장음표시 사용
711쪽
όIO Potationes in libros Topicorum.
tione propria definiti. Quint si fuerint i quae earum sit prima, & ex aptitudine plures, ut contingit in homine, cuius j ad illam assignanda cst differentia essen. sint operationes propriae ridere, admi- tialis. Videatur Caietanus ibidem. Et rari, & discurrere ; inspiciendum est,' hare de libris Posteriorum.
libris Posteriorum egit Aristoti de d
recto ordine de syulogisno opinativo, seu qui procedit ex topositionibus probabilibus agit in is libris. In quorum septem prioribus inuestigat varia loca; unde pollunt de-
sumi argumenta ad qu.amlinet rem in Vtramque partem dis utandam. Propter quod libri isti appellantur Topicorum τόπος , tepes enim Graece idem est, quod Latine locus; & inde m rivis to-
iein id est localis, & eto rixat' topici, id
est, ars inueniendi loca, ut inquit Quintilian. lib. s. cap. r . In octauo verb, dcvltimo libro loca inueta disponit Arist. in modo, de fisura, v t ex eis fiant syli sis mi probabiles.
Est autem materia haec, ut probat ipse libr. I. cap. r. valdὰ utilis: tum ad colloquia , & exercitationes. Tum ad laudandum, & vituperandum; moue-dum, & delectandum. Tum ad Philosophiam, de alias scientias: in quibus: quia sepe ignoramus propriam demonstrationcm alicuius conclusionis Vtimur rationibus probabilibus. Ttim denique ad prima principia probanda, quae quia demonstrari non possunt, sepe a nobis ostenduntur,& declarantur rationibus topicis.
Vt ergo quiuis sicilὶ in qualibet
reproposita, possit arsumenta probabilia formare ; assignauit Arist. plurima
loca unde talia argumenta deduceremtur. si numeres, inuenies Is'. ea tamen Rodolphus Agricola ad 2 . r uocauit, de Petrus Nuno, quam alij communiter sequuntur ad io. tantum
reduxit. Haec sunt locus, a causis; ab effectibus; a sibiectis; ab adiunctis; dissentaneis; a comparatis; ri nomine; a definitione, diuisione; dc a testim nio. Quae in praesenti breuiter explica da sint.1 Est autem locus, ut definit Cicero in Topicis sedes, seu index a gumenti: argumentum verb est mediiidcsemptum ad aliquid prέ andum. Quare id unde medium desiimitur, seu
quod nobis indicat medium desumendum, dicitur locus, qui consequenter est, vel ut thesaurus qui/am unde hauriuntur argumenta ; vel potius index eorum. Propter quod loca comparantur recte manibus ferreis in bivijs, aut triuijs affixis; quae iter nescienti dem5- strant; vel ut inquit Ludovicus vives, sunt vellit lemmata narthesiorum, quiabus unguentarii, de Pharmacopolae admonentur , quid sit in unoquoque na theso, aut capsela. His ergo locis adiunguntur quaedam propositiones, quae appellantur maximae , & sunt quaedam communes, de valdE notae sentcntiae. quae vim tribuunt argumentis, ab his
712쪽
Iotationes in libros Topicorum.
locis desumptis. Pro quibus omnibus videri possunt Autores citati,& Massius in Eis libris, ubi materiam hanc breuiter, &perspicuξ prosequutus est. PLIMUS LOCVS a causis. 3 Ausi dicitur, ad quam inuitur esse alterius,seu cuius vi aliquid fit, estque quadruplex : scilicet materialis , formalis , efficiens , & finalis. Causa materialis est triple alia ex qua, ut lapides, & ligna, respectu domus;& ab hac laudatur Templum Salom nis , & ab Ouidio 1. Metamorphos Templum Solis illis verbis: vela
erat Iublimibin alta talumnis e Garo mi- came aura, me. Alia est materia inqua , ut subiectum respectit accidentium. De quo in tertio loco dicemus.
