장음표시 사용
471쪽
S. V. Eae qua culpa teneatur tum conductor, tum locutor Respondetur, neutrum teneri de culpa levissima , But easu sonuito ;teneri tamen utrumque do dolo, culpa lata, et levi squia eontractus Ne in utriusque gratiam , conductoris scilicet et locatoris, sit nisi expresso pacto
aliter inter utrumque eonventum fuerit.
S. VI. De permissa, vel prohibita locatione, et rencluetione
Quod non possit ad vitam recipientis, aut eoncedentis , vel ad longum tempus, ultra decennium scilicet, res ecclesiastica , sine musis , et solemnitatibus a iure ad alienandas res tales requisitis , de iure antiquo elocari, eae Clem. I. De rebus ecclesiast non alim. iuncta glossa v. Eius, patet squia per eam lus utilitatis, sive dominium utile rei, Blusque possessio translataeensetur ad modiuum vero tempus infra derennium sellicet de iure antl- quo, sine his solemnitatibus a praelato ecclesiae locari posse, ex cit. Ckm l. I. et capit. ult. Ne praelati vires suas, ete. eum per talem locationem ad breve tempus nee dominium utile, nee lus aliquod ab ecclesia in conductorem , nomine Melesiae eloeanus fruetus v. gr. colligentis , transferri em-seatur. Iure tamen novo in travast. Ambitiosa, unis. De rebus ecelesiae non alienandis, inter communes, omnis rerum ecclesiastiearum elocatio
sub censuris prohibita est , si sat s sine solemnitatibus scilicetὶ ultra triennium I utile scilicet in quae constitutio sine dubio servari debet, in quantum in aliquo loco recepta est. Neque enim in tali loeo res ultra triennium eloeari prohibita, ad novennium v. gr. utiliter elocari potest , cum pacto scilicet, ut sinito primo triennio , ad secundum triennium elocatio de novo laeta censeatur leum paetum tale sit in fraudem legis prohibentis eloeationem ultra triennium laetam , ita ut non valeat saltem quoad excessum, cum in talleasu utile per inutile , a quo separari potest, vitiari non debeat. Fruetus
tamen , decimarum V. g. aut aliorum reddituum ecclesiasticorum laicis etiam, quod elocare possint beneficiati, pro pensione annuR , ultra triennii tempus, vel etiam ad vitam concedentis ex eap. Vestra, a. h. t. patet, cum per talem locationem , neque ius aliquod in conductorem transseratur, neque re- clesiae praeiudiretur. S. VII. An locationi factae per praelatum ecclesiae, sueeessor eius stare teneatur pΤenetur stare saetae localioni successor in dignitate, vel onlato, si fundi elesiastiel locatio, cuius fructus ad ecclesiam pertinent, legitimo modo , et ad legitimum tempus ab anteeessore , nomine eeelestas saeta fuit, cum talis praelatus, sive rector ecclesiae sit administrator, nou ad decipiendum eontrahentes, sed ad legitime administrandum tonstitutus. Si tamen nomine proprio locationem feeit rerum ad suam mensam pertinentium , quam personalem Geunt, et ad fructus colligendos se extendit, ae Semper praesumitur, si aliud non tonstet, sicuti haee per mortem loratoris exspirat, ita stare illa non tenetur successor , ln ouius praeiudicium , nihil agere potuit anteeessor, arstum.
472쪽
p. ult. De of . iud. ordin. in s. et hine Trident. sess. 25. c. I l. De re fori t. vult, ut omnes loeationes bonorum ecclesiae, quae ad plures annos, anticipatis solutionibus, in praeiudiei uin successorum sunt, pro invalidis habeantur , non obstante quocunque indulto, aut Privilegio.
