장음표시 사용
91쪽
so Nigra sum, sed formosa ct c. cap. I. V. s.
Superiorem pro obtineda facultate, qua Α tae, facultate, quotias illam petit absoN possit absoluere a reseruatis, onus potius reseruationis totum refusum videretur in Confestarium; quid enim grauaminis esset in poenitente praeter illud, quod est respectu aliorum peccatorum, cum sufficiat illi manifestare reseruata,& mittere Consessarium ad Superiorem, a quo postea misit absolui, si Superior deneget facultatem p Praeterea Summus PO-tisex Clemens octauus peculiari indulto concessit Consessarijs Regularium,ut petita. di non obtenta i Superiore faculte absoluendi poenitentem a reseruatis, possint illa vice eum absoluere. Sanctitas sua deinceps declarauit declarat, τιβι huiusmodi Regularium confessanis casus ali. Beuius 1eseruati facultatem petratibus supe νiordare noluerit, possint nibilominus Confessaris illa vice paenitentes fi gulares. etiam non obtenta a Superiore facultate abloluere. Ex quo coniectura habetur sine hac sp ciali facultate non licuisse. Demum in cap. Omnis v riu', sexus depanitetiis , remissonibus dicitur,quod teneatur quis
re confiteri proprio Sacerdoti; quod
alieno voluerit confiteri, petat prius,& obtineat i proprio facultate, sed pro prius confessarius respectu reseruatorum est Superior, ergo sine obtenta eius auctoritate non licet alieno conse ssario absoluere poenitetem a reseruatis. Et propter lianc ratione in proposito casu par. tem negantem tenet lo. Chapea uilla de reseruatis cap. o. quaest. unica dist. 3. Dico primo, priorem opinionem,qua indo iudicio prudentis poenitens notabili incommodo detinetur . ne accedat ad Superiorem , esse satis probabilem propter assignatam rationem. Dico secundo , solum poenitentis pudorem, qui difficilem reddit illius accessum ad Superiorem, non esse lassicientem causam, propter quam rationabili.
ter praesumi possit, quod Confestarius, cui Superior denegauit facultatem petitam absoluendi illum poenitentem ireseruatis, habeat iurisdictionem tune a Superiore altioris gradus, vel a Ponti- D propria necessitas
uendi poenitentes a reler uatis , mem
res humanae imbecillitatis, quae aliqua do eo deuenit, ut propter difficultatem obtinendi licentiam , quam poenitentes per suum confessarium petunt, sordescat magis . Disciplinae autem Christianae,&religiosae conseruationi satis consultum videtur, si huiusmodi facultates, cum postulantur, concedantur consellarijs prudentibus, di piis, qui , ut rationabiliter credi potest, rectὰ sungemur munere etiam Superioris, cuius vices gerunt, dum delegantur. I
Quaenam urgens necessitas cor municandi excuset a prsmittenda Sacramentali consessione.
Iximus duo copulatiuὸi equiri, ve liceat communicare sine prcui ac se ilione, nimirum,& LO fessa ruina de ei te,dc urge re necessitatem sume di Eucharistiam, vel ce
lebrandi Missam; hactenus de consessa . C tio deficiente, superest ut attingamus
aliqua circa necessitatem communionis. Conueniunt omnes Doctores, proba. bile periculum incurrendi notam insamiae , si omittatur communio, inducere talem necessitatem , quae reddit licitam
celebrationem Missae, seu sumptione Eucharistiae ei, qui sibi est conse ius peccati mortalis non praemissa consessione , qua- domoraliter praemitti non potest ι simiuliter quoties adest periculum mortis, de constitutus in tali periculo non potest confiteri, aut absolutionem obtinere, sed potest communicare, licebit ei communicare,quod admittitur ab omnibus de ratio est clara, quia haec est magna , difice respectu reseruatorum. Ducor quia illa verecundia potest plurimum habere momenti ad reuocandum poenitentem in posteru a facili lapsu in grauiora crimina, qualia solent eise reseruata, & sic potest inseruire fini reseruationis, qui est cohibere hominem, ne facile committat grauia laetera. Praeterea rationes coniatra primam sententiam adductae saltem conclusionem praesentem probant. V rum quide est,quod Superiores quicunq; sint, siciles esse debent in concedenda
confessario inseriori, qui est probatae via
Dissicultas esse potest in assignanda hac graui necessitate in aliis casibus, quos subiicio.
ptimus an censenda sit necessitas gra Pi ui e uis illa, qua quis celebrae, ut viaticum sua. infirmo deserat. Dico ais imitive. Ita grauissimi Au- Responsioctores, qui hanc appellant sententiam affrenati . communem. Suare Z tom. I.in I p disp. suis , 67. sect. q. Cardinalis de Lugo de Sacramento Euchar. disp. l . sect . . Ra- Luzo. tio est, quia proximi necessitas propria existimatur, ratione ch titatis unitiuae,
92쪽
Secundus tuus. vasaura. Responsio a mitio Tertius ea m. Pitantiae. Diana.
8e iuxti illud: Diliges proximam tuum, IN Iest te ipsum: praeceptum autem diuinum praemittendi consessionem urgente netis cessiate communionis, ex interpretatione Ecclesiae non obligat. Secundus, an si Parochian; non sint audituri sacrum die festo, i Parochus nocelebret, censeatur urgens necessitas celebrandi sine praeuia consessione. Nugant aliqui, si nullum subeudae notae periculum adsit. Ita UasqueZ tom. 3.
in a. p. disp. ao8. num. 8 Dico, communiorem sententiam a firmantem e se tenendam . Ratio est.
quia prudenter iudicari potest grauis necessitas moralis, quae impellit par chum ad praestandum erga Parochianos Iid, quod ex ossieto tenetur, Ze quod plurimum spiritualis utilitatis, de consola tionis illis afferre potest. Tertius, an idem iudicium serendum sit de Sacerdote non Parocho, quit uducitur ad celebrandum, ut alij satisfaciat Praecepto audiendi Metum, supposito, quod nulla sit nota, si Sacerdos non celebret . Non desunt. qui assiemant, inter quos est Stephanus FagundeEde Ecclesiae praeceptis p. 3. lib. I. cap. s. num. de ε. Diana de celebrae. Missarum resol.
