장음표시 사용
81쪽
inuenies apud Cedrenum. Nam pro Furio Camillo Ma lium Capitolinum nominat, cui aduersatum ait Senatorem, qui Gallis studeret: Manlium reducem autorem exiiij sui Februarium virgis caesum diis manibus immolasse; haec acta Sextili mense,quem ut mutilum Manlius Februarii vocabulo appellarit.Quibus addit quod storea amictus & sune prscinctus Februarius esset urbe eiectus, mansisse morem apud Romanos,ut stoream in foro quotannis propositam caedentes clamarent. Egredere ex urbe Februari. Haec Cedrcnus ab iisdem lacunis expiscatus est, unde illud quoque,quod alibi tradit L. Quinctium Cincinnatum Nerone imperante vixisse,& opus in agro facientem a legatis consulem salutatum. Sed hoc quamquam laedum peccatum nihil tamen est nisi αυτλίονισμος annorum circiter DXV.Nam de consulatu oesto anno V.C.CCXClII. Dionysium Halicarn.autorsi habet; quamquam Latini omnes Cincinnatum ex agro ad Dictaturam euocatum tradant anno CCXCV. Superior autem illa narratio tota ficta ne ueri quidem speciem habet. Quid enim immanius, vetere illa Romanorum virtute alienius,quam Dictatoris iussit immolatam Diis manibus Senatoriam victimam P Ecquibus meretur sibilis explodi,qui Augustum mensem scribit esse Februarium Θ Nec est, ut se tegat probati alicuius Greci historici autoritatorcertum est. n. plutarchum adeo non insanisse,ut haec proderet, ac ne APpianum quidem, quem, Plutarchum,ut solet, sequutum iri hac re tradenda coniici potest ex eo fragmento e libris eius
amissis, quod extat apud Suidam in apud quem alterum legitur Dionis in. i .ssura V. de hac ipsa re,in qua narranda non discedit a Liuio & Plutarcho. Reliquum est, ut haec tota fabella manarit ab imperito, & audaci aliquo Grsculo,qui dum fabulas sereret, historiam violare nia
82쪽
De locis qrubusdam Demostbenis ex orationibus pro corona ,σ de ementita legatione isputaturata. caput XVII.
MPHIPOLIM Thraciae urbem a Philippo occupatam cum recuperare niter turAthenienses,graui ac difficili bello se implicuerunt. Quod cum spe omnium esset diuturnius,nec procederet ex sententia, coacti sunt animum appellere ad pacem, a qua ne Phia lippum quidem abhorrere multi nuntiabant. Creati igitur X.ad Regem legati,qui explorata eius sententia,si pax impetrari aequis conditionibus potuisset,curarent ut legati ab eo Athenas mitterentur. Rex Parmenionem, Antipatrum, Eurylochum misit, a quibus est breui negotium confectum,eXactoque ab Atheniensibus iureiurando pax facta. Eam pacem ut Philippus quoque iureiurando suo confirmaret, illi ipsi, qui obierat primam legationem,redire iussi in Macedo niam ; cumque moraS traherent, nec darent se in uiam, ne Philippus solutus iusiurandi religione agros sociorum interea popularetur, Opida redieret in suam potestatem, S.C. maturare profectionem iussi sunt. Veniunt in Macedoniam absente Philippo,qui de industria ante eorum aduentum expeditionem susceperat in Thraciam;cumq; liceret paucorudierum itinere adire ad eum ,& magnam Thracis partem seruare,paucorum proditione factum est, ut no ulterius progrediendum, quam esset in mandatis, sed eius in Macedoniam reditum operiendum statuerent. Tandem ille uenit regesta ex sententia,nec tamen diu expectatus statim, ut par erat,iureiurando se obstringit,sed nectit moras, & producit legatos quantum potest, interea se comparans ad bellum Phocense in Thebanorum gratiam susceptum. Rebus omni
Dus comparatis in uiam se dat cum Omnibus copus, atque
83쪽
in ipso demum itinere in publico diuersorio iureiurando se obstringit, & legatos dimittit: qui dum redeunt in patriam,
ipse interea nec opinantibus Atheniensibus, quos certo sciebat, si id essent subodorati, impedimento suturos, traiicit Thermopylas,& ducit in Phocenses. Legati reuersi Ath nas renunciant pacem iureiurando sancitam a Philippo cupopulo Atheniensi, & sociis,extra Phocenses, cum quibus negaret adduci se posse ulla ratione,ut pacem faceret,quod
