장음표시 사용
121쪽
x6 ABRAHAMI BE RELII centum in locis utitur, licet nusquam comme tariorum in Homeri Odysseam meminerit. νγ Ουτυς.J Pro .-s in Epitome ς eXvaratum est, quod ionge praefero: nam jure meritoque Philoxeni sententia a Stephano tanquam ' falsa damnatur atque rejicitur, quin nemo e veteribus geminam Dodonam, alteram Thessaliacam , alteram Thesproticam statuerit. Si Dodona alibi Thessalica, alibi vem Thesprotica appelletur , hoc ita accipiendum est, quod nunc hi, nunc illi eam sui juris sive ditionis fecerint. Omne dubium solvit locus Strabonis, qui lib. vI
quet clarissime, antiquitus indisserenter Dono- nam Thesprotis M Molottis adscriptam fuisse. Locus etiam egregius, nostram hanc opinionem confirmans, legitur apud A schylum in Prometheo Uin hisce verbis:
Tιωτ ο risu, σή προ-προι hvsi. Plura in hanc rem h veterum monumentis testi monia peti possent, sed nemo, ut spero, manifestissimam veritatem rejiciet. γ E, , το μι-mιν - ἡ δευος. J Vox μουσεῖον non erat in membranis Segulerianis , locus ibi hunc in modum conspicitur : - η πνρυ .sν. Unde conjicio, fortassis legendum esse : Iω-πυερο θυος. Sic mox sequetur: ἐ- ω Δωιών ἐμαντευεν. Sed parum refert, quocunque modo legatur.
122쪽
3 To ἀμπι ΣεΜοις. J Est locus Homeri ex Iliade Π. De Sellis suo tico ad Stephani Epito
ro de Origine contra Celsum, qui libro vi I, sic quoque hunc locum legebat. 3 Tον ιυ --J Est locus Homeri ex Odyss E, qui integer ita se habet: b. ει Δώλ ί- φαγ βέμνι',
timam vocem substantive pro templo sive fano habeas : tali enim accentu notata apud Hesychium ωκουν ερρεον denotat. Occurrit hoc significatu apud Heli um in Magnis orientalibus. cujus verba hunc in modum sunt corrigenda:
Nolo diutius. meam dissimulare conjecturam: censeo hunc Stephani locum esse mutilum, tapro ναῖον sesibendum Βωoων- ον, nam de Iove imquitur, qui a scriptoribus nonnunquam Dodo- 'naeus , Bodonaeus di Phegonaeus nuncupatur. Hanc indubitatam esse lectionem nemo, in dubium vocabit, qui paulo attentius totum locum
7 Zia δέ D- ιν νωέ. νηγωνἀa. J Et hunc locum leviter esse corruptum , firmiter mihi persuadeo: si mei arbitrii res foret, rescriberem: Σίωὴλ l n νει- Φημναῖον. 78-Lexieographus ille non est intelligendus, qui non tantum Stephani, sed etiam Hermolat Epitomatoris aetate inferior est. Fuit alius Suidas qui res Thessalicas consignavit, c. ius Strabo lib. uri, de Apoll. Rhodia Scholiastes meminit. da Καῖ
123쪽
γρ Καὶ νου--J Huic loco aliquid excidisse, quod ad sententiae perfectionem iacit, non est quod dubitem : Fortassis legendum,
80 EJY τρέφουm BisAνO.J Et hunc locum a mala manu esse, certissimum est: Videtur hoc modo emendandus: E'Moyιn υ καBωλήκ. Scilicet apud Suidam in Thellaticis ambigua haec scriptura olim conspiciebatur , quidam codices , alii vero Βωdυνήου
praeferebant.. . 8 Πολιν F ἐινα Βωλων . J Hujus meminit otiam Stephanus noster suo loco ex Apollodoro, ita de illa scribens: , πολις Περραμοῦ-, ως Α'πολολορο ς. Οι δ 'o mei, ΘνΗαλίας , -ο Bωδώνου ἡρω a πολλς, B Verum eadem est, sive eam Bodonam sive Dodonam vocites , dc in Perrhaebia colloces: Nam Perrhaebi olim etiam Thessaliam incoluerunt, unde a Lapithis pulsi sunt
8 Κλοω. J Ab Epitomatore in voce cφυρον, Cineas Rhetor appellatur. Strabo libro vi I etiam
