장음표시 사용
101쪽
co MMENTARIVS sopropria sunt, quod in sua signi sicatione consistunt,'non transfer tur. ideo Luminari, o in suo regno sermanere uidentur. Quintilianus libro octauo,cap.de tropis, transfertur ergo nomen, inquit, aut uerbum ex eo loco, in quo proprium est, in eum, in quo aut proprium deest, aut translatum proprio melius est. Madius his per inornauta, Gr dominantia verba, communia, o vulgaria interpretatur, non multum a nobis discrepans, sententiam poetae eam, quam nos, elisit. nam quod forte, inquit, quis iam putaret, rudem, atque incompo itam prorsus esse debere Satγrorum locutio, nem , id Horatio non placet. NOMINA VERBA QUE . utrunque apposuit, quia propositio ex nomine, Cr verbo constat, ut docet etiam Aristoteles in libro de in terpretatione ,.Cicero libro primo quaestionum Tusculanarum his uerbis. an tu dia lecticis ne imbutus quidem est in primis enim hoc traditur, omne pronunciatum, siemihi in praesennia occurrit, ut appellarem axioma, utar post aliosi invenero melius) id ergo est pronunciatum, quod est uerum, aut falsium . cum igitur dicis, miser M. Crassus, aut hoc dicis, miser est M. Crassus, ut post iudicari, verum id, falsum ne sit,
aut nihil dicis omnino. quo loco Cicero axioma, non, ut Aristoteles, pro certa , uexra, er concessa propositionesiumst, sed pro simplici propositione, quae ex nomine, eruerso com lata sit, Stoicorum more, ut ex Laertio in Zenone licet intelligere. hostes in sophista Platonii sic inquit. εκουν do νορα a 3 1μι-λε μίων ούκor πότι , οι Aων jηρυχ Ftις ὀιοι πιν λεκυ- . Igitur non ex nοπminibus tantum, nec ex verbis sine nominibus prolatis oratio conficitur. SAΤΥsRORVM sc RIPTOR. si ego satyri in tragoedia scriberem. T R A Gi αCO DIFFERRE COLORI. non sic, inquit, contendam differre a tragoeudia, ut a comoedia etiam non differum, sed ab utraque discrepare enitur. de colore supra diximus, contextu undecimo ibi, Descriptas seruare uices, operumq; coloures oc. adhuc enim Horatius agit de genere sermonis saurici, non de inuentione, ut alii arbitrantur, de qua est in sequentibus verssus , ibi, Ex noto ictum carmen e c. DA V V S NE . Datius, Pythias, Simo, personae comicae sunt, Silenus satγriis. alia comicis, alia satyricis uerborum ratio comparanda est . nam disimiles persione eodem orationis genere uti non debent. E M V N C T O. deluso, ablato ei talento. naso enim fustendere, o deludere solemus. hinc apud Martialem rhinocerotis nares habere, pro deludere. hoc innuit hic poeta: quid emungere nasii est . Horarius libro secundo epistolarum. Praetulerim scriptor delirus, inersq; uideri, Dum mea delectent mala me, uel denique fallant, QRam sapere, o risIi. Aristoteles tria genera contemptus ponit hosra fecundo rhetoricorum. Liat es si oλιme ας, κνῆ τρονη ς m, letat σνος, rara ὐβεις. idest, ut Victorius etiam uertit, desticientia, π, ut ita loquar, in commodatio, o contumelia. Horatii locus pertinet ad incommodationem praerepto stani talento. ALUMNI DEI. Bacchi. lege comitatum Pacchi apud Ouidium lis
102쪽
IN Pos T ic ZN HORATII bro quarto metamor . in quo etiam Silenum reperies . CUSTOs, rAMVLV se QV E. paedagogus. Plato in Lyside, de paedagogis Menexeni, π Lysidis . - λ
mum irent, iusserunt: iam enim aduci erascebat. hoc est custodis, o famuli ossis
Ex noto fictum carmen sequar, ut sibi quiuis Speret idem, sudet multum, laustraq; laboret, Ausus id et n. tantum series, hin biraq; pollet, Tantum de medio sumptis accedit honoris.
