Genuina Stephani Byzantini de urbibus et populis fragmenta. Abrahamus BerkeliusLatinam interpretationem & animadversiones adjecit. Accedit Hannonis Carthaginensium regis Periplus. Graece & latine

131쪽

36 ABR AH AMI, BERNELII. coloris, imo Graecis auribus plane insolita. Rh- scribendum est unica mutata litera: λέγε ne eis n. Non teram tempus in hac lectione asserenda, tantum indicabo, eundem Simmiae locum cxstare apud Strabonem lib. vi II, quod firmiter nostram conjecturam corroborat: recenset enim ibi Geographus ex poetis Graecis plui ima vocabula fine amputato, ut Mimi pro Μεα ία η, δὴ pro βεμ pro με σκυν, ροὰ pro ράλον, λι pro λώμ, Συροκώ pro Σιρακουσας. Deoique ex Sim-mia Rhodis subjungit idem exemplum, quod . jam producit Stephanus: Δωδω se' Καὰ Δώδωνίαν,

mam. .

O' πχνιυς μεbmλοιο ρες. J Ut haec verba probe intelligas, scire oporret, Stephanum distinguere inter gentilia secundum Upum loci quae

-ώηΘ et & qmb σωθι 0 9. inter illa quae ex Analog., aut ex lege artis, id est, s , πιπίωformata 1itat De ultima hac sermandi rationem, τίνα legimus in vocabulo , Cujus gentile non erat in usu, ita enim ibi loquitur:

que hoc loco per artificialem formationem nihil aliud

132쪽

ANIMADvERSIONES. 37 aliud intelligit, quam gentile , ex lege artis formatum. ipo Tia niς ἀρμβν ὰς πιπηνθ is Fateor ingenue , me haec verba clare atque dii tincte non percipere. Occultum hic latere.vulnus , firmiter mihi perstiadeo, quod quomodo curetur, difficulter dixerim. Si locum ita constituas sensus

Hanc lectionem in versione, quantum Potuerim, expressi. Tο αρρηὼν apud nostrum Stephanum in-tistatum denotare, liquet perspicue in voce Bε-

ior TR ν τοι ΔΔωλον- . J Noster του ultim pcrmittit, ii ex lege artis & κα, -ν illud a voce Δωοών mrmemus, cujus κλ ν pluribus probavit. Et alium sensum non habent verba Hermolat in Epitome, ubi de hoc gentili scribit: λέγε) Δωσὶ , ἐς το ἐθνικὴν es ρη-s. δε Δονα ι . Id est: a voce Dodon non reperitur gentile καβ τ ἐπιχώριον τυπον , sed καb' ἀχνίαν formatum. E G cis neminem, e Latinis Claudianum novi, qui illud gentile usurpaverit, ita enim ille de Raptu Proserp. de data populo leges, ct glande relicia Cesserit inventu Dodonia quercus arsis. Voce Δ- - passim Graeci & Latini utuntur: Graecorum testimonia producere supervacaneum existimo, utpote quae apud auctorem nostrum hoc tinemate frequentiora Occurrunt. Habet hoc gentile Justinus lib. xvis cap. m :Sed Pyrrhus cum in templum DOD ONAEI

133쪽

38' ABRAHAMI BERE ELIIDυis venisset. Et Livius lib. v I ii cap. xx Iutisexandrumque. Epiri regem, ab exule Lueamo interfectum, sonet Do DO NAEI Detis mentuaos ZisSπια Δωbruma. J Locus est desumptus ex Iliade Π. φε Κειαν .J Auctor priscae Comoediae. cujus Horatius meminit: polis atque Cratium , Aristophane uepoeta Aque alii , quorum comoedia prisca vir rum es. φν Ποι--η Παν,--. J Lego confidenter: ἀνη Πελάωη Πεν. υις. Stephani Epitomator inta sic scribit: Πελίω η, πολις A ιμ. λιγ e TDλ-

Zoo Α'ποα ι . J Locum transcripsit noster vel ex libro i, vel ex lib. iv. Apol. Rhodii, nam utroque libro hic versiculus legitur. Idem quoque Apollodorus libro i, Biblioth. affirmat de navi Arso Καυ ιυ τί απρο ραν μέρμεσεν Κ,νιῆφωνηεν εχουσα ολον. Et Valerius Flaccus principio sui operis huc respexisse videtur: - , Canimus steta pervia nautis

Fatidicamque ratem.

Id est vi φῆψ. Cujus praedictionis illusti e exemplum adfert Apollon. Rhod. Scholiast. ad lib. I.

