Adversaria in Aeschyli Prometheum vinctum et Aristophanis Aves, philologica atque archaeologica

81쪽

exhibitos esse barbato utque uetate matura. Hoc imprimis valet de picturis, sed Oia omnino; nam inveniuntur vel in his fidicinos non barbati et juvenes, quo de iis V. c. Inos Laeet actioni librorum tabulae citatae. In Ophor Partheno

ni duo sunt dicines barbati, duo non barbati. Subosso autem his duobus diversis fidicinos singondi modis rationem

aliquam OnSt3ntem, . . eam, ut niter pars tantum citharistae habendi sint, altera citharoedi negandum St, Siqui dem de cunctis Graecae artis operibus agitur; sed, ubi in uno eodemque plures dicines inveniuntur repraesentati diverso illo habitu, sano istiusmodi vel simile aliquod discrimen vi detur agnoscendum. Qui in Ophoro Parthenonis dicines sunt barbati, eos cithuristas esse, qui non sunt, eo cithBroedos, tantum non certum videtur. In C)renaico illo artis opere unus ille dicen, qui barbam non habet, in modi a choro Intulorum collocatus est, contra duo illi, qui cum barba conspiciuntur, sine choro sunt. Ergo neque huic dis quisitionis nostrae parti ex artis operibus quidquam firmi admini culi comparari potest. Sequitur enim certo quidem nihil nisi hoc suisse apud Graecos et barbatos atque in maturiore Pint constitutos et imberbes atque juniores sidicines, id quod ita suisse, vel per se satis credibile est. Itaque equidem in e ncquie Scam, ut, quum licuerit huic poeta tam juniorem aliquemquam provectiorem aetate sidicinem producerct, eum cred3m illam elegisse aetatem, qua ipsi ad alia, quae nchinabatur, ossicienda magis esse apta videretur. Quod vero ad tibicinus attinet, rem suam Scite sic mihi videtur egisse, ut principem musicum aetate singeret provectiorem, duorum Vero reliquo rum etcllem Variam, quod quum Ob Briationem jam per se haud male esset institutum, tum sacetissimo Oetae simul etiam potestatem fecit illius, quod indigitavimus, consilii Secundarii OXSequendi. - Denique contendat aliquis poetam ipsum de discrimine inter gallum gallinaceum et tres reliquas Vc in tercedente monuisse vel expressis Verbis, quum illum os/βα-

et ην appellaverit, his vero nihil tribuerit nisi λοφους sequi autem ex hoc , Ιlius cothurno. suisse mitiores, quam barum

discimus v. c. ex iis, quae ipli ilinus de Nerone excerpsit, ni quo meetypo , quod delineandum euiavit Winci eΙmannus Monum ined. 89, imberbis conspicitur Mi illaroedus.

82쪽

κρουπεζια. At enim Vero erba λόφον, ἡ λοτασις , ἐπ-λόφρων, quae Sunt VSS. 279, 291, 293, etiam ad gallum galli

nnceum reserenda esse vidi uuis. Praeterea facile est ad in telligendum, vocabulum os sicietq; etiam 9m ob cauSSIm non

esse cum pulviSculo excutiendum, quod non est ab ipso poeta prosectum, Sed Secundum AeSchylum, ut constat, po Silum. Hoc tamen certum Videri debet, suisse aliquid discriminis in ter haec calceamenti genera, etiam quod attinet ad altitudinem; et cothurnos quidem scimus itissimos fuisse, de quocsr imprimis quae disputavit Boettigerus de personis tragicis agens scrip t. min. Ol. I. p. 282 Sq. adhibitis iis, quae O nuit Meinelitus . . Ol. II. . I. p. I. Olendum est uilino dum, quod nihil accuratius Scimus uti unde de eo calceamenti genere, quo in theatro Atheniens utebantur chori tibicines. Quaerendum S imprimiS, Utrum ζοουπε in hoc SurpBin eadem fuerint utque ea, quibus in vita quotidiana utebantur Boeoti, an diversa ab his, sed leviter tantum, ita quidem ut saltem non singula tantum gestarentur a singulis tibicinibus, an omnino similia scabillis Romanorum. Quod primo loco posuimus ne gatur a Boettigero . 54 Sq. utrum jure Bia minus, pene uli OS judicium esto. Ad alterum quod attinet, moneo, non SSenon probabile Sensim per vario grIdus ex Biceamento, quo

vulgo utebantur Boeoti arti tibiis canendi plurimum studii impendenteS, Orta esse scabilia Pro eo, de quo Onui tertio loco, haec asserri possunt. Apud Photium, Lex. p. 180, 21, haec leguntur K ουπεζαι ξυλινα uod 3ιατα οἱ δὲ κsOτα- λον , Ἀπιφοφουσιν οἱ αυλητα , et ὀ βαταλον. orro Scho liastes Aeschinis haec habet . c. καὶ νυν δὲ ια και legendum videtur Meinelii οἱ υληταί et nori odio διπλουν no