Ha lenus de elocutione satyrica, nune de inuentione praecepta traduntur . quam vult Horatius ex noto sumi, idest e uulgo : non autem subtilem , acutam , e exiui πsitam esse : satyri enim cum sint rustici, non sunt callidi, sed simplices potiui . at si
uulgaris eorum sententis uulgaribus etiam uerbis uestiretur, ετ nullis facibus uerbo rarum illuminaretur, nulla praeclara di istositione digereretur, nihili esset ineptius. quare rudis inuentio suiγrica praestanti dii stione, o elocutione adiuuanda est. Ciceronis is oratore a I Brutum uerba quaedam huic loco Horatii mirifice restondent. ac primum,
Inquit, informandus est ille nobis, quem sollim quidam uocant Atticum . summissus est, o humilis, consuetudinem imitans, ab indisertis re plus, quim opinione disse rens: itatue eum qai audiunt, quamui, i si infantes sint, tamen illo modo confidunt siepose dicere . nam orationis subtilitas imitabilis quidem illa uidetur existimanti, sed
nihil est experienti minus . haec cicero. Acron mea quidem sententia hic non recte , sic inquiens, ex noto frium carmen siquar, argumenta satyrica ex tragoedqs notis conasingam . neque enim praecipit Horatius inuentionem satγricum sumendam ex notis tragoedi is , sed ex noto, idest e uulgari, communi ratione, quae rudis est. Malus da resimus non multum discrepat ab Acrone: sic enim inquit. quod scilicet in reprimen αἐi, satyris notis quibusdam carminibus, aliqua tamen ex parte immutatis, non nulla scilicet demendo, atque in eorum locum satyris congruum aliquod reponendo, nos apte uti posse admoneat. Iam uero quid nos sentiamus, ex elymus, o nostram sentenatium non solum Ciceronis uerba , quae adduximus, adiuuant, sed etiam Hermogenes
corroborat, qui libro secundo de ldaeis oratorijs. ubi agit ασελέας, idest desima plicitate, qualem nos in satγris esse ui Amus, sic ait, e σοι ta Γι- εισν αοελέας ἀπ' ς , ει πειν ω πειρῶ . sententiae simplicitatis sunt simpliciter dicendo purae. S E QV A R . probabo, pcdibus iens in sententiam eorum poetarum, qui hoc facient. tra tum enim est a ueteribus, qui pedibus ibant in sententiam . cicero libro primo se mil. epist. ij. ad Lentulum de tribus legatis frequentes ierunt in alia omnia. tibi Paulus Manutius, vir do misimus, post adductum ciceronis testimonium ex libro decimo ad Plancum, et Hircu ex libro octauo de bello Gallico , sic inquit: sunt autem uerba, ilii
103쪽
co MMgNTA RIVs II us, eum ili essio facienda esset, minister publicus praeibat, cum Ita diceret, qui bresentitis, ite in hanc partem , qui alia omnia , in illam, e. SPERET IDEM.quia res perfacilis uidetur. Cicero in oratore. nam orationis subtilitas imitabili, illa quidem videtur existimanti, sed nihil est experienti minus. Quintilianus libro quarto: neque enim aliud in eloquentia cuncta experti difficilius reperient, quam id, quia sedieturos fuisse omnes putant, postquam audierunt. SERIES. dist tio. Cicero
in Bruto . omnia ueniebant Antonio in mentem, eaq; suo quaeque loco, ubi plurimum n cere, π ualere possent, ut ab Imperatore equites, pedites, leuis armatura , sic ab illo in maxime opportunis orationis partibus collocabantur. IV N c T V R A. vernarum . ut series rerum, est compositio . Cicero in Bruto . sed tamen Antonius in uerbis et eligendis, neque id ipsum tam leporis causa, quam ponderis, et collocandis, et comprehensione deuinciendis nihil non ad rationem, et tanquam ad artem dirigebat. nec minus clare Quintil. libro nono, cap. ultimo. I κn iura sequitur ea in uerbis, incisis, membris, periodis. omnia nanque ista et uti tutes, et uitia in complexu habent. DE MEDIO.
id, quia paulo ante ex noto, idest e uulgari captu, o qualitate . quod hic de satyra, idem de comoedia dixit Horatius libro secundo epistolarum, ad Augustum scribens. creditur, ex medio quia rey accersit, habere Sudoris minimum, sed habet comoedia tanto
Plus Veneris, quanto ueniae minus.
