장음표시 사용
281쪽
DE RESTir UTIONE SPOLI ATORUM.
2ει S. I x. Utrum spoliato astenti inferdicto possessoris unde vi , opponi possiι eaeceptio criminia pSi spoliato agenti interdicto possessorio , uncie vi erimen oblielatur, non obstante exceptione hac, et eriminis obieetione restitui debet c. Item eum quis, R. h. t. nisi tale erimen ad agendum eum redderet inhabilem, prout laeti excommunieatio vel reddat incaparem possessionis, prout laicus ineapax est possidendi Mnesicli ecclesiastiel, vel sit erimen, quod ipso iure privat proprietate , et posseSSlone, quale crimen est crimen laesae maiestatis; vel quod privet 'itulo omni, ut est simonia in materia beneficiali, si tamen noloria sit, vel prohationes in continenti osserantur, quia in aliis easibus praesumitur laeta criminis obiectio ab inimieo spoliatore.
S. X. cui competat, et quando opponi possit eaeceptio spoliationis prireptio spoliationis a reo spoliato proposita, quamvis haec non abaetore, sed ab alio laeta sit, nihil quidem impedit, si ei viliter agatur, quo aus ludex in ea a principali pro dat, et destniat; impedit autem si criminaliter agatur , ubi, reo , qui vel omnibus suis bonis, vel certe maior parte honorum spoliatus est, per violentiam eo tempore, quo contra illum criminale iudicium movetur, conceditur ad probandam spoliationem 15. dierum dilatio inlsi crimen sit notortum j, qua inter tempus hoc probata, non tenetur adversario necusatori reSpondere, nisi prius restituatur, c. Fr quem , l. h. t. quia bonis suis taliten spoliatus non debet suis adversariis oblici, ita inermis, et in casu, in quo nec sumptus ludiei ales sunt cientes habet, nee homines sibi lavorabiles, qui causam agant, lacile reperit, eum tamen maiore auxilio indigeat, quam civiliter tantum conventus, ubi fraudes nonnunquam possunt principalis causae cognitionem Intervertere; neque tamen specialis haec mustituito, tu quantum criminaliter areusato in eam talis spoliationis ab otio saetae favet, extendenda est ad easus alios, cum sit a communi Iure exorbitans , et potest ac debet iudex , probata spollatione ab alio facta, certum illi temporis terminum praefigere, intra quem restitutionem petat in iudicio, ne videatur magis ad eludendam accusationem, quam in lavorem criminaliter Becusati conressa haec dilatio, iuxta est. e. i. S. Solat aut-. Non potest autem contra agentem in causa ecclesiastica opponi exemptio spoliationis rei privatae, neque vim versa agenti in re privata oppontexceptio spoliationis rei ecclesiasticae , prout in et t. c. i. S. Ad hoc ultimum habetur. Cum enim qui in musa Getesiastica agit, non tam nomine Suo, quam nomine Melesiae agat, et de re publiel luris; qui vero in causa privata agit, non agat nomine ecclesiae , sed suo nomine, et consequenter de re privati iuris; quae autem publici iuris sunt, cum privalis eompensari non possint, consequenter nulla est exceptio de spolio privatae rei contra Sp Iiatorem in re ecelesiasti ea agentem. Intelligitur autem nomine rei ecclesiasticae hie non tantum res pure spiritualis, uti sunt sacramenta, ius decimandi, ete. sed ea etiam temporalia, quae ad ecclesiam qua talem, monstSterium, ete. pertinent, non tamen quae ad particulares tantum clericorum personas peribnent , et potius patrimonialia illorum habentur, quam ecelesiastica
282쪽