templo Delphico spoliato immani sacrilegio se contaminas
Sci. Haec omnes praeter Aeschinem,qui unus assi abat,hςca Philippo iactari publice, ut Thebanos falleret,quib. erat insensus;Phocensibus autem nihil a Philippo esse periculi:iduni sibi a Rege secreto commissum,&in aurem ductum. Sed Athenienses,ut qui de Phocensium salute valde laborabat, non contenti unius testimonio decernunt, ut iidem legati redeant tertio ad Philippum,eiusque animum explorent diligentius . Cum autem Demosthenes abiurasset legationem, Aeschines quoque ne quid aduersarius per suam absentiam moliretur noui,aduersam valetudinem simulat: reliqui cum duobus in horum locum factis in uiam se dandicumque in Eubara deperditis ac profligatis Phocensium rebus certi res ectent facti,adnotat Dercyllus legatorum unus ad vinc,& rem populo aperit. Magna trepidatio Athenis fuit,cum est auditum Philippum tam callido consilio in Graeciς uiscera penetrasse improuiso: sed longe maior . cum de subactis Phocensibus nuntius venit, deque Thebanorum & Philippi societate. Cum igitur esset incertum , Ut victoria eruset usurus Macedo, nec quidquam obstaret, quominus ad suam libidinem Atticam inuaderet; decretum est factum , quo in agro Attico quicumque habebant domicilium, migrare omnes in urbem sunt iussi, aut in castella cum liberis, ct coniugibus, rebus lue Omnibus suis. Inter hos tumultus Aeschines valetudine subito recuperata, nemine iubente suscipit legationem ad Philippum. Hςc ex Demosthenis or tionibus
84쪽
tionibus pro Corona, & de ementita legatione hausta sunt eo consilio, ut notatis diligenter temporibus, quibus hςc sint gesta iudicent viri docti falso necne queratur de De mouene Aeschines, quod του λε Ρου,κρατῶν δηιλ
σίων γραμμάτων, κούτου Πονου κατων ἐκκλησιουν καταψευδεπιω.Sed antequam dicere de temporibus incipio,proponere necesse est ordinem mensium Atticorum, quo ignorato non possunt,quς sum dicturus,intelligi. In iis autem digerendis Garam equar, quem in hac re Scopum attigisse multis alibi ostendam. υrimus igitur anni Attici mensis est.
Elaphebolionis, qui nonus est anni Attici mensis, die xi .pax facta teste Demosthene de falsia legatione pag.i o. Cod. Aldini. ἡμἐν τοίνυν έρηνη ἐλαφηδελιῶνος ενατ', Ἀι ἐγέ-το. IV. & xx.die eiusdem mensis legatos Athenienses redituros in Macedoniam ad iusiurandum a Philoppo exigendum adhuc Athenis esse versatos, nec dedisse se in via, nisi post diem IV. mensis inlequentis, quem appellaband Munychionem,affrmat, & probat Aeschines de legationea
85쪽
legati AtlUnas redierunt obita legatione. xiii.die Scirophorionis, qui postremum in anno locum tenet. Demosth. ubi
sis. xvi. legati quid a se in ea legatione aestum esset, re nuntiarunt. Demosth ibid. ἐκκλησμένου
ροφοριῶνος ἐγέγνε - III. & XX. die eiusdem mensis Phocenses iam fuerant a Philippo subacti. VII. autem & XX. idest Quinto post die nuntius de ea re venit Athenas seu in Pirae- eum Demosth. ibidem: ἀπι--- --μνύ-
ν ἐλογιρετο 'ου γεγονασιαμ πενδεμ Supra autem. scripserat eadem die ταπρ--τα-De tumultu autem ac trepidatione, quς suit Athenis his rebus auditis, deque tempore,quo sponte sua Iegatus luit ad Philippum Aeschines Jncadem oratione hqc leguntur pag. I et 8. ἐπειδή δἐ ἀπ-ώλεσαν οἱ
πεποιηκατα- His iactis ut iundamentis nunc rem ipsam expendere incipiamus. Si legati post diem tertium Munuchionis , ut probat Aeschines, in Macedoniam iter ad iusiurandum Pli lippo deferendum susceperunt,XIII. vero Scirophorionis die sunt reuersa fieri non posse videtur, ut plusquam n
uem & sexaginta dies ab eis in legatione obeunda sint com l sumpti
86쪽
& in oratione pro Corona multo a Veritate remotius.