Alia est materia circa quam, id est, obicistum; & ab hac commendat Arist. scientiam de Anima, & Philosephiam moralem praeponit Medicinae, quia
haec circa morbos corpori illa versatur circa morbos mimae. Causa formalis
est quae dat esse rei, & est duplex: alia artificialis, ut figura turris, a qua laudamur, vel vituperantur aedilicia: &alia arteiam: alia est naturalis: & haec alia interna, ut anima a qua laudatur homo; quia inter alia animalia capax est videndi Deum : alia externa vi pulchritudo. Ex quo loco laudauit Iuno Nymphas primo AEneid. sunt mihi bis septem prae fami erepore Nimphae. Similiter causa ciliciens est, a qua primo incipit motus, quae alia est libera, alia
necesLatia , α sic de alijs diuisionibus quas in Physica trademus ; a quibus
plura argumenta sumuntur. Hinc laudamus aliquem a parentibus, a proauis, & excusamus , quando coactus
comisit facinus. Tandem causa finalis est, cuius gratia aliquid fit; est autem finis duplex alius ultimus , alius nori ultimus ; & ab hoc loco laudamus actiones, quae in bonum finem dirigui
ab siectibus. T Ocus iste proportionabiliter su-
mitur , ac praecedens , & ab eo laudamus aliquem propter propria facta , Martyres propter constantiam; Artificem propter ariefactum , '&c. Vituperantur autem tyranni, & peccatores propter Praua opera,&c. TER TIUS LOCU a
l. inint,id est,obiecti:m scientiae, de quo diximus in primo loco; sed si iectum, in quo est aliquid : & ab hoc
loco laudantur, vel vituperantur . mores, aut fructias terrae: quia in bona, aut mala terra nascuntur. Praeponuntur etiam virtutes, de scientiae aliis accidentibus : quia in meliori subiecto
VARTVS LOCUS ab adiunctis.c A Diuncta dicuntur illa accidentia , quae insunt subiecto, quae si
sint extra essentiam, & communia, dbcuntur adiacentia ; si verb res adiuncta selum circunstent,ut arma, diuitiae,&α dicuntur connexa. Vnde amplissimus
est locus iste: ex quo laudatur homo, qui perspicaci ingenio est, qui scicimtias , qui virtutes, qui sortitudinem corporis, qui meliores sensu patriam, aut amicos habent, qui bonae sorti nae est , &c. Vituperantur verb qui
713쪽
Notationes in libros Topicosim.
sacro loco , aut lcmpore peccatum perpetrarunt.
a Issentanea dicuntur, quae de
eadem re simul affrinari, &negari non possunt. Quae quando repugnant absque propria oppositione, Iolent appellari repugnantia, seu disparata : quandb vcib habent propriam oppositionem dicuntur opposita 1, de haec alia sunt relatiua , alia contraria, alia priuatiua ,. alia contradictoria, de quibus iam egimus cap. de oppositis. Ex quo loco I mit argumentum , qui laudat humilitatem , vituperando superbiam ; qui ostendit damna luxuriae afferendo commoda castitatis,&c. SEXTUS IOCVs Acomparatu, ves similitin. quitur, aliquod turpe proferre : ergo neque Thcologum. Quo etiam modo arguendi usus est Cicero in Verrem dicens : Non mirum est furtum fuisse flectum a Vrere : gina a verrenila dictuc est Verrei. Ad quem locum reducitur locus a conluviis quandb scilicet nomina assinia Iunt, eo qubd unum ab alio dcriuatur; ut concretum ab abstra cho. Ex quo loco argumentamur, non
sunt appellandi viri, qui nihil habent
Virtutis, neque homines, qui nihil livbent humanitatis,&c.
