장음표시 사용
111쪽
nichis et nurcliten haben Werdens. OStquam a nobis de monstratum est, agi subulam non in terra Attica, sed loco longe dissito nem mirabitur, cur isthota erus illam vim solis ollis tribuat, cur non etiam 1 3bliis Vel xybaphis quippe
illas ex patria urbe secum asportaverant homines Athenien ses, haec pupae erant, ergo non Attica Opera a glina Verumtamen utique non prorsus liquet, cur OtiSSimum noctuam Pisthetaerus dicat sub illa conditione ipsos non Sse ggreS- Suram; nam etiam reliquas aves Atticas habendas esse Supra vidimus. Iam constat quidem, noctuam Vel in ipsa urbe Ver satam esse; si igitur Sumere liceret, Ollas in hac sola non modo fabricatas esse, Verum etiam usurpatas, ratio Bdsui SSet, ut ea vel sic vix idonea , cur noctua potissimum nomin3retur; sed non licet. Itaque aliam circumspiciamus interpret tionem eamque pauli Dccuratiorem oportet. Iam notum St, Minervam tum ipsam κερα/ιον Sive si inum vas inveniSSe re
ditam esse, tum patrocinari iis, qui opera glina sacerent. Ergo haec quasi praeside et curante dea sacta ipsique sacra cogitare licet. Ob hanc ipsam caussam seri potest, ut singulae ollae superimpositae sint columnis simulacrum MinerVae in gentibus in Vas picto, quod nuperrime publicavit ei hardius libri, qui inscribitur EtrusLische und ampanis che Vas elabit de des Onigi. Mus eum χu Berlinis, ab Ι; quam quom non nego, has etiam aliter explicari posse. Num igitur hoc est, quod vult isthetaerus ollis illis Minervae quasi sacris VeIiis, qui eas geStent, nihil noxae allaturam esse Veni eidem deae et ipsam sacram Sed neque hac interpretandi ratione respondetur ad quaestiones hasce. Etenim ollas isthetaerus atque Euelpides procul dubio juxta se collocatas habebantita, ut certe conspici OSSent a noctua. Ergo quid est, quod Pisthetaerus dicit, eos si prehenderint, noctuam ipso non esse aggressuram 8 Praeterea Ollam sol num opus omnium rudissimum suisse constat et omnino nigrum. Quomodo eri potuit, ut acile tutelligeretur, tales ollae utrum Atticae an alius cujus fabricae essent Non sane ex forma; sed ultro eo delabimur, ut censeamus, signum aliquod insuisse in illis Ossis a isthetaero et Euelpide allatis, ex quo de subrica capi
112쪽
conjectura posset, idque tali positum loco, quo, quum deposita essent ollae, aut Omnino non OSSet conspici, ut non facile. Fabricae autem Atticae legitimum, ut ita dicam, signum erat noctua, cujus estigiem notum est excenties recuserere in numis theniensibus atque videre est in laminis illis et tessera, quas tractavit Oeckhius Orp. inser. Graec Vol. I.