λιπ- ἐκ M. At vero tantum abest,ut legati tres totos menses otiose in Macedonia triuerint Philippum expectando, ut uniuersum iteri minus diebus LXX. confecerint. His illa vermana siit, quae scribit in oratione de falsa legatione pag.
menses sunt, & dies quatuor,nisi me digiti fallunt numerantem a.XIX. Elaphebolionis,quo pacem factam diximus,ad Id. & XX. Scirophotionis, quo Phocensium urbes in ius,ac potestatem Philippi venerunt. identur tamen nam placet Demosthenem, qua datur,excusare ita loqui soliti,aut GNci omnes, aut Attici, ut cuius pars multo maxima, aut ali qua saltem quantaquanta esset,id φυν es dicerent. Obiem naui id cum apud alios, tum apud
supra de alio loco agens,unde sumuntur argumenta, scripstium reliquisset. . τόπις in.ς μιν Di - - τψνη- Qui enim fieri potest, ut Callippus in arte dicendi de superiore tam tum loco egerit,quo ars eius contineretur uniuersa, si set tur ipse Aristoteles de altero etiam egisseὸ Praeterqua quod abhorret a vero, his tantum priceptis artem dicendi uniuersam a Callipposuisse comprehensairLFuit igitur locus ille,si miniis tota ars,at eius certe pars multo maxima, & pOtissima;& tum φλη τεχνη dicta est. Verum enim vero ne has quidem ratione quod de legatis Demosthenes scribit, potest omnino excusari. Quid enim Θ nullane itineris habenda fuit ratiotan potuerunt legati puncto temporis stare se in Macedonia Θ& tamen tres totos menses ibi sedisse dicu tur. Sequitur alter multo obscurior locus; ait enim Demosth v K a nes
87쪽
hes Philippi ingenium perspectum cum haberet: ac suspica
tur hγr , ut moram legatorum conuerteret in rem suam, α
olutus religione iusiurandi Thracic urbes Atheniensium imperio stibiectas occuparet,ratus id, quod suit, quamuis ilnon reddere nrur pacem tamen firmam,& certam futurae
hoc igitui ne eueniret, decretum ait a se factum, qlio iubeba re lagari proscetionem maturare . Illi decreto, quod extat in oratione pro Corona pag. 96.ascripta est dies ultima Hecatombaeonis. At,h bone, cum tu patriae commodis inuig lans hoc decretum scribebas,aut paκ nonducrat sacta, aut Imulio ante Philippi iureiurando confirmata. Erunt sortasse qui putent corruptum hic esse mensis nomen, & pro Heca Itore, barone claphebolionem reponcndum. Sed quaeri po- test,quid sit, quod nee de numero, nec de nomine legatorueonuenit Demostheni cum Aeschine,cum V iano, secum. Nam decem fuisse atque inrer eos Demosthenem ipsum, &Aeschinem ex tam multis utriusque orationum locis intelli
gere est, ut pigeat in ijs describendis bonas horas perdere. Migbs 1ntem secundo legatos in Macedoniam eos ipseM qui primam obierant legationem,docet Libanius in argume
to orationis de ementita legatione: & eorum nomina autor
incertus in altera hypothesi eiusdem orationis lisc ponit. Ctesipho, Aristodemus,Iatrocles, Cimsi, Nausicles, Dorciliatus, Phrynon, Philocrates, Aeschines, & Demosthenes; que tamen 11 audis in calce huius psephismatis quinque ta in una creatos legatos credes Tubulum, Aeschii na, Ctesiphonte, Damocratem, Cleonem, quorum nemo, si unum excipias Aeschinem anter decem superiores recensetur. Quamobrenon iniuria hoc totum decretum mihi suspectum est. Quid dicam de altero illo quo migrare omnes cum rebus suis in urbem, aut arces iussi sunt quod legitur in eadem orat ne pro Corona pag. ς 8. Sane hoc quoque alienum videtur ab his temporibus, que scriptum ea tempestate, qua Philippus in Graeciam priuaum irrupit, sed aliquanto post,cum
88쪽
occupatis Thermopylis arbitratu Iuo Gr cos terrebat, eorumque urbes improuiso aduentu occupare conabatur: hoc enim ab co saepe factum testatur Demosthenes de le
nam . Allato nuntio de Thermopylis a Philippo occupatis narrat Demosthenes de legat. pagin. II S. decretum
factum, ut omnes reciperent se in loca munita, arces ii staurarentur , Piraeeus muro cingeretur, Herculi in umbe, non in agro, ut mos erat, sacra fierent, quς tamen,
si primum excipias, in decreto illo Callisthenis, cuius tam
