장음표시 사용
111쪽
dit synodus habita Laodiceae, urbe Phrygia pacati gregata ex diversiis provincita piae. Tinti priscisci his seculis facta est, ut canones ejus recepta tuerint in Codicem canonum Ecclesiae univeris ubi annus, quo habita ccc LXI annotatur Baronius de ea agit Ap- Pendice ad quartum tomum Annalium, contendit
habitam fmis ante cecum enicam primam Nicaenam, sed argumentis infirmis. Agnoscit autem esse concilium antiqua nobilitate percelebre , Graecorum ac Latinorum
scriptis memoria commenάatum Baronium sequitur exscribit, ut solet, in Notis suis Severinus B inius. Hoc auteni ipsi a concisium canone suo ultimo, qui est in
Codice canonum Ecclasiae universae centesimus sexagesimus tertius, constituit irra ου ει ἔδει κοὐ ψαλής
ecclesia legis mos aprivatis compositos,aut libros non- canoniacos , Molos Veteris Novis resfamenti canonisos.
XXXV. Nempe usu aliquamdiu receptum fuerat, ut populo Christiano in Ecclesia praelegerentur libri non tantum illi, qui proprie& stricte canonici erant, sed etiam alii nonnulli, ab antiquitate sua Mutilitate precium sortiti, facientes videlicet ad exercitium pietatis aedificationem motum tum monitis iraeceptis, tum exemplis. De qualibus Rufinus Expositi Num. one syrti boli Sciendum est, quodes alii libri unt qui non C nonici,sedEcclesiissici a mestoribus appellati sunt ut eis Supia entia Salomons, ct alia Supientia quie dicitu filii Sirach, qui θ-her apud latinos hoc ipsos enerali vocabulo Ecclesiissem appellatur, quo vocabulo no, auctor libelli sed cripturae qualita.
112쪽
Eiis, ei libesii Tobiae, es Iudith, o Miccnbaeorum hiri Iu
mvo vero testamento sibi seu fui direturis oratu sive Hermi Hermae potius qui appesiatur Duae viae, vel Iudicium
Petri,qi omnia legi quidem in ecclesiae voluerunt, non tamen
proferri ad auctoritatem ex hu dei cons mandum. Caeter, ver ripturas apoc phas nominarunt , quas in ecclesiis olinofuerunt.' Hieronymia Spriae fatione in libros Salomon is Sicili Iudith o Tobiae ct Maccabaeorum libros legit quidem Ecclesia ideo in Canonica riptura, non recipit, sic se haec duo volumina Panareton es Zii Sirachibrum est stud , graphum, qui .ipientia Salomonis in ibitur legat Haedi cationem plebis, non ad auctoritatem eccossicorum doematum
confirmandam. Discimus hinc, quartois quinii post natum Servatorem seculis libros, quos Ecclesia ad se non modo a Synagoga sed ab Apostolica etiam aetate
delatos sive derivatos habuerit, in triplici fuisse differentia primo videlicet loco Canonicos is, cquibus primario dc directe dogmata fidei confirmarentur; secundo Ecclesiasticos, qui facerent ad aedificationem plebis, Me proinde pr egerentur tertio Apocryphos propter immixta falsa Menone pericu losos aut perniciosos, atque ideo improbari, reiici dignos Qui secundo vel intermedio sunt loco, apud nonnullos interdum tertii ordinis nomenclaturam, raro primi per abusum tamen, vel certe latuinis improprium usum, participant Ecclesiasticos autem hosce diversimode recensent. Neque enim ubique eadem consuetudo; ncque soli Tobiae, Iudithae similes ante natum Christum scripti libri in eccles; legebantur, sed alii etiam recentiores, ut e Rufino constat. De Clementis Romani epistola scribit Eusebius ψύτων
113쪽
