장음표시 사용
251쪽
Cosc Lusio III. Sacramenta Mosaica gratiam producebant ex opere operantiς. Prob. I. Sacramenta gratiam producebant, ex Conclusione I. atqui non producebant ex opere operato, ut vidimus Conclusione II. ergo cum inter utramque operandi rationem nullum vere sit medium, superis est ut eadem Sacramenta gratiam ex opere ΟΡerantis produxerint .
Prob. a. idem operari debuerunt Iudaica Sacramenta, quod legitima Iudaicarum solemnitatum celebratio r atqui hN pie & cum fide peracta, non temporalia tantum sed & coeteilia bona , adeoque & gratiam sine qua hqc obtineri non possunt, pariebat. Id enim aperte docet Isaias c. s s. v. q. his, verbis : Qui custodierint Sabbata mea , EI elegerint quae ego Uo ut, ct tenuerint faedus mum nomea sempitemum dabo eis p nomen, in-, quam . sempiternum in Libro vitς, & in civitate nova Ierusalem, secundum id eiusdem Isaiet c. 6q. o vlus non vidit, Deus absque te, quae pra- parum expiantibus te: & Apostoli Hebr. II. V. I 6. Mn confunditur Deus,
vocari Deus eorum: parav.t enim Illis civ tatem.
Prob. p. ex S. Thoma, cui universa pene Schola lubens adheret . Sic, ille I. 1. q. Io 3. ait. 2. Poterat mens fidelium tempore Legis per fidem conjungi
cum Christo incarnato ct passo; re ita ex fide Cissei juuficabantur a cassu, β-
dei prothiatio erat hujusmodi caeremoniarum observatio, in quantum erant figura Christi . Et ideo pro peccatis offerebantur Sacrificia quaedam in veteri Lege paeon quia ipsa Sacrificia a peccato emundarent, sed quia erant quaedam protestationes fidei, quae a peccato mundabant.
Obsic. Sacramenta vetera ex Apostolo infirma erant & egenar atqui egena dici non possent, si ex ad sutorio fidei peperissent gratiam . Nova siquidem Sacramenta non possunt dici egena i atqui tamen nonnisi ex fidei auxilio gratiam pariunt; ergo. Resp. ad I. neg. min. egenum est enim respectu justificationis, id quod non per se, sed solum dependenter ab alio tanquam causa, iustificationem parit: atqui ex probatis vetera Sacramenta Iustificationem non pariebant per se , sed dependenter a fide tanquam ejusdem iusti fieationis causa . Unde justificatio consequens soli fidei respondebat, aut saltem soli divini milerationi, quς .rte ut Sacramenti, sic & fidei defectum unandoque occasione Sacramenti supplebat; ergo. Ad a. dist. min. Sacramenta nostra non pariunt justitiam nisi ex a xilio fidei, idest supponunt fidem ut conditionem prqviam, seu ut quid removens obicem, Q idest a fide suam habent vim iustificandi, N. -- lutio patet ex dictis Sect. pri ced. Comc Lusio a V. Certum non est Circumcisionem institutam iuisse in remissionem peccati originalis. Ita post antiquos plures Estius in Paulam c. q. ad Rom. qui tamen aliud docet in 4. dist. I. M. 3o. Prob. Ille effectiis. circumcisioni certo attribui non potest , qui neque ex Scripturis neque ex Patribus certo colligitur : atqui talis est peccati originalis per Circumcilinem remissio , Et quidem I. nedum effectus ille erui possit e Scriptura, parum est quin inde contrarium erui posse videatur . Vix enim concipi potest quod Scriptura primarium Circumcisiori is effectum semper reticuerit , fatisque habuerit effectus ejusdem secundarios recenseta, etiam dum in commendanda illius utilitate tota
252쪽
CAP. III. DE EFFECT S AC R A ME NT O Ru M. 237etat r atqui si Circumcisio in remedium originalis noxς instituta fuerit , dicendum erit nobiliorem ejus effectum semper suppressuin fuisse
in Scripturis. Nam Genes. II. v. Io. N M. ubi imponitur Pretceptima Circumcisionis , Circumcidetur , ait Deus , ex υobis omne mastutinum, errircumcidetis carnem praeputii vestri, ut sit in Ruum foederis inter me vos rporro non dicit, ut fit in rimedimn peccati, sed ut fit in senum foederas, ejus nimirum singularis benevolentiς , qua Deus stirpem Abratae prosequebatur ; cultus item religionisque quam Deo spondebat gens pretceteris dilecta. Confirm. Signum fi deris independenter a Circumcisione initi, erae signum iustitie independenter ab eadem Circumcisione collatet i atqui