p. 341 sq. adde quae adnotavit Stavere ad Hygini Fab. Cap. CCIV. Imprimis vero huc pertinet discus, qui reperitur in vase quodam Attico, a Stachelbergio libri, qui inscribitur: uilio Grii her de Hellenens, ab XXIV, 5 publicato, noctuae
emigiem impressam exhibens. Fac igitur, noctuae simulacrum impressum fuisse illis Atticis ollis, quas secum attulerant Pisthetaerus atque Euelpides, et Sponte apparebit, quam te pide et simul quanta verisimilitudine affirmet isthetaerus, si ollas ita signatas teneant vel potius in capite gestent, ioctiιam ipSOs non Sse ggreSSuram. Haec si non improbabiliter dis putavimus, non Olum iis, qui Comicum accuratius intelligere cupiant, bene consultum erit, sed etiam archaeologi habe bunt certum exemplum reiciam per Se quidem admodum e rosimilis, Sed, quod ego sciam, Idhuc non probatae. De
similibus signis impressis cis quae congessit hierschius ii bri, qui inscribitur: Abhandiunge de philosoph. - philolol. Classe de Konigi Bayeris chen Lademi de Wissens chastens, Vol. II. P. II. p. 02 sqq. et pictura vasis publicati a Gerhardi libri, quem inscripsit: Griochischo unda trusLischoarinkschalen des iniglichen Mus eum Zii Berlinn, ab XIV. V. Ad hunc locum optime quadrat, si illa noctuae simulacra sub ollis in
pressu suisse statuitur. - Iam restat, ut etiam a VerbB X-cutiamus accuratiuS, quibus vitam aduncos ungues habentium
mentio sit et rationis, qua vita ab ipsarum impetu defendenda
sit. Et animum advertunt jum ea, quae primo posita Sunt loco. Etenim quum Euelpide dicat et oi γα stipo νυξι το ἐς δε, conSentnneum Si Sumere, aves duncis unguibus praeditas ita suisse instructas, ut Euelpidi proximae essent. Atqui co gno Vinins jam, avium ad chorum pertinentium aciem, aeque atque moris erat inter homines, sic fuisse institutam , ut duo cornu QSSent; porro dubium esse non potest, quin ad ex terum cornu, quod primum impetum facturum esse discimus
ex s. 353, ipsae illae aves adunco ungues habentes Perti-
113쪽
nuerint: nam hunc acie locum, quippe qui honori esset, te nero solebant praestantiSSimi milites, et inter Ves eas, quae aduncos habent ungues, ad dimicandum 3 ime idoneas esse, per se intelligitur nec prosecto Obstat, quod infra Vs IIT T sqq.
repraesentant τους περιπολους, quod inventum non minus egregium est, quum Vium 3pacium celerrimus sit volatus
quo de hic ipse poeta monuit Vs. I 453 sq. Ergo Euelpides,
et, quod ultro sequitur, Pistheta erus per hanc scenam collocati erant in sinistra proscenti parte sive in ea, quae Specta toribus ad dexteram erat. Ex quo rursus probabile sit, etiam culinam, cujus menti facta est Vs. 437, - neque enim ἰπνος surnum significat, sed culinam, - et ad quam pertinobant Verua atque Vasa s. 361. commemorata, suisse in eadem illa proscenti parte. - Deinde Verba καταπηξον προς αυτον Sic enim in libris, quibus nunc uti licet, scriptum reperitur et procul dubio etiam in eo erat scriptum, qui ScholiaStae praeoculis erat miram hanc interpretationem proferenti: gi λυξον αυτον προς ἐν χυτραν Vitium traxerunt. In prioribus edi tionibus a Dindorso curatis pro προς χυτον rePOSi tum Stri P0 αυτον, quae Scriptura runckio debetur in Oxoniensi προ σαυτου de conjectura Benitrii. Illud serri non posse, tum alii monnerunt tum Bernhard Synt. p. 272. Hoc probum; sed nescio an praestet Scribere: ciet tam 7ξον IPO αυ- τῶν b. e. humi defige ita ut acies eru ergat ad ipsas aυes aduncis unctuibus praeditas Cetorum post ea, quae paullo supra de noctua et modo de avibus duncos ungues habentibus disputavimus, elucebit etiam illud, qui tactum sit, ut potissimum harum avium mentio sit injecta. Quippe noctua,
quae, ut vidimus, coryphaei Vice sungitur, nunc St στοαταρχος, - aVe enim za: cisio DSSe credas S. 353 commemoratum, quamvis sane avibus aduncis unguibus praeditis accen-
menti est sacta, eae Sunt, quas, quum in universum RXime omnium extimescendae essent, tum nunc ipsum impetum factura compererat Euelpides. Pergamus jam ex ordine enarrare res gestas. Non erat obsecutus mandato, quod Vs. 35 acceperat, αξίαρχος de 'terum cornu immotum man Serat O , quem tenebat, loco est.
