장음표시 사용
201쪽
,26 TRACT DE SACRAMENUIS IN GENER E.
Resp. nem e seq. quia obex positivus importat peccatum ad quod non extendit se essicacia Baptismi r porro obex negativus tale peccatum non involvit. Objic. 3. Eucharistia indirecte remittit peccatum originale in homine solum attrito, qui bona fide credit se esse baptisatum; ergo Se Baptis mus reviviscens similiter ianitiet attrito peccatum fictionsi, saltem si illud non occurrat memoriae ipsius. Resp. dato antecedente de quo alibi, neg. e seq. disparitas est quod Eucharistia , ut 8l alia vivorum Sacramenta , secundario instituta sit. ni gratiam primam conferat, adeoque ut deleat peccata omnia prius admissa, cum nullum grave peccatum in eodem subiecto subsittere potast una cum gratia sanctificante r at vero Baptismus nullo modo institutus est ut peccata post sui receptionem commissa deleat . Quapropter fictio quae cuipiam prorsus e memoria exciderit, indirecte tolletur per poenitentiam, cum aliis quae deinceps commiserit peccatis ; aut satitem per contritionem , vel cnaritatem Perfectanr , quae in eo supponi Dcile posset, qui nullum a tempore Baptismi ficte recepti grave peccatum commisisset. objicuntur duo contra secundam partem, I. quod tollere fictionem, sit tollere peccatum; peccatum autem sola attritione tolli non potest ;α. quod dispositio subsequens non possit esse dispositio ad reviviscentiam Baptismi r porro attritio in nostro casu est dispositio subsequens Baptismum, ut pote jam praeteritum. Verum haec nihil urgent. Unde. Resp. ad I. neg. ma, quia cum fictio pure negativa non sit peccatum, qui eam tollit, peccatum non tollit, sed ponit conditionem, qua inducta peccatum tam actuale quam originale per Baptismum tolli debet. Resp. ad 2. neg. maj. etsi enim dilpositio Baptismum subsequens, nec
fit nee esse possit dispositio ad Baptismum, quia dispositio debet prior esse forma ad quam disponit , est tamen dispositio ad illius effectum quem obex suspenderat. Et vero attritio post Baptismum se habet, ut attritio ante Baptismum i atqui attritio ante Baptismum, non se habet ut dispositio ad Baptismum, cum is sine illa vere subsistat; sed solum ut dispositio ad eius effectum ς ergo attritio post Baptismum est ta tum dispositio ad ejus effectum . Iam vero nihil obstat quominus iaquod lassiciens erat dispositio ad effectum Baptismi nondum suscepti, sit & ad ejus jam suscepti effectum dispositio. Neque tamen lassiciet attritio haec ad tollendam fictionem positivam pquia haec ut pote Baptismo posterior , non aliter auferri potest quam peccata cetera post Baptismum commissa.
An liceas Sacramenta administrare peccatoribur.
aestio ham etsi agitari solet in Tractatu de Eucharistia, proprie
tamen praesentis est loci, quia de ceteris praeter Eucharistiam S cramentis moveri potest, ut animadvertit Lugo disp. 8. n. I 63. .
Nold porro duo secerni genera peccatorum , alii sunt publici, alii
202쪽
CAP. IL DE C A US IS SACRAMENTOR v M. 18 vero occulti. Publici tales sunt vel publicitate seu notorietate juris. vel publicitate facti. Publici peccatores publicitate juris ii dicuntur, quos nefarium quid egisse constat vel Per propriam eorum in judicio eo fessionem, vel per depositionem testium , vel per sententiam Iudicis. Publiei evidentia seu notorietate facti, ii sunt qui crimen aliquod coram tot testibus commisere, ut crimen illud jam nulla tersi versatione in tota vicinia celari possit. Circa quod consule quae diximus ubi de
Nota a. peccator seu occultus seu publicus vel publice seu coram ste quenti coetu Sacramentum petit, vel occulte, idest solus a solo. Covctiosas L Peccatori undecumque notorici Sacramenta etiam publice petenti negari debent, excepta tamen Poenitentia , & nonnua. quam Matrimonio.
