장음표시 사용
381쪽
eis, ad quem appellatur quamvis absolute neeessarium non sit, ut vel nomen iudicis a quo, vel nomen iudicis ad quem exprimatur neque tamen requiritur , ut, Si in seripto appelletur, legatur haec appellatio eorum iudice, c. appellatio, s. h. l. in s. cum ad intentionem iuris sufficiat, porrectam eam appellationem iudiei a quo fuisse, ne appellans postmodum variare γωsit. Potest autem appellari, sive voce, Sive scripto sat appellatio , non tam tum per verba ex preMa , appello, provoco, etc. Sed etiam per aequipollentia, e. Ad audientiam, ad. h. t. ubi enim certa verborum sorma non requiritur , sufficit suam intentionem expressisse) quin ipso etiam laeto , susel-plendo v. gr. Iter Romam ad causae alicuius decisionem, appellari potest , ut patet ex e. Dilecti , 52. h. t. et ea c. Cum Olim, De dolo, et contumaci, modo serventur ea, quae in appellatione Verbis expressa servari debent , et si extraludietatis sit appellatio per suse tum iter, ad eum superiorem fiat, qui per viam querelae adiri potest citra omnem appellationem. Aeque tamen valet appellatio generalis, saeta super omni cauin, quae contra appellantem posset aliquando moveri, c. Inter caetera , 2. h. t. l cum talis non appellet a gravamine aliquo, cum nullum, nee alicuius comminatio illud urgeati neque valet generaliter laeta appellatIo ab omni gravamine , quod sibi inferri posset, nisi fiat super eerta causa ab eo, qui in uno v. gr. Brticulo a iudice a quo gravatur, cui licet per viam appellationis totam causam hanc ad superiorem iudirem deserre, c. Consuluit, l8. h. t. S. II. De forma, seu modo appellandi a sententia interlocutoria, rei strat amine eximiudiciali. Talis appellatio, ut valeat, debet fieri in seriptis, et expressa cauin appellationis nisi ex arduis una sit, quae sedi apostolicae specialiter reservatur j ut constat eae c. Cordi, I. h. t. in s. et e. O indebitus , 59. h. t. ad minuendas litium molestias, ut ait pontifex , et debent apostoli, sive literae dimissoriales a iudice a quo peti, et dari, quibus instruatur superior iudex , quare appellationi sit delatum , vel non. Neque potest in ludicio talis appellationis alias postmodum eausas prosequi, quam nominatim in libello appellationis expressas. Clement. Appellanti, 5. h. t. e. Cum camam, 62. eoclem, ineque enim a solo gravamine sit haec appellatio, sed a gravamine propter hane causam, quam appellans Gram iudice appellationis proponere de novo vult, aut ex actis de novo producendis proressus primi ludi eis lusti scari vel impugnari , sed tantum ex illis, quas eorum ipso acta vel exhibita suerunt, iuxta eit. Ciment. eum ex aliis stetis videri non possit, utrum iudex a quo iniuste gravaverit j qui etiam doeere debet taliter ab interloe toria , aut gravamine appellans , quod legitimam exceptionem opposuerit, auditas tamen non fuerit, et ideo appellaverit, prout sumitur ex c. Dikem, 63. h. t. ut fiat scilicet appellatio non a gravamine praecise sutum, Sinon admittatur exceptio , sed a gravamine praesente, in casu scilicet non
S. III. De forma, seu modo appellandi a sententia de ilia. Quod viva voee seri possit talis appellatio, si statim iudiee adhuc pro Irale
382쪽
362 tribunali sedente sat, per verbum inpelio, vel aequivalens, aut laetum ipsum ;et si fiat ex intervallo, intra decem tamen dies ad appellandum concessos, quod seri debeat in seripto, nisi causae tantum levioris momenti essent; et quod in tali appellatione necessarium non sit, causam appellandi in specie allegare, sed sussciat in genere dicere, gravatum se esse, et ideo appellare, etc. ex dictis lam patet: ex quibus etiam habetur, quod in aliquibus, et in quibus easibus causa in specie exprimi debeat, ut valida sit appellatio; et etiamsi appellans in aliis etiam easibus eausam aliquam appellandi exprimat, possit tamen in hac a desinitiva sententia appellatione Gram ludice nppellationis alias etiam eausas prosequi , et non allegata allegare , non probata probare, etc. dummodo sint nd causae decisionem inservientia, uti habetur etiam in e. Cum Ioannes, 10. de M. instrum. Neque enim appellans a sententia definitiva ideo semper appellat, quia inlustum gravamen illi illatum suit, et eonSequenter, ut hoc Bpparent, ex 'ntiquis tantum probationibus, et actis procedere potest, sicuti de appellatione ab interloeutoria dierum, sed quod contra ipsum pronuntiatum sit, et speret meliorem sententiam obtinere apud iudicem appellationis; quae dici etiam possunt de appellatione ab inte locutoria , quae vim desinitivae habet.