'uας υτ IHI Opi 'υ. Novim γου hoc se olym ct no a aetate inplurimi ecclesis communiter legistere . Apud eumdem de eadem Clementis epistola testatur Diony ti belsius Corinthiorum episcopus, in sua ecclesia hanc alteram antiquo more admonitionis gratia legi. Sic etiam Athanasius epistola ορτας- nonnullos libros praesegisci ibit, ut superitis ostensum est , interque eo Num. λ Ucλου Ν N ολων nescio an Canones A
postolicos dictos intelligat, , TIοιῶνα. Addit viti
γω ουδάρ- ν - Θωὴκημ . Ne inter Canonicos , nestister Ecclesiasticos udo νδε memorantur Apocryphi quos haereticis auctoribus imputat , conficientibus eos pro lubitu, tempora praeterita apponentibus, ut sub antiquorum titulo Venditent,&hoc praetextu simplices decipiant: - παλφα φερον ris et φαι ri ἔχωMν ὰπαιτὶ λ ουπους αυρο ιους Sic igitur etiam ex Ath nasio discrimen librorum anonicorum, Ecclasiasticorum rapocryphorum patescit. XXXVI. lium autem inter eos,qui praelegerentur,
sive Ecclesiasticos subinde complures irreperent diversi enim apud diversas ecclesias in usu esse coeperant di nonnulli quoque parum probi ea res occasionem
dedit canoni huic Laodiceno ut ad eum redeat Oratio qui libros et cris testamenti recensens numero Uiginti duo tum inhorret, nec a superioribus hac in parte discrepat Ieremiam autem quum memorat, ita
ut antea patuit, in hunc moduna Ieremias cum Ihrenis Num.16. Oe V Dia unum eis. Quum dicat unum esse, nullum est dubium, quin epistolam libro Ieremiae insertam, quae capite Σια occurrit, intelligat. Athanasius autem fros mento
114쪽
mento epistola pridem productae Baruch adjungit:
Πρεμα χρ συν ιυτὸ βαροῖ,α, θρῆνοι -'ύBς ui. Sic tiam Cyrillusterosolymitanus. Nempe Baruch apud Ieremiam celebris, suasque agit partes satis piaeclaras. Fuit videlicet discipulus&scriba Ieremiae, laborum quie persequutionum socius. Quin ejus manu Ieremias hcribi,&ore populo solenni die praesegi lan nunciari suas prophetias oluit, cap. xxxv I ut proinde non tantum Ieremiae, sed etiam Baruchi possint haberi de suo quodam modo utriqi tribui. Abductus autem est una cum Ieremia in Aegyptum, cap. XLIII, 6. Frater ejus videtur fuisse Serata, munere in resia aliquo , quocumque tandem, functus, per quem a Sedechia rege
Babylonem missum Ieremias suam de hac ipsa urbe evertenda prophetiam eo transmisit, ibique legi fecit.
Compone cap. I9, cum cap .XXxH, I 2. Hinc igitur existimavero factu, ut nonnulli Origenem imitati Ieremi te jungerent non tantum Thoenos Epistolam, sed
etiam Baruch aliud tamen nihil intelligerent, aut certe intelligere non deberent potest enim fieri, ut aliqui parum recte acceperint quam quod haberetur in ipso. s. Ieremia libro Ne aliter intellexisse potuit Bellar mi-v i. nus, quum scripsit nec Concilia antiqua, neg ontifices, neque Patres, qui catalogum librorumsacrorum texunt,huiusprophetae diseriis verbismeminis . Falsum enim id esset, si concilium Lacodice num, Athanasiius & Cyrillus Ierosolymitanus per Baruchuri quem memorant, non in
tellexissent aliquid Ieremia libro inditum, sed librum alterum plane distinctum, qui hodie exstat graece, ab eo qui ex antiqua quadam ersione latina superest, plurimum discrepat. De quo ieronymus prinfatioine in suos, quibus Ieremiam cXponit commentarios:
115쪽