114쪽
'Eλελελευ , δωρει καθες et ' ρυγχος ου si ἐνειν Quippe eo ipso tempore, quo dabatur illud jussum, dexterum
quidem cornu jam erat Ormatum, sed αξιαρχος Iocum, qui ipsi debebatur in ronte ejus , nondum ceperat. Quod post quam fecit, deinceps illa, quae vidimus, aguntur inter uel pidem et isthetaerum. Quae stupentes aves non progredi putandae sunt. Ergo rursus mandat coryphaeus idem ozsαταρτος, ut impetu in saeiant, Versu, quem modo exscriptum dedimus, atque eo qui sequitur. Sed intercedente pupa et reserente, Venisse is thetaerum atque Euelpidem docturos Vesutile quid sit ut chorus haec verba proserat s. 38 sq.:
Quo facto is thetaurus ad Euelpidem conversus haec dicit: Oιδε λης οργῆς χαλῶν ει ξασιν ἄνα cin σκόλος, o duobus interjectis Versibus:
Mάλλον ειρηνην ἄγουσιν η/ιιν ωςτε την χυτραν cetera, quae Supr p. 9 repraesentanda curavimus. Ad s. 386 haec adnotavit indorsius in ed. Oxon. η stis, quod Brunckius posuit, non liquetis hoc accentu scriptum exstet in
codicibus 1 μιν ex Phrynichi Mysia asser Eustathius p. 1112, 38. ἐβουλό/ ην ἀν ριιιν ως περ καὶ προτου. Aristophanis
Oxempla parum firma Sunt Lys. 124. ἀτεκet ἐα et οίνυν Itia νεου πίους, ubi ἐστιν 73it Scribi potest, et Plui. v. 286, ubi libri meliores, ντως γαρ οτι πλουσίοις ἄπασιν Isti i. e. 3t ιν ειναι Vulgo autem ριι ιν ἄπασι legitur. Quamobrem do hoc quoque Oc dubitare licet, in quo ει ιν Bb inter prete addi, a poeta nutem Scribi potuit, si ἀλλον is γνεην ἄγειν δοκουσι νη. liquanto probabilius, de quo monebat is redus Flecheisenius, jam antea Meinelitus praes ad Menandri reli q. p. XX scribendum conjecerat: tάλλον εἰρχῖν' , ἄγουUι, ν jAi pet cet. Post tamen sibi persuasit Vir egregius, rariuSapud poetas comico nec tamen exemplis destitutum SSe ιιιν pro fluνη, Vid. Fragm. Om. Graec Vol. I. p. 151, et ad
Phrynichi illa orba haec adnotavit l. c. Vol. II. . I. p. 595:6Similiter η3 ιν vel γ/εὶν ultima correpta dixit Aristophanes Ban. 386 et Eupolis Fragm. ab inc. II. . Fortasse etiam incertus comicus apud Lucianum Iove ra g. Vol. II p. 64l:
115쪽
Ita inim inui liber habet irin χιει 'α a Jιετερα πραγιι ciet ειναι η iocum Aristophanis injuria Mein eLius huc traxit, ne que enim reperitur ibi pronomini. illa sorma. de qua agitur. Nuperrime Theodorus Berghius Mus Rhen. l. c. disserens de loco Supra exscripto non potest v, inquit, idonei argumen iis comprobari, ejusmodi dorma inquam usum AESse Aristo phanem: accedit quod et inutile est pronomen et vero etiani ipsum dicendi genus ειρ νην γειν et ιν parum Sitatum. Itaque Scrip Si 'ριν,' hoc enim convenientissimum est huic loco, ubi is thetaerias avium inimos magis itam ritea ibi conciliatos esse animadvertito. Adversum quem disputans Flecheisenius : quod BergLius dicit, , Hebat, inutile SSe pro nomen. hoc reddo pSius conjecturae πριν, mImmune Ι-tera noti apte suppleri potest ad comparativum 3 ἀλλον nisi haec quam iantea, T lorro de Iocutione ειργην γν γειν τινὶ provocabat ad la quae longessit ternhard Synt. l. 100. Haec equidem recte AESSe monita concedebam; sed des illa forma apud comicos poetas admittenda si non ita, . ut erg-Lius, ut sic certo, ut indorsius, assirmabam statuendum esSe; unoquoque doco quaerendum isse, possetne illa taciti mutatione in perpetuitatem verborum illat, videri Ostendebam,