134쪽

ANIMADUERSIONES.foeminas adscivit, quemadmodum legimus apud

ἀνθων εις προφητi- /O- , ταις Δωλον Initio quidem viri fuerunt, Tomari sive Tam uri nuncupati, qui praedicerent, sicuti ex Homero, interpretes Dei nominante, non obscure liq uet: verum interjecto longi temporis spatio, tres amas ad hoc ministerium sunt delignatae, auctore Strabone tib v I i, de iis sic scribente : Κλ

proxima Timarete, dc natu minima Nicandra appellabatur, quemadmodum in Euterpe docet Herodotus, A ex illo Sophoclis Scholiastes, nee non Eustathius ad Odysi eam E. pag. I 76o. Uerum hisce vetulis, quia una earum mala fide oraculum ediderat, non erat licitum Boeotiis oraculum sciscitantibus respondere: gaudebant enim illi hoc privilegio, ut a viris, non autem a UCtulis oraculum acciperent, qua de re sic scribit Stra

ἀγαθά. J Hujus etymi ratio non plane absurda: visa fuit Eustathio, ita cnim ille ad Iliad. Π. ubi non tam disteri ab Apollodoro, quam ejus sententiam accuratius describit. E Gι n Δαδων

etymologiae ratio Eustathio anilisse videtur, ita enim

135쪽

o ABRAHAM IBERE ELII enim se ibit loco jam proxime allinato. Ου- δρ

t e . Δώδε ναοῦ - Themiitio longe alia fuit mens atque opinio, Jovem enim ex illimat Ρelas cum , Apollinem Amyclaeum, dc Mercu rium Cyllenium appellaria linis, Quae praecipue mant atque conservam, ita enim ille Oratione x, ubi refert Scipionem Alricani cognomen obtinuisse: Og--ε , τον εὐ

gebatur, qui data occasione unum aliquem dedicatorum apud se tripodum noctu auferentes, di vestibus occultantes, clam Dodonam deportabant, ut Strabo lib. lX auctor est: πιις ρυ πιι

νυκlasto λυπυλ δωποις, αν λοιγα ηπιπη φορῶν εἰς Δωδωνίαν. νὴ Δια ετ ηχν.J In apographis, quae videre licuit , legebatur :-τ-: sedlemonem editam praefero. Nos locum alio modo, quam repraesentabat vulgata editio interpunximus, ut tanto melius responderet Eustathio, eandem sententiam ad OdyssE Pausis-niae adscribenti: Δηλον ι Y ως - - ς ε τὰ πια-

136쪽

ANIMAD PERSIONES.

merito repudiatur. ai Tu Πολιμωνι. J Sic Polemo Perlegetes cognominabatur ab accuratissima rerum omnium descriptione, quas polleris relinquebat: dc quemadmodum quatuor libros composuit, teste Strabone libro Ix, de Donariis in Athenien-1iti m arce dedicatis, sic ille mea sententia non erraret, qui statuat Polemonem accuratam templi Dodonaei delineationcm exhibuille.

artem , qua insimulatur Aristides Stephano nostro, discipulos doctoribus suis factitasse , non opus est ut pluribus demonstretur. Suidas mentionem facit de Arillide Rhetore, qui tempore Trajani floruit, de Polemonem Laodicensem,

dum speciosa videantur , non tamen hoc loco Polemo, nec Aristides intelligi possunt, cum is, cui Perlegetae cognomen erat, tempore Ptolemaei Euergetae vixerit, de discipulum, Trajani tempore florentem, non habuerit. Mirum pro secto, quod Eustathius ad Odysi E. hanc Dodonae deseriptionem non Aristidae, sed Aristoteli adscribat, ita enim ille: A Gςοτελ-ει

κ:ουειν, την- sis νον Fortassis in Eustathii exemplaribus Κνω. exaratum fuit, ex cujus compendio editionis praefecti postea secere, quod nunc legimus. f Usi Λε-

137쪽

ο ε ἡ Δώλινα. ἐλέλου. Themistio longe alia mitmens atque opinio, Jovem enam exiitimat Pelasgicum, Apollinem Amyclaeum', & Merct rium 2yllenium appellari a lchis, 'uae praecipue metiant atque conservant, ita enim ille Oratione X, uti refert Scipionem Africani cognomen obtinuisse: Ούτω d, e σους-οιμαε υιλὼ φ, d.

lectionem editam praefero. Nos locum alio modo, 'uam repraesentabat vulgata editio interpunximus, ut tanto melius responderet Eustathio, eandem sententiam ad Odyss E Pausaniae adscribenti: Δῆλον A' ως ---ς ε νά --

138쪽

merito repudiatur.