io m Vid, & quotuplex sint des nitio, & ciuisio dictum satis
1 nobis est in prooemio Summularum. Vbi etiam notauimus modos arguendi in unaquaque , & ita nihil restat
addendum. t Omparata appellantur, ut in- - quit Rodolias Agricola, quan ἡo in aliquo uno tertio coniunguntur, ut cum dicimus, Regi Hispaniae licet contra Turcas belligerare: ergo etiam licebit Regi Galliae. Similia veid dicuntur quandb comparantur duo dum bus per modum proportionalitatis; vis dicas, sicut inret apes est una dux,&ε magistra; ita inter homines oportet esse unum Principem,&c. JEPTIM Vs LOCUS
terprctatione sermonis , vel ab elimologia nominis , quo saepissi-1nξ utimur, ut si dic as, decci amat rem sapientiae virtutibus studere : e
so decet etiam Philosophum. Simi et non decce cum , qui de Dcoli P a C I M VI Is Craat stimemmii R Rodolso appellatur hic lo-λα cus a pronuntiatis : quia sumitur ex his , quae aliqui pronuntiauerunt. Vel ut alij dicunt ab assumptis : quia accipitur omni tali ab extrinseco , neque consideratur circa subiectum. Est aulcm testimonium duplex , aliud diuinum , aliud hum num. Diuinum est, quod accipitur L Deo dicente, vel per Proplictas , α, scripturas , vel per traditiones Christi Domini, & Apostolorum, vel per Concilia , aut Ecclesia1n : nam haec omnia clauduntur in praesenti sub testimonio diuino, re sunt loci unde Theologus desiimit sua argumenta. De quibus asit Uiu. Thom. I. par. qu st, i
articul. 8. de Cano in Aureo lib. de locis Theologicia.
714쪽
Testimonium humanum est, quod ab homine profertur, quod quidem, Ut Autor est Cicoro, potest attendi,vel ex
auctoritate , vel ex voluntate, vel ex confessione, seu oratione. Ad auctoritatem plura concurrunt nempe aetas,tis, pactis , 5 legibus, tam ciuilibus, quam canonicis. Tandem ex oratione. seu consessione :& hoc sive voluntati Equis veritate fateatur, sue coacte: quia nimirum , vel corpus tormentis premitur, vel anima ratione voti, seu iura-itigenitim, opes, ars, usus, &opinio vir- menti ligatur. Vbi tandem nota, quod
tutis, & ita quanto plura horum quis a testimonio humano assirmative si habuerit; tanto maius est testimonium . miti reficax argumentum ; ut si dicas: eius sumptum ab auctoritate. Propter Aristoteles inquit materiam primam quod senum testimoniis fidem adhibe- esse puram potentiam: ergo ita est. Simus; peritis instra arte credimus; δ qui verb argumentum sumatur negatiuEnacti sunt virtutis opinionem, melius nil probat,& inefficax est; ut silicas: persu. adent, &c. Ex voluntate etiam D.Tho. non dixit hoc: ergo non ita est. ii imitur testimonium, ut ex testamen- Eth csissiciant pro libris Topicorum.
Vemadmodum Me-: dicus non solum det medicamelis, quibus Itali, deperdita resti- 'tuitur; sed etiam de
venenis, quibus ipsi laeditur,tractat,ut quandocumque nierint alicui propin ta, opportunis remedijs depellantur: Ita Dialecticus non tantum de locis di
lecticis, undξ probabilia argumenta desumuntur, disputat; sed etiam de s
phisticis, undξ rationes captiosae,& apparentes hauriri solent; ut quadocumque in concertationibus, argumentis similibus impetamur, quomodo distatuenda sint, caleamus. De hoc ergo a gumentorum genere agit Aristoteles luculenter in duobus libris Elenchorii, ita inseriptis : quia in eis agitur de so-ρhisticis redargutionibus,seu reprehensionibus ελεο κος, elenchos enim graece, idem est. quod latinὰ redargutio cur prehensio. Agit etiam de eadem materia D. Tho.' peculiari opusc.de salu-cijs, quod est in ordine 3'. Ex quibus
breuiter, quae necessata visa siserint de
2 Est ergo argumentatio, seu syllo tismus fallax, qui procedit apparenti' Dii quae scilicci videntur esse, sed non sint. Et est duplex:alius qui procedit ex proprijs alicuius scientiae male intellectis; vis dicas: limae di Le a centro ad circumferentiam Iant arualei: par
