장음표시 사용
211쪽
rc,6 TRACT DIE S ACR AMENT IS IN GENERE.
Quoad Eucharistiam, usu receptum est ut bonus praesumatur , cuin hil ob)ici potest. Curandum tamen Parocho ut in eorum qui de novo in Parochia sua domicilium figunt, vitam moresque inquirat seu per aliquos quibus fidere possit, seu per litteras aut aliter interrogandoe eum a cujus Parochia transmigrarunt, an illic pie antea vixerint , an non incurrerint censuras, an quae cum iis nomine uxoris habitat, uxor sit legitima. Imo sanxerat an. I sct Synodus Lingonensis graves ob causas ut nudi se transferentes de uva Parcchia ad abam, per Curatum in cuius Parbcbiam transitum fecerint, ad Sacrammta Ecclesiasticii, fine lutera certificaturia propraι P.rrochi dimiis , aut Episcopi vel ostiariorum ejus admitte rentur. Verum disciplina haec, sicubi instituta est , servari debet, non dub t propria Parochi auctoritate introduci ubi nunquam viguit; prout notat Giberi Tom. I. de Sacram. Consulta T. In Poenitentia cusus Minister agit ut Judex, qui nisi cauta diligenter expensa sententiam ferre non potest prudenter, Sacerdos moralem ad hibere deber diligentiam, ut statiam tu internam poenitentis dispositionem comperiat, priusquam absolvat eum Vel liget. In Unctione Extrema sussicit ut sciat Sacerdos moribundum vitam
egisse Christianam, vel si is sorte sit peccator publicus, aut paulo ante admiserit grave aliquod crimen, quaedam exhibuisse doloris signa. Sed de his alibi. Quod attinet ad ordines , tenentur Episcopi ad eos non admitts-
re nisi quorum geniti . persoηam , aetatem , institutiarum , mores , doctrianam ct fidem seu per se , seu per alios prudentes viros, peritos divinae legis , ac in Ecclesiasticis functionibus exercitatos diligenter investigaverint di examinaverint i ita praescribit Trident. Sess. 23 .De re-
In Matrimonio, quod ubi eonsummatum est, indissolubili vinculo at ligat, & innumera inducit peccata, si vel invalide, vel sine gratia δε- si amentali contrahatur, curandum est se inmopere Pastori, ut nonnisi habiles & rite dispositos admittat. Circa Parochorum obligationes r pete quae dixi Tom. III. pag. 3I. & seq. & TOm. VI. Pag. 3M.
EFfectus Sacramentorum ad gratiam & characterem reduci solantude his proin disputandum in praesenti. ARTICULUS PRIMU S... De Gratia sacramentali. , Expendemus r. an Sacramenta Producant gratiam ς I. qualem; D. quo modo ..- Sta
212쪽
An Sacramenta producant gratiam.
Nin. r. Gratia supematuralis, quae supernaturale est donum intelleiactuali creaturae gratuito datum in ordine ad aeternam ejus salutem. vel est actualis vel habitualis . Gratia actualis est donum supernaturale per modum actus transeuntis concessum, ut vel sancta in intellectu eo-gitatio, vel pia in voluntate motio excitetur. Gratia habitualis, est su- vernaturalis quaedam forma, Permanenter iniuerens animae; eamque vel a statu injustae ad statum Iustae transferens , & tunc dicitur gratia prima; vel a statu iustae transferens ad statum justioris , & tunc dicitur gratia secunda r nempe vero gratia prima nullam ejusdem generis gratiam in subjecto praeexistentem supponit; gratia vero secunda aliam sibi
parem praesupponit, eamque adauget. Not. a. Sacramenta alia sunt mortuorum, quae vulgo recipiuntur ab
homine spiritualiter mortuo per peccatum Originale vel actuale grave; alia vivorum, quae ordinarie recipiuntur ab homine jam per gratiam sanctificantem vivificato. Quaeritur itaque I. an Sacramenta conferant habitualem gratiam , quae etiam sanctificans & justificans nuncupatur a. an ex iis nonnulla gratiam primam conserant, vel secundam. Nol. 3. Sacramentorum causalitas bifariam intelligi potester. ita ut sit mediata tantum & remota; puta si ritus exterior dicatur excitare fidem.