S. IV. Ouoties linitum sit appellare pIn eadem causa a sententia definitiva his a qualibet litigantium parte appellari potest, ne per multas scilicet appellationes lites fiant perpetuae in
nisi super diversis articulis in eadem causa Saepius graveretur aliquis, quo in casu i saltem de iure canonico saepius appellare potest super diversis gravaminibus can. Ouoties, G. causa 2. q. g. Tertius autem, cuius interest,
appellare potest, etiamsi a partibus bis iam appellatum suerit, cum desonsionis hoc remedium negari ipsis non possit: ab interloeutoria vero sententia, si appellavit pars Iitigans, et postmodum deserta appellatione ad iudiem a quo redeat, absque alia contumacia, si iterum lite per interlocutoriam sententiam gravare videatur, iterum nppellari poteSt, e. Directe , 39. h. t. Neque enim hie talis ob contumaciam aliquam, quam nullam posuit, Vel quae per reditum ad ludieem a quo, purgata suit, ab iterata appellatione, si iterum gravetur, repelli debet.
De temporalibus non utilibus , seu fatalibus appellationum.
Fatalia di euntur illa tempora, quibus elapsis, saeuitas, quae appellandi causa concessa est , intereidit, et extinguitur e Talia satalia sunt quatuor. Primum est tempus interponendae appellationis. Secundum est tempus petendi, et concedendi apostolos. Tertium est tempus praesentandi, seu osserendi praedictos apostolos iudici ad quem. Quartum est tempus ad prosequendam, et siniendam appellationem concessum. De primo sit S. I. De tempore interponendae appellationis ZI e iure antiquo appellandum fuerat in causa propria intra biduum ;iu eausa aliena, seu procuratorio nomine intra triduum, a prolatione Sen.
383쪽
tentiae numerandum: hodie tamen iure novo Intra decem dies a dis gravaminis illati etiam extraludicialis, vel latae sententiae etiam interlocutoriae utiliter appellabitur , utroque iure tempus hoe approbante, ad cavendam selliret litium prolongationem, et litigantium damna authen. Hodie. iunet. gloss. cod. h. t. c. Quod ad consultationem, II. de sentent. et re iudieat. c. Significaverunt, 30. iunci. stlora. v. Inter 10. dies, de testibus. Est autem
hoc tempus decennii, intra quod neri debet appellatio, in principio utile ,
in progressu tamen continuum, ita ut non incipiat currere, nisi a tempore seientiae, postquam sellicet pars litigans seli sententiam contra se latam esse; vel postquam Sei it, si extraiudiei alis sit appellatio, gravamen insul praesumetum illatum esse aut inferri: si vero caepit currere, eontinuum erit usque ad idem punctum temporis, post io. dies elapsos, a quo inrepit, solemnes etiam serias includendo, iure scilicet tempus interponendae appellationis sic disponente , ut appellans deliberandi quidem tempus habeat, quod tamen nee nimis breve sit, nec nimis longum, cum etiam sertatis diebus appellare liceat, ut supra dictum. i. II. De apostolis, et tempore illos petendi, ac praesentandi. Apostoli hoe loeo dicuntur literae dimissoriae , quas iudex a quo fuit appellatum , transmittit ad ludicem, ad quem est appellatum, quibus testetur