hoc in hunc madere locum D quum inim s. 386 nihil aliud contineretur quam S. 383, poetam sortasse scripsisSe 7 ι γ pro γμιν me vocabulo 1 ιι ab ipso Aristophane et ab Her mippo poeta comico usurpato cis quae longessit tergLius de aristophanis ingeni fragmentis libri Meinelii curati Vol. II. i. I. p. 10TT Monebam tamen , particulam γε alias non reperiri additam; sed iam mon posse mon aerri
Subinde chorus belli gerendi consilio abjecto pristinam stationem recipit Pisthel aerus atque Euelpides, postquam ille
jurejurando adegit aves, ipsum ιν τε δακνειν flix et ossΠενεῖ.κειν ι τ ρυzzειν τὼς θαλ/tω, et ad hunc ea direxit verba, quae Supra p. 36 integra repraesentata Sunt, πανοπλίαν rehendunt et suspendunt in culina. Quo tacto chorus ab initio sequentis cenae ita appellat isthetaerum:
116쪽
In his quae postrema sunt, quum in mendo cubare visa sue rint, moneo, posse ieri, ut poeta Scripserit: ii διαι aetetειν
Tractatur locus , qui est Vs. 56 sqq. Ostenditur, ante s. 565 unum versum integrum excidisse. Emendaturos. 565.
continuis verbis repeteretur VOX Πυρους SenSit non minus, quam aegre victimae, quae Veneri osserenda esset, desideraretur menti P e magis ego miror, neque illum neque reliquos editores issendisse in imisso pronomine τις, quod in initio hujus enumerationis non video quomodo abesse possit. Quam dissiculiatem repulanti quum suspici mihi tria isset, totum Versum ante s. 565 excidisse, in necopinanti mihi ipso Scholiusta auctor actus ist. Nimirum scholiasta ad Vs. 565 adscripsit haec; θυε ιν ρνισι ruso των θεων et λοι rio δέ, εις et is irasos θεν προσνεί/ια Gθαι δ' , ιεθίσαι και P0Go ἔκει- ῶGO Os νιν καστυ θεέ , ερακα Ἀπόλλωνι και τα ξνγο, quorum Verborum qui factum sit it nullusdum rationem habuerit, vix exputes Quid enim Nonne ic schol verbis sole clarius exsplendescit prim loco listhetaerum non e
117쪽
noris, sed Apollinis inentionem fecisse, imperantem mortali bus, ut si pollini nescio quid immolarent, aliud quid con
secrarent accipitria Quod si Vera hactenu monui, Sponte se quitur, inter ἐν et Ἀφροδί n inserendum esse ' quod ab esse debebat OmisSO VerSu antecedenti, Simul nunc pi Bret, quo jure hoc versu a poeta non additum sit pronomen inde sinitum p; s. s. 56 αν Λιὶ θυν βα0ιλεῖ κτλ. - De reliqua versus parte emendanda Omnia incerta sunt sortasse Voci θυλ7, quae nunc beSSe potest, substituendum est nomen hostiae cujusdam tum non improbabile est, quod conjecit Brunckius, nisus potissimum S. 622, in altero utro Versu Octant ρους Sub Stituendum esse κοιθας. At haec in medio selinquos. Haec sunt verba heodoriman Singit, quae, quamvis in Sint, de quibus equidem aliter statu 3m, non potuitamen non integra transcribere. Et illud quidem, quod primus monuit HanSingius de versu Scholiastae lecto, quo Apollo et accipiter fuissent commemorati, certi SSimum habeo; nam que vel per Se parum credibile est, scholiastum horum mentionem fecisse de Suo, scilicet Versus 1 memorem, et c- cedit, quod vocabulum υν vitium traxisse statuamus necesse est tam propterea, quod displicent Verba di x et θυειν in uno eodemque Versu juxta OSi tu, quam ea de causSB, quod omnino desideratur, ut nominetur id, quod Veneri sit a crificandum, it serri nequit Brunckii sententia