qua excitata justificetur homo per ipsam; r. ita ut sit proxima & imm diata, puta si sacro signo indita sit a Deo vis quae fidem & gratiam producat. Multiplex fuit & est ea in re haereticorum error r I. enim Manichaei teste Augultino haeresi 46. negabant Baptismum, & proinde alia Sacramenta , valere ad justificationem ; 2. Pauliciani Baptismum volebantvrodesse corpori non animae , prout refert Euthymius Lib. 2. Panop. C.
ai. 3. Messaliani vim justificandi totam tribuebant precibus, nullam Sacramentis; q. Calviniani, Lutherani, de Sociniani, cum velint Sacramenta esse vel nuda iustificationis per fidem receptae signa , vel merasmostrae in Deum pietatis testificationes , vim omnem sanctitatis conse- Tende a Sacramentis ablegare debent. Hinc Zvvinglius Tract. de Bapt. fol. 7o. haec nitide loquitur : Externus Eaptimas, qui aqua constat, ad peccatorum ablutionem n bil facit : quia vero hunc Zvvinglii locum, simulque Calvinianos & Socinianos impetit Becmannus Lutheran. 3. Part. loco
I 3. controversia r. ubi expresse statuit Baptismum esse efficax organon re- 'generationis, fideι, peccatorum remissionis , non vero nudum signian ac tantum
gnificans, nihil Gero conferens; non immerito conjici potest, sanius hoc in puncto ut & in aliis pluribus sentire discipulos , quam olim senserint Magistri, Pseudoreformationis artifices. Sit CONCLUsIO. Sacramenta novet Legis gratiam producunt proxime& immediate. Prob. I. vel Sacramenta gratiam producunt, vel mera sunt signa justificationis jam receptae , ut recentioribus hqreticis placet i atqui Sacra
213쪽
-19S TI AUT DE SAGA AMENπIS IN GENI RE .. . Scriptura x Patribus cxhib ntur ut cauta justificationis , nusquam antem ut ligna clusdem jam receptae, non possimi haberi pro ineris justitiae jam receptae signis r atqui Sacramenta semper exhibentur ut cause . .
Prob. min. inductione. Sic de Baptismo dicitur simpliciter Ioan. I. NAquis renatus fuerit ex aqua oe 'iritu socio, &c. non autem nili 'i is signum regenerationis suae acceperit; dc Act. a. Baptizetur unusquisque vribum in remistionem peccatorum; non autem in signum jam factae sibi re- nussionis peccatorum. Sic de Poenitentia ait Christus Ioan. 2 o. Quorum
remiserilis p ccata, remittentur eis; ubi peccata ministerio Sacerdotum te .
mitti, non autem mere remissa significari dicuntur. Sic de Unction Extrema ait Iacobus cap. s. v. I inutio fidei salvabit infimum, oe si in
peccatis sit, remittentur ei ; non autem , significabuntur remissa aut remittenda .
Haud perspicue minus gratiae causalitatem expresse Concilia & SL Patres . Concilium Constantinopolitanum I. an. 38 I. Confitemur , inquit,
virum Baptisma in remis Em peccatorum. Mileuitanum II. an. 6I6. O . 2. Furetuli. .' ideo in remisonem peccatorum veraciter bapIiῆantur, ut in iis re g Fastone mundetur, quod generatione troxerant. Ibiclem anathemate damnamur, qui formam Raptimatis in remissisnem peccatorum, non vere sed fati se intelligunt. Florentinum an. I 89. in Decreto Eugenii, No sita Sacr uenta, inquit, & continent gratiam, & ipsam digne suscipientibus co Grunt. Tridentinum denique Ses . . in Decreto de Sacramentis in geneo et Per Sacramenta, inquit; omnis Cera jastitia vel incipit, vel coepta amgetur, vel amissa reparatur: non negabunt Calviniani poliremi huius Concilii verbis veram exprimi causiasitatem di atqui nihilo disertius locuta sunt cetera quae attulimus Conciliat ergo vera Sacramentorum causalitas constans fuit & perpetua Ecclesiae sdes. Id ipsum omni aevo docuere SS. Patres, quos longa serie adducit Bel tarminus Lib. a. de Sacram. cap. 6. & 7. paucos , ne prolixior fiat nostra haec disceptatio , reserre sufficiet. Tertullianus Lib. de Baptismo Cap. q. Aquar, inquit, a Spiritu sancto sanctificatae, vim sanctimandi combibunt . & Lib. de resurrect. carnis cap. 8. Caro abluitur, ut anima emaculatur. Caro ungitur, ut amma consecretur, &c. S. Gregorius Nystenus or tione in Baptismum Christit Raptisma, inquit, peccatbrum expiatio est, remigio delictorum, renovationis o regeneratianis caula . S. Augustinus citato oties Tract. Io. in Joan. unde tanta virtus aqua, ut corpus tangat, ct cor