itium v. gr. a sententia a se lata appellasse. Sunt autem variae apostolorum , seu literarum dimissoriarum species : alii dicuntur dimissorii ad ludicem ad quem directi, quibus appellatum ad illum, et admissa appellatio et significatur ; alii dicuntur reverentiales apostoli, quibus signineat iudex a quo, admissam a se appellationem, non ex lustiuae causa, sed ob reverentiam illius, ad quem appellatum est; alii dicuntur resutatorii, quibus signis eat iudex a quo, iudici ad guem, quod a se admissa non fuerit appellatio , exprimendo musam etiam huius non admissionis; alii dicuntur conventionales , quos pars adversa admittens appellationem dat parti appellanti appellationem , sive in ludicio, quamvis ludex eam non admittat, sive extra ludicium; alii dentque voeantur testimoniales, quando scilicet absente ludice coram notario sit appellatio, ita ut de tali appellatione per hos apostolos
genetur autem ludex a quo appellanti, et apostolos petenti tradere, adeo quidem, ut si cum debita instantia , loco, et tempore congruo requisitus non tradat, sed in eausa procedat, non valeat pro SSus , et retractandus sit per ludi m nppellationis, prout sumitur ex eap. Ut super, 4. h. t. in s. praesumitur enim malo animo processisse iudex a quo , si ny tes
negavit, nisi ultro appellationi renuntiasset, qui appellavit. Peti autem deinbent, et possunt ab appellante i sive a desinitivat, sive ab interloeumria, sive iudicialiter, sive extraiudicialiter appellatum luerit et exhiberi a iudice , a quo hi apostoli hodie intra 30. dies iquos luter a die sententiae latae, et Selentiae habitae eonnumerandos, si non petiverit Bppellans, censetur p I lationi saetae renuntiare , quae est praesumptio luris, et de turet et peti d hent , ac dari expensis appellantis , prout communis praxis habet; et quidem instanter , et saepius linstantius, et instantissime vel uno contextu , vel in-
384쪽
Quamvis, 2. h. t. iuncta glossa v. Uno contertu , ita tamen ut ad aecipiendos petitos apostolos iudex a quo certum tempus praefigere possit, cum illiussit ex causa prorogare , aut Bretare tempus a iure concessum , prout habetur in l. 2. H. De re iudic. et si appellans illo tempore non comparent, censeatur appellationi suae renuntiam .
Praesentari vero debent hi apostoli ludiet ad quem Inisi certum tempus ad introdueendam suam nppellationem praefixerit iudex a quo, quod sacere potesti intra tempus sex mensium, a tempore interpositae appellationis numerandum siure scilicet temporis hoc spatium ad introducendam appellationem praescribente, aut iudicis arbitrio , ut certum tempus praefigat, relinquente , tum ut appellanti deliberandi relinquatur libertas, utrum interpositam appellationem prosequi velit, tum ut ne nimium prolongentur lites s ita ut si intra hoc a lure concessum , vel a iudice cum licentia iuris praefixum tempus, suos apostolos non praesentaverit, et appellationem suam non intro. duxerit npud iudicem ad guem, deserta eenseatur appellatio.