S. I. Quid sit emphyte is, et quotupleae, et an ad illum necessario
requiratur seriptura ZEmphyleusis est e traelus nominatus, quo res soli, sive immobilis, eum translatione dominii utilis, retento directo, seu proprieta te, alicui colenda , et fruenda conceditur, vel in perpetuum , vel ad vitam eius, cui eo Meditur, vel ad unum, aut plures stenerationes, sub onere certae pensi vis realis domino proprietatis solvendiae. Duplex est emphyteusis: eoelesiastica alia, quae est constituta in re, cuius dominium directum , seu proprietas speetat ad ecclesiam, collegium e nonicorum , monasterium, aut ullum pium t una; et profana alia, sive sa cularis , cuius dominium direetum est penes taleum, quicunque tandem d minium utile habeat, cum in discernenda una ab altera , non attendatur , qui dominium utile habeat, sed quis habeat dominium directum, sive proprietatiS. Sunt qui velint ad substantiam huius contractus, praesertim emphyleusis ecclesiasticae, scripturam requiri, sive instrumentum scriptum ; sunt tamen etiam alii , qui putant, Seripturam non requiri ad substantiam huius contraetus , sed tantum ad faciliorem probationem , et in hane mentem iura, quae videntur serIpturam requirere, volunt explieanda , omnes tamen latentur, consuetudinem loci hae in re observandam. S. II. An ad substantiam, ac valorem eontractus emphyleutici requiratur, ut canon, seu pensio annua solvatur domino, et quam poenam incurrat emphyteum , si non solvat 'Quod in recognitionem dominii directi, penes proprietarium remanentis, et in compensationem dominii utilis in emphyleutam translati , debeat hie annuum canonem, sive Pensionem Sol Vere, Sive magna illa Sit, sive modica, sive in pecunia, sive in fructibus constituta sit, iuxta conventionem scill-eet laetam , aut receptam loci consuetudinem , certum est, ex S. Adeo, instit. de locat. et conduci. quod autem emphyleuta, sl integrum ennonem , sive pensionem , tribus annis continuis , tu emphyleusi latea , vel civili, aut duobus annis in ecclesiastica emphyleusi solvere negligit, ipso iure amittat rem in emphyleusim concessam, et haec ad dominum directum redeat, quamvis monitus antea non suerit, et nulla alia iudicis sententia praecesserit, si de non soluta pensione conStet, et illum hie expellere velit, ex l. 2. eod. De iure mphyt. et cap. Potuit, d. h. t. patet, nisi nulla culpa emphyleutae intervenerit, aut celeri solutione moram purgaverit, statim v. g. post triennium , intra decem sei licet dies, aut iuxta arbitrium ludi eis, offerendo ca-Disiligoo by Coral
473쪽
DE LOCHO, ET CONDUCTO. 453nonem non solutum j in emphyleusi ecclesiastica, prout ex eap. Potuit, tune ια glossa v. Celeri, patet: quam poenam eadueitatis, sive eommissi, incurrit etiam emphyteuta , si res in emphyleusim conoessa , notabiliter illius culpa, quoad suhstantiam, deterioretur, ut putet ex illis , quae de loest. et eonduet. dleta suerunt. S. III. De alienatione rei emphyleuticae. Ins, quod obtinet in re emphylautiea emphylauta, vendi ab hoc non posse, ex c. est. Potuit, patet, ni Si Serventur ea , quae in illo c. Potuit, praeseribuntur, ut prius scilicet domino directo, vendere se velle lus h significetur ; et signi sieetur simul quantum pro illo pretium osserat, cul vendere ius hoc cogitat i quo possit scilicet dominus directus deliberare , an non ipse velit, oblato eodem pretio, utile tale lus si hi eomparare in . Secundo , ut si nullum responsum det dominus si enim responderet denuntiatione tali laeta, utile rei huius dominium nolle se emero, statim emphyleuta illud vendere posset per duos menses exspectetur, antequam venditio fiat. Et tertio denique, ut non vendatur iis , qui emere prohibentur ; qualiter prohibentur curiales, milites , potentior, seu persona privilegiata, quae disseiliorem posset laeers conditionem domini directi; haec enim , sicuti, si observentur , emphyleutae, ex necessitate fortaSSis ad vendendum compulso , satis consulitur, et simul nihil praeiudieatur domino directo; ita, si non observentur, et post venditionem laetam secuta fuerit rei emphyleutieae traditio, vera