6 . plures alis probabilem putant hanc
partem. Dico, negatiuam sententiam, quae est communior, Ac iudicatur verior a Suarea se ita sect. S. sed quaret aliquis, tenendam esse. Ratio, quia necessitas illa proxi
mi si dici potest necessitas ὶ nihil assicie
Sacerdotem, ad quem non spectat, an illi audiant, vel non audiant Missam. Concilium autem loquitur de necem
late,qua urgetur communicaturus. Dixi
si necessitas sit nam obligatio praecepti audiendi Sacrum die festo deficien . tibus celebrantibus cessat,& sic nulla est necessitas lximi tuc. Undὸ corruit illa ratio, ut necessitas proximi in hoe casu reputanda sit tanqua propria r& est dis. par ratio, quando Sacerdos celebrat, ut viaticum deserat infirmo; nam tunc est maxima necessitas proximo, qui in ex- Ιtremo illo conflictu vere indiget refectione illa spirituali, ut per uberiorem gratiam melius, te securius disponatur ad gloriam, de corroboretur cotra ace rimos daemonis insultus, quare tuc ver8 dici potest , quod necessitas proximi cc. senda sit propria ratione charitatis. Quartus , an sit sufficiens necessitas, si Sacerdos velit celebrare die festo, ut i se satisfaciat prscepto audiendi Sacrum. Admittunt hoc plures Doctores,quos citat, & sequitur Diana de celebrat. Misis
sar. resol. σῖ, Ratio egi potest,quia pro
pria obligatio adimplendi praeceptum audiendi sacrum potest iudicari moralis
necessitas, quae, ut diximus, ex Ecclesia interpretatione excusat ab obligatione adimplendi praeceptum diuinum prae mittendae confessionis , & propter hanc rationem, Se propter Doctorum auctori tatem probabilis redditur haec opinio. Dico cum Suare Z cit. de ali3s contraviriam esse probabilioreminam hoc ipso quod Saccrdos non potest celebrare seris uato praecepto diuino praemittendae cO- fessionis, cellat obligatio praecepti Ecclesiastici audiendi Sacrum, te sic tunc nulla urgetur necessitate ceIebrandi Sacerdos . Idem existimat SuareZ, quando Sacerdos vellet celebrare Paschatis te is pore , ut satisfaciat praecepto communionis a Sed aliter rem se habere in hoc casu dicit Cardinalis de Lugo dicta sect.
num. II 6. quia, inquit, praeceptum Ecclesiae de communione, non est purὰ Ecelesiasticum . sed est praeceptum divinudeterminatum quoad tempus ab Ecclesia; unde sicut urgente praecepto diuino sumendi viaticum irationabiliter iudicatur, quod Deus nolit obligare ad consessionem praemittendam deficientec fessario : simile iudicium ferri potest v gente diuino praecepto communionis,eo tepore, quod ab Ecclesia determinatum est. Sed contra hoc militat, quod praeceptum purd diuinum communionis vesie, praescindit item re praescripto ab Ecclesia, ergo ut diuinum non urget pro eo tempore, P praescribit Ecclesia, se de caetero adimpletio praecepti communiis eandi in Paschate potest ex rationabili causa in aliud tempus aifferri; ergo est dispar ratio de praecepto diuino sumendi viaticum imminente morte. Quarὰ li hentius Suarij sententiae adhaereo, ma xime quotiὰs breui speretur copia confessarii et opimo tamen aifirmans licere sine praeuia consessione accipere com munionem in Paschate cum sola contriatione, est satis pro abilis, quam docent plures, quos citat se sequitur Cardinalis
de Lugo cita num. I G. Quintus, an Sacerdos celebrans, si recordetur alicuius peccati mortalis,le. neatur aduocare confessarium, ut ei confiteatur . Supponendum hic praeceptum praemittendae confessionis ante communio nem obligare ad confitendia omnia pec cata mortalia, quae ante communionem in memoriam veniunt,&praxis omniufidelium est,quod ,quando quis recordatur alicuius peccati mortalis . quod ex obliuione inculpabili omisit in conses.sione antὰ communionem, illud Sacrarmeat
93쪽
6a Nigra sum sed formosa Sc. cap. I. V. s.