τὀνη, Me inelitus, non inepte, sed eri etiam potest, ut homo aliud quid voluerit ουν tinod Jcντερ, δ καλους βάταλον.

Quod his verbis describitur non tam est calceamentum, quδm instrumentum musicum calceamento simile non diversum

omnino a scabili Romanorum, quod hodie quoque in praeclaro illo Satyri signo Florentiis asserVato, cis Mus Florent. Stat tab. LIII, et in aliis conspicitur , Scabellum n, Orcellinius inquit LeX. S. v. sest instrumentum musicum, quod a tibicine in

83쪽

scena pede pulsabatur, dum manu et ore tibi uni iussaret: si mile parvo suppedane ligne conca VO, quod lignea itidem solea aut serrea pedi indita percutiebatur, ut vult ulna. loco supra p. 42 citato , vel ligneae sculponeae altior et 1issao quae agitatione et ictu pedis strepebat, ut est in gura apud Monti uia conium tab. CV, 36 ed. SchatZ. , Rubenium de re

Vest. I. 2 cap. ult et Spon. Misceli. c. 21. Hoc vero instrumentum demum apud Romanos in consuetudinem Veni SSe, quam vulgatam sententiam etiam Schneiderus professus est

l. c. p. 101 demonstrari omnino nequit. Mihi potius plus quam probabile videtur esse, jam apud Graecos exstitiSSe. Signum illud Satyri Florentinum Honricus Meyerus libri, qui inscribitur u Geschi clite de bilitonden viis to ei dei Grie chen ii Romerias, Om. III, p. 1 temporis patio, quod medium est inter Alexandri Magni et Augusti tempora, elaboratum SSe censet. Quaeritur tantummodo, num jam in theatro Attico et Aristophanis temporibus fuerit usurpntum. De qua re quia nihil est memoriae proditum ab aliis scriptoribus Veteribus , reStat, ut accuratius circumspiciamus, OSSitne ali quid ex ipsis hujus poetae verbis estici. Et profecto jure mi runt videri potest, quod, ubi de singulis avibus Sermo St, Singuli tantum commemorantur λοφοι, vid. s. 279 et s. 290, quod Vocabulum quum ad soleas reserendum S Se quibus incedebant musici, supra ostenderimus, in procli Vi est credere, Singulos gestasse singulas altiores soleas. At enim aliquis objiciat, gallum certe gallinaceum in duabus inces SiSSe, quum cothurno gestaverit. Aj et ipse. Sed non est Opus versum T ita interpretari, ut verba τε so αυ 6- ρον κατειλ φως Et os νις repectu phoenicopter simul et galli gallinacei dicta existimentur immo ea egregie n unum Olum phoenicopterum reserre licet. Quod si sit, non est, cur verba ipsa, siquidem ad vivum resecantur, non dic3mus pro singulis potius quam pro binis tibicinum soleis ultioribus su cere. Ergo id instrumentum musicum, de quo loquitur Scho

liastes Aeschinis, et illa scabilia habemus testata. Et pro secto, ita si Statuitur, etiam acilius intelligitur, cur Pisthe

84쪽

thro , quam rem ridet Luci3nu quomodo hist sit conscr. c. 22. Non audemus stirmare, immo probabile non ducimus, hoc habitu semper orchestram ingrcsSos esse tibicines, praeser tim si tragoediae gerentur satis erat, ut in Psa orchestra υersantes sibi induerent illiid, si jam etiam vocare licet, calceamentum; sed, Si illa, qu3 modo disputavimus, non sue rint non prob3ta , concedendum erit, tum, quum haec sabula agebatur, actum esse, idque aptissime ad risum movendum,

