장음표시 사용
51쪽
36 π RACT DE SACRAMENUIS IN GENERE
g. IV. An liceat Sacramenta recipere a mala Ministro.
Nol. I. difficultatem de sis praesertim Ministris moveri, quos moralia ter constet esse in malo statu, seu quia haeresi palam addicti sint ; seu
quia nullam gerant curam salutis, & in diuturna consuetudine, vel pro-xtina peccandi occasione versentur , ut si Pastor ad officium suum manifeste ineptus sit, aut ebrietati vel impudicitiae ex habitu deserviat ei. cis. alioqui enim debet quisque praesumi bonus; quia charitas non cogitat ma-ι3. lam. Unde ut ab alicuius Sacerdotis ministerio abstineam, non sufficit communiter ut ille mihi incognitus sit, imo ut sciam ab eo recens legraviter peccatum esse : adhuc enim sapienter Praesumam, eum, si prae-Lertim ad ministranda Sacramenta sponte praesto sit, id quod sui erat secisse, ut Deo reconciliaretur. Certe , ait S. Thomas ubi supra in In
instanti homo a divina gratia emendatar. Nol. 2. triplex esse genus eorum, qui Sacramenta ministrando peccaturi sint alii nempe ideo praecise peccabunt, quia sunt in statu peccati; alii, quia per censuras quas incurrerunt, arcentura ministerio; alii demum quia carent iurisdictione neeessaria ad validam Sacramenti conscictionem. Nol. 3. Ministrorum alii tenentur ex officio ad conserenda Sacramenta, ut Parochi; alii non tenentur, ut Sacerdotes simpliciter approbati. Rursum utrique vel exposivi sunt, qui v. g. in tribunali sedent ad audiendas consessiones, aut qui actu facram synaxim distribuunt ; alii vero parati tantum, qui si rogarentur, statim Sacramenta conferrent. Not. q. Eorum qui ad Sacramenta accedunt , alii sunt in extrema necessitate, ut si infans sine Baptismo moriturus sit ; alii in necessita.
te non extrema di haec autem vel gravis est, vel levis. Gravis, ut cum urget praeceptum consessionis annuae, aut confitendi Peccatum mortale;
levis , ut cum vult quis Eucharistiam Percipere intuitu cujusdam s lemnitatis, puta Rosarii. Iam Certum est I. peccare graviter eum qui a Ministro legitima jurisdictione destituto Sacramenta petiit quia citra ullam utilitatis speciem id exigit, quod sine certa Sacramenti nullitate, ac proinde sine immani sacrilegio fieri nequit. Idem est & pari jure de eo quem constaret usuisrtim non esse potestate sua. Sunt qui cum Simonetio p. a I. ad eum cujus dubia sit jurisdictio recurri velint in casu necessitatis, qua, inquiunt, transiicta iteranda erit confessio alii cujus jurisdictio indubia sit. Unde'
inferunt eum qui urgente mortis articulo peccata sua deposuit apud excommunicatum denuntiatum, teneri sub gravi consessionem iterare apud' Sacerdotem certo approbatum. Fatendum tamen errorem, si is error
est, quo praecisis tribuitur jurisdictio in casu necessitatis, eousque evasin Φ.D. se communem, ut & jurisdictionem largiri, & eonsequenter repetendae confessionis necessitatem abstulisse videatur. Certum est a. nefas esse exquirere Sacramenta a malo Sacerdote, seir exposito seu Parocho , quoties ea ae bono recipi possunt cum eodem fructu. Ratio est, quia exigit charitas ne cuipiam gratis praebeamus occasonem ruinae spiritualis r atqui occasionem hanc gratis praebet , qui Sacramenta bene di a bono recipere Valens, eadem ceu a Parocho
52쪽
c A P. II. DE CA USIS SACRAMENTOR v M. ;
talo, seu a malo quocumque Ministro recipit ἡ ergo graviter peccat antra charitatem; non secus ac qui Volenti peccare peccati materiam
raebet. E duobus Ministris quorum alterias sanctitas legitime dubia is praeferri debet de quo nihil est dubii ; quia pars rutior tenendah cum teneri potest sine incommodo. Quod si vir sanctus scrupulolior,se scrupulosum poenitentem angit ; aut nolens pravos in eo assectus ccitat, pro absente haberi debet. Certum est 3. licitum esse in casu extremae necessitatis recipere Baiatismum a malo Ministro etiamsi is praecisus sit, id est excommunicatus enuntiatus. Ita expresse docet Augustinus Lib. I. de B ptismo cap. Itabi sie : Si quem forte coegerit extrema neceptas, ubι Catholico, per quem
aptismum accipiat, non invenerit pιν aliquem extra unitatem Catbesicam sitam accepsit, quod erat in ipsa Catholicia unitate accep:mus solum
In improbamus quod fecit, sed .etiam securissme , verissimeque laudainus. Et ero cur sanxit Christus ut tantae necessitatis Sacramentum a Paganistiam collatum valeret, nisi ut ab iis , urgente Ministrorum penuria ,ecipi posset
Neque etiam dubium nobis est, quin a Ministro etiam praeciso reciai possit Poenitentia in periculo mortis, ob rationes ea de re allatas in
