XFrancisci Luisini Vtinensis In librum Q. Horatii Flacci De arte poetica commentarius

61쪽

co MMENTARIVS 3 ocοηs exit, paulum tabomis, π mente morata

Difficile est proprie communia dicere, tum Rectius Iliacum carmen deducis in amis, Quam si proserres ignota, indictaq; primus.

Publica materies priuati iuris erit, si Non circa uilem, patulumq; moraberis orbem, Nec uerbum uerbo curabis reddere fidus Interpres, nec desilies imitator in arctum, Unde pedem proferre pudor vetet, aut operis Im. cum in superiore contextu dixisset Hrratius, nouam aliquando personam ingues, cum nos rei sumus au flores; aliquando non plane novam, sed ab alio poeta desumaptam, quem in fabula imitamur ; nunc dis cilius esse prius genus poematis eenset, dea inde edocet, quo modo poetam, quem imitamur in fabula, quae prius ab illo uulgata est , superare artificio, atque omni genere posmus, ut ei omnem laudem rei inuentae

praeripiamus. DIFFICILE EST PROPRIE COMMVNIA Dic EsR E. diffcile est, rem a nullo ante tractatam, oe' ideo communem, proprie dicere,

idest ita praeclarescribere, ex perfecte absoluere, ut tua laus sit, ex propria, ut nemo amplius futurus sit, cui te uincendi, vel proxime ad te accedendi, uel pertenuis stes ostendi possit. ne sensum politissime Hircius expressit libra octauo de bello Gassico, ubi

Caesarem ait in commentariis communia proprie dixisse. adeos, inquit, probantur omnium iudicio, ni praerepta, non praebita facultas scriptoribus uideatur . quasi dicat Hircius, commentarii libri sunt, quibus res breuiter comprehendimus, ut ab aliis exuplicentur, o luminibus orationis illustrentur, caesar tamen praeripuit, non praebuit aliis scribendi facultatem, quia communia proprie dixit. nam communia bie, idest ab aliis inlaeta, Cr propterea nullius propria interpretamur ,similitudine earum rerum, quae nullius in potestatem sunt redactae . de quibus Imperater Iustinianus libro secundo institutionum ciuilium his verbis meminit, o quidem naturali iure communia sunt omnium b c, aer, aqua profuens, et mare , et per hoc littora maris. IN ACTUS.actus sunt in comoedia, σπ tragoedia . deducemus Iliacum eomen, idest Homeri Ili dem in uetus, si ab Homero argumentum tragoediae sumemus, etsic illum quasi praea tacentem sequentes remus aliquid scribemus, quam si communia ,-inexperta ab aliis considiaremur. illud enim longe est dis cilius. Aristoteles etiam in poetice ex Homero argumenta sumi tragoediarum, Cr comoediarum scripsit, ex Iliade, o Odyssea tragoediarum ex margite comoediarum, O sp εδ ei ς Hαυα δε ολωμα προς--ούτω, rata ούτους, credis dri καμωροω . Brasmκι in chiluditassumi ait argumenta tragoediarum ex Iliade, comoediarum ex Oh

62쪽

IN POL Tic EN HORAT II sis, quem nos tantum uirum correximκs in Parergis, tibi permulta alia contra illitis sententiam annotauimus. uide Erasimum in prouerbio iλιας GHῶν. Sophocles iliacum carmen in actus deduxit, eum Aiacem scribebat. de quo ante Homerus in Iliade cecianerat, Euripides uero cum Iphigeniam , Orestem, o alij alia, ex Homero fabulam quasi scintillas auferentes, qκas illi tragoedijs accendebant. QV A' M S I PRO di FERRE s. rectius, inqκit, facilius ex Homero argumentum sumes comoediae ,

