장음표시 사용
91쪽
gi. hinc altare Iouis velatiis cum sagittis . de quibus uide apud Gellium. At Genius miistissimus deus non erat placandus. hic igitur placari pro tali positum est. Horatius sepe sic loquitur, ut in odis libro primo. Et thure, er Dibui iuuat Placare, Cr vituli singuine debito
ii nunc laeseria sistes ab ultima , . charis multa sodalibus Nulli plura tamen diuidit oscula Quam dulci Lamiae. Vbi legendus est Acron accuratus inaeterpres. Ego autem hic genio dedisse operam , idest voluptati, ad quam simus propensit, veteres illos, non interpretor . sic Iason potius alios secutus errantes interpretatus est . erant sacra quaedam, quibus Tellurem, Uluanums arvorum delim, illam porco, hunc lacte, ex Genium foribus, ac uino placabant agrestes, quae sacra Horatius biecerte innuit , o in epistola ad Augustum libro secundo epistolarum clarius expressit his uersibus: auricolaenisici fortes, paruoq; beati condita post frumenta leuantes tempore se corpus, Cr ipsum animum ste sinis dura ferentemt cum socijs operum pueris, er coniuge sidaTellurem porco , Sγluanum lacte piabant,
rioribus, ex uino Genium memorem breuis sui.
Haec igitur sacra Genii Horatius signisicat, non uoluptates hominum Iuxuriose uiuenstium, ut credit Iason . nam Horatium hie de sacris Genii loqui illa etiam, quae Me pautim libro leguntur carmina testantur, festis impune diebus. functusq; sacris, προπtus, Cr exlex . VINOQUE DIURNO. quid mane Genium foribus, Cr viano agricola placabant, non noctu, ut adducti Horatij versus declarant. orgia enim
Bacchi noctu febant, non sucra Genii. quaecunque igitur lason Me de duodecim horis diei, o de solido die, o de hora coenandi commemorat, nihil omnino ad hunc locumectant. singula igitur non confutabimus, ne praeter rem aliquid er nos a proposiαto Horatii discedentes dicamus. satis est , monuisse hunc Horatii locum non fuisse ab Iasone intellectum. alibi igitur, quando hic locus non patitur, ea omnia refelleamus, quae ille de solido die in tam Horatii memoriae prodidit, ex nostram opinionem sexcentis argumentis corroborabimus, quam in Pare is testatam reliquimus libro primo, cap. undecimo. I M P V N E . sobrie, sine ebrietate . num qui bibunt si, Mis, impune ferunt: qui vero ita uino incalesunt, ut ebrii di edant, id non fiaciunt impune , sed uidentur ἰ Baccho vulnerati, quem iccirco veteres, ut ait Atheangus, friebant υραστορον, idest cornatum . de illo Ouidius sic : Pendeat cr
92쪽
IN POg TICEN HORATII mitis cornibus uua tuis. π hac sobrietas mirifice antiquis illis uitris conuenit, quibus nihil fuit moderatius. unde illud apud Ciceronem de antiquorum hominum integritae te . nihil ex omni memoria sumi potest illustrius. σiIM, o tempora , o mores . quo referri ea omnia possunt, quae libro primo de diebus, o operibus Hesiodus de antiquis
commemorat. loquitur autem hic Horatius de Romanis antiquis, qui vino Genium
piabant , ut demonstratum est. ACCESS IT N U MERIS QUE, MODI SOQUE LICENTIA MAIOR. ueteres licentius saltare , tibiis personare coeuperunt . per numeros saltationem intelligit eorum , qui in sacris Genii π aliorum deo, rum psallebant, saltabant .super etiam citauimus ex Aristotelis poetice ea uerba, ou Ii -ο monaces οἱ ad ορ αν. numero uero ipso sine baramonia imitantur saltatores . nec uero omnem saltationem numerus signi'at , sed peαritiorem tantum : quod clarissime colligitur ex his uerbis Ciceronis in Paradoxis . extra numerum si se moueat histrio, exsibilabitur , π explodetur . modus tibiarum sonum indicat, de quo superius plura ex Aristotele, π Plutarcho , ibi, Tibis non ut nunc. etc. apud Graecos Timotheus plures chordas brae addidit, cum ea ante ex septem constitisset, ut audior est in libro de musica Plutarchus. sed illud mihi quaerendum uidetur, cur licentia dixit Horatius,quae in malam partem accipitur cur ita carmina addidit statim
Indosius quid enim saperet, liberq; laborum Rusticus urbano confusius, turpis honesto
Quibus rustaeum Genio sacra peragentem cum modis, π numeris non sepientem fuisse ait, eumq; excusat, quali rusticus erat, indoeius c. restondoiccirco, licentiam accessisse numeris, π modis in sacris Genii, innuere Horatium, et hoc rusticorum crium en excusare, quia per modos licentiores Fescennina earmina plena conuitiis intelligit,
quae in sacris Genis primum exorta sunt, ut hic innuitur, o in epistola ad Augu tum libro secundo aperte dicitur, ubi de sacris Genii mentio fit.
