장음표시 사용
21쪽
ter non tantum sibi, sed etiam silio impubeii testatui
suit, unum dumtaxat iudicium est, nimirum solius patris, quando quidem filius in ea aetate iudicio catere iotelliis gitur. Ex quo fieri Papinianus voluit, ut de inoffeiose hiij impuberis testamento dicere malet non possit: quia licet sit testamentum iiiij. tamen iudicium eii patris, leg. Papin. s. g. sed nec impuberis, D. de in ricioso testamento. Nec alia ratio quaerenda est , quae illud quoque tandem evicerit, ut patris & si iij, quam iis duae sint hereditates , & personae unum tamen testamentum esse censea-
tui'. a eo verum est ex albitrio,& iudicio solo testan- iis aestimari testamentum oportere. Hoc ero ita constituto succedit iuris regula , quae supremi iudicii diuuionem fieri nunquam ea itu leg. . & s. s. r. D. delegat. a. leg. eum qui i S. inline, D. de his quae vi in dig. Quis
ergo iam miretur, quod vult Neratius, eum qui patri heres extitit, si idem filio impuberi exheredato substitutus sit, non sol uni hereditatem pupilli postea obuenientem praetermittere non posse, sed etsi vivo pupillo decesserit,iransmist irum hereditatem ad quemcunque heredem, . etiam inuitum , tanquam quae accresendi quodam iure paternae coniungatur, propter iudici j paterni, ex quo utraque hereditas des et tur, unitatem.' Idque est quod rinsinuare volui, cum scripsi institutionem pupillarem acciescere institutioni paternae. Non quas velim Neratium di xjsse, hereditatem pro institutione, sed ut commodius explicarem quo iure in hae speeie pupill/ris hereditas accrescat paternae. Nempe quia iacio testamento pendet hereditas ex institutione qua licet non mitius ut duplex quam duplex est hereditas, cum pit e silia, filio testatus est, etiam eodem institutoli de coalescit tamen in unum idemque iudicium patris , quod sicut unum ita& indiuiduum est. Si e vides b, cerescendi nasci semper ex indiuiduitate aliqua, sed ion eadem semper; at ex indiuiduitate hereditatis, si de unica hereditate agamus, ex indiuiduitate vero iudicit, si de pluribus hereditatibus, ut in casu Neratij. REs-
22쪽
Interpretatio conciliatio, l. triplici I a. D. e Perabor seges Litem quod Sabinus, 3. de idem D. de bere L in i t. noua su tilia S
. Mictore digna. . ' . post elior dubitatio mihi plus disse ultatis trabere
visa est, necdum a me satri bene forta sis, certe non
dum satis diluet e in libiti meis exp i est v
concilietur Paulus in l. triplici i a. D. de verborum s vilicatione, eum Vlpiano in l. Hem, quod sabinus I
Vl anus y Luantum ad tui ace escindi , hoc est , ut tu mecum explicas ad ius praelationis attinet . non elle contui ctos heredes, qui sine parie instituuntur. χε dPaulus contra i Imo coi iunctos esse , adeoque rς' de verbis eos qui sic institiiti su sit , Titius Gusuiusque hirides fumo. Itemque si detracto articulo, que, sic te irator scripserit t. Publius a uius, Lutius Intius heriari fumo. Quod sane, ut tu optime sentis, ita omnino accipiendum est, ut quod ad ius quoque praelationis attinet , comun- . . cii esse intelligantur. Nec enim de iiij accrescendi unquam inter heredes disputatur , nisi propter ius praelationis. Et tamen fatendum est, supradicta formula, siue copulam addas . sue detrahas , non xsse Minutum & Titium ex parte ulla institutos. Nan hoc unu ' est quod e scit, vi Paulus ab Vlpiano digentire videatur. Ego se statuo in tribus illis exemplis , quae primo loco Paulus ponit adiectis atticulis copulativis, Titius crvius ex paue dimidia heredes fumo, vel ita , Titius a uiu clue heredes sunto , vel, Titius cum Issuio ex partι dimidia heredes sumo, supplendam elle ne cellario separatam m- .stitututionem tertit coheredis , ut fieri possit locus quae
stioni de iure etHationis. Cui enim piaesertetur Titius
23쪽
in portione Moeuli. si alius coheres nullus ereta Ide que