vel fieta, cadit iure suo emphyleuta , ob praeiudicium domini direeti , nisi geminata protestatione omne ius domini directi sBlvum Velit. Potest tamen , non taurum talis venditio saepius fieri licita etiam sino his conditionibus, ob varias comventiones , elausulas, vel pacta, uti putet per Se , sed aliis saepe modis licit fieri potest rei in emphylausim concessae sine his conditionibus alienatio , per donationem v. gr. laetam extraneae etiam personae, sine eonsensu domini, per legatum laetum, permutationem, commutando sellicet rem emisphyleutleam cum alia re, quam praestare non potest dominus directus per oppignorationem , per Servitutis impOSitionem eis. , modo salvum ius omne maneat domino directo , et conditio illius nee fiat dissicilior, nee fraus allainterveniat etc., ob quas causas saltem ante traditionem rei tallter sine eon sensu domini directi, donatae, aut legatae etc., requirunt illius consensum in talem donatarium, legatarium , Iura. S. Iv. An, et qua ratione praelalus bona ecclesiae, cui praeest, possit in emphyleusim dare 'Quod non possit praelatus ecclesiae, hona ecclesiae in emphyleusim perpetuam, aut ad plures generationes, vel ultra decennium de lure communi ne ere, sine eausis et Solemnitatibus a iure ad alienandum talia requisitis , ex dictis , et natura emphyleusis , quae est Vera alienatio, iam patet. Si tamen iundi v. gr. ecclesiae, qui antea in emphyleusim saltem gemel dati sunt, per mortem emphyleutae V. gr. aut propter delictum aliquod huius , etc. ad ecclesiam redeant, possunt illi a praelato eoelestae, sine aliis solemnitatibus simili modo iterum in emphyleusim eoneedi, non obstante lu-
474쪽
ramento, quod praelatus talis laeti de non alienandis rebus Selesiae; si tamen res talis erelestae nondum ineorporata suerit, et eadem causa, ae ecclesiae utilitas subsit, argum. c. I. De Dudis, et iuxta est. Extra g. Ambitiosae. De rebus Getesiae non alienand. quia haec non remetur nova alienatio, sed antiquae alienationis legitime saetae executioὶ quamvis , si rem talem, quaend ecclesiam rediit, servare veIit, et ecclesiae , aut suae mensae in πω rare, cogi non possit, ut iterum in emphyleusim concedat. Immo si mutato rerum statu causa primae concessionis in emphyleusim cessavit, aut eadem utilitas haberi non potest, non potest sine solemnitatibus iuris in emphyteusim iterum concedi, cum re taliter mutata videatur novae alienationis esse species, hare in emphyleusim eoncessio. Censentur autem tales landi, postquam ad Mesesiam reversi sunt, ecclesiae, aut praelati mensae Incorporari, si praelatus v. gr. declaravit, quod imposterum Velit de mensa sun , aut G-clesiae bonis esse fundos v. gr. illos , vel saltem descripti suerunt landi illi , per omelales ad hoc deputatos, inter possessiones ecelestae, aut praelati, vel reris, si dubitetur de incorporatione hae, per annum praelatus, ut V lunt aliqui, fundos illos retinuit, aut tale tempus tam elapsum sit, ut prudentis iudieis arbitrio, spretatis aliis etiam circumstantiis, eenseatur laeta ineorporatio.
S. V. Ad quem transeat, aut vectet emphyleusis, si emphyleuta religionem prosteatur ZSi emphyleusis sit haereditaria , quae ad haeredes extraneos etiam transeat , religiosus autem ante prosessionem suam nihil de ea disposuerit, transit illa in monasterium, si hoc successionis haereditariae et bonorum stabillum capax sit, prout alia religiosi talis bona, eum onere tamen ea Vendendi, aut aliter alienandi, Isaltem post mortem professi ne eonditio domini directi ob interreptam spem laudem it v. gr. aut numquam suturam consolidationem utilis dominil eum diristo, deterior fiat; si vero professus hie suerit in religione ineapaci bonorum stabilium , transit ad haeredes , vel proximum consanguineum , qui ab intestato succedere, vel si nullus talis adsit, exspirat emphyleusis. Si autem sit emphyleusis ex pacto et providentia, pertinet ad eos, qui secundum investituram vocantur, cum professus talis pro mortuo habeatur. Plura de hac re in materia de laudis seudistae disputant, eum quibus multam amnitatem habet emphyleusis.
