장음표시 사용
51쪽
IN rogTIcgN HORATII mum, qui in Lemnum insulam uenerat, ubi Philoctete, in solitudine multos annos duaeriter uitam egerat , sic alloquitur, orans ut se avebat. mjς , is et mS, , MIς π l Bς ω π&ior meis τ'ειππι K τοἰών πυαγλες, quae sequuntur. T e per parentes fili, Gr per eos omnes, qui tibi domi cordi fiunt maxime, supplex ero. DULCIA SUNTO. non satis est, inquit, tragoediam esse pulchrum, idest am pullis, o magnificis verbis redundantem : sit dulcis, idest miserabilis, ex dulci orsatione animum audientium alliciens. M. Tullius in oratore ad Brutum : Dulce igitur
orationis genus, ex solutum, Cr effluens, sententiis argutum . ere . quibus uerbis et sici saporibus similitudine ducta,dulcem orationem appellauit .sc Virgilius de Did ne. Dulces exuviae, dum fata, de usq; sinebant, Cyc. quorum uersuum dulcedine corareptus Augustus iterari eos sibi a recitante iussit, quia miseratione ducebatur , q: Medulce quiddam uidetur continere . ET QUOCUNQUE U O L E N T. agat, inrasuit, tragoedia animum auditoris, quocunque uolet ipsa: tunc eam ego praeclare scriαstam putabo. tria requiri uidentur in poeta, quae requiruntur in oratore: Cicero enim in libro declaris oratoribus sic ait, ubi de M. Calidio loquitur. sed cum a nobis paulo an αte dies um sit, tria uideri esse, quae orator efficere deberet, ut deceret, ut delediaret, ut moueret, duo summe tenvit, ut Cr rem illustraret disserendo, ex animos eorum ,
qui audirent, deuinciret voluptate '. aberat tertia illa laus, qua permoveret, arque m citaret animos. Horatius tertiam illam partem in poeta requirit, quam in oratore cicoro: sine hac enim duae illae, docere, o delectare, quas intelligebat Horatius cum diceabat, non satis est pulchra esse poemata, plane inanes uidebuntur . num libro primo de oratore Crassus, quis nescit,inquit, maximam Mim existere oratoris in hominum mentiebus uel ad iram , aut ad odium, aut ad dolorem incitandis, vel ab isdem hisce permo tionibus ad lenitatem misericordiamq; reuocandis ' cicero, er alij duplicem animi ἴσα turbationem, siue laetum ponunt, alterum leniorem, qui miserationem, o beneuo lentium allicit; alterum acriorem, qui ad iram , odium impcllit. prior κεις dici tur ά Graecis, posterior ἡθης. libro secundo de orato re, non enim, inquit cicero, sim per fortis oratio quaritur , sed saepe placida, summissa, lenis, quae moime commena det reos. post. Huic autem est issa di stur adiuneta ratio erationis, quae alio quodam
genere mentes iudicum permoliet, impellitq; , ut aut oderint, aut diligant, aut inuis ent, aut salκum uelint, aut metuant, aut sterent, aut cupiant, aut abhorreant, ut laetentur, alit m Treant, aut misereantur, aut punire uelint, aut ad eos motus
adducantur, si qui sinitimi sunt, et propinqui bis, ac talibus animi perturbationibus. Horatius hic intelligit placidiorem animi perturbationem, non illum uehementiorem . Laertitis in xita Zenonis. ωον μί. cim cum λύπιν, ως si πια ς καί πιθον xl . miserationem esse dolorem, cum indigne aliquis multis malis asscitur. hoc plane ipsum Horatius innuit. de perturbationibus hisce animi lege Mintilianum libro sexto , cap.