Sic cicero locutus est in oratore ad Brutum. uerba legenda sunt, potismum benesonantia, sed ea, non ,ut poetae,exquisita ad sonum, sed sumpta de medio. satyra autem comoediae similior, quam tragoediae est: quia comoedia etiam humilis est. supra contextu xij. Indignatur item priuatis, de prope socco Dignis carminibus narrari coena Thestae. Alii his uerbis, de medio sumptis, mediocrem inuentionem significari existimant, quutamen resi a confutat.
Silvis deducti caueant me iudice Fauni Ne uelut innati triuiis, ac pene forenses
Aut nimium teneris iuuenentur uersibus unquam,
Aut immunda crepent, ignominiosaq; dicta, Oisenduntur eni in quibus est equus, de pater, Scres, Nec, siquid fracti ciceris probat, dc nucis emptor,
Aequis accipiunt animis, donantiae corona. Inlientionem satyricam uulgarem, et communem in superiore contextu expetendam esse monuit Horatius: sed hoc non suffcit, ut illa p clare paretur . num uulgus uarie loquitur, aliquando pudorem prae , fert, aliquando turpitudinem, or lasciuos, urbam nori; mores. ut igit r decorum semuetur, satyri agrestes agresti oratione uta tur, non
104쪽
urbana , o deprauata, qualis in ore populi esse solet. qui rusticis semper corruptior,
o callidior est. F A V N I. in satγra erant Fauni, Satγri, Sileni, Panes: a satyris tamen nomen sumit. sic Romae templum castoris, Pollucis, a castore tantum nommen accipiebat. Suetonius in Caesare. IN NATI TRIUIIS, AC PENE FORENSE s. idest urbani, et immunde loquentes: in urbe enim mores hominum
corrupti sunt. quare Marcus Imp. sapientissimus commodum silium ab urbe dimisit in
Pannoniam , quo tamen eum adulatores reuocarunt, unde turpissimus evasit. Heroradianus libro primo . M λους edan μευ κογον πς HJSν ria 2ν Θήρω e m, κωαMύσματα - Π α δ γύψ, Oi, e c. adulatores in memoriam ei redigentes Romanas delicias, ste ectaculas, et eantus suaues enarrantes, erc. I V V E N E NαT V R . ut iuuenes lasciviant. quod vitium illius aetatis proprium est. Horatius libro
secundo epist. scribens ad Florum . α ne potum largius aequo Rideat, ac pulset lasciua decentius aetas. Plato in Eut demo dectesippo. ucei ς Α εὐγς GH. contumeliosus autem, quia iuuenis est . NIMIUM TENERIS. agrestes enim uersus solent esse non teneri, sed simplices. libro primo epigrammatum Graecorum Mnesalchi poetae epigramam aest, quo fistulam reprehendit, quae i montibus in urbem uenire ausa sit, ubi inerapta videtur . ubi inter alios hic uersiculus legitur. αδ 'ἀγρ α μ. νῆσ'υ ορει risu IN. agrestis musa in monte habitat . rationem sic reddit Horatius, quia decenter non ξον test tenera effingi. C R E P E N T. eloquantur . hinc crepare montes, apud Longo
lium in epistola ad Bembum libro primo. Horatius in satγris libro secundo.
