장음표시 사용
141쪽
Diximus antea, quod imparitatem auctoritatis illo Num igrum, quos enumerat, agnoscit, argumento esse, quod non omnes eodem loco habeat, vel pio prio strictoque sensu canonicosin divinos esse censeat. Eamdem differentiam integro post Augustinum seculo agnoscit alius Africanus episcopus, nempe Iuni lius libro primo de partibus divinae legis, cap.vri etiamsi forte mentem suam non satis commode exprimit. Scribit autem admodum dialogi ista Discipulus tauomodo divinorum liabrorum, nempe qui aut revera divini sunt aut tales habentur, consideratur auctoritaΥ Magiser Euia quidamserfecta auctoritatissunt quidam media, quidam nullius. D. Aia sunt perfectae auctoritatu ' M. uos Canonicos insingulis specieόus absolute enumeravimin. D taui mediae M. Auos aiiungi a pluribus iximus. D. diuinussin auctoritatissunt'M.
Reliqui omnes. Qui non sunt perfecta auctoritatis, nec
Canonici sunt, si stricte&proprie vox capiaturi qui autem mediar, Ecclesiasticis; qui nullius, Apocryphis ,
de quibus numero' dicitum fuit, annumerandi. Sed haec admonitionis ergo adducta nunc ita transmit
LX. Diximus superius, Augustino,quum e libro Num α
Sapientiae protulisset locum, vim ect, ne malitia Mutaret intellioZum eius, a Gallis objectum fuisses, illum librum non esse canonicum. Quibus ipse quidem ad Prosperum&Hilariuntiqui epistolis suis indicium fecerant, sermonem dirigens duos libros opponit; unum inscriptum De praedestinatione sanctorum , alterum De bono perseverantiae. Prioris capitulo decimo quarto de objectione, quam diximus, agit Potuisset uno verbo absolvere, si dixisset Sapientia librum omnino
esse canonicum,& falli Gallos, qui secus opinentur. a Sed
142쪽
Vςddi potius, revera divinae grais
rapiatur, ne periculo mutationis in deterius exi mnatui, aut etiam succumbat: proinde hoc quoque di
ctum quocumque prosedium fuerit, divi: a veritate
statione resi a non ciara ii, quam volum hinc AeZri s
diari mentia libri Sapientia qui meruit in Eccles Christi alterum hoc eu responsum Si antiquus tractatorie Scripturae interpres id dixisset, admitterent Galli his autem scriptor etiamsi canonicus non sit, raelator
rui, tam longa anno te recitari, se ab omnibur m , is p νιν usia extremos bicos deos,poenitentes, cate-
enim stridivinarum cripturarum tractatoribus, qui fuerunt
tractatoribtupromere profect hi fratres, pro uibus nunc
143쪽
egregii tra putores, eum restem, silentes , nihilss adhibe- nisi ibinum istimonium credi erunt. Divinu in videlicet non tam respectu auctoris, qui dixit, quam rei, quae dicitur. Quo si in itidem a sancto Cypriano libro De mortalitate adductum fuerat. Porro idem Augustinus Cap. H. quum ex Ecclesiastico locum protulisset, sibi ipsemet objecili et, contradici posse, quod liber non sit in canone Hebrieorum; nihil opponit aut respondet, sed aliud, cui contradici non poterat, profert Verba sunt libro de cura pro mortuis, cap. xv Liber Ecclesiasticus,
quem Iesu lius Sirach ri Ue traditur, se propter eloquii
nonnulia militudinem Salomonis pronunciatur , continet in laudes. rum, qu)d Samuel etiam merinusprophetaverit.Sed Eecia1 huic obro ex Hebraeorum, quia in eo non eis , canone contradiciatur, quid de uosior risumus, qui certe es in Deuteronomio mortum, se in Evangelio cum Helia, qui mortuus non eis mali. Im
legitur apparuisse viventibα. Non dicit Augustinus, neque quisquam veterum alius, in prisco canone Hebrinorum olim fuisse, nuper solumis recentiore hodie exulare sed simpliciter admittit, non esse in canone Hebraeorum. In quem si pridem non fuit adscitus, exadiis aliquot, ex quo Vetus testamentum exspiravit, seculis, reponi nemine potest. LXI. Ex his abunde liquet, Augustinum de canone Scripturarum ab aliis antiquio ibus non dissentire,&quomodo capiendus sit tum ipse, tum qui eum postea sequuti sunt descripserunt, etiamsi aliquando Ecclesiasticos Canonicis immiscuerint, aut etiam plane Canonicos appellaverint. Nempe vocabula canon decanonici aliquanto latius acceperunt, enumerarunt non modo libros stricte canonicos eqvubus dogmata fidei hauriantur, sed etiam alios af P a delibus