linea recta, in curua άucuntur a centra ail
circumferentiam: erga sunt quales. Maior enim est principium geometricula
math intellectum: quia solum debetiam telligi de in eis rectis , & huiusnodi syllogismum appellat Aristoti pseudo-grapnum, cuius cognitio non pertinet
ad Logicam , sed ad illas scientias, ex quarum principijs male intellectis se
Alius cst syllogi sinus sellis,qui constat exaeparentibus communibus, quae quae scilicet pluribus materijs applicari possunt; ut si dicas : fruidri ian s
715쪽
amisisti habes t sea b.:rbam mn amis :barbam habes. Maior enim illa pluribus materijs applicari potest; &de huiusmodi θllogismo perunci agere ad Logicum, qui cum iit communis artifex, non solum explicat loca, unde ration es probabiles communes dessemuntur; led etiam unde rationes appu
3 Rursus syllogismus iste fallax, qui
pertinet ad Dialecticum est triplax.Potest enim esse fallax, vel ratione materiae tansiim quando nimirum, licet sit in modo, & figura ; tamen ratione alicuius aequivocationis, aut aliundξ sal lit: vel ratione se ae tantum, quando
scilicet forma syllogismi cst vitiosa, licet propositi nes sint verae. Tertib tandem ratione utriusque. Ex his autem
solum syllogi sinus fallax primo modo, dicitur propriξ,5: absoluteiyllogismus: quia ibi solum inuenitur forma syllogis ni: in alijs ver , duobus modis deficiei ne serina deficit vera ratio syllogismi; & ita secundum quid tantum possunt appellari syllogism i. Eo sensu, quo homo plebis appellatur homo. nuo ergo syllogismus fiterit
fallax ex parte materiae, distinguenda est illa praemissa , in qua vitium relidet ; quando veri, fuerit sallax ex ra te formae, concen maiori, & minori nuganda est consequentia; & assignand is descetias eius , quod satis constat ex dictis tertio libro Summularum. Tandem si syllogismus sit fallax
ex parte utriusque, tunc qui malueris modo poteris rcspondere ; vel assi. mando vitium materiae, seu desectum serinae. ostendamus ergo breuiter aliqua loca, seu sallacias, quibus Sophi
stae utuntur, quaeque oriuntur ex dese
ctu in materia syllogismi: sunt autem istae apud Aristotelem tredecim,ex quibus sex contingunt in inductione, seu
vocibus signiticantibus res ; septem
veri, in ipsis rebus significatis. Ex sali cijs primi generis.
Hontingit haec sallacia, quando. ponitur in pr missis aliquis terminus aequivocus. d fieri potest triplicitcr. Primb quando cst pure ae-ὶ uiuocus i ut si arguas : Canu es lan dis: stain cael se s catus: erga sidus cα-leste est latrabile. Secundi, quando est
analogus attributionis, aut proportionalitatis metaphoricae ; ut si dicas: quid ridet deducit .s e sed partum ridet: erga pratum deducit Os. Tertili quando vox aliqua seorsim sumpta unam rem significat; quae tamen alijs coniuncta mutat significationem; ut si dicas : qui
tur: er a aegra in famu est. Ubi vox aegrotus unita cum verbo de praetcrito in inbnori fit de praeterito: quia veri, ut conclusione iungitur cum verbo de praesenti, fit etiam ipsa de praesenti. SECUNDA FALLACI camphibologia. s L Ithaec sallacia, quando aliqua in-E tegra oratio est aequivoca, & hvbet plures sensiis. Et contingit duobus modis. Primus est, quando est pura aequi uocatio: quia nimirum oratio illa aeque habet utrumque sensum absque ordine unius ad alium.Vobi pratia saecoratio liber Aristat. aeque enim signi cat, de librum, qui possidetur ab Aristot. & qui ab Aristot. editus cst. Et ita committitur amphibologia; si arguas: Liber ristotelis ρ idetur ab in fol. sed liber se Elench. est Arist. erg. ρ id restab Aristot. Secundus modus in, quando aliqua oratio habet duos sensus, quorum unum prim α propriὸ signia scat
716쪽
tationes in libros Elenchorum.