ract. de Censuris pari. I. cap. s. quibus & aliam adsungere placet de- impiam ex Instructione quam pro Catholicis in foederato Belgio de-entibus adornavit Episcopus Anconitanus Sedis Apostolicae ad Tractum Rhoi, aliasque inferioris Germania partes cum potestate legati de latere Nuntius; postquam tres distinxit classes Sacerdotum in Batavia Refractario-um mandatis Sedis Apostolicae , quarum prima eorum est coutra quor . Pominatra pronuntiata es sententia excommunicationis majoris, ct per programina publicata Ut, sic concludit: Serio monendi quoque sunt boni Catholici, quod
cuti semper vitare debeat restae rius Sacerdotes, o probos alire , sic caυere d ent, m ex tali restexione exponant se periculo moriendi sine Sacramentis, ac roterea in prox ma mortis periculo constituti, si faciis opportunis diligentiis habendi acet dotem morigerum, talem tabere nm possint, uti debent opera cujuscumque acerdotis etiam Refra larii, eum in tali casu fustulat character sacerdotalis ad O- de impertientam absolutionem sacrameatalem, sine Da nullo modo decedere debeat π utum Coloni e I 3. Iouariι Iyi I. ubi & quocumque Sacerdote etiam praecisoti licitum est, & ideo uti licitum, quia in tali necessi alis casu saescit adbsolutionis validitatem character sacerdotalis. Ceterum quia Refractarii Iollandiae Sacerdotes haeresim Iansentanam adiungunt inobedientiae, con-equens est ab ipsis etiam haereticis Poenitentiam recipi posse. An autem possit citam ab haeretico Eucharistia recipi , controverti-ur. Negant aliqui, & obiiciunt exemplum S. Hermentalidi, qui maluit
nori , quam ab Ariano Episcopo communionem recipere; prout refert . Greuorius Lib. 3. Dialog. c. 3I. Sc ex eo Gratianus XXIV. q. I. camit. Afferunt tamen alii plures cum Navarro c. 22. n. q. quia si licitumst ab haeretico praeciso , non in extrema solum necessitate , sed & in:ravi, cibum corporalem recipere , a krtiori licet ab eodem recipere piritualem cibum in ejusdem necessitatis casu: porro Viaticum salutis, i non absolute, graviter saltem necessarium eli iis qui inde transituriunt. Quin & extat divina lex esus recipiendi, cum ex parte subjecti incul-
53쪽
38 TRACT DE SACRAMENπIS IN GENERE. .
pate recipi potest, ut potest in praesenti. Hinc Innocentius III. etsi generalis interdicti tempore Extremam- Unctionem negat morientibus; at iis tamen Poenitentiam de Viaticum indulget. Nec nocet iactum Hermenegildi i quia ad eam communionem a patre adigebatur in signum professionis fidei Arianae: indubie porro praeferenda eli mors Sacramentis quibuscumque destituta, haereseos proseiasioni etiam tacitae ue a. quia nota erat sanctus ille Princeps in extrema necemnate positus; neque enim de communione in articulo mortis percipienda agebatur, sed de Pascha' i communione; quae cum qua talis, siesolum iuris Ecclesiastici, potest gravibus de causis vel differri, vel omitti . Quaeres an non solum ab hu Psmodi viris recipi possint Sacramenta, sed & peti debeant,
Resp. probabiis est quod M, s fieri potest absque standala oe periodo ; & id
supponit citata pro foederati Belgii Catholicis Instructio: si vero immineat scandalum aut periculum , sincera contritio sui ci t adultis. Quod si baptizandus sit infans, & praeter haereticum adsit nemo qui sormam n
verit, tunc non es curandum scandalum i quod si oriatur, magis acceptum erit quam datum. Silvius hic q. 6 . art. 6. concl. 3. His praenaissis, sit CONCLUs Io. Licet a malo minittio Petere & recipere Sacrame
ta, si lassiciens adsit necessitas i haec autem pro conditione Ministrorum aliquando gravior, aliquando minus gravis esse debet. Prob. I. pars. Tam licet in sufficienti necessitatis eam Sacramenta a malo Ministro expetere, quam liceat in simili casu mutuum petere ab usurario, aut juramentum ab eo qui per idola iuraturus sit; si enim in his casibus non cooperer peccato idololatrae vel usurarii, nec eidem cooperabor in primi casu: atqui ex dictis Tom. I. & r. licet mutuum petere ab usurario, qui nonnisi sub usuris daturus est, &c. ergo Et ratio est, quia tunc non peto nisi id quod alter licite lacere potest, &curus pctendi legitimam habeo causam ex hypothesi. Confirm. ex Nicolai I. Responso I. ad Bulgaros, cujus haee sunt