Prob. i. ex his Christi verbis Matth. 7. Nolite dare sanctum canibus. quae Eucharistiae potissimum a Patribus accommodantur , unde & is
Ecclesiae cantus : Ecce panis Angelarum, factus cibus statorum , non mitte dus canibus i atqui per canes designantur peccatores manifesti , prout exin preta docet Thomas 3. P. q. 8 . a. 6. & cum eo unanimis Theologorum chorus ι quapropter citatum Hymni versum sic reddidere Regii Portus interpretes : Loin Ie pecbein bruraI, e es is Dina Gabis des en sans,
Prob. a. si peccatoribus publicis Sacramenta administrari poΩnt, iis praesertim qui cum in supremo sint Reipublicae gradu, ut per favorem
Ecclesiae opitulari .e sic per odium nocere potant i atqui tamen ne his etiam, qui quid exitus res habere possint, Sacramenta conferri licet, statim ut sunt publici peccatores . Prob. min. ex S. Chrysostomo Hom. 83. in Matth. ubi sic Sacramentorum dispensatores compellatrNon parva vobis imminet uIιio, si quemquam ullius improbitatis conscium ta-jus mense participem esse concedasis. Sanguis ejus de manibus vestris e vir tur. Siva quis dux militia sit, sive Praefectus, sive Princeps diademate cor natus, indigηe ne accedat prohibe. Sed unde, inquies , ego illlum atque ilium,
qualis sit cognostare poss-ὸ non de ignotis, sed de notis haec disputo. Prob. 3. quod universis mundi Catholici Ritualibus ante annos non plus 4o. severe interdictum erat , ut menti Christi & Ecclesiae adversum, non potest haberi hodie ut inculpatum quid aut indifferens a atqui ante annos non plus qo. universis mundi Catholici Ritualibus sev re interdictum erat , ne peccatori cuicumque notorio darentur Sacramenta. Factum hoc docebit vir eruditus adaeque & parum suspectus Bernardus Van. Espen i sic ille Iuris sui pari. a. tit. q. de Eucharistia.
c. a. nu. 2 o. Cum ergo Ritualia atque Synodalia Decreta velint v MIvERsIM
publicus o notorios peccatores a Communione repellι, manifestum est a verbis crmente Ecclesie omnino deviare, qui hujusmodi peccatores non prius volunt esse repellendos, quam per sententiam iudicis sit, , ut notorii peccatores declarati. Quasi non posist per notorietatem facti es e vere natorii oe publici peccatores, antequam per sententiam tales essenι declaraι i. Nam forte scandalum non esset
aut Sacramentum G non daretur canibus, si notoriιs peccatoribus notorietae fa
Dr amimstraretur publice Eucharistia, quandis necdum per sententiam Domini 'o dialis ut talas condem ti essent -- Quod Diuitigod by Cooste
203쪽
ari TRACT DE SACRAMENUIS IN GENERE.
Quod dicit laudatus Onon ista uniorsim hic conspirare cum synodis Libros Rituales, probari facile possit: sed ne in re minime dubia ludamus operam, horumce Librorum, quibus regere se debent Sacramentorum Ministri, aliquot appellabimus. Rituale Remense a Carolo Mauritio te Tellier editum an. 1677. haec habet: Et d' autant que Ie Segneurissend dans I' Evami, de donner is Sa m aux ebiens, novi defendom d icius Cures Uicuires d' admestre a Ia participatum de Ia Dinte mcbaristio lis pe- cheurs publics. usqua ce qu' iis solent claviges, qα iis alent frit penitenice, crispare te scanda, qu' iIs auroni cause. Et naeus estimans pecisura pub/ks ceκx qui fons notoirement exoommunies Ou interditi , Ies concubinatres Dblics, terae urires publici, Ies magiciens, les forcires, las blaspbemateum paties, ira ivrognes, Ira batdems ct farceura, Ira femmes publiques eomines mur etre de manis vase vie, les duessistes, ceux qui muriis nι des inimities publiques, o qui no