Circumcisio erat signum foederis independenter a Circumcisione initi. Nam Rom. . dicitur Abraham accepisse lanum Circumcisionis ut senaculum justitiae, qua est in praeputio, id est quam acceperat adhuc incircumcisus . Si ausem, ait hic Estius, cuι primo data est Circumcise, ni biI ex ea consec rus est justitiae, consiquens apparit nec ceteras ex ea justificari potuisse. Confirm. a. Circumcisio fuit signum tultitit iis omnibus collatet , ruorum pater fuit Abraham : atqui Abraham fuit pater eorum etiam delium, qui independenter a Circumcisione fideles fuerunt; ergo Ci cumcilio eius, erat signum iustitit etiam independenter a Circumcisone collatae ; ergo proinde circumcisio austitiam practice non essiciebat, sed supponebat factam seu in Judasis seu in Gentilibus. Atque hic ipsissima videtur esse ratiocinatio Apostoli, qui post citata verba pergit t ut sit Abraham Pater omnium credentium per praputium, ni reputeturo' illis at justitiam ; ρο sit Pater circumcisionis , non iis tantum qui sunι GCircumcisione, sed θ iis qui sectantur vestigia fidei, quae οι in praeputis Patrisu ι i Abrahae. Confirm. I. ex S. Paulo ibid. e. g. ubi quaerenti quae sit circumcisionisntilitas, rei pondet: Multum per omnem modum. Primum quidem, quia cce
diιa sunt illis eluquia Deir atqui si Circumcisio in peccati remedium instituta esset, singularis ille effectus inter primaria ejus privilegia recenseri debuisset; non autem concessio Legis, quae quamvis ingens eiaset Dei beneficium , per se tamen mortua erat, nihilque adducebat ad persectum; ergo cum de peccati remissione siluerit Apostolus, haec non
Circumcisioni ascribenda est, sed fidei, juxta id ejusdem Apostoli ibid. V. 3o. Unus es Deus qui justificat Circumcimnem seu Iudaeos ex Ate , σpraeputi m seu Gentiles per fidem.
Iam quod certo e Patribus erui non possit, an Circumcisio in origianalis noxae remedium fuerit instituta , paucis & evidenter probatur ita hunc modum. Tunc certi nihil e Traditione erui potest, cum oppositi Patres Patribus diversas abeunt in sententias: atqui Patres Patribus oppositi circa praesentem controvertiam di versas abeunt in sententias. Ferissime enim dixit Eslius loco jam citato : Me facile qxempiam νeperias
Auginino priorem , qui in signacula Circumcisionis virtutem agnoscat animas a peccato mundandi: tamet ι Me opinio puli Augustinum, eoque, ut apparet, at ciore , multum apud Lattuor recepta fureit . Et vero Circumcisionem nihil
253쪽
38 TRACT. DE SACRAMENTIS IN GENERE.
Ibriami quemadmodum er Scriptura, o res ipse nos fateri cogunt. S. Irenaeus Lib. q. e. I 6. alias 3O. Circumcisenem non quasi justitiae consummu cim , sed in Mno eam ded:t Deus, ut cognostib:, perseve et genus Abrahae . Et infra
Et quis non per bee just scabato bomo, sed in Mno data sunt populo, ostendit
quod ipse Abraham me Circinomne credidit Deu , repulatum ni illa ad j liii. . Tertullianus Lib. contra Iudaeos C. 3. Pro Uidens Di us quod hane Circumcisionem in tinum, non in faturem esset daturus, &c. Concinunt Cyprianus Lib. I. contra Judaeos c. S. Epiphanius haerest 3 Chrysollomus Eoin. 27. in Genesim, ubi Circumcisio ad justitiam iubil conferre dicitur; Ambrosius demum , atque Hieronymus, ille Epist. 7 . alias Ir. ille in
cap. 3. ad Galatas. Cum autem ab ea antiquiorum Patrum opinione recesserit Augustinus , eoque, ut apparet, auctore, comPlures alii , puta SL Prosper , Fulgentius, Beda, Innocentius II i. in cam M orer, probata manet secunda Conclusionis nostrae pars, scilicet certum nihil dc unanime in praese ii negotio colligi posse ex Patribus. Addit Toumelyus ex opinione qae Circumcisionem in 'remedium ortia ginalis peccati institutam docet, haec absurda sequi , I. nec feminaa quae nullatenus, nec mares, qui ante Octavum diem circumcidi non poterant, ab originalI noxa mundari potuisse; quod non patitur equia Dei voluntas de omnium salute ; a. neminem Iiraelitarum , qui per annos quadraginta in deserto commorati sunt , ab originali noxa mundatum fuisse ; quandoquidem toto eo tempore Observata non fuerit Lex Cirta cumcisionis. His adjunge altum esse silentium de illa Circumcisionis efficacia, tum apud peritiores Rabbinos, tum apud Iosephum Lib. r. Anistiq. cap. I . tum Zc apud Philonem Iudaeum , qui tamen m Libro de Circumcisione plures eausdem causas recenset. Fatendum tamen in re quae a sola Dei voluntate pendet, nullam anserri posse rationem quae satis facile non diluatur Unde Ad I. reponent adversarii exteriorem fidei protestationem, qua is minis in remedium erat, maribus applicatam fuisse quoties hi circumcudi non poterant; idque suadere summam Dei benignitatem. Ad a. dicent vel Iudaeos in deserto ex Dei dispensatione usos esse naturae remedio; vel eos gravis negligentiae reos fuisse; vel denique ex iis rui in deserto nati sunt, neminem in eodem deserto mortuum esse; unis e & omnes postea circumcisos fuisse subindicat Liber Iosue cap. s. Ad 3. reserent auctoritatem S. Augustini , quem tot Ecclesne Doet