Siquid Stertinius ueri crepat. I M M U N D A . obscoena. ne scribenti
illum inquit ore esse immundo, etiam ea parte, qua vocem emittit. I G N O M ION I O S A. dum aliis notam inurit infamiae satyrus maledicus. οὐχ ir d c Θαρτών. in poetice Aristoteles necat contumeliam , quae turpem hominem reddit, in quem masledidita coniiciuntur, sed tamen eius corpus non corrumpit. vel ignominiosa, idest ignominia digna, ac plena, ut, qui dicit, infamia ardeat. nam ut in Lachete Plutonis inquit
Laches ipse, uerba, uita homini, solent esse inter se congruentia, Θιμίιος ἄμα Itim λεm , vix om GPε II αὐ κλοις ι xi o metuta Iti . dicen αtem simul, o dicta sterilani, quod conueniunt, restonianis inter se mutuo. QV I MB V S EST E QV V s. equester ordo , qui ἱ senatorio, π plebeio equo, ut bic apparet, distinguebatur, item annulo a' plebe, sedem in quatuordecim graduum o dimitas separatam habebat, ut poemata commodius dudirent. Suetonius in caesi re sic, Ludi, Decimus Laberius eques Romanus mimum suum egit, donatusq; quingentis siem stertiis, Cr annulo a reo sessum in quatuordecim ex scena per orchestram transiit. E T, PATER. patriiij. patro di ii centum idi, quos in senatum Romulus asciuit: Ma
105쪽
co MMENTARIVS sarum fui patritu. Liuius libro primo. ET RES. e res familiaris, ετ opes . nam senatores, e equites censius faciebat, q:ιadringenta sestertia censum implebant eque,
strem. Iuvenalis suora decim udria. sume duos equites, fac teretia quadringenta.
Et hoc lege Roscia institutum est. Horatius epistola prima libri primi. i. iis ne tibi melius suadet, qui rem facias, rem si possis recte, si non, quocunque modo rem, Ut propius steries lachomo a poemata Puppi.
ubi de Roscia lege mentio est. Senatorius census duplex, at Augusto etiam auctus. Suetonius in Augusto, censium senatorium ampliauit, pro octingentorum milium summa duodecies sestertium taxauit. FRACTI CICERIS, ET NUCIS EMPTOR. plebs inops gaudebat liberioribus iocis, non ita est l. hae propter inos piam legumina emebat. Cisero pro Muraenade plebis inopia site . si denique, ut solent loqui, non dicm pro nobis, non stondere, non uocare domum suam possunt, atque haec a' nobis petunt omnia, neque ulla realis , quae a' nobis consequuntur , nisi opeara sua compensari putant posse. tales Romae cupiterensi. Sallustius in Iugurtino bello, de Mario. capiterensos plerosque. id factum alii inopia bonorum, alii per ambitionem consulis memorabunt. de his etiam Gellius libro decimo quinto, cap. decimo. DouNANT VE CORONA. bonos poetas edera coronabant. Virgilius egloga septiama. Pastores edera crescentem ornate poetam Arcades. uel non dignos corona puαtant, π coetu autentium . illud non reticendum uidetur: cum equites equo, patritii
patre, equites, senatores re, ut docuimus, signi centur, plebs leguminibus, lasonem plebem inteirigere per rei die honem, quasi uero equites, π senatores rem famili
rem non habuerint ; er qui locupletiores sunt, ut senatores, er equites, non 'erim potius resignificandi.
Sillaba longa breui subiecta uocatur iambus,
Pes citus, unde etiam trimetris accrescere i ussit Nomen iambeis, cum senos redderet ictus,
Primus ad extremum similis sibi, non ita pridem, Tardior ut paulo , grauiorq; ueniret ad aures, Spondeos stabiles in iura paterna recepit, Commodus, & patiens, non ut de sede secunda Cederet, aut quarta socialiter. hic S in Acci Nobilibus trimetris apparet rarus, ct Enni.