abluat. Non cli quod hinc solito more argumentari solliciti simus t adeo nimirum labore levant nos Lutherus & Calvinus , qui his Patrum textibus Ecclesie Romanae fidem diserae contineri perspicientes, re pondent, ille quidem in Libro contra Cochlaeuin , haec h minum esse dicta, si i ipsis sepius pugnantiκm, 9 pleraque humano seriu extra Ser pluras docentium t iste vero Lib. Instit. g. 26. Patrum locutiones in praesenti materia, esse immodica Sacramentorum encomia, ct dicendi figuras hyperbolicas, quibus decepti Catholicil Wrhesica sua dogmata promulgaruci. Prohi qua in male prii navis Conciliis Patribusque cessit, quod ante temperantis Lutheri, modestiqtie Calvini tempora Sacramentorum operationem tractare praesumpserint. Prob. a. ex absurdis quae pleno cornu invehit utriusque Novatoris opi-
214쪽
CAEP. III. DE EFFECT. SACRAMENTOR, M. I synio, si enim Sacramenta tantum prosint mediate ob excitatam fidem, sequitur r. non valere Baptismum latina lingua collatum iis qui nosciunt latine r atqui falsum consequens ex ipsis adversariis, qui in E clesia Catholica latino idiomate baptizatos non rebaptizant I a. infantes nulla lingua posse baptigari, quia nulla est lingua quae fidem in iis excitare possit. Idem de fatuis dicendum. Id quiὸem concedit Zuvii Elius, eo raptus furoris, ut infantes multos post Baptismum damnari, multos itidem sine Baptisino salvari asseruerit: at in eo Novator Nou toribus ceteris displicuit ; 3. non aliam esse Christianis quam Judaicis Sacramentis Virtutem, cum utraque fidem excitare possint i quod etsi a Lutheranis admissiam est, pugnat expresse contra S. Paulum mille in
locis; 4. parum fuisse Baptismi 1oannis cum Christi Baptismo eisicaciam:
s. Validum esse quodcumque a quocumque collatum Sacramentum , e iam a mimo; cum quisquis certa effert verba fidem excitare possit; 6. non maiorem esse Sacramentorum viiii , quam lecti vel auditi Evangelii; & hoc enim audientes excitat ad fidem; 7. lectionem sciri ne baptismalis perinde ac eiusdem exercitium prodesse ad regenerationem; Sacramenta aeque iis qui adstant prodesse, ac suscipientibus: cum ut in his, sic & in illis fidei motum ciere valeant. Obiic. I. Se habent novae Legis Sacramenta ad justificationem nostram, sicut se habuit circumcisio at ivllificationem Abrahae: arqui ci cumcisio respectu Abrahae; merum fisiti justificationis iam per fidem receptae signatulum; juxta id Rom. q. v. Iet. Si num accepit circumcisionis, ignaculeum Iustitiae fidei , quae est in praeputio, seu quam ante receperat,
Resp. neg. inax quae lane non habetur in Scripturis, ex quibus unis argumentari debent Proteilantes. Negati ratio est, I. quod .circumcisios respectu Abrahae signum ibit receptae jam sanctificationis, potuit in populo Iudaeo ejus scin iustificationis causa esse; de quo infra i a. quod ii circumcisio gratiam parere non potuerid, quia ad id elevata a Deo non fuerat, non statim idem dicendum de Sacramentis tegis novae . quae, ut ex probationibus nostris patet, instituta sunt ut .gratiam aut
Gratiae augmentum producant. .
Ob ic. 2. . Si Sacramenta proxime itistificent , Scriptura Sacramentis non autem fidei justificationem attribucre debuit et atqui econtra Scriptura tribuit justificationem fidei , non Sacramentis .in Prob. min. ex Rom. I. ubi jussus ex fide vivere dicitur, non ex Saciamentis. Item ex Rom. 3. ubi sic: Unus est Deus cliti justificat circumcisione ex fide, ct praeputium per fidem. & Rom. Io. ubi non ait Apostolus : Corpore suscipiuntur Sacramenta ad justitiain, sed corde creditur ad justitiam. Denique Marci ulta dicit Christus: Qui crediderit o baptiIutus fuerit, salvus erit; non Vero, qui non crediderit, & baptizatus non fuerit condemnabitur; sed tantum esui nan crediderit, tondemnabitur; ut ostendat side posita etiam sine Baptismo salutem haberi posse, non autem posito Baptis ino sine fide st ergo. ResP. ad r. l. neg. mai. potuit enim & debuit Scriptura justificationem attribuere cum fidei, tum & Sacramentis i fidei quidem, quia h. ecprima est in adultis ad iustificationem dispositio; Sacramentis vero sim; hi sunt vitae de salutis fontes de caus, . Unde . . .
