De coniunctivo Plautino

51쪽

- 44

by quae cum universa sententia ponitus cohaerent: Indic persecti temp. est.

As. 136. Ingrata atque inrita esse omnia intelligo, Quae dedi et quod bene feci. Cist. 506 66l nuntio), oen. 1169.

Indic praesentis . St. Amph. 839. Non ego illum mi dotem duco esse, quae dos dieitur. Cas. 220. v. Supra. 858. Neque hoc quod relieuomst plus risuram opinor.

Mil. 231. Et egom impetrare dicosmi id quod petis.

402-3. Persa 510-I, Mil. 17. Quid est quod eruciat' 21. ea te facere facinora,

Quue istaec aetas fugere factu magis quum sectari solet. me crueiat, crueior' 2. Comparativa enuntiata sive parenthesis loco sunt: Aul. 815, s. 1011. sive ad sententiam necessaria sunt periodi membra: Indic praesentis . est. Amph. 516-7, 757. scio isture facta proinde ut proloquor. ΑΗ. 566 Futeor ut praedicas Herae Pera.

Capt. 78, Mil. 633 780. Men. II 30 Most. 35. Merc. 70. Nugas Fuisse credo, me ut quo pacto ego

distrahor. Persa 13. Fateor me esse, ut decet lenonis familiae. Truc 568 Meretricem ego item esse reor, mare ut est.

Ep. 306. Nullum esse opinor ego agrum Aeque erucem, quam hic est noster. Cist. 653-4, Ufr. p. 42-3 coniunctivos in Poen. 276 etris. 435. Bacch. Fr X Scio spiritum eius maiorem esse multo Quam folles taurini halitant, quom liques ni Petrae, ferrum tibi sit. Diyitia ' Cooste

52쪽

- 45 shabeant libri halitant corr. Hermann.JTrvc. 322. Piscis ego credo Minus diu lasare quam haec lavat. Indie persecti t. est.

Most. 710. sese Pelius posthae fore quam fuit mihi.

3. Causale sententiae sive adverbii vicibus funguntur, quae liberae fere sunt et ipsum verbum regens definiunt ut

As 82 Bacch. 59 Cist. 290 Merc. 521, 577, Most. 29, 1079. s. 476-7, sive subiecti aut obiecti loco infinitivis proxime sunt subiunctae: Aul. I 8. Istud male uotum arbitror, quia non latus fodi. Capt. 20. Sed hoc primum meis urigure tibi nolo, me insaniam

Neque tenere neque mi esse ullum morbum, nisi quod servio.

943. te Nolim suscensere, quod ego iratus ei feci male. Ps. 642-3. 4. Temporales sententiae: Porsecti indicativus: Men. 43. Et postquam es emissus curaum sc te nimis sub furca Scio. Prassentis indicativus: Ainph. 980. Volo deludi illum, Udum eum hae usuraria ore nunc mihi morigero. St. 701. Bacch. 531. Merc. 1010. hane polo prius rem agi quam meum intro refer pedem. Futuri indicativus in certa re:

As 869. Ego istu scio Ita fore illi, dum quidem cum illo nupta eris.

53쪽

Τruc. 190 melius iam fore spero, ubi te ridebit. credo , te ubi ideret JPoen. 726. Em istaec volo ergo vos commeminisse omniuMoae quom ad praetorem usus veniet.

Mil. 359 Credo ego isto erempto tibi esse eundum actutum retra portam

Dispessis manibus, afthulum quom habebis. habebis CD Gellius habet uis ' habetis By ridetis , in v. 35 exemplo By, extemplo CDB', perfundum Α, Nndum dem B uetutum ceteri, eundum GelliusJEtiam si cum codo legimus Credo ego istoc exemplo tibi esse pereundum extra portam, non est, quod offendat indieativus habebis in minimenti resutura. Sed negare non possum recte Leonem defendere lectionem ceterorum codicum eundum actutum his verbis: -perfundum et e pereunt m A rei sum quidem praebens sed sermonem minus plenum et lepidum quum P . Mirum adhuc esset, codices duo praebere verba iusdem notionis: aetemplo set actutum nam extemplo os in DB', exemplo in Byi, si utrumque salsum esset. His suturi indicativi Oxemplis opponi possunt ea in quibus coniunctivum supra repperimus Bacch. 58 76 p. 4 l. In coniunctivo aliquid incertae vel condicionalis notion trii nosso videtur quom - ubicumque o si , indicativus rem cortiorem ρddit o simul futurum tempus, quod in his x. insuper definitur verbis iam mor actutum, apertius designat. In Capt. 339 modus non dispicitur. Sed indic lat. exacti os in soud. 751. ΙΙ. Indicativus in sententiis quae universalos vel sumpta res exprimunt.1 Condicionales sententiae: Indic praeteriti temp. verbo regenti praecedens. Bacch. 1086. Sicut eum, si convenit, scio fecisse. Diyitia ' Cooste

54쪽

- 47 Most. 224-6. Si tibi ut acceptumst,

Soli gerundum censeo morem.