144쪽
delibus& piis, qui sub Vetere testamento suerant,pro- antiquos rutiles, populoque in ecclesia praelegi dignos, quod ad mores monitis exemplis formandos multum faciant. Hinc autem tantum abest ut abeant, quos strictiorem catalogum proponere di-Ximus, ut ultro praeeant, hanc conciliandi rationem Num tr. Obis suggerant. Pridem audivimus Hieronymum docere,sicut Iudith, o Tobia, ct Maccabaeorum sic etiam SLracidaeo Sapientia libros legi ad aedificationemplebas, non ad auctoritatem ecclesiasticorum dogmatum con rmandam. item R, si, um maiores quidem legi ista m ecclesia voluisse, non tamen proferri ad auctoritate fideicon mandam. Neque vero Graeci, quia primaeva numerandi ratione nusquam
discedunt,&aretiori catalogo invaria te adhaerent, legi in ecclesiis nolunt, sed potius ipsi inde monitatexempla passim promunt Athanasius quidem scribitranti/m catechumenis legi. Et id forte in ecclesia Alexandrina obtinuit Chrysostomus autem aliquando argumenta sermonum, quos ad populum habuit, inde petiit. aut tamen inviti concedimus , majorem frequentiorem usum fuisse in Latina ecclesia, quam
Graeca: quod etiam innuit Augustinus xvri de civitate Dei, cap. XX. Et hinc sine dubio factum , ut in enumerando Canonicis junxerint immiscuerint aliqui Latini, nulli vero Graeci.
LXII. Hactenus itaque canonicos esse,ut populo in ecclesia legere eos liceat, tam Graeci, quam Hieronymus Rufinus priscique caeteri facile concesserint; nec si appellatione Canonici hoc solum innuatur de vocabulo pugnaverint InnocentiuS autem, Auoustinus, Carthaginienses, Gelasius haut dissilebuntur, patenus, nec aliter sese intelligere, priscoqueri communi
145쪽
muni canoni praejudicare nec velle nec posme. Canonici, inquam, hactenus sunt, quod ad instructioncm populi Maedificationem morum in ecclesia legi possint,
aderuitionem nostram praecepta caelesta in eccles insens-yes, ut loquitur Isidorus non sunt canonici, quod MO Ub 6 tali&Prophetis pares, aut ex se ad confirmationem do ossic. gmatum idonei habeantur. Ita omitino statuere opor 'μ' 'tet, nisi paucos Latinos cum Graecis omnibus cipsis antiquioribus, qui ii recentioribus plerisque Latinis pugnare malimus. Nec alia retione Patres Trullani ca-- non estum Laodice nos, qui strictiorem, tum Carthaginienses, qui laxiorem catalogum proponunt, admittere&probare potuerunt, nisi hac ipsa Quin non fuerit ineptum huc distinctionem Proto canonicorum4 Deutero canonicorum, quam Sixtus Senensis, etsi alio sensu, usurpat, accommodare. Lubet rem totam syl
logismo comprehensam proponere. Quod necessa-
Aum est admitti, ne videantur Innocentius, Augustinus&Gelasius pugnare cum universa ecclesia veteris testamenti , totaque orientali vetustiore latina;
quod ipsi illi agnoscunt id omnino est admittendunti Sed duplex acceptio hujus vocis Canonici, latior vide. licet si ictior, ad istum finem est necessaria; & ipsi, de
quibus agitur, discrimen agnoscunt. Ergo duplex illa acceptio est admittenda. Rursus Qui recentiores scriptores nuncupatione Canonicorum librorum latius
accepta Ecclesiasticos ad aedificationem plebis legisse litos includunt,& discrimine admisso hos istis non
quant; illi etiam in enumerandis sacris libris ab univer- Sa quatuor priorum' antiquiorum seculorum ecclesia non dissentiunt,&proinde eumdem, quem illa, canonem, si vox stricte capiatur, agnoscutit. Sed recei 'tioreS
146쪽
tiores Innocentius, Gelasius,& Augustinus, qui caeterorum quasi interpres rem hinc inde in libris suis prolixius exponit, quum reliqui plerumque nuda enumeratione sint contenti & qui eum sequuntur, nuncupatione Canonicorum latius accepta Ecclesiasticos etiam includunt, nihilo minus discrimini inter utrosque locum relinquunt. Ergo Vtraque Minor ex iis, quae