verba r Sciscit.nitibus vobis, si a Sacerdote, qui sive eomprehensus est in adulterio, stoe de hoc fama sola respersus est, debeatis communionem recipere. Respon-d mxi qualisciιmque Sacerdos sit, qrue sancia sunt coinquinare non potest. Idcirco ab eo, usquequo Episcoporum judicio repsobetur , communio percipienda est, dec. Idem dc cernit Lucius III. cap. 7. De cohabit. Cleric. ct muli r. ubi sic rSine dab:tatione teneatis, quod a Claricis G Presbyteris , quanquam fornicariis , quamdiu, tolerantur, nec habent operis evisentiam, licite diυina msteria audiantur , ο alia recipiantur Sacromenta Ecclesiuistica. Prob. a. pars, quia ceteris paribus minor requiritur causa ut a Parocho, quam ut ab extraneo Sacerdoter minor ut ab extraneo exposito, quam ut a parato tantum postulentur Sacramenta. Scilicet enim in haedi aliis dii isdem speciei materiis, eo quisque securius declinat a peccato, quo & plus iuris habet ad petendum id quod petit , & minus alium exponiti atqui multo plus quisque juris habet ut sibi ministrentur Sa-ςramenta a proprio, quam ab alieno Sacerdote . Minori quoque objucitur periculo, qui expositus est , quam qui tantum paratus sit. Prior enim ei similis est qui in angulo latet ut contra praetereuntes grassetur;
unde iam in corde totum id secit scelcris ad quod dispositus erat: posterior
54쪽
CAP. II. DE CAvs II SACRAMENTOR v M. ero ei similis est , quem de surto nihil cogitantem, ad praedandumnduxisti. Dixi, ceteris paribus. Minus enim peccare videretur qui ab extraneo iacerdote exposito, tantumque ebrioso Eucharistiam peteret, quam qui Ib incestuoso Parocho. Imo longe gravior requiri videtur causa ut adii beatur ministerium haeretici, quam alterius cujuscumque. Sic enim delatur scandalum pluribus, & errori conciliatur auctoritas, & in rebel-ione sevcntur Novatores : nempe vero, inquiunt, an ope nostra ut inetur acer ille de vivax catholicus, ii nos re ipsa haberet pro haereticis . Ceterum etsi nece.ilitas quae hic a peccato excusare Poteli, non ton-istit in indivisibili, haud tamen sufficit levis & modica .Funde ea requii videtur quae in uriam Deo illatam utcumque compenset. Quaproptericut ob leve Iucrum nefas fuerit exigere juramentum ab infideli, sic nec γb spiritualem fructum qui differri sicile possit, crediderim fas e se etiami parocho qui improbus sit, recipere Sacramenta. Aliud est, si ex e una dilatione immineat periculum lapsus; si Iubit eum , magni momenti ζratiam, de quae diificile redit, lucrari nequeas; si diu vertari debeas in eccato mortali; si perito indigeas Directore, & is vel nullus lit, vel natus; si speres suturum ut gemebunda & humili confessione, Direct rem ipse tuum convertas, prout Theresiae contingit; si alioqui diu orba lus sis esca sertium, &c. Si vero tantum agitur de speciali Festi alicujussalaestificatione, de indulgentia quae paulo post reditura sit, de communione quae statis hebdomadae diebus fieri solat, .&c. non existimo hujusmodi causas sufficere etiam respectu Parochi. Ratio est, quia nulla hic intercedit vera neceisitas etiam moralis atqui ex S. Thoma prater necessitatis t culum non esset tutun quod quis suum etiam Pastorem induceret ad aliquod sui El που nis exequendum, durante tali con cientia, quod illeis moi tali peccato esset; ergo. Obsic. Ideo ex S. Thoma non licet extra casum necessitatis petere aliquod sacri ordinis exercitium a malo Ministro, quia is sic inducitur ad Peccandum: atqui non minus inducitur ad peccandum in casu necessitatis; eadem enim in utroque casu actio ab eo exigitur; ergo nequidem in casu necessitatis ad malum Ministrum recurrere licitum est. Resp. diae ina, non licet quia ad peccandum inducitur gratis Sesine causa excusante, C. quia inducitur simpliciter, vel potius permitatitur peccare, N. sic distincta minore, quae absolute negari posset, neg. conseq..Solutionis veritas constat ex morali hominum aestimatione. Ne pe vero ubique Gentium receptum est ut ad actionem malam impelleis
re censeatur, qui nedum hanc impediat, cum sine gravi incommodo potest , exigit vel omittit aliquid unde ea infallibiliter se tura sit. Contra vero nulli bi censetur culpabiliter ad malum inducere , qui rationabili de causa id exigit vel omittit, unde alter ex pravo tuo aD sectu ansam peccandi arrepturus sit. Patet id frequenti rerum humanarum exemplo. Repetit a me vir ad blasphemiam. celer ensem suum nunc ut tueatur se contra furibundum animal, nunc ut convitat innocentem . Recuso in utroque casu; & ille in utroque easu immaniter
blasplκmat. Quid tum reus ero in priori casu , insons in posteriori retula in hoc legitimam & gravem habui repulsae causam ; in illia nuniam; ergo i pari ubi de Sacramentis.
