장음표시 사용
131쪽
divissimis,potv his, ut inre ciat innocentem. Et iterum rInsidiatur in apoc pho quasleo in selunca sua : in diatur ut rapiarpauperem. Ipse etiam Augustinus libro xv de civi
tate Dei, cap. XXIII omittamus earum cripturarum fabulas, quae apocr hae nuncupantur, eὸ quod earum occulta origo non claruispatribus, quiam usi ad nos auctoritas veracium pripturarum certi, ima se noti ima cce tone pervenit. In his autem apocr his et invenitur anquaveritas, tamen propter multas alsa, nusia eucanomica auctoritas. Et paullo post: t ciliasub nomimibus Prophetarum, se recentiora sub mominibus Apostolorum ab haereticisprofer tu , quae omnia ub no- mi, apocryphorum ab auctoritate canonica diligenti examin rione remota uni Augustinus igitur ab hujusmodi apocryphis discretum ivit libros ad aedi cationem plebis in ecclesiis legi solitos, proinde laxiore catalogo instituto canonicis quatenus qui ab ejusmodi apocryphis secernuntur, canonici vocabulo latius accepto, dici possunt annumeravit. LI. Quin ejus rei hoc ipso in De doctrina Christiana loco non obscurum fecit indicium, quum scripsit Solers lector in canonici cripturis ecclesiarum catholicarum quamplurium auctoritatem sequatur, inter quassane uia sunt, quae Apostolicasseris habere o pisolas accipere,
ruerunt. Tenebi igitur hunc modum in Scripturis canomicis, re
ea quae ab omnibus accipiuntur ecclesit, catholicu, praeponat eis,qum quaedam non accipiunt. In eis ver quae non accipiuntur ab omnibus,praeponat eas, quas plures gravior accipiunt, eis, quassauciores minori auctoritatis ecclesiae tenent. Si autem alias invenerit a pluribus, alias a gravioribus haberi, quamquam hoc acile invenire nonpossit aequalis tamen auctoritatu
eas haben sputo Differentiam inter libros, quos jamjam enumeraturus erat, agnoscitri ponit ipse Augusti- nu S.
132쪽
nus. At inter libros 'ο-τους&vere canonicos etiamin si, quod dignitatem aut necessitatem doctrinae, quae proponitur, attinet, discrimen esse possit, nullum a men potest esse respectu auctoritatis, aut infallibilit iis, a tu certitudinis. numeraturus igitur erat non stricte, sed laxo, quum Verbis productis proxime subjicit Totus autem canonscripturarum, ira quo isam consederationem versandam dicimis his libris continetur quin Mysos Genesi Exodo c. Id ipsum intelligi potest ex vis
de civitate Dei, cap.XX. Salomonis, inquit,libri tres recepti sint in auctoritatem canonicam, Proverbis, Eccles esse m
ricum canticorum. Alii vero duo, quorum unus Sapientia,alter
Ecclesiasticu dicitur,propter elogiui nonnusiam militudinem, ut Salomonis dicantur, obtinuit consuetudo. Non autem stai us, non dubitant doctiores eos tamen in auctoritatem. Eriptorum videlicet ecclesiasticorum, populo publice
Pr egi solitorum, maxime occidentalis antiquit recepisecclesia. - Seda versu contradictores non tanta firmitate
pro rotur, a scriyta non uni in canone Iudaeorum. Ita aliabi scribit Donatistas Clixum celliones, qui sibimetipsis
mira vaesania necem consciscerent finima exemplorum inopia coarctatos in Maccabaeorum libris , perscrutatis omnibω ecclesia icis auctoritatibus , vix aliquando , quod pro sua
se nientia ad ducerent, inveni M. LII. Discrimen autem inter hos ipsos Maccabinorum similesque ecclesiasticos libros, & alios vere canonicos satis diserte proponit tum secundo libro contra epistolam Gaudenti cap. XXIII, tum H de civitate Dei, cap.xxxvi. Neque enim umquam concordi