S. III. Intra quod tempus appellans prosequi debeat appellationem, eisnire ZAnnus appellanti datur ad prosequendam , et siniendam appellatiouem ,
et ex iusta causa, necessaria et evidenti biennium, ita tamen ut iudiei a quo, tam ordinario, quam delegato liceat brevius etiam tempus praefigi ad prosequendam appellationem suam , c. Cum sit, s. et c. Ad aures, 33. h. t. quod tempus si non observaverit appellans ad prosequendam suam appellationem , censeatur appellationem suam deseruisse , sive iudicialis illa appellatio fuerit sive extraiudicialis ; uti patet ex Clemerit. Sicut, 3. h. t. eum sit eadem utrobique ratio , ne nimium scilicet ad pmsequendam appellationem tempus prolongetur, et ne nimium etiam restringatur. Interim tamen , impedito agere, et appellationem prosequi, nec annale , nec biennale tempus currit, cum hoe
tempus ad prosequendam appellationem, remedium sui iuris defendendi, utile appellanti esse debeat. S. IV. n ludo a quo possit statuere terminum ad sniendam appellationemret quinam praeterea possint terminum praesstere ad prosequendam appellationem , vel iure statutum abbreuiarer et an etiam possint eundem Prorogare ZIndex a quo non potest terminum statuere intra quem causa appellationis finiri debeat, cum non possit Iegem, aut terminum praeseribere My riori , ad quem appellatum suit, ad expediendam Bppellationem c. insinuatione , 50. h. t. et hinc si iudex a quo terminum praefixit ad expediendam appellationem , aliud non voluisse censeri debet, quam ut intra praefixum ah ipso terrainum in tribunali iudicis ad quem appellatio insinuetur, et appellans coram eo appellationem suam prosequatur, quod sacere posse ex dictis iam patet. Non tamen iudex ad quem terminum a iure statutum, ad Prosequendam appellationem moderari, seu abbreviare potest, sicuti potest αquo, nisi ex nimia dilatione sequeretur reipublicae damnum, aut animae ἔcum enim per appellationem interpositam iudiet a quo praeiudicium aliquod
385쪽
DE APPELLAT IGNIBUS , RECUSATIONIBUS , ETC. 365
generetur, in quantum illius exemtio suspenditur, nullum autem praeiudicium patiatur ludo ad quem, consequenter plus conceditur iudici a quo , ad statuendam appellationis introductionem, et prosecutionem , ne nimium illi praeludiretur quam iudiei ad quem: et quamvis ipsi etiam appellanti
terminum sibi statuere eon datur, in cap. Personas, 4. h. t. nd pro Sequendam appellationem, restringi tamen hune mSse , sl nimis prolixus sit a ludi dea quo, ex eodem capitulo Patet. Prorogare, aut extendere terminum a iure statutum ad prosequendam, et siniendam Bppellationem, neque iudex alteruter potest, neque para appellans, prout expresse deeiditur in eap. Oblatae, 57. h. t. et cyloss. vsyna etiam in notat. advertit, ne lites nimium
S. V. Quaenam praeterea iure canonico statuta sunt circa prosecutionem appellationis pPrimo statuitur in c. Saepe, 44. h. t. quod si appellatio a iudiee a quorerepta sit, et a parte adversa approbata, tu termino tamen a iudiee a quoad prosequendam appellationem praefixo , non eompareat appellans, aut rein pellatus , contra abSentem tanquam contumacem procedi possit, eo quod teris minus praefixus vim peremptorii termini habeat, qui malitiose neglectus
Soeundo statuitur in c. oblatae, 67. h. t. quod si a iudice a quo, velat nppellante terminus praefixus sit, ad prosequendam appellationem , neutra pars praevenire possit talem terminum, impetrando literas, ut eausa appellationis committatur , nisi fiat mentio de ipso te Ino , cum merito malitiose videatur terminum praefixum tacuisse, ad supplantandam alteram partem litigantem: valent tamen tules literne , si impetratae sint intra tempus a iure non tamen ab hominet ad appellationem prosequendam praerium, etiamsi nulla termini a lure positi stat mentio, cum per se iudici, qui committit hanc causam appellationis, terminus a iure praefixus notus esse censeatur, modo, si appellatus tales literas impetrare contendat, non nimium praeveniat tempus a iure concessum , in lavorem praesertim appellantis , sed et reannem, aut anni, aut biennii talis impetratio stat. Tertio statuitur in c. Nicolao, 64. h. t. quod contumax habeatur illa