215쪽
aeo π RACT DE S Ag R AMENU IS IN GENERE Resp. a. neg. min. ita enim tribuitur justificatio fidei, ut simul tribu tur Sacramentis r qui enim dixit, Iustus ex fide υiυιι, dixit quoque, Nisi
manducaveritis earnem Filii hominis, non habebuis vitam in vobis. ideo autem
Marci uiri haud ductum ivit et Q i non fuerit bapti arus, sed Quι non eredideris, condemnabitur : quia, ut noravit S. Bernardus , fides 4utficit cum Baptismo in voto, Baptismus vero etiam in re non lassicit adulto sine fide & conversione interna. Ceterum S. . Marcus manifeste loquitur de de quae Baeti sinum praecedit; ergo non loquitur de fide Calvinianoe sensu intellecta; hec enim ut de Der Baptismum excitanda, non prε- cedit, sed sequitur Bapcismum ; ergo iterum loquitur Maleus de fidequet privia sit ad Baptismum dispolitio, & qua seclusa adultus ut pote indispositus, gratiam percipere non potest. Oblic. 3. S. Petrus Epist. I. c. 3. sic loquitur ι Vos mine similis formae salvos facit Baptisma ς non carnis depositio sordium, sed conscentia bonae inter regaιio in Deum; ergo Iustificat Baptismus, non ratione ablutionis, sed ratione conscientie bonet, seu fidei interioris Resp. neg. conseq. sensus enim obscura hujus loci is est, Baptismum salvos facere, non quia corporis sordes abi largit , quod unum prestare poterant baptismata Iudetorum, sed quia mundat sordes conscientiet , citaui vel jam nihil in anima remaneat quod remordeat conscientiam, vel anima non vereatur coram Deo sisti, & ab eo interrogari; vel demum eadem anima Spiritu sancto repleta promittat Deo plenum ac totale obsequium di vox euim greca, quam per interrogationem Vertit Vulgatus Interpres, sponsionem dc promissionem significat. Quod addit ibid. S. Petrus, Baptismum Divos facere per resurrcciumem Chiisti, indicat vel fidem resurrectionis huius esse dispositionem prςrequisitam in adulto qui ad Baptismum accedit; vel Baptismum suam habere vim a morte Christi resurgentis, secundum id Pauli Rom. q. v. as. Traditus est propter delicia nostra , ct resurrexit propter justificationem
Oblic. q. ex caP. Iq. Job, & Luce s. . Solus Deus peccata mundare iam mittere potest ; ergo non res createt ut sunt Sacramenta . Unde S. Hieronymus in c. 4. Isaiet, ad liqc Ioannis Baptists verba : Ego vos b, pti O in aqua. qui autem post me Venit, ipse υos baptirabit in Spiritu functo, sic ait et Ex quo disicianus, quod homo aquam tantum tribuat, Deus autem Spiritum fanctum, quo sordes anime abluuntur, cy' sanguinis peccata purgantur. Resp. ad Ita dist. solus Deus peccata remittere potest, sed ea remith Te potest vel Fr se, vel ope instrumenti, C. & ea necessario rei'ittie
per se ipsum , N. Sic solus Deus fidem dare potest , dc tamen juxta
Novatores eam excitat per Sacramenta.
Ad S. Hieronymum, docet is quidem & vere docet, hominem si so- tam spectetur secundum vires naturales, posse solum abluere corpus, dccerta proferre verba, quq nihil prosint: sed non negat S. Doctor eamdem hominem secundum potentiam ministerialem quam accepit a Christo , fa-inere rem sacram, qua tanquam instrumentali causa utatur Deus, ut hos .eI illos in ordine naturali vel supernaturali cifectus producat.