Mel tragoediae, quam si tu ignota, π.non dicta ab aliis proferres, idest primus ederes , scriberes. nam inuenire dis icile est, inuentis addere perfacile, ut ait Aristoteles in topicis . hinc libro primo eorum, quae post physica inscribuntur, Aristoteles idem sic ait, 3 3 o-πrίγνεψώς πονο mi κων si ρο m πχιαν π ὶ mxάς Κεισεις, υτπ M αιθρω ν, ρυ, μόνον S o msui Gou es Ed si e Soων, αἰλαιὰς πόν, κωδας si οντα ἐίδανων. primum igitur par est, eum, quiquama libet artem circa siensius communes inuenit, admirationi hominibus esse, non tum quia res ab illo inuentae utili imae sint , sed quia sapere, π inter alios uidetur excellere. unude etiam post paulo aperte Aristote es Aegraptios honeste nominat, qui primi philosopha ti sunt. P VBLICA MATERIES. hactenus de difficultate explicandae rei,

qllam ante nos nemo attigerit. nunc docet, quo modo antecellere illi possimus, qui rem prior uulgauerit. publicam materieris, idest ab ali reo iam publicatam exponimus. neaque enim publicum, π commune idem esse censemus, quemadmodum nec iuri concsulti existimant, ut I ustinianus demonstrauit libro secundo institutionum ciuilium cap. primo. at M. adius, clarisimus philosophus, communia paulo ante pro publicis ab altero acceptis, sic nobis cum ido communibus, interpretatus est hie publica , idest communia exponit, cuius haec uerba sunt, subiungit disticile esse communia pro αprie dicere, ita scilicet ea nouo modo exprimere, ut a nullo accepta uideantur. σπ post. regulamq; tradit, qua seruata fieri potest, ut publica priuata fant, hoc est communia propria . nam sic libentius ab aliis accipiemus , quae nostra feri posse considimus. haec ille . cuius ego auctoritatem libenter sequerer, si mihi scrupulus eriperetur, qui mihi in animo residet. nam Horatius uerbum illud communia statim aperit, cum inquit, Crunm si proferres ignota, indictaq; primus. communia ergo sιnt, ignota indi; Ela. praeterea si communia pro ab altero dictis, atque ab altero acceptis posuisset, suta didis et non particulam , Que , sed particulam, tamen, ut hic sinsus extaret: dijcile est ita explicare, quae ab altero accipias, ut tua laus sit, o propria, tamen rectius ab Iliade, facilius argκ mentum sumes, quam si nouam rem aggredereris. 3 α si in medium terrem, ut eruditissimi Madii sententiam oppugnarem, iure uideri possem ineptus . sed nos haec quidem testata reliquimus, ut fdi interpretis partes tueamur, i ii quod tacite ipse secum sentit, indicet aliis etiam uberius. PRIVATI I VOS. propria illius, qui fuerit accuratior, o dixerit excellentiu 1. uerba sunt iurisi 'Atorum . In linianus libro primo institutionum ciuilium , cap. o fauo sic . nam qu iam

pos se sui iArii sunt, quaedam alieno inrisubiectae . item publicata ab alter' alterius

63쪽

co MMgNTARI Us 3Ipropria erunt in diuerse genere poematis . nam Aio proprius est Homeri epici, prounius etiam Sophoclis tragici. ORBEM. recte imitaberis, π imitatione uinces, si non anxius fueris in uertendo toto orbe, idest toto poematis corpore, nec te iisdem uerbis addices, quae antiquior usurpauit poeta, nee uereberis quaedam praetermittere, quaeadam etiam addere. per orbem igitur uniuersum poema intellige eius poetae, quem imirataris, e cum quo contendis. si per orbem periodum acciperes, non esses fortasse exsibi landus. nam periodus est quidam orbis, et est patula, quia pluribus membris constat.

Cicero in oratore uerborum ambitum uocat, qui certe orbi, est. nam de periodo loquens se aut, meae quidem aures permo, completoq; uerborum ambitu gaudent, et curota sentiunt, nec amant redundantia . VILEM. quia contemnenda ab illo est, qui

fabulam ab altero sumit, e iccirco illi uilis est periodus, eum non in periodis, sed in