55쪽
4o TR Acr. DE SACRAMENTIS IN GENERE.
Inst. Ex concessis peccat qui sine gravi causa expetit Sacramenta a malo Ministro di atqui saltem adultus gravem hanc causam nunquam habet. Vel enim de poenitentia agitur, vel de sacra synaxi r atqui nulla unquam esse potest causa cur pro iis ad malum & profanatorem Ministrum recurratur. Quandoquidem poenitentiae effectus per contritionem haberi possit, Eucharistia vero per intensum animi servorem; ergo. Resp. ad I. & a. neg. min. ad 3. dist. paenitentiae effectus haberi potest per contritionem, sed multo incertius, C. eadem certitudine, N. Porro maior haec certitudo, cuius magnam semper habebit rationem vir saluuiis suae studiosus, sussiciens est , omnium timoratorum judicio, causa, iustificationis per sacramenta, potius quam per contritionem inquirendae. Hinc tanta piorum anxietas cum uni e luis , potissimum peccatori, Consessariuin in extremis defuisse conspiciunt. Et vero si m hac Sacramentorum materie requireretur extrema peccatoris necessitas, ea quo
que N a sortiori requireretur in humanis r. atqui falsum consequens ;alioqui etiam in gravi necessitate positus non posses mutuum repetere ab eo quem praevides ex hac tua petitione ad iram & detractionem commotum iri; quod tamen nemo dixerit. Objic. a. Ideo, juxta nos, ad malum Ministrum recurrere licet, quia potest is pie & sancte sancta tractare: atqui id falsum est in excommunicatis. Hi enim quandiu excommunicat I manent, non possunt sancta sancte tractare r atqui tamen non est plerumque Penes excommunicatosin a censuris solvantur. Cum, ut alibi probavimus, censurae nequidem per contritionem perfectam auserantur; ergo. Resp. ad I. neg. min. ad a. vel Minister ad quem pro rure tuo recurris, actu censurae suae absolutionem recipere potest; & tunc curare debet ut
absolvatur, & aliquantulum differre Sacramenti administrationem; quam in moram, nisi res urgeant, fidelis quisque faciis consentit r vel idem Minister sive ob distantiam Consessarii, sive ob urgentem poenitentis
statum, hic & nunc absolvi nequit; tuncque vel antea moralem adhubuit diligentiam ut absolveretur, vel nullam aut laviorem. Si primum,noa peccat, quia non peccat qui aliter agere non valens, ex duobus malis eligit minus; minus autem malum est Sacramentum conserta in lassicienti hominis jure suo utentis necessitate, quam non conserre. Si secundum peccat quidem sive conserendo, sive denegando, sed sua pro sus culpa, qua libere posuit causam peccati . Quanquam dici potest, etiamnum ab eo culpam omnem vitari per serium de praeterita negligentia dolorem, & efficax absolutionis quamprimum consequendae deiide rium. His enim positis permittit Ecclesia ut Minister tametsi adhuc censura ligatus in casu gravi functiones suas obeat; ne vel murmur exciter, aut perperam infametur; Vel poenitens grave ex mora detrimentum serat . Objic. a. Non licet petere sanitatem a Medico , qui medicina quidemani potest, sed certissime usurus est maleficio; ergo a pari nec licet se tere Sacramentum a Ministro, qui potest quidem non peccare, sed ce . tissime previdetur esse peccaturu&. Resp. neg. cons q. Ratio disparitatis triplex : r. nemo in quibuscumque sidangustiis, ius habet ut per maleficium sanetur; habet vero . ius ut sane tur Per Sacramenta; a. nemo etiam sanctua maleficium licite adhibere potest,
56쪽
Doten ς quisque autem etiam malus Sacramenta sancte conferre valet ;3- mi se sinit maleficio curari , aliquid virtualiter habet commercii α tam ciaemone , secus qui confugit ad Sacramenta a malo etiam Mini-1hro conferenda.