S. XI. An, et quamlo vis nium, aut iniustum inrasorem, Nel delent rem rei, promis avetoritate expellere liceat pPotest dominus, qui absens v. gr. proprio lando spoliatus per violentiam fuit, per vim elium expellere iniustum inunsorem, modo non ex intervallo , sed in continenti hoc stat, et modus iustae defensionis non excedatur, l. i. iuncta stiora. v. Ad defendendiam possessionem, cod. Unde vi, etc. et cap. Olim, 12. h. t. quia vim vi repellere de lure naturae licitum est: eensetur autem taliter per vim re sua deiectus in eontinenti, et non ex intervallo vim vi repellere, per modum iustae defensionis, si post intellectam spoliationem violentam statim, priusquam ad alios netus divertat, aut spoliatorem ad rem suam recuperandam persequatur, aut media saltem Procuret iudieialia vel extraiudieinita ad dictam recuperationem necessaria, Gnsultando v. gr. eum amicis Super hae spoliatione, ad voeatos constituendo, ete. ab alterutro enim horum si cessaret, non tam sua defendere, et vim vi repellere censeretur, sed vindietam quaerere, quod illicitum est propria auctoritate sumere, et civilem etiam possessionem, quam In tali casu, quamvis turbetur In ea, adhuc retineret, et defenderet, amittere censetur. S. XlI. An aliquando propria auctoritale posxit quis cupere possessionem, etiamsi corporalitre antea non apprehenderit 'Qui possessionem civilem rei habet, naturali possessione pones alium existente, potest propria auctoritate Occupare naturalem possessionem Vaca tem per mortem v. gr. ususructuarii, vel coloni, etc. prout Rumitur exe. Cum venisset, s. h. t. ; notissimi Pnt in iuris est, quod extincto iure usu- fructuarii consolidetur usus fruetus eum proprietate, absque alia apprehensioue,
et naturalis possessio velut aeressoria ei vili aeeedat. Et quamvis qui titulum habet rei obtinendae, quia res v. gr. sibi vendita est, non possit propria auctoritate possessionem illius rei capere, si nondum tradita illa sit, sine voluntate illius, qui eam sibi tradere debet, ne spoliator , aut praedo censeatur ; qui tamen ad beneficium V. gr. aliquod praesentatus , aut electus est , et in hoc confirmatus, aut verbaliter saltem institutus suit, adeoque Ius in re, ae verum titulum habet, potest speetato Iure communi possessi nem eius vacantem statim ingredi, et administrare, arstu. e. Nosti, s. et c. Transmissam, i 5. De eleel. nisi aliud habeat reclesiae illius consuetudo. i. XIII. De aliis duobus remediis recuperandae possessionis. Primum est eonditio ex o. Saepe, I 8. h. t. quod remedium competit contra tertium, qui rem aliquam per vim iniustam ereptam petens, et mala fide necepit, cum enim contra talem malae fidet possessionem non detur interdicium unde vi, qui nee spoliavit, nee mandavit, nec ratam habuit suo nomine lactam spoliationem , quibus solis de rigore iuris civilis interdierum unde vi conceditur, voluerunt tamen ex aequitate aliqua 8s. canones etiam huic spoliato, contra tertium malae fidei possessorem succurrere, et Ponditionem rei sibi ablatae, ac per vim ereptae ex e. Saepe, doneedere, QVehic tertius malae fidei possessor rem talem immediate a spoliatore, sive m
283쪽
DE BEST TUTIONE SPOL ATORUM. 263
di inte aeceperit, etiam possessore honae fides intermedio. Quod remedium a iure canonico introductum in foro etiam civili locum habet, eo quod periculum animae hoc exigat, ita tamen, ut qui hoc remedio uti vult, probare debeat, non tantum possedisse se rem talem, et violenter eius possessione deiectum esse, sed probare insuper debeat, tertium possessorem eo cium spoliationis saetae, rem hane aecepisse, aut detinere. Secundum est conditio eae can. Redinteyrancia, caum a. .g. l. quod remedium putant aliqui, eontra quemvis possessorem dari, etiam contra possessorem bonae fidei, qui nullam prorsus rei alienae notitiam habet, putant tamen probabilius alii, hoc tam generale , et pingue iuris canonici remedium contra possessores etiam bonae 1idei satis expressum non esse , neque colligi posse ex relato canone Redintestranda, ubi plus non dicitur, quam quod episcopi, ex quacunque causa iniuste spoliati, sint ante omnia restituendi, quod iuxta regulam univerentem Verissimum est, non tamen probat contra eos, qui bona fide rem possident, cum in his nullum subsit periculum animae , et frustra concilium Lateranense posterius can. Redintegranda, da remedio, ein c. Saepe, laborasset, si tam pingue remedium contra quemvis posseSsorem constitutum iam suisset.