et omnino illud sive calceamenti genus sive inStrumentum musicum non fuisse alienum a theatro Attico . raeter hoc chori tibicines etiam calceos gestasse, probδbile est, quan- quam ii quales fuerint, hodie non potest exputari. Haec addi possunt iis, quae supra . 50 disputavimus. Redeat jam ad id ipsum, unde digressa est, oratio. Quum jam pΡδreat, vocabulum λοφον, quod est S. 279, non esse necessario etiam ad gallum gallinaceum reserendum, immo verosimile esse, id non spectare nisi ad phoenicopterum et ad alteram upupam, jure nobis videmur ex eo, quod ille o ιβατης Vocatur, his Vero et ei Vi quae κατο, parco 3ppellatur, tantum ocro tribuitur, concludere posse, poetam ipsum id egisse, ut illum avem citharistam altioribus uti soleis, quam has aves tibicines significaret. Negari quidem nequit e nostra sententia, ver esse simile, ut verba ovo at et gi λοφων, quae sunt s. 291 et 293, spectent etiam ad soleas galli gal linacei, sed hoc nihil refert. Ea enim Verba Sunt in univer Sum dicta, et quum unum Soliun nihili gallinaceum, ut hoc itar, in osεs incedentem conspiceret isthetaurus, reliquas

seu accuratius de singulis, sed universe loquitur, potissimum etῶν λοφων credamus rationem Ibere potuiSSe, quamvis ταὁρη simul in teuigi volentem. Sin tamen cui videantur illa

Verti potius ad tres reliqu9s aves solas reserenda esse j jam equidem non repugnabo omnino postquam enim demonstra

tum est accuratius, quid sibi vellent ii, qui λόφοι oppellantur, mon ade, dissicile est ad irodendum, 'iam' rem cita te

suater iis valere dixtinus, ad critos a cierninus homines.

85쪽

nuisse Pisthetaerum, ut naulto magi Stuperet in his λόν oto, quam in iis, quae Vocantur sv et illo Solo respiceret quae rendo. Porro Verum quidem St, Verbum os/βαιης ideo quod aliunde est Sumptum, ut integer ille VerSus, ad quem pertinet, priori videri OsSe non nimis esse ad Vivum reSecandum, Sed fatendum tamen, vel per se magis esse poetoni laudandum, si e vel sic accuratissime sit suam in rem usus et vidimus anisupra, Valere hoc Sane de Voce toυsos αντις, cuju eadem ipsa est conditio. Quae quum ita sint, nos certe eo inclina mus, ut putemus illis verbis probari posse, tam gallum gallinaceum alius generis musicum esse ubendum atque reliquas RVeS, quδm eum citharistam gere, et vice versa, in theatro Attico citharistas solitos esse tam ultas gestare solens, eae ut alti tudine Superarent κρουπεζια et forsan etiam Oleu calceo rum, quibus utebantur tibicines , conjunctaS.

Epilogus. Quaeritur , nun praeter illos, qui adlluc comment Orati Suiit , elinin alios ausicos prodisse et Avibus ageli Iae Ρera n navasse probabile sit. Strictim agitur de musicis scenicos pertiti etitibus. ibicines scenicoruin gemini tibiis Sos esse , probatur etiuia, testimoniis ex aliis Comici tabulis petitis. Quaeritur utrum quattuor illi hori tibicines personati fuerint ii nainus duos reli quos non suisse, probabiIe redditur. Disputatur paullo accuratius de ratione, lin Pro deuiit musici ad choruiu pertinentes; de Ioco , ubi antequam gerentur fabulae et inter ipsam actionem degerint utrum Steterin ni Se dexint in orchestra versantes ubi iusici ad scenicos pertinentes norati sitit si ianerent mon adspectabiles.

Ιis quae adhuc disputavimus de musicis gentes, nisi in si in omnino sunt atque inepta, esse cisse nobis id videmur. ut universae illius doctrina de antiquitate scenica artiS, qua de musicis agitur, nimis adhuc neglectae et tantum non ignotae, non Solum undamenta acta sint, sed etiam Singula quae dum capita ad liquidum perducta et in clarissima posita luce. Ab iis, quae vel certa reddidimus demonstrando Vel saltem erosimilia conjectando unam hanc Comici fabulam SpectanteS, si quis voluerit prosicisci, jam aliquanto tutius, Opinor, quam antea universum illius doctrinae cauapum metiri poterit. O bis, ad tempus quidem, intra angustiores quOSdam sine Consistendum erit. Ergo de iis, quae adhuc vel dedita opera tractavimu vel in transcursu attigimus,' eum, quae inter diS-

