De coniunctivo Plautino

31쪽

- 24 includere ideo non licet, quia aperium est, inter Se respondere v. 555- et 557 non minus quam 559 - 60 et 561-2. Quin ex hac pari versuum structura singula mihi videntur esse emendanda. Ordior igitur a v. 557, in quo cumfodigio et Schoellio verbum nequam Verum Sse credo. Frustra autem illi interrogationis signo hos versus distinxerunt ). Ironica enim est dicendi ratio . De Junge arnaisirile hei Lum Quod si ita est, quid est propius, quam ut etiam in

o. 555- eandem ironicam dictionem accipiamus, atque

excidisso putemus in v. 555 verbum non clamost. 104):555. Videliset non parcum illum fuisse senem qui

id diserit.

. De Alte de das agis, a naisirlic hei Geighias . De omissa caesura media v. exempla a lolgi, allata p. 209-1l. Sed caesura media est, si scandimus pnrcum silum sonant littera m. id cum Lomano addidi, quod verbum iniser litterasci et Macillime excider potuit. Deinde versum 556 ita correxit itschi, quem Sequitur Leo: Quom ille, illi qui pollicetur, eum cibum poposcerit. verbo quom ex cod. B recepto pro ceterorum quontium et transpositis verbi pollicetur qui. Sed, quamvis impedita, non offendere debet ea verborum collocatio, quam praebent codices:

Quoniam ille illi pollieetiis qui eum cibum poposcerit, Vere enim lautina est quam optime illustravit Plautoque vindicavit Lindshoi 3. Cis praecipuo As. 323 et Rud. 1184-5 p. 3, ne alia addam ex similia ut Cist. 654

32쪽

- 25 Mil. 690. Verum priusquam galli cantent quae me e somno

suscitet.

At dixeris parum inter se respondere coniunctivum v. 556 popos rit et indicativum v. 558 denegarit. Ita saltem Acidalio visum est denegarit coniicienti, quem sequuntur Goeta et Schoeli. Sed adom haec est modorum vicicissitudo in causalibus enuntiatis relativis, atque in v. oen. 1030-3, quos supra laudavi. Errat autem Luebbertus, qui in Gr. Stud. I p. 6 hunc coni requirit, quia oratio sit qua sit, itemque I p. 26, ubi in v. 556 eum Ritschelio legit Quom se poposcerit. Quae lectio si vera est, coniunctivus non subiunctae orationi tribuendus est, sed causali verbo uom. Nam dici non potuit Videlicet parcum ilium fuisse, quia diae erit, sed quia diri ty).2. Concessiva vel adversativa vis est. Relativae sententiae: Mon. 361. Animule mei mihi mira videntur, Te hic sture foris, fores quoi pateant Mugis quum domus tua domus quom haec tua sit. l004. O facinus indignum et malum, uidumni cives, erum

Meum his in pucat o p pido

Lue deripier in ita, Qui liber ad os venerit cir infinitam periodum Rud. 393- supra p. 19 allatam. Puen. 965. Num tuom flagitiumst, tuas te populuris puti Semire ante oculos, domi quae fuerint liberae.

y Ad totam hanc periodum, qualem iam informavimuμ, e rues conferre versiis qui sunt Capt. 568. Tu enim repretus, Philocratem qui peres veriverbio.l Pol ego ut rem vi leo, tu inventu's vera sanitudine Qui convincias. in quibus versibus eadem reperitur ironia dicendi.

