장음표시 사용
511쪽
nato, quando dolaneis sine testamento, vel sine legitimo testamento , ex legis dispositione succedit alius , eertum est. De line successione ab intestato multa disputant ei vilistae, apud quos ea videri possunt, et quia quae nuctor Method. feci. huius S. l. 2. a. et 4. habentur, sustus, et rectius a civilistis petuntur, et clericis quoad bona patrimonialia, ae propria eodem modo suc- reditur ab in tostato quo modo lateis ; relinquendo civilistis sectionis l. et horum materiam , Sit:
De guccessione ab intestato ecclebiae in honis cleri orum p
S. I. An, et quando ecclesia succedere possit eleri is ab intestato secedentibus pSi eleri A non haheat consanguineos, qui iure cognationis ei ab inle- stato sue dero possint, et ipse intestatus moriatur , altare seu Melesia , cui servivit tempore mortis , sueeedit in bonis eius propriis, et patrimonialibus , prolut hahetur in cap. l. h. t. iuncta stlossa , quia ecelesia talis habetur benelleiato loco uxoris , et consequenter Sicuti vir , et uxor sibi invicem succedunt, si alterutra pars, desteientibus aliis consanguineis, ab intestato ex legis dispositione successuris, moriatur, ita suo benestelliis suec dit etiam altare, vel ecclesia, cui servivit: Pt quamvis patronus liberto , quem a servitute manumisit, Si absque liberis sic moriatur, succedat S. Sed nostra, instit. ile success. liberi. nihil tamen de bonis illis sibi vindicare potest patronus, aut Bb intestato succedere, Si talis manumissus ad sacros ordines promotus fuerit. S. II. An, et qua ratione testamentum, rei alia dispositio ad pias causus, aut donatis, excludat successionem ab intestato 'Exeludere dispositionem talem , vel donationem , si sumetenter probata fuerit, superesionem ab intestato ex cap. Cum dilectus, 5. h. t. puteti cum enim per dispositionem talem quamvis ea per verba tantum enuntiativa , quae consensum loquentis in piam causam saltem incideuter indicent, hahea tur in aut donationem, pine causae lam ius in bonis talibus quaesitum sit , consequenter quoad haec hona dari non potest successio ab intestato, quae tantum ea bona ameit, de quibus a vivente , vel moriente nulla facta fuit dispositio. S. III. An , ot qualiter succedat monasterium , rei ordo retistiosus ,
in bonis sui professi ZCasu quo religionem professus de bonis suis ante professionem nihil disposuit , et religio talis non sit capax suecessionis , tum omnia bona illius laeta professione, ad haeredes illius ab intestato statim devolvuntur, perinde ne Si per mortem naturalem obiisset, cum enim ille per professionem sactam se privet omni suorum rerum dominio, religio autem non sit capax Successionis, consequenter omnia illius bona, et iura, ne domino careant, ad haeredes ab Intestato statim transibunt, si vero religio illa sueeessionis
512쪽
sit ea pax, transeunt Bd Illam omnia sul professi bona, prosessione laeta, velutat, intestato mortui, non tam iure haereditatis , cum proprie haeres non sit religio , sed iure acquisitionis naturalis i qui enim se Deo mancipat, utique etiam Omnia sua bona una Secum , et accessorie, Don mundo, sed Deo vult dedicata j excepta legitima, si quam liberis suis, aut aliis descendentibus, vel ascendentibus relinquere debeat, de qua etiam post professionem laetam, distribuendo eam inter illos, quibus ea relinquenda est, disponere potest, non . Si quae mulier , 9. S. Sed Si perSona, cam. is. q. a. non quidem, ut dominus, sed ut administrator a Iure constitutus ad hunc essectum. S. IV. Alia quaedam circa successionem ordinis religiosi in bonis sui professi resolvuntur. Primo probabilius est, quod delata monachor haereditas, sive ex testamento , sive ab intestato deseratur, immediate acquiratur monasterio , ita ut non sit opus aditione monachi ad eam nequirendam , cum enim volunt tem suam ei rea aequirenda talia