86쪽

putandum prolata sunt, jam satis habeo dixisse. Sunt vero, quae adhuc non potuerint commode agitari disserendo et a me digna videantur et pia, quae Vel in hac scriptione ri stophani et imprimis vibus tabulae illustrandae dicata per censeantur. De his igitur nobis disputationem de musicis sce nicis apud ristophanem, quoad ejus sieri poterit, absoluturis

jam agendum erit paullo curiosiuS. Qui ea contulerit, quae a Genelli in nostram rem sunt disputata l. c. p. 151 sqq. videbit, hunc quoque Virum, non d0ctum quidem, sed tamen elegantem postulare tres chori

tibicines, at longe aliis ductum rationibus, quae mihi quidem videntur infirmissimae. Accedit quod Genellius illud nisi detragoediis non videtur statuisse comoedias enim non nomi nat, et Si 3, quae p. 157 Osuit de choro comico duos an tum κορυφαίους habente, comparata fuerint cum eo, quod

p. 152, 155 156 dixit de tibicinibus chori tragici ad πε/ωνα

et bina chori alas vel κορυναίους pertinentibus satendum erit, eum, ut sibi constaret, comico choro non potuisse nisi binos tribuere tibicines. Sed praeterea Genellius etiam scenicis singulos assuisse tibicines statuebat . 151, D. etiam p. 53 sq. Cautius quam curiosius de rebus huc Spectantibus egit Schneiderii l. c. p. 215. t neque illud, quod a Genet

lio OSi tum postremo loco commemoraVimuS, ullo, quod nos quidem sciamus, certo testimonio constat. Non Sane sacere pro hac sententia tales tibicinum in scena Versantium com memorationes, quales reperiuntur charia. S. 62 Sqq. Vesp.

I 342, 136 sqq. , hesmophoriar. 1175 et, ut videtur certe, aliis locis paullo infra indicandis, acile est ad intelligendum.

Quod ad nostram sabulam attinet, ne hoc quidem jure contendi potest, suisse Procnen pupae Vel corvum Sacerdotis, cui ea, quae leguntur inde a Vs. 31 aeque Bique B, quae sunt s. 95 sqq. tribuenda esso infra demonstrabimus tibi cinem, e quidem Sensu, quo Vult Genellius. Alios autem, praeter eos, de quibus vidimus, in hac tabula genda in con Spectum venisse tibicines, quum ne Verbo quidem Signisice tur, haud ita tacito, ut credat, a se impetrabit, qui ObSerVRVerit, Vel eorum, qui ad chorum pertinebant, tibicinum a poeta SSe mentionem laetam. Fuisse tamen in tabulis agen dis pr3eter musicos chori etiam alios occupatos, qui scenicis

87쪽

cantantibus responsarent aut in pro Sceni versantes simul cum hisce aut non adspectabiles, negari nequit. Τestatum reperimus apud Aristotelem, problem. XIX, 9 et 3, monodiis, quae dicuntur, adspirasse lJram et imprimis tibiam. Quae ritur, utrum hoc factum sit eorum, qui ad chorum pertine bunt, muSicorum opera, an aliorum quorum. Hac in tabula in monodia pupae, ut vidimus, sebat per lusciniam, ei a men, quam Sacerdos canit, ut vel ea Ocent, qu3 Supra p. 45. diximus de Us. 5T , aut lyram adspirasse cenSendum est quo probat negotium responsandi gallo gallinace tribuere liceret, at mihi quidem prorsus non est credibile, Iurae cantum auditum esse aut nussum omnino instrumentum muSi cum Sed post Ustim canticum cantatum tibiis canebat corVuS. In Vespis quae cantantur a Philocleone s. 13 25 sqq. si tibiam habuerunt adspirantem ejus suisse tibicinae, quam ille secum duxerat, probabile est EcclesiaZuSarum S. S90 sqq. quem anus appellat tibicinem, ut Onodiis accinat, eum non fuisse ex iis, qui ad chorum pertinebant et in orchestra Ver Sabantur, sed comitem ipsius anus in prosceni stationem habentem, quovis pignore contenderim. Illa quatenus apte cogitari possit comitante tibicine progressa esse, e loco, qui est Vs. 7 sqq. accuratius perpenso elucet. In3Tum S.I30l sqq. Aeschylus, quum Euripidi quaedam caninturuS St, lyram oscit et mox anum testis crep9ntem. Ergo illi Ver Sibus non accinuit is citharista, qui ad chorum pertinebat.