mentaliter confitetur ;&ratio est , quia A cere. Ita citatus Auctor. urget etiam tunc idem praeceptum prae- Sextus , an Iaicus teneatur recedere Sextus e mittendae consessionis, quod obligat ad a mensa, ad quam communicaturus ae- ω. confitenda omnia mortalia , quorum sibi conscius est homo ante sumptionem
Multi distinguunt, an hoc accidat ante colacrationem, vel incoepta etiam co-secratione; si ante, de sine nota aduocari pote si confessarius, aduocandum esse di Nauir. cunt. Iti Nauatrus in manuali cap. 23. Fisuesti, nWm 76 Suar et cit. stct. . Fagunderc. 1 elabui. y- sub num io. N II. N alit, quos citat, di sequitur Philtherius Marchinus p. 3. tract. 3. de sacrificio Missae cap. I. si consecratio incoepta sit, non es la interrumpendam immolationem sacrificii , vi Sa- lcerdos confiteatur . Ita plures, quos pariter sequitur citatus Auctor. Solutio. Dico, quoties sine ulla nota potest Sacerdos , siue ante , siue post consecrationem confiteri, antequam sacras species sumat , ad id teneri ; quoniam vero in praxi, vel nunquam, vel rarissime euenire potest, quod nulla sit nota, regulariter loquendo, cessat huiusmodi obli- Cardin. de tatio. ita Cardinalis de Lupo cit. sect. Rἔ num. ira qui bene aduertit idem, antequam Sacerdos ad altare accedat, posse euenire; si enim sacris vestibus vel iam indutus , vel illis 2 induens coram multis, non possi i sine nota is exuere, vico . csti sorem adeat, poterit prosequit dixi Φteonte sibrem adeat nam si commi de haberi posset consessarius, etiam sacris vestibus ornatus deberet confiteri. Porro
solum dilatimen est, quando huiusmodi
Peccatorum recordatio excitatur post consecrationem . quod tunc , licet sine nota posset Sacerdos relinquere Mulam, non debet, nec potest, sed tenetur peris
ficere sacrificium; sed si Sacerdos posset
tunc conficeri sine nota ante communionem , deberet id facere; quare in ta- eum potest progredi post consecratione abique confessione in casu praedicto, inquantum non po: est sine nota aduocare confessarium, aut ab altari discedere, ut Dbreuiter confiteatur, Se redeat ad complendum sacrificium. Aduerte, quod si celebrans ante conis secrationem recordetur se alicuius peccati mortalis esse reum , teneri, antequa. consectet, elicere actum contritionis, si non potest confiteri,quod commode fieri poterit in illa morula, qua in memento rogat pro vivis, ut bene notat Cardica din. de natis de Lugo disp. t .sect. 6. in fine. Tuao. Si vero hoc accidat post consecratione . sed ante communionem , totum tempusillam praecedens limites continet, intriquos poterit Sacerdos contritionem elicessit , si recordetur alicuius peccati mortalis non consessi. Aliqui amrmant. Ita Bonacina de Sa- Bonae c
sequitur Philibertas Marchinus de sacri- Marehin.
ficio Missae tract. 3. p. 3. cap. I. num. I 2.
N probat primo, quia huiusmodi reces sus nullam mali nominis suspicioriem gia ut, quin potius timoratae conscientiae argumentum esse videtur. Secundo, noomnes antὰ mensam genus exi intendite communicare ἔ plures enim peracta Misi I sa recedere solent. Tertio,quia si quando e lis postet aliqua admiratio, haec H-Pote leuis, non excusare valet ab obligatione diuini praecepti praemittendae
consessionis. Alii negant, inter quos Henriquet lib. IImr ouis. s. de Euchar. cap. 46. g. 3. haec habet. Laicus Tero, qui ad linteum Altaris adstat
paratus communicare cam alijs, O confessionem praemiserat, exen fatur propter renerem tiam Sacramenti, ne statim redeat ad conis
fessarium , ut direm absoluatur a peccato, cuius fuerat oblitus, etiam feci a nota , o scandalor cum iam accedat iustus, pro batus per confessionem, expeditque ccmMu-- niter, ne Sacerdos ad altare audiat reconciis ltationem volentium eommunicare.
Dico primo,genuflexum ante mensam, Ptuna recut is communicet, in proposito casu te- pqi si . neti discedere, ut confiteatur, quamuis id sine nota fiat. Hoc satis suadent rationes pro prima sententia. Dico secundo, quotids aliquo modo Seeudares. incoepta est actio a Sacerdote directa ad ponsio.
communicandum, v. g. Petrum, hunc non teneri quoad praxim recedere, ut confiteatur peccatum oblitum in confessione, sed polle persistere, atq; Eucharistiam sumere. Probatur, quia regulariter loquendo hoc sine nota , & sine aliqua indecentia Sacramenti fieri nequiti ut bene aduertit Suare et dicta disp. 66. sect S. sexta cau
nise fit publicd, ct coram alqs, sine scrupulo feri potest , quos Victoria docet, ρrssertims sacerdos incoepit iam actionem sacram, vis ad bane sin m comunicandi alium, consi crauit formulam, vel ρ idem ξ suo laco .