Fescennina per hunc inuentu licentia morem
Versibus alternis opprobria rustica fudit, quae sequuntur.
Qui mos conuitiandi in comoedia remansit, ut notum e t. falluntur, qui credunt veteres Romanos hic reprehendi, quod ob ignorantiam ruB musica contenti uenustisarem, iucundiorem non curarent . nam Horatius non uenustiorem musicam quae acu
cessit, fuisse significat, sita uitiosiorem ob iurgia, unde licentiam, o luxuriem ei trisbuit, cum inquit, Accessit numerisq; , modisq; licentia malas, sic priscae motumq;, π luxuriem addidit arti Nibicen . Quod si per licentiam, π luxuriem iucunditatem musicae indicaret, eius ductorem non appellasset indoetum rusticum . nam huiusimodi homines rudes esse solent, non elegantiores, ut aperte cicero in Quintio, π Sex. Rosito duabus nobili simis orationiratas probauit. LIBER LABORUM. quid festis diebus Genio suraficiebat, ut nuperrime ex Haruula probauimus. π diebus festis rustici labores intermittere solent ,
93쪽
COMMENTARIVs 4 6 nisi ea prastent, qzae Visgilius libro primogeorg. I sit diebus pesse conficia Irmat.
Quippe etiam festis quaedam exercere diebus Fas, o tiara sinunt. Oιοs deducere nulla Rel igio uetuit, segeti praetendere sepem ,
insidias avistis moliri, incendere vepres,
Balantumq; gregem fluuio mersare silubri.
RUSTICUS VRBANO CONFUSUS, TURPIS HONESTO. erant enim tribus rusticae, o urbanae. Plinius libro decimo octavo sic . rusticae tribus laudatissimae eorum, qui rura haberent, urbanae uero, in quas transferri ignominia esset, desidiae probro. inuenies plura apud Dionysium libro septimo. turpis, et honestus referuntur ad uitia , e virtutes animi , ut , rusticus, o urbanus ad fortunae condiationem . rusticis obiicit vitium temporis: tunc enim rustica tribus in numeris, modi inon excelleberet .m lictim tiriano confusium inquit fuisse resiiciens Roscium legem sui temporis . nam L. Roscius Otho tribunus plebis legem tulit, ut equitibus Romanis in theatro quatuordecim gradus, in quibus sederent, ascriberentur, ut scribit Li:ι ius libro nonagesimo nono . de ea cicero pro Muraena sic. L. Otho, vir fortis, meus neces axius, equestri ordini restituit non solum dignitatem, sed etiam uoluptatem . itaque lex haec, quae ad ludos pertinet, est omnium gratissima , quod bonestissimo ordini cum silendorefructus quoque iucunditatis est restitutus. Horatius libro primo epistolarum de lege Roscia , Ut propitii steries lachrγmosa poemata Puppi, idest tragardius. M OsTVM, ET LUXURIEM. motum, idest saltatumem ad tibias. Horatius in epistola ad villicum , libro primo epist.