hujus meminit, dc Pindari Scholiastes ad Pyth. Od. x circa finem, sed existimo ibi male hodie
83 Usto inrasabνη γαπιζων τὸ β α πιον. JHisce verbis apertum in esie mendum, nemo non videbit, qui rem probe examinaverit. Mirum est prosecto unicam literam totum locum ita posse turbare, ut inde vix sensum elicias. Reponendum est, Ε σωφο AJ in μνημα άζων τὸ β Α'istia. Firmiter enim apud me statuo, Epaphroditum in Callimachi Quaestionumi libros commentaria edidisse, quae hic a Stephano citant , Sic quoque Theon illud argumentum tractavit apud Eumologici Mag. Auctorem in voce
124쪽
verbis nomen Callimachi abesse , sed res eii notissima , antiquos sine auctoris nomine, Qua stionum sive Arnῶν libros citasse , qui non nisi Callimacho attribui possunt. 8 A'κε Δρ ξ J Hic talptor 8d Plutarcho cognitus in Themistocle, M Elym. Mag. Auctori in Δωδε νοῶ , id praeterea nostro in Μεγαλ --λις, ubi divulgatum A κε πόδε ρύ , sed reitituendum ex illimo A,ε Δρ . Fuit Megalopolites& de Urbibus scripsit. 8s A- Δωδbis F Διος Ο Ευρως ς. J Fortassis scribendum est Δωδωνος si Διος: nam τὼ Δω-δύνου casum rectum nusquam invenies. Igitur secundum Stephanum nostrum alia fuit Acestodo ri, alia vero Thrasybuli de Dodonae etymologia opinio. Acellodorus id nominis deducit a Dodo-ne Jovis V Europae filio : Thrasybulus vero a Dodona una ex nymphis Occanitidibus. Elymologici Magni Author horum scriptorum opiniones confundit , ubi in voce Δωδε ναου tradit, illos refecte, Deucalionem in Epirum post diluvium adventile , superstites cataclysmi Congregasse , dc locum quem condiderat, a Jove MDodona una ex Oceani num phis nuncupasse. Verum quia Etymologici verba mutila dc malo
Οουλω e A κε ωρα . Haec verba si conseras cum
125쪽
3s ABRAHAMI BER EL Diis, quae ex hisce scriptoribus Stephanus perhubet, utramque opinionem non conspicies; adeo utfirmiter mihi periuadeam , ultima in Elym logo verba esse mutila, & iis quaedam excidisse: Fortassis totus locus hunc in modum est eme dandus: Κή-τῶ Δισς-Eυρωπις ω
modo locum constituas, di Thrasybuli ει Ace- dori sententia in istis verbis erit clara atque eonspicua. tandem prorsus lacunam observare licet in commentariis Didymi, ut putatur, qui ad Biad. Π etiam Dodonam Mia ἔν Δῖοι eρειας π σκ sera G,ν denominatam perhibet. Nihil enim insulsitis dici potest, quam Dodonam a Jove& Dodona ormpha nomen sortiri. Lego itaque 8c hoc loco: Δωλύω ζ Δὼς, η Δωδωνο1ς. L 'κυωία dic. Sed quid juvat antiquissimis Graecorum fabulis inhaerere : hisce relictis ad
ipsam potius veritatem transeamus. Admodum verisimile τῆς Δωδώνης etymon, ut ego quidem existimo, nobis communicavit nobilissimus a que eruditissimus acobus Palminus in sua Graeciae antiquae descriptione, quam admodum reverendus di eruditione conspicuus Stephanus
Morinus ex Galliis ad me transmisit, ut in hac urbe typis excuderetur, quod ob publicas hujus Reipubricae calamitates nondum licuit. Ut autem aliquem eximii hujus operis gustum lectori exhiberem , Palmerii opinionem de Dodonae evmologia inde delibare , atque ipsissima viri Clarissimi verba, ex cap. xLIv ubi de Molottia agit, huc transcribere non pigebit. Quod ad ely- .monia nominis causam attinet, Stephanus non
126쪽