HX dictis constat valere Meramenta a peccatore collata, sed utrum valeant collata etiam ab haereticis aut schismaticis, magno anim Tum aestu disputatum est tertio Ecclesiae seculo . Celebris huius dissiilii
Brevem hic texere historiam nec abs re fuerit, nec gravis aleae negotium. In validitatem Baptismi ab haereticis collati primus omnium martalium tui- Vineent. tus est, & in Synodo Carthagine habita an. ars. vel 2IT. cum aliquot
Episcopis definiit Aggri pinus ensidein urbis Episcopus . Non diu stetit
error intra partes natali solo conterminas , sed orientem pervasit primo , ubi magni nominis viros Firmilianum praecipue Caesareae in Cappadocia , δέ Sanctum Dionysium Alaxandriae Episcopum propugnatores habuit i tum ad suas reversus , Asticam exagitare e pit. Incerti quid facerent Numidias Episcopi octodecim , ducibus Januario , Saturnio , di Antoniano , Concilii cui tunc ' Carthagine praerat Sanctus Cypri a . ss. nus , datis litteris mentem interrogaverunt . Respondit Cyprianus his verbis r Nescio qua praerumptione ducuntum quidam de collegis nostris, α ρο- 2IT, levi eos qui apis haereticos & schismaticos tucti sunt, quando ad nor o
nerint , bapti ari non oportere M Nos autem dicimus eos qui inde veniunι , non rebaptiIari apud nos, sed bapti ari . neque enim accipiant aliquid ubi nihilo , t e. Hic S. Doctor rem nomine importatam admittens, nomen ipsum rebaptiaationis exhorret e .
Etsi prima haec Carthaginensis synodus , cui interfuerant Episcopi viginti duo, Cypriano videri debuerat rem satis definiisse, alteram si h a
tamen anno sequente eo it Synodum, ad quam convenere Praesules Tr.
Hic confirmatum est quidquid in anteriori Concilio circa Baptismi ab
hareticis dati nullitatem saneitum erat, rescriptumque ad Stephanum Papam, ut Carthaginensibus Deeretis auctoritatis suae pondus adjiceret . Dedit interim Cyprianus, Epistolam ad Iubajanum ignotae Sedis mcEpiscopum , qui ipsum de hac quaestione consuluerat. In ea totus est S. Martyr , ut omni argumentorum genere probet , hareticorum B ptisma nullum esse & irritum. Neque vero casta & nullius momenti erant Cyprianicae probationes Imo vero , ait Vincentius Lirin. ibid. cap. Io. tanta vis ingenii adfuit,
tanta eloquentia flumina , tantuI assertorum numerus, tanta veri similitudo , Matu divi me laxis oracula, sita tamen plane novo ac malo more intellem, ut
erreri veritas cessura videretur . Idem suit ea de re Augustini sensus , si nempe Lib. a. det Baptismo cap. 8. rationes quibus se Cyprianus tuebatur, υeras qMissim non fuisse, at non vicias ὸ & Lib. r. cap. Φ. Quid ad Iubalanm, inquit , seripserit op ianus tum legi, er profesto fissem in ea n ista bintentiam , nisi me ad diligenti rem considerationem revocaret cantis aucto ΘΠ tigod by Cooste
57쪽
Moritus Ecclesiae . Sed de id obirer dicere liceat, quo tandem cessere
tanta illa contra traditionem Αγltolicae Sedis, eloquentiae flumina p tantus ille assertorum numerus, tanta haec divina ligir oracula, tam invictoe eae rationes, quae veI Augustinum ipsum abripuissent λ Quis tot illius aevi scri- ine. Via Forum exitus 3 Postremo ipsius Africam Concilii De Decreti, non unius sed ri'. i. - triplicis, qua O rip Donante Deo nulla; sed Mi Cersa, tanquam somnia, tanquam fabulae, tanquam Jpersteta, abolita, antiquata, calcata sunt. Erit Sc eadem, donante Deo, hujus, suturique temporis Novatorum fortuna . Sed ad Cyprianum unde digressa est, redeat oratio nostra.
Perlectis Africani Concilii litteris errorem & imminens Ecclesiae periculum sensit Stephanus, ingemuit, rescripsit in haec verba, Nihil in v tur nis quod traditum est , adiecit & excommunicationis minas, imo nec intra minas stetit, si Baronio fides. Eodem anno Kalendis Septembri tertiam Carthagine Synodum eo. egit Cyprianus, cui ex variis Nurii diae, Mauritaniae & Africae partibus adfuerunt per se Episcopi 8s. per legatos duos: quos ita ναfando compellavit Cyprianus: Suni est ut de bae ima re singuli quid sentiamus, 'os
ramin, neminem judicantes, aut a jure communionis aliquem, si diversum sens
rit, amoventes. Neque enim quisquam no bum 'fosum se Use 'scoporum constita t, aut Vramico tenrore ad obsequendi necessitatem collegas Dos adigis .
9uibus verbis Stephanum perstringi existimant complures . Nequei Is humanius excipitur in alia Cypriani ad Pompeum EpilloIa, ubi si e r
Inter cetera vel superba, vel ad rem non pertinentia, Vel sibi ipsi contraria, quae imperite, atque improvide scripsit Stephanus, etiam illud adjunxit ut diceretriri quis ergo a quacumque haeresi venerit ad nos, nihil in novetur, nisi quod traditum est, ut manκs illi imponantur in poenitentiam.