qui soni e ages en que ue crime naιο- ρο scandaleo . ibi lex universim& indistincte loquitur. Rituale Alectense quod edi curavit Nicolaus Pavillon an. I 667. Inis struct. s. de Eucharima sic interrogat & respondet pag. 7 . Qui fonscivae qui ne do.wm pG rere admis i ta fainto Communion sint te qaeon scait rubliqiremem en ene indignes , comme sont les excommunies , Ies inisurdus , Ies infames I par exempla. πηx qui Iont retannus rur concubinaires, Da 3 semiers, &c. iiii Rituale Parisiense emissum a Lud. Ant. Card. de Noailles, pag. s. Fideles omnes , inquit, ad faeram Communionem admittendi sunt, exceptis iis qui justa ratione probibentur . Ascendi autem sunt publice indigni , quales sunt notoris excornmanicati, interdicti, mani Meque infames , ut moriri ces , concubinarii , comoedi , feneratores , magi , sortilegi , blaspbemi , oratii ejus generis peccatores , nisi de eorum paenitentia ρο emendatione constet, edi publico seandalo prius fatisfecerint . Merito igitur Pontasius v. Hiscbeur public , cas. I. in haec scribit verba r Le Rituet Roma in , ct tous las autus ne distinguent mini entre Ia notoriete de di oit ετ ia notoriete de Diu , ct mulent qu' on refuse la Dinte Communion a muι μῶρur publie, tot qu' ii Dit : Ia notoriete de fati ne ι' en excluant pas msim que talis de droit, aio que is porruit Ia celebre deeston signeo par trente Docteins de Sombonne, d la requisition de M. Pavillan Eveque d' Alet . Huic Parisiensium
Theologorum decisioni consonat alia Lovanensium , apud Van-Esipea ibid. pag. 33 . Prob. 4. si nunquam suificiat facti publicitas ut quis arceatur a Sacramentis, non poterit arceri a synaxi sacra mulier quae vultus pectorisque immodestia lasciviam spirat; non ebriosus qui a mane in vesperum potat, obscoena canit, & tripudiat in popinis; non is qui frate no quem palam fudit, cruore madibus , Christi mysteria postulare audet atqui haec tam absurda sunt, tam a pietate aliena, quam quae maxime ; ergo. Qui plura de hoc argumento volet , adeat Consulta- ,.., Misa tioneS Canonicas Petri Giberi, quod opus non sine magnificis encomtisset . approbarunt quatuor, iique non Molinis, Sorbonici Doctores.
Irgo, inquies, valet in Gallia publicitas facti . Valet utique in
204쪽
CAP. II. DE CADOS S ACR AMENTOR DII. 189 Iis quae juris sunt divini , de contra quae nulla humana lcge praescribi
poteti ; quale istud est ne margaritae proiiciantur ante porcos . valet Ec in iis quae ex constanti ulli quamdam inducunt notorietatem juris, ut cum agitur de neganda duellistis aut comoedis sepultura Ecclesiastica; valet & quantum ad relervationem casuum quorumdam, qui nisi publici sint, non reservantur . Sed non valed quantum ad alios innuis meros casus, ad quos ab Ultra montanis extendi solet. Sic nec excom. municatos, nisi denuntiati sint, fugere tenemur, nec notorios cleric rum percussores, &c. Sic non ipso facto a Beneficiis suis excidere credimus plures etiam scelestos, qui iisdem illico privati censentur extra Galliam, &C. De his plura ει erudite congesta videbis apud eumdem ibertum ibid. p. m. & seq. 'Quod diximus nulla humana lege praescribi posse adversus ea quae juris sunt divini, absit ut eo sensu dictum intelligatur, quod extet aliis aua in Regno lex, unde suspicio haec induci queat. Notae sunt eae Cliti
stiam accedit, a peccato tandem resipuisse. Resp. cum Giberto resipiscentiam hanc non supponi nisi factis N idoneae morum conversione probetur, praesertim, vero eiectione concubinae . Egvero si eouversus supponeretur quicumque accedit ad Sacramenta, no possent hae negari comedis & hos enim rite conversos supponi opor teret. Deinde quoti ad Sacramenta accedunt, ut vulsatam impietatis
suae famam abstergant, si possint oti, quia non satis mysteriorum nostrorum dignitatem compertam habent λ quoti, quia hominem bene vel male confessum peccata , ab iis statim mundari existimant λ aliud
sane S. Carolo Borromaeo visum est, cum haec Parochis Documenta deis dit, tit. ini ad sacram Communionem admittendi sunt. Nemιnem publicis mccatis ivrstitum ad Communionem recipi t Parochin, msi prius scandala publies satisfecerit; etiamsi absolationis a Poenitentiariis, auι Confessurihin etiam Regularibus accepta test onium produxerit. Saltem, inquies, erunt iis Sacramenta conferenda, quibus ea conferri jubebit Magistratust huic enim obtemperandum est : Non enim, ain optatus Mileuitanus Lib. 3. Respublica ast in Melicta, sed Eccle a in R
Resp. saecu res Magistratus nisil habere jurisi iv ea quae vel ad fidem ,
