneo concursu prodit conuersio actualis Nam quod attinet ad necet statem, quae antecedit consensum hominis , iam supra stensiana est, in gratia sussiciente, quae nulli adiit torum denega tur , T quicquid necessarium est ad consentum operatio
tualem requiri tu aliqua dispostio in homine, non quidem, quae ex naturae viribus , sed e glauxilio proueniat C O, C LV si II Ad auxilium gratiae actuali nulla requiritur praeparati ex cx parte hominis, lira iens diuinum auxiliuilus quaecunque pia paratio in homine cita potes DL mouentis arta
QVAESTIO XII. De Causi: gratia
quaestioni, huius articuluest.Caussa gratiae habitualis solus D us est. Quod intellii ge de caus sa principali. Nam caussam esse initiumentariam, competit etialiumanitati Christi,&Sacramentis it patet exsolutione primi&secundi. PCN O II. Vtr- re Draturaliqua praeparatis δὴ os troa rati, ex parte hominueCONCLusio. I. Ad gratiam habi- pcccatorum, ad quam ordinatur, iuxta illud Ioann. 6 G γυιν qui audiuit a Patre si di
est, qui mouetur auxilio DLI consentit venit ad me. Nempe per gratiae liabitualis hcuti
ARTICULO V. Vtrum gratia sit maior in uno,qua, in alto' Cimi vario est. Intensio gratiae giatum facientis non est ae
345쪽
Ds. Vnie. Virum aliquis inepeculiari euetitione T AI,cte. qualis in omni b is , sed in uno maioriquam in alio. Est doctrina certa communis. Et definitur a Concit. Trident scis 6. cap. 7. his verbis I ere iusti nom n.rmur, o simus /6fitiam iis Οὐ- reti. pientes , vu, quasi secundum mensuram , quam Spiritus incrus .artitur sim uos prout vult.
potes egi lib. o. in Concit. Trident a cap. usque ad 8. Vtrum ho m habere ginitium' o ut ii I. Peculiari reuelatio te λε potest ho no scire se esse in gratia sanctificant sicuti aliquibus reuelatum Te constat. COACLVsio. II. Homo ex seipsoceri cognoscere non potest, seelle in gialia. CONCLusio. III. Per c iras aliquas potest lio in lio sicere se esse in gratia lanciuicante. tuae tamen co- m io imperfecta est , nec om- uenas, imici: nem secludit , iux
Vtrum aliquis 'epeculiam reuelatione D EI, certo possit cognosiere,
RRO, haereticoriam aeui nostri est Poste Sc debere fidelesina
certa quam cstea,qua credimus. Dcu Messe trinum , Vnum , cre
derem latuere ibi dimissi eis: peccata, sicque uilos esse corani DLo quod nisi faciant, nec tu istos, nec fideles esse. Ita docent
chthon in locis communi biistit. de fidein iustificatione Et in apologia con ilionis arti c. ro Bucerus in lib. concordiae arti de iustiti atione Caiumus S s
346쪽
3x Tractar III. in antidoto Concu.Trident. ses 6. Et lib. institui. cap. I. I, 6. II. 8 Kemnitius in examine Concili Tridentini sest 6.& Ar hoc errore non longe abit opinio Ambrosi Cassiarini in opusculo de certitudine gratiae diuinae. assere. 6. qui existimat, quemlibet iustum, sine speciali DLI reuelatione posse fide diuina non quidem Catholica illa, qua creduntur veritate Omnibus reuelatae propositae , ex quibus non est veritas de propria cuiusque iustificatione priuata tamen&infallibili credere co, gnoscere se mundum esse a peccatis, DEO gratum, idque exe- uidenti notitia earum in seipso dispositionum, quibus gratia iustificationis infallibiliter obtinetur. Hinc certam,&prorsus falli nesciam de accepta iustitia,fidem consurgere Nititur haec pinio iisdem, quibus error haereticorum, argumentis. Ea insti,Vbi obiectionibus fiet satis, reserentur diluentur. Or os iτ communis& vera
Catholicorum sciatentia est Neminem in hac vita posse citra specialem reuelationendi, diuina &infallibili fide cognoscere, se mundum esse a peccatis Diogratum licet huius rei haberi possit certitudo quaedam moram/'i CXII. lis loce , assiensius quidam probabilis& coniecturalis. Ita
bertus Magnus in i distincti l .art. Bonavent. dist. Inquaesti. art. i. ωino distinc . 27.quaest v-nica. in . distinct. . quaest. t. Richaidan . distinia P .ar Ii qu. r.Durandus ead disti aest. Gabriel in a. dist. 27 quaest. v nica articul. 3. dub. . Nphons. de Castro in summa de Haereti ibus. Verb. Gratia haercsi 3 im iij comuniter cum qua pent m. . Drco. I. Seposita re uesatione, nemo iustorum obligatur
ad credendum firmiter se esse iustificatum. Iti defitii ConcilTiident. sest 6. cap. 9. caiLi3. xi . Ratio est. Quia timere de propria iustitia, consilium est. Prouerb. Beatio homo,quisemperetpaui in Eccles. s. De pri ι-tialopeccato noli esse ne metu. Ad Philipp. a. Cum metu tremore vestra flutem operamini. Ergboppositum hoc est , firmiter credere se iustum esse, non potest esse prsceptum; nisi existimemus DruM aliquid consulere praeceinto suo contrarium.