priorum quatuor seculorum testimonio, Morientalis occidentalisque ecclesia consensui sese opposuerit aut subduxerit Augustinus Vtrumque qua locum adscribem
133쪽
bemus. Prior in hunc habet modum: Hune quidem' pluram, quaeane stur Maccabaeorum, non habent Iudaei cui Legem ct Prophetas ct Malmos, quibu Dominus te moniam perhibet tamquam tesibushis: - sed recepta ea ab Eccle non inutiliter, sobrie qui fieri possit, si 'οπνευγν vere canonicam crediderit Augustinus, ut ita loquaturξ
legatur velaudiatur, maximepropter illos Maccabaeos, qui pro Dei lege sicut veri martyres, persequutoribus tam indigna atque horrenda perpe isunt, ut etiam hinc populis Chrsianus adverteret, quoniam nonsunt condignaessiones huius temporis adfuturam gloriam, quae revelabitur in nobis. Posterior locus hic est Supputatio temporum a restituto templo non Scriptum anctis, quae Canonicae appellantur ed in altis, invenitur, in quibu unt UMaccabaeorum libri, quos non Iudaei ud Ecclesia pro canonicis habet, propter quorumdam martyrum passiones vehementes ais mirabiles, qui antequam Chrsus Gnisset in carnem, si admori pro lege Dei certaverunt. Ecce Maccabaeorum libri non lint inter scripturas sancta S, quae canonicae appellantur &Ecclesia habet os
pro canonicis. Num in vestigio sibimetipsi sanctus doctor contradicit aut num ecclesia libros pro canonicis habet, qui inter Scripturas canonicas non suntὸ Sed ea plicat sese, quum addit, ab Ecclesia pro canonicis
haberi , propter quorumdam mar rum pasiones Nempe non habentur pro canonicis, quod auctores coriam
prophetae vel scriptores O m Mni fuerint, sed quod exbmia pietatis, Zeliin constantiae exempla, quae in iis leguntur, populo in ecclesia proponi ex usu sit. Eos, inquit, non Iudaei,sed Ecclesia pro canonicis habet. Nempe quamvis hi libri a Iudaeis Hellenistis, quorum sane di- Otismo loquuntur, olim usurpati, cujus etiam rei aliquod ab Epiphanio fieri videtur indicium, ex quora Haeresia. a men
134쪽
men Hebras fastidire coeperim Graeeas artes Minguam, hos quoq; libros in precio&usu habere desierunt. At Ecclesia ad aedificationem plebis legere nonoesiit. Habet igitur hac tenus, eoque in sensu, pro canonicis, quamvis hodiernae Iudaicae genti sordeant. LIII. Intellecta sententia Augustini facile etiam intelligitur canon concilii Carthaginiensis, cui interfuit Augustinus; qui est in codice canonum Ecclesiae Africanae vigesimus quartus, capiendus in eamdem sententiam de libris, quos in ecclasiis ad aedificationem plebis fas sit praelegere; siicut ipsa quoque canonis emba dilucide testantur Placuit urs terscriHuras canoniaca nihil ecclesia legatur b nomine diuiuarum scripturarum. Post enumerationem subdit Hoc etiam fratri es consacerdoti nostro Bonifacio, vel Syalis earumpartium V hos pro con modo tuo canone innotescat, quia a flairibi ista accepimi in ecclesia legenda. LIV. Caeterum eodem seculo quincto occur
runt duo Romani episcopi, papa sive pontifices sic
enim ea artate episcopi communiter vocabantur un- nocentius&Gelasius, ille sub initium, iste sub finem seculi, qui laxiorem catalogum, instar Augustini, uterq; proponunt. Eodem itaque modo capiendi S intelligendi erunt, quo capiturin intelligitur Augustinus. innocentius videlicet ab Exuperio episcopo Tolosano
eonsultus, quum libros canonicos immixtis ecclesi Bicis recensuisset, tandem concludit, Si quae nin acta, non silum repudianda, verum etiam noverutis damnanda.