S. I. Ouando aeceptio sili detur ad rescindendum contraesum dolo initum Z Non est hic sermo de quocumque dolo no etiam , qui aliud non est, quam solertia utiqua adversus publicos praesertim honi publici hostes , ad fraudem eorum, et iniurias excludendas, sed sermo hie tantum est de dolo malo, qui est calliditas aliqua, fallacia, aut machinatio ad circumveniendum , sallendum , vel decipiendum alterum adhibita; et si quidem naturaliter eontingat, voratur ignorantia; si vero ex malitia alterius contingat, dolus vocatur: potest autem dolus versari, vel elrea substantiam rei, vel tantum eirea aeeidentalia: Ille desus substantialis voeatur, et facit contractum taliter dolose initum lino, iure nullum , cum taliter dolo derepti non sit consensus; hic Vero, qui cirea accidentalia committitur, aecidentalis dbcitur. Uterque dolus iterum subdividi potest, ita ut alius det causam contractui , nunquam in contra tum talem eon Sensura parte eontrahente, nisi dolo tali deciperetur; allus vero sit incidens tantum, quo absente nihilomlnus pars contraetura suisset. De dolo ergo dante causam contractui rigide satis sentiunt iura civilia, quod scilicet contractus iste servari debeat, S. I. instit. de eaecepi. non tantum in eo casu , quo non ipse contrahens dolum commisit, sed hie ab alto , vel a propria alterius contrahentis voluntate provenit, sed casu quo etiam ipse contrahens dolum talem non tantum circa aecidentales qualitates , sed
284쪽
saepe etiam et tia substantiam eon miserit: ex canonica tamen, uti et pram toris sequitate, competit taliter deeepto exceptio doli contra dolosum mu-lorem, ad rescindendum contraetum, si rescindi hic possit, i. Si dolo, 5. eod. De rescind. Dex I. sive stricti iuris, sive honae sidei contractus fuerit ne Milicet deeipiens sentiat eommodum ex sua malitiai vel actio de doloc ontra quemeunque deeeptorem ad id quod interest, taliter deceptum hune non suisse. Quod si tamen dolus non dedit causam contraetul, sed ineidit tantum in contractum, quamvis ad interesse competat Betio, contractus tamen talis nee invalidus redditur, nec ad petitionem decepti per appositam doli exdeptionem reseindi debet, cum taliter deceptus vere, et absolute lueontraetum talem consenserit. Vide alia, quae tam hoe s. quam duobus f quentibus ex iure eivlli ab auctore Method. reseruntur.
S. I. Ouid, et quotvisa sit contumacia, et quibus modisquis eonstituatur contum pContumacia est inobedientia a legitime voeato contra ludIrem in illis, quae ad iudicium pertinent, commissa. Et quamvis pluribus modis committatur contumacia, duplex tamen communiter dicitur esse contumacia , vera , et ficta , seu interpretativa , aut praesumptiva. Vera contumaeia committitur , eum quis eoactive legitime citatus , ad culus notitiam saeta citatio etiam pervenerit, tamen non comparet, quamvis nullum legitimum impedimentum obsit. Praesumptiva, seu ficta est, eum quIs per edietum legitime eitatus , de quo tamen dubium sit, utrum ad illius notitiam pervenerit citatio, non comparet; praesumitur Vero hic talis a lure contumax, nisi postea notam purget, et iustam causam alleget, ae probet, cur non comparuerit: neque tamen ex sola non comparitione constituitur quis contumax; sed ex eo etiam , si malitiose se absentet, aut abseondat, ne ad eum perveniat citatio, si compareat quidem , in laeto tamen negotio sine ludicis licentia discedat, non rediturus ad ludietum; sl netor venit quidem ad ludicium in termino est tionis, aetionem tamen, aut suae aetionis libellum nullum edit, vel non prosequitur litem , si reus non respondeat ad omnes articulos ab netore propositos , vel obseure tantum , et nihil categorice respondeat, Si non probent allegata, et deducta, vel non pareant mandatis iudicum in illis, quae ad causam pertinent, Si exessutionis sententiae