materie desudare debeat ambitiosius. P A T V L V M . periodus patula est, et amaria. Quintilianus libro nono, cap. quarto sic ait. habet periodus membra minimum duo. medius numerus uidetur quatuor, sed recipit frequenter et plura. modus eius a Cicerone aut quatuor senariis uersibus, aut ipsius stiritus modo terminatur, praestare de bet, ut sensum concludat . uide Ciceronem in libris oratoriis. Madius mea quidem senα tentia praeclare Horatium hic in vere inquit, ordinem eius, 2 quo fabulam accipimus, esse immutandum, sic enim circa orbem non immorabimur. NEC VERBUM VERBO. sic cicero in libro de optimo genere oratorum: conuerti enim ex Atticis duorum eloquentis morum nobilis, imas orationes, inter se contrarias, Aeschinis, Demo phentis, nec conuerti, ut interpres, sed ut orator, sententiis isdem, e earum foramis tanquam Duris, verbis ad nostram consuetudinem aptis, in quibus non tiob mprouerbo necesse habui reddere, sed genus omnium uerborum , vimq; seruaui . non enim ea me annumerare Iedlori putaui oportere, sed tanquam appendere. Cicero in Catone uertens locum Xenophontis ex libro octauo de institutione cγri, ubi moriens cy

cero multa omisit. eam nos expendimus in Parergis, audacius striasse in Ciceronem inaneeli, sed tamen non sine argumentis . atque utinam extarent Aeschines, et Demostheanes a Cicerone uers. quemadmodum uertendi graeci essent, melius perspicere potuisseamus. quanquam mihi quidem hoc desiderium leuauit uir doelissimus, atque eloquenstissimus, Paulus Manutius, qui quatuor Demosthenis orationes contra Philippum sua perioribus anni, ita quidem in lutinam orationem uertit, ut nihil feri post perfectius: sire enim non solum praeceptum Horatis, Ciceroni, in uertendo struauit, sed etiam latinam linguam re ipse probauit Graeca esse uberiorem, locupletiorem . quod uersia tantum 4 mauit cicero libro primo de flnibus, o libro secundo Tusculanarum

quaestionum . NEC DESILIES IMITATOR IN A R C T V M . tu, qui

imitator ra, non sens interpres, ne desiendas in angustum hunc locum, ut uerbum

64쪽

IN rogTIcgN HORATII verti uesti interpretari, o liberius eui aliari non possis. id enim omnino seriendum videtur, quia elegantisme, doctissime noster Riccius praescribit libro secundo de Imitatione, his uerbis. Cicero Milonem caedis reum senigma oratione si eum habuit integram, quae pro Milone legitur γ defendit, at Brutus idem effecisse, sed alio idem effecisse modo dicitur, neque fortasse imperite . quid ueros Hortensius eam quoque cauasam perorasset num ei quasi ad alterius eorum utrius ingenium inueniendi ratio convictusa, atque circumsi ripta esse debuisset ut non solum multa addi ad aliorum inuentita, uerum etiam alio illa ipsa modo inueniri, atque excogitari facile posint. Socrates in Ione Platonis, s ἴαλλοι maά-- τούτων. quid alii poeta non de his ipsis rebus agunt cui restondet Ion. νου, αλλύ --ουκ ομοἴως πι κακst Π, D ομερος . nae, at non ea ratione, qua Homems, alij carmina panxerunt .:P vi DOR V E T E T. pudor uetat nos proferre pedem , idest disicedere ab iis, quae temerare sumus aggressi , etν sic malle suemus in e rore obstinate persistere , quam cessare,

quae res laudabilis non est . unde Plato in carmide Socratem inducit praeclare carmidis opinionem oppugnantem, qui dixerat temperantiam esse pudorem, οι, αγία reos orta. 1l α. Hκ ουδύς. ε πῖ lia. αγχει τρογγs. Η ον. ούδως A 1 Aa μῖλλον ἀγα-ειν, ἡ λαχα Utar . non igitur temperantia pudor esset, si tac senu est, pudor non mi, nus malus, quam bonus. verba haec omnia, desilire in areium, unde pudor proferre pedem uetet, militarem quandam imaginem prae se ferunt. nam Imperatores, qui in locum angustum , o in hostium insidias deuenerunt, malunt aliquando occumbere,

callicratides vero inquit, nihilominus me mortuo Sparta babitabitur, fugere omnino turpe est, inquit. OPERIS LEX. institutum , quo iam opus tradiare coepisti. turpe enim est, aliquid aggredi, quod demum omittere cogaris, ut si uerbum uerbo redadere inceremis, mo te ad fabulam tantum exprimendam conuertas. legem appellauit,

quod institutum est, etiam Epictetus. οπι πυ Θεην , UiGις ως νομοις, ὼς ἀαζέ- σου , M Q με . quacunque proposita sunt, his ueluti legibus, ut peccatus