Ecclesiasticos igitur hoc potissimum sne canonicis immiscuit, ut ab inutilibus perniciosis apocryphis se
135쪽
sicos cum canonicis consudit. Scripta enim si epistola COSS. Stilicone secundum antlumio, hoc est, anno aerae nostrae cccc , quinquennio antequam ab Alarico Gothis Roma caperetur. Ejus exordium hoc est Considenti tib sale carissime, quidde propessas cici quaestione unaquas entirem, pro captu intellcn/ meae, quae,unt visa re ondi. Sibi sane non arrogat, quod in fallibilis sit aut errare nequeat. Quin Erasmus de eo ejusque ad cpiscopos Africanos epistola, qua inter Augustini epistolas legitur, haut veritus fuit scribere In hac epistolas dictionem, o ingenium, se eruditionem tali diagnam proseo desiderare cogimur. Et ad alia in qua paucis interjectis sequitur Innocemis uomore inpotius qu.m pist eruditus, ct ad damnandum quam Eocendum iseructior. Hic profecto idem eadem , in qua catalogus, de quo simus, occurrit, epistola ausus fuit viventibus in con-jusei applicare verba Apostoli Coinquinatu es infideli Tiritu ιι nihilmundum item . Qui in carnesnt, Deo placere non Rom.s,rulo int. Bonifacium, cujus synodus Carthaginiensis meminit, successorem, intermedio tamen Losimo, habuit sua que episto in veteri codice canonum e celesiae Romano post epistolas Sirici decesibris, quae
primum tenent locum, proximae sunt, quum nullum vel in hoc ipso codice, a quo alias, si genuinae essent, abesse non potuissent, antiquiorum merciumq; Mercatoris appareat vestigium.
LV. Gelasius Romae episcopus fuit vergente ad
finem seculo quinuo Ejus in veteri codice canonum eccles Romana una saltem exstat epistola, distinctii in capitula XYrix. Intomis conciliorum plures liguntur, memoratur etiam synodus Romae habita , in qua libri sacri enumerantur,pra: misi epigraph bu'
136쪽
jusmodi Ordo Ibrorum Vetera testamenti, quem nm est catholica Romanos cipitis veneratur eccosa, digesus a Getis si Papa cum septuaginta vi opis. Non dicitur ordo librorum eanonicorum Veteris togamenti: sed simpliciter, Orisbbrorum Veteris testamenti nempe sub Vetere scriptorum, postea in usum Ecclesiae, ut publice populo prae legantur, receptorum ut in considerationem &censum veniant non tantum qui stricted in rigore Canonici appellantur, sed etiam Ecclesiastici. Sic sane capi possunt, sine dubio debent haec verba, ne Gelasius cum suis episcopis a natura rei ipsius iam, ut pridem monuimus, qui liber tempore durantis etcris testamenti canonicus non fuit , is subsequente aevo Canonicus istius Veteris fieri nulla ratione poterit) a consensu totius orientalis & prisca ac primaeva occidentalis ecclesia discrepare videatur. Accedit, quod
Gelasius non nisi unum Maccabaeorum librum ponit runde apparet, quod Ecclesiasticos aut secundi ordinis libros attinet, non fuisse admodum curiosum;quinabantecessore suo Innocentio, ab Augustino, qui duos numerant, dissentire.
LVI. Neque mirum est Alcimum Avitum, qui post initium seculi sexti Viennae in Gallia episcopum metropolitanum egit, Isidoro Hispalensi libro de viris
G p. illustribus cientiasecularium literarum docti imm Adoni succestari eloquentia Manctitate praecipuus non mirum est, inquam, hunc, quum de laude virginitatis ad sororem suam Fuscinam sanctimonialem carmen scii bearet, eamque a sedula sacrorum librorum lectione in signique cognitione commendaret, Ecclesiasticos Canonicis, utpote non minus quam hosce sorori notos
xlectos miscuisse. Vtrosque iunctim,sicut hodjesieri
137쪽
amat, tum quoque latini codices sine dubio exhibuerunt. Et vel propter solam hanc conjunctionem suo modo libri Scripturae&Biblici dici poterunt. Sic auo tem Avitus: quidquid scrae divina o in legu , Aut sensu aut verbo monserant, ut digitos,sero , hac omnia uia
Et q1ω veridici, nec in hoc σamen ordine , nenape Canonicorum vel Ecclesiasticorum auctorum, Patres
Exposiere se is msteria digna libellis;
Haec tu cuncta tenens animostiente bibisti Nec siquid crumnoseri cecinere poetae,
Caetera quidreplicem 'in ens in utere uorius, Et quae nota ab , velquaepercssa legendo Ad tristi, opus sudio cynverte virili. Nam ni doctrina iungatur vita deli,
Maiores aciei coniuncta lentia fornaN. Haec ad sororem& de sorore Avitus.
L VII. In eamdem aetatem incidit longaeva vita M. Aurelii Cassi odori, qui nobili genere natus virtute die ruditione ad summos honores sub Theodorico ex
Amalorum familia Gotho, Italiae post devictum Odoacrem rege, adscenderat tamdem vero repulsessollicitudinibus dignitatum curisscularium noxio ore conditis
sic ipse loquitur I offam vi Prologo In tam professus fuit. Iuxta Trithemium factus est mona I ό ό
chus abbin coenobii apudurbem Ravennatensem. Ipse Insti seriptitutione sive introductione in lectionem divinarum scripturarum monasterium suum Vivariensi appellat, p i
di situm es e dicit ad pisos amnis Pellenaefluenta vicis , prope
138쪽
prope mare, de montu Ca si creta avis. Num Iocus hic in agro Ravennate fuerit, non satis constat. Etiamsi vero in monasterio illo senex grandaevus Ononagenatio enim majorem fuisse ipse facit indicium vixerit, studiisque gnaviter operam dederit, abbatis tamen
munus videtur declinasse, aliisque demandasse. Sic enim suos Institutionis memoratae cap.penuinimo alloqui tui: Omnes, quos monasteri pia concludunt, tam atrιm rcgμίψ, samfraeceptor fropriti Urvate, se libenter, havo imperantur, icite , mos autem anctissimos virosabbates Calchedonium se Gerontium deprecor, nisi cuncta dia sonatu,quatenusgregem obia credi umerae ante Domino,ad
beatitudinis imperducere debeatis. Peregrinum igitur ante omnias cipite eleemosnam date , nudum te te; serienii fanem angite quoniam iste vere dicendu est consentitu alludit forte ad suum exconsulatum,qui miseros consi
tur L os autem uicos, qui ais me um monasterium per Lnent, bonis moribus erudite, quos Hectarum pensonum fonta re non gravetis. - Data est iras vobis quaedam urbspropria cives religiosi, in quas concorditer Osiritualiter Dominopraestante, ni seu carissis iam patriae praefiguratione gaudetis. Nolite amare desidiam, quam Domino cognostris odio m. Praeso vob in inritarumscripturarum in umenta dogmatica
cum expositoribusis , qui versunt orifericampi, coele
rudi poma flavis, unde se deles anim alubriter imbuantur, obnguae vestrae non caduco, diructifero nimiis uantur eloquio. uapropter de eranter introire et eria Domini, ur quentibus iter indicare possetis, quia magnae verecundiae
