장음표시 사용
111쪽
pudendi infamiam a se amoliri quoquo modo est conatus. Dixit enim; se orti ionis illas fieri iussisse, non eo animo, 'tex sententia proditorum , sed potius, Ut contra prodi orum mentem res eueniret, utque eo pacto saluti
Regis ac regni consuleretur. Puc rite istuὰ quidem commentum fuit: sed quo tunc maluit tamen uti, quam uteri: usque adeo ab onM-Dandae rei auctorem se fuisse. Apologista vero qui factum oegat, solemnia delirat, dc de re sibi incomperta temere affirmans , ridicule sibi credi postulat. Legat Torturam Torti. a viro maximo conscriptum opus,& sibi re ponsum putet. Venio nunc ad genus aliud profanationis rei sanctae 3 certe d finem sanctum ab
Antistitibus religionis Cetholicae ante plura secula institutae. Confessionem dico : cuius rigidam necessitatem quae pud vos obtinet, Ecclesia Anglic na molliendam sibi certo consilio putauit : rem quidem ipsam neque sustulit vlla unquam lege , neque damnauit.
At vos qui Sacramenti ioco eam habetis, non miniis quam Baptismum, aut Eucharistiam, magna omnino reuerentia eam tractare, & finis semper meminisse oportuit, citius grati fuit inuenta : neque quicquam committere,
cur homines sibi persuadeant, alio fine eam hodie a vobis exerceri, quam fuerit olim instituta. Nam si hodierna Confesso modo & 4ne diuersa est ab antiqua: qui potest, fatuo pu-diore, ut antiqua defendi Z Hac tamen in par te, quam grauiter, quam odiose peccarili
die a vestris suleat, nemo iam ignorat, Mitri
112쪽
ad Frontonem Duc. Epistola. Ioi
eb dudum est ventum, ut Confessio multis telum sit ad mala peragenda esticacissimum. Quamobrem hocce animarum pharmacδm te viendo bonos & pios semper exci- .
pio in id assequuti estis, ut non dicam M. I. i. ' -
quidam & λαολοι, quibus vinum Vetus Πα missi notio haut sapit : sed praecipui admirato res antiquorum institutorum dubitent : sitne Ecclesis coducibilius futurum necne, con- fe ssionem illam arcanam penitus sile sublatam, quam ita exerceri, ut a non paucis fit ho die L ctiosis Sc male curiosis. Caussas huius dubitationis grauissimas polleta commemorate hoc loco , &illustii bus exemplis confirmare, si a ptoposito vellem digredi. Nunc,
alijsonii fas ea duntaxat commemorabo, quae lati institutum sermonem faciunt, Spero autem , si me nou fallit iudicium de tuo candore meum, non magis tibi, quam Serenissimo Regi probatum iri, quod ex simplici & vera . narratione mea hic gestum esse intelliges..Apologistam etiam , scio, de alios tenebriones damnabis, quos non pudet scribere, Gar-nctium non aliam ob caussam supplicio fuisse affectum, nisi quia sigillum Confessionis violare noluerit. Nam ille quidem, nulla vi corpori eius adhibita, violavit; si violare sigillum est, rem quam in consessione te dicas accepisse, efferre; quod fecime ipsum saepius, atque
omnia esse confessum, antea probauimus. Sed non in hoc peccatum illius consistit. PeccEuitsnim Garia et tus etiam circa Consessionem,
Irim Q profanatione nominis, quod in mag-
113쪽
na veneratione, utpote Sacramenti sic enim