repugnent, ete . quihus in casibus ad instantiam partis contra contumaciam procedi potest a iudice. S. II. Quomodo procedendum sit contra actorem conlumacem pSi aetor post oblatum libellum contumaeiter nbsit, et legitime eitatus ann compareat, nd eontestandam , et prosequendam litem, potest iudex de iure canonico quidquid sit de iure civili, iuxta quod plures dilationes, et annus integer actori nil comparendum indulgetur ante litem contestatam auditis, et receptis testibus Rei praesentis, et hoc petentis, si causa illius rite probata fuerit, ad sententiam definitivam procedere, vel si de enum rei non liqueat, absolvere hunc ab hac instantia , uti sumitur ex c. Cumam, a
285쪽
h. f. ne Seii Ioel ex eontumaria sua post litem eaptam commodum aliquod habeat contumax actor, qui eum ad litem provocaverit, merito contra se pati debet rei probationes, et iudicis sententiam , cum tamen hoc de reo, qui Invitus ad litem trahitur, quamvis contumaciter absit, dici non possit. Conceditur quidem actori in c. Actor. r. h. t. In 6. st post terminum etiationis , ad quem reum adesse Voluit, et comparuit hic, actore non eomparente appareat, quod reum iterum citare velle possit, non vult tamen audiendum eum pontifex , nisi prius legitimas expensas, quas adversarius ob eius absentiam facere debuit, solvat, et cautionem sutiletentem praestet, quod in termino constituto sit compariturus , eum pars innocens damnum pati non debeat propter alterius malitiam, neque eredi possit illi sine cautione sufficiente, qui semel in comparendo malitiosus scit. S. III. Quomodo proredendum sit eontra reum contumacem , spectato praecipue iure eanonico pSi reus post litem contestatam sit contumax, tum vel liquet de causa, et serri debet sententia desinitiva ; vel non liquet, et actor mitti debet in veram possessisnem, reSer ala tamen reo absenti quaestione proprietatis, prouteonsormiter ture civili statutum habetur in c. Prout nobis, 4. h. t. poenam selliret maiorem constituente iure, ubi malor contumacia est, nolente tamen , ut de quaestione , eulus cognitio habita non fuit, sententia seratur. Si tamen ob contumneiam res per primum decretum , res servandae causa in possessionem missus sit aetor , et hane intra annum ob potentiam advers rit v. gr. consequi non possit, nihilominus tamen elapso anno verus rei illius Diuessor emeitur, ne melioris conditionis sit eontumax quam obodiens, ut ali pontifex in e. Contingit, s. h. t. Non amittit tamen reus contumax claemoniea nequitate suam possessionem veram, si intra annum comparent, ne inutionem praestet, quod in lus vocatus comparere velit, et interesse eo-
petens praestet illi, culus interest, quod in tempore non venerit. S. IV. De aliis quibusdam poenis, et modis, quibus contumaciam
rei punitur, aut mercetur. Potest nonnunquam iudex ob rei contumaciam, spectatis variis et reum stantiis, aetorem non mittere in possessionem rei petitae, sed hane seque-Strare, et contumacem in expensas a tempore citationis saetae eondemnare ab aetore saetas Oh rei contumae iam ut constat ex e. Eae literis, 2. et cap. Cum dileeti, G. h. t. non quidem ad exitum usque enusae , eum reuS, quamvis contumax sit, non debeat ante sententiam commodo suae posSPS-tionis spoliari, sed usque dum ponatur contumacia in vicem missionis in P Semionem ex primo decreto, sueeedente sequestratione. Subinde tamen etiam contumacia rei punitur suspensione ab Omeio, et beneficio, ac crescente contumacia etiam exeommunieatione , prout sumitur ex c. Veritatis, S. h. t. etsi malitiose actori suam intentionem probanti peremptoriam exception ον ponat , quam non probat, in continenti, vel expensas aetori solvere ten bitur, vel si non possit, arbitrio iudicis puniendus est, c. Finem , 5. h. t. ut ne iniuria fiat aetori, qui suam intentionem probavit.