res secuti sunt, praevalere plutonis & Iosephi silentio; cum hi praesertina plura reticuerint Iudaicae Religionis mylteria, sive quia iis haud satis
Instructi erant; seu quia eadem apud Gentes evulgari noluerint. Ne quiadem enim dixerunt Circumcisionem esse signum orituri ex Abrahamo Messiae, quod tamen non vidcbatur omittendum Oblic. Id Genes II. v. I . Masculus, cujus praeputii emo cireumessa non δεμ fit, & quidem imis die, ut habent Graeci Codices LXX. Interpretum, La inique non pauci, quibus utebatur Augustinus, delibitur unima illa depopulo suo, fura metum meum irritum fecit. Unde sic r Eo loci praecipitura . ut masculus circumcidatur octavo die ; a. ut nisi circumcisus fuerit,
eleatur anima ema de populo, quia MAura Dei irritum secit: atqui
254쪽
CAP. m. DE EFFECT S AC RAME N ORU M. h e manifeste ostendunt Circumcisionem in remedium peccati originalia institutam luisse; quemadmodum hic phrasis r Infans, qui bapti arus non fuerit, dei bit mr de populo Dei, ostendit Baptismum in eiusdem peccati me delam institutum esse. Prob. min. Pactum de Quo sermo est spectat Minfantem etiam octo dierum, & ita ad eum spectat, ut propter ejus violationem infans a populo Dei deleri debeat , idest in sternum perire satqui pactum quod infans Violat, & violando damnari meretur, estiptium pactum quod Deus inierat cum Adamo, ut vel abstineret a fiuctu vetito, vel alioqui et 2 temporalique morti obnoxius fieret. Ιnsens enim nullius alterius pacti iustactor esse potest; unde non potest censeri in tactor pacti circumcisionis, cum pretcepti hujus omnino sit incapax; ergo pactum de quo hic sermo est , est ipsum pactum Dei eum Adamo. Ita Λusustinus Lib. lis. de Ciri Dei cap. 27. Resp. neg. maj. hqc enim Verba oflavo die, γε in mendolis Codieibus legebat Augustinus. & propter que pactum Dei ab ipsis etiam infantia hus irritum fieri, ac proinde pactum hoc, non pactum cum Abraham, sed cum Adamo initum esse credidit; hie, inquam, verba assuta sunt di Scripturi extranea; unde nec in vulgata editione . nec in Codicibus Hebraicis, nee in Paraphrasi Caldaica habentur , ut notat Pererius. pisis apropter corruente Augustini fundamento , superstructam ei opinio- p. go, nem corruere necessum est. Itaque juxta germani hujusce textus Iecti nem, pr*ceptum Circumcisionis dirigitur ad adultos, quos capite plecti mandat Deus, fi pactum Circumcisionis irritum fecerint, idest si se suos e circumcidi non curent. Atque hinc Exodi 4. propter omissam filii Moysis Circumcisionem, non filium , quia innocens erat, sed patrem. cuia reum Deus occidere voluit e & si, iubente Deo, occisus esset Moyses, vaticinaretur princto, qui eum iteme damnationi addictum diesret ob culpam, quet in magno Dei servo nonnisi levi diligentiet adscri-henda videretur. Unde falsum etiam est, quod generaliter dicit Augu- sinus, verba hic, Delabitur anima illa de populo suo, qternum interitum
sonare. Adi eumdem Pererium disp. 6. in v. I 3. & IA. Genes. Resp. a. neg. min. & Probationis majorem. Pactum enim quod violabant qui non circumcidebantur , est pactum de quo dicitur V. Io. Hoc es
pactum meum, quod obfemabitis inler me π vosi circumcidetur ex vobis omne
masculinum; quod quidem pactum ibidem octies nominatur; non autem esse potest pactum cum Adamo, de quo ibidem silet Scriptura , imo quod nullibi apud eam pacti nomine vocatur r atqui pactum de quo agitur V. Io. non spectabat infantes, quasi ob ejusdem transgressionem plecti deberent, sed solum sub eo transgressinis puniendi respectu sp ctabat adultos, qui & seipsos & infantes suos sub poena mortis circumiscidere tenebantur, ut patet ex eadem poena , Moysi ob neglectam filii
sui circumcisionem intentata; ergo
Inst. Verba hec, octavo die, quet in falsis Codicibus legisse supponiatur Augustinus, reipsa habentur cit, cap. II. Genes. v. I a. ubi dicitur e fans octo dierum circumcidemr m vobis p ergo stat totum Angustiniana ratiocinationis robur.