52쪽
planum Thi utinarum , o Melanethonium ipsum libro primo rhetoricorum, ea vigesimotertio. V T RIDENTIBUS ARRIDENT. Telephus, ex Peleu, si
capture miserationem uolunt, miseros se non arrogantes, era superbos ostendant. nam
homines si quem ridentem uident, ararident, si flentem , simul sient. quare tu fera
primum necesse est, qui miseratione dignus uideri optas , ut alii tecum postea commos Meantur. in hac parte Cicero excellebat , quare et peroratio libenter ab aliis oratoribus, qui eandem causam tuesantur, relinquebatur. ipse de se in oratore ad M. Brutum sieait . quid de miserationibus loquar quibus eo sum usus pluribus, quod etiam si plures
dicebamus, perorationem mihi tamen omnes relinqκebant, in quo ut uiderer excellere,
non ingenio, sed dolore assequebar. DOLENDUM EST PRIMUM ipsi TIBI. Polus histrio , ilectrum Sophoclis agens, Orestis ossa non tulit, sed ii, quem modo amistrat, serio luxit . cuius fetu miserabili facile omnes commoti doluerunt. Gellius libro septimo cap.V. Quintilianus libro sixto cap. tertio sic ait: summa enim , quantum ego quidem sentio, circa mouendos lectui in hoc posita est, ut moueamur Urip. Cicero libro secundo de oratore, neque feri potest, ut doleat is, qui audit, ut oderit, ut inuideat, ut pertimessat aliquid , ut ad fetum, misericordiamq; deducam tur, nisi omnes ii motus, quos orator adhibere uolet iudici, in ipso oratore impressi suse, atque inusti uidebuntur. Aristotelis in Ioetice sua ante Horatium praecepit, dole dum prius illi, qui mouere luctum, et miserationem ciere aliis uelit, bis turbis : omnyia οξν irata ru tam σωοπαγαζομ2ιον. προγατam sp ο ρ τησοάτους σύ-
tibus naturalibus compara tir: nam hi suapte natura persuadent maxime, qui in peraturbationibus uersantur, quare pertu'bat perturbatus, iram ciet iratus verissime. TVA ME IN FORTUNi A LAS DENT. quibus aliorum infortuniis mos Meamur uehementius, docuit in sua poetice Aristotelis Ust summus poetarum magister. est enim nos moveri, ουν γυη λ λὰ ASO . Dum aliquid praeter stem, atque
opinionem contigit, ita ι ο ρ τρωssitan v, nota τυ ες, π si quae a casu, o fortuna eueniunt . ἀναssum ἰτ τιδες σαγέ, γεγον*έω ,sta stote accidisse uidentur. ὀ I ri yi de σοῦ ραπου μου γει απ-:νω es οοῖον του λνάθου ραπι 2 seουντ εμπαν. ut statua Mityi Argis eum lapsa interfecit, qui eam sterilabat, ermorti, Mi i auctor extiterat. Nihil unquam fuit Philoctete Sophoclis miserabilius, qui cum sibi; Neoptolemo arctim, quo bi Micium c sis volucribus, o feris in uasta ira Lemni solitudine parabat, raptum vidisset, feras u ty quibus disierpatur, quae taumen nisi ex animo. fudisset, multis cum lachvmis, multisq; singultibus, neminem commetiisset. Ion apud Platonem in libro sui nominis, cum dixisseisi Homeri carmiisna recitaηtem moestis me, ii moesta simi, haec addit de auditoribus. I iis a Παμυς ΓωSνam που chi urbs γλαοisits et , κοα δε ui3 εμcλων , rata G
53쪽
stu pentes, er moeste se inμkem asticientes, o A ea, qua dicta sunt, simul
Telephe, uel Peleu male si mandata loqueris, Aut dormitabo. aut ridebo. tristia moestum Vultum uerba decent, iratum plena minarum , Ludentem lasciua ,seuerum seria dictu, Format enim natura prius nos intus ad omnem Fortunarum habitum, iuuat, aut impellit ad iram, Aut ad humum moerore graui deducit, & angit, Post esseri animi motus interprete lingua. Si dicentis erunt fortunis absona dicta , Romani tollent equites , peditesq; cachinnum.