α nec meretrix tibicina, cuius
Ad strepitum salius terrae grauis. Addidit autem motum produxit . nam ante etiam sillabant, sed additus motus fuit haberior, π indecentior, qualem nemini conuenire videmus. Ucfortasse obiectus Deios
rara fuit. pro quo sic Cicero in oratione . quae crux huic fugitivo potest satis supplicii
assene t Deiotarum saltantem qu quam, aut ebrium uidit unquam et pro Muraena. saltatorem appellat L. Muraenam Cato. maledictum est, si vere obiicittir, uehementis accusatoris: pin falso, maledici conuiciatoris . idem leges etiam in oratione pro domo. est quidam motus antiquus, o pudentior, quem principes Muri, o clarissimi summa grauitate tuentur. hunc non intelligit hic poeta, quia addidit, ei luxuriem, quae tam ad motum , quam ad tibiam licentiorem attinet. LUXURIEM. potes etiam interpretari insolentiam Fescennini carminis, quae ex luxurie oritur quadam : quasi obsit, frigemus potius, o moderati sumus. Virgilius libro tertio georg. de lupo aegra qui non praedabatur. α acrior illum cura domat. PER PULPITA . libro secundo epispanum de Plauto. Quam non astricto percurrat pulpita socco. Magus autem tibi
94쪽
IN POETic EN HORATIIem traxit iugem per pulpita sim ni ipse personans, er saltans, ut quidam exponunt, quorum opinio non placet, qκia tibicen id praestare non potuisset, praesertim in motu italo acriore, quem ait poeta idditum fuisse. ego tibicinem traxisse uagum per pulpita uestem existimo, quia, cum crebrae recitarentur tragoedia, CT tibicen ad omnes accerseraretur, per diuersa pulpita uagabatur. trahebat autem uestem , quam talarem , CT tingam gerebat, ut gra itatem prae se ferret. VOCES CREVERE . tibicines
non solum personabant tibi js, ετ fidibus, sed etiam canebant, dum alη saltabunt. Pollux de uocibus, ad quas saltabant. πιέ μοι me ξόδα; mis μοι m ια ; πιθοι στιλινα; ubi mihi rose s ubi mihi uiolae t ubi mihi pulchra via posuit autem sibi pro tibiis, s eciem pro syecie . sed quo modo fides seuerae erant, si tibicen lux καriem prisiae arti addiderat ' seueras dixit non praesens tempus, sed praeteritum res iaciens. et seueras, idest non molles: seueri enim homines mollitiem oderunt. Iason refert haec ad centum chori, sed quam apte ipse uiderit. nos ex Polluce probauimus tibicines etiam cecinisse, non solum personuisse . alteram praeterea interpretationem asserimus. bactenus Horatius de fabulae incremento circa melodiam, nunc de incremento circa strulum poetarum agit, qui creuit fidibus seueris, idest cum prisca, er seuera melodia ,
unde statim illud sequitur. ET TULIT ELOQUIUM INSOLITUM. declarat enim quid per uoces intelligat, idest uerba, er diectiones: insolitum autem eloquium , idest nouum, non uitiosum, ut putat Acron. nam antiquum potius uitioα sum fuit: tune enim latina lingua cum inops esset , licuit noua, CT insolitu uerba exa cudere, nec tunc locum habebat praeceptum caesaris, a Quintiliano relatum libro stacundo, uerbum insolens, ut scopulum, esse uitandum : non enim hic poeta de lingua latina perfecta loquitur , sed de ea, quae coeperat excrescere, CT locupletari , quod quiadem celeriter faetum est, quare addit. FACUNDIA PRAECEPS. Horatius libro secundo epistolarum ad Augustum scribens populum Romanum mirifico, CT acri
ingenio ad celeriter perdiscendum fuisse ait, ut eius facundia inrepraeceps dici post. ε Et placuit sibi natura sublimis, ετ acer , Nam stirat tragicum sitis, Cr feliciter audet.
sic cicero de oratore libro primo quaestionum T Ucul. at contra oratorem celeriter comae
plexi sumus. hic poeta populum Romanum extollit, quod celeriter ingenio docili, et uigilanti didicerit, quae summa laus est, ut Socrates asseuerat in carmide Platonis. Uxis , ta 6ῖ πο HΘαρ Ην GH πο-οἱ 'ως, πλυ--ου , nsiet in ρο Aως . Citharae artem celeriter addiscere, o palestram, longe pulchrius est, quam lente, seros . sensum Horatii non elicuit Acron , qui facundiam praecipitem prρ ea exponit, quae cum ingenti impetu fertur, o furibunde, o delphicae amissa mo duitate similis est. UTI LlVM RERUM SAGAX. supra docuimus.tra goediam res utiles docere, ubi de choro diximus: hie autem utilitas quaeritur bonesta, non quam Curio apud cive nem libro tertio de officiis quaerebat, ubi haec uerba legunαtur . male etiam curis cum causam Transi adanorum aequam eje dicebat: semper σου
95쪽
iam ut Horatius in odis inquit, Reum antecedentem insequitur pede poena claudo. SORTI LEGIS NON DISCREPUIT. tragoediarum sententia ita uera sunt, ut ab oraculo Apollinis non disicrepent. de Delphico oraculo notum est . uide Li, Miam libro primo, ubi superbifid, er Brutus Delphos ad consulendum oraculum proofecti sunt, de eo, erui post Superbum regnaturus sit. oraculum autem Delphicum, Crreliqua omnia ambiguo si restonso tuebantur, ut illud apud ciceronem in libris de dia uinatione. Ororsus Halym penetrans magnam peruertet opum uim . expressum scilicet ex Herodoto, κMi ς αλυ εινῶς ραγαλω ο sit . ignotum est enim,
utrum regnum periturum sit Croesi, an ori. ut autem res euenerit, oraculum mens
dux non reperietur. Parrhasius de philosophis intelligit, quorum ait obscuriora esse diacia De bicis restonsis . cuius quam ridicula sit opinio, facile omnes iudicabunt; cum hic Horatium M. Q sis γνοί Pi uerba faciat: quae sententiae in tragicis, ut satis demonstrauimus, occurrunt.