Mil. 272 et Most. 953 in tantum non in parenthesi. Indic praesentis temp. Verbo regenti praecedit cond. sent in his: Aul. 593. Si erum ridet superare amorem hoc rei esse offulum reor, Retinere ad salutem. Curc. 13. Indignis si male dieitur, male dictum id esse leo Morc. 519. Se tenue sceis, scio te uberius posse uere. 902. Most. 953 in parenthesi.

Ps. 375 Si id non udfert, posse opinor fucere me offl-stium meum.

id-adferto is-uderit corari Ρorsa 554. s. 1113. St. l. Rud. 181 3 96l. Nam nisi dat, domino dicundum censeo. Verbum regens sequitur sententia cond. in his: As. 947 Remur impetrari posse, si plausum sis elarum datis. Aul. 314 quod te scio Facile abstinere posse, si nil obviamst. Cas. 544 in ocem y l sine eum te nolo, si ceu atast. Mil. 326 istu promitto fore, Nisi commutas. Mil. 455. io dem, si omittis, isto me intro ituram, quo iubes. Persa 577. Veniri hunc nolo Si potest; si non potest iri hinc Olo, quantum

Trin. 53 Credo hercle te gaudere, si quid mihi mulist. Indie suturi temp. est: Capt. 575. Serro es, liber fuisti et ego me consido fore. Si huius hue reconciliasso in libertatem silium. Ep. Spondeo - me accepturum, si dabis. Persa 618 619. Nolo te mirari si percontabimur. Diyitia ' Cooste

55쪽

Εx Cist. 147 Men. 423-4, orsa 626, A. 25 nil concludi pote8h. 2. Temporale sententiae in infinitis periodis. Perfecti ind. est: Μost. 91. Nonarum aedium esse arbitro similem ego hominem Quando his I natus est. Prassentis ind. st: Trin. 638. Nullum benesteium esse dum id, quom quo fucius non placet.

cum uio quod eui ceteri quo B JFuturi temporis sententias, quas in certi rebus versarentur, iam supra tractavi p. 45-6.3. Universales sententiae relativae, a non solum quae universali specie res certa comprehendunt: Cas. 202. io viri censeo esse omne quidquid tuomst.

As. 536 h. Truc. 76 p. 32.b se otiam quae vero in sinita sunt: Indic persecti t. est: Bacch. 485. Nam ego illum perisse dico, quoi quidem pemit

pudor.

Cure. 102. Nam ubi tu profusu's, ibi ego me mi velim sepultam. Persa 637. Omne ego pro nilo esse duco quod fuit, quando fuit. Ps. 125 v. infra. Indic praesentis . est: Bacch. 385. ita esse arbitror, Homini umie qui si amicus, ita ut nomen possidet, misi deos ei nil praestare. Cure. 557. Quoi homini de sunt prodisii, ei non esse iratos puto. Diyitia ' Cooste

56쪽

Cas prol. 5. Qui utuntur vino etere sapientis puto Et qui lubenter eteres spectan fabia . Merc. 148. Ego bonum malum quo aeredi mia dari haud

desidero.

Persa 65-7. animus induci potest, possum credere' Trin. 4. In s. 1259-64 iunctura non satis onstat. Indio suturi t. est.

Cas. 221. Nam ubi amor e dimentum infiJerit f quoipis

placituram credo.

finierit BEV inerit Z eis. v. 484 obliterit, plurifurum YZJ.

Emendatio versus non constat. Ex Trin. 723- nil concludi potest. Vidimus igitur postes personae verba, quae praesentis temporis essent, eadem ratione atque post impersonalia verba coniunctivum usu venire in in sinitis sententiis, quae ad infinitivos se applicarent, quamquam etiam rarius hic. Nullum enim est certum coniunctivi exemplum in periodo quae tota infinita sit, quales coniunctivos post impersonalia verba supra vidimus p. 17-19. Sed quos coniunctivos postes personae verba iam vidimus, omnes sunt intra periodos, quae ad certos homines et res respiciunt in infinitis sententiis, quae ad futurum tempus spectant, et quidem post sentiendi verba nullum est ex. post

dicendi verba unum Mil. 4143, post voluntatis verba quattuor St. 686 Cist. 497, Bacch. 58 763, ad quos coniunctivos multos reperiemus respondere, ubi coniunctivum tractabimus, qui apud coniunctivos est. Indicativum contra invenimus non solum in certis rebus semper retineri, sed etiam in infinitis iuxta cum oniunctivo ita usurpari, ut vix in ullo ex contendere liceat,

necessario adhibendum esse coniunctivum propter ipsam subiunctioneni. 4

57쪽

m. Futuri temporis est verbum primarium. Obliquum coniunctivum quoniam dixi necessario esso usurpandum, si qua in oratione reddenda temporis ratio mutata esset, exspectamus, ut aeque affectos modos reperiamus, ubi quis narret, quae post dicturus sit, quam ubi quae iam dixerit exponat. Quam spem sallere videntur exempla Plautina, quae indicativum servant. Μere. 797. bo ad forum utque hue Demiphoni eloquar, Me istanc capillo protracturum esse in viam, Nisi hine ab dueit quo volt eae hisce aedibus. Mil. 239. Dieam Athenis advenisse eum amatore aliquo suo