duxit , nam tune aliqua est indecentia, O moraliter nunquam deest aliqua nota, vet murmuratio. Ruri etiam addit non esse consu tendum , ut in eo casu is, qui communicare vult , confiteatur Sacerdoti
pistranti Sacramentum, quia nequet
94쪽
Disquisitio IX. de Eucharistia 63
locus est aptus ad hoc munus, de minus Adecet, & aliundὰ maiorem admiratione alijs ingerit, quod monuerat HenriquςLeitatus. Ad rationes autem primae opinionis, quatenus contra hanc conclusionem miis litare possunt, dico non lauem suspicionem mali nominis gigni polle ex tali recessis, praesentes .n. illu recedere videtes aij cere possunt, quia alicuius grauis criminis reum se esse recordatus est rregulariter enim non is noratur, quod solum ad mortalia manifestanda in consessione praemittenda ante communione
praeceptum diuinum obligat ,& etia qui hoc ignorant, cogitare adhuc facile possunt co scientiam illius, qui recedit, gra. Bui aliquo scelere grauatam esse. Ex dictis insecti potest, quid in praxi obseruandum sit,quando in Nosocomiis administratur sacra communio infirmis in lecto cubantibus, & aliquis eorum , dum est sumpturus a Sacerdote sa cram particulam, petit ab eodem audiri in confessione, quia illi vult confiteri peciscatum oblitum, non enim est audi dus, sed admonendus ut communicet animo confitendi poste i r dixi, admonendus. quia ex conscientiae erroneae dictamine posset existimare se indignὰ communicare , dc ita nisi admoneatur , periculum erit, ne sacrilegium admittat. Caeteriamsi alius confessarius adesset in Nosoc cinio, di sacile posset aduocari, aduocandus esset ad audiendam illius infirmi confessionem,& interim Sacerdos prO-gredi potest ad deferendam aliis Eucharistiam , peracta vero consessione ad illum communicandum redite. Septimus, an ubi est consuetudo celebrandi Missam ad sepeliendum desunctum, deficiente confessario , possit sola contritione celebrare Parochus. Dico assirmat lue. Ita Sylvester verboam mmua. Eutharisia, & alii, quos citat,& sequitur Sylvester. Philibertus Marchinus tract s. de sacris
Missae p. 3. cap. I. nu. i 3. Ratio est,quia esset nota omittere , Se no est priuandus Sammua
Sacerdos celebrans, si recordetur alicuius peccati mortalis, quod ex obliuione non manis stauit in consessione , quam praemisit, teneturne, si non potest iterum confiteri,
consessus est , doluit ex motivo uniuersali de omnibus peccatis, quae admisit, quatenus scili cet vel sunt offensa Dei, vel saltem ob timorem gehennae,aut sce ditatem peccati, nullam esse obligatio. nem in proposito casu nouum actum coistritionis eliciendi. Ratio est euidens. quia ideo praemittenda est contritio ante sumptionem Eucharistiae, quando coissessio prςmitti no potest,ut Omnes Theologi docent, quia Eucharistia est Sacramentum vivorum , ergo Per se loquendo requirit statum gratiae.
Dixi per se loquendo nam ut supra
diximus, per accidens non ponenti obiiscem consert etiam primam gratiam; sed in proposito casu praesumitur homo in statu gratiae, ergo cessat obligatio eliciendi contritionem: & haec conclusio videtur esse de mente omnium Theolo. gorum, ut notat Cardinalis de Lugo de Cir a.da Sacram. Euchar. disp. I .lect. s. nu. . Lugo . Dices, si tantum doluit ex motivo ge- obiistior hennae, vel laeditatis peccati, cum dolor ille intri limites solum attritionis contineatur, quae non constituit hominem in gratia, sed tantum ad eam disponit, nec est omnino certum, quod Sacrame tum Poenitentiae superueniens faciat ex
defunctus illo suffragio ex consuetudine D attrito contritum, id est conserat gra- illi debito. Alis casus asseruntur a quibusdam,quis rear a Suarea cit. disp. 66. sect. . in fine reis Henru uea. felluntur,& nonnulli etia ab HenriqueΣ, sat hin. quos pariter improbat Philibertus Ma
terum ex hactenus adductis vir prudens de pluribus aliis iudicium serte poterit, quaenam sit necessitas urgens. quam Concilium exigit. tiam sanctificantem, dignitas Augustissimi Sacramenti videtur obligare hominem ad eligendum quod tutius est, scilicet ad actum contritionis eliciendii, ut cum maiori certitudine sanctificatus
Respondeo hanc obiectionem locum Responsi. habere, quoties homo praemittit conferusionem ante communionem cum sola attritione non existimata contritione, in quo casu iam receptum est, nullam esse
obligationem contritionis eliciendae, de sufficere attritionem etiam non existismata'
95쪽
64 Nigra sum, sed formosa ct c. cap. I. V. s.
natam contritionem . quia post Conci- Alium Tridentinum moraliter certu est, quod attritio nota sui scit ad constitu. tionem,te effectum sacramenti paenitentiae , quod cum sit institutum ad consexendam gratiam sanctificantem, morais Iis certitudo habetur, quod attritus per consessionem Sacramentalem sanctiti
De caetero autem dignitas Sanctissimi Sacramenti, quae summoperὰ coli debet, exigit quidem in homine communicante Per se loquendo, ut diximus, sanctitatem, sed non obligat nisi ad eam, quae homini mora liter certa existimatur; q rex eo etiam intelligi potest, quia dignitati di maiestati Dei, quae pariter sum. Bmopere coli debet ab omnibus, nulla sit irreuerentia in aliis rebus, quando h mo innixus soli probabilitati putans aliquid non esse a Deo prohibitum , facit,
ut communis, & recepta sententia tenet ;& tamen tunc homo exponit se periculo faciendi aliquid ,quod a Deo proinhibitum sit, quia ita probabiliores aliorum opiniones docent, ergo multo munus in nostro casu nulla erit irreuerentia Dei, cum non solum sit opinio probabilis, quae docet hominem attritum sanctia ficari per Sacramentalem confessionem, sed moraliter certa. Dico secundo, i dolor non fuit uniuersatis de omnibus, seu ex motivo vniuersali , ita ut non se extenderit ad illud omissum ex obliuione, certam esse obligationem eliciendi contritionem de ilis Io. Patet , quia ille homo virtute Sacra. menti consessionis non hiit m stilicatus, hoc enim peccatum nondum retr .ctatum, nee direct8, vel in directEpotuit remitti ; ad sumendam
autem dignὸ Eucharistiam requiritur contritio vera, vel saltem exi stimata ut dixi:
SECUNDUM In quibus casibus sit obligatio post celebratione, vel
communionem confitendi quampri
An illis verbis Cocilii Trident. sessi I 3. cap. 7. duod si necum
rate metente Sacerdos absque praeuia confessione celebrauerit, quamprimum confiteatur spraeceptum cotineatur
faciendae consessi nis quampri
mum. Olum consilium agnoscut in praedictis verbis Petrus de Ledeisa in sum. Ledesina
P. I. tract. de Euchar. cap. II. ante conclus. s.
Communissima omnium aliorum sententia affirmat praeceptum esse in prae
Dico, nullo modo recedendum esse. Primo, quia fiando in propria significa- Pinee umtione verborum secundum usum loque- est in N, di in iure maximὰ canonico , verbum, ver
Coneltiso r οὐ eatar, praeceptum , non consilium
importat. patet in cap. Omnis Vtriusquo pridiam. D sexus de , o remisonibM .