Ress. neg. ant. & consem neque enim hine solum petita erat Augustini
Latiocinatio, quod infans octavo die circumcidendus esset , sed quod omis a
255쪽
omissa hae Circumcisione insans ille e populo sanctorum detieri debearet: hanc porro comminatiopem quam e Codicibos suis bene vel ma- Ie colligebat S. Doctor , non importat versus I a. ubi solum pricipit Deus ut infans non ante octo a nativitate. dies circumcidatur , ne ferendo dolori impar succumbat. Sunt, qui ut anteriores Patres cum Augustino ejusque sequacibus conacilient, fateantur Circumcisionem , nullam ex primeva sua institutione
habuisse vim justificandi, sed solum datam fuisse ut itanum quo populus fidelis ab infideli secerneretur. Sed contendunt limul iidem , quod cum Parvuli, ut in Lege nature, sic & in Lege scripta, justificari debuerint per ceremoniam aliquam religiosam, qui internet fidei de Christo venturo sdem involveret, & culus determinatio hominum libertati a Deo permissa erat; Iudeti in locum ceremonig qua ante Circumcisionis prς-ceptum utebantur; Circumcisionem ut fidei sue protestativam elegerint quoad parvulos ante octavum diem non morientes ἱ eodem semper , qui prius in usu erat, retento ritu seu ouoad feminas, seu quoad mares qui vel periclitabantur , vel ob. morbum , aliudve impedimentum die octavo circumcidi non poterat Lininionem hanc late & erudite, ut solet, evolvit Card. de Lugo disp. fiau. o. & seq. Isthaec conciliationis ratio id forte incommodi cuipiam habere vide-hitur , I. quod, iuxta ipsam, felicior quoad remissionein originalis noxae fuerit Iudaeorum conditio, quam Christianorum i hi enim sine aqua
infantes suos regenerare non possunt; illi quocumque vellent signo suos Poterant regenerare ; a. quod Patres Plerique ante Augustinum , non modo scripserint Circumcisionem ex primaeva sua institutione filisse merum signum qum sultitia non conserebatur , sed de ea tamquam cet. remonia ex se perpetuo sterili , quaeque nihil unquam profuerit , locuti sinit qui autem fieri possit , ut Patres Synagogae viciniores , tam contemptim loquerentur de ritu , qui , Deo saltem approbante , Penetotam judaeorum gentem sanctificasset Quaeres an admissa Augustini sententia , qualem admisit ipse , Circumcisio labem originalem deleverit ex opere operato.
Resp. amrm. sic enim loquitur S. Doctor Lib. a. de nuptiis & concup. cap. i I. Ex quo instituta est Cιrcumcisio in popu'o Dei, quod erat tunc signa. culum fidei, ita ad Ru sicutionem practicam scilicet, unde exemplari quaedam legunt sanet cuti purgationis valebat in parvulis origin iis veterisque peccati , bcut 9 Bapti mus ex illo valere caepit ad in iuvati nem hominis , ex quo tin tutus est , & Lib. q. eontra Donatistas cap. 24. Is ιm per se ipsum Circumcisionis Sacramentum multum valebat i quod
in filio Mosi per Angelum munis statum est . Unde sic t Quod per se ad
originalis peccati purgationem valebat, sicut ad hominis regenerati nem valet Christianorum Baptismus, illud non secus ac idem Baptitamus originale peccatum delebat ex opere operato : atqui ex S. Augu
Tora. 0. Confirm. ex eodem S. Doctore Lib. I. contra Cresconium cap. 3 r. p qQ6. ubi haec loquitur : Numquid apud Samaritanos circumcisus , si fieri tum vellet Iudaeus , posset iterum circumcidi Nonne illius hominis error corrige
256쪽
CAP. III. DE EFFECT S AC R A ME NT O Ru M. a t
reticos Iudaeorum esse potuit, iste autem Baptismus apud baeretitor Christianorum non potes esse ρ Unde sic : Id quod valet independenter a merito tum Ministri tum suscipientis, valet per se, seu ex Opere operam: at qui ex Augustino Circumcisio valebat independenter In parum Io enim , aut in adulto haeretico , qui ab haeretico alio circumciditur , mullum est meritum seu Ministri seu suscipientis r atqui tamen ex Augustino tunc valebat hujusmodi Cimumcisio ; sicut valet collatum ab rareticis Baptisma ; unde sicut illud jam non potest, sic nec illa tune
Poterat iterari r corrigebatur error male credentis, sed probabatur signaculum verae fδεις ergo.