Carm me qui tragico vilem certauit ob hircum, MOX etiam agrestes satyros nudavit, & asper Incolumi grauitate iocum tentauit, eo quod Illecebris erat ,& grata nouitate morandus Spectator, stinctus cs sacris S potus, S leX. Nihil tragoedia tristius est, in qua duo ira, ut est in poetice Aristotelis, exprimunatur, miserabili, er terrificum . ut igitur steriantium animi aliqua iucunditate reficerentur, ac recrearentur, satyros induxerunt qui in tragoedia saltarent, er risius bouminum elicerent. eos quidem Sophocles e tragoedia graeca eiecit, ut ait Aristoteles, mox iterum a latinis sunt recepti, ut postliminio uenisse uideri posint. Virgilius, qκi saltantes eos in tragoed's latinis conli exerat, hune uersiculum in Aeglogis habet, Saltantes satyros imitabitur Alphesiboeus. Quemadmodum tragoedia seueritarem iocis satγrorum temperarii , Demetrius Phaleraeus in libro de elocutione his
96쪽
Impo ET ICEN HORATII rem tr oediam consceret . nam tum satyrum pro tragoedia scribet, ρο confinget. id circo autem olim satyri a tragoedia reiecti sunt, ut, eorum ineptiis, o ridicula orati ne dimissa, tragoedia grauior uideretur. Aristoteles in poetice sic ,δ5 ra εν,ὀ- ἀ MΠρυωθη . quia e satyrico euasit, sero grauitatem tandem recespit. Sed Sophoclem quispiam representit , quod omni lepore tragoediam priuarit, ac rigorem tantum , o tristitiem ei reliquerit, ut nulla ex ea uoluptas capi potuerit. μαί onde, Sophoclem non sustulisse tragoediae rictum , sed hineptiorem feci se . nam tres hiastriones induxit, cum unus esset antiquitus, duos Aeschius instituisset. Aristotales in poetice, Si, Mia sic OBesaia Σοσολλῆς . tres, o scenae apparatum Sopia; des produxit. OB HIRcVM VILEM. hircus, tragoediae praesmium . hinc tragoedia didia est. vilem vocat hircum uel quia tenue praemium erat tanti poematis, Mel ob faetorem. Horatius libro primo epist. nam nimis' ardia premunt olidae conuiuia eaprae. miror quosdam putasse, vilem esse hircum poestos habita ratioα ne, cum tragoediam in poetice Aristoteles grauissimum rem esse dicat, eamq; epopoviae anteponat. cERTAVIT. poetae sue certatim suu scripta recitabant, ut palmam
referrent. horum eertamina commissiones appellat suetonius in Augusto, ubi Metuisse ait Augustum suum nomen in commissionibus celibrari. licet commissiones ex tempore fusa carmina certatim uideri possint. de poetarum certaministissic Aristotele, in poetisce, ἀανισμα α φ τπιο Vns . oc. inducentes certamina. Agathon in conuiuio Platonis uicerat in certamine , epinicia, idest conuiuia ob victoriam statuerat. Socrastes loquitur. m)gν δε συα ροις tali ινυρις σοβsθές τεν odor. beri eum in epiniciis uitaui, quia turbam, o tumultum ueritus selim . AGRESTES SAα
vos, e c. Satγyicae autem personae , satyrus cantis, satγrus pubes, satγrκs impubes , Silenus. de horum saltatione Athenaeus libro decimoquarto. x διγγρυοτ δνη πιεμ
Pγrrhichen, alicra pacis propria, quam emmeliam nominarunt.b N V D A V I T. ut
leuius, o commodius saltarent. Sic Luperci nudi per forum excurrebant: quod de M. Antonio Luperco legitur Philippica secunda apud ciceronem. INCOLUMI GRAVITATE . non supra modum facetus abesit satis grauitate, quod non efficiunt nimis severi, ut crσίη , quem Asionius in Verrem a Mutar appellat, quod nun quam rideret . Aristoteles libro secundo ad Nicomachum de moribus, δἰ το ς
97쪽