Inst. Frustra fit per plura, quod potest fieri per pauciorλ , atqui po-3est De s liue iam acuti. gratiam conferre; ergo. Resin
216쪽
CAP. III. DE EFFECT SACRAMENTOR v M. Io I Resp. neg. maj. quae si de homine vera esse potest, falsa est de Deor alioqui male usus eth Christus Apostolis ad conversionem Orbis, quem ut iisque per se ipsum convertere potuit. Fruiira in Cruce totum sanguinem fudit, qui unica prece paternam iram sedasset. Frustra caeco redditurus visum, fecit lutum, & Caligantibus oculis adhibuit, &c. Obiic. 3. Tertullianus qui Lib. de Pqnit. cap. 6. sic loquitur de Baptism te: Lmacrum illud obsignatio est fidei. 'non ideo abruimur in delinquere desi namus ἰ bd quia desimus, quoniam jam corde lati Iumus . Unde sic : Illud non eis organum eviciens gratiae , quod fidem 3uititiamque prius receis piam supponit: atqui ex Tertulliano Baptismus, &c. Resp. 'neg. min. generatim intellectam: Baptismus enim in infantibus nec fidem nec stitiam praesupponit. Unde non vocatur a Tertulliano obsignatio fidei, quia praeviam fidem sigillet, sed quia nos Deo. cui fidem & obsequium pollicemur , obliget atque astringat . Haec
vero verba , Non ideo aHuimur , &c. solum monent adultos, ut nonnisi emendata vita accedant ad Baptismum . & loto iam corde, id- est corde quod pristina peccata exhorreat atque detestetur. Haec equi dem detestatio aliquando potest esse tam intens , ut consequenter ad eam mundetur quis ab omni peccato sed habet id se per accidens , nec emcitur sine Baptismi volo. Obaic. 6. ex S. Augustino Serm. 3o. de verbis Domini, Baptisma quod sui I adbibetur , per MIem mundat. Rursus ex eodem , Lib. I s. de Trinit. cap. 26. Qui daι Spiritum sanctum, Deus est. Imo quintus Deus est qui dat Deum . Neque enim A.quis discipulorum ejus , Chri iti, dedit Spiritum
sanciam . Orabant quιppe κι veniret m ess quibus manum imponebant, non ipsi
eum dabant . Unde sic : Quod solum mundat per fidem , & absque essicientia hominis, non producit gratiam proxime εc immediate et a qui ex S. Augustino Baptismus, aliaque Sacramenta nonnisi per fidem mundant, & absque essicientia homi vis; alioqui enim daret homo Spia ritum sanctum , quod ita proprium est Christi lius , ut id ne unus quidem discipulorum Christi fecerit; ergo. Resp. neg. min. nam exigit quidem Augustinus fidem instar dispositionis qua adultus ad justificationem se praeparet , sed nec eam per Baptismi xitum excitari supponit , ut supponunt Novatores , nee signis vilibilibus instrumentalem evicaciam abnegat ; eum mirabundus quaerat , unde tanta virtus aquae, ut corpus sangat o mr abluat. Quod si S. Doctor signi exterioris evicacitatem non inficiatur , neque etiam ἰ inficiatur
causalitatem Ministri . Unde negat quidem Apostolos dedissse spiritum sanctum per missionem, sicut datur a Filio, sed non negat eos inlini Men-rales fuisse causas descensus ejusdem Spiritus sancti in corda eorum, qui pie dispoliti tingebantur. Id autem ut intelligi facile possis, satis est ueattendatur ad scopum Augustini in textu obscto e Libris de Trinitate, agit hic S. Doctor ut Filii divinitatem hine probet, quod Filius det seu mittat Spiritum sanctum: unde sic discurrit, Qui . Deus est, non potest mitti nise a Deo; uuia Deus non potest mitti nisi ab eo a quo proeedit.& non procedit nisi a Deo: atqui Spiritus sanctus mittitur a Filio; ergo Filius eth Deus. Sed quia obiici poterat de ipsos Christi Discipulos dedi
se se i instilo Spiritum sanctum, illico.reponit Augustinus id falsum esse;
217쪽
1 61 TRACT. DE S AC RAMENTIS IN G E N E R E. quia mittere seu per modum principii supreini dare Spiritum sanctum,
nulli competit creaturae. At non ideo negat Discipulis dedisse Spiritum sanctum ut causas initrumentales ; cum statiin asterat ipse hχc Act. 8.cap. verba: Cum autem vidi fiet Simon Magus, qua per impositionem ma usAp 1Llo um daretur Spiritus fa/ιctar, obtulit, Zcc. Et vero ad illapsum San/ cti Spiritus concurrebant ut causae initrumentales , quibus orantibus ut . descenderet, ipse statim descendcbata atqui ex Augustino, orabant Di-: scipuli ut veniret Spiritus sanctus, & Veniebat; ergo.' Objic. . Si Sacramenta sint caulae ossicientes gratiae, nemo est adultus qui per Baptismum non regeneretur: atqui rilsum conseqlrens; ergo. Resp. neg. mal. cui crediderit, ait Christus, er bapti tus siunt, sat bitur; ergo quaedam necessariae sunt dis 'ositiones, ut quis regeneretur.