Confirmatur primo, ita simile est verishum, conteratar , sed hoc praeceptum intimatot constar ex regulis Missalis, in casu , quo Sacerdos, dum celebrat , reis cordatur se habere conscientiam peccati mortalis.
Confirmatur secundo ex iis regulis Missalis, quae praedictum praeceptum ad huc clarius explicant in proprio casu, debet quamprimum confiteri. Confirmatur tertio, quia tali modo Ioquendi alia decreta obligati a subprε-cepto edita sunt in eodem Concilio.
96쪽
Disquisitio II. de Eucharistia 6
Confirmatur quarto, quia ex doctrina uniuersali communiter recepta in materia de legibus, verba, quae const ituunt legem in esse legis , illamet constituunt in ratione praecepti habentis vim obligandi in coscientia ; quoties enim verba legis absoluteae sine limitat one aliquid exigunt, satis declarat Iesislatoris inte-tionem esse obligandi ad illud, di quide grauiter, si materia sit grauis; sed verba Concilii in nostro casu absolute exigunt consessionem quamprimum faciendam, di materia est grauis, scilicet cauendi Periculum irreuerentiae erga Augustissimum Sacramentum . quod posset esse in Sacerdotibus maxime ruralibus, qui si tali obligatione confitendi quamprimu
non adliringerentur, desides essent in quaerendo confessarium de consequenter . racile assuescerent celebrare fine praeuia confessione Sacramentali. -- Ex his insertur, adeo moraliter certa
r esse hanc commune mi de receptam DPι Dionem, ut contraria non censeatur pro
babilis , nec illi duo Auctores semesunt ad costituendam illam probabilem ; ubi
enim rationibus euincentibus communissima opinio innititur, unius, aut alte rius Doctoris auctoritas ratione destituta non potest prudenter inducere aliquem ad eam in praxi derelinquendam,
tunc enim contraria uidetur continere errorem. Ad hoc autem, ut opinio censeatur probabilis, requiritur, ut repute
tur non continere errorem , ut notat Sa--thea. chezi m. I. in praece p. lib. I. cap. 9. nu.
II. de est satis receptum,quod auctoritas Doctoris nulla lege aut ratione fusilia , nihil operatur, ut probat Horat. lib. I.
meis scriptis, Ac cap. ego autem dist. o. ubi Augustinus; Alios autem cinquit ita I go , Pt quantalibet sanctitate , doctrinaqu/polleant, non ideo verum putem, quia i ita se erunt, sed quia mihi per alios
auctores, vel eanonicas, vel pr basiles rationes,qu)d a vero non abhorreat, persu dere potne
An praeceptum confitendi qua primum post celebrationem ,
quando urgente necessitate celebrauit Sacerdos sine praeuia consessione, extendatur etiam ad laicos communicantes similiter in casu necessitatis, non praeuia consessione.
Liqui assirmant. Ita Na. Nauatiuarrus in Manuali cap.
nio magis placet AE rio niora l. inlli tui. p. i. Azorius. lib. Io. cap. II.quaest.2. Pro hac parte sunt etiaHenriqueZ lib. 8. de Euchar. CR P. φ .nu. Hci liquis q. Fagundea de quinque Ecclesiae praece- Fas dea. Piis p. 3. lib. 3. c. 8. quos sequitur Philibertus Marchinus tract. 3. de sacrificio Marchia. Millae P. 3. c. I. num. 6. Fundatur, quia ex praecep o D. Pauli, de identitate rationis colligitur constitutionem hane Paeque laicos , de Sacerdotes comprehen I dere , cum omnes reuerentiam Sacramento de confestione post peccata qqu liter debeant ante communionem.
Alii communiter negant extendi preceptum confitendi quam primum ad laticos, qui in casu necessitatis receperunt Eucharistiam. In hac re Suppono hoc non esse praeceptum diuinum, sed humanum Eeclesiasticu, quia nullum solidum iundamentum hoc asse tendi afferri potest, in praecepto confessionis praemittendae ante communione, quod est diuinum, ut diximus, hoc inuolui. quia est omnino quid diuersia; vnde etiam in articulo mortis, praeceptum diuinum obligat ad confitendum, tran- facto autem illo articulo non tenetur limmo ex vi illius praecepti confiteri quam- Primum , de qua re plura videri possunt apud Cardin. de Lugo de Sacram. Eu- Cardin.dechar. di . Iq. sect. 7. num. 336. his sap- LRI' positis. Dico, a communi sententia nullo min Conclusio. do esse recedendum. Constat primo. 'κ potin quia determinatio expressa verborum ad unum casum, Ac taciturnitas alterius in- hori eriri dicat satis voluisse legislatorem praec, ditur ad laupere unum, & no at iud, iuxta illud axio- eos. ma. Quia si voluisset, expressi et . cap. I. de translat. Discep. ti cap. ad audientiam