Tam similem quam lae te lactis t. tum quam lue I laetis BCD, laete FZJΜοst. 5. Ex s. 13. oluerit nil concludi potest. D. Caph. 20. Dicam, ut adornet, siquidem sese uti olet. Nam post sentiendi verbum suturale obliquum coniunetivum dissicile est cogitare: Merc. 1017. Annos gnatus Maginta qui erit si quem sol-bimus Mortarier, queriti, qui erit DJ. Μ t. 175, orsa 400-1, 8 553-4. Sed praeterquam quod in comparativa sententia est indieativus in Mil. 239 et Most. 95 - ne in condiei aliquidem sententia Mero. 797 est quod coniunctivum miremur. Facile enim fit, ut quis quamquam futuro tempore verbi dicendi utens ea tantum eloquatur, quae iam uentiat. Ut si in Merc. 797 cogites eloquar id quod sentio vel quod ni ertum est me etc. Ita quidem contendere licet in cotidiano sermone suturi temporis verbis non aliter amet modos subiuncta periodi atque praesentis.

indicativit in Rud. 1230, Trin. 849 frix. p. 12 allata.

58쪽

- 1 Sed certo ostendet sermo Ciceronis examinatus, obliquam orationem oriri, ubi quis eadem verba, quae post sacturus est, velut notis circumscripta iam nunc reseri, quasi re vera alienam orationem reddens..Nominativi eum infinitivo exempla melius postea omnes persona complectentes tractabimus. Hic tantum commemor nullum esse coniunctivi exemplum postes personae

verbis.

59쪽

Secunda personas orbum est in primario enuntiato. Si una cum advigio obliquam orationem p. 4 appellamus eam, in qua verba et sententiae reseruntur, quae non eius sunt qui loquitur, sed alterius, nescio an dixeris par esse I personae verbis orationem obliquam non minus subiungi quam II personae vocibus. Aeque enim alienum ab eo qui loquatur esse eum quem appellet atque eum de quo quid narret. Quod verum esse tibi ita quidem concedo, ut dicam oratione obliqua uti eum qui loquitur, ubicumque significare velit non sua ore ferre verba atque sententias, sed eius ueni appellet. Tamen etiam sic intercedere discrimen inter II et III personam statim vid0bimus. Multo enim maior hic est ei qui loquitur potestas, ut sua ipse verba et sententias inmittat atque I personae verbo regenti subiungat. I. Praeteriti temporis verbum primarium, quod I personae est, oratio obliqua non minus aequitur, atque si III personae esset. A. Coniunctivus. Condicionales sententiae sunt: Amph. Fr. V. Quid minitabas te facturum, si istas pepulissem fores rcuro. 490 Memento promisisse te, si quisquam hanc liferali Causa manu adsereret, mihi omne armentum redditum iri. Diyitia ' Cooste

60쪽

- 53 709 Promistin, si liberali quisquam hanc aggerere n anu, Te omne argentum redditurum'

Promisisti EIFZ, Promistin J

Non obliquus est sed ut in Cas. 193 p. 11 concessivas notioni debetur eoniunctivus relativi nuntiati, quem secun dum enueium metri causa receperunt G.-S. et Leo in Rud 272. Quaene eiectae e mari simus ambae, Obsecro, Unde nos hostias agere noluisti huer Sed quod ad grammaticam rationem attinet, indicativus ο-dicum sumus perbens locum defendit. B. Indicativus necessario requiritur in Amph. 752, Cist. 607, 708-9, p. 97-8, s. 798 ad s. 500-1 non stabas quom, mussitabus clamen 668 p. 16 e)e Rud. 1186- p. 39. II. Iraesentis aut futuri temporis est verbum primarium. Coniunctivus obliquus usurpatur, ubi re vera alterius verba aut sententiae reseruntur vel ut apte ait Brix ad Mil. 301 heb se har de Standpunkt des Angere deten εrvor'.

1. Ubi affirmativa est sententia regens, obliqua oratio rite sequitur. Men. 848. Pugnis me notas in huius ore quicquam parcere, Ne a meis oeulis abscedat. Ne tum meis a ne iam his BbFZ, ne amiis e corr. Vahlen.JAul. 686. eis ut faeta pelle me quae tu velis. pellem aeque , . que ceteri.J Trin. 93. Quasi dieas, siquid rediderim tibi, 'mae peritass