S. I. Ouid sit permutatio, et quomodo a venditione distinguatur ZPermutatio latissime, et in genere sumpta, quamvis omnes contractus reeipr os, et non gratuitos , etiam innominatos, in quibus aliquid ultro eitroque datur, eomplecti possit, speeissee tamen , et stricte sumpta desinitur esse certa rei pro altera, visaria, et mutua praestatis. Sive ut dicunt alii: est eontraetus innominatus iurissentium, et bonae ei, re, et comensu conatans, in quo certa res in Uecis, seu individuo, cum alia re
475쪽
eertae, et individuae speciei commutatur. Ex qua deseriptione etiam patet, quod in eo potissimum n venditione disserat permutatio, quod in illa pretium , sive pecunia pro re detur, in permutatione vero res pro re; venditio solo consensu contrahentium substantialiter perficiatur, permutatio vero reltraditione, seu mutua translatione , etc. S. II. An, et quatenus prohibita sit, vel promissa rerum ecclesiasticarum permutatio pPermutari res replesiasileas immobiles, aut mobiles pretiosas, quae Servando servari possunt, Sine causis, et solemnitatibus a iure requisitis non posse , ex dietis iam patet, et eae cap. 2. h. t. ita ut revoeari illegitime saetae commutationes possint, et certae poenae ab illegitime permutantibus , si traditione utrinque saeta permutatio sit completa , incurrantur , eum talis permutatio speciem alienationis habeat. Si autem princeps, aut alius e lesiae magnus patronus, potens, et de eeelesta multum meritus, ex rationabili ea a permutationem talem rei ecclesiasticae immobilis petat, offerens aliam rem immobilem eiusdem valoris , et pretii, licite ea fieri potest nbsque alia eausa, adhibitis tamen aliis solemnitatibus, et sanetione pragmatica , aut imperatoria , vel a principe obtenta coniirmatione, prout ex cap. Si princeps , i. h. t. patet; eum honor, et meri in talis principis, sine damno ecclesiae hoe Gl-gant. Mancipia Vero Getesiae permutari non possunt , nisi ad libertatem, aliis laicorum maneipiis postmodum ecclesiae servituti subiectis , prout statuitur in e. a. et 4. h. t. et quamvis ecclesiae, et heneseia, si iure proprietatis teneantur, vendi pro pretio non possint ne spirituale pro pretio temporali aestimetur possunt tamen ex iusta causa utilitatis, et allis solemnitatibus adhibitis invicem permutari, tam quoad se quam quota possessiones annexas, prout habetur ea cap. Ad quaestiones, g. h. t. et c. cum Venerabilis , s. de eo pl. compensando etiam numerato pretio exeresum reddi- tuum , quas eoplosiores una pectesta habeat, quam altera, inter quas saeta est permutatio ; latentur tamen plerique Auctores tutius , et consultius esse, ut in tali casu duo distineti contraetus celebrentur, quorum uno ecclesiae ipsae inter se permutentur sine interveniente pretio; altero vero permutentur possessiones , et redditus , talium ecclesiarum , excessum compensando Perpretii solutionem, ut ne videatur pretium solvi pro re spirituali, pro ecclesia scilleet, quod videtur etiam innuere satis Pontifex in relato e. Ad quaest. S. III. De permutatione benesciorum, et condition thus ad illam requisitis. sermo hie est de beneficiis , quae in titulum possidentur, et oblinentur, quorum permutatio ni iud non est, quam reciproca duorum resinatio clericorum eae causa permutaιionis facta, per quam suum brasseium quilibet dimittit , ut alterius secum permutantis benescium obtineat. Licite autem , aevalide hane permutationem fieri posse, si certae conditiones observentur, ex variis iuribus huius tituli patet: inter conditiones autem requisitas prima est, ut uterque permutans habeat ius in heneficio permutato, si enim unus eorum nullum ius, aut titulum in benestelo habet, nullum etiam potest trans serro in alterum, et consequenter nulla est permutatio. Meunda est, ut uter-
476쪽