scat; alium verb per metaphoram, &transtationem; visi arguas: litur arat it- scindit aratra : sed qui Arain, in perdit, litin arat: ergo, Cr veram perdit, lino fingit aratra: & ad hunc locum reuocat D. Thom. fallaciam, quae fixit ex mutatione casus; vi s dicas: omne Mazistristas iami, i si lisei sent Magi vi, eg isti libri scit homines.
TER TIA FAZZACI cνmpositi ni , in Parta diuisiou. Ontingunt hae fallaciae, quando sensu composito vero arguitur ad sensum diuisum Alsum et econtra: quod tripliciter potest fieri. Pri-mb quando propositiones sunt modales: praecipue, si non attendatur: an modus praedicetur , vel interponatur
artibus dicti, ad iudicandum priis itioncm esse compositam, vel diuisam)vt si dicas: cuicumque qui cit 'test AEmbulare: sed sidens , tam sedet, q-iescit: erga sed nidum mei, p.rest ambulare.
Secundb, quando aliquod extremum propositionum habet plures terminos, qui possunt sumi, vel copulatim, vel disiunctim; itavi propositio sit categorica de copulato, vel disiuncto extremo: vel etiam copulatiuri aut disiuncti-uξ; itavi propositio aequi ualeat hypoteticae copulativae, aut disiunctivae, ut si
dicas: sim nisue numerus cammtur ex
Vbi maior est vera copulatim; minorvect copulatiuE. Tereid tandem contingunt hae sillaciae, quando aliqua vox potest iungi partibus antecedentibus, consequentibus; visi dicas sedit luterin modo, ilia eis iras: sed tu hii torM: ego me. didicisi ita .
TIt haec fallacia, quando eadem T vox varie prolata varia significat.
Et contingit quatuor modis. Pri quando mutatur accentus, de acuto ingrauem, vel econtra; ut si dicas: cum=ue occidit moritur: sed sicarim doeiadit : eg. sicariuι nimnir.Secundδ quando mutatur ovantitas syllabae sic: Om
aliqua arbor est patulus ergo aliqua ai ιννs h minum multitudo. Nam in maiori prior s liaba corripitur , in minori verb producitur. Tertio quando mu- 'tatur modus proserendi, nunc leniter; nunc aspcre vocem pronuntiando , veInunc in vero sensit, nunc per ironiam
loquendo; ut si dicas : omne ara est intempti:sed per .rum sabulum est haera erg. 3 rccrum fabulum es in templo. Similiter: Qu aicit tibi, aeclare functus et . cio tuo, lauaut te sed al0uis illu- gens tibi, dicit praeclare funsius es o eis tuo : ego aliquis i rudens tibi la,dat te. Qi o tandem quano plures voces coeunt in unam; ut si dicas : cuiquid fit in vite est pampami, vel racemus: sed quid1uid fit coacte si inuite : ergo qui 1uid scrine est pampan M, et Aracemuti
figurae dictionis. Scri tingit haec fallecta , quando
sit transitus de viro genere in aliud, QDd accidit multipliciter. Primo si transeat de uno genere grammaticorum in aliud, ut quando committiatur sollecismus: quia altera extremitru tum est generis sceminini v. g. & altera masculini; ut si di eas: Omnis suestantiarastesia albedines alba parietest si am
717쪽
ssu Notationes in linos Elenchorum.