iura in monasterium detulerit religiosus, consequenter in acquirenda monasterio tali haereditate , nihil opus est monachi potestate, et hine probabile valde eSt, quod invito etiam monaeho , aut inscio, haereditatem illi delatam aequirere possit monasterium omnibus aliis haeredibus exclusis, eum in aequirendo non Se habeat ut Servus, respectu domini religiosus, sed ut iniussamilias respectu patris j et quod haereditas delata monaelio , hoe etiam postea mortuo, vel ad aliud monasterium translato, adiri possit a monasterio, in quo, dum illi deserebatur haereditas , vixerat, quia lus adeundi huic monasterio iam nequisitum est. Secundo certum est, quod monstSterium non succedat ei, quoad delatam hule haereditatem , qui novitius adhuc moritur intestatus , cum enim nondum hie monasterio se dedicaverit plene, quoad Suam personRm, consequenter nec necessoria in monasterium tranStata tensentur , sed plenum adhue ius penes ipsum manet, de talibus bonis disponendi, et si non disponat, haeredibus ab intestato sua iura integra manent. Tertio potest quidem per consuetudinem legitime spatio quadraginta annorum praescriptam , excludi monasterium a Successione in bona tam mobilia, quam immobilia sui professi, ita ut hona talia haereditatis iure ad n-lios , vel consanguineos deserantur quia , cum hoc ius succedendi monasteriorem petat solo iure humano, consequenter per contrariam consuetudinem abrogari hoc potest statutum tamen municipale, aut provinciale, quo statuitur , exeludi debere a successione sui professi monasterium, vel ut partentiqua contentum, aliis privatum maneat, nullum est, et invalidum , tum quod sit in praeiudicium religionis, tum quod sit contra immunitatem ereIesiasticam , et privilegia tam a iure canonico, quam civili concessa, tum quod disponat de persona saeculari iurisdictioni non subiecta.
513쪽
S. I. Qui sit locus sepulturae sacrae, et ecclesiasticae, et quo in loco possit quis , vel stebeat sepeliri 'De iure ea non ieo locus sacrae , et ecclesiasticae sepulturae ordinarius est ecclesia, Vel coemeterium, vel locus publica auctoritate episeopi pro sepulturis fidelium deputatus : et quamvis in propria parochia , in qua domicillum
quis habeat, et sacramenta percepit, de iure communi sepeliri quis debeat, Et tamen habeat sepulchrum maiorum suorum , patris V. g. avi, Vel allorum ascendentium extra propriam par hiam, in illo loco sepeliri debeat, cap. i. h. t. nisi propriam alibi sepulturam sibi elegerit cap. Is qui, a. h. t. in s. ita ut si in villa v. gr. nd quam recreationis gratia, Vel ut rurBllae exerceret , ad tempus successerat aliquis, moriatur, ad maiorum suorum sepulturam , vel ad ecclesiam suam par hialem deserri debeat sepeliendus , nisi propriam sepulturam sibi niihl elegerit, aut deportari alio cadaver commode non possit, iuxta eitatum e. Is qui, in si . Uxor tamen vidua non in sepulchro malorum suorum, sed in mariti sepulchro sepeliri debet letiamst ad domum patris, vel alium locum se transtulerit, quia censetur etiam in tali casu domicilium sul mariti retineret si nulla sepultura electa decesserit; et quidem si plures maritos successive habuit, in sepulchro sui ultimi mariti, prout statuitur in citato cap. Is qui, S. Mulier. Attendenda his in rebus Ioel consuetudo , quae facile etiam docebit, ubi maritus sepeliendus sit, si nulla sepultura eleeta mortuus post uxorem fuerit. S. II. Oui sibi, vel aliis sepulturam eligere possint, vel non 'COnerasum est regulariter omnibus , tam masculis, quam foeminis in aliena etiam e etesia, aut coemeterio , extra propriam par hiam sepulturam Sibi eligere, modo sint puberes, et liberum arbitrium , seu usum rationis habeant, uti colligitur ex e. i. h. t. iuneta stlona v. Propriam, ita ut si in Ioeo minus religioso , minus v. gr. a publicis sacrificiis , aut precibus