Nec se incipies, ut scriptor Cyclicus olim, Fortunam Priami cantabo, & nobile bellum. Quid dignum tanto feret hic promissor hiatu

Parturient montes , nascetur ridiculus mus. Red it ad Epicum Horatius, quem monet, ne uelit principium prematis sui granudioribus verbis contexere, propterea quia principium tenue potius esse debet, quam turgidum, atque instatum . proponit uero sibi Cyclicum poetam pro cunctis exagitanodam, qui Adam Troianum scribens nimis grandi principio erat exorsus, eiusq; la com

65쪽

ps rati e Homerum ob excellentem artem summe extollit. requirit hoc etiam in oratos via principio inesntilianus libro quarto cap. secundo bis uerbis. nee minus diligenter, ne

sustectisimul hi ulla parte, uitandum, propterea quod minime ostenturi debet in principiis cura, quia uidetur ars omnino dicentis contra iudicem adhiberi. M. Tullius ineratore ad Brutum sic inquit, medius ilia autem, quem modicum, et temperatum uoueo, si modo suum illud satis instruxerit, non extimescet ancipites dicendi, incertos casus: etiam si quando minus succedet, ut sepe sit, magnum tamen periculum non adibit: alte enim eadere non potest. Zeetes Hesiodi interpres Procli principium instatius arguit bis verbis, quasi huiuscemodi principium Omnibus sit ultandum , ου

in deoM es, tau imis πρίν. CT CLICUS. Antimachus cognosmento lacticus, vel qui iam alter, qui in circulis, quos graeci uocant es, unde clicus deductus uidetur, sua carmina, ut ait Acron, recitaret, cuius mihi siententis placet, quam ueterum etiam scriptorum testimoniis munire possumus. Plutarchus enim

inquit circulares de musica sermones. Me poeta fortasse etiam curabat ,ut a rapsodis sua carmina passim recitarentur: erant enim rapsodi carminum recitatores, Plato in Ione. αὐα σο σοὶ nei mυ ε si υμῆς οἱ ραψωh ι , κοα οἰ- α ων υμῆς πιέμ- sed uos rapsodi sapientes estis, π pocritae, ex quorum uos poemata canitis. de iis, quae Aristotelis uocat ε κλια libro primo de moribus ad Niscomachum, annotauimus in Parergis libro sicundo, cap. X X. contra Eustratij sentenαtiam . FORTUNAM PRIAMI . sic incipiebat cyclicus, promittens se disecturum deuicissitudine rerum maximarum : ubi enim fortuna dominatur, ibi similacerti exitus rerum necesse est. de ea Marcellinus sic ait libra decimoquarto in sine, haec fortuna mutabilis, o inconstans fecit Agathoclem Siculum ex figulo regem, πDionysium, gentium quondam terrorem, corinthi literario ludo praefecit, bre Andriasium in Fullonianarum ad Pseudophilippi nomen evexit, ex Persei legitimum flium artem ferrariam ob quaerendum docuit uictum, eν qua sequuntur. talia pollicebatur clicus dicturum se de Priamo, qui olim Asiae rex diruta, atque instammata Troia, ad miserum fortunam redactus misere 2 Pyrrho fuit contrucidatus . nam sequens Mocellinus hoc etiam addit de Pompeio. Illius iniquitate Pompeius post quaesitum Magni ex rerum gestarum amplitudine cognomentum ad statinum libidinem in Aerapto trucidatur. Pindarus cum tantum in humanis rebus posse fortunam uideret, eam f ham Iouis appellauit oti IB. obmpiorum .