ta quaedam iucunditus : exuperatio autem scurrilitas, eam habens scurrilis : qui uero deficit, rusticus, o habitus rusticitas nuncupatur. ASPER. primo, π per se asso in tragoedia, mox innatam asteritatem facetiis condiuit . GRATA Noavi T A T E. nouitas fuit in satyri, primum adhibitis, π admissis in tragoediam . et germanum , uerumq; epitheton nouitati addidit: solet enim ea esse omnibus gratisi ma. Lucianus in Zinside suorum scriptorum nouitatem quamplurimos in admbratioranem adduxisse astismat, in M, eota CG si Arrrensio F, τ γεωμua ad
ιdem signiscabant, sententiam scriptorum peregrinam, o multam in ipsa nouitastem . sic etiam in scriptis tragicorum, receptis satyris, nouitas probata est. M O R A NaD V s . detinendus, ut libentisime audiret, si ectaret 'ue. FUNCTV s. in ludis enim publicis, qui diis instituebantur, tragoediae recitabantur. POTVS, ET E XαLEX. ebrius, nudus leges colens: ideo autem legum hostis, quia ebrius. quare Pittacus duplici poena ebrios assiciendos esse putauit, tum quod ebrietate essent correpti, tum etiam quia propter ebrietatem semper tetrum aliquod facinus aΞmittunt. Laeratius hi Pittaco. Aristoteles libro secundo rhetoricorum . vel exlex, idest ab omni cura , labore immunis, quod Demosthenes in Leptinem sic expresit. σήσε δἰ αἰαsi ους ἶνας αρρω-σ ιτρομπας άλ υ . dicet indignos quosdam homines immunitatem consecutos. per potum autem intellige, non penitus ebrium, sed ita uino gra tum, ut sime satyris attentus haberi non potuerit, quae somnum illi excuterent.
Verum ita risores, ita commendare dicaces Conueniet saturos, ita uertere seria ludo, 'Ne quicunque deus, quicunque adhibebitur heros Regali conspectus in auro nuper, Sostro, Migret in obscuras humili sermone tabernas,
Aut, dum uitat humum, nubes , Sinania captet.
Effutire leues indigna tragoedia. uersus, LVt festis matrona moueri iussa diebus Intererit satyris paulum pudibunda protervis.
edusam, qua sui os in tragoediam veteres poetae invexerint, superiore contextu poeta explicuit . nunc quo modo, quo ue decora inducendi satyri set, diligenter nos admo et . nam qui tragoediam scribet , nec nimium ut satyricusse submittet, nec nismium ut tragicus se attollet. RIS ORE s. satyri risores sunt, quod aptis imi sint adrisium apud spectatores concitandum, π quia cum risu hominum uitia incessum, exagitant. in intilianus libro sexto, cap. deridiculis sile. dicacitas sine dubio adkendo, quod omni generi commune, didia est, proprie tamen signiscat sermonem
cum risu aliquos incessentem . reuera cum aliquem carpimus, a lanius ne an to
98쪽
', IN POETI cIN NORAT irritatem contemnimus, semperfere ridemus, ut apud Platonem in Euthydemo, Sorandae tem irrident Euthydemus, o Dion Odreus, quod ab ido militaris artis praecipue peαriti essent iudicati .ίγ M- , ο αμσω ἔλεψαντς εις α M M in . ambo risertinese mutuostediantes. adduximus testes Quintilianum, et Platonem , sed νes ipsa loquiatur: omnis enim grammaticus docuit, risorem esse, o qui risum cieat, eum, qui se rideat. DICACES. facetos. cicero libro secundo de oratore duo genera facetiarum ponit, cauillationem, o dicacitatem, cauillationemq; esse interpretatur, dister as per totam orationem facetias, dicacitatem uero breuem , astutam , quae
ideo dictum uocetur. ITA VERTERE SERIA LUDO. ita conueniet