pars, quae post interpositam appellationem ad curiam romanam, aut superiorem a iudice receptam , ne a parte approbatam , per procuratorem quidem Romae, nut npud superiorem appellationis intra tempus competens pomparet,nbsque eo tamen , ut possit causam appellationis agere , sed praecise ad impetrandam delegationem ae partis niterius impetrationi contradicendum , quia in tali casu procurator videtur tantum miSsus ad prolongandam litem , et laustra vexandam alteram partem , cui etiam tu expensas condemnandum voluit taliter mittentem procuratorem. Quarto statuitur in c. Interyosita, 70. S. Eidem quoque h. t. eontumacem illum non fore, qui post appellationem quidem, quae tamen nec a iudicererepta est, nee a parte approbata, pr uratorem dicto modo ad impetrandum literas commissionis , et contradicendum impetrationi alterius partis misit, quamvis pars adversa sit parata per se, vel per legitime submissum
386쪽
proeuratorem apud iudicem appellationis ludicium suseipere , eum in tali rasusibi imputare debeat appellatus v. gr. quod non satis sibi eaverit appellatio. nem approbando, ut ad curiam iudieiis appellationis , causa appellationis
S. VI. An, et ob quas caudas Seu impedimenta admittatur quis etiam post annum, Cel post bimnium ad proaequendam appellationem ZQuod impedito legitime intra anni, aut biennii tempus appellationem interpositam prosequi tempus hoc non eurrat, sed post annum , aut hiennium elapsum ad appellationis prosecutionem hic admittatur, ex dictis patet, et exe. Eae ratione , 8. h. t. ne praeiudicium graVe tali generetur, et a lure suo impetrando sine sua culpa excidat. In specie vero sex communiter impedimenta asseruntur, ob quae appellans etiam Post elapsum anni, aut hiennii tempus admitti debet ad prosequendam appellationem. Primum est impotentia propter Insirmitatem v. g. , paupertatem, ete. ut prosequi non possit appellationem intra tempus conveniens. Secundum est, si appellatus, vel contra quem appellatum est, impediat per Se Vel per alium reppellantem a 'prosecutione appellationis per Suas cavillationes, v. gr. Dustratorias dilationes petendo , prorogando iudicium , etc. Tertium est, si uterque appellans , et appellatus pendente appellatione compromiserunt in arbitros , vel expresso consensu convenerunt, ut Suspendatur appellationis prosecutio, nisi iudex videns periculum, aut praeiudicium tertio imminere, ex ossieto praecipiat, ut procedatur in causa appellationis, non obstante compromisso , aut expresso partium consensu. Quartum est, si iudex ad quem noluerit, vel non potuerit eausam appellationis audire, et cognMeere. Quintum est, si appellans a prosequenda appellatione impediatur facto tertii, vel propter negligentiam pro- euratoris , qui non fuit prosecutus appellationem intra tempus debitum, quo in easu habet actionem contra impedientem appellans ad Interesse ; vel si impediens solvendo non sit, potest petere restitutionem tu integrum appellans, fleuit petere potest in prioribus casibus, si non ipso iure restituatur. Sextum denique provenit ex casu fortuito, ut Si v. g. viae sunt hostibus infestae, missus procurator fuerit captus, etc. ineque enim quod per me non stat, mihi imputari debeti ita tamen, ut per testes V. gr. probare debeat impeditus impedimentum, et adhibitam a Se diligentiam ad impedimentum re
De ometo utriusque iudieis. a quo, et ad quem appellatur.
S. I. Quando, et quomodo procedere possit, ac debeat iudeae a quo sive sit ordinarius , sive delegatus pBegulariter quidem iudex a quo debet deserre cuilibet appellationi , et gesta coram se intra 30. dies cum apostolis ad ludicem appellationis transmittere I propter reverentiam Seilleet superioris puniendus vi utriusque iuris, si interpositae ex iusta causa appellationi non detuleriti nisi de iure prohi-hita sit appellatio, aut in rescripto remota : quod si tamen per fraudem ,
387쪽
avt malitiam interposita fuisset appellatio, non debet illi deserre, aut illam
admittere ludex a quo, sed potest in causa pr edere, c. Sunestum , t s. h. t. Neque enim quod a Iure eoncessum est ad innocentiam vel ius suum defendendum, malitiose in alium sinem detorquendum est; si vero super interloeutoria sententia, seu quaestione incidente appellatum suerit, a cuius cognitione causae principalis decisio dependet, non potest iudex a quo super eausa principali prius pronuntiare, quam quaestio interlocutoria in ludieio appellationis decisa fuerit, ut habetur in c. Super es, 10. h. t. ad cavendum scilicet praeludietum: speciale illud est de iure canonico, quod ille, qui residere tenetur In suo beneficio, et tamen huic suae obligationi non satisfacit, si ab episeopo ad residentiam laciendam monitus ad pontificem appellet , possit per episeopum cogi ad residendum, vel ut intra certum tempus praemum ab episcopo, ad curiam romanam appellationis prosequendae causa accedat, uti habetur in e. Peremit, 28. h. t. ita ut episcopus praebenda eum privare possit, nisi alterutrum secerit, si nullam iustam causam habeat , eum de sutili tantuin appellatione In tali casu sit praesumptio.