Hinc, ut in transcursu moneam, OrSun conjecturnm 3pere

liceat, poetam, qui inducitur hujus de qua gimus, fabulae s. 904 sqq. et Cinesiam dithyramborum poetam, qui OS V s.

13T1 in scenam ingreditur, si ea, une canunt, c3rmin I, citharam vel lyram habuerint adspirantem, tale instrumentum musicum ipsos secum attulisse. Quin Lysistratae loco, qui est Vs. 124 sqq. vel chor Lacedaemoniorum et, ut Videtur sal tem, Atheniensium concinit tibicen ad chori tibicines non per tinens is enim tibicen illis hominibus et antea aderat in ter comi SSandum, ut mos serebat, et postea ipsos e aedi bus egredientes comitabatur. Secundum haec, si vera Sint Omnia, quae diximus, probabile videri potest, monodiis, quae proprie appellantur, et omnibus carminibus ad alios, quRm ad chorum proprium pertinentibus, si instrumenta music bR-

88쪽

berent adspirantia, Vulgo non concinuisse chori musicos, sedulios, ad solo Scenicos pertinenteS, eosque certe ut plurimum in prosceni Versantes qu3 Sententia Vel per se habet, quo commendetur, et egregie concinit cum iis, quae testimoniis scriptorum veterum nixus disputavit Salmasius adii ad Scripto

res . . p. 24 sq. In Ranis inde a s. 126 Euripides Aeschylia quaedam et eschylus Euripidia quaedam recitant. Ex illis quae priore loco posita sunt, tibiam habent adspirantem, une OSteriore, citharam vel Jram haec lyram. Ante illum versum in libris Scr. haec reperiuntur. OSita: δια λιον προραυλεῖ τις, ad quae haec verba adnotaverunt

πολλάκις ναοι δὲ διαυλιον ἐγεοθαι ταν γουsci Πάνzων γενο/ιεννης ενδον ὁ υλλὶ et ἐν αον esse Schneideri l. c. p. 215. Igitur quisquis haec Scripsit, existimasse videtur, tibicinem cecinisse ad chori musicos non pertinentem. Idem id ipsum statuerit de eo, qui Subinde cithara concinit Euripidi, necesse os t. tque eum jure ita seciSSe, ea demonstr3nt, quae S. 1304 sqq. eschJlum deprehendimus gentem. Is enim quum in eo est, ut Euripidi illa canat, lyram poscit et mox anum testis crepantem prodire jubet certum est igitur, versibus Euripidis ab Aeschylo recitatis non concinuisse cithariSinni, qui ad chorum pertinuerit. Secundum haec, quae de Ranarum loco esse cimus, judicandum erit de iis, quae in ea, de qua agimus, sabula canuntur a Poeta, Vs 904 sqq. et a Cinesia dithyramborum poeta, qui post Vs. 13TI in scenam ingredi

tur, - sed quid tum usu Veniebat, quum carmina cantaban tur, choro et Scenici communi I, quae Irmina Iost to; Ρ- pellantur Graeco vocabulo Num iis, quae a scenici canebantur, propriu quidam muSicu reSΡODS9bat, an unu eX

iis, qui choro concinerent Tulis cominus hac in sabula re peritur inde a s. 400. De hoc facile quidem aliquis hanc ferat Sententiam, ut pupae concinuisse Procnen probabile osse dicat. At id mihi quidem non est credibile, partim ea

de Bussa, quod luscinia alias semper expressi Verbis X citatur ad canendum, partim ideo, quod hunc celeberrimum unum musicum suisse verosimile ducimus. Non nego equi

dem, fieri posse, ut unus ex tibicinibu chori responsandi negotium suScepisse putetur . Sed quidni statuere liceat, uti