est. frequenti, sepulturam rationabiliter aliquis eligat, valide, et licite hoe factum suerit cap. Cum quis, h. t. in s. et quamvis filius familias disponere non possit de honis suis , nisi castrensia illa sint, aut quasi castrensia, absque eonSensu patris sui, absque hoc tamen libere sibi sepulturam eligere potest, eap. Licet, 4. S. Ouamvis h. t. in s. eum in his spiritualibus iuribus non it ita subiectus patriae potestati, sicut subiectus est quoad hona temporalia; pro filiis tamen impuberibus, si consuetudo regionis id permittat, possunt Pater, But mctier, vel propinqui etiam alii, si ascendentes non habeat, instann nos pubertatis morienti hus sepulturam eligere , consuetudine scilicet hane licentiam concedente. Religiosi tamen sepulturam eligere non possunt, eum nee proprium velle, nec nolle habeant, sed in monasteriis suis sepeliri debent , nisi adeo remoti a suis monasteriis moriantur, ut commode ad sua monasteria deportari non possint: quo in casu etiam illis conceditur sepulturam eligendi licentia , prout colligitur ex eap. Religios. , 5. h. l. in si . vel Si
514쪽
nullam elegerint, sepeliendi in monasterio erunt eiusdem ordinis, si in civitate, aut loco , ubi decesserunt, tale monasterium habeatur, in quo commoratus, et mortuus fuerit, vel si extra tale monasterium vixerit, et mortuus sit extra illud etiam in ecclesia parochiali, ubi v. gr. Saeramenta percepit, sepeliri debet. Potest tamen praelatus ordinis religiosi, qui Ordine tali se superiorem non habet, sepulturam sibi extra monasterium eligere , cum ratio constitutionis prohibentis hane electionem religiosis , quod scilicet proprium velle, et nolle non habeant, non probet contra tales praelatos , qui sub nullius in suo ordine potestate sunt, et in multis proprium velle, et nolle habent. Graviter tamen etiam prohibetur religiosis, et elericis saecularibus in cap. l. h. t. in s. cuiuscunque Status, vel conditionis illi existant, ut neminem indueant ad vovendum, vel iurandum , vel fide interposita promittendum, quod apud ipsorum ecclesias suam eligere velint sepulturam, aut eleetam non mutare, ita ut non tantum irrita declaretur talis electio, et w- pellendi sint hi tales , non apud Gelesias , quas elegerunt, sed apud illas etesias, in quibus de iure sepeliendi fuissent, si nulla electa Sepultura modi tui fuissent, sed restituere debeant cadaver desuneti, si petatur, et omnia ea, quae ratione sepulturae illis obvenerunt , sub interminatione interdi etietiam eeelesiastici, in ecclesias eorum serendi , si prohibitioni huic contra- venerint, et ipso laeto sint excommunicati taliter inducentes, non absolvendi ab alio , nisi a summo pontifice extra articulum mortis, prout statuitur in Clem. uti. S. Sane, de poenis. S. III. Quibus erelesiis ius sepulturae competat, et quis possitius sepulturae conredere pordinarie, et commune ius attendendo competit ius sepeliendi tantum ecclesiis , populum sive curam animarum habentibus , uti colligitur ex Clement. III. S. Verum h. f. ex speciali tamen privilegio summi pontificis, etiam religiosis competere potest ius Supeliendi in suis ecclesiis , nut e meteriis, iuxta relatam clement. Eiusmodi h. t. et Extravastant. Super cathedram II. S. Huiusmυdi h. t. infer communes et ubi etiam decernitur, quod religiosi tales non teneantur permittere, ut sunus ad ecclesiam parochialem prius deseratur, sed possint, etiam Oontradicente episcopo , aut parocho, ad suam reclesiam deserre, si moniti prius presbyteri hoc sacere nolint. P sunt autem ius sepeliendi, Sive privilegium concedere summus pontifex pro tota ecclesia, legatus a latere intra suam provinciam, episcopus, vel qui quasi opiscopali iurisdictione praeditus est, intra Suam dioecesim, aut territorium , sed non nisi ex iusta causa, et eum consensu capituli , cum inter ardua numeretur.