que permutantium beneseium suum resignet in manus superioris ordinarit , eui beneficium est subiectum, sive unus , idemque ille sit, rEspectu utriusque permutantis , sive alius Sit respectu unius , et alius respectu alterius,pmut colligitur eae e. unie. h. t. in s. ita ut Si unus permutantium benefi-eium suum resignavit, et ulter permutantium nolit suum resignare, possit , qui prius resignavit ex causa permutationis , iterum suum beneficium repetere, et per novam saltem collationemὶ Obtinere debeat, eum resignatio huius sub conditione, non quidem suspensiva , sed resolutiva facta sit, uti colligitur etiam eae c. Universorum , 8. h. l. Tertia est ut benenetorum , quorum resignatio a superiore admissa suit, quae ex causa permutationis vacant, fiat a superiore collatio, et quidem ipsis permutantibus , i prout habetur in Clement. Ne coricessione, h. t. iunctu glossa v. Conferantur, ita ut collatio aliter facta sit irrita, ne concessione iuris utentibus , ut ait pontifex , illudi videatur non quidem simul, et eodem prorsus tempore , sed Suecessive saltem , et ex intervallo. Quarta est, ut fiat permutatio talis inte veniente legitima auctoritate superioris ecclesiastici, episcopi v. gr. illius , ineuius dioecesi beneficium permutandum, situm est, prout colligitur eae cap. Ouaesitum, 5. h. t. et hinc quamvis illi, qui cogitant inter se beneficia sua permutare , inter se traetare, et convenire possint, de permutatione laetenda, ne obligare se, quod velint stare conventione in ita , absolute tamen concludere hoc privata auctoritate non possunt, sed conditionata tantum, si placuerit superiori; ita ut si privata tantum nuctoritate permutationem faciant inter se, non tantum irrita sit talis permutatio, sed amittant etiam sua binnesteia , et per iudicis sententiam illis privari debeant, prout decernitur ine. Cum olim, T. h. t. Quinta conditio est, ut fiat ex iusta causa, quam episeopus cognOseere, et de ea iudicare debet, in utilitatem scilicet ecclesiae, aut ipsorum permutantium ine detur nimia permutandi licentia j et ut permutatio sat requisito consensu eorum , qui lus eligendi, vel conserendi, vel praesentandi ad beneficium permutatum habent I ad praecavendum horum praeiudicium j et ut denique stat publicatio permutationis in ecclesiis permutatis, iuxta formam constitutionis Gregorii XIII. Humano viae iudicior quae tamen Bulla in nostris partibus reeepta non videtur. S. IV. Ouaenam benesola permutari possint eum aliis, rei non possint 'Ordinarie omnia beneficia inter se libere permutari possunt, in manl-hus legitimi superioris i cum enim iura nihil distinguant , neque nos distinguere debemus; et quod non est prohibitum, permissum censeri debeti ita ut etiam plura I compatibilia tamen in cum uno, et vieissim permutari Po sint , et permutari etiam inter se possint beneficia inaequalia i sive inaequalia sint, quoad spiritualem qualitatem, sive inaequalia sint, quoad tem rates redditusὶ etiamsi eorum possessionem nondum acquisiverint permutantes modo ius in re habeant in tali beneficio, v. gr. praesentationis lautum letiamsi manualia tantum sint i modo unum manuale cum altero manuali Permuteturὶ aut commendata tantum, modo sint tradita in perpetuam commendam, quae vim tituli habeat; aut si sit commenda tantum temporalis , fiat coram eo permutatio, qui talia beneseia commendavit.
477쪽
Sunt tamen aliqua etiam benestela, quae permutari non pinsunt, qualia sunt benestela unita ne 1int praeiudieium illi, eui unio laeta est , heneficia summo pontinet reservata quae saltem coram ordinariis permutari non possunt, sicuti non possunt ni, illis conferri, beneneia litigiosa cum aliis non litigiosis quia pendente lite res relitigiosa nitenari non potest , beneficia eum
alio iure spirituali patronatus V. gr. decimarum et e. cum in hae materia odiosa ultra verba , quae de permutatione beneficiorum tantum loquitur , extensio non sit laetenda.