frequenter facit mentionem Demosthenes, non leguntur. Quamquam, Ut verum fatear, fieri potuit, ut multis de eadem re factis decretis, uno contentus sucrit orator: aut si unum decretum de omnibus est factum, non est nouum d esse mutilum, cum multa huiusmodi extent apud Demosthenem,& alios oratores, de qua re alibi agemus copiosius. Legat interea, qui volet, in oratione in Neςram .Hippocratis decretum de ciuitate Plataeensibus danda, &quae illud sequuntur verba oratoris: intelliget enim admodum exiguam eius partem esse descriptam. Sed tamen. Psephisma illud Callisthenis potest alia ratione acrius Oppugnari. Nam cum primum auditum est penetrasse Philippum Thermopylas, & subegisse Phocenses, scriptum esse hoc decretum credere par est , & intelligitur ex verbis D mosthenis supra allatis in medium. At illud Callisthenis scriptum est prima & vicesima die Marmacterionis, idest quarto post mense quam haec acta sunt. Si quis erit, qui neget
adduci se posse ut credat metitum Demosthenem in re tam .recenti, cum praesertim psephismata omnia publice asseruarentur ,& posjet ab aduersario paullo negotio coargui; isvntelligat nihil fuisse facilius, quam innumeris in unum cO- aceruatis decretis ea mutilare, corrupere, di ad alia, quam
89쪽
scripta essent,tempora accommodare. Solitum autem fieri non modo comicere licet ex Aeschine hoc Demostheni node nihilo obiiciente, sed ex ipso etiam Demosthene, qui te-iu hoc anceps torquet in aduertarium illis verbis pro Coro
πεπραγμέ-- δοκει - λίγειν. Romς quoque scimus suisse, qui mentirentur autoritatem summi ordinis, & huic rei sepe obuiam itum. manos a sabditis tributum in eapita squale exegisse, am
gentum denaritimia. Quae eontid Iustus Lis si atauit, reiecta, ta confutata a
v L LIBI est Iustus Lipsius in libris de ma
gnitudine Romana tam dissimilis sui, atquci in iis,quae de tributo in capita scribit lib. V. cap. iii. Sed,ut est ingenuus, fatetur rem habere tenebras suas , quas ipse illustrare non possit. Sane tenebras quoq; Videre,& inteIligere quid inter eas,& luccm intersit, eius est, qui polleat videndi facultate:sed tenebras non videre non semper est cς-ci:quid enim si nullae sinctan ogo si affirmem lucere meridie, cscus iudicerΘ& quidem mihi in hac re meridies est, Iux undique affulget,ni ego illam obscuratum eam: ut videatur interdum eas modo habere hςc disputatio tenebras, quas ipsi nos illi offundimus. Id ut statuere possint viri docti vero an falso affirmem, libet afferre in medium sententiam meam, sed paucis.Nam erit commodior suse de hac re agendi lo .cus in notis ad eos de magnitudine libros , quarum γευ e, di specime exhibere modo in hoc opere est consilium. Quae
90쪽
in hac disputatione dubitationem habent,possimi ad capita duo reuocari. Nam & quςri potest, utrum capitatio,quam tributum capitulare vetus Gloss. vocat, sit persoluta ex censu, an vero certa suerit atque uniformis pecunie summa, eque a diuitibus & pauperibus exacta: & si hoc magis probemus, ea pecunia quanta suerit,obscurum est. Quod ad primam quaestionis partem attinet aio esse multos,eosque minime obscuros veterum scriptorum locos,qui doceant tributo in capita nihil rei fuisse cum cessi.Familiam ducet Festus,
cuius haec sunt . Tributorum eollatio cum sit alia in capita , alia ex censu , dicitur etiam quoddam temerarium et si enim
capitatio est ex censu, duo non amplius tributi erunt genera cum tamen Festus tria numeret. Accedit, quod Halicarnas .lib.iv. Romanarum antiquit.& Liuius lib.primo testatu reliquerunt mutatam a Servio Tullo tributi conserendi ratione, & cu ante viritim, & κατα κέκλο,siue κιττ' 'ae CXigeretur, institutu ab eo tributum pro habitu pecuniarum,siue ex censu, quod Halicarnassi dicit κατατα τιμήματα, vela, τους τιμησεως.nec multo post vetere a Tarquinio Superboreuocatam consuetudinem idem tradit . Si igitui capitatio fuit ex censu,quid mutatum a Seruio, quid a Superbo restitutum dicemus ΘSed eamus Roma in prouincias,& quidem in nullam potius quam in Galliam,quae ditissima semper habita est. Et subactς Iulius Cς sar Suetonio teste in eius vita cap. XXV. Sestertium quadringenties in singulos annos stipendii nomine imposuit. Epitonae vero Liviana libro CXXXIV. censum Galliarum ab Augusto actum prodit:atrue id suisse opus nouum, & Gallis inadluetum Claudius ixit in ea oratione, quae Lugduni adhuc in aes incisa legitur. Quod ipsum innuit Dio lib. LIII. qui tempus etiam n tat VIl. Augusti consulatum,annum. LV.C.DCCXXVII. a Gallia domita,& penitus fracta XXIII. Ex horum locoru, quos Olnnes notauit etiam Lipsius,col latione inter se potest intelligi, urgente Caesarem belli ciuilis mole tributum soluri