et Sacramenta pertinent. Qui ergo eo venirent temeritatis ut vel hae retico, vel usurario notoriis Eucharistiam dari praeciperent , brevi ista Λpostolorum voce essend reprimendii Si justum est in eo pectu Dei, vocpotius ausire quam Deum , qui foris canes esse voluit, judicate. Nec nocet desumpta ab optato sententia , quam , ut loquitur Gabriel Albaspinaeus, mirifice extollunt homines illi sti rebus stulent novus Pinxantque hnos θη-m esse, imperatores nin E erue , sed Ecclesium eis I ditam esse . Neque enim eredidit optatus Ecclesiam quoad sacra sua
205쪽
ryo URACU. DE SACRAMEN π IS IN GENERE. esse pro Rexibus θ Potestatibur, ut ii tueri pergant Ecclesiam quae est inmispuli ea id est in Imperio Romano, ibique longe magis, tuta est, quam si enset in gentibur barbaris, apud quas nec Sacerdotia sancta , nec pusicitia ρο vimi initas, tuta esse possent. Merito igitur Illust. Cameracensium Archipraesul
ranciscus de Fenelon, in extemporanea Oratione quam pramisit Cons crationi Iosephi Clementis de Bavaria, haec facunde eloquebatur: L' 'Iise, ii est Urai, est dans ι etat, mur obeir au Prince daris iovi ce qui est tempo-rH. Mais elu n' en LFend jamais paur aucune function spirituelle esse est enee monia pom Ie Iou mer par ranori aut falatia monti en se foumetiant ar 'lis, n' a mini acquis is droit de se lyasHettir. Les Princes venant les en-
fas de r 'lise , ne Ioat potvi devenus ses mitres, &c. Atque idipsum est quod toties & prae ceteris palam attestati sunt Reges Christianissimi Ludovicus Magnus in celebri an. I 69s. Edicto de Iurisdictione Eccle
Conclusio nostra quantum in se indubia est, tantum in praxi cauti nis exigit & prudentiae. Cavendum itaque & summopere cavendum, . ne Pro notorio habeatur, quod vel paucis cognitum sit, vel rumoribus nixum incertis, vel sola vulgi credulitate aut imperitia fundatum. Idque etsi in pluribus Iocum habere potest, habet praesertim in iis quae pertinent ad sortilegium, magiam, & quandoque heresim ; a. ubi sentit Parochus fieri posse ut ad Sacramenta accedat quis suspecte famae, aequum est ut eum amice conveniat; moneat de ipso spargi multa , quae tetri quid moribus ejus inurant, hortetur ut scandali casus resecet; g. & id curare debet ut e suggestu, nemine tamen designato, contra eos insu
gat, qui & impii sunt , & ne pro impiis habeantur, accedere volunt ad Deum, quas; gens quae justitiam fecerit; . non deserat Eucharithiam,
cum periculo tumultus & scandali, puta si notorius adulter necdum, ut potest, pellicem e domo ejecerit ; s. non habeat ut notorium in hoc vim peccatorem, qui tantum notorius sit in alio, praesertim, ait SlIvius hic q. So. art. 6. si fama criminis non videtur eo facile perventura; o. ubi viderit peccatorem tergiversatione aliqua non improbabili ideam criminis a se propellere, consulat Episcopum, & in dubiis mandata ejus exequatur; ne dum scandalo vult occurrere, scandalam innectat gravius, & incerta colligendo etiZania certum eradicet triticum. Idcirco consultus Gibertus an pro publicis peccatricibus habendae essene Moniales, quae longam aestatis partem quotannis transigebant in villa Seextra Claustrum, idque ob causas reipsa sutiles, iis Sacramenta, si publice peterent a Parocho, reponit neganda non esse . Etsi enim praesumi poterat Moniales ii Ias excommunicationem incurrisse , quia sine nece
sarta Episcopi licentia exierant e Claustro, tamen & id quoque Π
'P meessariam dies Episcopi licentiam ob ista Edicti April. 169s. Uerba , Art. Is .
Voulons que svivant & en exemtion des Dinis Decreti & Constitutions eanoniqueν, is aucunes Religioses ne missent sortir des Monasteres exemis& non exemis, scius elis que Pretexis que ce soli, ou mur quelque rems que te misse eire , sans emis leg is time. & qui ait etε juthe telle par l'Archeveque ou Eveque dioeesain, qui en do is uera la permission par Κrit . I Le tout seus les pernes porte es partes dites Constitutis
is Mnqniques. De hoc Articulo consule Michaelem Duperray in praedictum Edictuim L .F 4 I.