Actionem restondere orationi debere, etiam atque etiam hie poeta monet. nam si alia dicet, alia uiatu Hlor testabitur , uerbi gratia si uuliu hilari moestam orationem, aut maesto hilarem repraesentabit, exsibilabitur : ideo enim Aesopus tragoedus, Roscius comoedus perillustres olim extiterunt, quia uultu orationem imitabantur, qui ad audiendum Hortensii ιm accurrebant, quotiescunque die iurum illum rumor e re buerat, ut foro petitos gestus in scenam referrent. nam Hortensius plus studii in corporis decoro motu, quam in ipsa eloquentia ponebat. Valerius Maximus. π quia in gestibus erat accuratior , uulgo illum saltatriculam nocitabant. Gel ius libro primo. in omni actione tria sunt , vox, gestus, vultus . cicera in oratore ad Brutum sic. est autem adito quasi corporis quaedam eloquentia, cum constet e' uoce atque motis. Crpost , dicerem citam de gestu , cum quo iunctus est uultus. etc. hic Horatius in uultu maxime actionem probat tragicam, Cr in gestu, quando teste Cicerone gestiis, Cruultus Mneti sunt . in gestu autem posta sunt fere omnia . Demetrius cγnicus Ne*ronis tempestate mimum citin vidisset Martis, veneris adulterium saltantem, ὁουανAσ inquit Γως- - ους λονλῖ . Disseris issis manibus loqui. iure igituν optimo Horatius de delione sibi reticendum minime existimauit, quae maximi ponderis vita omnes est . tinti cicero in Oratore ad Brutum sie inquit. nam et infantes actioranis dignitate eloquentiae saepe studium tulerunt diserti deformitate agendi multi infantes putati sunt: ut iam non sine causa Demosthenes tribuerit ex primas, o se
eundus, et tertias aerioni. haec ille. TELEPHE, VEL PELEV. non alloqui
tur Telephum, uel Peleum, sed eum qui in scena hos repraesentabat, unde addit man data , si male inquit mandata loqueris , si male adlione rem tibi mandatam exprimes. mandata hic sere id significant, quod apud eundem Horatium alibi partes secundae. poeta mandat, actor mandata loquitur. in epistola ad Lollium libro primo.
54쪽
'co MMgNTARI V S r ΣύVt puerum saeuo credas Adfata magistro Reddere, vel partes mimum tractare secundus. Aristotele, libro tertio Rhetoricsum Thec rum admirari uidetur optime mandata loquentem, οJ ή-cω ἰ τάπινει προς Εαῖ-αMων-ς pisti qualis erat Ubx Theodori , si cum uoce aliorum senectitarum conferatur: haec enim dicentis esse svidebatur, aliorum uoces, alienae. D OR MI T ABO, A UT RIDEBO. sic cicero in libro de claris ora, toribus , ut ide M. calidio . itaque tantum ab cit ut infammares nostros animos, somnum isto loco uita tenebamus. non attente audientem sic describit Aristoteles libro decimo ad Nicomachum de moribus, V r. Θο ἔοις οἰ D'u ita tς, οπιν σαυῆλοιοι αἰο ut δεοι ωm, vem miram ρα si θίσν. ut in theatris legumina edentes: cum enim inepti actores sunt, hae praesertim faciunt'. TRISTIA MOEsTVM VULTUM VERBA DECENT . ut decorum in oratione appareat , t patheatica . Aristoteles libro tertio Rhetoricorum, P τι in , ἰαῖ μι η υζεις, ὀργιζομG λ, ις . pathetica autem, si quidem contumelia erit, irati dictio sit . quod uertit Horaestius, iratum plena minarum .'quod si quis tristem causam agit, Cr uultus non sit maeapus, non commouebit. Cicero hoc pulcherrime demonstrauit in Bruto, tibi M. Calidium