obtestor filia Iouis liberalis servatrix fortuna. HIATV. granditate . nam pleno ore uersus est proferendus. hiatus terrae est . Virgilius. sed mihi uel tellus optem prius

ima dehisiat. Catullus. cumgrauis exustos aestus hiulcat agros. PARTURI ENT

MONTES. usurpatκr bis uersus in eos, qwi magna quidem pollicentur, sed nihil

66쪽

personam Herculis magnam, sul Titanis gestantem, statim audientes secum dicunt, parturiit mons. Athenaeus libro decimoquarto de coenis sophistarum, Tachum regem Aegypti secatum ait in Agesilaum, qui corpore pusillus erat, nomine uero celiber, is δε σκωμμυα ωγ ια- . ωM- ορος. ista; A ε'coces γ. που μυ. scomma hoc erat. parturibat mons. Iuppiter autem quid pureret metu perculsus expectabat. hic uero murem peperit. cui restondit Agesilaus, Ger ψύμφαι τriri u λέων. tibi aliquo αδε etiam leo uidebor. RIDICVLVS MVs. desiit in unam ollabam mus, non pane artificio. nam Quintilianus libro offauo, cap. quarto sic inquit, risimus merito nura per poetam, qui dixerat, praetextam in cista mures rostre camilli. at Vingitii miramur illud, sepe exiguus mus . nam epitheton exiguus aptum, proprium es icit, ne plus exπpeetaremus, o clausula ipsa unius ossabae non usitata addidit gratiam . imitatus utrunque Horatius, nascetur ridiculus mus. haec in intilianus.

XX. Quanto rectius hic, qui nil molitur inepte,

Dic mihi in iis a iurum, captae post tempora Troiae Qui mores hominum multorum uidit, & urbes. Non sumum ex fulgore, sed ex fumo dare lucem Cogitat, ut speciosa dehinc miracula Promat,

Antiphatem, Scyllamq; , ct cum Cyclope Charybdim.

QUANTO RECTIVS H I c. qudnto melius, inquit, Homerus incitit, quam Antimachus cγclicus t hune Antimachum, si modo per Cγclicum Antimachum hi tetiligit, Horatius hic prorsus irridet. de eo tamen Cicero honorificentius loquitur in liubro de claris oratoribus his verbis . nec enim posset idem Demosthenes aicere, quod dixisse Antimachum clarium poetam ferunt, qui cum conuocatis auditoribus legeraret eis magnum illud, quia nouistis , volumen suum, er eum legentem omnes prae αter Platonem reliquissent, legam , inquit, nihilominus: Pluto enim mihi unus instar est omnium. ibi corradus, uir doctismus, clarum poetam legit non Clarium . hic tamen,

inquit , inultis libris legimus clarum , fortasse melius, quod ut dicimus sve exempli

causa, Virgilius nobilis, o clarus poeta, sic raro dicimus Virgilius Mantuanus poemta . Antimachus praeterea Colophonius a Suida Athenaeo, o altis, non Clarius appelliatur . qua si quis arguat clarum locum coluboni uicinum fuisse, ex ά uicinis locis

licere claros homines appellare: dicam, poetis, 3:on oratoribus, ex historici, hoc ipsium concedi. rectam uocat cicero, ita, ut unus sit . sex illis, qui per excellentiam poetae nominantur, ut interpres Oppiani scribit, o Lilius refert. Thebaida composivit, erlibros quatuor, o uiginti ser sit ante, quam duces ad Mibem perduceret, ut Lilius in poetis

67쪽

co MMENTARIVS 33 in poetis refert. haec de Antimacho libenter persecuti sumus. ex quibus coniicere possus mus nobiliorem illum poetam fuisse, quam bis Horatius indicat, quando per cyclicum

Acron, o Porphrio Antimachum exponunt. NIL MOLITUR, INEPTE. nil meditatur, o scribit imperite. unde Socrates in Platonis Ione iure optimo Homerrum et ei ν,-ξεω - EG Irriam vocat , idest optimum, eν maxime diuinum inter poetas. π cum poetam dicimus, illum per excellentiam inter graecos intelligimus, ut inter latinos Vh gilium : ut Iustinianus etiam ait libro primo institutionum ciuilium. Dic MIHI MUSA VIRUM. duobus uersibus expressit Horatius princia