De elocutione tragica, o comica ut plenius uideatur praecepisse, agit nunc etiam de instrumento elocutionis . nam metrum poetis instrumentum est elocutionis: in traragicis autem, er comicis metris plurimi iambi reperiuntur, er stondet. igitur de iam
106쪽
IN pog TlcEN HORATIIbo , et stendeo hic non reticeη dum bi putauit Horatius . STLLABA LONGA BREVI SUBIECTA. duae ollabae, prior breuis, posterior longa iambum
consciunt. M. Tullius libro tertio de oratore. nam quum sint numeri plures, iam αbum , o trochaeum frequentem segregat ab oratore Aristoteles catuli uester, qui nautura tamen incurrunt ipsi in orationem , sermonems nostrum, sita sunt insignes peraculsiones eorum numerorum, o minuti pedes. Q u intilianus libro nono, cap. ultimo,se. Iambum breui, longaq; , huic contrarium e longa, o breui, hunc nos choreum , ut alii trochaeum nominemus . haec ille. pedes autem huiusmodi inpos constant me trum, in soluta oratione rithmum Aristotclis libro tertio rhetoricorum, δο ὶυδAmν γ sv , ωθι ἡ lo. et u . quare in oratione esse oportet ν tham. um , seu numerum , non metrum' sic enim erit poema. PESCITV s. se comararetur cum sipondeo tardo , qui constat e duabus βllabis longis . sic Aristoteles in prae
dicamentis, ubi agit de iis , quae sunt v, milium magnum uocat ratione minuestioris, montem paruum ratione altioris . in odis etiam celeres lumbi dicuntur. σ in celeres iambos Misit furentem . TRIMETRIS ACCRESCERE IVS si TNOMEN IAMBEIS. Iambicum carmen sex ictibus constans, trimetram dictatur, propter celeritatem , cum sit senarium . Mi statim apparet, ibi, cum senos reddes ν potest, qui libro nono cap. ultimo sic inquit. longam esse duorum temporum, brevem unius, etiam pueri sitiint , o hoc est, quod ait cicero in oratore, choretim, qui ex longa, o breui constat, eodem statio claκdi, quo trocbaeum , qui est ex tribus breuibus. quia scilicet longa chorei ualet duas breues trochaei. quid igitur breuitas in ollabi, cena trahit, longitudo producit, ac diffundit, iambus propter priorem ollabam breuem ex
sinario in trimetrum colligitur,ac reducitur. AccRESCERE . in codice Bernardini Parthenii, uiri doctissimi, qui Vincentiae publice graecas, et latinus literas magna cum laude profitetur, accedere est, non accrescere. et qκidcm non inepta lectio est. nam iam
suo uersui in trimetrum contracto contrahi nomen uidetur, non accrescere . nisi accreascat, quia non solum senarium, sed etiam trimetrum appellunt. P RIM V S AD EXTREMUM SIMI LlS SIBI. idest a principio ad Dem olim ex iambis duntaxat constans. scin Verrem orationes lima, qui furta in Sicilia nunquam interamisit, antequam hoc delectum, praeclarumq; crestium iste dedit, ut ab iis nummcacciperet, ac sui similis esset. TARDIOR UT P A V L O , Crc. inseri corporunt mox ston dei inter iambos, ut uersius grauior redderetur, cum grauitate stondeo rum leuitas iamborum temperata essit. nam stondet tardi sunt, cum ex duabus lon si, ollabi, constent. Dion us in libro de comistione , ὀ οἰ - τοτ vir ω συλλα, νάς μακρας κίγλη o μίεα νιφῆος, μαγα, D σωότ r et λ- λωγ . utranque sillabam longam habens stondetis uocatus est . magnam autem digniatatem, plurimum grauitatis prae si fert. Diba ras stondeis iuuenes bacchantes, o in castissimam domum impetum facientes represt, cum in eos irae nod tu incidiset, quo tempore Icilasco εἰ euelabatur. IN IURA PATERNA. in eum locum,
107쪽
eo MMgNTARIVs - s 3 quem ipse solus apud patres, maiores nostros occupare solebat, cum sociis m hi curamine stondeum non tabcbat, e uersus ex iambii integer constaret . similitudo ab iis,