206쪽
GA P. II. DE CAvSIS SACRAMENTOR UM. rρrterat praesumi, easdem non exiisse sine Superioris Conventus licentia, quam lassicientem existimarent. Accedebat plures in Parochia esse qui nihil hie suspicarentur mali ἔ ac demum dissicile esse ut is Mouialium exitus lateret Episcopum, a quo Proinde si non probaretur , neque etiam videbatur improbari; unde & interrogandus erat quid facto opus
esset quoad Sacramenta. -- Excepi in conclusione a regula communi Poenitentiam & identidem Matrimonium. De poenitentia constat neminem ab ea repelli debere, cum haec pro iis potissimum instituta sit qui laborant & onerati sunt. Vetat quidem Bonitatius VIII. cap. a. De Muris in G. ne manisesti us rarii ad confession admittantur, nis de usuris satis fuerinι, vel de salis ciendo pro suarum viribus facultatum practem idoneam causionem ς verum haud satis sicio, num ea lex vigeat apud nos. Quod ad Matrimonium pertinet, constat & ab ipsio communiter a cendos esse eos a quibus Palam profanaretur ἱ prout resolvit Auctor Collar. Paris tom. I. lib. a. coli q. Unde Card. Noalius approbavit agendi rationem cuiusdam e Parochis suis, qui puellam cum homine lubricis cantihus, gallice opera, deserviente maritare renuerat, donec is spopondisset laturum ut periculosis huic exercitio nuncium mitteret per tuum . Est tamen in usu positum ut apud Germanos ubi misti haereticis vivunt Catholici, alii aliis connubio iungantur. Uerum seu Matrimonia haec sint vel non sint Sacramenta, constat exceptionem hanc ad alios casus existendi non debere. Admitti quidem ad Matrimonium solent, qui quas iaconcubinas habuere, in uxores habere jam volunt; sed quia lic crimen eiurare censentur: an autem illud de facto & in corde elurent, ex pen det sagax Confessarius, eique prodesse poterunt quae a nobis dicta fuere Tom. iv. ubi de Confessariorum Obligationibus, pag. 3. & seq.Sed quid si publicus peccator emendatus sit, sed nondum publica sit
ejus emendatio , poteritne Minister cui de ejus Poenitentia constat. eidem privatim Sacramenta largiri Poterit , imo & coram nonnullis assistentibus, qui peccatoris convertionem noverint ut ipse . Ut tamen vitetur scandalum, curandum erit ut non ante spargatur Communi nis rumor, quam disseminatus Berit rumor poenitentiae, aut saltem ut
utriusque fama pari gradu di modo diffundatur.
Co MCLus Io II. Peccatori occulto occulte petenti Sacramentum
negari debet, nisi Minister peccatum ejus rescierit per Conkssionem . Idem faciendum, si coram iis petat, quos de crimine ejus certiores factos esse constet.
Prob. tum ex Rituali Romano, ubi sier incultor precatores, fi occaetepetant, oe non eos emendatos agnoverit, repellat; tum quia haec agendi ra
tio, neque scandalo est astantibus, qui cum petentis improbitatem n visse supponantur, aegre ferrent Sacramenta ab eo impie profanari; nec detrimentum affert petenti, cui S detrahitur occasio contum mandi existerius sarrilegii, & nihil deperit famae, cum iam ab ea exciderit; tum denique quia impietati cooperatur Minister, qui non obstat eidem, cum sine ulla iuris alieni lassione obstare potest. Dixi, nisi Minister peccatum didicerit in confessione, quia quae confessionis solius via sciuntur, pro exterius ignoratis haberi debent , praesertim
207쪽
cum inde imminet rubor aut confusio poenitenti. Unde, ait Henno, si Sacerdos nonnisi ci essionaei scientia didicerit Titium peccatorem esse pu- , blicum & seandalosum, nequidein eum.tunc, et sit solus sit cum solo reis , , Pellere Poterit. Aliter tamen sentiunt nonnulli, quos magni nominis vis, ε. ros appellat Habertus t at si opinionem eorum non improbat, sed nec approbat expresse ἰ unde & hanc solum apponit limitationem e Saltem.
inquit, monendus videretur, qui minus ex maliιia quam ex simplicitate Euchari stiam sime teste pelerat r constat enim experientia rudiares expleta confessi ne, pro more ad sacrum mensam pergere non attendentes fuerintne absoluti, iccae. D quo casu, Mι supponitum nullum ess e pergulum infamis aut stan
Ii , Sacerdos potest quaerere ab hujusmodi homine, niis Assilutionis beneficium saerit consecutus. Haec ille . de quibus Uemus nos ubi de Secreto confessionisa Coruc Lusio III. Peccatori occulto Sacramentum publice petenti, negari non debet. Ita passim Theologi, qui, ut notat Lugo disp. 8. n. 168. varias in id astruendum cogerunt rationes , quae parum vel dissi.