Haud feliciorem habuerunt exitum litterae quas ad orientales scripsit Stephanust efferbuit prae ceteris Firmilianus ille de quo supra, & in Epi-Eνί'. s. stola ad Cyprianum, duriori quam serat moderatio christiana, stylo Steis apud D. manum exagitavit. Oblectae a Stephano traditioni veterem ipse, & omni Di-- memoria superiorem, quin de ab Apostolis dimanantem Ecclesiae suae riatum opposuit. Ab initio, inquit, boρ tenenter, quod a Christo ct ab Apost
lo traditum est. Nee meminimus Me aliquando apud nos Hiquando eo piise , cum
fmper istic obsiematum sit. Idem testatus est longe modestior Firmiliano Dionysias Alexandrinus t haec ille in Epist. 3. ad Plii Iemonem di Illud praeterea didici, non ab Afris solis hunc morem nunc primum inυe yrum fuisse:
An citata Cypriani verba Stephanum seriane, dubium saeit r. quod inter utramque anni 2 6. Synodum non sat effluxerit temporis, ut e Carthagine Romam, e Roma Carthaginem per legatos scribi & reser ibi potuerit: praesertim si prima huius anni Syn dus ei rea Paschale tempus celebrata sit ι a. quia si Stephani Epistola ad Cyprianum ante Concilium pervenisset, fuisset hue utique lecta in Concilio, vel propter reverentiam primae Sedi debitam, vel ut Stephani rariones confutarentur, vel ut sibi eontra exe-- municationis minas providerent Patres ι vel demum quia ibi perfectae sunt mutuae Iubaiani & Cypriani Epistolar, quae multo minoris erant momentit porro de Stephani Iitte ris ne mentis .quidem facta est in Concilio. Neque haec verba Episcopum D seoporinnaliud probant; tum quia iis se quandoque titulis insigniebant maiorum Sedium Antisti te ς ι rum quia probari nequit Stephanum ea sibi nomina arrogvsse r id vero erranules inhore, usurpari potuit ad demonstrandam ConeiIii libertatem, cui, ait Cyprianus, --mo nostrum dominari intendit . Neque hare aliter intellexit Augustinus , qui postquam ea retulit Lib. I. de Bapt. e. 3. mirabundus exclamat : C id mansuetius I quid humilius quae rama autem mansuetudo , si Superiorem inserior ia surialem tyrannum traduxisset
58쪽
CAP. II. DE CAUSIS SACRAMENTORUM.
sed ere musta antea superiorum Episcoporum temporibus, in EccIe is populosis..His , in in Con his Fratim apud Iconiam ct Synnada ct apud alios pluriamos idem sa citum fuisse. Hortatus est Stephanum idem Dionysius ut cum Episcopis aliud a seceriti Eritibus pacem haberet. Verum supra anno a s 7. Valeriani perseeutiorie Darem martyrii palmam reportarunt Stephanus & Cyprianus. Auis sententiam ante obitum mutaverit, incertum hactenus ἐν id certum . Profecto, Cyprianum , eiusque asseclas plures , etsi alium ab Ecclesiae Romanae ritu ritum se uerentur, Sanctorum fastis adscriptos fuisse. Qui se; quia ut pluries ooservat Augustinus contra Donatistas , Cypriani litteras , Cypriani siententiam, Cypriani Coηcilium Obtrulere solitos neque se . . . ipsi praeeiderunt Afri Praesules, neque diversa sentienus praecidi passi funt i si que erant affecti, ut si quod de hac re transmatinum Vel miners a Concia Ub. s. Iimn factum esses, illico fuisset assensuri. Nondum autem factum erat, quis es suetudinis roboxe tenebatis O bis terrarum ἰ ex Me sola opponebatur induerre molent bus rebaptizationis novitatem 3 ita S. Augustinus ibid. Lib a. c. s. N alibi saepissime. Accessi bae etiam, quod tanquam sacramentum fructuosiss-mum, si quid in eo fuerat emensandum, purgavit Pater falce passinis; idem Epist. 48. contra Vincent. Rogatist.