, mihi persuadet cum suo Dodone fluvio, nec, cum sua Oceanitide nympha , quae in oceano, longissime a Molossia habitare debuit ; nec cum, suo Dodone Jovis 8c Europae filio fabuloso. H, fecerunt Graeci quidam auctores nullius aucto- ,ritatis suo more, qui semper heroum aut nym- , pharum nomina somniabant, ut urbium natalia, augustiora faciant. Si auctores habuisset notos , dc celebres Stephanus, eos proculdubio nomi, nasset, quod saepe facit. Et quia opinionum di- , versitas Indicat, nihil in eo certi aut verissimili , tudinis esse, a talibus fabulis lubens deficio, ubi, nominis causa evidens alia suppetit. Igitur nutu, lus dubito, quin a lebete illo celebrato, di ab , ejus seno, aliis locis inusitato, nomen locus ille, acceperit: qui lebes, vel a ventis vel ab homi , nibus pulsatus, dum ΔωΔω ingeminabat, no- , mcn dedit loco: nam reduplicatum illud Δω Δω, per ω mega rarissime vel nunquam in Graeca, lingua occurrens, id omnino evincere videtur. , De oraculo illo celebrato aeneo, quod Dodonae , , crat, locus est in supplemento libri vii Strabo, nis eximius, qui sic habet. στιθυ- es
, Id est: Proverbium Dodonam lebes inde, dictum est. AEneum vas erat in fano, quod sive , postium habebat viri simulachrum, tenentem, flagrum ex aere, Cor raeorum donarium. Id -
, grum autem trabim constabat catenis, que astra-,galos pendentes habebant, qui pulsantes aeneum, vas assidue, quando aventis agitabantur, ma gnos
127쪽
32 ABRAHAMI BER RELII,gnos sonos edebant. En prima notarum dc cam, panarum mentio: quod inventum nunquam antea visum, nomen imposuit loco ex soni si-
O' Τανιυς eo πιδάρ-Non est hoc loco intelligendus Apollonius Dyicolus, sed Herodianus, sui ab Eustathio etiam Tενικος appel- . latur, uti liquet ex commentariis ad Iliada B: O nTωικος- ἀτύ c. Τεχνικον λόγω τ Hρω- λαιον. Non dissiteor etiam Apollonium hoc nomino insigniri, sed is librum de Universali non consignavit, quod opus passim Herodiano attribuitur. Tεχνικος proprie is est, qui Artem, id est, Grammaticam docet vel conscribit. C. Iulius 'Rom. Grammaticus a Sosipatro Charisio Artis scriptor nominatur. Verum non semper τὰ Τεχνι- pro Grammatico, sed quandoque etiam pro Mathematici ve rerum Geographicarum perito accipitur; quo significatu apud Agathemerum lib. I cap. v I occurrit. Τοῦ Tεχνικῆ ΠΓλε-
Εt capite um ejusdem libri: νου Taχνικῆ Πόλεὶαγωου μο- νηδ. 87 Αια,1 r-λία. J Diligenter investigando, Dodonam Italicam nec apud antiquos, nec apud recentiores geographos Invenire potui. Fortassis incidit noster in depravatum Mnaseae codicem, quod istius aetatis scriptoribus sepissime contigit, in quo pro BAonia uve Bononia quae Italiae colonia & municipium erat) Σodone vel' Dodonia, vel simile mendum obrepserat: nam. B8c D librarios confundere aliquando, res est notissima & non inselens. 8. Μνασεας. Cum tres hujus nominis historici exstiterint, Berytius , Colophonius &Patrensis, dissiculter dixerim, quisnam hic intelligi
128쪽
. ' 'ANrM A nrelligi' debeat. Vide Vossium de lib. 89 Λοι- e Δωδών. Jregione & urbe sumitur: fluvius ' accentu, Δωm appellatur , uti liquet ex verbis Eustathii ad Dionylii perlegesin: i Ρον δε οπι Δω