cile convincunt. Itaque i t ei, Probant r. aliqui . quia peccator Oecultus jus habet ne infametur, porro infamaretur si palam a sacra mensa abigeretur. i Sed contra r Non plus habet iuris peccator occultus ne infametur, cum alioqui gravis Sacramenti iniuria averti nequit, quam habeat ausMe infametur, cum de avertendo meo aut alterius temporali damno agitur e atqui fur occultus v. g. non habet jus ne infametur, cum aliῶter meum aut proximi damnum temporale averti non potest . Unde ubique licitum est eum qui gemmam meam occulte aufert, palam inis
clamare furem, ut restituat ἰ ergo a krtiori . . - ' .
Probant a. alii exemplo Salvatoris, qui Iudae corpus suum ut & aliis Apostolis porrexit. Verum probatio haec, nisi aliunde muniatur , nocividetur omnino efiicax r i. quia Christus indubie poterat Iudam infamare, suumque ei corpus negare t ergo, niti quid aliud obstet, idem poterunt Ministri eius; α. quia qui semel gravem Patitur injuriam, non ideo docet velle se eam semper pati. Prob. itaque & sorte melius in hunc modum: quod Christus ipsa sua praxi prohibuit, 3c prohibere debuit, inculpate neri non potest et atqui Christus ipsa sua erga Iudam praxi prohibuit ne peccatoribus occultis negarentur Sacramenta, fle id prohibere debuit. Quod prohibuerit patet ex totius Ecclesiae sensu, quae Christi actionem sic semper interpretata est, ut nusquam non crediderit peccatores occultos a facris myst
riis abigi posse t unde id tanquam aliquid ubique observatum tradit
Augustinus HomiL so. ubi sic e Nos vero a Ccmmunione prohibera quem
quam nan possismus, nisi aut sporete confessum, aut in aliquo sive factitari, sive elesiastico judicio nominatκm arque convictum: Iam vero quod id debuerit Christus prohibere, sic suadetur. Christus Ecclesiam suam sic instituere debuit , ut Sacramentorum participatio Se bonis libera foret, & γ- . fillis atque improbis non esset pene quotidiana ruinae spiritualis Occasio; haec enim incommoda si politici Legislatores a subditis suis arceant, quanto plus a suis arcere debuit Dominus & Legifer nosteri atqui fi peccatoribus occultis Sacramenta denegare liceret, Iam nec eorum Partiis
208쪽
cipatio etiam bonis libera foret ; essetque insuper pene quotidiana ruinae spiritiialis occasio pusillis & malis. Quoti enim etiam conscientiae purae a Coena sancta abstinerent , ne ab improbo Ministro cuius odium incurrissent elicerentur quoti ejicerentur de facto, non quia mali, sed quia ob virtutem suam malo Parocho displicerent quoti ne ejicerentur, miseris Sacramentorum nundinatoribus pecuniam & munera offerrent quotiejicerentur ob culpam levem, quae imperito vel male affecto Pallori gravior videretur, quam in se sit quoti ab uno publicam repulsam passi, ab alio statim non sine gravi simulatum periculo, publice admitteren- tur quoti ob minus crimen expulsi, venirent in suspicionem gravioris noxae de qua ne cogitarunt quidem Prosecto quisquis isthaec, & alia quae menti facile occurrent, incommoda pensaverit. sentiet Ecclesiam modico tempore nihil nisi puram Babylonem futuram esse , si cuivis quemlibet ob privata delicta a sanctis mysteriis extorrem facere liceret. Ergo exigebat sapientia Christi ut res constitueret eo modo quq
nunc in Ecclesia sua constitutae inveniuntur. Ob;ic. I. Peccat graviter qui alteri graviter peccandi materiam praebet: sed qui indigno cuivis Confirmationem v. g. aut Eucharistiam administrat, ei gravis peccati materiam praebet; ergo. Resp. I. patet ex mox dictis eum qui negaret Sacramenta non unius tantum sed & multiplicis ruinae causam esse futurum; quatenus scandas Ia, judicia temeraria, detractiones, calumnias, &ut probabile est, ipsius .demum Ecclesiae subversionem procuraret.
Resp. eum qui peccato infectus ad synaxim sanctam accedat, iam intus lacrilegii interioris reum esse , sicut adulterii reus est qui mulierem alterius in corde concupiscit. Exterioris autem sacrilegii consummatio, etsi pro viribus impediri debet, non tanti est ut cum bonorum omnium subversione debeat impediri. Unde Resp. 3. dissimaj. non licet praebere alteri materiam necessariam peccandi, C. materiam liberam, subd. non licet sine gravi causa, C. cum causa grau , N. Itaque non licet eam peccandi materiam praebere, qua quis uti sine peccato non potest, quia haec involvit peccatum tum il-rius cui praebetur, tum & illius qui praebet . Sic non licet puellet , quo patris & matris internecionem removeat , stupratoris libidini cedere. Verum licet, nec raro licet prgbere materiam qua quis ad peccatum non nisi ex malitia usurus est. Sic licet uxori reddere debitum marito, qui non amore prolis, sed solius voluptatis intuitu debitum petit. Licet avaro reddere pecuniam , qua is ad gravandum usuris pauperem usurus est; licet ab impio Ministro petere Sacramenta i qui sacrilege dabit r quia atqui suppetunt sic agendi cause. Oblic. a. ex Lucio m. cam s. De tempori ordinat. Potest Superior ab ordinibus arcere eos quorum commisi, secreta noverit δ ergo potest quis Scab aliis Sacramentis ob culpam secretam arceri. sp. neg. conseq. disparitas est quod exclusio ab ordinibus nullum absolute loquendo post se incommodum trahat, cum excludi ab Ordinibus possit quis etiam innocens : at vero generalis Sacramenta ob culitas. latentes denegandi facultas, tot rinveheret mala, ut pene certam Ecclesiet ruinam portendere videretur. Tum rab Theol. MDr. Tona. IV. N Inst.
209쪽
Inst. Non plus juris habet peccator ad Eucharistiam, quam alius quilibet ad Ordines; ergo ut is, se & ille repelli potest.
Resp. neg. conseq. non enim eo praecise peccatorem occultum a Sa
cramentis arceri debere negamus, quia cis ad ipsa ius habeat saltem ex natura rei; sed quia posita, ut est, Ecclesie constitutione, publica pe catoris hujus cxclusi vo innumera inveheret mala, sponsae Christi, ademque & ipsi Christo longe funestiora, quam indigna Eucharistiae colatre. ctatio. Adde ordinum collationem semper in Ecclesia liberam fili sterquod de Eucharistia dici non potest r unde peccator plus reipta Juris habet, si non ad Eucharistiam, saltem ne ab ea arceatur; quam homo quilibet auris habeat ad ordines. Objic. 7. Nunquam licet dare Sanctum canibus ; cum id adversetur
praecepto, quod utpote negativum obligat semper & pro semper: atqui peccator etiam occultus est canis ; publicitas enitia nihil immutae in re . ergo. Resp. I. hinc sequi peccasse Christum, qui juxta SS. Patres paucis ex cel tis, corpus suum dedit proditori Iudae. Resp. 2. dist. maj. non licet dare Sanctum canibus, quos Christus a Sancto excludi voluerit, C. quos Christus noluerit excludi, N. Porro ex dictis constat Christum nonnisi manifestos peccatores exclusisse . a perceptione corporis sui. Unde & hi soli canum nomine a Patribus intelliguntur. Utique occulti peccatores saltem exterius Christum revereri videntur; Publici vero eidem insultant, aut insultare praesunninrur. Hinc patet praeceptum Christi negativum quidem esse, sed non generale prorsus & absolutum; quod & aliis pluribus commune est: sic praeceptum istud: Non revelabis secretum alterius, sub hac intclligitur conditione, nisi justa causa exigat ut reveles. Idem est de isto : Si quid -- Teris , ne differas raddere, &c. Ob)ic. . Non possum reddere gladium ei qui sese interimere vult; cogo nec Eucharistiam ei cui haec mortem illatura sit. Resp. neg. ant. generaliter intellectum. Si quis enim me meamque domum comburere velit nisi gladium ci suum restituero, potero suum ei ensem reddere i quia tunc gravius impendet malum , quam quod vitare velim; potissimum vcro jurgia, distentiones , furibunda odia, Pastorum, Sacranientorumque despectus, & ipsa paulatim Religionis extinctio. Inst. Nullum est gravitos crimen crimine indignae Communionis; ergo quidquid tandem evenire possit, nillil est quod non debeat tentari ut avertatur . . Resp. dist. ant. 5e crimen illud crinacia ei tres ectu indigne communicantia, C. & est crimen respectu Ministri in nostro casu, N. Certe si nihil prorsus intcntatum reli qui debeat, ut impcdiatur indigna Fucharistiae receptio, haud aegre sibi persuadebunt plures latius esse mi reveletur consessio hypocritae, quam ut is instar novi Judae ad mensam Domini accedere permittatur . Id saltem indubie permittent qui cum Auctore recenti censent licitam esse revelationem Conteisonis , cum agitur deservanda Regis vita. Inde autem quae totius Christiani sint subversiolInst. 2. Si res ita sit, concedenda erit Eucharistia ei qui certo scitur vel eam conculcaturus pede, vel ipsa ad magicas artes usurus r atqui consequens ab omnibus Theologis rejicitur, & merito; ergo Sc rejiciendum antecedens.