Libesium Rurueh, qui musto distomet XY copulatur, nec habetur apud Hebr.eos, ct φυδοκαφον pisoLm Ieremiae nequa-q mcen serendam dici ontificijs Iohannes Di te do diserte negat haberi in canone Caput certe primum hu 'r' jus libelli ita est comparatum, ut anerni ne postsi capi cap. 1. Dicuti a Barucho scriptus, Iechonia popul Qqi habitanti in Babylonia ad men Sodi prete lectus csse in anno
quinto , in eptimo die mensis, in tempore quo coeperunt Chaldaei Drusiam se sucenderunt eam igni. Postquam autem capta fuit Ierusalem exusta, Baruch una cum Ieremia
in Aegyptum fuit abreptus, Babylonem non est ductus ter. XLIII, 6. Quomodo itaque Babylone in brum scribit&legit Deinde post exustum templum
non erat altare, non offerebantur sacrificia,& hic nihilominus Iudaei Babylonem abducti serunt in Ieru a Versis lem ad Dahim filium Helciasacerdotem, o adfacerdotes, ct ad omΠem populum, qui inventi uni cum eo in Ierusalem, inxerunt Ecce mis in advos pecunias, de quibus emit holo Vς, ιο. cautomata, ct tus, facite manna, o offerte proseccato ad aram Domini Dei nostri. Inde ad hunc locum Iohannes Maldonatus Hoc ante urbis vasationem accidisse manife- sum B quia adhuc templum o altaresabat adhuc erantscerdotes in Ierusalem; adhuc erans vasa, quae fecerat Sedecias, quumstriora Nabuchodono e ablata su ssent Adde quod os urbis excidium hoc accidisset, non legisset Baruch librum in amribus Iechoniae sed Sedecia, quum se Sedeciaspon excidium ur-
bu Bablon esset, illispotius liber esset legendiri, quam Iecho NM. Haec Maldonatus. Quod igitur paullo ante cinipso initio libelli habetur, eum Babylone a Barucho
scriptum lectum esse in tempore , quo ceperunt Chri Drusum, sesuccenderunt igno, id ita interpretatus Mal- donatu S, ut velitidem esse, ac si habetitur, ex ann ον tam tequam
116쪽
tequam urbis templum vertreentor Quae e violentas
literae textus repugnans contorsio. Porro de eo, quod 3 his ipsis immiXtum legit Lar diuum Da immacerdos acciperet vas templi Domini, quae ablatafuerant de templo, reet secare in rerram Iuda, vas argentea, q fecit Sedeciis lim Issi reuIuda; de hoc, inquam, loco Maldonatus: Locus en ad
modι- ae ficilis, quo misi modo cum historia convenireposses videatur. Nihil vero est adeo pugnanso absurdum ad quod conciliandum vel emolliendum non possit aliis quid fingi, vel aliqua verba fundi. Quod tamen x tum s ad rigidam veri trutinam exigatur, examini suc cumbit. Sed nos istis discutiendis hia immorari non possumus Satis est ostendisse, quid sibi voluerit Origenes, cum Ieremia Thre nos& Epistolam conjungens quid etiam post Origenem alii, Baruchum addentes:&quod Baruchi libellus, eique sub finem innexa episto
φ la, quae apud Hebraeos non habentur, φυ αφα sint, ut loquitur Hieronymus,&minime canoni a. Episto
la ista sub initium suum haec habet Ingress in Babylonem
eritis ibi annisplurimis, si temporibω longis se adgenerari nesReptem quae subsistere nulla ratione posse,quocumque tamdem modo numerentur aut supputentur,manifestum est. Sed nos istis, ut dixi, mimorari noluis
XXXVII. Vidimus hactenus scriptores ecclesiasticos Graecos, qui ab initio ecclesia usq; in quinctum
seculum libros canonicos Veteris testamenti, de quiabus nunc tantum agimuS, enumerarunt, eorum catalogum exuerunt, aut de iis testimonium perhibue runt. Patuit autem Canoni Hebraeorum omnes inli rere,&non alios genuinos, quam eo comprehensos agnoscςrc. Noncst 4ςraeprccium constitutiones ta