pium o speae tribus versibus constans. ora θαμοι e. t μοια πλύοπν, sel ν Κολιε ιονε rs ea, πλλῶν δ' inse tangs et, mota νοον ἴπω. In qua versione defecisse mihi quidem uidetur Horatius . nam γλύSων, quae Resio lumen horum carminum, e stlendor m imus est, non attigit. ea uero Vbsem multa scientem, floridius graece, quam nos uno verbo exprimere latine possimus , signiscat. quod si quis hic pro Horatio argutaόitur, dicens, hoc illi carmine fuisse declaruatum, Qui mores hominum multorum vidit, e urbes: huic ego restondebo, tertium Homeri uersum illo retulisse Horatium , non dictionem illam etn λυπρον. quam non addidisset Homerus, si tertio tantum uersu, quem conceperat animo, sensium eloqui potuisset. NON FUMUM EX FULGORE. illi ex fulgore fumum dant, qui initio praeclare se gerunt, mox tanquam lumen uidentur extingui, π deficiunt paulatim, vel etiam repente. sumpsit similitudinem Horatius ab aeriis, e aqueis corporibus, etiam terreis; quae cum sunt combusta, fumum retinent, o nigredine sunt

πος ἐννειερμὼου si N ii νε ινς - v μω υγρου , rati ναομίψου. nigrum auatem colorem feri contingit, cum aer, o aqua ab igne comburuntur, quare o omnia ambusta nigrescunt, ut ligna, carbones igne extincto, quin o fumus, qui ex lateανe prodit, ubi humidum, quod lateri inerat, excernitur, o comburitur. tibi Portius,

claris mus philosophus, quod ad stimum attinet, sic inquit. insta in lignis declarauit,

carbonibus, lem in tereris usu uenise demon Dat, confirmans id per fumum, quem terrea exhalant, qui iccirco nigricat, quoniam ignis educit humiditatem , eamq; adurit. π paulopost. Ἀπιος, quem fumum vocamus, est lignorum, eorum sciliacet, quae ex mixtura humidae, terreae substantiae constant. λιγνυς autem est thuriris, picis, odorabilium, quaeq; minus habent humiditatis, de magis terrea sunt.

vi. ωα uero, quem nidorem quidam interpretantur, est olei, eorums, quae oleagina

μηt, o pinguia. sed hae quarto Meteororum ab Aristotele diffusius discutiuntur. cap. de Ulibili. SED EX FUMO DARE L VcEM. ii lucem dant ex si I

68쪽

rN Por TIcgN HORATIImo, qui e tenui, ac mediocri principio altius prouebuntur, ο' perpetuo quodam temure semper excrescunt: non qui post idustre principium, quasi quodam repente uento destituti starescunt, ut de Galba inquit Cicero in Bruto, er superioribus men bus Bononiae, uir nobili simus, Franciscus Bolognetus, de quodam poeta Et usico dicebat, cuius principio nihil esse potest illi brius, reliquo poemate nihil οι curius. hoc est, inquit, fumum ex fulgore,non ex fumo dare lucem . SPECIOSA MIRACULA. per miracula ea mouisa hominum , velferarum potius intelligit, qua statim refert. steaciose autem , idest immania. nam, quae uasta sunt c pora , plus stecies o formae haubent, quam exigua. Homerus de Tydeo exigui corporis ζίαν Wiώς. forma malus erat, idest non steciosus, quod alibi de Dolone etiam protulit . uel steriosa , puluebre explicata. ANTIPHATEM. LUDgonum regem, qui iamines deuoraubat. Homerus ohss. v. SCΥLLAM. de hac, ex chaobdi, o F. ει. cΥcLO αP E. Polyphemo, od 7. .

XXI.

Nec reditum Diomedis ab interitu Meleagri, Nec gemino bellum Troianum orditur ab ovo, Semper ad euentum festinat, & in medias res Non secus, ac notas auditorem rapit, & quae Desperat tractata nitescere posse, relinquit, Atque ita mentitur, sic ueris falsa remiscet, Primo ne medium, medio ne discrepet imum. Mirabitur fortasse aliquis,eur Horatius de principio heroico bis agat,quod non animis rebus, sed a mediis, uel postremis deducitur, cum de hac ipsa ratione superius