dicti adducta sunt, manifesta est. LXIII. aeterum Pontificii concilio Tridentino posteriores, miros hic ludos faciunt. Specimen
nunc saltem praebeat Martinus Becanus, acuto vir ingenio,&satis etiam versuto. Hic autem dum certar veritati se opponit,ineptire cogitur Scribit enim Manu alis controversiarum libro primo, cap. I quaest. I Camon Scripturarum, quem Pontificii amplectimur, iuris, concilio Tridentino, e Ione IV. Et Patres in concilii acceperunt Humper traditionem ab Evenio papa in concilio Toranis
lino. De eo inferius suo loco videbimus Rus Euge-κimisium accepit a Gelasio Papa, in concilio Romano Distat Eugenius cum suo concilio Florentino a Gelasio concilioque isto Romano annis pluribus, quam non entis quadraginta. Iterum Getasus ab Augusino: se ne fianina concilio Carthaginensi. Huic interfuit Augustinus, ut videri possit ab eo acceptisse concilium Denis Patres Mim concilii ab Innocentio primo Vixit autem Innocenitus anno Chris CCCCV. Igitur ab Hotemporeprimitivae ecclesiae
odnos percontinuam traditionempersi erat idem Ege Scripturae canon, quem nos nunc tenemus se amplectimur. Iuxta
Becanum videlicet incipit primitiva e esia a seculo post natum Servatorem quincto,& quatuor priorum nulla habetur ratio. Et quod a Gelasio accepit Eugenius, fer continuam traditionem derivatur, etiamsi in te
147쪽
sant anni propemodum mille. Denique si a Gelasio aecepit Eugenius,ab Augustino GelasiuS,&ab Innocentio Augustinus a quonam accepit Innocentius P num sine testimonio, imo contra testimonium, traditionem&consensum quatuor praecedentium seculorum ipse pronunciat, an vero secundum illud In hasce absurditates sive angustias virum alias eruditum ingeniosum conjecit suscepta falsae sententiae defensio. Neque λκμύλου minus est illud, quod aster libro de analogia eneris&Novi testamenti, cap. I, quaest. I. uaesto eis. inquit, quinam is meteris testamentisnt canonici, sive, quinam relati ni in catalogumsu canonem librorum Scripturae
Veteris te amenti. Respondet autem Cano eu catalogis librorum Veteris testamenti duplex eis unus Ludaucus,qui tempore Estrae seu ab Ase Esdra, vela concio acerdotum, uti inter ut confectus est: - alter Christiantu, qui auctoritate Innocentisprimi eonfectio est Et quidem de pristibus, qui
continentur in canone Iudaeorum, non e dis ratio. Omnes tam Iudaei quam Chri iuni agninimiisios pro canonic . Delo aeria oribi aliqua di penso eis. Nos pridem ostendimus,distin Num .
ctionem illam nullo niti fundamento, imo fundamen. tis rerumque indoli adversari, canonem librorum Veteris testamenti, si proprie fricte capiat ur,a Iuda
ico necesse, nec posse esse diversum. Neque caret absurditate, canonem librorum Veteri testamenti ali
quot demum seculis, e quo antiquatum ipsum fuit, confici. Num vero post exstinctam Veteris testamenti ecclesiam epistola tua secere potest innocentius , ut iu
la olim in canone habuerit libros, quos, quum essς t&Vigeret, in canone numquam habuit neque enim, si hoc essicere nequit, ut canonui libri Veteris testamenti sint, escere umquam poter it nam ut canonici sint
148쪽
Veteris testamenti in canone tum, quum V.T. viguit, fuisse, & ab illa ecclesia agnitos esse oportet. Nos quidem non magis credimus id eum efficere posse, quam ut librum sub Ptolomaeo Euergete scriptum, Salomoscripserit. Innocentius enim Salomoni qui libros, proinde etiam Ecclesiasticum, qui Siraciden auctorem habet, attribuit. Quamquam eum hic excusare potest consuetudo, quae illis temporibus obtinuerat utpropter eloqui nonnultim ilitudinem Suiamonis dicerentur, sicut docet Augustinus xv H de civitate Dei, cap.XX, o de doctrina Christiana cap. Iax de cura pro mortuis cap. xv & imitatus est ac exscripsit Isidorus Originum libro I, cap. II, Prooemio de libris Veteris movi te
stamenti, libro 1 de officiis ecclesiasticis, cap. YD. Innocentius etiam Maccabaeorum duos libros memorat; Gelasius non nisi unum. Res ipsa igitur clamat Latinos hosce in recensendis Scriptutae libris, in distinguendis, in numero auctoribus eorum designandis ,
