장음표시 사용
91쪽
ore ulli 4 itione, im mira utione vel immutatio he; dii hunc usque diem a Iudaeis, ut integerin inviolatus permaneat,summi cura non saltem religiose, sed etiam superstitiose, custoditur. Observandum autem in quibusdam editionibus primae classique Pentateucho subjungi quinque libellos festivitatum , uti ocant. Quandoquidem enim vertente quolibet anno totam legem in synagogis suis praelegunt, hos autem certis nonnullis temporibus&festis, quae etcbrant, ideo cclassibus, ad quas alias pertinent, amotos Legi subjungunt. inses, esit Apostolus Iacobus ab aetatibus antiquis Ast ima oppidatim habet, qui sum praedicent, quum in I nagogis per singi l. abbata legatur. Quod inde a tot seculis in hunc usque diem obtinet eum in modum, ut quotannis totus absolvatur. Singulis enim sabbatis singulae adsignatae sunt ri 'Ima situ ejectiones quibus subjunguntur lectiones e Prophetis tum prioribus tum posterioribus, e nullo autem piusquam ex Iesaia, respondentesin congruae leactionibus Mosaicis. π CB vocant sive fim Pones, quod iis lectis populus dimittatur. Ad hanc voculam annotat Elias, quem Levitam Germanum vocant, in suo Tisclibi temporibus Antiochi Epiphanis Iudaeorum hostis factum esse, ut quum ab eo
prohiberentur legem more consueto sabbatis populo proponere apud quemc-s enim inveniebatur liberi ederis, se quicu observabat legem, edicto regis F ciebatur morte, in vicem lectionum Mosaicarum substititerint Propheticas, quantum fieri posset, cognataS. Euamvis mi dirutilacessievit, ait Elias, ritus tamen is non cesse-etur, ους γιnhant diem legunt scytones Prophetica pomo-ctimis Legis. Innuit videlicet, cessante tyrannide Anti
ochi Arccuperata facultate legendi Mosen, mani siui nihil c-
92쪽
hihilominusniorem egendi Prophetas,i ex eIs M.
sumta Haphiaras Mosaicis Paraschis subjungendi. Sane lectionem Legis se Prophetarum sabbatis frequentari solitam constat ex Act.xicii, is: ibidem sancitus vescir. Paulus a stirmat, voces Prophetarum per omne Ῥιbatum
legi. Quaenam autem Haphtara Propheticae respondeant Paraschis Mosaicis, ostendit ruri silve tabula Bibliis Hebraeis subjungisblita. Tota quidem lex lectionibus, quae sabbatis destinatae, absolvitur: festis nihilominus magnis, quae eo faciant, ex illa praesegunt ditum hisipsis tum aliis insignibus praeter sabbata diebus suas partim e Mose partim e Prophetis lectiones tribuunt. Celebrant enim juxta legem Mosaicam tria magna festa, quae appellant zzz ,ri Q,r vocabu-ςὴλ ω . lis ab Exodo desumtis Paschae id ejicet, Septimanarum sive Pentecostes, Tabernaculorum. Festos schae legunt Canticum canticorum festo Septiman
rum libellum Ruth festo Tabernaculorum Ecclesi sten. Die autem non mensis quincti sive Iulii, quo
templum a Nebucadnezare e&ustum, legunt Threnos Ieremiae diebus Purim, qui in Adar vel Februarium incidunt, librum Esther, in memoriam liberationis a crudelibus molitionibus Hamanis. Et hi sunt libri,
quos ni alea appellant, cloco suo motos Pentateucho subjungunt. V. Secunda classis continet priore loco Pro- Phetas priores, nempe librum Iosuae; librum Iudicum,
cujus alias appendix libellus Ruth, partem genealogiae Davidis,&proinde Christi, complexus tuos libros Samuelis, qui tamen antiquis Hebraeis unicus & totidem Regum, itidem Hebraeis unus posteriore exhibet Propheta tum majores tres, Iesaia , Ieremiam una cum
93쪽
eum suis Threnis sve lamentationibus in Ierechielem, tum minores duodecim, quos memoriae sugςcrere poterunt qualescumque hi versiculi: Praecedunt Hos ea, Ioel, Hamos, Hoha diali: Ionas,Micha,Nahum,Chabacuc , Zephania sequun-Postremi Haggaeus, Zacharias ct Malachias tuta Iudari vocant Duodecim, Chaldaice per syncopen pre uno libro habent. Hinc protomam
tyr Stephanus quum ex Hamos qua dam proferret, ea scripta dicit in biso Prophetarum, Actor. VII, 2. Hieronymus epistola ad Paulinum Duodecim Proph in unius voluminu angustias coariti R. David Κim hi in Hoseam praefatus orditur in hunc modum iis tiber coagmenta eme ex XII Prophetis. Dixerunt doctores,Gri, quorum memoriasit in benedictione, coniunctos esse ne quis ex ista fuerperiretpropter brevisat suam, si uno uisa secundum seseorsim haberetur. Hinc itaque Iudaei octo numerant libros propheticos, nempe quatuor priorum Prophetarum, Iosuae, Iudicum, Samuelis, Regum; inuatuor posteriorum Iesaiae, Ieremiae, IeZechielisin duodecim conjunctorum Hieronymus Prologo galeato Visne