33쪽

- 26 Bacch. 178. Mirumst me ut redeam te opere tanto qua ere, Qui ut ire in nullo pacto possim, si velim. Blas k eetera quidem vero disputat de verbo possum, sed quod in hoc versu pro coniunctivo indicativum substitutum vult ei non in mentem venit, in concessiva sententia relativa coniunctivum suo loco esse. Quom adversativum: Capt. 146. Alienus quom eius incommodum tam aegre feras,

Quid me patrem par facerest, quoi illest unicus 'Ne hi quidem ullo lautino exemplo probari poterunt verba Luebberti Gr. Stud. II, p. 126: Conjuncti assimiliri an die indirecte Rede . eum haec sententia non universalis sit '. ut igitur eum Ditimares' contendere licet,

hoc esse verum lautinum exemplum coniunctivi post quom adversativum usurpati. Sed licet in his exemplis non soli subiunctae rationi coniunctivus debeatur, tamen eluce lacilius coniunctivum provenire in sententiis, quae ad infinitivum se applicant, quam in eis, quae apud indicativos sunt. Nam verbum regens, quo iudicium quoddam exprimitur, facile efficit, ut in subiuncta periodo magis excellat ea modalis vis, quae coniunctivum secundariae sententiae eliciat. 3. At cum subiunctione sola non affici dicimus sententias, quae in rebus certis versantur, unum dicendi genus excipiendum esse videtur. Nam ut ad irrealem aut tantumlmodo cogitatam negativam notionem coniunctivi, qui est in interrogativa aut condicionali sententia secundarium sententiam, quamvis rem certam exprimat, infra reperiemus

in Blaso De modorum temporumquo permutatione orgentorali 188 p. 40 sq. f indicatiun similis periodi: Capt. 955. Quid me oportet facere, ubi tu fudi vir falsum autumas.nbi coniunctivum ne cogitare quidem possumuA.' Diumar, Stud. xu latein Moduslchro Leipgi 189 p. 4.

34쪽

- 27 ea ratione assimilari, ut in re irreali aut tantummodo cogitata ipsa quoque versari videatur, ita ad irrealem notionem infinitivi a verbo aequom fuit 'pendentis assimilatur comparativa sententia in Trin. 175. Utrum indicare me ei thensaurum aequom fuit, Adrorsum quam eius me opsecrauisset pater' i. e. utrum indicarem adu quam opsecravisset . Haus chilim de Sehat angebe sollenp' vel asquom fuit, si indicassent adu quam opsecravisset' Confor Bacch. 196 564 et comparativas sententias, quas infra afferam p. 42 Poen.

276 et s. 434.

B. Indicativus. I. In sententiis, quibus certae res narrantur, Sive quae sunt sive quae actae sunt alve quae sunt futurae, numquam Subiunctione sola coniunctivus efficitur.

1 Rotativae sententiae, a quae adduntur, ut singulas voces non infinitivum)explicent: Bacch. 524. Num illi aequomst me consulere, qui cuMa mea Mendacium ei dirit. Capt. 147, Quid me putrem par Merest quoi ille est unicus '

Explicativae sententiae hae quoque sunt quae certum genus hominum describunt, a simplici infinitivo pendentes: Ρersa 266. Nam id demum lepidumst: triparcos homines retulos nidos aridi s

y In oen. 103 3 modi variantur in causalibus sententiis. v. p. 22.

35쪽

- 28 Bene admordere, qui salinum serno obsignant cum

sale.

Truc. 244. Semper datores novos oportet quaerere, Qui de thensauris integris demus danunt. demum occerunt A, demus danunt ceteriJb quae cum universa sententia penitus cohaerent, ut abesse non possint. Indic perfecti est: Rud. 1384. Quod serro meo Promisisti, meum esse oportet.

Ep. 31. Atque hae stultitiast me illi sitio ortere Domet quod fuetit uni in adulescentia. Men. 396. Qui lubet ire insitias mihi Facta quae sunt 'Merc. 463, oen. 72, 081 St. 100-l, p. 517-2 ins

Indic praesentis temporis est: As. 36 Ubi fit polentu, te forturae dicere. Capt. 396. Quae memini mora meras monerier. Poen. 1253. Nune quod boni mihi dei danunt , Eas deis est aequom frutias nos vere As. 381. iusce aedis esse oportet, Demaenetus ubi dieitur habiture. Cus 265. Illum mi equiust quum me illi quae nolo

concedere.