'ς Ουττμε. J Non estvox sina: reponendum fortassis, it si OὐπΠυλκων γ nς ασαλιν.J Facili negotio de conjectura hanc lacunam quis regilere postet, legendo : N- si ου Ad M. Δωα , ουτε Πυ&κων-πις άπιίσω. Nihil occurrit melius divinandum, pressus vestigiis vulgatae lectionis di τῶν οἰνἶκαφων insistenti, in quibus lacuna non conspicitur. '93 Δινα ν μων Ζας. J In hisce verbis dandi casum, de quo Stephanus loquitur, non video. Locus transpositione unius literulae laborat. Legendum est: Δωδωνι ναιων Z υς orma MD- βρωmν. 93 Αυδῆι . J Alii ex autographo transcripse
s ψ Διοσων e. απλειαM. J Sic sebulosa intiquitas superstitiose credebat, columbas oracula, quae maximae auctoritatis di famae crant , e quercu respondisse: imo priciertim in honore erant apud εὰEtolos , dc eorum finitimos Acarnanas atque Epirotas. Ρausanias in Achaicis : Κοι MAH-ν
sunt valde ambiguae, quibusque duplex signifi-
129쪽
3 ABRAHAMI BER REDIIcatio veteribus attribuitur, etiam vulgari lingua Columbam, Thessalica sive Epirotica vetulam tamaticinatricem denotant. Servius ad Eclog. IxVirgilii: Nam in Epiro dieitur nemus fuisse, in quo responsa dabam columba quod ideo fingitur , quia lingua Thessala Petiades ct columba
ct vaticinatrices Cocantur. Optime quoque in hanc rem scripsit Hesychius: πιρο - ροι. - c. Δώ Mns 'ε-γ- μων' . Et mox sequitur: οι Η, ρῶτα 'γέρον-πεσβυῖλις. . Hic locus satis est integer A nulla suppletione, ut vir doctus putavit, Inis diget. Egregie quoque hac de m scribit Eustathius ad Odyss. E. pag. I76o. O' A. Sessisti eαμ-μ Δη- πιλειας, , οπ α
rodotus. perhibet , se ab antistitibus Dodonaeis accepisse , geminas Thebis AEgyptiis columbas avoleste , utramque nigram, unam quidem in Libyam, alteram ad Dodonaeos, quae fago insidens humana rece loquuta sit. Verum naec sacerdotum Dodonaeorum relatio ipsi Herodoto . fuit sulpecta admodum , &fabulosa habita: nam' quod mulieres a Dodonaris columbae vocatae sint, hanc ob causam ipsi videbatur factum , quia bar- barae essent, ic avibus quiddam simile sonarent. Locus quia egregius es . eum ex Euterpe huc transcribam : Πελειαν δε μει hκεουm κλη r πως Δωσι ναίων - τουδὶ - γ-mrae, λοπβαροι ηιαν. εύκεε δέ σφι -'. un φθουρα. Aaκονον nota πιλειάδα ἀν ωπινη-άνλα- λέγουσ1, ἐπιί π - μυε σφι uia η γιμη.
130쪽
γίς. ἐπιι τεω ποπω αν πιλειε φανθρωπίνη φωνῆψ εγξα- ; Etiam Servius mentionem faeli acisb. iii aeneid. de vetula quadam, cui Pelias no- amen erat. Circa hoc templum querem immanis fuisse dicitur, ex cujus radicibus fons manabat, quisuo murmure in tin tu deorum diversis oraemia reddebat :'qua murmura anus Pelim nomine interpretata hominibus di serebat. Plura hanc materiam spectantia colligi possent, verum haec sufficere mihi videntur. 93-In antigrapho inveni, - αχαλ-υν, quae vox est nihili. Vulgata lectio optime se habet, di non est sollicitanda. Simile compositum occurrit apud Scholiatam ad lib. I Apoll. Rhodii, ubi Herculis clavam totam aeneam fuisse perhibet. Xαλο ρει n, - λυροί , : τύ πως τύ
probam, perspicue liquet ex verbis, quae ex Menedemone noster infra citat, ubi tripodibus Dodonaeis His di τὰν ἡουν adscribit: Α- F
in Artemidoro: de in Scholiis ad Apol. Rhodii Argonautica Euphorio in Apollodoro: verum illa ad hunc locum non pertinent. Anium fuisse '. Apollinis F. Deli regem 3c sacerdotem, theol giae mythicae doctores passim inculcant. 97 Λεγεται δε ε ειή Ω l Haec phrasis non est sanie 2 coloris,