pondu es habere quod legas, o ignorare quod doceas. In struxerat videlicet Cassiodorus illud suum monasterium non modo cunctis ad vitam sustentandam necesilarus,led etiam ut studia, quae magnopere amabat,prQ
139쪽
moveret, insigni bibliotheca, quae omnis generis libros, inprimis vero Sacrae scripturar, ejusq; expositores, potissimum Latinos, contineret. Ad lectionem itaque Scriptura Institutione ista monachis suis praeit, sub cujus sinem eos compellans, Ela nunc, esit, cari imi atres,festinatem Scripturisiancrispro cere quando me cognoscit pro docZrinae disrae copia, adiutorio dominicae gratia, tanta vobis se talia congrega et . Legendos itaque proponit Scriptura libros non tantum Canonicos proprie ita dictos, sed etiam Ecclesiasticos atque adeo utrumque catalogum recenset, tum strictiorem Hiero C p. nymi, tum laxiorem Augustini. Quoniam autem, qui Ecclesiasticos expositionibus illustrasset, ex veteribus invenire neminem potuit, ne tamen absque hoc adminiculo a monachis legerentur, earum conficiendarum negocium dedit religiosi imo viro, Belgatoripresbytero Recte autem monet,propter virtutes excellint imas morum Cap. confriptos esse, utpatientiam, ut em, ut caritatem, ut etiam in minis fortituaeinem, utpro Deo contemta raesenti culi vitam, vel caetera, quae illic virtutumgenera Domino prae mi Druerunt , nostris animis competenter infunderent. Hactenus igitur Hieronymo vel Hebraeis aut Graecis Cassiodorus non adVersatur. LII X. Ad eundem fere modum capiendusin emponendus Isidorus Hispalensis, cujus episcopatus incidit in primum seculi septimi trientem tempora florentis in Hispania regni V V estgothorum. Videndus est libro de ossiciis ecclesiasticis cap. X D; libro prooemiorum in Vetus Novum testamentum; clibro seXto Originum sive Etymologiarum. Describit hic Hieronymum, neque negligit Augustinum, cujus etiam verba amat usurpare Hebraei, inquit, Vetuste mera P tum
140쪽
tum iuxta numerum literarumsuarum viginti duobis libris a cistunt, dividentes eos in tres ordines, Legi cilicet, se Proph tarum, o Hagiographorum. Tres illos ordines juxta ductum Prologi galeat recenset, deinde addit Euartus eis apud nos orae veteru testamenti ort- librorum, qui in ca- nono Hebraico non mi In quo si non sunt, fieri nullo pacto potest , ut sint Veteris testamenti libri canonici
genuini, stricteque, proprie ita dicti Sed pergat
Primu Sapientia eis secundus, EcclesiaWicus; tertius, Tobia, quartus udith, quinctus xtus, Maccab eorum dius licet Hebraei inter apoc pha parent , Eccles tamen Christi inter divinos libros honorat e raedicat. De libro Sapientiar&Ecclesiastico dicit cum Augustino, quamda- Libro pro eoquii intudinem Salomonis titulo praenotari. Item, Libros m i*xVm quidem Tobia, ct Iud th, e Maccabaeorum Hebraei non recopiunt Ecclesia tamen eo dem inter canonicin scriptura enu- cra' ostendimus Paullo ante, quomodo dicat Au- gustinus,,upputationem temporum a re tuto rempsi non in
Scripturi anctis, quae Canonicae Nesientur filiabis inveniri, quos non Iudaei diccus pro canonici habeat; inuomodo haec verba sint capienda, ne vir magnus sanctu seque in vestigio semetipsum conficere,in contradictione atque absurditate irretire videatur. Quomodo exponitur Augustinus, ita quoque exponendus erit Isidorus, Augustinum sequutus, qui Isidorum exscribit Rabanus Maurus, sub Caroli magni filiis duccessoribus currente seculo nono primum uidensis abbas, deinde Moguntinus episcopus, libro de instituti one clericorum tertio, cap.V.
LIX. Quoniam iterum in Augustinum hic in
cidimus, denuo nonnulla, quibus mentem ejus aliam, quam diaeimus, non fuisse appareat, proferemus. Dizi-