docctis in esse illi debuerat 1 deinde falsae doctrinae & periculosissimae assertione. Da V troque paucis dicam. Q aemat modum igitur si quis communes epulas, aut conuiuium a facinorosis hominibus ad statuendum de patrando scelere condictum , Eucharistiarii appellet, ac Dακιν; caulla dici non possit, quin profanatione nominis sacrosancti reatum magni criminis de ingentis impietatis sit contracturus: ita Garnelium, qui sermones inter se& Green ellum de coniuratione habitos, & cori suetudines crebras Confessio nis nomine velabat, si emo pius profanatro-.nis crimine absoluerit. Nam quid Confessioni commune cum deliberatione plures dies continuata , dc laepius repetita super modo de rationibus puluerariae coniurationis ad finem optatum perducendae 3 Confessio, quod equidem sciam, enumeratione serja constat praeteritarum offensarum, de confisentis poenitentia non si ista, nec non consolatione & absolutione confestari j. Horum ubi nihil interue niat, quis eam dicere au sit esse Confessionem' Quam vocabat illo nomine Garnelius, eanδconsultationem potius fuisse, de patrando scelere, quam religiosam Confessionem noxae praeteritae , ordo gestorum luculentissim Eoistendit, ut alia probatione nihil sit opus. Is a Dominis Delegatis interrogatus, Vnde dc quis - Pacto modum puluerariae coniurationis, dr m ἔ, ciet de illa, cognosset; respondit prirno, a Greenu vello se illa in Con essione acce-
114쪽
ad Frontonem Duc. Episto L. ios
pisses d inde io , seu quod puderet ipsum me ad ij, seu pothis, quod conuinci metueret, saepius super eadem re interrogatus; ita varie , ita perplexe, ita trepide semper respondit, ut nemo audientium dubitaret, quod ini- tio responsum fuerat, tui illa falsi simum. Extat autographum illius, mensis Martio die vitimo sci ipturo: cuius initium est. Rogatus veritatem exponere 2 dicere, virum Dominia si en- veilus proditionem mihi in Con Ursione declara-1terit , cn extra Confessoncm , Re pondeo : Novium obclmbulasse: verum Esse consuetum silongam delibe Milonem negotium aliquod desideret, vctsi librii iu*ectis sit opus, ut vel ambulando et elue dendo confessio peraratur. Quod autem quaeritur, Esset necne Greentie rus poenitens ξ Respondeo: tllum non quasi culpam luam hoc mihi dixisse, verum ut rim Hi probe cognitam, atq=e bos per viam CV fAltationis. E xtat aliud quarto Aprilis die scriptum autographum ; cuius initium est: Interrogatim per fidem meam erga giam Afaiestatem, an quod a Greenvella depalueraria proditione primum cognoui , in Conjsessione dicti m mihi fuerit, an extra Confessionem Z so deo : PambMlase nos er Greenuet edum enuntias a m D rem tota ubsigi a maximo: quod ego GHissu Confessionis accepi, quanquam illefortas.
de minore aliquo intestigebat. Praeter ista habeo in potestate adhuc mea seli da aliam sexto die Aprilis manu propria Garnelii exaratam, quae
ita incipit. t satisfaciam Regia Asaiestati quarum per memoriam meam licebit , Heclaro hic. Ecpost pauca, Quod ad colla ui illisi modum atti-
115쪽
net, quo pslκerariam coniurati rem GreenveLliu mihi aperuit equidum prycerto ad lam re non passom, animum illisuisse ea narranai tanquavi, sub Confessione. Ipse tamen credidi . debere me sic illa accipere. Nur Greenvellus Osserebat se ad confe1sonem: sed ego nihil opus esse dixi: me
enim' aceesturam tanqnam si constens rem in- . in .set. Diccre etiam solebat. : Non Confessionem quidem eam Disse, verum habuisse relatiosum ad Confessionem post futuram. Quid3 quod habentur aliae eiusdem literae ad D. Annam tertio die Aprilis scriptae , in quibus Confessionem quidem eam fuisse narrat: sed
quam non alia lege a Greenu Vello acceperit, ..