Truc. 769. De nihilo nihil est irasci, quae te non Deo fucit. Aul. 587. me est servi furinus frugi facere quod ego e

sequor.

36쪽

Indie futuri est: Aul. 210. Quaeso quod te percontabor, ne id te pigeat proloqui. D inst. 4 v. infra p. 33. 2. comparativa enuntiata: Cas. 89 Non mihi licere meum rem me solum ut nolo Loqui.

Trin. 311, 620. Nimium diffletles reperiri in umieum ita ut

nomen cluet.

3. causales sententiae, quae praesentis aut praeteriti temporis sunt, modos absolutae iunctionis semper retinent, non solum ubi adverbii vicibus languntur Amph. 266, As 80. Capt. 23, a prol. 7, oen. 125 sed etiam ubi obiecti loco infinitivis proxime subiunctae sunt: Capt. 259. Neque pol tibi nos, qui nos servas, aequomst

pitio vortere.

Merc. 782 Fortasse te illum mirari coquom Quod penit atque haec attulit. Item se habent concessivae sent qualis est St. 81 Quid mi opust, eum in eis Gerere bellum, quom nil quam ob rem id furiam meruisse arbitror psurbitrer ambin J, Cist. 26-7. D coniunctivo post quom adversativum in Caph. 46, quem modorum assimilationi salso tribuit Luebbert, supra disputavi p. 26.4. Idem valet de temporalibus sententiis, quibus certum quoddam tempus significatur Most. 220. Eundem animum oportet nunc mihi esse, gratum ut impetrarilsi, Atque olim priusquam id extudi quom illi sti b

37쪽

- 30 Amph. 739. Sed mulier, postquam eae perrecta A, te pro

digiali Ioni

comprecatat oportuit.

Trin. 1092. Res quom animum agebat, tum esse offusa in oportuit sc aquam . Capt. 955 v. p. 26'. Mon. 29. Ire hercle meliust te interim atque accumsere, Dum ego haec appono. Merc. 656. Quanto te afivst rus aliquo abire, ibi esse, ibi

rivere,

Adeo dum illius te eupi litas atque amor mis-8um faris' Persa 448. Dum stas, reditum oportuit. Pseud. 1126. Dum recens egi Dum alet, dum datur, devorari decet sciam. si A, dum datur dum alet ceteri Mil. 1329 Obsecro licet complecti, priusquam promisco. II. At indicativo passim exprimitur in oratione quae ab impersonali verbo pendet etiam id quod simpliciter sumitur, et quidem semper si praeteriti tempori est ver-hum secundari enuntiati. l. condicionales sententiae, quae in Plauti sabulis reperiuntur, indicativum vulgo servant ). Nec mirum. Nulla enim est sententia intra infinitam periodum, nequeus ulla futuri temporis sententia, in qua modus dispici possit. Contendere igitur possumus iure, qui necessario, adhibitum osso indicativum in his sententiis condicionalibus:

' Vidimus enim supra nullum certum Oxstar exemplum coniunctivi condicionalis sontentia ex ipsa subiunctione profecti.

38쪽

- si Indicativus praeteriti temp. est, rogenti verbo praecedens:

Amph. 20. Siquid istumst per iocum, Non aequomst id te serio Uaevortier. Caph. 95. Si di voluerunt , Decet id pati. 198 ne servitus si renit, ei os morigerari mos

bonust.

Poen. 40. Amans per amorem si quid fecit si, Milphio,

Ignoscere id te mi aequomst. Men. 95. Nam si amabas, iam oportebat usum abreptum

mordicu8.

St. 130. Nam aut olim, nisi tibi placebant, non utas

oportuit.