S. V. An permutatio fieri posait beneficiorum, non obstantibus gratiis e relativis 8Breviter respondetur cum ulterius examen vix usum habeat in nostris partibus, ubi gratiae expectativae per concordata sublata sunt j quod tales gratiae expectativae se non extendant nd beneficia ex causa permutationis vaeantia, et consequenter, non obstantibu S gratiis expectativis , permutatio heneficiorum valida sit, prout Statuitur in c. Licet, in 6. h. t. eum aequitas non patiatur ad haee ex eausa Permutationis vacantia beneficia, gratias ex-
S. VI. An res sire ius spirituale possit permutari pro re temporali, et e converso : item an res spiritualis pro re spirituali ZResolutio primae quaestionis ex titulo de simonia haberi potest, et breviter hie ad eam quaestionem respondetur, negative, prout sumitur eae e. hibitae, 9. h. t. et natura prohibitae simoniae probat. Ad secundam quaestionem respondetur , affirmative , ut ex dictis lampatet, et ea glossa in can. Ouam pis, v. Pactis, cavs. prima, g. 2. ubi Sola pactio inhonesta , qua pretium temporale pro re spirituali offertur in permutatione rerum spiritualium excluditur.
S. I. Quid sit Dudum, et quot leae p
Fendum recte deseribitur, quod sit benevola, libera, ae perpetua rei concessis, immobilis, vel aequivalentis, cum translatione utilis dominii, retenta propri tate, sub onere Melitatis, et obsequii personalis exhibendi: ita ut ab emphyteusi in hoe potissimum distinguatur, quod emphylausis fiat
sub onere annui canonis, Seu pensionis solvendae; seudum vero, si proprie , et stricte seudum dictum sit, sat sub onere fidelitatis et obsequit personalis a Vassallo, seu laudatario, domino directo laudi, qui et senior vocatur , praestandi. Dividitur autem laudum primo in laudum antiquum, quod ab uno exsseendentibus, qui caput, ne parens communis agnationis fuerat, est nequisitum , ne nonnunquam etiam laudum paternum dicitur; et in laudum novum , quod primo alicui nequisitum est. Seeundo dividitur in laudum hae. reditarium , quod absolute alicui pro se , et haeredibus suis , etiam extraneis,
478쪽
eonceditur; in laudum ex pacto , et providentia, quod conerasum est alleui pro se, et liberis tantum, nulla mentione facta haeredum; et in mixtum , quod de utroque participat, ut si alicui concessum Sit laudum pro se, asiliis, ae haeredibus, ita ut successor in tali laudo debeat primi vassalli, et filius esse, et haeres. Tertio dividitur in seudum ecclesiasticum , quod e clesia dat, vel accipit ab alio, aut clericus, ut clericus, concedit; et saeculare, quod a sareularibus datur, et recipitur quamvis aliqui dicant, in
discernendo ecclesiasti eo a laudo saeculari attendeudam esse primam originem , Sive a quo primum laudum tale coneessum est, ita ut Saeculare dieatur, quod primo concesSum est a principe saeculari, etiamsi posti nodum ab e
etesia laudataria in alium transferatur j quarto denique in masculinum , quod ad solos mares transit, et in foemininum, quod etiam in s minas transit. S. II. Quaenam res ecclesiae in foedum dari possint, vel non possint ZRes sacras et spirituales in laudum concedi non posse, cum non Fint in commereio hominum, ex dictis iam patet, nisi accessorie tautum, rei alicui immobili saeculari in laudum concessae, unita sit, et cum universitate transeat, prout do iure patronatus, castro alicui, aut praelio annexo, conredunt auctores, alia vero bona ecclesiastica sine solemnitatibus , ad alienandum haec talia requisitis a iure, in laudum concedi non posse, cum t
Iis inlaudatio sit alienatio, ex dictis etiam patet, nisi fiat talis inlaudatio de bonis iam ab antiquo inlaudari solitis, hie et nunc tamen ad Gelestam reversis, prout supra de emphyleusi dictum, et ex sequenti S. plus patebit. S. III. In quibus easibus Dudum antiquum ad ecclesiam reversum denuo in Dudum eoncedi potest, non obstante iuramento de non inscudando