liberius se gerere, Ἀκticue non uti. XIV. Dicent autem sine dubio hodierni Pontificii: Romanus pontifex fuit Innocentius e cathedra non sine matura consultatione, adhibito plurium coepiscoporum consilio definivit, errare non potuit,
definitionem ejus omnes, qui ab ecclesia catholica extorres audire nolint, amplecti sequi oportet. At
ipse Innocentius ab Exuperio Tolosano, tamquam seniora juniore, vel peritior ab imperitiore consultus, Con lenii, inquit, tibistro captu intesistentia meae, qua senem 'res onaei. Deinde quaestio est de facto temporis printeriti, ad quod in aliud, quam fuit quum esset, mutandum nulla se porrigit potestas. Nempe quaeritur, Quianam sint canonici libri Veteris est menti sive quo Gnam
149쪽
,nam libros Ecclesia Veteris testamenti in canone suo habuerit Ecclesia illa dudu desierat esse,& tempus durationis ejus jam inde aquatuor seculis praeterierat:&quia praeterierat, nec revocari umquam potest, ut aliter in eo se res habeat, quam ipso illo praeterito tempore habuit, ne quidem per omnipotentiam diyinam praestari potest, nedum per pontificiam. Scribit autem Innocentius Procaptu intelligentiae meae resonae, quid quendum vel docilis ratiopersuaderet, velauctoritae lectionis semderet, velcusoditaseries temporum demonstraret. At si libros Ecclesiasticos, quos Canonicis immiscet, hisce aequat, paris vult esse auctoritatis, respondet aliud,
imo contrarium, quam ratio persuadet, auctoritas lectionis ostendit,&custodita series temporum demonstrat. Rectum autem est, quod mox subjungit: Mihi quos ipse de collatione docilitas accedit, dumsescrutatis rationibm ad propositi rest ondere compellom eos sit, uisemper liquida sat qui postulatur ut doceat. Aut igitur ad eum,
quem diximus, modum enumerat aut manifestum e rorem incurrit. Quin si aliter intelligi vult, palam est,
ejus sive auctoritatem sive definitionem ab ipsis post sequutis Latinorum doctorum praestantissimis nullo loco habitam fuisse. Constat enim post illam aetatem investibulo Biblicorum codicum Prologos Hieronymi poni coepisse, eosque inter praecipuum Galenum,per Quem videlicet, ut ipse loquitur Hieronymus,scire u leamin, quidquid e Y extra hos in Galeato recensitos, inter
apocrypha esseponendum igitur Sapientia, quae vulgi Salomo in scribitur, o Iesesilii Sirach liber, o Dd-Pa rno uni in canone . Si tanta fuisset responsorum sive constitutionum Pontificiarum auctoritasin certitudo, quantam hodie volunt esse, Bibliis praemitti - , portu'
150쪽
portuisset rescriptum Innocentii aut etiam Gelasi, non
QUIUS repraesentaturus monachis suis discrimen inter recensionem Hieronymid quoium dam aliorum Hugustinum tamquam inter hos eximium producit Innocentis vel Gelasii ne meminit qua dem Alfonsus ta-od i ' me Tostatus in primum caput Matthaei cre, Gnaeum es Hieronymo quam Augustino, maxime ubia itur de Veteret amento ode histortu nam in hoc ipse exces t omnes doctores ecclesiae A multis itaque seculis unanimi quo-ciam Latina ecclesiae consensu Latinis Bibliis tum cal ino tum typo descriptis, in hunc usque diem, ipsis cita Romae editis, pr figitur Prologus galeatus Hieronum i
lacrorum librorum volumine Biblico comprehenso rum certus index&discriminator. F. Leander de S Martinoinefatus in splendidam Latinorum Biblio- ςR Bois S itano Anwerpiae curatam editionem, Minegram Uim , inquit, camis consensus temporum, octi iam Ecclesia iudicium, quod in editohe, ricana innuitur voluit, ut hi Prologi Hiero miani cum scrotextu coniungerentur. Hinc Tostatus Defensorii parte
1ecunda, cap. YYII1 Trragra librorum Veter testamen-ri singuuntur a beato Hieronymo in proforo ageno Ara
batur a Ludaeis ebbus ante Christi adventum, o fuit postea continuata in Eccl ἔ. Ineptiae igitur sunt&ger germa o quae scribit idem Rieander suo ad hilum prologum galeatum commentario. Sanctu doctor, Dir Isisos ab Innocentio Papa'-om epistud ad Exuperium