contextu sexto satis multa praeceperit; Horatium superuacanea uel hoc, vel illo lora sir sine affini abit. 3κam nos quaestionem sic dist oluimus . in sexto contextu Hoaratius de ordine agebat, Cr quia ad ordinem referuntur principium , medium, ultiamum, obiter etiam de principio hoc ipso heroico, π breuiter uersa fecit, nune proprie, π vere de principis disserit, quare occasio non fuit dimittenda. quinetiam obiter bierepetit primum huius libri praeceptum, cum inquit, primo ne medium, medio ne disi pet imum. solent enim ueteres, ni scriptores sepe ea repetere, quae alibi expliαcuerunt. Aristoteles in primo libro de Anima de perturbationibus animi, idest απιθῶν, obiter , breuiter distulauit, de iis in libro secundo rhetoricorum proα

me, ex fusius disserκit: de sensibus copiosi dixit Igra secundo de Anima, de iisdem

mox librum conscripsit, quem etiam insicripsit π 9 as αβγααν καὶ audii τηλquid Cicero quoties eadem repetit, atque inculcat hoc uero notum est lippis, ut aiunt, Ex tonsoribus. In oratore ad M . Brutum sic etiam docet. Cum autem , 3 id, et quo loco dicat, inuenerit, illud est longe maximum, uidere, quonam modo. scitum est enim, quod carneades noster dicere solebat, clitomachum eadem dicere, Carneas

69쪽

llet eo MMENTARIVS 3 dem autem etiam eodem modo eadem dicere. saepe autem usu venire solet , ut deisdem rebus nobis dicendum sit uberius, de quibus alibi pressius diximus, ut Themistius inquit libro quinto physicorum, contextu nono. Hec uero persicuti sumus copiosius,

quia multos mirari animaduertimus , quamobrem Horatius bis de principio heroico egerit. NEC REDITUM DIOMEDI S. Diomedem regno pulsum, res deuntem uxor Aegiale arcuit . uide Dictem Cretensim . Meleager autem frater Diomea diι fuit, qui tantum consumebat in , quantum facem fatalem mater Althaea consutimebat. Hyginus, Ouidiκs. GEMINO:OVO. bellum Troianum ob raptam Melenum exarsit, sed Homerus a sacerdote chryse, euius filiam Agamemnon ad Troatam captiuam habebat, exorsus est, non ab ortu Helenae quae ex ouo nata perhibetur: Iuppiter enim in cycnum uersus cum Laeda coluit: Cuidius. Fecit olorinis Laedam recubare sub alis. Athen aeus libro secundo de coenis sophistarum, de Helena Hait , ωedi α ου Q γ sialia, quod esset ex ouogenita. quidam aiunt ouum e' coelo decidissse , ut ibidem scribit Athenaeus. simpositis libro secundo Plutarchus sile bant, τὸ τυε,

δαρ ον ωο. οἱ mi sta λέγum οι eata οππς αὐαcitam . Tγndaraeum ouum poetae aiunt e coelo dela sum apparuisse. Acron ex ouo gemino prognatos ait Castorem, σpollucem, de Helena non meminit: ctii tamen reclamat Athenaeus, cuius uerba res tulimus . nos ex altero ouo natam Helenum, ex Hiero Castorem, π Pollucem dicimus.

sibastianus quidem corradus,uir doctissimus, qui cum Regii de gemino hoc euo Horatii uerba feceram, ut eius sententiam elicerem, nuper ad me Bononia sic scripsit . GEMIαN O . nam ex altero Pollux, o Helena , ex altera castor, Cbtemnestra nati diacuntur: quanquam Pausinias in Laconicis, Huinus, Lucianus, Lγcophrenis interarres, et omnes pene scriptores, quos i si vidimus,unum ouum fuisse testantur, ex quo nati sunt castor, Pollux, Helena: ut sequendi uideantur illi, qui gemino interpretantitur, utriusique sexus, vel magno , vel in quo essent gemini , vel pari, uel potius duos uitellos babisti: sic enim scribit Aristotelis libro sexto de historia animalium, τα δενδα