S. IV. In pro sepultura uliquid Migi, et et uecipi possit 'Respondetur primo sundum , sive terram non sacram . qucte in eoem terium , seu sepulturam sidelium consecratur , hendieitur , vel auctoritate episcopi deputatur, 3 endi, et emi posse absque simonia, eum sit proprie dicta rei temporalis pro pretio temporali emptio , et venditio. POStquam vero ad sopulturam sidelium consecratus, vel benedietus, vel auctoritate opiscopi
515쪽
ita ut pretium detur pro Spirituali v. gr. benedictione ete . absque simonia naturalis iuris, et divini. Immo dare sepulturam , aut terram sepulturae pro pretio temporali in ecclesia, vel coemeterio, quod ad sepulturam fidelium ab episeopo benedictum, vel deputatum est, aut honoratiorem locum pro pretio concedere ad sepulturam , simonia iuris humani positivi est, eum pluribus luribus hoc prohibeatur , ad cavendam scilicet omnem Simoniae speciem :excusat tamen saepius , Si quae pro his aecipiantur , recepta consuetudo, ad quam observandam laici V. gr. obligantur, luata cap. Ad apostolicam , 42.
S. V. Ad quid teneantur, qui alienum parochianum sepeliunt, vel qui cadaver illius, qui alibi sepulturam elegit, in sua ecclesia sepeliunt prinentur hi tales, ad cadaver tale restituendum, et Omnia ea , quae ratione illius aeceperunt: vel ut laciant amicabilem compositionem eum illis ecclesiis , quarum lura laeserunt taliter sepeliendo c. Eae parte, b. et c. Cum liberum, s. h. t. Si tamen ecclesia , quae ad restituenda haec talia agit,lus suum, sive titulum Saltem apparenter lustum j ad sepeliendum talem probaverit , quam obligationem probandi habet talis repetens e lesia , ob multa ineommoda cavenda, quae alias timeri possent. S. VI. A quo, cui, et quibus rebus, sit soluenda eanonica portio
parochiulis surieralium , et quando solvi non debeat pSi quis extra parochlam suam sepelitur, sive deinde in sepulchro maiorum suorum sepeliatur, sive quod alibi sepulturam sibi elegerit , de omnibus , quae vel ex ultima mortui voluntate, vel ex occasione delati laneris , e etesiae, in qua sepelitur , obveniunt, portio canonica parochialis solvi debet ecclesiae parochiali, in qua defunctus sepeliri alias debuisset, quamvis extra talem parochiam ille mortuus fuerit cap. l. h. t. et e lesiae illae, ubi Sepeliri voluit v. gr. sint exemptae, aut ex privilegio ius habeant, libere sepeliendi eos, qui sepulturam apud ipsos elegerunt e. In nostra, 10. h. t. ob reVerentiam Settieet, et recognitionem erga ecclesiam , in qua sacramenta pereepit, et divina audivit talis defunctus, ct ob curam , quam de eo parochialis ecclesia habuit. Est autem haec portio canoniea parochialis l sic dicia, quia ecclesiae parochiali debetur j tertia vel quarta pars dietarum obventionum , ita ut ex talibus relictis erelesiae Illi, in qua defunctus sepultus suit, duae quartae nonnunquam detrahantur , episcopalis una , de qua in sup . tit. dictum aliquid , et parochialis altera. Hac tamen in re attondenda est loci nSuetudo, iuXta c. Certiscari, s. h. t. quae in multis partibus , vel omnino hane portionem parochialem abroga, it, aut legitime contra eam praeseripsit, vel usum iam induxit, ut de illis tantum haec quarta solvatur, quae eum defuncti eorpore deseruntur, ,el de oblationi hus saetis ipso sepulturae die, quamvis ab harum etiam solutione multi casus excusent, et recepta loci consuetudo.