Inst. Cum Vendetino Calvini ita r Si desectus dispositionum impediat
regenerationem, essicacior erit improbitas adulti baptigati, quam Spiri, tus regenerantis gratiar id porro absurdum est. Resp. dist. mas. emcaeior erit improbitas adulti, quam gratia Spiritus, secundum totam suam potestatem non operantis , C. secus, N. Utraque di itinctionis pars Scripturae congruit. Si enim dictum eth, Emitte Spiritum tuum, O r novabis faciem teirae , dictum est etiam , Vos semporia , Spiritui fandio re itis. Alias quae hic proponi pallent dissicultates excutiemus Sectione sequenti.
Qualem Macramenta producant gratiam.
y C stpono ex dieendis ubi de Iustificatione gratiam qiram pariunt Sa-o cramenta esse intrinsecam animae & habitualem. Suppono iterum ex dictis gratiam vel esse primam vel secundam; Sacramenta item vel vivorum esse vel mortuorum. Hic ergo expendendum s. quae Sacramenta
gratiam Primam conferant, quae secundam; 2. in quo sita sit gratia sa-9 cramentalis; 3. an haec pari recipiatur mensura ab iis qui aeque vel inaequaliter disposui uccedunt ad Sacramenta. Sit Cori CL Us Io I. Sacramenta mortuorum, per se & primario gratiain, primam producunt, & per accidens secundam. . ' Prob. I. Pars r Sacramenta mortuorum , Baptismus scilicet & Poenitentia, eam per se & primario gratiam producunt, ad quam conferen- i dam instituta fuere a Christo i atqui Sacramenta mortuorum instituta fuere ad prcducendam gratiam primam . Primario enim instituta fuere
ad delendum peccatum mortale, seu ad mortuos spirituales spiritualiter vivificandos ; Baptismus quidem rcgenerando spiritualiter, Poenitentia autem spiritiialiter retuscitando; ergo. Confirm. quia si Baptis vis N Poenitentia gratiam secundam parerent per se, uti post Ochamum sentire perhibentur Nominales, nemo ad ea rite accedere posset , nisi jam per contritionem perfectam justificatus ratqui id dici non potest. Alioqui enim longe dissicilior esset justificatio in nova Lege, quam fuerit in antiqua; quia ad iustificationem in antiqua Lege satis suisset perfecta contritio ; quae insuper in nova requir
218쪽
CAP. III. DE EFFECT S ACR AME ΣΥΟ Ret M. et oiret susceptionem Sacramenti ardui R difficilis, qualis est poenitentia,
eique annexa Peccatorum consessio; ergo. Prob. 2. Parso quia non raro contingit ut poenitens vel persecte cor eteratur ante susceptionem Sacramenti, vel venialia tantum, aut mortalia iam remissa confiteatur ; sicque prima jam gratia donatus sit, cuin accedit ad Sacramentum r atqui tunc Poenitens secundam gratiam n cessario recipit. Vel enim secundam, vel nullam recipit: atqui postr mum hoc. dici non potcst; cum ex Tridentino Sacramenta gratiam conferant non ponentibus obicem; & obicem non ponat, scd econtra, qui charitate perfecta instructus accedit. Idem servata proportione dicendum de Baptismo, quem susciperet adultus cadem succensus dilectione, quam in Poenitente nostro supposuimus. An autem ut secundam gratiam Sacramenta mortuorum , sic & per accidens primam Sacramenta vivorum pariant, prout cum S. Thomassiic q. 79. censent non pauci , expendemus potissimum ubi de Eucharistia & Extrema. Inctione. CONCLUs Io II. Singula Sacramenta gratiam sacramentalein , seu uniuscujusque Sacramenti propriam prodqcunt: haec vero gratia est ipsam et gratia sanctificans, prout annexum habet ius ad gratias actuales, quibus Sacramenti finis obtineri possit. Prob. I. pars, I. ex Tertulliano qui Lib. de resurrecti carnis c. 8. sic
loquitur: Caro abluitur, ut anima emaculetur. Caro ungitur, ut anima cons ci/tur. Caro manus impositione adumbratur, ut anima spiritu illuminetur. Cars
corpore Christi vescitur, ut animia de Deo saginetur. Unde sice Ea Sacramenta propriam pariunt gratiam , quorum alia animam mundant a peccato, alia eamdem consecrant, alia illuminant, aut saginant de ipso Deo: atqui ex Tertulliano, Sacramentorum alia animam mundant, alia mundatam consecrant Deo, M.