. Callio dedisse crimini ait, quod sibi uenenum parauisset, cicero se pro Gallio se reus Ondisse calidio inquit. Tu istuc M. calidio nisi singeres, sic ageres ' praesertim cum
ista eloquentia alienoreum hominum pericula defendere acerrime soleas, tuum neglia gere, ρ usi dolor ἰ ubi ardor animi qui etiam ex infantium ingemis elicere uoces, σπεuerelas solet: nulla perturbatio animi, nulla corporis, frons non percussa, non femur, redis, quod minimum est, nulla supplosio. quibus uerbis demonstrat, M. calidium nemini persuasisse, quod non moesto uultu suam causam tam tristem egerat . uide etiam Valerium Maximum libro inlauo cap. decimo, Quintilianum libro X I. cap. tertio, usi hoc ipsum de M.Calidio referunt. FORTUNARUM HABITUM. per fortunarum habitum inte Ee animi perturbationes, quae a' fretuna vel laeta, uel tristi exoriuntur . ueniunt, recedunt. Virgilius libro sexto. Hine metuunt, castisintq; , dolent , gaudentq; nec auras resticiunt. Horatius in epistolis. Gaudeat, an doleat, cupiat, metuat uti quid ad rem si igitur ueniunt,
et recedunt, distositiones sunt, non habitus, in quibus Aristoteles in praegiramentis, tibivit de qualitate, ea constituit, quae semper, aut diutius perdurant, ut in disto tisis nibus, quae ueniunt, ac recedunt celeriter, nec restondeas habitum a' dissositione conistis: eri, ut docet Aristoteles, qua ratione libro secundo ph corum fortunam casui μια iecit. nam contra fecit Horatius. Ac in poetis haec non esse diligentius excutienda. FORMAT ENIM. natura inquit nos primum intus format ad omnia, i desti enimo primum perturbationes ciet, quas demum lingua signiscamus, quare sic tia amtir, ut videamur ex animo loqui. est locus desumptus e sophista Platonis, ubi nos ei Theaeteto probat, quia lingua ali uando mentitur, mendacium inesse etiam ania
55쪽
IN POg Tic εN HORAT IImo , propterrea quia quae eloquimur, antea animo conceperamus usi: MJes Me etiam profert, ου GA δωρια μS- - MDς 'ir . igitur cogitario, er oratio idem . IN T V s . in animo, ibidem Plato. ο μώ ώπῆς τῆς meῖς mi MDγος usi sωνῆς γιγόρίιος, ω OGIU Aux ἰ- μώ da in via . qui intus it imae cum se ipsi dialogus sine uoce, cogitatio a' nobis appellatus est. Aristoteles Itabro primo Rhetoricorum , cum de triplici genere bonorum disereret, animi , crepo αris,fortunae , bona fortunae extra esse dicit, alia in ipso bomine. τώ αλ , ut emi ε κπις αγκει. bona, quae in ipso, π quae extra sunt, quae sequuntur. I VOV AT . delediat, hoc uerbo bonas perturbationes complectitur. Cicero libro quarto quaestionum Tusculanarum secundum Stoicos loquens. partes autem perturbatisdinum uolunt ex duobus opinatis bonis nasci, ex duobus opinatis malis , ira essequatuor, ex bonis libidinem, e laetitiam, ut sit laetitia praesentium bonorum, Ebi, δε futurarum . libidinem igitur, ex laetitiam Horatius uerbo hoc innuit . AD H Vis MVM. ueteres in graui moerore, o angore humi se stemebant, puluere comas foedantes, ore uultum . catullus in Epithalamio Pelei. Canitiem terra, atque immunari puluere foedans . Homerus libro Σ. Iliadis, ubi Achilles audiuit ab Antilocho de