516쪽
S. VII. Quibus sepultura ecclesiastica sit consedemtia , vel deneganda 8 In genere dici potest, quod omnes fideles , seu baptigati in loco saero sint sepeliendi, nisi lege canoniea, vel consuetudine, ob crimen aliquod sepultura ecclesiastica priventur, can. Nullus, 18. iuncta glossa cavi. la. quaest. 2. sunt tamen plurimi etiam, quibus Sacra sepultura neganda est, sie i. prohibentur in loco sacro sepeliri insideles, haeretici, et qui non sunt haptigati, etiamsi sint insantes ex baptizatis parentibus geniti, aut catech meni. 2. Prohibentur in loco sacro sepeliri, qui se ipsos sponte, et voluntarie oeciderunt, quod erimen in ordine ad privandum sepultura saera non facile praesumendum est, etiamsi quis reperiatur v. gr. ln puteo, vel sumine mortuus, aut suspensus, cum per insidias, aut violentiam alterius ete. potuerit talis esse interlaetus. 3. Prohibentur in loco sacro sepeliri excommunieati ; quae prohibitio post concil. Constan. in Extravast. Ad evitanda,loeum tantum habet in excommunicatis , ne vitandis, ob rationem in c. Sacris , 12. h. t. allatam, ubi prohibetur excommunicatorum sepultura, quia quibus vivis non communieavimus, nee mortuis communicare debemus, ergo a contrario sensu bene insertur, illis etiam mortuis per sepulturam mmmunieare nos posse , quibus vivis potuimus communicare, sicuti possumus ob tranag. allatam, Omnibus excommunicatis, non denuntiatis, ac vi, tandis : negari tamen non potest, quod haeretici in nostra Germania, sl In sua haeresi impoenitentes moriantur, ob specialem prohibitionem in c. communicamus, 13. de haeret. iu loeo sacro sepeliri non debeant, cum indecens sit, ut In tali loco sepeliatur, qui praecisus est ab ecclesia , neque sumagiorum Gelesiae capax est, et consequenter per talium. in loco sacro sepulturam irreverentia stat loco sacro: si tamen ob potentiam v. gr. haereticorum hoc devitari non possit, aut dudum sepulti in tali Ioeo iaceant haeretiei, nec delinquet parochus, ad haec permittenda oaetus, nec talium sepultorum oedavera ex humari debent, prout de vitandis, ae denuntiatis excommunicatis Videtur praecipere cit. o. Sacria, eum per hos Sepultos non denuntiatos, aut vitandos , nec violetur ecclesia, nec Sine magno scandalo, ac perturbatione talis ex humatio seri possit. 4. Prohibentur in loco sacro sepeliri, qui in torneamentis , seu hastiludiis , ex quibus probabile perieulum mortis imminet, sunt mortui: qui in duellis saltem solemnibus, occumbunt : qui manifesti sunt usurarii, nisi prius restituerint, aut de restitutione cautionem idoneam praestiterint: qui sunt manifesti raptores , aut blasphemi, si impoenitentes decesserint: qui paschalem communionem ab ecclesia praeceptam peccaminose neglexerint: qui decimas ecclesiae non solverint eis. vide Syl estrum T de sepultura quaest. 10. iliet. 2.
S. VIII. Ouasnam poenas incurrant sepelientes eos, qui iure prohibentur sepeliri in loco sacro ; rei qui prohibitis, et illicitis modis inducunt aliquem ad eligendam sepulturam in suis ecclesiis. Qui interdicti tempore, in casibus non permissis, de iunctos , Seienter in loco sacro sepeliunt, vel qui inliter praesumunt sepelire, aut mandant,
517쪽
vel procurant, publice scilicet excommunicatos denuntiatos , aut vitandos vel nominatim interdictos, vel usurarios manifestos, ipso laeto sunt excommunicati eo quod videantur graviter delinquere, Si voluntarie, scienter, et sponte, propria temeritate dueti hoe saetant in eontemptum elasium non absolvendi ab hac exeommunicatione, nisi prius ad arbitrium episeopidi creant, eis, quibus iniuria suit irrogata , competentem satisfactionem socerint , prout statuitur in Clem. Eos qui, I. h. t. Ad secundum quaesitum supra iam responsum S. 2. h. t.