S. II. Ouod sit obrium iudicis ad quem, et quomodo procedere
marit, ae debeat. Iudex ad quem appellatum suit, debet appellationem ad se delatam admittere , de elus iustitia cognoscere, et si viderit, illam legitime luterpositam, debet pronuntiare , appellationem esse iustam, sive male iudicatum, bene appellatum esse. Si vero viderit, illam esse illegitime factam, debet illam pronuntiare iniustam, sive bene iudicatum, male appellatum esse. Et quamvis per se, Vel per alium non suspectum de causa, et iustitia appellationis e gnoscere possit, non potest tamen causam appellationis examinandam in iudicem , a quo est appellatum , remittere nisi pars, quae appellavit, eonsentiat , e. Acce pis, 35. h. t. quia praesumptio est, et periculum , ne iterum gravet etiam casu quo ludex, a quo fuit appellatum , in locum ludicis, ad quem fuit appellatum, modo autem desuneis, aut deposito successit, obrationem etiam in hoc casu urgentem sed debet in tali casu appellatio examinanda alteri personae non suspeetae delegari, quae vel remittet appellantem ad ludicem a quo, Si advertat male appellatum, et in expensas temerarium hunc appellantem condemnabit nisi ludex a quo appellationi detulerit c. Cum appellationibus, 5. h. t. in s. vel si hene appellatum advertat,
priorem sententiam a iudies a quo male latam cassabit, aut pro parta resormabit, et si e de causa principali pronuntiabit, modo de meritis causae per probationes competentes ei constet, etiamsi in hae secunda appellationis instantia Iis Gram iudice appellationis contestata non fuerit, vel pars conventa in hae secunda instantia suerit contumaciter absens, e. Fer tuos, 58. h. t. eum litis contestatio in prima instantia saeta, nee per appellationem tollatur, sed extendere
etiam se possit ad causam appellationis. Vide plura de his apud auctor Method. S. III. cui incumbat, seu imponi debeat a iudice onus probandi in causa appellationis p
388쪽
hare debet tria; appellasse se scilicet, et quidem legitimo tempore a sententia , vel gravamine illato; et secundo appellasse se ex causa rationabili, tali sellicet , quae si probata suerit, iusta declaretur appellatio ; et tertio
denique debet appellans produeere appellationem , et ipsam sententlRm V. g. a qua appellavit. Pr urator autem, si per hunc appellationem prosequatur appellans, debet insuper probare mandatum, et eavere de rato. His probatis procedi v. g. ulterius, et quaelibet pars excipiens Suam exceptionem probare debet, ne merita causae prinei palis, qui eadem probare dehuit in prima instantia directe iudiei a quo, sive ex prioribus netis probationes has depromendo , sive novas produrendo. Quod si vero pars litigans exceptionem suam opponens , ob quam reSPondere non teneretur, a iudice audita non est, et propterea appellavit coram iudice appellationis, probare non tantum debet, appellasse se ex causa probabili, sed debet insuper probare eausam illam veram esse, vel saltem probare debebit, allegasse se eorum ludice a quo eausam, qu nre r pondere non teneretur , et voluisse etiam in continenti hanc probare, auditum tamen non suisse , I quia in illo casu pugnat contra appellantem praesumptio , quod vexandi tantum adverearii causa noluerit respondere, et appellaverit, quae in altero easu nihil probat nisi extraiudicialiter tantum appellet, aut absit iudex , aut Osseratur eo tempore probatio , quo non tenetur eam reeipere iudex , eum in talibus easibus, vel non adsit iudex, cui ex omelo ineumbat reeIpere probatioues, vel non osseratur probatio tempore
S. IV. An, et quando iucleae appellationis procedere possit ad citandas partes , vel delegare causam alteri, vel inhibere iudici a quo, ne praeedat