ἀει τοτ κM A ελων Mur αλMε a, δ'ω3-MO 2 ν. . 'Vtraque manu puluerem desumens in caput stasit, o gratam faciem detur post. VBrgilius etiam libro decimo de Mezentio, canitiem immundo deformat puluere, π amsas Ad coelum tendit pulmus, o corpore inhaeret. ANIMI MOTUS . curas animi. quas motus nuncupat, quis, ut ait Aristololes libro secundo physicorum, corpora naturalia sunt, quae in se habent principium
motus, π quietis . corpora autem naturalia sunt, animalia omnia, et ipsorum par tes, ex plantae, o elementa. motus fi uel cum de loco ad locum movemur, vel cum exciescimus, er decrescimus, atque etiam corrumpimur. nam nominat
Aristoteles, uel M si e Mola . idest, ut nostrates philosophi interpretantur, per alterationem . hic Horatius motum ter alterationem innuit, qui ' cum alijs post alias curis distinemur. αὐοιωίως lege Aristot iam libro primo de generatio ne, cr corruptione. INTERPRETE LINGUA. redie linguam interpretem
animi appellauit. nam lingua munus est, persi icue sensa animi eloqui: quod nisi faciet, suo munere non Iungetur teste ipso Aristotele libro tertio rhetoricorum, κοα ωρ πα ετη σπ*οῦ ε Au, αμῆον , οἶ ὀ λργος ἰώ δελοι , ου mi σει οἰ-ῆ Q . uirtus diectionis dis latur, ut pers ima sit: cuius rei signi m est, quod oratio, nisi perJicue animum interpretetur, suo munere non fungetur. A B sONA DICTA . si oratio erit absona, idest abhorrens . fortunis dicentis, PDru, et conditione crus qui dicit, ut cum aliquis infelix hilari fronte loquitur: su Ita
56쪽
co MMENTARI VI 2 similituti οῦ musicis imperitis, qui, cum alio tono personanssum sit, alio personant. exempli gratia. Pγthagoras ebrium iuuenem faces seribus amicae admouentem stonadaeorum cantu repressit. si dubiis fuisset usus, eius disia iure poterant absona uoesαri. TOLLENT CACHINNVM. non moderate ridebunt. sic Cicero in habro defato. Zopyrus stupidum esse Socratem dixit , o bardum, quod iugula eoncautia non haberet. obstruetas eas partes, obturatas esse dicebat. addidit etiam muli ea νψum , in quo Alcibiades cachinnum dicitur sustulisse. E QV ITES, PEDI aT E S QV E . Porphrio sic, ordo equester, π plebeius . nos Romanos milites omnino interpretabimur : ciues enim Romani militabant, non serui: quod an innuat diu ario, non plane compertum habeo, ita est concisus, obscurus. Pompeius dissici timore . tempore seruos amauit, ut scribit Caesar libro primo de bello ciuili. sed id pro temurore euenit, in more positum non erat. Virgilius de milite sturio. uetitisq; ad Troiam accesserat armis. Caesar vehementer in Denatarum indignatus fuit, cum comperit inter milites sibi a Deiotaro missos seruum esse, ut in oratione Ciceronis pro rege Deioatara inuenies. cicero pro Muraena clarissimis uobis testatur, Romanos ciues militia reaversos Romae in rep. versari solitos. uoluntas militum, inquit, quae cum per se ualet multitudine, tum apud suos gratia, tum uero in consule declarando multum etiam
apud uniuersum populum Romanum auctoritatis habet suffragatio militaris. Hie igitur Horatius per equites, pedi ros, ciues Romanos intelligit, qui pugnare ipsi, πin castra solebant proficisci. quod Athenienses etiam faciebant, ut Demosthenes in orastione de falsa legatione docet, ubi de Aeschine loquitur, cuius verba Athenienses auα dire noluerant, e crebris clamoribus interrulerant , πιν,ους ἰση sis Θορυcούντας creti, cit mi' in OBMPHA Uzίους, οπr Ar . multos dixit obstrepentei esse, Iuncos autem ad bella euntes, cum V s sit.