nimirum in primo exemplo , itemque in tertio adiecta sunt verba illa , ex parie dimi ia , ne dubitare post mus, quin ponendum iit in alia parte dimidia. tertium quempiam fuisse ii, stitutum; et ii vero in secundo exemplo, de quo solo disputamus, eadem verba. preparte , aut ex D te dimidia adiecta non sunt. Id tamen non alia de causa factum videri potest, quam quod parum aut nihil intersitan addita sint, nec ne, dummodo tertii coheredis ii astitutionem, quam necessario subintelligendam eis: dicimus, ut termini habiles supponantur , ita conceptam esse fingamus , ut in ea mentio alterius partis dimidiae fiat, in hunc modum , Sempronius ex parie dimidia heres est, Quam suppletionem expiessit aperte Paulus in alijs exe-plis quae ui biicit in secunda legis parte, nulla adiecta copula, in vers. tiae amm. in illis vel bis: Veluti Luri, is Titius, Pholius Manius, ex paris dimidia he ιἀes sunto,uel ita, Publiui Maevius , Lucius Titius h reara fumo : Sempronius ex parte dimidia heres esto. Nec enim existimanilum est , Paulum inter haec exempla repetita dissimilitudinem aliam
constituere volitisse , quam quae ex alleuius copulae, vel adiectione, vel detractione constitueretur. Porrbcu tertii coheredis institutio expressa est his verbis, Sempronissex pari. dimidia heres esto, non habet res dubitationem quin priores, duo Publius Moeuius, & Lucius Titius, qua- uis sine parte scripti, si vel borum figuram nudam, & co xicem inspicias, ex parte tamen dimidia effectri ipso seripti ijnt,& idcirco in partem dimidiam Veni api,ac proinde non tantum verbjs, sed etiam re coniuncti intelligantur. Quae res sacere debebit, ut si sorte Titi j portio deficiat , soli Mocilio accrescere eam oporteat tanquam soliconivroo , qua tim μὰ iud Fralationis attinit, non etiam Sempronio , qui neque re , neque verbis coniunctus est,
quJppe non nisi ad aliam paricin dimidiam vocat M. Nam etsi poneremus Titium de Moeuium vel bis di unctos fuisse , quae disiunctio casum dubitabiliorem socere videri poisset, re tamen coniunctos,& in eadem por
24쪽
itione institutos. Puta hoc modo, mitur Titius ex parudimidia heris e ιο , Maevius ex parae qua Lucium Tutum he η-dem instituit, si es esto, Sempionius ex parae dimidia herer esto
quamuis dubitati probabilius possit, an tres semitos facii
sim, an velis in eundem seminem cum Moei o institutus sit i. idem tamen dicendum esset , ut in eundem semidem duo coacti, & coniunctim re heredes scripti censeantur,
propter subiecutam Semproni j ex parte dimidia institu
tio Lem. Sic enim Paulus ad finem legis ratiocinatur, tam aperte, non potuerit apertius. Quod si etiam inter ver- ς
bis disiunctos adiectio teiiij heredis ex dimidia parte instituti facit, ut inter priores duos sit locus tuti ccrescendi ,& praelationis, quanto magis idem faciet inter eos, qui α re & verbis coniuncti sunt) Quamquam enim in ultimo illo Pauli exemplo prio- 6 res duo heredes non sine parte . sed ex . parte instituta proponebantur, id est singuli ex parte dimi ὀia , man bat tamen illa dubitatio , quod ex alia dimidia videbatur institutus Moeuius , quis ex qua Titius , ut verba il- Ula , x qua parta Lucium Tutum heredem in Iunit, parem quotam, id est smilem dimidiam, iton eandem significa- Iet, ac si scriptum esset, ex quota parte. Atque ita haud dubie respondisset Paulus, si non ex dimidia parte nominatim scriptus suisset Sempronius : expressio illa dimidiae sola est , quae facit ut ad eandem unamque dimidiam Titius, & Moeuius vocati in*aque re coniuncti iu-telligantur, qui alioquin singuliun proprium ,& sep r tum trientem vocarentur, quasi ex dimidi js tribus instituti. Idem igitur multo magis probandum est, cum priores duo etiam verbis coniuncti sunt, quamuis sine parte scripti. Tanquam qui propter institutionem sequentem Semproni j ad aliam dimidiam vocati , non modo ex certa parte, sed etiam ex eadem, idest ex una eademque dimidia seripti existimentur. Hi e vero casus longe diuersus est ab eo , quem Vlpianus tractat, in quo P necdum est, fuisse Sempronium sines parte institutum,
25쪽
hoe modo , Titius o Myuius h redes sunto , Semp haeres ιΠο , in qua specie Titius de Moeuius verbis quidem
coniuncti sunt, sed non etiam te, quia sine pati e instituti sunt , nec quod adiectus sit coheres Sempronius sacere potest, v t Titius de Moeuius ex parte aliqua, 'edum ex dimidia, instituti videantur, clim nec Sempronius ipse ex parte ulla sit institutus. Atque ita be ire omnia cui uentui, nee a Paulo Ulpianus dissentit. Ne c dubito, quin tu hane conciliationem piobaturus iis, quod si erit, gloriabor hanc me legem hodie intelligere, quam sateor nunquam ante hunc diem inicile cisse , ut magnus ille vester Go-ue anus solebat dicet e de ii g re conjuncti s . D. deleg. I. Debebo hoc tibi , debem feto tuo debebo, & alia pietaque, si me tuis littetis compellare perges, ut addubit