Di co II. Nemo fidelis potest citra peculiarem reuelationem fide aliqua diuina , cui nequeat subesse filsima, cognoscere, seis
347쪽
Dis'. Vnis Vtrum aliquusnepeculiari reuetitione Dei fici isse in gratii.Paretprimum exConcilio Tridentino sessi s. cap. Vbi sic definit Nam Putnemopius de DEI misericordia de Chrisi merito, dei sicramentorum virtute Cre cum dubitare debet si quilibet dum si sam, uam 4 proprisam in misitatem, se in istositionem restitit, de sua ratia formi-dire Abimere potest; cum nullus
scire vaseat, certitudine dei, cui
Concilium loqui de fide Catholica O niuersali:cuiusinodi non est illa, qua quis priuatim credit, certa ita hunc locum explicat D. Hieronymus in Commentario super Ecclesiasten. i. ad Corint . . Sed ne me ibam iudico: nihil enim mihi consiliasum, sed non in hoc iust catus sum qui autem iudicat me, Dominus es. Ita nolite ant empus iudicare,quoad i g. veniat Dominus qui illumi narit abscondita tenebrarum..io loco Apostolus diserte affirmat, arcana hominis, ac proinde iustitiam, soli Deo patereri ita ut nemo alterum imbie seipsum iudicare debeat siue cxlade; siuie ex operibus, siue ex gratia Christi, nisi solus DLvs.Ita Chi vse esse ingratia Gntra est. Conci sostomus Ambrosius in hunctium de illa fide loquitur , cui non potest subcsse falsum talis autem est quaecunque fides diuina. siue Catholicain uniuersalis sit siue priuata:
E UNDE eadem veritas conlocum Hieronymus dialogo Dcontra Pelagianos Augustin. narratione in Psal. i. TER Tio probatur ratione.
Nam, certitudo fidei non habet nisi de re diuinitus reuelata. sit matur authoritate Scripturae ' Vnde si Dcus alicui reuelaret, se sacrae. Ecclesiastae. s. Sunt Iusti ipsi peccata remittere is haberetat Sapientes, o opera eorum 'certitudinem fidei de sua iustifi- manu DEI; se tamen nescit ho- catione , quod contigit Mariaemo, ut moto velamore Heni. Magdalenae, Paralytico,Zachςα,1P. Vbi Scriptura loquitu: de ho-' Latroni, c. E diuerso autem minibus iustis; a quibus omnem quibus eiusmodi reuelatio non de propria iustitia certitudinem it, non possunt habere hanc cer- undecunque illa siue ab c uentu aitudinem. At nemo iustorum externo siue ab interna fide pe- est, cui DEvs ordinati a lege reuetatur pro statu vitae praesentis a- let, se ipsi remittere peccata Erperte remouet, dum subiicit: Sedigbnemo iustorum potest habere omnia in futurum seruantur in certitudinem fidei de sua iustifi
348쪽
plicate potest, nil caden certiti id ine reuelationis cognoscat, se fidem timorem, dilectionern, caeterasque dispositiones ad tu stificationem necessarias habere. At quis iustorum est, cui id ordinaria 4 i lege reveletur 'Dico II Potest hona iustus, citra specialem reuelationem, de sua iustificatione cerius es e fide hiuriana 3 coniecturalition tamen ad cum certitudinis gradum eleuata, ut Ona nem timorem de formidinem pellat. Prima pars conιlus no pud omnes in consei est. Nam
generalibus, de quibus dubitati non potest , potest homo is, quem nullius peccati mortalis conscientia odicat, probabiliter coniiccre se habere conditi. oncs illas, qua, DLus ad iust fi carionem exigi ; alioqui e irim perpetuis agitaretur scrupulis, nunquam si ui pom t pace illa tranqtullita e conscientiae, ad quam exhortatur Ap lRom s. nec locu res ij. charistiae Sacramen tuna acceOCrc 3 m illa alia in commoda sequerent ui. Alteram parte rohantveiba illa Concilii Triden scit . 6.