qui partem imperii alijs concedunt, ut Romulus Sabinos in suam urbem recepit. Liuius libro primo. Darius imperium cum Alexandro partiri uoluit. cui Alexander reustondit, ut mundum duos sues,sic idem regnum duos reges ferre non posse. Diodorus. STABILES. graues, e . tardos, ut stare uideantur , non mineri. similitudo ab iis rebus, quae non facile dilatantur, ut apud Demostbenem in Leptinem, usi nn unos
populi stabiliora, quam quae reges largiuntur, esse probantur. τῆ b Τιμὴ, εαι β cαο- et, Σωσάρ, cocσας cελτίους . dignitate, π constantis, quae a populo munera accepimus , praestare intelligetis . hic πιο t nominat . quam etiam hic Horatius in stondeis per translationem expressiit. SEDE SECUNDA, AVT QV ARTA soci ALITER. ita stondeos recepit, ut sibi ipse exceperit secundam, er quartum sedem in carmine, unde pelli 2 stondeo non potest. COM MODUS, ET PATIENS . quia cesiit libenter stondeis locum. ut vetilius de scorpio amplum locum Caesari cedente, libro primo georg. . et Ipse tibi iam brachia contrahit ardens Scorpius, ex coeli iusta plus parte relinquit. Vt iambus, er scorpius maiorem partem cedentes, iure non solum commodi , sed etiam patientes haberi queant. Ac CI, ET ENNI. qui tragoedius scripserunt stondeis refertas, hi quibus uel nullos iambos uel raros reperisses. Accius Atreum restoediam a se scriptam Pacuuio iam grandi natu legendam dedit . cui Pacuuius restondit , esse μαnorum , grandem, sed acerbam, ut pomum nondum mite . Gellius libro duodecimo , cap. secundo. Ennius praeter alias tragoedias Medaeam sir sit, ut apparet apud cicearonem pro caedo, o libro secundo de inuentione . item Hecubam. Gellius testis libro decimo, cap. quarto. Accius etiam Eleelaam. Cicero Philippice prima. NOBILI, BUS TRIMETRI s. non quia raris iambis utantur, nam id uitium potius exissimandum est , sed quia alijs ernumentis abundent. Cuidius de Ennio. Ennius ingenio nobilis, arte rudis . nam ego hic non arbitror esse ironiam, quam lason inducit. ipse clacero, PO nullus testis locupletior, in Accio, e Ennio multa admiratur. libro tertio
d. Usciis sis. deinde idud etiam apud Accium . fregisti ne fidem ' neque dedi, neque do in deli cuiquam , quanquam ab sensio rege dicitur, luculente tamen dicitur . errost de Znnio sic. nam praeclare Ennius. o fides alma, alta pinnis, o iusiurandum Iovis . his, er allii huiusmodi Accii, o Ennii trimetra sine ironia nobilia nunc
In scenam missos magno cum pondere uersus,
Aut operae celeris nimium , curaq; carentis,
Aut ignoratae premit artis crimine turpi, Uc ii quiuis uidet immodulata poemata iudex. i i
108쪽
IN POET IcEN HORATII Et data Romanis uenia est indigna poetis, Iccirco ne vager Z scribamq; licenter an omnes Visuros peccata putem mea tutus, & intra
Spem ueniae cautus. uitaui denique culpam, Non laudem merui. uos exemplaria graeca i. Nocturna uersate manu, Versate diurna. Latinos poetas reprehendit, quod stondeos nimium adamarint, ex Graecos iis analeponit, quorum in scriptis Crebriores iambi sunt. MAGNO cVM PONDOR E. propter crebros spondeos, qκos stabiles paulo ante uocauit propter pondus, ergrauitatem. non enim magnum sonantes uersus innuit Horatius, ut Acron, Parrbas
suis, er Acronem sequuti Grifolus Issons Crediderunt. nec uera Madii doctii simihic opinio admodum placet, qui de magno carminum uolumine exponit. O PERAE CELERIS NIMIUM . ordo est . iudex premit uosus πe. cirimine turpi operae
nimium celeris, idest uituperat, quod praepropere, o sine cura, stiatos scripti t.