tragoediam, poema serium, et graue , ludo, idest iocis satγricis commiscere, ut praeclaurisimus consensus fiat. qκod Plato in sopbilla sic expressit. παντα εἰς το ἀν mars so , ώσ λωατα επὶ κοινωνεῖν αMκλοις . Omnia misceamus , quae possint sibi mutuo prodesse. NE:QUICUNQUE DEUS. sensus est, ne qui in trasgoedia deum, aut heroa repraesentarit, in sat a migret in tabernas obscuras, idest satγrorum personam induat, qui humiles dei in humilibus tabernis uersari solent, ut dij, beroesi; in auro , o ostro. non enim graues personae in sat iras ineptias
sunt inducendae. hinc non absimili ratione Cicero Scaevolam, grauissimum, π cla ri simum libris II. π III. de oratore loquentem, aut praesentem non adhibuit, ubi de rebus tanto uiro dignis non agebat, imitatus Platonem idem in Socrate seruantem', ut in epistolis ad Atticum scriptum reliquit. HERO S. Mirgrauis . heros ueresimia
tione utuntur, quatuorgenera, deos, deinde daemonas multos, π bonos, mox heroas,
po hremo homines, semideis in heroas conladiis. rectissime igitur noster Flamminius se mideum, idest heroa, Paulum III. Pontificem maximum, appellat in elegia, in qua de Alexandro Farne o cardinale sic inquit. Progenies claris edita semideis. Dion us libro primo historiarum, tibi de ilia ex Marte grauida scribit, sic de heroibus sentit . u stam: θρου , EM G
πις, γπ Θοις, Θραγύμειον ίον G iam suος. cum media quaedam inter diuinum atque humanum genus nati rasit, quam daemones fustinent, et hominibus,
et dei, mixtum heroum ortum esse genus. N V P E R. cum in tragoedia aureis, et purpurei, uestibus paulo ante fulsisset, tanquam rex quidam . IN OBSCURAS TABERNAS. quid regibus cum tabernis quae erant pauperum. Horatia, modis libro primo. pallida mors aequo pulsat pede pauperum tabernas,
Regums turres . Vel inte iste tabernarias comoedias expersonii obscuris, o Iunc tabernariis, ut Crissetus diale ante me obseruauit, licet ego sc etiam
99쪽
interpretor, non esse praestantem personam in satyros, er Silenos bibaces lassueeηdam ut eos etiam repraesintet . nam hi dii bibaces cum sint, vinaria taberna delectari uid , .
tur. Vnrgilius de Sileno .chromis, Cr Mnas Itis in antro Silenum pueri somno videre iacentem, Infatum hesterno uenas, ut semper, Iaccho. Tabernas igitur uinarias Horatius innuit, in quibus liberi, o ingenui homines non Mersabuntur. Halicam asseus libro nono, OvAxi 'R - ω ων eum Rum λς νοι, in v viis c o vii . neminiRomano licebat popinam, Cr mechanicam uitam exercere . idem de Atheniensibus Ufirmat Isocrates in Areopagitico, e. G λείω ili. ξαμ, ἰπειν δεδεις M δαν οἰώ ς ετ εινης πλυε t. in popina uero edere, aut bibere nemo nec seruus quidem frugi ausus est. HUMILI SERMO NE . eum oratione, quae non grauia tradiet, qualis agrestibus Satyris tribuitur. at dixerit ostitiam, inducam grauiores personas, illustri eiq; , quae inter satyros quidem versentur sed tragice, o grauiter dicant. bis restondendum est, grauitatem sermoni, β γγ ικen decere , servandum igitur esse in sersonis decorum . nam in Euthdemo Platonis non laudatur Euthydemus, qui id non struauit , cum pκero Gγηiaegraui simam quae,
pionem proposivit, an discant qui sapientes sunt, vel qui indocti. tibi socrates in is
suis. καιε με ea ον ἀπ φυγαλοι οιρος mi 0ωD ρυῶς λὶVθ8ie σοῦ π oe. et ρει ermagnitudine rei proposita erubuit. Dubi VlTAT HUMUM. dum ij is, diu btimile genus uuat, nese altius, quam par est, extollat. bumum dixit qua hiis Lil inferius, abremus ue. Menelaus apud Homerum segnes socios terram uocat, aquam. Vos, inquit , estis γπια , Οὐαρ . N V v ε S, ET INANi A c AisPTET. altius euolet, ut Icarus fecit. de suo in odis.