pariter Veteris legis Bbri viginti duo, id It Mosi quiN, θ
Prophetarum octo, Hagiographorum novem Bava bathra: Habuit octo Propheta una colligatos. N CU 'ν Fol. 3. h. nesi ' pnnu Servator ex Iesaia, Marcus e Mala Ioh . . .chia, Paulus ex Habacuc nonnulla proferentes , dia arsi ,
cunt illa scripta esse in Prophetis, id est, in eo volumine sty ' sive parte Sclipturae, quae Prophetis tribuitur. V I. Tertia assis Hagiographa novem libris uti modo diximus, complectituri di primo quidem loco exhibet scripta duorum Regum Psalmos videlicet
D λvidis, quos Hebraei instar Mosaici voluminis in a quin,
94쪽
quinque libros, quin uitrerum tamen Canonicorum non augent, appellat Hieronymus partiuntur, tres libros Salomonis, Parabolas, EcclesiasteuM anta cum canticorum deinde Iobum; postea D, ni elem Hegram vel Eldram una cum Nehemia , qui iunci pud Hebraeos unum conficiunt librum historiam Estherae; denique Verba dierum, Annales sive Chronicon, quod continet breviatium propagati ab orbe condito generis humani, posterorumque Abraham usque ad Saulem mavidem; anue compendium rerum a David Regibusque successoribus gestarum usque ad solutam captivitatem Babylonicam Exhibet igitur hoc ipsum Chroni consummam temporis&historiar, quae in aevum, quo Patriarchae, Moses auctores canonicorum antiqui se
loquitur Hieronymus, ultimo loco collocatum seriem librorum, quos diximus, clauder videtur. Hi itaque sunt libri, praeter quos Ecclesia veteris testamenti alio ullos, tamquam canonicos&propheticos, num quam abuit, aut in consortium sacri codicis admi
. . - η νςfirmandae sive illustranda faciunt
verba losephi, scriptoris rerum Iudaicarum antiqui proinde hic legi operae fuerit precium.
95쪽
. rum Din Mosi unt, qui se leges contineo ca a me χει ita apud Eusebium , qui baec ipsa pro duranis a ncit, legitur rectius, quam γν- , uti est in hodiernis cap. λIoseph codicibus is humanigeneris propagationem, or ad
moriem scidim extenduntur Tempm hoc tribus annorum mi 2busposi minus R. A morte ver, Mosis sa regnomArtaxerxis, his posive en Perseram rex fuit , Prophet coefferiores vorum temporum res gesin tredecim libris complexuunt. Hi sunt libri Iosia Iudicum, Samuelis, Regum Iesaim Ieremiae, Iezechielis, XII Prophetarum; Danielis obi, Esdrae, Estherae Chronicorum. Reliquiquatuor Psalterium Proverbia, Ecclesiastes, Cantica rhy mnos ad Deum, d admonitiones ad corrigendam hominum vitam continent As Artaxerxe autem a no a V tempora in quidem singuli crista, non tamen ita e digna, cui praecedentia, δεῖ του- τω-α τω - ωοφr licatu As , quod no3 fuerit certa Prophetarum succesto. est avis)ostendit, quantam nossri ρω .nostr idem habeamus. συμψ ον εQ ευεὶς ὼ δοράτης γυίσεω Gδαίοις νομα in θω
enim tantum interea vis elabum nemo tamen i u eladij-cere quiquam, velaaemere, velmutare ausus rivis. Nems e omnibi Iudaeis ab ineunte aetate in situm is quasimn atum eII,
haec Dei dogmata ex imare, inlisis permanere se pro Pul Vide si necesse 'my ii Adcurret ira modum Pnilo a-Τpud Eusebium o victa libro octavo testatur Iudaeos annis pluribus quam bis mille μὴ ἐλιά γέ μονον τῶν
96쪽
mix miemoq. M unitam arridem in is a Moses =ριδει- vocutam immutarunt i quin imo malint m Ora mori,quam ritu Mibu offututu derogaret . XIIX Observari potest Iosephum sacros libros numero viginti duorum includere, ut etiam facit Hieronymus Prologo galeato Recentiores itaq; sunt illi nonnulli, qui, ut ibidcin memorat, Ruth Cinois imter Hagiographascriptitant, or hos insu numeros tant nutandos, ac per hoc esse prisci Legis libros limi quatuoru
. quo sub numero viginti quatuor morum ocia sis Iohannuinducit adoranies Agnum. Et hos tamen nonnullos sequitur, quum scribit praefatione in Danielem murespartes omnis a Iudaeis Suriptura disi itur, in Legem, in Prophetαι.
se in Hagiographa, ideis, inquins, in octo, o in undecim libros. Item praefatione in Esdram Nehemiam: aua
non habentur apud Hebraeos, nec de XXI enou unx, procul abiicienda. Hinc etiam vocant Fa Nam UWViginti quatuor Targum in Cantica ABDea ab nagoga praelitica, cupioservire, qui interdiu amictu.essola candida insistitia I a nFa Nar I Q pzm occupatiueis inviginti' ruor libris Biblicis, nempe Legis, se verborum Prophetico
rum, es Hagiographorμm; est noctu ocragatus est sive studet
i exordynibu Mificis Talmudicae Vel hinc patet paraphrasten hunc non esse admodum antiquum, On, helosio atque Ionathan longe inferioremis recenti-urem ud autem ista absurditatem in nifestam imo impietatem contineant, ideo in posterioribus editionibus omissa fiunt. Et morius igitur est&antiqui, us Ruth cum Iudicibus, quorum die facta eius narra-r-hisoria, in eumdemutarum compingere, ut loquitur Hieronymus; a Ieremia suos Thrca os non divellere. Sed
haei obiter in transcursi . XIX. E
97쪽
XIX. E losephi autem&Philonis verbis id etiam
recte colligitur, seu stra fore, si qui dicere ausint, libros, de quibus controvertitur, olim in canone fuisse, sed a Iudaeis rejectos esse Majore enim reverentia & religione sacros libros & hodie prosequuntur, semper prosequuti sunt Iudaei, quam ut minimum tanti facinoris in animum admitterent. Et quando rejecerunt Numante exhibitum Messiam Pint liber Siracidae sub Ptolomaeo Euergete scriptus est libri Maccabaeorum altero ante natum Servatorem seculo. Num simul ac in lucem prodierunt, rejecti sunt Et qui propter Scriptura Sperperam expositas traditionum additamentis ob laesas acriter a Servatore objurgantur, quomodo, si
tot tantosque sacros librosicjecissent,& canonem Scripturarum quarta sui parte mutilassent, eo nomine reprehensi numquam essent Nec prisci Christiani cri minis hujus meminerunt, aut Iudaeos accusant. Quod factum omnino fui is et, si vel ante vel post exhibitum
Servatorem id commisissent. XX. Porro quo suo bono, quo fine rejecerunt P
Ioca quidem, quae Messiam pridem venisse docent, quod abolita velint, suspicio est. Attalia in istis libris
nulla currunt. Si Iudaeis mutilandi vel animus vel facultas, mutilassent potius Iesaiam4 Danielem.
XXI. Denique qua lingua exstabant, quando a Iudaeis ut Canonici habebantur clegebantur Numalia, quam qua hactenus usi scriptores ρίαν vi,4 qua, telligerentiqui larosolymis di in Pallastina degebantὸ Si hac ipsa, qui fit, quod interciderint quod Ecclesia, quemadmodum acceperat, non servaverit praesertim quum primi Christiani a Iudatis essent,& quemadmodum cae cro , ita quoque hqsce libros,si Hebraice tunc exsti-
98쪽
exstitissent, lases secun in Ecclesiam transtulissent.
ymLgM. Hieronymus quidem assirmat se Maccabaeorumprimum se bram Hebraicinn reperisse si . a o mone Uriptos Ptaefatus in libros Salomo ruc nisi iidem testatur se Siracidae librum Hebraicum reperisA . Versiones hae posterioribus temporibus confectae,&ipso Hieronymi arvo, ut apparet, ratae paucorumq; matribus tritae me caeteris, quamquam satis grandibus libris, nullum vel Hebraa vel Chaldam sermone edditum reptilae potuit. Quin secundum Maccabae-yrol. g l. rum Gracram esse affirmatini ex ipsa quoipse probaripossit. Et de libro, qui Sapientia Salomonis inscribi- quentiam reduet. Sed hic etiam postea conversus fuit, odex auctiore Rabbinica Buxdorfii Bibliothecidit scimus Rabbi Mosessa Nachman infra tione Commenta ris sui in legem testatur eum viae,se m linguam Chaldaicam e S riacam translatum; adducitidis aisquo versus , qui eaestant in librograeco Syisntia Dialectin autem tristis eDpure Syriaca, unde recentor videtur esse ut translatio. Haec ibi. Tobiae itidem liber hodie exstat Hebraice, editus xlatine conversus a Sebastiano Munstero Tales translationes omnes, quas Hieronymus memorat , di quae
accesserunt postea, a recentioribus Iudaeis confectae nec umquam tamen in Canonem , ut pari cum caeteris loco vel auctoritate essent, receptae fuerunt. XXII. Vt igitur dictum est pridem,quos synagoga in canone numquam habuit, hos etiam Ecclisia tamquam canonicos Veteris testamenti agnoscere non potuit. Implicat enim, librum esse canoni eum Veledris testamenti,4 tamen sub ipso illo vetere testamento nec canoni adscriptum, nec cἀnonicum habitum fuisses
99쪽
isse. Qi lare, si de libris Veteris testamenti loquamur,
vocem canonici proprie is stricte accipiamus , non Potest alius dari canon Christianorum , quam Iudaeorum, sed unum eumdem oportet esse.Sicut,inquam, non sunt alii libri Mosaici Christianorum, quam Iudaeorum, ita in universum decanonicis antiqui foederis statuendum erit, ut non possint esse alii Ecdes epost Christum, quam fuerunt synagogae sive Ecclesiae ante Christum. XXIII. Neque vero Ecclesia Christiana alios canonicos libros vel alium canonem admisit aut ii buit. Quod attinet ipsam Novi testamenti scripturam, in ea per Servatorem partitio in Legem Prophetasin
Hagiographa, ut monuimus, approbatur in proinde separantur libri qui ad unam ex his classibus referri nequeunt uti non possunt controversi. Nec ulli bi in toto No vo testamento ullum ex tot & tantis libris profertur dictum aut testimonium aut exemplum.
XXIV. Quod attinet ecclesiasticos scriptores, exhibito Christo posteriores ut nunc etiam, quo canonicos habuerint, sive quibus, quod in canone essent, testimonium illi,&per illos ipsa Ecclesia perhibuerit, videamus, sunt scriptores, quos diximus,
Patres appellare consuevimus, vel Grieci vel Latini, sicut ecclesia quoque, qua maximas totissimas suas partes, in Graecam& Latinam, sive Orientalem Occidentalem dispesci solet instar veteris imperii velo
bis Romani, de quo Claudianus Conssirant gemini e-nu communiώm orbes Graeci alios, praeter Hebraeos tribus istis classibus comprehensos, nullos umquam admiserunt, ne hodie quidem admittunt. Quod ut reddatur manifestum, Graecos, quos catalogum e
100쪽
xuisse, sive libros canonicos Veteris testamenti recenis suisse constat, juxta aetatum seriem producemus clu
XXV a Melito Sardium in Asa episcopus secundo Ecclesia seculo floruit, M. Aurelio Antonino Imperatori pro Christianis apologiam obtulit, ut est aliud Eusebium historiae libro IV cap xv. Onesimo autem cupide poscentie Scripturis excerpta de Christo&fide Christiana testimonia mittit,
jicit Eusebius ipsa ad Onesimum verba Euoniam, inquit, cupusio accuratam veterμmnbrorumseriem, quo enumero se ordine , ἀυ πιν παλαsὼν βίλίων κe cticu, rem τον αυ μν, οποῖα άα, πιξ νάειν. - esto in Orientem itinere adsicaprosectus in quibus i a se praedicata sunt acta, accurat qui Veteris tesamenti ut libri, inqui sibi ,
sub ripio tibi ira nisi quorum haec ur,omina: M usui
Genesis, Exodin, Leviticuου, Numeri, Deuteronomion, Iesu Nave, Iudices, Ruth, Regum qua uor, Paralipomenon duo, simi Davidis, Salomonisparaboiasve siemia παροι - η σοφία,
legendum V, atque inde vertit Rufinus SalomoAoproverbia, quae Sapsentia Ecclesiases, Goticum canticorι , Iob; Propheta maia , Ieremias, Duodecim uno libro comprehensi, Daniel, Detechie Esdrin Subjungi debebatis he i sed affinitas nominum fecit, ut librarius omiserit sive quod festinaret, sive quod utrumque pro eodem haberet, I alterutrum redundare eXistimaret. Ex ipsis autem Melitonis verbis liquet, a Lalogum hunc consensu orientalium Ecclesiarum Ieceptum approbatum fuisse.