Fuisse autem aliquid quod in Cypriano purgari mereretur , praeter quam fatis indicant citata Epistolae ejus ad Pompeium verba, in ova Vicarius Christi eo excipitur modo quo rurestrem Uicarium excipi d deceat ; agnovit vel ipse praecipuus Cypriani vindex Augustinus. Iam .
inquit, tua quae in Stephaηum irritatus effusis, retractare nolo. .' Ο ea prat
νue melius est, quae pemiciosa dissensionis periculum Miserunt. Agnovit Facundus Hernuanensis Lib. Io. cap. 3. Injuriose, inquit, tractam Cyprianus Stephanum, a quo fuerat jure cumatus; di qui, ut ait Vincentius Lirinensis, digrum existimarat , si reliquos omnes tantam fidei devotione vinceret, quantum loci, idest Romanae Sectis a bruare siperabat. Asinovit vel ipse
Petrus Aurelius p. 32. edit. an. Io a. Agnovit Nat. Alexander , cumscripsit nullius esse momenti, qua in Stephanum L ccimmatus ac subiratus esuis
Verum his omissis qua pxaeterire melius est, videndum hic nobis I. an valeant Sacramenta, a Ministro fidem vel unitatem non tenente collata; a. an Stephanus ea etiam valere crediderit , quae rite collata non essent; p. an Pontificio fulmine percusserit Cyprianum g q. an q-stionem rebaptizationis habuerit Cyprianus ut articulum fidei, an ut punctum disciplinae; s. quid intelligendum veniat nomine transmarini Conis cilii cui cessurum fuisse Cyprianum confidebat Augustinus; 6. quae plenaria sit illa Synodus ubi rem definitam esse tradit S. Doctor; 7. an errorem suum aliquando abjecerit Cyprianus . Quae quidem omnia summatim delibabimus. Sit Cose Lusio I. Fides Ministri vis est absolute necessaria ut vere&valide conficiatur Meramentum e unde valet Sacramentum a quibuscumque hareticis rite collatum. Est de fide, & definitum a Trident. Ses . Cas. q. his Verbis r Si quis dixerit Bamismum , qui darur ab haereticis in umine Patris, re Filii, o Spiritus suini, cum intentima faciendi quod facitu fu, non esse υιrum, Mariana sis.
59쪽
M TRACT. DE SACRAMENTIS IN GENERE.
Pro t. illud validum censeri debet, quod tota Christi Ecclesia, praesertim autem Romana, omnium mundi Ecclesiarum mater & magistra, ante Agrippinum valere judicabat; absit enim ut Deus Ecclesiam suam jam . ab initio in re tanti momenti errare perini seriti atqui tota Christi Ecclesia Baptismum ab ipsis etiam haereticis, modo rite , collatum pro valido habebat ante tempora Agrippini. Is enim . ait ubi supra Vincentius Lirinensis, primus omnium mortalium contra dimnum Carionem, contra uni versalis Ecclesiae regulam, contra sensum smnium Consarerdotum, contra morem
ac institutum M sum, rebaptiζandum ege censuit. Hinc Cyprianus, et si omnium telorum genere utebatur, ut opinionem suam defenderet, nullam quae Agrippino vetustior foret, consuetudinem allegare potuit; ea-ribinis que longa aetas qua se tuebatur. reipsa, ut agnovit Augustinus, pauco- 'e rum annorum erat, idest annorum 29. unde patet quam parum sincere
obtruderet Firmilianus praxim a Christo & ab Apostolo dimanantem . uior sane. ut & modestior Dionysius Alexandrinus, vix ultra Im-niensem Synodum revehebatur. Quis autem inet ea de re Romanae Ecclesiae sensus patet vel ex ipsa sola S. Stephani contra Cyprianum agendi
ratione; ergo. Rationem hane urget Augustinus Lib. I. de Bapti c. T. Nondum, ait, erat diligenter illa Bapti l quastio pertractata, sed tamen saluberrimam conis rudinem tenebat Ecclesiar in ipsis quoque schismati is oe haereticis eorrigere quod pravum est, non iterare quod datum est fanare quod vulneratum est, non carare quod sanatum est . Quam eo uetudinem retas ex Apostυlica traditi e --niensem : sicut miata qua nois inveniuntur in litteris eorum, nequa in Conciliis posteriorum , O tamen quia per universam custodiuntur Ecclectam , mmisi ab ipsis tradita ετ commendata creduntW. Et vero eousque certa erat haec non rebaptizandi consuetudo, ut ne
ipsi quidem haeretici eos qui e Catholica parte ad se transmigrabant . . rebaptiZare auderent . Imo quo tempore orientem & Africam magis invaserat Agrippini opinio , non deerant Episcopi plures qui haereticos ad Ecclesie gremium redeuntes non iteratione Baptismi sed sola manuum impositione reciperent, prout fatetur Firmilianus ipse in Epi. stola ad Cyprianum , & cyprianus Epistolis II. ad Qui utum , 7 a. ad