DE PAROCHIIS, ET ALIENIS PAROCHIANIS.
S. I. Quae sit, et dicatur paroehia, et quae requirantur ad constituendam ecclesiam parochialem, et in quibus illius iura consistunt 'Parochia nonnunquam late, et improprie pro certa alicuius dioecesiseeelesta, quae habet populum , certis limitibus distinctum, cuius populi curam habeat rector , vel presbyter illius ecclesiae, in ordine ad Sacramenta administranda: et hine ad constituendam ecclesiam par hialem communiter tria requiruntur, sons haptismalis , lus sepeliendi, et cura sori poenitentialis; potestas sellieet ligandi, et solvendi in foro conseientiae , ac alia saeramenta subiecto hule ecclesiae populo ministrandi. Et quamvis horum aliqua aliis etiam ecelestis non parochialibus competere possint , ex speetali privilegio , aut recepta consuetudine , raro tamen haec omnia uni eidemque re-elestast competunt, nisi sit ecclesia parochialis Iura autem parochlalia in his potissimum consistunt l. quod in illa emclesia parochiali parochiant de iure communi baptismum , et alia saeramenta percipere debeant. 2. Quod diebus sestis rem divinam ibidem audire debeant, si nullo privilegio, aut iusta de causa, vel ex reeepta consuetudine exemsentur , aut alii ex privilegio , vel concessione ete. non possint haee talia ministrare , prout plurimis concessa saeuitas haec est. 3. Quod nuptiae in Melesia illa solemni ritu celebrentur, ut nubentes benedicantur: 4. Quod in illa ecclesia, aut eius coemeterio sepeliantur mortui regulariter, prout ex dictis iam patet. 5. Denique quod decimae , oblationes, et primitiae , illi solvantur eis. In quibus tamen omnibus attendenda consuetudo, specialia privilegia, et Singulares concessiones est. S. II. An siles parochiarum praescribi possint Resp. negative, ita ut nee limites, qua tales, parochlarum, nee quae finibus cohaerent, unquam praeseribi possint e. Super eo, 4. h. t. dummodo constet de finibus talibus quod legitima anctoritate constituti sint, ut ne Milicet perpetuis mutationibus, et perturbationibus consequentibus Ioeus detur : et quamvis episcopus v. gr. ecclesiam aliquam Intra alterius dioecesimpraeseribere possit, ut suae tam lurisdietioni subiecta sit, si tamen haec sit constituta ad designandos sines lilius dioeresis, aut eohaereat finibus talibus , praescribi non potest, quia in illo casu non confunduntur termini, sicuti confunderentur in posteriore easu. 12
518쪽
S. III. Quomodo dicidendus sil episcopatus inter episcopum lapsum in haeresim, sed reversum Gasdem, et cae dispensatione receptum , ae inter episcopum eidem subsίitutum Z Videatur de hae rarae praxis speciali quaestione c. Si episcopus h. t. uti, et de illis, quae in S. 4. subsequente per duo capitula explicantur, e. Nullus, 3. et c. Si scavit, 5. h. t. eum nihil peculiare contineant, quod non Satis eonstet ex ni ibi dictis.
De delinitione, et divisione decimarimi, ac obIigatione eas solvendi.