97쪽
66 Nigra sum, sed formosa ct c. cap. I. V. s.
de decim. ergo cum Concilium expressE A loquatur in dictis verbis solum de Sacerdote , & nihil de laico, argumentum clarum est , solum Sacerdotem voluisse
obligare . Praeterea licEt reuerentiam in hoc Sacramento debitam, in hac consitutione respexerit Concilium, tanquas m ultimatum obligando Sacerdotes ad confitendum quamprimum, quia frequentius euenire potest , ut Sacerdotes urgeantur necessitate celebrandi fine praeuia confessione, quam laici obstringantur ob similem necessitatem communicare , Sacerdotes volvit sic obligare, ut eos maxime vigiles,& diligentes redis deret ad expiada commissa peccata per consessionem, atque adeo sanctiores, & BPuriores redderentur; maiorem enim sanctitatem reuerentia Eucharistiae debita exigit ab ijs , qui frequentius D. crosanctum Altaris Sacramentum confiis ciunt , ω sumunt. Ex his corruit fundamentum primae opinionis respe ctu casus ex preis in lege; ubi enim potest assignari aliqua ratio diuersitatis non expressae,
lex ultra casu expressum non extendi
tur ; tunc enim praesumitur , quod legislator noluerit ob diuersam illam ratione comprehendere casum non expressum. Facit pro hae doctrina glos. in cap. I. de remp. ordin. in s. U. Italia; huiusmodi autem diuersitas in casu nostro reperitur,ut diximus
Celebrans post eo secrationem recordatur peccati mortalis ex obliuione omissi in consessone, elicit actum contritionis ante sumptionem Eucharistiae, quia non habet copiam confessa rij, an teneatur praecepto illo confitendi quamprimum.
a Q. quem sequitur Dia. na de celebrat. Missature l.6 i. plures alios adducens; di hanc opinionem satis probab, Iem putat Cardin. de Lugo de sacram.
Euchar. disp. Iq. 1 ect. I. num. IV. Prae cipua ratio deducitur ab auctoritate re
gularum Missalis, quae a Sacerdote in casu necessitatis celebraturo, & non habente consessorem, si sibi fit conscius peccati mortalis , exigunt contriti nem , & addunt teneri quam primum confiteri, sed non ita loquuntur de Sacerdote, qui in ipsa celebratione habet conscientiam peccati mortalis, ab
hoc enim solum exigunt contritionem. Peculiaris autem ratio potuit mouere Concilium, ut obligaret in primo casu Sacerdotem ad confitendum quamprimum, potius quam in secundo casu, ut nimirum rurales Parochos redderet cautiores, & diligentiores ad quaere dum consessarium ante celebrationem Mime, propter periculum magis Ordinarium, ne longo tempore celebrarent nopraemissa confessione praetextu inopiae
s C easus habet loeum in L nsessoris, quem non haberent sortasse, dupliei eventu. die scio D qu Ddo actu vellent eelebrare,quod pe-
An quoties Sacerdos recipit comunionem more Laicorum, si
non primiserit consessionem in
casu necessi talis , teneatur quam prim lim confiteri.
licet Parasceves,quando Sacerdos celebrat ablu- mendo solum Sacrameniarum, & deficiente post
consecrationem Sacerdote, alius perficit saerificium. Dico amimatiuὰ in utroque casu, quia 'μ'' vere dicitur celebrare. Ita Suar.lom. 3 in 3. p. disp. 66. sect. 7. quem l quuntur alii Reeentio.
riculum non erat in secundo casu, quando per accidens in altari peccati recordantur . Hanc rationem affert cit. Card.
de Lugo dicta sect. num. I s. Amrmat Suarea dicta sect. r. quem sequuntur plures, quos citat Diana dicta retol. 6 I. Dico hanc secundam opinionem mihi esse probabiliorem , quia hie casus comis prehenditur in proprietate verborum Concilii, ergo non est nisi conuincenti ratione excipiendus ex communi doctrina de legibus; sed nulla ratio conuincens adduci potest ad excipiendum Praedictum casum, ergo dec. Quod vero
98쪽
Dis qui stio IV. de Eucharistia 6
eontineatur sub proprietate verborum , rectὰ probatur ex Suarea, quia satis e st, quod Sacerdos solemni ritu Ecclesiae, de ut mutister publicus cousumet sacrificiu, seu Sacramentum , haec enim actio e lipropria Sacerdotis,& sub nomine celebrationis merito comprehenditur,iuxta communem usum,& sensum huius vocis, quod etiam talentur aliqui auctores primae opinionis, ut Uasque E cita loco,&Diana de celebratione Missarum resoLoci. in fine , tum in Sacerdote celebrante die Parasceves, tum in Sacerdote,qui asinsumitur post consectationem ad perficiendum ritu Sacerdotali sacrificium inchoatu ab alio, qui ob mortem, vel morabum repentinum non potuit complere;
Minor probatur, quia ea, qui adducituti Cardi n. de Lugo, est quidem probabilis coniectura , sed non videtur satis ad excipiendum calum ex prelsum in pro. prietate verborum, sicut nee sussicit ad liberandum eum ab obligatione con tendi quamprimum,qui .ut diximus.non potuit praemittere consessionem, de perficit sacrificium. deficiente celebrante post consecrationem, etiam si calus sit rarissimus,di ad quem coniectura illa debacerdotibus ruralibus non se extendit. Quare dicere possumus omni cum pr habilitate Concilium Tridentinum in imponendo tali praecepto in casibus sub
proprietate verborum , quibus usus est, respexisse ad summam reuerentiam, se Puritatem magnam , cuius maxime Sacerdotes studiosi esse debent, utpote qui saepius communicant. Argumetum autede sumptum ex regulis Missalis non ha bet magnam vim , quia si attente conli derentur verba, potius fauent nolitae conclusioni , quim aduιrsentur; Verba haec sunt. Si quis in casi necessatis non
habens copiam confessoris, in peccato morta ιι absque contritione celebret , graniter pec cat. Secus si conteratur : debeι tamen, ciam primum poterit, confiteri. Si in ipsa cele-hratione Missa Sacer u recordeιur se esse in peccato morιali , conteratuν cum proposito
confieadi, oe fati, faciendi. Primo dici pote it, quod hoc verbum, fatis saetendi, aliquid innuit,& non est verisimile, quod innuat satisfactionem, quae est pars integralis consessionis, quia nec se perius, quando hae regulae dixerunt, quampriamum debet confiteri, nullam de satisfactione secerunt mentionem. Quare satis verisimile videtur verbum, fati aes di, indicare satisfactionem,quae exigitura praecepto illo confitendi quamprimum, ita ut sensus esse videatur: cum proposito confitendi, dc satisfaciendi, scilicet illi pretcepto, quamprimum confitendi, Suati Eucharis. Amores. Tom. I., Α de quo paulo ante illae regulae mentione fecerunt. Secundo in proposito casu reis gula Missalis, postquam dixit, quod Sa- uos conteratur, subnectit, eum proposito confitendi, O satisfaciendi. Sed cum in
contritione includatur propositum confitendi, quorsum additur, cum propoli to confitendi, Sc satisfaciendi certe noua, de peculiaris obligatio distincta ab illa generali, cuius votum inuoluitur in contritione , innui videtur; haec autem peculiaris obligatio non alia esse potest, quam illa confitendi quamprimum post
Dixi post consecrationem, sed antὰ
communionem γ nam peracta comm B nione Sacerdos non dicitur amplius v re celebrare, sed ritus, Ze orationes prae scriptas post communionem prosequi.