reponi jubentis: νγ 'Achso δίνγ δυν, κριθὰς Osνιθι pacti P δι θυε ιν ita ut Vocabulum κριθας ud utramque versus partem pectet et partim gratam Veneri mentulam partim hordea signi ficet, Vel alia quaecunque similis; hoc autem probato, nullo modo corii gi poterunt verba, nisi sumptum fuerit, en dere ea ex aliis, antegressis illis quidem, sed incuria libra riorum omissis. Deinde illud vel per se probabile duco, quod HanSingius unum tantum versum intercidisse existimat. Ac cedit, quod nullum in scholiis xstat vestigium, unde Veteri interpreti plures lectos fuisse colligere liceat, qui non trans misisset non adnotatos, si etiam alios compositos repperisset deos et aves. Quamquam huic rei non nimium tribuerim, quia per est dubium, num is, qui reliquos versus adnotaVis, idem sit atque is, cui verba supra exscripta debentur, certe dissicile ista ad credendum, tunc ipsum ea Scrip Sisse,
118쪽
qua ad s. 565 adnotata reperiuntur, - et proinde, num alter ille scholiastes integrum locum legerit. Iam quod ad mede iam versu 565 asserendam attinet, me quidem judice dubium esse nequit, quin i θυη reponendum sit θυ γ b. e. thura. Τhus autem inter res Veneri oblatas primum tenere locum, notissimum est, is quae disputavit Engelius noster libri, quo de rebus Cypriorum exposuit, Vol. II. p. 151 sqq. Quum ero Vocabuli δέ o prior 1llaba brevis sit, particulam δε in ter
tia Sede collocemus ante vocabulum θυν Oportet. Denique VOX et sol num genuina sit etiam ego dubito quamquam, non SS , certum dicere non audeo. Potest enim objici poetam ideo fulicae sit nati unam eandemque rem Volui SSe a crisicari, quod simillimae essent aves, quo de cis etiam Athe naui lib. IX. p. 395, ecl. 52. Dis ficilius est, quam ut tacite commendetur, quod Brunckius considenter, ut Olet, assirmat, quum in iterutro Versus, ait, vocem illam πυρους ab Scitante librario pro sincera alia culter versu repetitam suisse,
statim quivis deprehendere potestu. Quid, si illud πυρους
alterutro Versu ex voce quadam ad externam speciem simit lima, sed minus nota ortum esse conjecerimus Quum enim
ιυρος, de quo dixit Athenaeus VII, p. 3I 2, secl. 91, piscis
Sit - marem muraenae appellat linius at Hist. IX, 23, 3 - sulica vero et anas aves palustres, non solum lacilli mam Verum etiam aptissimam dixeris mutationem, si quis Pro Πυρους Scripserit μυρους Dubium non Videtur, quin Voc. διυ so priorem syllabam longam habeat Monuit jam PISSOVius LeX. s. v. Sed, ut haec emendatio vera sit, dissi cile est ad judicandum, in utro versu sit tacienda. Nos qui dem habere nobis videmur, quibus verosimile sat priorem
Versum mutandum esse potius quam alterum. - Ceterum desulica Veneri juncta praeter locum Athenaei, qui est VII, 325, et scholion ad h. l. consulenda sunt etiam Eustathii adnota tio ad Il. II, 308, p. 184, quae non fugit Engelium de hac rediSputantem l . . . IS5, et quae do laticis in pelta Sileni conspicuis monuit Gerhardius libri, quo selecta quaSdR VRSO-rum picturas et publicavit et explicuit, Ol. I. p. 219. -
119쪽
Dcmon stiatur , cuin alias tragoedias rante meridiem, coni Oeclias leuapore pomeridiano illi solitas isses Athenis, num Janes ipsam fabulam postmeridiem ructam isse. Agitur le mores inter ductos scenico vino et Ibellarii. Truendi.