latererit multum Dautis ne loquatur, an heros, Maturus ne senex, an adhuc florente iuuenta Fervidus, an matrona potens, an sedula nutrix , Mercator ne uagus, cultor ne uirentis agelli,
Colchus, an Assyrius, Thebis nutritus, an Argis,
Egit Horatius proxime de oratione pathetica, idest perturbationum plina, nunc moratam aggreditur, quae rationem habet sexus, aetatis geritu, CT aliarum b πirusmodi rerum. cicero in oratore ad Brutum ete mi, idest decorum vocat, ubi etiam sic inquit, huius ignoratione non modo in uita, sed saepissime π in poematis, o in oratione peccatur : est autem, quid deceat, oratori videndum, non in sententiis μαlum , sed etiam in uerbis: non enim omnis fortuna, non omnis bonos, non omnis auae toritas, non omnis aetas, nec uero locus, aut tempus, aut auditor omnis eodem aut uerborum genere traditandus est, aut sententiarum . quae uerba ciceronis idem omnino
57쪽
IN PogTIcEN HORATII continent, quod descripti Horatij versus comprehendunt. Aristotelis libro tertio rhetρα inorum de morata oratione sic. oae αώλου θει dico μουσα ἐκ D nota εἱει-λim A suoer sus. G κλινύου ,οἰJπως, ἡ αἰωρ , ς ΗρM ,κω γυνά, iugὶ G κρ . quae mire expressu Horatius positis tamen nominibus aliis. verba Aristotelis sic verti possunt, quia sequitur conueniens unicuique generi , habitui. dico autem genus
secundum aetatem , ut puer, vis, senex, mulier, tiis . Horatius. maturus ne senex, an adhuc forente iuuenta Fervidus. cum dixit Aristoteles εἱει, innuit Marios habitus hominum . Horatius e Daulis, an heros, an matrona potens, an sedula nura tria, mercator ne uagus, cultor ne uirentis agelli. in me rata oratione est etium natio . e
Aristoteles, wω MQων, moti BUZαMς. o Lacedaemonius, er Thessalus. Horatius sic. colibus, an Alybrius , Thebis nutritus, an Argis. Dionysius in libro et D m ν ηωα εις sic inquit, isti ἡ-ον ibυ ο λεαν,κ cmpβαῖος Κν,λλοδε quaerendum in uniuersum est, graecus ne sit qui loquituri an barbarus. mox graecum, o barbarum in suos populos diuidit, alia persequitur diligentius, quae adoratioranem moratam pertinent , quae nos hic breuitatis gratia praetermittimus. DAVVS NE LOQUATUR, AN HERO S. in Parergis hunc locum declarauimus, hie etiam tamen monebimus , quosdam legere, heras ne, quosdam, an Irus . nam Iro Homerus in Odyssea , Ouidius, immundae cura Delis haerae . ego non inani raratione adductus , ic legendum putarim , diuus ne loquatur, an heros. tit heros nolites personas indicet tam in comoedia, quam in tragoeesa, diuus deos significet, quila co moedia, ei in tragoedia inducuntur, tit Mercurius in Amphytrione Plauti, plutus in pluto Aristophanis, Hercules in Philoctete Sophoclis. alioquin Horatius in numerandispersonis defecisse uidebitur, diuinas praeteriens. FERVIDVS. calidus: Iuuenes
enim plus sanguinis habentes calidiores sunt, quam senes, qui frigidi sunt, qui san
guis senibus torpet, et conglaciatur, ut Galenus est auctor. Vrrgilius. Sin, has ne possim naturae accedere partes,
Frigidus obstiterit circum praecordia sanguis. MATRONA POTENS . fori se claris imam foeminam indicat, senatoris uxorem . nam Vlpianus iuri onsultus, libro primo Pige lorum, titulo de senatoribus lige of dua sic inquit, clari simarum foeminarum nomine sinator: m filiae , nisi quae viros clarissimos sortitae sunt, non habentur : foeminis enim dignitatem claris imam mariti tribuunt, parentes vero, donec plebeiis nuptiis fuerint copulatae . tum diu i αtur clarissima femina erit, qMam diu senatori nupta est , ud clarissimo ; aut separata ab eo, alii interioris dignitatis non nupsit.
Aut famam sequere, aut si, i conuenientia finge Scriptor . honoratum si sorte reponis Achillem, Impiger, iracundus, inexorabilis, acer,
58쪽
Iura neget sbi nata, nihil non arroget armis, Sit Meciaea serox, inuictaq; , flebilis Ino, Perfidus Ixion, Io vaga, tristis Orestes. Si quid inexpertum scenae committis, S audes
Person in formare nouam , seruetur ad imum -- ci
Qualis ab incepto processerit, dc sibi constet.