Infertur quid dicendum de Sacerdote, qui in ipsa celebratione committit peccatum mortale, in nostra sententia, si illud committit antὰ communionem, te netur Sc conteri, te postea quamprimum confiteri. Card. vero de Lugo.qui probabilem satis iudicat primam opinione excusat ab hac obligatione quaprimum confitendi.
Sacerdos habens copiam Confessarii: , cui non vult confiteri ex necessitate, sed ex malitia, lesic in statu peccati celebrate an praecepto hoc Concilij Tridentini consessionis qua- primum faciendae obligetur.
Ro parte affirmativa videtur esse argumentua minori ad maius; nam si hoc praecepto obligatur, qui non peccauit omittendo confessione, multo magis obligabitur, qui peccando eam omisit. lti sentiunt aliqui, inter quos est Franciscus Syl-uius in 3. p. quaest. 8o. art. q. dub. 2. nihilominus. Dico cu Suarez tom. 3. in p. p. disp.s6. sect. 7. in fine,Card. de Lugo de Sacram. Euchar. disp. I . sect. 7. num. I o. non obligari. Probatur, quia non comprehenditur
hic casus sub proprietate yerborum CO-
99쪽
68 Nigra sum, sed sermosa ct c. Cap. I. V. s.
eiiij, quae expresiam lolam inentionem A tui habitui us statam poli Mulam talem faciunt de eo, qui sine praeuia cottalio celebrat necessitate urgente, de deficiete consessarii copia. Ratio etiam disparitatis afferri poteth, quia per hoc prae ceptum speratur in Sacerdotibus timoratae conscientiae fluctus maximae sollicitudinis in quaerendo Confeffario, &maioris puritatis , de sanctitatis, qui in Sacerdote prauo celebrare non timente cum coscientia peccati mortalis no speratur per tale praeceptum, quod illi potius laqueum iniiceret praebendo occationem noui peccati, eum enim, qui facile transgreditur praeceptum diuinum
praemittendae consessionis antὰ celebra ti Oilem, quis non credet transgressurum B . . .
N praeceptum confitendi quam primum cordatur aliculus peccati expoli celebrationem, si eo ligaietur Z qua- obliuione inculpabili omisit in
dolorem de peccatis, ut velit statim co-fiteri pio adimplendo hoc nouo praecepto Ecclesiae. qui dictante naturali lege obreuerentiam tanti Sacramenti noluit dole re de peccatis ante celebration m pquare non videtur verisimile,quod Concilium in praedicto praecepto hunc voluerit comprehendere, ne occasio noui pec
eati ei daretur: Ob has rationes satis mihi haec pars probabilis videtur.
re non suit expediens huiusmodi Sacerdotem improbum ligare tali praecepto. in aere S, an Sacerdos, qui urgente nocessitate celebrat sine conte ilione, & ex malitia non elicit contritionem hac lege confitendi quamprimum teneatur λΑssit mat Cardin. de Lugo loco nupercitato. Fundatur in verbis Concilii,quae uniuersalia sunt, nee distinguunt inter Sacerdotem habentem, vel non habentem contritionem, sed loquuntur de nopraemittente conseisionem in casu necessitatis, quando non est copia conferaris. Seu Pro parte opposita occurrit primo, quod Concilium loqui soluin videtur de
non indigne celebrante, postquam enim n Trid. praemisit illa verba. Ecclesiastica autem confwNura declarat , eam probationem ne cessariam esse, νι nullus sibι con Icιus peccati mortalis, quantumuis sibi contritus videatur, absque pramisia Sacramentali confessione ad sacram Eucharan iam accedere deuat,
concludendo subijcit si necelsitate urgente sacerdos absqu/ ρν euia confisone celebrauerit, quamprimum confiteatur. Unde regulae Mitialis diuerso modo loquuntur de eo, qui sine contritione indugne celebrat, Ec de eo, qui non indignὰ,
consessione, quam praemist, &ob carentiam coniunt ij , &necessitatem, celebrat s ne
an praecepto confitendi quam primum
teneatur. I C O assirmative. Ita Cardin. de Lugo cit.