in causa, et ne sententiam caequatur μIudex, ad quem fuit appellatum, non debet in causa interpositae appellationis ab interlocutoria citare partes ante sententiam definitivam; neque causam alteri committere potest, nisi causa probabilis, seu Iegitima interpositae appellationis sit expressa, prout statuitur in c. Romana , 3. S. Cum autem h. t. in s. cum in omni appellatione ab interlocutoria exprimi , et probari debeat eausa interpositae appellationis , ut dictum : neque inhibere potest iudici a quo, ne in causa illa procedat, aut sententiam exequatur, si contra appellationem ob defectum aliquem excipiatur, aut appellatus opponat , eausam nppellationis veram non esse, priusquam de legitima appellatione constet, quia prius constare debet de potestate iurisdietionis, quam ad illius exerellium procedatur. Glossa in citat. e. Romana, S. Si vσο, v. Non praesumant. Quod ipsum etiam diei debet , si post sententiam quidem dest-nitivam appellatum suit, in easu tamen de iure prohibito; vel si de hoe dubitatur, ante omnia de causae veritate iudex appellationis cognoscere debet, ne frivolae appellationi deseratur: admittenda tamen est appellatio etiam in casu a iure prohibitio, si iusta, seu rationabilis musa in appellatione suerit expressa , ut quod metu tormentorum v. gr. Vel per errorem eonsessus suerit In prima instantia appellans. Plura ad hoc appellationis negotium spectantia ex relato eap. Romam, et glossa illius cap. eolligi p Sunt.
389쪽
DE APPELLATIONIBUS , RECUSATIONIBUS, ETC. 369S. V. An si litigans coram suo iudice non oppellavit ab interl utoria, postea vero appellavit a donitiva , iudeae appellationis possit revocare interi utoriam, et gravamen per illam illatum reparare pDe hac quaestione agitur in cap. Licet, l2. h. t. in s. quod eonSule,
De essectu appellationis, et attentalis post illam.
Εssectus appellationis duplex est, suspensivus , et devolutivus. De priore Sit.
S. I. De effectu appellationis sumemivo. Per appellationem, a sententia desinitiva ordinarie suspenditur iudicis, a quo iurisdietio, circa causam illam, in qua est appellatum, ita ut pendente appellatione eam exocutioni mandare uon possit; non autem per appellationem ab interlocutoria , iudieis a quo iurisdictio, suspenditur, quin possit in ea a procedere, donee inhibeatur a iudice , ad quem appellatum fuit , ut ex dictis patet, et ex o. Lenientes, is . de iureiurand. et eae c. Dilectu, 55. h. t. Quamvis etrea alias musns diversas a eausa appellationis respondere teneatur, qui appellavit, coram iudice a quo, si coram eo conveniatur , recusari tamen potest hie in talibus causis, tanquam ludex Suspectus , ut habetur in c. Praeposuit, 24. h. t. sicuti enim per appellationem non eximitur a iurisdietione sui ordinarii iudicis, nisi in ea tantum causa , circa quam appellavit, ita in aliis causis ob periculum gravaminis recusare eum potest i saltem de iure canonico contra quem appellavit, et sie merito minus beneVolum timere potest. Allegare tamen , et probare hic recusans debet coram arbitris communi e sensu electis , non tantum , quod contra talem ludieem in alia causa lam appellaverit, sed quod ab eo iniuste fuerit gravatus. S. II. Quibus casibus per oppellationem non suspendatur iurisdictio iudicisa quo, sed ea adline pendente nihilominus is proeedere possit pPrimo potest iudex a quo, non obstante appellatione, et hae adhue Pendente, procedere in causa, citra vitium attentati, faciendo omnia illa, quae ad Iaciliorem finem , seu exitum causae appellationis conducunt, modo se non immisceat causae appellationis, de hac v. g. cognOSeendo, etc. prout tumi potest ex e . cum teneatur, II. h. t. quia per appellationem iurisdictio iudicis a quo non est extincta , sed suspensa tantum, quoad causam , in qua est appellatum , ita ut de lustitia illius cognoscere non possit : adeoque cum dicitur, pendente appellatione nihil immutandum , aut innovandum, etc. intelligi tantum debet prohiberi, ne quidquam immutetur, nut Innovetur iupraeiudicium appellationis, non autem, quod prohibeantur ea, quae in sa-vorem appellationis , et laetitorem eius exitum a iudice a quo nunt. Secundo potest iudex ordinarius eum, qui appellavit, non obstante ainpellatione , et hae pendente, punire ob crimina, quae sortasse post appellationem Positam , aut ante eam commisit c. Praeterea, 22. h. t. quia eos, 24
390쪽
ea nonicam censuram puniri debeant.