nisi ut sibi integrum esset eam reuelare, si quaestio unquam de eo haberetur 3 En larebras, en haesitationem de in defendendo mendacio miseram fluctuationem. En nouam doctrinam. Vbi enim aut in Sacris literis , aut in Ῥcriptis Patrum,ubi denique in ullo doctorum qui ante hoc seculum vixerunt, mysterium illud inuenias 3Non est Co fessio,sed habet relationem ad Confessionem item istud: Non ut culpam βam dixit mihi, sed pervia consultationis inter ambulandum tame est Confessio. Quam verbabsurdum ridiculum, & eius auctoritatis viro indignum, sermonem inter duos habitum,utia . modo ambulantes, modo sedentes , iis que
repetitum, uni collocutorum Confessionem est e, qui tamen exploratum non habeat, alterum congerronem de Confessione cogitasser Dicerem ridendam hanc amentiam, nisi tre-
mendum potiua ducerem, de rebus religionis ita
116쪽
ita ludere. Adde quoa magnitudini iei qua
de agebatur . lacrimae potins conueniunt de iusta indignatio, quim risus. Agebatur Regis& Reginae mors erudelis, totius Regia
domus misGanda pernities, Proceriam, Praesulum, Equitum & floris omnium ordinum
internecio,& uniuersi regni euerso , cum in- teiam Garnelius Ac Greenu vellus colutatione
probὶ cognita ut hominibus persuadeat religione se impediri,quo minus viri boni, & ciues probi sint, puerilia sophismata nectunt, divi leonem excipiant stabula se instruunt. Hoc placet ὶ Hoc rtiligio vestra hodie suadet 3 Ati quis adeo ab omni humanitatis sensu est alie nus, qui vel sola recordatione harum rerum non assietatur ' Impius vero sit oportet, cui non doleat pietatem Christianam,&Domini
nostii Iesu Christi praecepta fuisse illis ludi.brio , qui de nomine eius adorando, propriam sibi appellationem vindicabant. Nec multo minus noua aut minus detestanda doctrina est,de con fessione non detegenda,iae iii caussa quide Maiestatis,& praesenti Regis ac regni periculo; quam Garia et tus idem animo - sissime defendebat: immo vero cuius grati
fabula illa ficta est deGreenvvelli cofessione.
Nam eo totus hic mimus spectabat, ut colorem saltem dicere aliquem Garia et tus posset, si quando esset ab ipso quaesitum, cur in tanto Regis de Patriae periculo si tu illiat. Q ja en inanorat Garia et tus, simplices Catholicos & mianime factiosos consilium proditionis hodFrobaturus, non d bitabat futurum, et uiui.
117쪽
tis daretur occatio seeius derelisione Catholica vestra existimandi, de Societatem cuni primis Iesuiticam detestandi, si esset evulgatum , ipsun sceleti consensisse, & participem omnium fuisse: cum liber erat sui una semper diligentia cauit, sicut ipsi in multis suarum scriptionum locis narrat, in ne quisquam d po-phloresciret suis consilijs proditores vii. ideo lCatis belus coram alijs rem in abstracto,ut loquuntur, proponit ideo etiam simulatur confessio multaque alia per simulationem geruntur. postea vero quam doli omnes patuerunt,
obseruatum est, Garnelium non adeo de vita
suA seruarida fuisse sollicitum, ac de damno, quod vestram dc religionem & Societatem non dubitabat accepturas,si semel quae ipse in hoc negotio &alij Iesu itae gesIetant, palam essent faeta. Vt igitur aliquid haberet quod apud simpliciores praetexeret, tuebatur totis
ingenii viribus, Sigillum Consessionis ne in
tarn enormi quidem proditione esse violan- idturi neque ullam posse existere satis iustam caussam. cur accepta in confessione; llo pacto indicarentur. Acta narrant, Illustrissimum Comitem Nottingliamiae die quodam Gar-nestum pro tribunali ita interrogasse. Si quis mane apud ipsu confiteretur se dissoquenti Neiepit idne transflixuru, o putaret re sibi occultan-ώὶ Garnelium affirmasse, ne que aliud quicquα addidisse. Sed in scriptis schedis inu nio Cian- idem super hoc ipso interrogatum, plenius responsum dedisse hoc pacto. Quod quaritur se in Confessione prod ii utrit detecta, ςn praeroti
118쪽
pericula Regis o Ziegni coluncta , nisi confestim