Eadem est S. Gregorii Magni Upinio; sic ille Lib. . Moral. c. 3. Quod
valet apud nos aqua baptismatis, egit apud veteres vel pto paret 'is Iolasides exterius applicatas vel peo majoribus virtus sacrificii, ori pro his qui ax Abrabae stirpe prodierunt, sterium Cirmmcisionis. Idem docere videntur Innocentius III cap. Majores, S. Bernardus Epist. 77. ad Hugonem , B da Lib. I. in Lucam, &c. Ceterum sive erraverit Augustinus circa vim Circumcisionis, si vexion, dissicile est ut remedium contra originalem noxam usurpatum ab antiquis, aliter quam ex opere operato gratiam in Parvulis peperisse intelligatur. Vel enim opus operantis vi cujus iidem iustitiam obtinuisse fingentur, consistebat in actu parvulorum , vel in actu aliorum a par- ulis , Puta parentum , aut Ministrorum i atqui neutrum dici potest. Non I. quia parvuli actus proprii incapaces sunt. Non a. tum quia ali
qui valde incerta fuisset originalis peccati remissio, cum facile parentes aut Ministros actuali fide carere contingat; tum quia vel actus ille fidei, filii actus fidei in rmis. vel actus fidei per charitatem formatae. Si actus fidei informis , ut volunt adversarii, quaero cur actus ille qui eum a quo elicitur, justificare non potest , alium ab ipso, puta infantem , justificare possit Utique quod nullam cum propria iustificatione proportionem habet, nullum a sortiori cum alterius sustificatione proportionem habere potest . Si actus ille , actus fuisse dicatur fidei formatae , 'quaeram I. qua ratione actus qui nunc in alio gratiam producere non valet, ad id valuerit sub Lege scripta. Quaeram a. an fidei formatqactus iis a quibus eliciebatur profuisset ad obtinendum gratiae augmentum, an non. Si non, ergo vir justus nihil ex opere undecumque bono sibi mere-hatur gratiae, quod absurdum est: si sic, ergo cum parentes jam boni sui ope ris Ductum accepissent; & aliunde duplex non sit ejusilem actus premium hi quod parvulis ex dona suorum parentum actione concessum esset, ex Dei liberalitate potius quam ex opere operantis concessum fuisse censeri deberet. At, inquies, argumenta haec probant quidem remedium naturae , Vel Circumcilionem in mente Augustini, fuisse conditiones sine quibus gratia non producebatur ; sed non probant ea gratiam ex opere operato produxisse . Et vero si id admittatur , pessime consultum erit Decreto Eugenii ΙU. secundum quod Legis Mosaicae Sacramenta , ac proinde
Circumcisio, Cratiam nsn causabant.
Resp. esse quidem Theologos, qui remedium nature, & Circumcisionem nolint fuisse veras gratiae causas , sed tantum conditiones sine quibus non conferebatur eadem gratia. Ratio eorum praecipua est, quod quid-
257쪽
quid ex opere operato gratiam producit, quodammodo continere deabeat pretium gratig , quam Vi ibi ius suet applicarionis producit; item& esse qtiadantenus actio Christi , que qua talis vim habeat ad movendum Deum t atqui , inquiunt post S. Thomam 3. P. q. 62. art. 6. id non conveniebat Circumcisioni, aut remedio.naturε ι hsc entiri nec Christi nondum nati actiones esse poterant, nee Christi nondum passi merita & pretium involvere ; ergo . Ita cum aliis pluribus Grandinp. 6 & Lugo disp. n. 6 I. Verum solutio liqc haud dissicile constitabitur ab iis, qui cum Augustino Circumcisionem originalis noxi medclam fuisse volent. Nam r. S. Doctor, ejusque sequaces de Circumcisione loquuntur perinde ae de Baptismo ; ac proinde parem utriusque essicaciam esse decernunt; a. si
antiqui Iudeti per Messiet aliquando venturi & passuri merita iustificati sint; quidni ritus per quos Deus parvulis succurri voluit, Christi merita involvisse, & ideo previt eiusdem Christi actiones fuisse dicantur Ce
te si agnus ab origine mundi occisus est, potuit ab origine mundi operari. Neque ex hoc Augustini systemate quidquam detrimenti patitur Eugenii IU. Decretum. Is enim Pontifex nonnisi antiquae Legis Sacramentis emcaciam ademit: atqui Circumcisio, qui quadringentis ad minus annis ante Legem sancita erat, non fuit Sacramentum antiquet Legis, sed Aroe. 13. Legis naturet: unde id Christi apud Ioannem 7. v. 22. Circumcisio non εx Mosa est, sed ex PatribHἰ ergo.