286쪽
S. V. Quomodo citandus sit reus eontuma absens, si non reprelatur; et an etiam appellans, et recedens ante sententiam desullivum , iterum citari debeat; et utrum appellana ab interlocutoria, postea possit a sententia donitiva contra se lata iterum appellare pSunteit in casu, quo personaliter citandus reperiri non potest, ad incurrendam contumaciam , sl edictum citationis assigatur in publieis valvis Melesiae, vel curiae, vel ad domum illius, ubi solitus est habitare e. Uenerabilis, 10. h. t. etiamsi uniea tantum peremptoria ei tatio fuerit, si autem ei intus ad totam causam ab interlocutoria, aut alio gravamine , ante sententiam desinitivam, recesserit, aut ad superiorem nppellaverit, non debet iterum neeessario a ludire inferiore citari ad sententiam desinitivam quia per appellationem talem, aut recessum tacite saltem contra talem iudieem protestaturi nisi appellans V. gr. laeti poenitens lippellationi Sponte renuntiaverit, e. Eum qui, h. t. in s. et clement. Si ante, h. t. sed potest ad musam definiendam, eo eum non citato, procedere , si eausa appellationis
illegitima suerit. Plura tu sit. de appellat.
DE EO, QUI MITTITUR IN POSSESSIONEU, CAUSA REI SERVANDAE.
S. I. Ouid sit missio in possessionem rerum , vel bonorum ea primo δε- erem , et quis eira effectua , et quando, ac quomodo concesitur,
Missio ex primo decreto est, et dicitur illa, qua iudex ad instantiam partis primo iubet, praeSentem partem, ob contumaciam absentis, mitti lapossessionem honorum petitorum, custodiae causa, ita ut per tulem immissionem nee dominium, nec vera, et stabilis possessio rei aequiratur immisso, sed detentio tantum, et rei custodia ; post annum tamen , nisi cautionem de se sistendo in iudicio intra annum reus Sua culpa praestare intermiserit, quamvis voluntatem huius praestandae habuerit, in actione reali verus p sessor stabilitur, et irrevocabiliter actor constituitur, et omnia commoda hahet verae possessionis , salvo manente iure proprietatis parti adversae absenti, prout sumitur ex c. Constitutis, 1. h. t. ut ne Milicet contumacem sua contumacia iuvet, neque tamen sine speciali culpa alia proprietate excidat. ει- tet tamen etiam ex e. h. t. si per reum nMentem non steterit, quo minus
intra annum cautionem praestaret, eo quod vel legitime impeditus fuerit, vel cautio a iudice aut alio, cui offerri poterat, acceptata non fuerit, ete. quod etiam post annum cautio recipi debeat, et possessio restitui ineque enim mihi in poenam imputandum est, quod per me non Stat, quo minus faciam, ut ait 9lossa hic v. non steterit, et habetur in rest. 41. in s. J Sicuti etiam in pristinum statum restituitur, si repetens possesSionem ulleget, et probet, mutumacem se non fuisse, et cautionem desistendo se in iudieio praestet, ita ut nec in expensas in tali casu condemnari possit, Disi de eontumacia aperte constet, e. Cum venissent, 3. h. t. ubi enim non est eulpa,
nee poena locum habet: et quamvis in aetione reali in illam rem immissio
287쪽
laetenda est, quae ab actore petitur, si Ioeum illa immissio habet; in aetione tamen personali hie ordo servandus est, ut primo immissio sat custodiae causa in bona mobilia debitoris, iuxta mensuram, et quantitatem delati, deinde si mobilia non habeat debitor, vel non sumietant in partem honorum
immobilium, et tandem St neque haee suffieiant, rerum etiam incorporalium lurium, actionum, Sive Dominum. contra suos debitores, etc. immissio fiat, ut satisfiat actori absque ulteriore tamen laesione debitoris rei. S. II. An missio in possenionem eae primo decreto, seu custodiae causa
seri possit in benesciis ecclesiasticis pQui agit ludicio petitorio contra possessionem beneficii ecclesiastiei ad