sic prope Thucydides libro tertio in concione Diodoti, δύο τά iam is isse sic ουλια sitiet , m, vinia ὀργήν . rectis consiliis duo maxime contraria esse iudico, celeritatem, er iram . Plinius libro sexto epistola secunda. paucioribus clepodris praea cipitamus causas, quae diebus explicari sileueant. A V T IGNORATAE A RaΤ I S. quae exigit mixtos stondeis iambos in carmine . quod qui non praestiterunt, poetae hic ab Horatio repreunduntur, non qui graues, er pondo se uersus edide runt. num hoc laudi tribuendum est, non uitio uertendum . Virgilius de Sophocle sublimi, π graui poeta, qui imperatorias laudes Dio aequare posset. Sola Subocleo tua carmina digna cothurno. ubi Seruiussie. sopiaeses autem tragoediographus fuit altisonus. NON QV I V I S IV D E X. non omnes iudices adhibiti recte sentenatiam ferre de poematibus possunt . Vitruvius libro septimo in prooemio sic inquit: Ari*pophanes uero, cum abeosententia rogaretur, eum prim: ιm pronunciari iusit, qηi minime populo placuisset . ubi de poetii loquitur. I MMODULATA. methodido, Cr modulo poetico non recte effecta. modulum latius patet . Horatius libro prismo epistolarum. Metiri sequenque suo modulo, spede uer m est . . Lilius Gregorius Gγrdidus, uir summus in literis, duos libras de pretis nostratarum tem sporum edidit: in quibus ita ille acri iudicio singulorum poetarum scripta tanquam in libra Critolai expendit, ut facile doceat, quae modulata, quae immodulata poemata esse eenseat. nec uero illum usquam opinio fefellit, nisi ubi me bonum iam poetam esse diaest, cum tamen ea carmina nostra legerit, quae mihi olim adtac puero exciderunt. nam si ea praestantia in pangendis caminibus essemus, qua Ioannes Baptista Pignarmariensis est, iuuenis in emni genere literarum praestant simus, ac summμs, qμα cicomIlures, quos illa nqmladiicerte mihi iure optimo Iocum in suis libris ordidus esse
109쪽
co MMεNTARIVS s voluisset. ROMANIS POETIS. latinos poetas venia bac fuisse indignos ait, qua stendastos, non iambicos versus panxerunt. π ut non perfectos non soltim hie,.sed etiam libro secundo epistolarum arguit . in hoc enim de poetica libro Horatius sumami, ac perseeli poetae speciem quaerit: quae si ste fletur , iam latinum poetam , quem
Malde mireris, intiente, neminem. se in oratore cicero persed ii oratoris exemplum es naxens , ea laude crassum , Antonium , Hortensum clarissimos oratores priuat, his uerab:s .in ea urbe, in qua , ut dit Antonius, auditus eloquens nemo erat . atqui si Antos
stilo Crassus eloquens visus non est, aut sibi ipse, nunquam cotta usus es et, nunquam Sulpicius, nunquam Hortensius. c. si perfreti aut oraro res bi, aut poetae illi non exatiterunt, nobiles tamen fuisse nemo inficias ibit. AN OMNES VISUROS, etc. cum scimus omnium oculos in nos esse coniectos, melius officium colimus. Aristoteles habro secundo rhetoricretim cydiae istud refert, ως κυδὶας et M et σαμου κληρουγέας. Siου-- αλ αρυς πst επινα κύκλω - ελλεια ως ορύντας, - Di ρόνον os υσομπούς ά a. sicuti cγdias de Samico.
Ionia in concione dixit: rogabat enim Athenienses, ut curcunstare Graecos omnes putaurent, ut uidentes, non audituros tamum ea, quae decreuerint. π Cicero in oratione
pro Sex. Rosicio Amerino M. Fannium in eo iudicio quaesitorem sic alloquitur . quanta multitudo hominum conuenerit ad hoc iudicium,uides: quae sit omnium mortalium exapestatio, quae cupiditas, ut acria, ac seuera iudicia iant, intelligis. quibus uerbis non modo multos , sed etiam intelligentes adesse praemonet. TVTVS, E TiINTRA SPEM VENIAE. referuntur haec ad verba illa consequentia, uitaui, o merui, non ad superiora . num utrum doelissimum Iacobum Grifolum Iason minus prudens ter reprehendit, quod, ut ego, haec cum consequentibus coniunxerit. nam bis germatinui poetae s suis . si uenia contentus sum, culpam quidem nullam sustineba, sed tamen laudem non referam, ac promereueor: solet enim laus a praestanti ut tute, non a venia proficisci .stem ueniae dixit, quod admodum uulgare est, ideo non laudabile: vii enim est, qui si e diues non sit ἰ Hesiodus libro primo de operibus, o diebus, mania mala e vase tangorae evolasse est, solam stem in imo uase remansisse. μοvis δ'