Circa ceteras qus hic moveri possent quistiones adi Lugo cit. disp. s. sect. q.
CHaracter in genere est signuin aliquod seu sigillum , quo notaturres qu piam , vel ut ab aliis discerni possit, & sic notantur pscora signo domini sui, ut cujus sint intellistatur; vel ut nonnihil cum alia habeat similitudinis, & sic plagis Chralti signatus est B. Franciscus,
ut Christo e cruce pendenti quadantenus assimilaretur ; vel ut certum habeat valorem in aestimatione hominum , & sic inuritur monetae sigillum Principis ; vel ut significetur ejus ad certum statum aut ossicium deputatio, & sie olim qui militiae ascripti erant, militari quodam signo notabantur in corpore. Unde & exemplum istud saepe usurpat Augustinus , ut Epist. I. s. c. 7. N Lib. I. contra Cresconium c. 3Ο.
Character sacramentalis definitur Signum in anima indelebiliter impressiim , per quod Christianus homo ab aliis distinguitur, fitqne idoneus ad nonnulla quae sunt cultus divini, puta in Baptismo ad recipienda alia Sacramenta , in Confirmatione ad profitendam fidem , in O dine ad obeundas Ecclesiastici status iunctiones . Haec definitio ex dicendis utcumque elucescet.
Circa characterem quaeruntur tria , I. an & per quae Sacramenta im-Primatur ; a. quae praecipue sit ratio ejus constitutiva ; 3. quae eiusdem proprietates. Et haec nos quidem quam licebit breviter expediemus.
258쪽
CAP. III. DE EFFECT S AC RAME NTO R U II. 2 3
An oe per quae Sacramenta imprimatur character.
CHaracteris existentiam primus omnium negavit micIeius Lib. 4.
Trialogi cap. I s. prout refert Thomas Waldensis Tom. 2. de Sacramentis cap. IO9. Wiclesiam, qua solent facilitate secuti sunt Lutherus , Calvinus & utriusque discipuli , quos inter Κemnitius Innocentium ΙΙΙ. characteris huius Patrem & inventorem esse fabulatur . Adi Bellarminum Lib. a. de Sacram. c. I 8. Sit CONCLUSIO I. Datur character sacramentalis. Est de fide.
Prob. Illud dogma admitti debet, quod & in Scripturis insinuatum, R confirmatum a Traditione, tandem definitum est ab Ecclesia r atquitatu eli dogma de quo loquimur. I. quidem insinuatum est in Scripturis . Sic enim loquitur Apostolus
II. Cor. I. V. 2I. Quι unxit nos Deus, ct signavit nos, ct dedit pignita Spiri-ιus in cordibus n4bis. Ephes. I. In quo, Christo, eredentes signaιι diιs spiritu proin Conis, qui est pixnus haereditas is nostra: & cap. q. V. 3O. mite coa-rristare Spiritum sanctnm Dei, in quo signati estis in diem redemptionιs: atqui
signaculum de quo loquuntur citati textus, non incongrue intelligitur designaculo characteris ; tum quia distinguitur a signaculo gratiae ; unxisnos, en Operatio gratiae, 9 signavit, ea impressio characteris; tum quia Patres qui signaculum hoc de unctione per gratiam explicant , inter-Preetationem nostram non excludunt, nec rarum est ut eadem Scripturae vox bifariam & quidem litteraliter intelligatur ; tum quia sancti Doctores qui characterem admisere , ad praedictos Apostoli textus allusisse videntur ; imo ex iis aliqui citata loca cap. I. & q. ad Ephes. de charactere diserte explicant, ut Chrysostomus Hom. I. & Iq. OEc menius, & Theophilatus . Quin & id notandum cum Ualentia disp. 3. q. ψ. & Satro Lib. q. cap. I. art. q. S. Paulum hic alloqui Christianos omnes etiam improbos , ac proinde homines signaculo gratiae destit
et , ut ex eius discursu apparet.