hoc obtinendum , non immittitur ob contumaciam rei tu possessionem talis benesteli ex primo decreto , sed recipiendae sunt probationes , et ad sententiam definitivam proredendum, etiam lite non contestata, prout statuitur ex c. Eum qui unico, h. t. in 6. ne perieulum sit vitiosi ingressus , si titulus beneneli non prius examinetur. Hare tamen decisio extendenda non est ad alios casus materiae spiritualis , et Melesiasticae , ubi periculum animae, aut boni publici
S. III. Ouid sit missio in possessionem bonorum eae secundo decreto lucticis, quomodo , et quando interponatur, et quis sit eius effectus ZMissio ex secundo depreto est secunda iussio iudieis, qua iubet hic stet rem ob perseverantem rei eontumaelam mitti' in hona eius possidenda iuxta petitionem , et ius actoris, ita ut veras, ae incommutabilis possessor efficiatur, et fructus rei taliter possessae suos saeiat, ne Bliis possessoriis commodis gaudeat, servata tamen reo legitima defensione super proprietate res, quae omnia ex dietis sufficienter iam patent. Interponi autem hoc decretum debet post elapsum annum a tempore primi decreti, et praesertim in actionibus personalibus, ae ad instantiam actoris, praevia causae cognitione , utrum ex iusto titulo an ex contumacia absit reus, et citato hoc absente, quia ubi causae cognitio necessaria est, ibi etiam necessaria est partium praesentia, vel saltem citatio.
S. I. Quando lis dieatur pendere, et quomodo intelligenda sit regula illa, lite pendente nihil esse innovandum pLis in ordine ad huius tituli finem ut nihil sellicet innovetur, per quod litis pendentis qualitas , statusve causae , in praeiudicium alterutrius litigantis
immutetur, pendere dicitur, postquam ellatio a iudire competente quamvis hic per propositam exeeptionem, ut suspeetus v. g. elidi posSit emanaVit, ac ad partem citatam pervenit, vel per hane stetit, quo minus citatio uleam perveniret squia per quem stat, ne citatio ad se perveniat, habetur procitato dummodo in eitatione ea sint expressa, per quae plene reus citatus potest instrui, super quihus in iudicio conveniatur. Clement. Cum lite, P.
288쪽
h. t. Et hine lis pendere dieItur a citatione usque ad sententiam desinitivam, si ab hac non fuit appellatum, nee in rem iudicatam transiit, et per sententiam interlocutoriam lis snita non censetur, nisi iudex pronuntiet, competentem se iudicem non esse.
S. II. De pluribus easibus in specie, in quibus nihil est
innovandum, lite pendente. Ex c. Memoria, i. h. t. patet, quod rescriptum, pendente lite in pra ludi elum possessoris litigantis impetratum , nullum sit, et subreptilium, nisi litis pendentis mentio tuerit laeta, eum de principe , aut papa praesumi non possit, quod rescriptum concedere voluerit in praeludietum legitimi possessoris , prout etiam sumitur ex eap. Dilaetum, 1. h. t. et hahetur etiam laeap. causam, is . iuneta glossa. De testibus. Et a lex iuris eommunis de
novo emanans non extenditur ad causam litis iam motae, sive pendentis , absque spretali mentione, multo minus absque expressa mentione speciale rescriptum ita extendendum est , tanquam odiosum , et ommuni lure exor-hltans , quamvis motu proprIo eon emum esset.
Meundo, ex e. Laudabilem, 2. h. t. patet, quod coniux ah altero Gniuge ad separationem thori flecusatus, non debeat a iudice , pendente lite , possessione sui coniugis privari, donec crimen de eo legitime probatum sit, cum non debeat sine eulpa iure suo privari. Tertio, ex e. Ecclesia, a. et 4. h. t. habetur, quod res litigiosa, super qua inter netorem, et reum lis pendet, extra easus a iure permissos , de quibus glossa in est. e. s. v. Litigiosi h. t. pendente Ilis , allenari non d.
t , nec possit sui ne durior conditio parti litiganti imponatur j et si alienata
talis res fuerit, ne recuperari non possit, qui Blienavit, rem aliam aequivalentem in eius Ioeum substituere debent, quae, et ipsa pendente lite ali nari non possit, 'cum subrogatam rasumat naturam, et conditionem eius, cui subrogatur.