Vbi Concilium ex eo, qubesne ino credat fide ditiina , cui non potest subesse falsum , se esse in statu gratiae, inscrt quemlibet pium de sua iustitia formidare
timere posse. Nam quoties creditur aliquid non fide diuina sed ea fide cui potcst subcu i sum,
manere potest in homine lcium illud uniuei sale I mliter est, quam ego credo c Liritur formido pavor Nunc obieci iones quaedam, quae tum pro errbre sectariorum tum pro opinione Calliari iri contra le-cundam assertionem nostiam fieri solent, dissi, luendae sim t. OsMCIT 'R. I. illud ad Rom. s.
si enim Spiritio testimentum redit Spiritui no ro , quod u
stur, nos in fallibi iter certi
de iustificatione nostra 't stimonium Spiritus ancti est fallibile Res o ideo Locu,
ut quidquam inde possint colli ex hoc tantum colligent, hominem certum fieri suae iustificationii, postquam iustificatus est. At illi longe aliud Occira:
iistitia , antequam iuitili cetur; oc persuasionem illam, qui quisque possinin i beat cerio statuere ieiustii ni est coram
349쪽
Di f. m. t. Vtrum a Musim eculiari reueiatione I c. si cni ni dictunt CD se rede te usum cse, iustus err . Aut igitur desinant abuti loco illo ad erroris sui propugnationem raut con tradictioncni illam non euadet, Ut concedere teneantur, hominem ullum cile , anicquam iustus lit; ci certum de iustitia sui,
an equam certus sit t. Deinde neque Calliarino etiam patrocinatur. Verum quide citi cili mon in Spiritus S. clare latine velo exhibitum alicui de sua iustiti callone certam&infallibilem in cossidem patere. Sed non ita uilis cXhibetur; quoru fides, quam de pio pii ad uities a Lusci piunt o G
notas, quoniam destrii uo de ii
DE Osumus. Non enim probant maiorem crtitudinem , quam moralem, quae est ex effectu aut assectu aliquo, item homo ins e experitur. Ex quo duciam persuasionem de sua iustificatione concipit non tamen diuinam 4. illicsciam. O a ij I TV R. II. Aut horitas quorundam Patrum Qui . t tali ara aperto testimonio tamen vel non loquuntur deis S. sic enim pecialena ' conitudines, quam homo ha- et de sua iustitia reuelatio beat de propria sua iustificatio. iici a te de signis, cilectibus ta- ue , vel nomine certitudinis in lia inicet quibus probab dic con- telligunt moralem, per signa&int,test ironiis in s. ' ei scientiae accepta iusti si remissione peccatorum a pili tu . esse. θα coniectura, quia secundum 1e considerata non est infallibilis si italis, cui non repugnat subesse falsum, non pol cst gignere idem in fallibilem Sc diurnam. Eadem responsio plerisque aliis Scripturae locis accommodanda est. Ad RO S. Prim m, graece
sum habeo qui ineque mors , ne coniecturas Eorum verba late reserti explicat Bellar minus de iustificatione lib. 3. c. o. Oarici TvRIII. Diuina fide cer tu est homini vere contrito, co-
feraci gratia iustificantem Sed potest homo ceri cognoicere severe esse contritum Ergo certo ctiam cognoscere potest se eee: ngratia Anctificante Lesson eo. Negando minorem. Certitudo enim, qua homo, citrὶ specialem reuelationem habere potest dequevita,nta. Angeti cs c. neg. crea. cotritione seu dispositione tum tura alias oleri mo parare a cha. ad iustificationem suam,tum ad
350쪽
digna susceptionem Sacramentorum , tantum est moralis probabilis; quae tametsi excludat dubitatione; non tam excludit timorem&formidinem. Longe enim ditarum dubitatio,&formido. Nam qui dubitat, neutripartiassentitur, sed interutramque titubat& pendet inui verblimet, habet determinatum alterius partis assensum, quo probabiliter credit .se esse in gratia,&digne praeparatum ad receptu ne in Sacramenti. Deinde cum dubitatione Pan ab uid licitum finecne 3 non licet operari licet tamen operari cum formidine. de quo alibi.
ta, nisi ponatur obex, in fallibiliter gratiam conseri t. Sed is qui Sacramentum recipit, potest cerib scire se obicem non ponere Ergis potest cert,etiam scire, sisebi gratiam esse collatam.
deo. Tametsi Sacramenta, remoto obice gratiam conserant Mobis tamen constar non potest certitudine fidei, aut obicem non posuisse, aut digne esse adsiscipienda illa praeparatos diς positos. OBIICI Tu R. V. Si fides illa. qua iusti credunt se esse in gratia, non est diuina&infallibilis argis semper anxii fluctuabunt &incerti suarum actionum. Re o CXIII.
deo. Ad sedandam anxietatem sufficit moralis certitudo hacte. nus explicata, quae longe tutior est vana persuasiones fiducia
D Efectibi Gratia. sc. Et primo de Iustificatione, C.
stionis huius articuli. RTICULO I. quaerit D. Thomas: Virum ii i-tioi ij si rem io
si oest. Iustificatio impii semper habet coniunctam remissionem
peccatorum. A, Ta cv o II. Vtrum adremissionem culpae, quae est iusti scatio; ν , requiratur gratiae infusio CONCLusio est. Sine infusione gratiae non potest intelligi remis sio peccatorum. ARTicvLo IIL Vtrum adiu- si scutionem impi, requiratur motus liberi arbitri r 'CONCLvso oestassit mans, rae fide. Desi