Prob. 2. ex Conciliis. Arelatense I. an. 3Iq. sic habet Can. 8. Placuit xι β aliquis de intro veneris, inurrogent eum nostrae fidei Sacerdotes o havra si previderint cum in Patre er Filio oe Spiritu sancto esse bapti'arum , manus ei tantum imponatur ut accipiat Spiritum sanctum. Vuod si inteir gatus non responderit hane Trinitatem, baptiretur. Nicamum L Gn. 8. De his, inquit, qui se nominant Catbaror, idest munis dos, si aliquaηdo venerint ad Ecclesam Catholicam, placuit sancto ct magno Concilio, ut impositionem manus aceipientes, sic in Claro permaneant, & Can. I9. De Paulianissis ad Melesiam Castalicam confugienι bus, definitio prolata est, ulbaeti ensur omnimodis. Unde vero tantum illud Catharos inter & Paulianastas discrimen λ Hinc dumtaxat, quod Pauliani stet larmul4m Baptismi corruperant; Cassiari vero seu Novatiani non item. Idem statuere Concilia, Laodicenum an. 364. Constantinopolitanum LM. 38 I. Capuanum an. 339. Arelatense II. an. 632. Can. Io.& I7. Idem
60쪽
CAP. IL DE CAvSIS SACRAMENTOR v M. sM Romani Pontifice , qui post Stephanum sederunt; praecipue vero Sy-xicius ει Innocentius, ille in Epist. ad Himerium Tarraconensem , ille iri EDin. ad Victricium Rothomagensem. Proti. 3. si non valeant Sacramenta ab haereticis collata, vel quia is. xetici mali sunt. vel quia in tali genere, infidelitatis scilicet, mali sunt rat i Deutrum dici potest. Non I. ut patet ex iis qtae diximus in Pun-cho inperiori. Non g. r. quia nihil est in Scripturis unde erui possit fictem magis quam morum integritatem requiri ad valorem Sacrament Tum. Imo eli unde eruatur neutram requiri: Valebat enim circumcisio,
M alia Mosaicae legis Sacramenta, a Samaritanis aut Sadducaeis collata, qui certe haeretici erant; nec tamen ea usquam repeti jiissit Christus , vel Apostoli . Ita ferme discurrit Augustinus in F pist. ad Maximinum Donatistam Episcopum; a. quia cum Oporteat haereseS esse, nec cuiquam cte interna alterius fide constare possit, nemini quoque de Baptismi sui veritate constare poterit. Ita idem S. Doctor Lib. I. contra litteras Peatiliam c. 3. 3. quia si Minister fide destitutus Sacramentum valide conferre non possit, eo quod peccata dimittere nequeat, quia ipse reus est peccati ; aut dare Spiritum sanctum, quia ipse Spiritum fanctum non habet ; neque etiam ea valide conferet, quisquis gravis etiam occulti peccati conscius fuerite atqui tamen vel ipsi Donatistae aliquando tandem
fateri coacti sunt valere Sacramenta a peccatoribus occultis collata . Hinc Augustinus Lib. . contra eosdem cap q. Sicnt , inquit, urgeri videor, cum mihi dicitur, Ergo haereticus d mittit pec. ata Sic o ego urgeo eum dico, Ergo qui co Isia mandata non servat, marus, raptor, Donerator, inviadus, oeci peccata dimittit Si per vim Sacramentι Dei, sicut ille, ita ct ille: si per meritum fui , nec ille, nec illi. Prob. q. Minister non agit nisi ut instrumentum Christi; ergo eo tam tum indiget quod requiritur ad conditionem instrumenti δε atqui ad conditionem instrumenti non requiritur sides r sicut nec in eo requiritur propria quaedam vis & efficacia, sed solum virtus agentis a quo movetur; ergo. Ita fere S. Thomas hic s. O. art. . Objic. I. In materia riuae praesertim ex consuetudine definitur, ei indu- hie aghaerendum est consuetudini, quq antiquior est & universalior: atqui consuetudo cui innitebatur S.Cyprianus, I. erat antiquior, cum ab ipsis descenderet Apostolis, ut patet ex Can. s. Apostolorum, ubi sic: Episcopum Cet Pres rerum, qui haereticorum Baptismum vel Sacrificium admiserit deponi istbemus. Quae est en m eonventio Christi cum Belial, dcc. Can. 6. Episcopus Uil Pre bo ter eum qui vere habet Pap ismum, fi de integro bapti verit, UeIs em vi ab mpiis pollutus est, non baptida rit, deponatur , ni qui inrideat
mortem crucem Domini, o non discernat Sa er Ies a falsis Sacerdotibus. Edcan. 67. Si quis Episcopus, vel Presbyter, vel Diaconus secundam ordinationem
ab ali. susceperit. deponatu ipse qui ιiadnavit, nisi utique constiteriit, quod ab haria cis ordinationem habeat. Qui enim ab eis baptcrati di ordinati sunt, uxM 1 ud Clar ei sint, fi ri non popst. a. eδ lcm consuetudo longe erat universalior; cum vigeret in Numidia, Mauritania , vel potius Africa tota, toto Oriente , imo & occi- depte, ubi si a Stephano impugnata est , ab aliis plerisque Pontificibus approbata fuit. Sic Innocentiu I. Epist. I 8. ad Alexandrum i Non insetur , inquit, Diuitigod by Cooste