tiones , quae inter studendum passim occurrent, respondeam. Quod ut libete amanterque facias, te etiam atque etiam oro. Facies rem non solum mihi gratissimam , ted etiam mutuo amore nostio dignissimam,ut quanάo nequem tibi neque mihi concessum est , coram haec agere, honestum hoc desiderium , quantum in nobis eiit, literarum commercio, & auxilio expleamus Habebis me non m gistrum, ut praedicas, sed condiscipulum , mutuisque auxilijs facile assequamur ut in dies magis ac magis proii cere nos semiamus: erit hoc non incommodum , quamdiu vir clarissimus, mihique amicillimus , D. Baretius, cuius beneficio, tuae ad me litetae peruenerunt, suam nobis in hanc rem veram impelli et : quod Lbentissime facturum eum consido. Virum elati uimum patIem tu unat lati Regis . tantum H storiographum , cuius per illustii nomini famaeque inuidebit posteritas, amo iam , de ob se tuo religiosissime, Mutine amet , quod per. te sacru-iruin spero, enixjssime cupio , &, si pateris, plurimam ei salutem dico QMd reliquum est , per amicitiae nostrae
sacra te rogo , non iam ut me ames, quod ultro ac tam
liberaliter sacere te videto, sed xt cibi persuadeas nihil
26쪽
me unquam facturum libentius , qui in ut & amo i erga me tuo, de studiorum tuorum voti. constantissime ressi pondeam. Bene vale, Melchior nobilissime , dc minus politas litteras, quas nec transcribendi, nec paenErelegendi otium suit, aequis oculis lege, politiores fortassis alias acceptatus, iterum
27쪽
OPTIMO, ET DOCTIS Slli Oviro D. Antonio Fabro, Iuris prudentiae
Principi, in summo Saba a diae Senatu Praesidi.
Neredibili gaudio , quod ex tuis
litteris, illustrissime domine , accepi , exprimendo multae noti ius- secerint caitae: mullum enim est verbum, quod non singularis hu manitatis , & amoris erga me tui
indicium contineat. Nam , ut illa omittam , quod ingeniolum lau-d uctus probas, Vbexiores expectas, quod ad studio rum' foetetatem inuitas, hoe certe omnem aestimationem superat , qudd me non solum honorificentissimo disset puli nomine, sed etiam incomparabili amici titulo isti sti. Nec differs . protinus magistri, de amici rem ipsam praestas. Nam qui scias iuuenum animos laudibus ad virtutem stimulari, tuis me ad maiora studia capessenda
28쪽
exhortatis. Faciam dominς inustiissime, totisque vitibus
enitar, vi dignus Fabri discipulus , certus amicus possi in agnosci. verum ut Patriae rem in primis agam , non o tuta adeis gestainus pectora. ut te in Hispania, nec de no- mine cognitum su 'picati debeas: nullus enim istE apud nos est , ad quem mi is Romani notitia peruenerit, qui Fabii nomen ignoret, etsi scripta sua cupide versate , de ut oportebat, intelligere , paucis concelsum. Forenses pragmaticos, quorum hic magna copia, longE a tua lectione lumine ipso alees : veruiti apud Salmanti censes lutis Doctores, qui de legum explicatione serio agunt, veram. iue & antiquam Iurispludentiam sectari se prio fitentur, cripta tua in ore , & honore sunt. Inter Academiae illius matris proseitares,si Deus votis annuat, censendum me, non post multum tempus spero. Quod si contigerit, Ia-rispludentia Fabriana iuuenum tenetos animos imbuere, propositum mihi in ptimis est , tuaeque artis, tuae metho di ductu ius publieE interpretati ave igitur mihi Faber. de quo plurimos tibi discipulos parare possim , reconditiores loria diuitias impertire. Inieci iti vero utar indulis
gentia tua, & nodos, qui inter studendum inciderint, tibi di ita luendos proponam. Sed ut at postremam tuarum liter arum partem primo respondeam; mirifice mihi placet interpretatio tua ad responsum Pauli in l. triplici i i. D. de vel borum significatione , nee aduersus eam quidquam exeogitari posse arbitror, tam enim aptὸ omnia conue niunt, ut nullum in tota lege verbum discrepet, aut re pugnet ; denique, ut Pindarus ait , ad eum modum a te coneinata est , 2ssalia Sapientes omo Iaruiae EA BGratulor itaque tibi, gratulor Iurisprudentiae. mihique gaudeo, qui tam ingeniosae, imb verae imterpretationi dubitando causam praebuerim.