de novo res ecclesiae ZFeudum antiquum ab ecclesia olim concessum, si ob delictum V. gr. vassalli ad Getestam reddeat, de novo iterum in laudum eoncedi posse, non Oritante iuramento, de non inlaudando , et quidem etiam sillo vassalli, cap. Ea parte, 2. h. t. patet, modo illae conditiones observentur , quas Ob- Servandas supra dictum, in concedenda emphylausi rei emphylauticari solitae. Immo ex hoc ipso eap. eliam patet, quod ecclesiae praelatus, Si rem In laudum concessam, hie et nunc tamen ob delictum vassalli stivam , non facile recuperari possit a vassallo , aut allo tertio, in quem , lnSela re clesia , rem laudatem alienavit vassallus, possit nullis aliis adhibitis solemnitatibus, et nihil obstante iuramento suo, in laudum concedere potentiorini leui laico, qui laudum hoc a vassallo, qui deliquit V. gr. recuperet, et postmodum ab ecelesia tali recognoscat, in favorem scilicet Melesiae, Specialiter hoe eonstituente pontifice, ita tamen, ut ad alios casus favor hic,
iuri communi contrarius, non extendatur.
i. IV. An ob delictum praeliali, vel alterius clerici beneficiarii, eui secundum leges Dudorum poena privationis est decreta, seudum amittat Meleaia Z F dum patrimoniale elericum delinquentem contra seudorum leges non minus amittere, quam laicum , certi iuris est, eum in talibus laudis clerl-
479쪽
eus aestimetur ut latera: si vero laudum sit metesiasticum, quod eleri pompetit ratione sedis, aut dignitatis ecclesiasti me, et quod ad mensam v. gr. praelati pertinet, non amittit quidem Bbsolute laudum tale, ecclesia, ob delletum praelati v. gr. quia delictum personae non debet in ecclesiae detrimentum redundare iuxta rest. 76. in 6. fruetus tamen praelatus , qui deliquit, non percipit, sed ad dominium directum redeunt, dum ulult talis praelatus; mortuo vero illo, vel deposito , ad successorem in praelatura reis vertuntur, prout habetur in lib. 2. Hudorum tit. 40. De capitulis corradi, S. Item si clericus, ut sic enim puniuntur competenter delinquentes, delictum tamen personne non est ecclesiae damnosum.
S. V. De prohibita, et illieita, vel lieita sevdi alienatione.
Ex generalibus laudorum principiis responsio ad hoe quaesitum desumi debet i quae intelligi debent tam de ecclesiastico, quam de saeculari laudo luxta quae in genere docetur, quod vassallus non possit valide laudum alienare , sive novum , sive antiquum illud sit, sine consensu domini directi, ne stat eontemptus , aut praeludietum domino directo; cum consensu tamen domini directi, sive tacitus hie sit, Si Fe expressus , quod licite, et valide seudum alienare possit Vassallus , expresse habetur in pluribus laudorum iuri. hus, ex quibus etiam patet, quod vassallus in laudo, quod habet, alterumi similem sibi quoad conditionemὶ subinlaudare possit, etiam sine consensu domini dimeti cum in tali casu nihil patiatur dominus directus, cui priorvassallus, qui hie, et nune de laudo suo subin laudavit alium, plene obligatus manentὶ nisi aliunde prohibeatur. S. VI. An si dominus a vassalla accipiat Dudum in pignus, teneatur
fruetus computare in sortem, nec ne ZRespondetur dominum talem non teneri, qui a vassallo seudum a Semneresum in pignus aeeipit, fructus illius pignoris computare in sortem, si vassallus interim liberetur a praestando servitio , ad quod vi seudi dominodi reeis obligabatur e. insinuatione, i. h. t. eum enim fructus ex seudoperet piantur, si praestetur obsequium, in hoe autem eam servitium nullum praestetur a vassatio , conSequenter nulli Duetus illi eompetunt; quod si tamen laudum non sit gratis concessum, sed pro pecunia, aut meliorationes industria vassalli saetae in tali laudo, aequitas exigit, et vitandae usurae neeessitas , ut in primo casu fruetus ex pignore tali pereepti, in quantum superant Iustum censum , in sortem computentur; in altero vero easu ut saltem integros fruetus laudi talis non aequirat dominus directus. S. VII. An elerici, monuehi, aliique regulares suceessere possint
in seudis , vel ea acquirere pPrimo clericis universim ius Greedendi in laudo negat lus eommune laudate, ut constat eae l. 2. Dudorum, tit. 30. cap. unis. De Dudo Io minae, et pluribus aliis laudorum luribus i neque enim , qui miles Christi est, debet esse miles saeculi, ut iura illa dicunt nisi ex prima institutione laudum tale sit e Iasiastieum, aut statuto, vel consuetudine , contrarium
480쪽
4do MBER III. TITULUS XI. DE FEDUIS.