prouiddatur, quia Costens ne ηe penitentia strat agitur, neque propos itu velit mutare, an pPresbyter ea reuelaret Respond o, Non poterit quide absolui qui co retu riserumst clauibus Et clesia id se subsciat, unc obligat Sigilium Co- , fusionis.Tenetur tam e Pres ter omnes rationes mali impcdieudi tetare. Quid hic appellat Cla-nibal Scclesias u i cereZ quii ponatur co fit e- te non poenitere, ἴ omnino velle scelus perfi- .cere 3Nali Eccle hae obsequi paratu se oste dat poenitebit utique,& ab incepto desistet, ne q. enim caedem, opinor, Ecclesia suadebit: tunc auten uilli periculu. Quare aut ego non capio
hoc tam subtile, aut hic Doctor responsi re ad propositam quaestione si astu declinauit. Et esset quidem aliquid, quod hic dicitur de cura diligentissime adhibenia a presbytero,
quo ne malum eueniat: , neque enim confitentem indicari & simpliciter si petimus, sed ut destinato sceleri obviani datur: nisi constaret certa experientia, Zelotas hodier nos non solum confitentem non indicare, sed etiam scelus ipsum adiuuare potius, quam impedire. Appello testem Garia et tum ipsum. Nam hic non e plebe homo , sed Thα-ologus &Pater Iesulta, quid secit, quid vel solum tentauit, quo minus execrabilis coniuratio exitum haberet λ Enimuero hoc quoque paradoxum, de consessionis sigillo,ne in caus-
La quidem Maiestatis, de praesentissimo periculo Regis&Rcipublicae non resignando no- est & Hildebrandicae doctrinae appen-
119쪽
dix non poenitenda. Dogma esse nouum ii, que e X eo, quod neque in scriptis Prophetarum aut Apostqlorum,neque in Patribus an- . xi quis aut prisci, Concilijs,vllu eius vel ten Missimum vestigium reperitur. Posterius au te esse doctrina Hildebrandica claret: quandφφ ius alleriqres nullum possunt laudaro auctorem luae sententiae, Gregorio VII. nolup steriorem. Sane vetus Ecclosia, quae summorum Pontificum Manliana in Principes imperia penitus ignorabat dogmate isto opus nodhabebat. Hodierna vestra, quq Imperatore , Reges & Principes cogit in ordinem, dc ex-e0m matricatos a Papa vult occidi, aut domuriationibus suis spoliari, hoc quoque admini-cclo persaepe opus habet. Fatemur alioquii scitum esse Ecclesia: vetustum, pietatis&prindςntiq plenum . n auditam confessionem Iiceret Consessarijsenunciare. Sed nemo pi- orum illorum Patrum,hocEcclesiasticae disci- Mand ia plinx pra ceptum igia necessitate sanciuiti M
fης re Dei viventis aeternam xςllet negligi ridiculi M i ε sophismatis vafrorum homilium illudi,denique violari. Sciebant, quoties aliquis euςni casus,vc locyisit contentioni osticiorum hinc Iege Ecclesiastica silentiu madente, inde lege diuinarum si exigente, Deo potius parendum este,quam hominibus. Sciebant David em laudatum esse a filio Dri, cuius est legem interpretari, quod tempo enecessitatis panes propositionis comederit . quos non erat illi
120쪽
dia sese enecaret. sciebant dominum nostrum in Evangelio hypocrisin Pharis eorum . damnare, cum mandata hominum legi Dei anteponentes, Sc mi serunt populis specie pietatis decipientes, sinebant esse impium,ato ut Christus' ait, labiis Deum honorare; nihil interim curantes. quod cor haberent ab ipso remotissimum. Nunquam igitur pij Patres occidi Reges & Reginas, ex luctari Regiam . progeniem, Regnum integrum puerti, latius esse pronunciassent, quam aliquid detegi in Confessione auditum. Nunquam dixissent pii Patres. qnod mihi Lutetiae dixit Bineciis, ordinis vestri Tlliologus, in Bibliotheca Regis Christianissit ni,alteio tertioue mense post Henrici Magni caedem cum de Garnelii supplicio ipse martyrium vocabatin loquςremur. Praestaret es Omnes perire, quam si vclsema confessionis sigillil violaretne. Et causam simul addens R enu en m ait, imperisi uris humani ea, Udso iurisae uini. O bstupui fateor
ad hanc vocem, steterunt .esma,voxfauci squi post quam vestrorum hominum doctrinam lectione accurata librorum ab ipsis editorum didici, desii admirationis & meam imueritiam damnam. Nihil enim mihi ille dixit, quod non alij multi, etsi verbis se easse non ij sdem, docuerint ,& quotidie voce
scriptis ite doceant Et erat tum Binetus, ut mihi quidem videbatue, recens a lectione Am logiae pr0Garnelio: cuius Auctor Andr*as Euda: monoto hannes capite XIII. diserter pirunciat, Ilasiam tanthm posse esse malam,