117쪽
- ωλουσί qiis Apostolicae dicuntur, Tub nomine C Ies
mentis Romani exstant, adducere Libro quidem secundo, capruvia de more& modo in ecclesia legendi non nihil habetur sed libri nulli, nisi canonici, memorantur. Nec juvat canonibus, qui Apostolorum nomen praeferunt, inhaerere. Existimo autem sicut sub ipsa Ecclesiae Christianae initia Apostolorum doctrina ad salutem necessaria brevi symbolo, Apostolico appellato, fuit comprehensa,&passim inculcata ita quae disciplinam Apostolorum temporibus usitatam con- cernerent, canonibus nonnullis fuisse inclusa, quibus lapsu temporum alia atque alia accesserint , pristino quidem titulo retento, sed non puritate Vltimus O-rum recenset βιβλια, quae debeant esse Um κλη&κοις λοιμὰ σεοάσμιοι , αγγα. Veteri autem testamento immiscet tres libros Maccabaeorum, enumeratis omnibus subjungit, Infigeres extra hos addi enda tradata adolesentibin vestis Sapientia erudit Imi Sirach. Novi testamenti libris jungit epi olas duas Clementis quas olim inccclesiis praelectas fuisse supra est ostensum. Nam si delectione, quae ad aedificationem populi in ecclesia fiat, agatur, certum est admissa fuisse alia quoque scripta
Praetervere canonica & non minus in occidentali, quam in orientali ecclesia neque minus in Pontificia, quam in sincerioribus aliis. Non lubet id ipsum modo confirmare alio testimonio,quam Benedicti Per erit, e commentariis in Danielem depromto. Non sum ne Lib. 16 subfinus, inquit,=-ta recitaripublice in eccles ita precationi AR μφ ιπι, alii hceremoniis, quin etiam in ipso UMisse scrificio pera-geNG, ut vera esse ex imare convenit, ita liquet ea ex st-σί canonicis ripturis non esse depromta. XXXIIX Quin librum a veteribus, vel sub Scri M a sturae
118쪽
pturae titulo citari, id eum non facit ilico censeri canonicum Irenaeus apud Eusebium historiae libio , cap. Ax καλοῦ δέ τοί γραφη η γουρα, Πρωτον ἀν νει Leguntur istaeinlienari libro I v, cap. XXXVII; reddidit Vetus Irenaei interpres hisce verbis Benepyommciavit Scriptura quae dicit, Prim omnium crede quoniam -- es Detu, qui omnia con ivitis consummavit, o feci ex eo quod noNerat, ut essent omnia, omnium capax est quia ne--iae capratur. Haec ipsa profert Athanalius epistola prooecietis Nicaenae synodi apologetica, irauniicit: ννu .i. 'U' 'P si mcβοῦ nam ex hoc etiam, quamvis Aer non sit in cauone, Aegationes aciunt. Ori enes in cap. io,i . epistolam ad Romanos, ubi Apostolus Hermam quendam salutari jubet, I mi, inquit, qu)dHermas iste si criptor libelli illius, qui Pastor appinatur, quaesiriptura mihi valde mitis videtur, es ut puto divinitus in Drata. Quae ad eundem Apostoli locum descripsit Sedulius. Dicitur autem hic liber, ut interduet iam alii, divinus aut divini-I Q iri tus inspiratus ea ratione, qua omnG donatio bona,se omne integrum donum erasuperne, descendens a Patre fuminum. Hieronymus libro de scriptoribus ecclesiasticis Her-Cap. o. inam, cum Aposton Pasitu a Romanos seribens meminit,
asserunt auri rem libri,quia entur Pastor, qui, apud quasdam Graeciae ecclesia etiampublice exitur. Revera utilis liber; multis de eos raptorum veterum irpaverim te monta, laeapuae Latinos pene ignotu es . Haec de Pastore Hermae.