Ope Daedalsa Nititur pennis, vitreo daturus Nomina ponto. Iason supra naturalia, o inarporea insnuere hie Horatium affrmat. eum tamen elementa corpora sista dicantur, et nau , T . - -- , oib γ', Mia πυρ, i H α-, και b. 7 9 iειναχ, rara τα πη ιρωτα criti σαμύ, . Eorum, quae sunt, omnium, quaedam nastura sunt, quaedam alijs causis adscribuntur, natura quidem sunt, animalia, ereorum tartes, er plantae, ex simplisia corpora, ut terra, ex ignis , O aer, πη , π bui semedi natura contineri dicimus. quare iason non felle hiephilosophatus est. LEVES VERSUS . nam proxime dictum est, nimium ita
ιam tenuitatem, er tubernarium siermonem tragoediae non esse congruentem. quintamo M. Tullius in libro de optimo genere oratorum , in tragoedia inquit comicum uitios
Ium s. EFFUTtRE. inepte loqui, id ortasse, quod Graeci dicunt λαλεῖ, . apud
100쪽
IN POETICEN HORATII Xenophontem . αειπς ρίε α χωοIIς . optimus quidem adessu,tiendum, sed ad dicendum longe impar. Vr FESTIS MATRONA. ut matrona grauitatem in choreis , sic tragoedia in satyris tueatur. festos dies intellige, ut Acron sientit, eos, quibus matri Deorum sacra libant: tunc enim matronae saltabant, uel, ut soleo ego interpretari, Calendas Martias, qui ditifestis mulierum dicatus erat. Paulus iurisconsultus libro vigesimo quarto Digestorum, titulo de donationibus inter vitrum , π uxorem, lege trigesima prima, sic inquit . si uis uxori munus immodicum calendis Martθι, aut natali .ie dedisset, donatio est . in quem locum lege Budaeum in Pandectis . PUDIBUNDA . tragoedia inter protervos, o lasciuos satyros erit pudibunda, ut matrona, quae grauis est. nam matronarum proprius pudor est, praea sertim eum inter uiros uersantur . unde foeminis non licebat uel pro se, uel pro alij, apud iudices, ullosq; magistratus dicere. uide Valerium Maximum libro odia , cap.
tertio , Vlpianum iurisconsultum libro tertio Digestorum, titulo de postulando, leare prima.
Non No inornata, S dominantia nomina solum Verbaq; Pisones satyrorum scriptor amabo, Nec sic enitar tragico differre colori, Vt nihil intersit, Dainis ne loquatur, an audax Pythias emuncto lucrata Simone talentum, An custos, famulusq; dei Silenus alumni. Supra comoediam, et tragoediam distinxit . nunc satγrum ab illis separat: primκm
autem de elocutione sat γrica agit. IN ORNATA, ET DOMINANTIA. Acron, Cr Iason inornata pro humilibus, o rusticis exponunt, dominantis Acron
pro significantibus, e propriis, Iason pro grauibus . quid alii etiam sentiant, unus quisque uidere potest . me iudice hic sensus est Horatii. satγricus non id curare tantumὸebet, ut propriis uerbis utatur . nam etiam tranilata sutγrae conueniunt. paulo inafra clarior est haec sententia, ubi simplicem, et uulgarem esse uult Horatius satyricam inuentionem , sed elocutione ita perpoliri, ut non quivis possit eam G mmiae trae lare.
Ex notos lum carmen sequar, ut sibi quiuis veret idem, sudet multum , frust aq; laboret
Ausus idem : tantum series, tune iuraq; pollet. sunt igitur inornata, dominantia, qua propria etiam dicuntur . nam propria ora tionem persticuam reddunt, translata uero ornatam, Mi ait Aristoteles, propria non ornant. ergo inornata uideri iure optimo possunt. Aristotelis uerba sunt libro tertio
ανα κεκίσγηρύ, T a Mat diuussu . ex nominibus, et verbis propria quidem per sticuam esticiunt; non humilem autem, sed ornatum alia nomina. Dominantia etiam