Poon. 25. Sed si properabas magis, Pridie nos te hue duxisse oportuit. Indicativus praesentis est in his sententiis, quae causalibus non nimis distant si siquidem aut quod , et quidem sequitur cond. sent in exemplis quae sunt: Amph. 29. Mirari non est aequom sibi si praetimet, Ep. 116-7, 586 Cas. 286, 27, in ceteris praecedit, quo magis absoluta ουse percipitur: As. 465. Si is est, eum esse oportet. Aul. 699. Merc. 1025-6. Mil. 229. Tubile' unus si recipere hoc ad te dicis, con-μmutast Nos inimisos profligare pos8e. Poen. 546 l072. Sed si itast, Signum esse oportet in manu uera tibi. Τrue. 222. Si eget, necesse est nos pati. Indie post nisi cis coni Cas. 52 p. 2l reperitur in Bacch. 704. Quid mihi refert Chrysalo esse nomen, nisi factis probo. St. 442. Diyitia ' Cooste

39쪽

- 32 Ex futuri temporis sent quae est

Cure. 555. Quid refert me fecisse , si hi me hodie deriserit pnil concludi potest Absoluta est hypothesis in Most. 239.2. Temporales sententiae, quibus in universali sententiarum nexu temporis quoddam spatium definitur, indicativum praebent: Merc. 550. Adulescens quom eis δ), tum quomst unguis

integerasse tuae quaerundae convenit jam dure. Ρὰrsa it 3. Dum manest, mura esse mortalis decet.

A simpliei infinitivo pendet temp. sent in Most. 379. Miserumst opus, Igitur demum fodere puteum, ubi sitis Duces tenet. Iruc. 301. D Bacch. 765 Mil. 1169, Rud Tl v. p. 20.3. Universales denique sententiae relativae, in quibus coniunctivum vidimus haud raro usurpari indicativum absolutae dictionis salvum praebent, a non solum ubi universali specie res certa compre-honditur: Most. 80 l. Lucri quidquid est, id domum trahere oportet.

- Omne lucrum huius emptionis.

Men. I 17-8. St. 2l Rud Il46 quisquis es in parenthesi , vel ubi certum hominum genus comprehenditur atque scribitur: Truc. 76 omnes qui quod dent habent.183. Non istare, mea benignitas, decuit te Dinuari, Sed istos, qui eum gremiis suis belligerunt λαr

b sed etiam ubi pronomen vero infinitum est qui - si quis, quicumque),

' II persona coniunctivus ad univorsalo subiectum spectans.

40쪽

α sive ad certos homines autos simul spectant unl- versales sententiae, quae quidem praesentis temporis sint: Bacch. 602. Nequam esse oportet, quoi tam iriegumentum im

tu integumentum inprobus es libri, corr. BothiusJPoen. 823. Satis spectatumst deos atque homines eius neel gere gratiam,

Quol Mi homini erus e s t consimilis, velut ego

habeo hune huiusmodi. St. 232. me sensisse iam opus est, quantum potest. Nam utrum universalis sit necne haec suturi temporis sententia: Cist. 46. Necesse est quo tu me modo voles esse, ita

esse mater,

dubitari potest comparatis verbis, quae sequuntur: si ita eris, ut solo ut nubas cottidie).β sive in periodo vere infinita genus quoddam hominum aut rerum simpliciter sumitur ac definitur. Persecti ind. est: Amph. 836. Quae non deliquit, decet Audacem esse.

Cist. 760. Aequomst reponi per dem quod reditumst.

Dat. o. ins est in Cist. 78-9. Praesentis ind. est: ΑΗ. 217 necessest facere sumptum, qui quaerit lucrum. Aul. 589. Nam qui ero eae sententia servire servos stulat In erum matura, in se sera condecet apemere. Bacch. 659. Vorsipellem frugi eonpenit esse hominem Pectus quoi sapit. Men. 970 crura quam ventrem oportet Potior esse quoi cor modeste situmst. 3Diyitia ' Cooste