S. III. 0 modo nihil innovandum sit, lite pendente, in causis benWjicialibus ZIn casu, quo duo in discordia electi praesentati, postulati ete. , ad eandem praelaturam inter se apud iudicem competentem litigant, et unus ex illis, pendente lite, moriatur v. g. But iuri suo renuntiet, et a persecutione causae cesset, non potest ad aliam electionem , lite circa alterum pendente, procedi, ita ut nova eleetio attentata Sit ipso iure irrita, c. Dispendiis, 1. h. t. in s. Nisi notorie constet, litem talem in fraudem novae electionis motam fuisse , et neutri litigantium lus nilquod competere . Statuente hoe IIonlineio VIII. contra ius antiquum in cap. Ea parte, 10. De arbitris; ne superstiti litiganti ius suum adimatur . non examinata causa, et ut Sciatur, cuinam pro illa vies ius eligendi competat. Pari modo , si lis alieui super nescio iam obtento moveatur, non debet alteri seri collatio huius henensii, super quo lis mota est, etiamsi lite pendente ille moriatur , donee contra
superstitem , qui litem movit, suerit haec finita , prout statuit pontifex ine. Si ii, 2. h. t. in s. Quod si vero duo de beneficio litigantes in euria mo-
289쪽
riantur, collatio talis benefleti ad papam pertinet , et ad ordinarium , si
uterque extra curiam moriatur, nisi non tam ad illos, quam ad tertium aliquem lus beneficii talis pertineret. Si autem unus in curia moriatur, et alter extra duriam, ille vero , qui in curia moritur, henes letum possederit, ad papam iterum pertinet collatio, ad ordinarium autem, si ille possedit he scium , qui extra curiam moritur; si vero neuter possidehat, uterque tamen mortuus est, unus in curia, alter extra, collatio pertinet ad pontificem; si Supersit tamen unus litigantium, et litem prosequatur, non consertur benencium , dum lis pendet, consertur tamen a papa, vel ordinario , prout litis eisio, vel pro defuncto in euria, vel pro alio laeta fuit, ita statuente Clement. Si duobus , I. h. t.
DE SEQUESTRATIONE POSSESSIONUM , ET FRUCTUUM.
S. I. Quid sit sequestratio , sive sequestrum, et quotVlca, et guae res sequestrari possint ISequestrum est rei controversao, vel fructuum elus apud quendam te tium, et inter litigantes medium, qui se inester dieitur, saeta depositio, ut lite sinita, ei, qui uleerit in causa, restituatur. Sunt quidem qui volunt m
sessionem transferri in sequestrem, Si iudicis auctoritate, invito etiam pos-MSSOre, res sequestretur; contrarium tamen est probabilius, quod scilicet P Sessio in sequestrem non transeat, quamvis communi paritum consensu res Sequestretur , sl non de ipsa possessione , sed de proprietate tantum lis moveatur, et expresse hoe aetum non 'it, ut possessio sit penes Sequestrem, cum praesumi non debeat, possessionis comodis privare se velle aliquem, nisi Specialis causa rogat. Duplex autem est sequestrum, Voluntarium aliud, seu
conventionale , quod fit communi utriusque partis litigantis consensu , et ne eessarium alterum , sive Iudietate , quod sit auetoritate sive mandato ludicis, et quidem vel motu proprio, et officio, vel ad iustantiam unius partis litt-gBulls , Ritera contradicente. Possunt autem sequestrari res eorporales , et incorporales , sive lura, res mobiles, et immobiles, res profanae , et Spirituales. Et seri potest sequestratio talis tam in ludi elo, quam extrR ludicium , ete.