Porphγrio hunc contextum sic inducit. Hoc aliud praeceptum est: nam poeta scriptus rus , aut secundum hominum consensum debet aliquid de bibere, aut, si triplo riam tana
quam tritam non uult attingere, debet conuenienter notam inducere . quibus uerbis
Porphrio poetae institutum non dem 'rat. hic enim Horatius duo esse poetarum ars Iumenta scribit, alterum non nouam personam inducens ,sed eam, quae ab aliis etiam poetu celebrata est, ut Aiax Sophoclis est, in qua persona non licet temere multa coma minisci, sed ea plane sunt commemo randa de eius moribus, atque ingenio, quae apκd veteres poetas reperimus. Aiax semper habitus est furiosus, et terribilis, talis i Sopho de exprimitur. alterum poetarum argumentum est, cum noua persona inducitur, de qua nullum apud alios poetas impressum extet uestigium. tunc dare operam diligen ter debemus, ut eam ubique sibi similem fingamus, ut primis extrema restondeant. A V T FAMAM SE QV ERE. sequi autem famam debemus, idest fibulas ab aliis receptas, etiam si temere mae uideantur: neque enim a primis poetis recedereti eri. Aristoteles in poetice quaedam in Homero probari testatur, quae temere stela ui deripo sint, tamen recipiuntur, c m κωτα 2. όλωέα άλργα τῶ et sis , Stocax, in od bea consentanea non uidentur, quae de expositione Vlysis dicuntur. algu. dit Aristotelis ad locum Homeri, qui est libro decimotertio od seae. v ses naufragus ad Akγηοum uenerat, is misit, qui Vbspem cum donis amplissimis aueherent, qui alatisimo somno sopitus solum tandem si in litore cum donis esse animaduertit . quis hoc credat quis de auro pluuio Danaes t quis de alijs poetae tamen ueterum sigmenta tu quam leges seruant: quare Aristoteles etiam atque etiam praecipit. Us τὶ μύλου λύε νοικὶ h, λcita A Oid κα- ρει-θι α ποπι ορi Sav, κω τει Eei φύλlui iam si οἰλν κα&ioci . receptas fabulas non licet immutaure: dico autem , ut Cbtaemnestram ab Oreste occisum , ab Alcmaeone Eriphlem . SIBI CONVENIENTIA FINGE . si singis, finge conuenientia ibi, idest personae tribue ea, quae ei conueniunt. seminae si fortitudinem tribueris , fortasse non conuenientia finxeris. Ari loteles in pretice. Adri ον-τα α A frem, im
cundo loco conuenientia: est enim fortis qui em mos, sed non conueniens mulieri, ut fortissit , vel acris . Herodotus quidem Artemisiam fortem facit, quia historiam scribensumtari se addixit. poeta autem qui fingit, non Artemisiam aut Fuluiam Antonii uxoarem aut oviliam fortissima seminas resticiet, sed commune foeminarum ingeni Am ,
59쪽
disiecit, ut insequentis ictam patris cum Ias e fugientem impetum retardaret . quam Mitridatem Ponti regem imitatum ait Cicero in oratione pro lege Manilia , qui durum dispauit, praedam opimam, ut insequentis milites Lucula praedae intentos reprime ret. FLEBILIS INO. haec fugiens Athamantem maritum furiosum in mareseeum fila deiecit, mox Leucothea dicta, filius Palaemon. 'bilem uocat, ob mariti fuisvorem, ex quia , cum dea esset, in eius templo sacerdotes febant, ut Aristoteles seri,ptum reliquit libro secundo rhetoricorum, , HEoum m λAMSer, lini θρ οὐ n, οῦν, σμεν ονλAM, ει ια Θον orietus ita 3οum suis θρμῆν, ά άπιθρα et r. mi θύειν. ut Xenophanes Lliates Puerentibus, deaberret ne Leucothae sacra facere, ex pere, nec ne , consuluit, si deam esse censerent, ne ferent 1, si hominem, ne sacra facerent. de hoc disimus etiam in Pare iι libro priis
mo, cap. decim exto. PERFIDUS IXION. quod conuiua Iouis Iunonem de
stupro interpellauit, cui illa similem si nubem obiecit, ex qua is Centauros procreas uit . qua fabula ambitiosis significari non uero bono, sed eius umbra fruentes, ambiatione scilicet, Plutarchus docet in uita Agidis, ex Cleomenis. IO VAGA . quae in uaccam a Ioue conuersa, ne Iuno adueniens eius furtum deprehenderet, oestro a Iuunone agitata, tibi ad Nilum peruenit, apud Aegyptios diuinos honores meruit. Ouladium lete . de ea Virgilius libro septimo. At leuem clypeum sublatis cornibus Io Auro insignibat, iam sitis obsita , iambos, .