S. I. Quid, et quotuplices sint decimae 'Decimae in genere, proprie tamen diei possunt, quod sint pars decima
fructuum, aut tueri iuste aequisiti, ad quum p tendam ius competit reel alis parochialibus ratione ministerii sacramentorum : ita ut lus hoc accipiendi decimas, Sit ius spirituale, sive spirituali annexum, quia dependet a mini- Sterio spirituali, a ministerio scilicet sacramentorum ministrandorum. Triplices autem communiter assignantur decimae , reales , personales, et mixtae. Reales dicuntur , quae ex praediis, sive bonis immobilibus sol-VUntur, ex agris v. gr. hortis, vineis, sylvis , etc. PerSonales sunt, quae ex luero, hominis industria quaesito , penduntur , ex negotiatione V. gr. Rrtiss-cio , Venatione, piseatione ete. Mixtae denique sunt, quae ex fructibus pecorum , Vel gallinarum, anserum ete. ex lacte, caseo, ovis etc. in propriis praediis, coneurrente industria hominum , acquisitis solvuntur, ita ut partim praediales, partim personales sint, si tamen hoc tertium genus decimarum admittere pluerat, quod non omnibus placet, qui putant omnes decimas ex praediis, aut fructibus animalium solvendas , praediales , sive reales dici debere , decimas vero, quae praecise respondent industriae, et lucro hominum, personales diei debere. Possunt autem decimae reales in hoc Sensu aeceptae, subdividi in maiores, quae ex frumento v. gr. et Vino est. Solvuntur; et minores, quae ex hortis, foetibus animalium, et aliis minutioribus solvum tur. Sunt quidem etiam decimae laicales , quae iam olim ab ecclesiis, quibus ex origine sua solvebantur, in laicos translatae sunt, ob iustam scilicet causam : si dubitetur tamen de decimis aliquibus , laicae sint, an ecclesiasticae , pro ecclesia potius apud christianos praesumendum, cum iuxta primaevam suam institutionem oeclesiae miniistris debitae sint decimae. S. II. Ouo iure decimae intro elae sint, et debeantur ministris ecclesiae pDecimae materialiter, et seeundum substantiam spectatae, quatenus sunt Stipendium necessarium ad sustentationem mini Strorum ecclesiae, iure
naturali, ac divino debetitur , tum quod iustitia praeeipiat, ut necessaria Vi-
519쪽
tae tanquam debitum stipendium, Subministrentur illis; tum quod ex Christi praerepto, dignus sit operarius cibo suo, nati. 10. Qualenus vero sunt certa, et determiuata quoin , decima V. gr. pars fructuum, rempore quidem legis mosaicae iure divino pOSitivo debebantur levitis, iuxta copul 27. Levitici; in novo nutem testamento clericis de iure positivo canoni eo tantum debentur, cum nulla lex divina in novo testamento extet, qua obligentur fideles ad declinam partem dandam elericis, multa nutem sint Ss. canonum praecepta ad hanc quotam obligantia. Potest quidem diei, deberi deeimas etiam in novo testamento originaliter de iure divino, eo quod canonica institutio , circa decimas dandas , Originem suam acceperit ex iure divino, in antiqua lego decimam talem partem praeScribente; et quatenus solvuntur in recognitionem supremae maiestatis, formaliter etiam de iure divino praecepta sint, non tamen probari potest emeaciter , quod formaliter neceptae, ut sunt haec determinata quota ministris ecclesiae sol enda, sint iuris di, ini.
De rebus, ex quibus decimae sunt solvendae, et de modo, quo solvi det,ent.