Secundit, quando fit transitus de uno praedicamelo in aliud; ut si dicas:
1uia fuisti heri, ei hodie Ued incipiens fui-
ι heri: erga incipiens es h.die: ibi enim transfertur, quid in quale.Tertib quam do intra idem pr dicamentum fit transitus de una specie in aliam , ut si dicas: Digitos, quos olim habuisti, haei h,ilis: Ita hari ινι Agitos olim habuisti: ergo paseu i digitos Quarti, tandem quando vox significans rem 'uniuersalem transsertur in vocem fgnificantem rem particularem, vel econtr&; ut si dicas fim tu nrn ei: sed C. sum
homo: erg. tu non es hama. Vbi vox ego,
quae in maiori est particularis, in mi' nori fit Vniue suis: quia iungitur cum
Ex salticijs secundi generis, quae scilicet continis it in rebus significa
Vae tripus modis contingit. Pri-
subiecti tribuitur accidenti; vi si dicas: Isse canii se paer, Q ω- : erga est pater tu- : nam canis, de pater sunt unum per accidens. Et ita non sequitur Obd quidquid est verum de uno, sit verum de altero. Secundb quando quod conuenit seperiori accidentaliter, quia superius est, tribuitur inseriori ; ut si dicis: Animal est genus: L-- est animale erga homo esὶ genus. Tertio quando inter ea, quae reciprocantur, quidquid conuenit uni quocumque modo, tribuitur alteri ; ut si dicas: Animal rationale cἱ definitis: hom. HEanimal rationale : erg. h.mo Hr definia
censeruentis. to It haec fallacia, quando argu-λ' mentamur a termino consequeti, ad antecedente ; quando tales termiseni non sunt simul antecedens, & consequens iuxta dicta in fine 3. libr. Summul quod diffliciter contingit. Primo
quando ex ammatione termini consequentis, insertur antecedens ; ut si dicas: Ela animul: ergo est h-r. Secundi, quando ex negatione termini cons quentis inscrtur ne*atio antecedentis ut si dicas: Non In Omo : eg. mn est animal.
T E RUT I μ ε A Z L A C I a dis. secundum 1uid ad a fium pliciter. 1i B alijs appellatur haec sillaesa, cA ab eo quod est in parte, ad id
quod est in totum. Quod contingit duobus modis. Primus est, quando iblud, quod inest parti, chiri possit inesse toti, tribuitur toti, ut ot vi cs alius secundum dentes: ergo esu albine quod intelligendum est, iuxta ea, quae dicta sint in fine 1. lib. summul benὸ enim valet: Petrus HE erissus seconaum capi lii: erga est crissus: quia crespitudo tum potest elie in capillis. Secundus modi est, quando quod non conuenit alicui sine adiectivo, tribuitur absque illo, ut Cadauer est homo mortuM: erga stima. Et generaliter quando praedicata, quae non possunt diuidi diuidimus; aut quae non possunt coniungi coniungimus, committitur sallacia ista; ut si dicas ; Petrui est ma ui, in est Lexic-i: ergo est magn/M Igicui. Paulus est b.ntu Prater: σP et bonus, . est Prης α
718쪽
Iotationes in libras Elenchorum. 6
star A RET FALLACI i Drantia elenchi, seu ria Gu 'ontingit haec sallaciam , quando deest aliquid ad contradictionem necessarium , & tamen inserimus contradictoria. Vnde tot modis contingit quot sunt conditiones requisitae ad contradictionem.
Et sic primd fit captio ista ; quando
non est in ordine ad idem ε, ut si dicas : c ternaria est duplis binaris, CV mn est diu lus quinaris e erga cIn duplus , in non duplin. Secundb , si non est secundum idem : ut . Umpis albus secundum dentes , in non albus secundum civi- : ergo est albin, er mn albuι. Terti b, si non sit codem modo; ut si dicas ; Vrstis aptat corpori tegit carpas , in complicata in
tegit. Quarid tandem, si non sit e dem tempore ; ut Histaniae calescit tempore aestatu, in sen calescit tempore hiemis e erga calesit, o nan calesiit. UINT. c EMIL CI. cpetitionis principis.13 Omingit sallacia ista, quan- do id ipsim assumitur, quod
in quaestionc versatur. Et fit primo, quando unum synomimum per aliud probatur ; ut si probaturi hominem
vivere assumamus esse animatum.