a. idem dogma confirmatum est a Traditione Patrum, quos sese expendit Bellarminus ibid. cap. II. nos aliquot proseremus. S. Cyrillus Praefatione in Catecheses: Bapisma, inquit, captiυitatis liberatio , peccatorum remisso, murs peccati, anima regeneratio sigηaculum sanctum oe indele-bila i ubi signaculum Bapti sint mani teste distinguitur, tum a gratia quae regenerat , tum ab externo ablutionis ritu , qui certe indelebilis non est. Gemina sunt quae scribit S. Doctor Catech. . I 6. de IT. S. Ambrosius Lib. r. de Spir. S. Etsi, ait, specie signemur in corpore, Ueritate tamen signamur in cuiae. Et cap. 7. Repeta quia accepisti signaculam Diaritale; ergo juxta S. Doctorem non exterius solum, sed spiritaliter & in corde consignatur homo Christianus: haec autem spiritalis consignatio, idipsum est quod per characterem intelligimus. S. Augustinus Tract. 6. in Ioan. Tene , inquit, quod accepisti, non mutatur , sed agnoscisur: character est Regis mei, non ero sacrilegus: - ιgo defer-- , non muto Garaeterem. Idem Epist. I 8 s. alias s . nu. 63. hanc reddit rationem, cur Donatistam non rebaptiZet: N n facio in uriam Gara-
259쪽
α TRACT DE S AE R AMEN π IS IN GENERE.
Eeri Imperatoris, cum errorem coram desertoris. & Lib. 6. contra Donatistas cap. I. Satis elux.t Pastoribus Ecclora Calbo cae toto opbe diffusae . I etiam ocem quae foris errabat, σ Dominicum characternua fallacibus d praedatori in suis foris acceperat, venientem ad Christiana unitatis salutem, ab errore eorri- glebaracterem tamen Dominicum in ea agno ci potius quam improbari. de Lib. 2. contra Epist. Parmeniani cap. l3. An forte minus herent Sacramemota Christiana, quam corporalis haec nota, militaris character : cum videamur nec apo statas earne Baptismate, quibus utique per paenitentiam red untibus nυπrestituitur, ρο ideo amitti nin posse judi atur.
Concinunt S. Chrysostoinus ubi supra, & Epiphanius haer. 8. ubi do. eent fideles in anima Ruari per Eapἰζmam , quomod9 Iudaei in eorpore per
Ex iis omnibus sic in Erma r Per characterem nihil aliud intelligi
Ecclesia, quam signum anime impressum, eique indelebiliter inhvrenyτvi cujus homo Christo addictus ab alio secernitur di atqui ex citatis textibus patet signum hoc admissum fuisse a SS. Patribus . Ubi enitis agnoscitur nota indelebilis, nota quae in ipsa haeresi suscipitur, notae qua ne ipsi quidem apostatae carent, nota quae tam discernit fideles ab infidelibus, quam milites a non militibus nota militari , aut Iudaeos a
non Iudaeis Circimacisio ; ibi indubie signum spiritale & indelebile de
quo loquimur: atqui in citatis Patrum textibus agnoscitur nota indelebilis, nota quae in ipsa etiam haeresi imprimitur, &e. ergo. Confirm. Ex Augustino, Baptismus manet in baptizatis, & ita manet, ut ne ab iis quidem amitti possit qui a fide deficiunt ratqui Baptismus in hujusmodi baptizatis non aliter quam ratione eharacteris manere potes . Vel enim in iis manet ratione sui , vel ratione gratiae
sanctificantis, vel demum ratione characteris. Non P. quia cum Baptitamus in actione transeunti consistat, non potest in se permanere . NON a. quia gratia sanctificans amitti potest, & de facto amittitur ab apostatis; ergo superest ut in his maneat Baptismus ratione characteris,' qua tenus eo permanente & ipse Baptismus moraliter permanere censetur.3. Demum idem de charactere dogma ab Ecclesia definitum est, nimirum in Conciliis Florentino de Tridentino, quorum verba adduce mus in Conclusione sequenti. Idem diu ante tradiderat Innocentius ΙIL cap. Majores , De Bapt. non inveniendo novum dogma , ut mentitur Kemnitius, sed ratam & certam apud omnes aevi sui Doctores sententiam exhibendo; etsi enim dubitabant eorum aliqui , an in Baptismate per vim recepto imprimeretur character , nemo tamen eum in alio quocumque Baptismo imprimi hactenus negaverat. Prob. I. Constat semper servatum fuisse in Ecclesia, ni Sacramenta quaedain iterarentur, quaedam minime t atqui vix alia discriminis huius
ratio reddi potest, nisi quod hac characterem indelebilem pariant, illa vero nonni fi gratiam sanctificantem ; qtiae cum amitti possit , & saepe
amittatur , aequum fuit ut haec Sacramenta quae nec in se , uec in ullo sui essectu permanen , possent iterari ergo.