introductum sit, aut Daneum Sit laudum tale, et ah omni obsequio pra stando liberum; aut servitium personale quidem exigat, quod tamen n ele-rteo honeste , vel per substitutum possit praestari ; aut servitium tantum
reale, pensio v. gr. pecuniaria, ete. praestandum sit; aut lauda talia sint haereditaria, ita ut ad quoscunque SucceSSOres, etiam foeminas, etiam eX-tran pos , etc. transeant; aut denique clerici tales sint tantum in minoribus eonstituti. Et haec quidem de lure laudorum, quia tamen talia iura speei nee disponunt de personis ecclesiasticis , aut ecclesiis, ob desectum lurisdietionis , quae laicis eompetere non potest in personas, nut res ecclesiasticas, hine a iure eanon leo correcta Sunt, et de hoc saerorum canonum iure, seudorum tam novorum, quam antiquorum , capaees sunt clerici, et religiosi, cap. s. et 7. De foro compet. ita ut monasterium etiam in sui professi laudum suecedat, Si capax illud sit Successionis, et honorum stabilium, prout supra de emphyleusi dictum i modo laudum , vel Daneum sit, vel tale onus nnnexum habeat, quod etiam a monasterio praestari potest, ut modo ante dietum, et nee expresse nec tacite prohibitum fuerit in prima investitum, ne ad monasterium transeat utilitatem illius laudi habens quamdiu vixerit talis professus, ad agnatos autem proximos vel alios , qui in investitura primo vocati fuerunt, redditurum , si moriatur talis professus, cum ut sie nec monasterio in bona Sui prosessi sucredenti, nec seudo, aut laudi domino praeludicium fiat.
DE PlGNORIBUS, ET ALNS CAUTIO IBUS.
S. I. Quid sit stynus, et quomodo ab hypotheca differat, et quotvleae sit hypotheea 'Pignus pro ipso contractu pignoratilio neceptum recte deseribitur; quod sit obligatio rei lieitae pro debito , facta , ad securitatem scilicet ereditoris. Quia vero pignoris nomine etiam res ipsae, quae in securitatem pro debito obligantur, veniunt, ideo distinguunt aliqui inter pignus , et hypotheeam, ut pignus diei velint ea, quae mobilia sunt; hypotheeam vero dicant ea, quae immobilia sunt, et dicto modo obligantur: in esseetu tamen , ut facile patet, nulla est disserentia, et hinc pro synonimis passim accipiuntur. Dividitur autem pignus Sive hypotheca, ut alia sit taeita, quae, licet inter
eontrahentes de ea nihil sit eonventum , ex legis tamen dispositione intelligitur contracta , seu constituta; Blia Vero Sit expressa, de qua expresso com sensu inter contrahentes convenit; quae utraque hypotheca , seu pignus sum dividi potest, in generalem Seu universalem hypotheeam, quae ad omnia bona tam praeSentia, quam futura obliganda se extendit; et in specialem, per quam certae res in specie oppignorantur.
S. II. De tacita hypotheca, quam habet uxor in bonis mariti, pro dote recuperanda ; et ecclesia in bonis praelati viale administrantis. Quod uxor pro securitate allatho dotis, et huius restitutione tacitam, sive ipsa lege constitutam , in omnibus bonis mariti hypotheeam habeat, ex