seel. 7. num. I r. Pr batur r obligatio coseiasionis faciendae quamprimum post celebrationem , cum subrogetur pro obligatione confessionis , quae erat praemittenda ant E celebrationem, sed ob nece isitatem, & carentiam confessarii non fuit praemilla , ad aequale illi
debet correspondere , & natui am eius sortiri ; sed obligatio confessionis praemittendae est talis naturae, quae non ex hauritur per confessione eorum peccato ru,que memorie occurrunt,quado fit co- sellio, sed remanet etiam retpectu ali rum, quae postea veniunt in mentem, et eo quod praemittit contritionςm , quan- D gh quoties ob urgentem neces Iitatem .dc
mo casu sie dicitur . si quis in eao necessitatis non habens copiam Confessoris, in peccato mortalι a quὸ contritione celebret,sse eat grauiter, de nulla subnectitur obligatio confitendi quamprimum tin secundo vero casu sie dicitur. Secus si conteratur , debet tamen quamprimum confiteri. Quare obligatio confessionis quamprimum faciendae videtur solum afficere eu, qui contritus celebrauit. Secundo urget ratio non dissimilis data pro praece
cidenti casu; quomodo enim sperabi-
inopiam cosessarii non sint praemisia c lismo alicuius peccati ex obliuione omisissi in antecedenti confessione, de Sacerdos sic celebrat, consequenter in eo insurgit obligatio confitendi illud pecca. tam quamprimum post celebrationem. Hinc Insertur idem omnino dicendum esse de Sacerdote, qui habens casiam reseruatum , & non potest ad ire superiorem
urgente necessitate celebrandi onfitetur inseriori, ab eoque absoluitur directe a non reseruatis, in directe vero a r lar
100쪽
Conelusior Dictio illac quamprimmum ) posita a Con. eilio, sani scit . data
prima Op portunitate morali. 2 errata. Marchin.
Disquisitio VII. de Eucharistia
sunt . sim, quia decolorauit me Sur Filij
matris meae puguauerunt contra me , posuerunt me custodem inmineis e mineam meam Non
custodivi. Vers. 6. Indicatur sensus ad corticem litterae.
UM ditissimae,&pulcherrimae filiae Ierusalem fa-eild admirari possent, tanquam incongruu cci iugale vinculum ob sponsae imparem conditione, . quae nec candida omnino facie niteret, nec ea sedulitate ,& s tertia, quae tu proprijs rebus curandis requiritur, praedita esset, cuius rei a gumentum videri poterat, quod vinea iPatre illi in dotem allignata agrestis, scanculta remaneret , si bene culta, uberrimos prouentus reddidisset i modes id noua nupta, ut ab his exprobrationibus se subtrahat, sie a statur puellas sibi obtrectantes . 7 'lite me considerare, quod fusca sim, quia decoloravit me sol. Quasi dicat: si quid lasci coloris cutis mea re
Quid intelligatur per illam dictionem , quamprimum, positam a Concilio.
mum , significate cata prima opportunitate morali. Consonant regulae Missalis, quae hoc Bqua rimum explIcaar, cum primum poterit; facit etiam cap. eos defententia excommunicationis, ubi declaratur, quod absolutu, in articulo mortis a casibus Papae reseruatis quod tunc non possit Papam adire, debet te post incoluismitatem Papae praesentare quam primum commode poterit. Ita tenet Zerola de Sacram. Poenit. cap. Io. quaest. 3 a. quem sequitur Marchin. tradi. a. de sacris. Missae P. S. cap. I. num. s. Et ratio est, quia Concilium iniungendo Sacerdotibus obligationem confessionis faciendae quamis primum, intendit illos reddere peculia-
ris puritatis, & maioris sanctitatis stu- ω --- ia quMI MI ct coloris cutis mea reis diolos, atque adeo diligentes,& sollici- c stri, considerate quaeso hoc mihi eontitos in expiandis per poenitentiae Sacra- gisse ab arcentissimo Sole, cuius ad utentos in expiandis per poenitentiae mentum peccatis, & cautos, ne assuescant celebrare sine praeuia confessione, praetextu necessitatis celebrandi ,& ea. rentiae consessarii ; unde si habita opportunitate confitendi Sacerdos , qui sine praeuia consellione celebrauit in casu ne- celsitatis, negligat tune confiteri, Concilium suo fine aperta carere videtur,nec apparet quid operetur iniuncta obligatio confitendi quamprimum, si non obligat ad confitendum , quando comm da habetur occasio. Ex dictis Patet, quale iudicium inferendum sit de alijs interpretationibus circa hoctes radios excepi, non enim reclusa gynaeceo in vi be nitoris fiat studiosa cultrix, nec natiuum faciei colorem a vehementi Solis iubare illaesumseruaui . sed prout mea sors tulit, modo in planitie, modo in collibus Solis aestus verbera.
runt i subiungit. Fila matris mea pugna rerum contra me, posuerunt me custodemia vineis i vineam meam non custodivi. His subinnuens non suae incuriae tribuendum
esse, quod culturae desectu vinea propria sterilesceret, sed quia cum i fratribus vianearum custodiae addicta fuerit, opere adeo laborioso nimium occupata , non
quamprimum, quarum aliquas reseri, de D potuit curam gerere propriet vineae, de
bene refellit Card. de Lugo dict. dispIq. sect. r. i num. Is 8. v sq: ad I 6 a ubi pollet nonnullis additis maioris declarationis causa, a praedicta
qua re plurimum etiam conqueritur prae. dictis verbis. Quasi dicat: Eo deuenit fratrum meorum durum imperium, veme vineis excubias agere coegerit. Un-dὰ nec hoe solatii habere potui puellarii
miserrima, ut culturae vineae iure dotali ad me spectantis vacare possem; & quidem, quόd peculiari iure ad sponsam a tineret vinea, quam hic illa suam appel. lat , clatius indicat translatio Pagnini, Pun maratquE Uatabli, quae est. Vineam meam, V tabius. qua erat missi, non custodiui.