Τertio potest iudex a quo, sive ordinarius, sive delegatus ille sit, aeulus interlocutoria, aut gravamine ante desinitivam appellavit aliquis , si citet ad terminum certum appellantem ad nudiendam rex ationem gravaminis , si quidem eam faciendam existimet, quod fieri posse ex dictis iam patet, et ille qui appellavit in termino prataxo non compareat , ludex tamen gravamen reipsa, et Betu rex et , libere in causa , non obstante appellatione facta ,
pr edere contra absentem etiam tanquam eontra contumacem cap. Si a iudite, lo. h. t. in 6. quia erasante gravamine , propter quod appellatum , et per revocationem tam cessat, cessat etiam esseetus, nppellatio scilicet, eteonsequenter totam suam iurisdictionem habet iudex a quo. Quarto potest iudex a guo eum, quem ob contumaciam v. gr. Suam
excommunicavit, non obstante quod ad papam , aut alium superiorem lite appellaverit, ab exeommunicatione 'bsolvere, si absolutionem hane ab Ipso petat, qui appellavit, et sumesentem enutionem adversne parit praretet quamvis adversarius eontradiecti, et appellet etiam e . Oua fronte, 25. h. t. tum quod per hanc absolutionem non impeditur eursus appellationis , tum quod ste animae excommunienti consulatur, et simul per caullonem praestitam parti adversae. Vide plura de his spud auet. Heth. S. III. In , et quando suspendatur per appellationem censura sub eunditione lata ZSi appellet, qui sub conditione censura assectus est, nnte eventum eonditionis , suspenditur in tali casu per appellationem interpositam sententia censurae , ita ut non contrahatur , etiamst eDnditio non servetur, cap. Praeterea , 8. h. t. neque enim cenSuram quis incurrere potest, nisi obligetur ad Id , quod sub censura illi praeceptum est exequendum, sed post appellationem legitime interpositam non obligatur quis praecepis, aut sententia ludicis , ergo etiamsi conditio non Servetur, cuius nulla est post Bppellationem legitimam obligatio, non incurrit censuram: potest autem a sententia censurae sub eonditione latae appellari, eliam post elapsos decem dies , dummodo eonditio adhuc pendens sit, et nondum impleta; quia qui talia sub conditione censurae incurrendae praecipit, eontinuo censetur gravare , dum conditio eveniat, ergo continuo contra talem nppellari potest: incurrit tamen hie eensuram , eui Sub conditione censurae ineurrendae praeceptum , aut prohibitum est aliquid, etiamsi pendente conditione mutaverit forum, et domicilium, si non appellaverit iuxta gloss. in est. e. Praeterea, etsi censura talis soratur per modum sententiae iudieialis ob laetum praeteritum, et commissum tempore prioris domicilit v. gr. subiectionis , etc. quia per talem sententiam a ludiee prioris domicilii in ea causa praeventus fuit.
S. IV. De effectu oppellationis de luto.
Quod per appellationem eausa principalis, super qua appellatum est, devolvatur ad ludicem ad quem, ita ut hic ludex non tantum de iustitia appellatiouis cognoscere possit, sed causam etiam principalem Iudicare, et decidere