O iit Obiic. r. Opiniocusus epocha 8e nativitas assignari potest, inter fidei *s' articulos computari nequite atqui assignari potest epocha opinionis quae Garacterem altruit. Opinionis enim ante Petrum Pictaviensem Theo
260쪽
CAP. III. DE EFFECT S AC RAME Icro Ru M. opis ignotae epocha assignari potest: atqui opinio que characterem adis
mittit, Theologis omnibus ante Petrum Pictaviensem suit prorsus ignota. Nempe vero nihil de charactere hab. t Magister S ntentiarum, nihil plum Victorinus: nihil Albertus Magnus, nisi quod in .dilh. 6 art. . docet vix quidpiain in scriptis M. Patrum de charactere inveniri. Al.
herio consonat Gabriel Biel, iuxta quem nec ratio nc, Lai ia, nec e Limns piar Aauctoritas probat characte em esse ponendum et neque ab his plurimum differt 4. d. 6. Scotus ibid. q. 9. ubi characterem Propter solam Innocentii tu. & Eecletiae Romanae auctoritatem admittendum csse docet. Hinc ore rotunda fatetur Caletanus in 3. P. q. 13. art. I. neque ex Scripturis, neque ex SS Patribus , sed ex sola Ecclesiae auctoritate, & quidem non multum antia qua, eolligi posse characterem per aliqua Sacramenta imprimi; ergo. Resp. aa I. & a. neg. min. ad 3. neg. ant. veteres enim Theologi non tam de existentia characteris disputarunt , quam de ratione eius constitutiva , vel de argumentis quibus idem character probari possit . Et vero characterem , non ipso quidem characteris nomine , sed sub alio aequivalenti agnovit M.tgilster Sententa Lib . dii L 7. utrimque, ait loquens de Baptismo R Ordine , SacramenIum est, ct quadam eo ι ecratione datur ideoque in Ecclesia Catholica utrumque non ticet ilerari . . quod in iubiaranter etiam de Confirmatione tenindum Q. Quid, quaeso, a charactere dif-
seri consecratio illa ob quam praedicta tria Sacramenta iterari non ponsunt non ergo novum finxit dogma Petrus Pictaviensis , sed Magistri sui , cui summa cum laude per annos prope 4o. in Cathedra Parisiensi successit, mentem tenuit & distinctius enucleavit; prout & fecit paulo post Guillelmus Parisientis Antistes, qui floruit an. Ia o. iis autem summo consensu inhaesere ceteri Scholae Doctores. Quod ad Albertum, Bielem, Scotum & alios pertinet, ii characteris substantiam non impugnant, sed solum docent , quod de nos fatemur, nec ex Scriptura nec ex Patribus satis colligi eum situm esse in qualitate absoluta, prout eo tempore censebant Theologi quidam. De characi re, ait Albertus Magnus, in sensu qua Magist i disputa . t de eo, pa um imvenitur in dictis Sanctoium. Characterem, ait G. mel, εsse qua tatem ..ta latam anima' impressam , nec ratio necessario demonstat, nec evidens a Muritas
probat. Porro qui characterem in ratione qualitatis absolutae ex Scriptura vel Patribus probari posse negant, non ideo existentiam ejus inficianis tur , ut scite probat Illust. Cenomanentium Episcopus in Pallorali mo, fi. eumento an. IIII. adversus Petrum Franciscum te Coi irayer e Cano nico Regulari hodie Oxoniensis Academiae Doctorem . Hinc Biel ibid. Assertio characteris, inquit, est magis consona determinationi Messiae. Porro, ait idem . credita quaecumque suffcimter probantur per determinatibnem Ecclesiae, etiamsi illa nan dὰterminate habea itur ex Scripturis, qu a Fcclesia n. n D re' errare. Eadem ferme est definitio Scoti, qui sic loquitur in η. dist. 6.
q. p. num. I 6. Teneatur Conclusio characterem admittens , propter auctoria . ratem Ecclisitie.
Hinc patet minus considerata esse vessia Caietani, quae in objectione adducta sunt. Et vero si characteris quoad subitantiam existentia , neque ex Scripturis neque ex Patribus erui possit; unde ergo dogma illud