29쪽
tum , is exemplo legatorum duas d positione separari posse comprobatum, es ex Miaco iudicio descendant.
1 vominus autem altera interpretatione ad i. qui patri, D. de adquirenda hereditate placide fruar, scrupulus quidam obstat. Ais verum esse in illius specie duas esse hereditates diuersas , & separatas, sed
unum testamentum , una voluntatem, quia institutio papillaris institutioni paternae accrescit, & coalescit in unum idemque iudicium; unde ex tutis regula, quae suprernae volutitatis diuisionem fieri non patitur , t. q. l. I. D. delegat. a. l. eum qui I 8. D. de his quibus , ut in dig. innis Iras institutiones se palati . non posse , ita ut altera agnoscatur, altera repudie Lux atque ita euenire, ut sem-I et ex indiuiduit xc lus accrescendi HAsei certum iit,ed non eadem semper; at ex indiuiduitate hereditatis si de unica agamus , ex indiuiduitate vero iudicij, si de plu-α ribus, ut in easu Nerati j. Mihi illud obstat,quod etsi verum sit, patris & fiiij unum esse testamentum , unum iudicium , duae tamen sunt dispositiones. Sicut enim ci ea diuersa legata diuersa es Ie iudicia constat, ita & eit ea duas hereditates duo sint iudicia necesse est . ets ex uno unius testatoris principali iudicio descendant; toties enim via, & indiuidua est dispositio , quoties v num, di individuum legatum , l. legatarius 78. D. delegat. r. l. a 4. l. s. l. si cui re 38. D. delegat. a. Et quemadmodum ei, eui unius testatoris iudicio diuersa legata relicta sunt, liberum est alterum quidem legatum amplecti, alterum' vero repudiare, leg. s. D. delegat. r. vel hereditatem repudiare , legatum vero agnoscere , si & heres institutus fuit, & legatum accepit, i. qui filiabus i . f. fita cum lege sequenti, D. deleg. a. l. quAsitum pl. S. duυbus, eod.
30쪽
tit.l. . s. si quis ex vatica ri. D. de dot & metus exceptione. ita etiam in his hereditatibus dicenium videtur, ut qui heres a patre inititutus est, & filio iubstitutus , possit hereditatem patris adire, filii vero luce essionem repudiate : neque enim supremi iudicii diuisio fieti censebi, tur, cum nulla occuriat causa , qua in duobus legitis diuersum esse , & separari polle , dici debeat; in duabus autem hereditatibus non item. At potius qui hereditatem Omittit, non oppugnat iudicium , cum iustis rationibus nolit se oneribus hereditarijs implicati, l. filio 88. cum I. lequenti, D deleg. r. L quaesitum, D. de adquirenda hereditate, Cutac. lib I 8. quaest. Papinian. in dict. leg. 88. ubi contrariae sententiae argumentis respondet, Donet. ad tit. C. deleg. in l. cum responso I a. n. I.& a.
De pactis contractias fricti iuris adiectis, ubi nucontractui, nec iudicio inesse,.consequσnter,
nec actionem formare, contra Doctores ton. Fab. disputatur SE v de prioribus quaestionibus haec sussciant. In
Rational. ad Pandect. l. 7.f. quinimmo.ff. de pactis, doces pacta ineontinenti apposita inesse eo Fit tactibus stricti iuris, sed non sormare actionem ex ipso
contractu, sed nouam aliam praescriptis verbis produce- .re, i. cum res 9. C. de donat. in eoque a Barioli, M aliorum opinione discedis , quod tu in ei te tantum , illi inesse , &.actionem formate scribunt. Me in tuam liben- a iter , ut loleo, sententiam euntem sequentes Iuris rationes retardant, quae a Bariolo in totum, ut alias soles , recedendum suadent. Inelle enim contractui Armate est actionem , & eam ad id, quod pacto comprehensum est, extendere; expressit ni fallor Vlpian. cum in l. 7. g. qui