S. II. An, et quibus casibus sit licita sequestratio et quibus casibus sit prohibita pSequestratio voluntaria , quae si ex consensu partium, regulariter non est prohibita, sed permissa, et approbata a iure, quia est speetes quaedam depositi, et consequenter legitimus contractus. Necessaria tamen sequestratio, quae sit auctoritate iudieis, et parte invita, regulariter utroque iure tam civili, quam eanonleo prohibita est, quia non oportet ludlelum ab executione
inchoare, et possessor, pendente lud leto, possessionis suae commodis privandus non est. Sunt tamen plures casus, in quibus sequestratio necessaria locum habet, et primo quidem, si actor fructus rei , in eulus possessionem custodiae causa ex primo decreto missus est, pro arbitrio suo distrahat, et
290쪽
270 LIBER II. TITULUS XVII. DE SEQUESTR. POSSESS.
dissipet, sequestrari hi possunt, e. Dilectus, 2. h. t. ne sellicet horum Du-etuum , quorum ipsis custodia tantum concessa est, restitutio, si facienda sit, reddatur impossibilis. Secundo, quando periculum, aut umor subest, ne res , de qua contro erela est, pendente Iite absumatur, nut pereat, sequestrari ea potest ne iudietum reddatur illusoriuml nisi per sullieientem cautionem , praesertim circa res mobiles satis caveri possit. Tertio si appellet reus a sentcntia possessionem illi abiudicante, fructus tamen interea, dum
pendet appellatio , dissipet, possunt in tali casu fructus illi sequestrari e . Abeo, a. h. t. ad restitutionem scilicet victori faciendam facilitandam) vel si
contra executorem latae sententiae, quae etiam in rem iudieatam iam transiit, appellet, quo In casu statim sequestratio fieri potest, si res mobilis sit, vel fructuum saltem, si res sit immobilis, etiam si fructus non dissipentur , quia praesumptio in tali casu est malitiosae appellationis, ad impediendam praecise executionem interpositae. Quarto, sequestratio neri potest, si perieulum sit, ne litigantes ad arma deveniant, et vl possessionem oceu pare velint, neque enim permittere ludex debet, ut quae iudicio componenda sunt, armis decidolitur. Quinto , sequestrari fructus possunt, si quis ossicio suo, propter quod fructus percipit, non satisfaciat, et de hoc monitus suit. Sexto, sequestrari dos potest, si maritus Vergat ad inopiam, et perieulum sit, ne dotem dilapidet, vel saevitia viri non pallatur restitutionem coniugis, aut periculum corruptionis timendum ex restitutione sponsae etc. Illud tamen adhue circa sequestrationem necessariam advertendum. Primo si facta ea sit lommissionis in hona ex primo decreto , eodem modo loquendum esse de tali sequestro tollendo , vel continuando , quo locuti suimus de missione in bona per primum decretum , cum Subrogatum in tali casu luxta naturam illius, cui subrogatur, explicandum sit, uti etiam habetur in c. i. h. t. Advertendum secundo, quod quatuor concurrere debeant, ut licite fiat a ludire s questratio. Primo, ut iudici constet saltem summarie de iure illius, qui sequestrationem fieri postulat. Secundo, ut is, in cuius praeiudicium petitur sequestratio, citetur, et videat eam fieri. Wrtio, ut postalans sequestrationem iuramento affirmet, quod non postulet eam calumniae , seu aemulationis causa, sed ad iuris defensionem. Quarto, ut appareat aliqua suspieio contra eum , eontra quem petitur Sequestratio. S. III. m. sequestratione benescii litigiosi, nondum a proviso per triennium possent. De hoc statuit Clement. unica, h. t. ad cavendas, et refrenandas ma- Iitias litigantium, malitiosis cavillationibus lites heneficiales prolongantium et . ut sequestratio beneficii, de quo lis movetur per ordinarium Ioel, fieri possit contra possessorem non triennalem talis benefleti, posito quod in curia romana una sententia desinitiva lata, et promulgata contra possessorem talem suerit quae sit prima respectu loci, non tamen causael per quam prinet palis quaestio , et non interlocutoria tantum decisa suerat. Plura de hac sequestratione a curia romana multum pendente, et vix alicuius in Partibus nostris