ἰλάς Uufi si mim δὲ μοim υλν 1μυι-πὶ )λ in . innuens, stem apud omnes residere, nec abire. VITAVI DENI QV E CULPAM.qκod gloriosum non s. cicero libro familiarium, in epistola ad Paetum . iam pater
elui accusatus a M. Antonio, sutorio atramento absolutus putatur . NON L A VaDEM MERUI. quam solum petere debemus. unde M. Marcellus hoc indicans templum honori erexit: ut praeter Liuitim vitruvius libro septimo testatur. E X E M PLARIA GRAECA. nam, ut postea dicet, Graiis ingenium, gratis dedit ore rotundo Musa loqui. cum igitur Graeci persem nt, ad eorum nos imitationem Hos ratius cohortatur . Euripidi quadam errata Aristoteles in pretice opponit, quae fortσος
110쪽
exemplum improbi moris sit alio tui minime necessirium, ut Menelaus in Oreste: decoari uero non struati, Menal pes sirmo: in aequalitatis autem, Iphigenia in Aulide : non enim, cum supplicat, talis uidetur, qua is postera die est . quod attinet ad Menelaum, Orestes in Oreste Euripidis, necata matre Clytemnestra opem a patruo M enelao implo rat . is opem non fert, imo matricidam increpat. hoc uidetur exemplum esse mirae euaiusdam probitatis, qui ne filio quidem ex fratre, qui se matricidio inquinauerat, potuearit non aduersarius esse, cuius quasi iudicium dii immortales secuti Orestem furijs agiatarunt. unde Virgilius. hinc Agamemnonius furiis agitatus Orestes. Alterum eriamen est de Menalippe, quam Euripides philosopiarum more de natura dis utantem induxit: videtur autem esse marinar, idest indecorum , foeminae tam excellentem rearum cognitionem tribuere. sed excusari potest Euripides. nam decorum potius seruautiit: Menalippem enim Neptunus erudierat . qui potuit igitur femina a tanto deo eris dita non cassandras, e Carmentas, Mutias, o Licinias, er Cornelias Romanas domina uincere Diovsius Halicarnasseus in libri, rhetoricis, ubi agit, et a 3ὶ auis λργου , sic inquit, κ Alμια in ετ rudis θημύῖν reani ri τπσε αιος. Me analippe autem 2 Neptuno erudita fuit. Tertium peccatum uidetur in Euripide esse , quod i phigeniam primum patri supplicem, ne Dianae mactaretur, inducit, mox ala crem ad moriendum pro salute Graecorum omnium eam estingit. Cicero enim libro terratio de Usciis, sic inquit. Agamemnon cum deuouisset Dianae, quod in suo regno pulocherrimum natum esset, isto anno immolavit Iphigeniam, qua nihil erat eo quidem anno natum pulchrius . in quo tantum abest , ut Euripides reprehensione dignus sit, ut in caelum potius ob prudentiam ferendus uideatur . nam si puellam constantem, et inatrepidam effinxisset; cum primum ei mortis nuncius allatus est, non seruasset profecto decorum : id enim uirtutis sterimen puellae dedisset, quod uix in Regulo, Codro , o Deciis repertum est . puellae timidae sunt, nihil morte acerbius putant. iure igiatur primum timidum Iphigeniam Euripides facit. at altero die salutem Graecorum uiata chariorem habet . quid tum illum patris preces, illam necessitas, illam salus βοαrum, illam gloria mouere potuerunt. at inconstans est. nimirum foeminae inconstantes esse solent. Virgilius. Varium, mutabile semper Famina. cur autem mortis
contemptum in maximi Regis filia indigne ferimus, quem 'isse in priis iis feminis ,
Arria, Portia, e alijs imus ' NOCTURNA MANV . nam studiosis non est dormiendum παλχον , idest per totam noctem, quam Graeci ueteres cogitationem cppellarunt , quod norin etiam cogitatione, nostrae euigilare debent. Pindarus in Neamet, , inod , qua Sogenem Aeginensem laudat. αἰ sb G2 ν