S. I. Eae quibus rebus secimae sive praediales, sive personales sunt mirendae pCommunis ne certa doctorum Omnium sententia est, quod solvi per se debeant decimae praediales ex omnibus proventibus rerum omnium tam mobilium, quam immobilium, uti patet ex c. Nuntius, o . e. LX parte, sta. c. Tua , 26. et pluribus aliis huius tit. eopitulis. Itbi in specie certae nonnunquam res exprimuntur , ex quibus debent dari decimae ; et asseritur etiam, quod integre eae solvi debeant, ac saepius eodem anno , Si saepius, et di Versis temporibus seminati ac producti fructus fuerint, et qui in mora culpabili solvendi sunt, censuris etiam ecclesiasticis ad harum solutionem compelli
Decimae vero personales, ex omnibus quidem illis, quae industria hominis , et huius labore lieite nequisita Sunt, etiam ex stipendio militis , advocati , Pr uratoris et e. ex praeda, venatione , piscatione, aucupio si tamen personales has posteriores numerare velis j solvi debeant, ius commune spectando , uti eae c. 22. et 23. ne aliis pluribus huius sit. patet, plurima tamen tam de his decimis personalibus, quae omnino Bhrogatae per eontrariam consuetudinem videntur , quam de praedialibus legitima consuetudo immutavit, quae servanda erit in hae iuris positivi materia. S. II. Utrum eae rebus illicita aequisitis debeantur decimae, et an ex aequisitis titulo luerativo pDecimae praediales etiam ex rehus iniuste et illieite aequisitis solvendae sunt; sic ex fructibus agri, quamvis usuraria peeunia hie coemptus Sit, aut illius possessio violente aequisita sit, debentur decimae praediales, cum praedo, aut usurarius non debeat esse molioris conditionis, quam iustus dominus , et bonae fidei possessor. Circa personales tamen decimas, ubi earum adhuc usus est, distingui dehet, ita ut non debeant solvi, nec ab ecclesia
520쪽
neeipi possint, si res iniuste contra iustitiam comi nutativam Sint aequisitae, per surtum v. gr. rapinam ete. ita ut tAlium rerum dominium non aequiratur accipienti, tum quod nullo modo de tali re disponere possit ille, qui taliter hare iniusto aequisivit, tum quod Gelesia , haee a non domino tradita, accipere non possit, ne videatur illius inlustitiae cooperari : solvi vero debeant, si res illicite quidem, ob turpem musam V. gr. Contra temperantiam , castitatem , seu similem virtutem eis. nequiruntur, ita tamen ut earum dominium aecipiens silit aequirat, nisi fortassis ex hac etiam aereptione seandalum oriretur, si ecclesia deeimas personales ex his etiam illlei te aequi. sitis aeciperet. Ex illis vero, quae titulo gratuito, Sive luerativo aequiruntur, ex ham reditate v. gr. legato, donatione liberali ela. quod de iure communi solvendae sint decimae , multi concedunt, cum iura loquantur universaliter, quando de decimis solvendis loquuntur, de omnibus honis, et de omni luero licito Solvendas deelmas , asserentia; latentur tamen etiam consuetudinem hae in re attendendam , et multas alias exceptiones faciunt, ut merito pro hi- Iior sententia videatur, quod ex taliter aequisitis nullae decimae personales sint solvendae, cum hae de iure communi tantum solvi debeant ex lucro, industria vel operatione hominis aequistis, qualiter aequisita non sunt, quae gratuita, et liberali donatione, etc. nequiruntur. S. III. An, at qua ratione sint inlestre, et absque diminutione solvendae rQuod integre solvi debeant decimae praediales , et quae mixtae dicuntur ex dictis , et variis huius tit. luribus patet : censentur autem integre solvi, si solvantur non deducendo prius ex fructibus indecimatis census, tributa, expensas , pensiones etc. aut alia debita, ut colligitur ex e. Cum homines, T. e. Tua nobis, 26. et e. Cum non ait, 33. h. t. hare enim deducendo prius, quam decimae solvantur , magna fleret diminutio cum praeiudieio ecclesiae, et divini cultus irreverentia, cum hie temporalibus creditoribus , et dominis postponeretur et quamvis lauetuum nomine in iure illi tantum fructus veniant, qui deductis expensis supersunt, intelligi tamen hace acceptio debet non in ordine ad decimas, sed ad reparationem damni ob saetam laesionem. Ex personalibus vero decimis, Si solvi debeant, deduci prius possunt expensae, quae neeessario, et utiliter ad lucrum acquirendum saetae sunt, uti colligitur ex c. Pastoralis, 2 s. h. t. eum tales ex-pPmae non possunt computari inter lucrum industria , et opera hominis acquisitum, ex quo decimae personales solvi debent, si earum aliquis usus est.
Ι e iis, qui obligantur solvere decimas, et iis qui per pii ilegium sunt exempli.
S. I. Quinam in genere teneantur solvere decimω 'Omnes fideles haptigatos, qui in spiritualibus subiecti sunt alicui paro. cho , a quo Sacramenta recipere debent, obligatos esse per se, et ex de