Prob. a. Quae ordinantur ut media ad fines diversos, ea juxta suavem providςntiae viam differre debent , prout differunt fincs r atqui gratiae facramentales ad fines longe diversos ordinantur ut media . Sic v. g. Baptismus, ac proinde fluens a Baptismo gratia, ordinatur ad vitam calliolice peragendam; Confirmatio ad tuendam fidem cum ipsius vitae dispendio; Eucharistia ad Quendam charitatem, ad victoriam tentationum, ad fugam peccati etiam levioris; Poenitentia ad maius odium peccati, ejusque debitam expiationem ; Unctio Extrema ad robur contra impatientiam, Ac, quae tunc efficaciores imminent, diaboli insultas;
Ordo ad obeunda pie ac religiose divini ministerii ossicia; Matrimonium denique ad caltam filiorum procreationum , educationemque fanctam ; ad mutuam coniugum fidem , ad ferenda conliantcr communis jugi onera; ergo. Prob. 3. tum quia alioqui eadem esset gratia sacrae ordinationis , quae coniugii s tum quia Sacramenta nonnisi materialiter & penes ritum alia ab aliis differrent; tum quia haud necessum fuisset ut septe in instituerontur a Christo ; quandoquidem in uno percipi potuisset qui quid in aliis percipitur gratiae . . . Prob. I. pars r Vel gratia sacramentalis idem est ac gratia sanctificans, una cum dure ad gratias actuales cum opus fuerit recipiendas , Vel
219쪽
vel est habitus alter ab eadem gratia sanctificante distinctus, ut contendunt adversarii r atqui habitus ille novus & gratis admittitur Mfrustra. Gratis quidem, quia sine probatione I frustra Vero , quia gratia sanctificans a Sacramento producta, una cum jure ad actuales gratias quibus indiguerit homo , plane sussicit ad obtinendum Sacramenti effectum . Ut enim obtineri possit Sacramenti effectus , satis est ut fidelis homo & habitu ad effectum supernaturalem ordinato , & :gratiis ad eumdem effectum disponentibus instruatur: atqui in systemate nostro instructus est homo fidelis & habitu ad essectum supernaturalem
Sacramenti proprium ordinato, & tempore suo actuales recipit gratias, quibus effectum hunc habere valeat; ergo. Obsic. r. Si gratia sacramentalis sit idem habitus cum gratia sanctificante, gratia unius Sacramenti non differret a gratia alterius: atqui falsum consequens; ut patet ex prima Conclusionis parte. Res p. dist. maj. non disserret specie physica, C. specie morali, N. Ita-rue ubi unus supponitur habitus , ibi non sunt extrema duo quae ph ice disserant . At quae physice non differunt , moraliter differre ponsunt, & differunt de facto cum jura tribuunt diversa r porro gratia
sanctificans prout oritur verb. grat. a Confirmatione jus tribuit dive sum ab eo quod dat eadem gratia, prout Oritur a Baptismo. Ηqc enim nacta est semitem mitigare, ne concupiscentia noceat; illa confert ro--σ . bur , ne Christi opprobria Christianus erubescit , sed nomen ipsius audacter tu es ι . confiteatur . Adde quod habitus gratiae baptismalis in Confirmatione intendatur e habitus autem remissi & intensi , licet non differant phy-sce; quia magis & minus non mutant speciem physicam, differunt tamen moraliter, cum ad diversos tendunt effectus . .