In synodo Nicaena, sicut de ea commentatus Gelasius 3ὲς is CyZicenus mentoriar mandavit, disputarunt Episcopi catholici contra philosophum Arianum in inter cae
tera sic loquuntur: cari χῆς κα ι ό
119쪽
a cristo γυ- profer Exi tu e ita propheta infoses, licuis Proca initis a Munitio in is quum vocesset ad se L M lium me dixit oci Ex quibus omnibu manifestum evadit, librum propterea non haberi posse canonicula quia a veteribus, vel cum elogio Scripturae, citetur aut etiam ipse sive ex ipso aliquid in nonnullis ecclesiis publice legatur. Utrumque testimonio Benedicti Pereri ieri in Danies em commentario iterum confir in abimus. Ne miretur lactor, ait, me in se rentiis libri quarti Esdrae, qui non modo non est canonicin riim etiam ut apocr1phus a Patribus reiecim eis Equidem se-quret tu in hoc uni divum Ambrosum, qui in libro de bono mortis, eum seim locum isae, quem nunc memoravi , Fb nomine Esdrae, secum magna laude sententia, ad confirmandum dei nos aedoctrinam, quae eu de reserrectione mortuorum , adhi
buit. Quin idem in pisola vigesimaprima, quam fri ad
Horontianum, uadet, librum quartum Esdrae legendum esses , quὸdini o anima carissis es natura demonstretur, philosophorum nugae de ipsiussu antia confutentur. Sed quidego eius libra Ambrosium, C pri inum, aliὐυ Patresprobatores iudatores memorem, quum eiu libri ententias aliquot etiam C tholica ecclesta in crosanctae Missae m serio se in public uis precationibus Uur et ' Siquirim per singulos annos in feri4 tertia Pentecostes Mifim oritur ab asententia, quae in II capite libri quarti Esdrae legitum. Accipite iucunditatemgloriae 2 r.e,gratias agentes Deo, qui vos ad coelesia regna vocavit. Et ex eodem capite in solennitatibus martyrum decantat i ud: Mod coronantur, accipiuntpalmam. Et haec in occasione hic interserere libuit.
XXIX. Sicut autem antea diximus, Graecos M a scro
120쪽
scriptores, qui primis ecclesiae seculis usque In quin
ctum de Veteris testamenti libris canonicis testim nium perhibuerunt, hactenus produximus, Melitonem videlicet, Origenem, Eusebium, Athanasium, Cyrillum Ierosolymitanum, Gregorium NazianZenum, Epiphanium, Chrysostomum, Amphilochium Iconiensem,&denique magnae ut antiquitatis, ita quoque a uictoritatis, synodum Laodicenam. Omnes intra lu- merum xxo consistunt, atque adeo Hebraeorum canoni acquiescunt, libros qui post aetatem ultimorum Prophetarum editi fuerunt, aut etiam Hebraea
lingualcripti non sunt, unanimiter excludunt reiiciunt E subsequentibus seculis non exstant totidem, qui catalogum texuerint Deos tamen, quorum copia est, subjiciemus Leontius, Scholasticus vel orator si-ye advocatus Byzantinus, seculo sexto vixit,&tandem in laura sive coenobio sancti Saba prope Ierosolymam monachum egit Scribens desectis, actione secunda, Prius, inquit, quam ea attingamus, libros ab eccles a receptos recenseamus Eorim igitur aliscripturae veteri unt, alii
novae Veterem vocamus eam, quae ante Chrisi adventum edita ui novam, quaeso'adventum Veteris tibri fiunt XXIA partim hi orist,partimprophetisi, partim paraenetici, partima ingendi facti Quum ios, qui ad Novum te stamentum pertinent, recensuisset, subjicit,4αῖτα ἰπαλα α ν - δεχντ -- οι Hisunt Iibri in canonem recepit in ecclesia tum vetere, cum novare quibus omnes Elaspriscos Hebraei recipiunt.
XL. Iohannis Damasceni aetas incidit in seculum o avum. Inter ejus scripta eminent libri quatuor de ode orthodor q*Um primus in mam