--ωύνδυο in: π libro primo de generatione animalium, ταμδs ins ωίν δυο ωαὶ εἰ et Plinius libro decimo, cap.quinquagesimoquarto,quaa dum gallinae omnia gemina ova pariunt, geminos interdum excludunt pullos. AD EVENTUM, ET: IN MEDIAS RES. ad finem, π ad medium se confert, unde initium petit. vide quae diximus supra contextu V I. ex Plutarcho, et I heone. AUDITOREM. cur non lictorem potius ' retende, quia etiam Hosmeri scripta recitabantur, ut tragoediae, comordiae . Plato in Ione, tibi Ion ait se ab Epidauriis uenire, ναυ-αιῶνα τΘ arcn τῆ Θω οἱ Embim e οι; num rapsodorum certamen deo εἱidaurij instituerunt rapsodi autem erant is, qui Homeari, et aliorum epicorum carmina recitabant, ut eodem dialogo Plato testatur. T R Auc Τ A T A NITESCERE . ea praetermittit, quae polite uerbis explicari non possunt: sunt enim quaedam ira borrida, vi stlendesiere oratione nequeant. quare Tismantem retiae saepe imitantur . de quo cicero sic in Oratore ad Trutum .s denique ris

70쪽

I POETIcgN HORATI Issor ille indit, eum in immolanda Ipbigenia tristis calabas esset, moestior Vbspes, maereret Menelaus, obuoluendum caput Agamemnonis esse, quoniam summum itulum ludium penicillo non posset imitari. vide etiam Quintilianum libro secundo, cap. decimoquarto . translatio est i ferro, quod rubigine infectum,si tractetur, si tendescit. Mel refer hoc ad magnitudinem rei, o historiae: quam uniuersam si uellet poeta comoplecti, ita excresceret, ut comprehendi animo non posset, sic tractata non nite cecret. Aristoteles in poetice de Homero, qui non totum bellum Troianum , sed eum belli partem tantum, quae ad iram Achillis attinet, expressit. λιαν, αἰ μυεγας, κία ου κότα-ρ ος ζραψειν ζαλα . res nimium excreuisset, o comprehensibilis animi oculis non futura erus. A T QS E ITA MENTITVR. mentiri', fuere poeta debet, ut Homerus fecit, sed tamen in mendaciis constare sibi debet, ut omnia inter se π principium medio, et medium sini restondeant, ne monstrum sat, de quo initio huius libri legimus: poeta enim non propter metrum, sed propter fabulam, et βαctionem poeta est.: quare gere omnino statuat, sed prudenter. Aristoteles in poetice. - γ γόμοῦια λεπιι re γγ m, αὐα οἰα αἰγυοιὼ , εαι τα λυα α ἡ--ο εικὼς, ου πο αἰαναρ . non licium poetae est res ueras, e gestas dicere, sed quae fierent, o quae uel secundum uerisimile, uel secundum necessarium feri possent . illud etiam addit Aristoteles, poetam non futurum, g i nihil fingendo Heroαdotum metro exprimeret, sed historicum . unde Lucanus, qui historiam de bello ciuili carmine retulit, poets non habetur. is apud Martialem de seipso sic loquitur. sunt quidam , qui me dic ni non esse poetam, Sed qui me uendit bibliopola putat.

XXII. Tu, quid ego, S populus mecum desideret, audi.

Si plausoris eges aulaea manentis, S usque Ses Iuri, donec cantor uos, Plaudite, dicat, Aetatis cuiusque notandi sunt tibi mores, Mobilibusq; decor naturis dandus, ct annis.

Quia superius iis uersibus, Intererit multum Diuus ne triliatur, an heros, Matus rus ue senex erc. seruandum in aetate eorum, qui inducti loquuntur in scena, deco

rum praemonuerat, e nullum eius rei praeceptum attulerat, nunc latius hanc rem tractat, diligenterq; ea omnia, quae cuique aetati conueniunt, expendit. Cicero in ora αtore suo ad M . Brutum hoc silentio non inuoluit, eum bis uerbis utitur. Semperq; in omni parte orationis, ut uitae, quid deceat est considerandum , quod in re, de quavitur, positum est, in personis er eorum qui dicunt, eorum qui audiunt. nec uero non attigit etiam Aristoteles libro tertio rhetoricorum 'ἐ- κω e. Uri εἰ c o, ψ λἰυ νεος , Un ον, quoniam π bie in sedula ori tione si seruus, ornatum orationis prae se ferat, aut ualde iuuenis, erit indecorum . ET POPULUS MECUM. pollicetur Horatius se suum populi iudicii m