Obile. 2. Cum Sacramenta fines habeant Ionge diversos, debent & enfectus valde diversos habere r atqui unus idemque gratiae sanctificantis habitus ad tot diversos essectus sumcere non potest; ergo. Resp. dist. min. unus idemque habitus nude & solitarie sumptus, non potest sussicere , C. junctus cum jure ad gratias actuales ad finis effectusque consecutionem necessarias, N. Inst. I. Vel actuales illae gratiae una cum Sacramento conseruntur , vel nonr quidquid dixeris, erit contra te. Resp. rus ad actuales gratias una cum Sacramento conferri; gratias Vero non conferri Misi tempore & loco debitis. Fieri enim potest, ut qui actu Confirmatione insignitur, nullo actu contra fidem tentationi expo. natur, at deinceps gravi ejusdem abneganda periculo subjaceat. Hinc patet infantem qui nondum adepto rationis usu moritur I proindeque antequam actualis gratiae capax sit, non recipere completum Sacramenti effectum. Inst. 2. Ideo juxta nos darentur vi Sacramenti actuales gratiae tempore & loco debitis , quia his indigeret homo verb. grat. ad profitendam constanter fidem in tempore persecutionis i atqui hisce graistiis non indiget homo . Qui enim per consueta , quae Deus nulli praeserti; iusto denegat auxilia , fidem consteri potest , non indiget gratia sacramentali qua eamdem confiteri valeat i atqui potest homo per auxilia consueta fidem confiteri; eamque de facto ad extremos usqtie
220쪽
CAP. III. DE EFFECT S ACR A ME NTOR UM. 2os habitus confessi sunt innumeri martyres, qui ne baptizati quidem erant,
nedum confirmati essent; ergo.
Resp. ad I. dist. min. non indiget homo his gratiis absolute , C. non indiget secundum quid , & ad fidem certius digniusque confitcndam , N. Ad a. diae pariter min. potest homo per consueta gratiae auxilia fidem confiteri, nec potest idna certo, tainque facile, de Via communi, e. secus, N. Gratia enim sacramentalis & uberior est, & s ciali ori ui de dubio procul contra fidem peccant innumeri, qui scopulorum instar firmi mansitisent, nisii oblatam sibi in Sacramento Confirmationis gratia rreci re neflexissent. Et quamvis non ita Sacramentia alligatus sit Deus, quin de via extraordinaria per seipsum conferre misit uberes gratias, quas per Sacramenta conserre solet, certo videtur co istare speciales id genus gratias iis solum impendi, qui in voto Sacramenta a quibus eae Pendent, recipiunt; vel, quod in idem recidere potest, ingemunt quos eadem tempore suo recipere neglexerint. Inst. 3. Uel gratiκ quae intuitu Sacramenti reciperentur, essent elsic ees, vel non: atqui neutrum dici potest. Non I. alioqui eorum qui S eramentum Confirmationis recepissent, nemo excideret a fide ; qaol experientiae repugnat. Non r. ad quid enim gratia quae nihil addit gratiis ceteris, quibus iuxta communem providentiae usum homo etiam mne Sacramentis instrui solet λResp. ad I. neg. min. ad a. dico Sacramentorum gratiam in genere cose uberiorem, certioremque gratia non sacramentali; haud tamen sem-Per esse efficacem , quia ni & alia quaelibet suo per hominis resistentiam effectu privari potest, & Depe privatur. ν Adde quod qui recepta v. g. Confirmatione peccant contra fidem , plerumque nihil servent iuris ad gratiam Sacramenti; quia jus illud per Praecedςntia mecata amisere . Nempe vero gratia sacramentalis iis solum debetur ; qui receptioni ejus obicem non ponunt f porro obicem Ponunt, qui abjectoe Deo vertunt se ad creaturam . imo, ait Edmundus Simonet Tom. 7. p. 9'. obex huic gratiae apponitur mn solum propter mortale peccarnm , sed etiam propter lives culpas , omnino deliberatus frequentes, propter nimiam animι evagarionem Uuuntariam, propter nimiam rerum simporalium, o aliarin ad cultum Dei non pertirantium fouιeixudinem . Hac
de causa tot videre est Sacerdotes, qui quo pluries sacra faciunt e eo videntur fieri tepidiores , donec diabolico quodam miraculo , sensim inter Eucharistiae ignes frigescant. Quemadmodum autem iustum est , ut qui ab habituali gratia excidit , excidat a jure ad actuales Sacramenti gratias, quia sublato primario effectu effectum secundarium tolli convenit sic & divinae bonizati congruum videtur, ut redeunte per poenitentiam habituali gratia, redeat etiam jus ad gratias actuales r quod intelligo. secundum ea quae diximus agendo de reviviscentia Sacramentorum.
t oesic. 3. Gratia milia homini debita esse potesti atqui debita esset gratia ad quam homo jus haberet; ergo. Resp. dissi maj. gratia nulla homini debita esse potest titulo justitiae rigorose, Mia tunc non esset gratia , utpote quae non esset gratuita, si titillis Diqitigod by Cc oste