210쪽
Respc nem maj. disparitas est I. quod Christus jure suo cesserit quantum ad indignam sui receptionem, ut patet ex ipsius erga proditorem discipulum agendi ratione; non autem eo cesserit quantum ad id ut pNdibus conculcaretur; a. quod denegatio Eucharistiae ei facta qui ea ad magiam abusurus sit, non stibiaceat gravibus incommodis, quae secum traheret ejusdem proprer alia quaecumque occulta peccata denegandae necessitas. Ecquis Parochus nisi in casu qui evidentia clarior sit, magiae usum, vel fixum conculcandi Corporis Chrilli propositum cuipiam impingere ausit 3 Quis Parochianus suturae husus accusationis metu noa
deterreatur a Communione λ &c.
Ob)ic. s. Qui Eucharistiam in loco sordido reponeret, non esset a gravi noxa immunis δε sed ponit eam in loco sordidis sordidiori , qui impio tradit; ergo. Rcsp. dist. maa. qui poneret in Ioco sordido sine causa gravi, C. secus, N. Unde si quis ne Eucharistia vel flammis tradatur ab impio Calvinista, vel pedibus atteratur, eam in sordido loco recondat, merebitur nedum peccet.
Quaeres a. an non vitandae impietatis causa possit impia tradi hostia
Resp. negat. cum S. Thoma ibid. q. 8o. art. 6. ad a. quia Sacerdos hoc faciens, quantum in se Hi, facit Volblatrare illos qui credunt esse bastiam consecratam, sive alios praesentes, sive eriam ipsum fumentem : quia ut Augustinus dicit in Psalm. 98. Nemo eartum Christi mInducet , nisi p ius a foret. Unde consultus Innocentius III. de incauto Presbyero. qui cum se sciret in mor tali crimine constitutum, ct Misarum solemnia non posset propter necessit.rtem quamlibet lut i mittere , Misam celibrare se fingebat , o suppressis Uerbir, quibas concisicitur Cornr Christi, palum cir vinum tantummodo pure sumebat,nis respondet verbis cap. 7. de celebrat. Missar. Cum fui a sint abjicienda remedia, quae veris βηt periculis graviora. .. graυius videtur olfendere, qui sic fraudulanter illud mysteriwn p aesum ei it simulare ; cum non solum Deo, cui
Uidet ut illudere, sed populo quEm 1 cipit, se altringat.
Quaeres a. an relative ad Sacramenta dignus censeatur , quem non
constat esse indignum i & utrum Minister aliquam adhibere debeat diligentiam, ut. sibi moraliter constet de dignitate petentis Resp. non unam hic & parem pro Sacramentis omnibus regulam constitui polse. Quapropter inspicienda est cujuslibet Sacramenti conditio, &Eccletiae praxis. Itaque cum agitur de Baptismo , qui Sacramentorum janua est, & hominem Dei & Ecclesiae filium constituit, non ante eo adultum quemque initiare licet; quam moraliter constet euin & instru- etiam satis & rite dispositum esse. Unde graviter delinquet etiam laicus, qui secus fecerit, tum quia gravi alterius peccato cooperabitur; rum quia hoc ipso quod Sacramentum hoc conferre vult, suscipit in se munus dispensatoris, adeoque & grave debitum fideliter dispensandi. Gravius tamen peccaret Minister consecratus, aut ad baptirandum specialiter deputatus ab Ecclesia. In Confirmatione digni habentur quos praesentant Parochi: qui a nemine praesentantur, rustici praesertim N inopes, ignari plerumque rerum salutis, quandoque interrogandi an confessionem praemiserint ς an non jam ante tuerint confirmati.