Argumentum ingens, ex custos uirginis argη3, . caelatas amnem fundens pater Inachus urna. TRISTIs ORESTES. propter conficientiam occise matris.Virgilius. Hine Agamemnon ius furiis agitatus Crestes. quas furias cicero in oratione pro Sex. Roscio Amerino malum conscientiam interpretatur. In Oreste Luripidis se Orestem Menelaus inaorepat, ἐφ Icωνς ει scitu πυο c Acr. o matricida, morte ortem cumus
Ians . cui sic Orestes restondet, 4 'Dς , o V Θανῶν. o patris vltor, quem tu in morte prodidisti . Euripidis Orestem ante oculos habebat Horatius, eum haec scribebat; uel certe Aristotelem, qui libro tertio rhetoricorum, tibi de epithea
ῆρσο, ις, D δαπόδε βελτο,ος, ὁ Ι ο τοBς αμύ, ο ρ . licet epitheta a loco malo, o turpi deducere, ut matricida : licet etiam a miliori parte, ut patris ulter . tristis igitur erat Crestes, vel cum idum Menelaus, alij increpabant, quod matris nece se inquinauerat, uel cum ipsi secum facinoris steciem memoria repetebat. IN EXPERsT V M. hacteκus di elum est de iis, qui famam sequuntur : nunc de iis dicit, qvi perusinas inducunt ί nullis ante poetis inductas. et ideo eos ait cena committere , idest truagoediae rem inexpertum , ab aliis non tentatam . hoc innuit fecisse Aeschinem Demostheu
60쪽
IN PogTIcgN HORATIIS, Uti is ἀμπρους τυς δαμμ7ημῶν cis His ψσουουρῆς, δωκαν, A, M ora πουδειος ἔτ0. PERSONAM NOVAM . de qua nullus alius poeta dixerit, vel nouam , ex historia in poema deductam ,-iccirco quasi bostitem, ut si quis Horatiam scribat, uel Porciam Bruti. AD IM V M. ad finem. A BINcEPTO. ablactio. similem sibi ubique finge . innuit Horatius aequalitatem , qκam Aristoteles in poetice τὸ ὀιιι Mi uocat, et πρΓν ο um , etc. discrepant inter se ομοιον, em ομε ν, idest simile, π aequale, nam similitudo ad eos refertur, de quibus alii etiam scripserunt, aequalitas ad eos, de quibus nos tantum scribimus, perpetuam aequalitatem seruare debemus in ea, quam inducimus, persona, ut sit sibi constans. in hoc Euripides in ea tragoedia peccauit, quae Iphigenia inscribitur, quem etiam Aristoteles reprehendit, bis uerbis. σῖ δ' ob au Mu a I suax, dinis εοικιν hic τίσουσα, --. Ipbigenis in Aulide inaequalitatis exemαptum est, nam eum supplex est, nihil sibi similis postera die uidetur . primum apud Euripidem Iphigenia Agamemnonem patrem orat , nese ma let, cum ini it. Ita me uis A Lixαν ζῶ π ω o 23, πο σωματουμ 3 , o ris ετκπν δ σοι, μή μοψ λεσης αωρον .ήδυ Meth σύσὶ λέπειν. τα δὶ miselai filiales . Supplicem me ad tua genus aduoluo. corpus meum, quod haec tibi peperit, a Ne mihi intempestiuum perdas: Raue enim est lucem licere, ore quae sub terra sunt, ne me uidere cogas. Mox cum pro ea intercedit Achilles, ne mactaretur, ait illa ne e se libenter pro salute
rara amantem poenitet, cum ad Aeneam mittit Annam, Ire iterum in Iackoma , iterum tentare precando