Secundd quando allumimus illud , quod est omni b idem, cum eo quod probaturi sumus, etiam ii diuerse modo significentur ; ut quando proba mus nominem esse risibilem , quia animal rationale est risibile. Tunc enim in rei veritate petitur principiam. : nam cum homo, α animal
rationale faundum se sint cinii indidcm ; ita mediata est haec propositio, animal rationale est ris iis ι scut haec: h.m. s risibilis ii & ita illa siccundum se non potest esse medium ad istam I robandam. Videantur, quae diximus upra disp. 18. num. 7. ubi ostendimus propositionem , in qua prima passio demonstratur de subiccto , siccundi nise esse immediatam,& per se notam: quia in re non mediat aliquid inter praedicatum , & subiectum , quod possit assumi ad illam demenstran
1 fallacia , quando aliquis effectus tribuitur, ut cause alicui; quod tamen non est vera causa eius. Vt si colligas : arma nyn esse in Republica permittetida, eo quδd multis turbandae pacis occasionem praebent; vel litterarum studijs non esse incumbendum, eo qudd multis pernia
is KO tendit haec fallacia , ut qui X simplicem responsionem reddit,
omnibus minimξ satisfaciat; ac proinde decipiatur. Contingit autem tri-liciter. Primb cdm unum de pluria iis interrogatur, ut si quaeras : an luxuria , castit in sint bona. Secundδcum plura quaeruntur de uno; ut si qui ras : an Petri fit Lma , in erum o si enim respondeas affirmatiuὸ , insere Sophista : ergo Petrus est equus; si autem negatiue, infert: ergo Petrus non est homo. Tertio tandem cum
719쪽
Oa Iotationes in libras Elenchorum.
plura de pluribus quae tur, ut si Petro existente caeco, de semio vidente inquiras : Petr- , ω Pau sint cara, in entes. Et haec sussiciant pro libris Elenchorum , & pro tota Di lectica. Vtinam caedant in maiorem Dei gloriam , & Ecclesiae utilitatem cuius iudicio omnia siue dicta, siue dicenda omnliab summittimus. Compluti pridie Kalendas septembria M. DC. XXIV.
720쪽
A. priorem. B. posteriorem columnam notat.
duplex alia totalis, formalis alia, Io T. a. Ratione abstractionis formalis praecia nullum abstractum potest praedicari de aliquo, 2o7. b. 2o8. In nac formali abstractione forma, quae abstrahitur, &materia, a qua abstrahitur, manet tim grae, non ve in abstramonet tali, Ex formali oritur actu litas , distinctio, & intelligibilitas; ex totali autem potentialitas, confusio, & minor intellisibilitas,did.
viijd sit abstrahere a materia singulari, quid a sensibili, quid ab intelligibili, 6 . b. Viae scientia. ABs TRACTUM accidentis idem
prorsus significat,ac eius concretumroo. b. Differunt tamen in modo significandi, zoi. a. b. Tria praecipua discrimisis inter abstractum, & co i cretum enumerantur, ΣΟΙ. a. b. 2oa Praedicationes, quae fiut inter abstracta accidentium, quoru unum est deessentia alterius, verae,& formales sunt,aos.b. Illae autem, quae inter a stracta substantialia fiunt, quorum unum de alterius esentia non est, talitatis conuincunt, ibidem. Qua do abstracta dicant, aut non incant ordinem ad inferiora,ro I. Abis chim sitbstantiale, & accidentale in quo differant,ios.αb. Quando fiant, quando non praedicationes inter abstracta substantialia, quorum Vnude alterius essentia est, ac 2.b. Obtae uatio notanda circa abstracta,& com creta substantialia, ali. a. Quando abstracta de concretis, praedicentra, aut non proicentur, ait. b. ride
ACCIDENs praedicatur omnino in
quale, 23i. a. Plura & pernecessaria circa definitiones accidentium, tam in abstracto quam in concreto ex Arist. de D.Tnom. doetiina genera