89쪽

quem tibicinem non dSpectabilem Upupae concinuisse Sed haec, quae haud 3nquam certa posui decieta, aliis me doctioribus atque acutioribus relinquo judicanda. - ibicines non ad chorum pertinentes, aeque atque e luscinia et de corvo jam Supra conjecimus, geminas habuisse tibias, apparet etiam X locis LySistratae atque Ecclesiariis arum modo cita tis utroque enim loco quamvis de uno solo tibicine sermo sit, appellantur inmen illo et te φυσαν ζst et i φυσαλῖ δ'ες, hoc οἱ αυλοι. Geminas tibia quum in Avibus agenda ita gestatas esse ab avibus chori tibicines repraesentantibus consentaneum Sit Statuere, I ut pie referre rostra Bpertu Videri possent, acile aliquis e inclinet, ut censeat, illis avi bus personas suisse, in quibus fixae essent tibiae. Aves uni versas personat3 1 utSSe, recte jam Genellius monuit . c. p. 260, adn. I aliis ductus rationibus, atque etiam nos id ipsum saltem in gallum gallinaceum cadere certo assirin 3re Budemus. Sed alia res est de avibus tibicines agentibus. ibicines etiam alias personis caruisse, de rationibus, ut mihi quidem xi dotur, satis idonei contendit Genellius p. 154. Utrum igitur potius statuendum erit, B tres aves solium modo inter ingrediendum, per quam OccISionem reliquae nihil, hoeni copterus auca Idmodum Inebcti, perSOnas gestasse enSque postea, quum Spectatoribus terga obverterent, deposuisse; ncredibilius videbitur Comico condonatum esse, quod OStu laret, ut geminae tibiae manu tentae pro rostris haberentur Hoc certiSsimum St, neque lusciniam neque corVum gestaSSupersonas videri osse vel eam ob caussam, quod capistra habuerunt. --3tio, qua Itori musicos ingredientes depro hendimus in orchestram, Singularis est. Prodeunt enim illae aves non Simul cum choro, Sed quamquam uullo inmenante, quam hic progreditur in orcheStram; porro neque ipsae adveniunt uian, Sed per intervalla, alia post alium. Diversa est ea prodeundi ratio, qua uti solitos esse tibicines sibi finxit Genellius I. c. p. 155. Dubitari omnino poteSt, utrum uua tantun merii, an variae. Quod ad hanc, quam in Vibus Videmu usu venisse, attinet, eam ipsam acile alicui Videri possit ea de caussa secutus esse poeta, ut ipsi occasio esSex explicandi, jocandi, satyram adhibendi ita, ut socii. Attamen, ex mea quidem Sententia, Comicus hoc modo minus bene rem

90쪽

Suam egisset, Si ejusmodi prodeundi ratio omnino insolita

suisset. Dubium esse non potest, quin musici chori per an dem portam ingressi sint in orchestram, per quam choruSipse subinde advenit. Sic enim mos ferebat; neque Secus factum esse quum liae acta sabula est, tam e iiS,mune Supra p. 52 monita sunt de soni a phoenicopter editi ratione,BΡΡ3ret, quam e Veri redditur simile, quod intervalla, per quae illae aves musicos agentes singulae prodeunt, sere nequa sunt ei, quod est inter processum ejus, uno mTωφαγὰ Dppellatur, Rique earum avium ad choreutas pertinentium, quae

primae prodeunt; qua re seri potest ut significetur a Comico,

quattuor illas aves non essicere gmen, quod unum totum OSSe et per Se Stare putandum sit, sed universu cum iis, e quibu chorus constat, aeque cohaerere atque Singula inter sese. Per hanc Occasionem non OSSum, quin moneam, USicOS, PriuSquam prodirent ad canendum, commorari solitos esse in ea theatri parte, quae a re ipsa Vocabatur et O ποσκω ιον,

de qua jam Genullius I. c. p. 47 rectius Statuerni, quam Schneideriis p. 8 sq. et p. 7 sq. Sequitur illii ex verbis Athenaei, quae sunt XIV, p. 631, hisce: οθεν καὶ λωποδω-

Orchestrae loco chori musici stationem ceperint. Tibicines neque enim Sermo est apud hos viros doctos nisi do tibi cinibus, stabant, si Genellium audis csr. I. c. p. 156 juxta, γε/ιον et κορυφαίους, Si dOsredum uellerum cis dissert, quae inscribitur Antian Zu dem Buche Aeschylos Eumeni

den, Gottingae a. 1S31 in publicum edit. p. 36. in ipsa illa

Bacchi ara, quae Graece appellabatur θυι ι ἐλ , ita quidem, ut Prius magis recesserint,iratinae vero junioris aetate et omnino iis temporibus, quibus tibicines impotentissime dominabantur in orchestra locum maxime in oculos cadentem tenuerint; Schneiderii l. c. p. S: Zur rechten und liken ei te der hymelen, it, suhrte ei nigeratusen undas Bretergeriiste de Orchestra, melche nebs dem eruste uia de I hymele einen Vota de Metiretali de Luschauer eniger emerkten aum