In priore parabasi. Vs. 785 sqq. haec Verba ponit ho
Atticos hunc tanquam proprium sibi poscere Sum, ut de coena meridie habita adhibeatur, cis quae monuit G. . Beckerus Chariclis Vol. I. p. 415. Mirum est, illud non Seu sisse archaeologum ipsiensem praest3ntiSSimum, quum OStro loco usus est Chariclis Vol. u. p. 272, qui etiam in eo vide tu salsus esse quod cum loco Aristophani pugnare exiSti mat verba Philochori, quae exstant apud Athenaeum, XI. p. 46l etiam a Schneidero . c. p. 256 sq. adn. 199 exhibita.
120쪽
dubitandum, quin ea, quae secundum hunc reserantur bΛthenaeo, ad solas comoedias spectent. Quippe etiam ea, quae a Philochoro de vino et bellariis spectantibus antiquitus oblatis la tradita esse legimus, quasi ea re Seml er Su Venisset, de quo est, quod dubitem, non alere de tragoediis, Certe non itδ, ut semper usu venisse putandum sit, hic idem locus Aristophanius documento est. Profecto iam in Athenaei quam in Philochori verbis insunt, quae illam sententiam ad moduni probabilem reddere videri possint. Sed, ut ea per hunc locum inre Ossit, mirum est tamen, quod, Si Verum St, quod arbitratur einekius de fragment Pherecrate agen l. c. Ol. II. . I. p. 295, , in cibariis, quae piaebita Sint etiam illud suisse, quod τριι appellavisse C raecos doceatine sychius, sis 3 α' τὀ ρωJui τιζον Πῶ t ἐν γα tot γινορ νον sint. πινο/ιενο i/ὶ θεωrs in si αγωοιν ii, etiam in his verbis non simul intelligendae sunt tragoediue, qu3mvis rurSu uni VerSeuppellentur . γωνες. Quamquam illi loci, quod ego quidem sciam,
soli sunt, quibus tragoedias saltem simul signi sicari aliquis contendere possit eae quo solae et ipso nomine Bppellentur, exstat nullus. Bergilius quidem postquam Ommentationum de reli I. comoed Att. ant. p. 302, nixus ipsis Verbis Pherecra iis itidem ab Athenae servatis, quae nunc, ut correctu Sunt ab acutissim professore Marti urgensi, exhibita exstant Fragm. com Graec a Meinelii coli et dispos Vol ΙΙ. . I. p. 294, et loco Athenaei supra exscripto, monuit, morem Videri n-tiquitus thenis nisse, ut inter ipsos ludos Scenicos, quoniam hi cum Bacchicis solemnitatibus conjunctissimi suissent, Spectantibus vinum praebereturn, sic pergit: ad eundem morem reserendum puto, quod de Ione tragico Oeta narrat the naeus I. p. 4 ' δὲ Ιων Aio et scirin Θιαν νικησας 'Aθνη
si ιον Vel ut est in cod. Veneto: ευνοίας χαριν Προἶκα νον οινον Πό/t vici 'Aθηναίοις , unde apparet etiam privatos Omines, ubi in his ludis scenicis vicissent, populo ejusmodi munera largitos esse nisi sorte Ion, dum ipsius tragoediae