Π Tu et diγητῆ Πολερυωνι. J Sic Polemo Perlegetes cognominabatur ab accuratissima rerum omnium descriptione, quas posteris relinquebat: dc quemadmodum quatuor libros composuit, teste Strabone libro I x, det Donariis in Atheniensium arce dedicatis, sic ille mea sententia non erraret, qui statuat Polemonem accuratam templi Dodonaei delineationem exhibuisse. 2lI Κα 'A'ριπιδε τά τουτου με&γεγραφοτ .J Hanc artem, qua intimulatur Arithides Stephano no stro, discipulos doctoribus suis factitasse , non opus est ut pluribus demonstretur. Suidas mentionem facit de Aristide Rhetore, qui tempore Trajani floruit , dc Polemonem Laodicensem,

νη λοιισκαὲλ -F ρητορ λ. δε λά ris st' o si. Verum licet haec admodum speciosa videantur , non tamen hoc loco Polemo, nec Aristides intelligi possunt, cum is, cui Perlegetae cognomen erat, tempore Ptolemaei Euergetae vixerit, A discipulum , Trajani tempore florentem, non habuerit. Mirum pro- .secto, quod Eustathius ad Odysi E. hanc Dodonae descriptionem non Aristidae, sed Aristoteli adscribat, ita enim ille: A emri 1ςn, AO ἀλκς ειν GH εχώ π ποτερου ,-s ἀδελ-

τον δε τυπῆ μον ἡ ν. Fortassis in Eustathii exemplaribus Α'm . exaratum fuit, ex cujus compendio editionis praefecti postea secere , quod nunc legimus. , f Λι-

139쪽

IO Λεννῖ- ν B .J Numeri nota non fuit in contextu MS, sed in margine, ut mihi antigraphum fidem fecit. i' Πωλένουν e. σῆ κνώγον Accuratissimam hujus flagelli descriptionem habemus apud Strabonem in Excerptis libri v ii: Cujus integrum locum vide commentario Sy.

in pag. 3I. -

. δδε r ω -- Lectio deturpata 8c minime ferenda: rescribendum est: ιμάνως De hac emendatione nemo dubitabit , qui locum Eustathii pmxime allegatum inspexerit. δ Αι κόφους um' si minisci .J Huic non dissimilis est narratio, quam legimus apud Plinium lib. xxxv I cap. xx II, in descriptione labyrinthi, quem sibi Porsena rex Hetruriae sepulchri causa fecerat sib urbe Clusio. Supra id quadratum pyramides flant quinque, quatuor in augulis, in medio una, in imo ιata pedum septuagenam quinum, alta centum quinquagenum: Da

fastigiata, ut in summo orbis anem petasm -- omnibuου si impositin, ex quo pendeanc excepta

catenis tintinnabula , qua vento agitata, longe sonitin referant, ut Dodona olimsed um. Tαρρῶ .J Hujus scriptoris etiam fit mentio in voce Θεμαλονίκη, ubi sic scribit Epitomator: Λουκειλλ n o Tαιμῶ iacti Θεμαλονλειβσλίον ερραψεν. Non puto nostrum hoc opus innuere, sed quod de Proverbiis consignavit. δι Ω'ς Θμερμου se Δωδαπης Dubito de fide hujus loci: mallem rescribere : ους λιτ μυεργου ἡ ΔωDνης μασουιχς. Quod epitheton Homerus Iliad. Π Dodonae attribuit. 1 δ Μυρπιλίω τε His. J Est sine dubio nomen foeminae loquacis, garrulae 8c rixosae, quae a Meinnandro in scenam introducitur &. Dodonaeis te

betibus

140쪽

ANIMADvERSIONES. 43betibus comparatur, quia nimia verbositate de vociferatione illorum aures Oisendebat, quis mel eam movissent. II ερας ποιεῖ λτο ΔωLνέδον αν πικίον. J In antigrapho, quod ex membranis Segulerianis erat transcriptum, legebam χαλκῶον, quod non priefero, licet etiam apud alios inVniatur: verum o Δωδε νεῖον, quod etiam Anti- graphum exhibebat, nequaquam probare possum. Sine dubio rescribendum est: απρας -

net tinis scribit, qui Stephani de Gentilibus opus

Κεραὶ νες. De alio Rhiani loco nullam mentionem fecit. Κεροι νες.J Gentem hoc nomine non novi, cum nemo geographorum cam noverit. Suspicor hic aliquid monitri latere, quod fortassis cu- v. raveris sic legendo: A -ρ Δωνύῶνοι, ηο P σεσηροὶ Μελαὶ,εῖς. Arcadiae urbs est Μελωνα , unde deducitur civis nomen Μελ- ς : ejus quoque Rhianus meminit, uti suo loco apparet. Pollet quis hunc movere scrupulum, Mehenas in Arcadia & Donet-tinos in Epiro sitos esse, ac proinde hic non debere conjungi populos, vallo locorum spatio disjunctos: verum sciat is, a Rhiano versii sequenti Donettinos & Caras recenseri, qui toto orbe divisi sunt, nam illi Europam, hi vero Aliam incolunt. λ*6 Δω res οὐ et i Is σακω κολπω. J De hac

insula sic scribit ille, qui Stephanum contraxit: