장음표시 사용
531쪽
DE DECIMIS, PILIM ITHS ET OBLATIONIBUS. siltervenire debet consensus episcopi ad multas scilleet fraudes eavendas nisi reeepta consuetudo introdueta sit, in aliquo loco, vi cuius laici lihere disponere possunt de deeimis siuste detentis j et quovis modo de his contrahere, sicuti de suis phtrimonialibus, qualis consuetudo etiam in nostra Germania igere videtur , in plurimis decimis, quas inici possident; neque sino ingenti
animarum damnatione, plurimorum contractuum eversione etc. damnari ea
vel reiici potest, quia videntur tales decimae, per Iegitimam sedis Apostolicae auctoritatem , a titulis clerieulibus penitus esse abstraetae , et concessae laicis in remunerationem meritorum ecclesiae praestitorum , vel ad eorum animos ecclesiae conciliandos , vel ad opem eorum promptiorem in casibus necessitatis ecclesiae et e. ut tanquam bona patrimonialia habeantur ; quod
ipsum etiam de deeimis diei debet, si a tempore immemoriali, hona side pos-SeSSae, sine ullius contradictione, a laicis fuerunt, qui nunquam dimoveri se patientur; aut dimoveri debent, donec liquido constet, quod tales decimae non legitimo modo ad eos pervenerint, cum talis immemorialis possessio, praesumptionem legitimi tituli , et eius probationem indueat : neque tamen sola concessio , aut donatio decimarum a lateo facta , inducit titulum nec coloratum quidem in ad praescribendum decimas, ut patet ex eap. Dudum,3 l. h. t. qui enim a laico deeimas accipit, credens talem cone Mionem eSSevalidam, is errat in iure manilesto, uti patet; error autem iuris ad praescribendum non prodest, uti supra dictum.
De iure, quod competit reclesiae, vel clericis in decimas ; el qua Milone illae extra possint; item de iudice in eaura decimarum , ac poenis non solventium decimas.
S. I. Outile ius habeat ecclesia, vel eius rectores, in decimis, seu fructibus decimarum pCirea fructus decimales , nondum tamen decimatos, nut SeparatOS a reliquis fructibus habet ceclesia, rectores , seu ministri illius , non quidem Plenum, et persectum dominium , habent tamen ius reale in illis, et quasi dominium utile , tum quod fruetus nondum separat: ah aliis maneant in dominio illius , cuius sunt praedia, tum quod onus reale fruetus habeant, ratione cuius decimari possunt ab eo , qui ius decimandi habet, ad quemcunque possessorem transiverint: postquam vero ab aliis Ductibus fructus decimales separati sunt, eorum dominium directum , et plenum ad ceclesiam speetat, quamvis actualis traditio , sive realis apprehensio nondum sit laeta, ob speciale scilieet ecclesiarum privilegium , vi cuius dominium rei aequirere poteste lesia, etiam ante traditionem factam.
S. II. Oua aetione ecclesia , vel eius loco parochus , aut episcopua in iudicio Gigere possit decimas sibi debitas pst de iure deei mandi instituatur iis, habet actionem consessoriam utilem ecclesia, per quam a iudice declarari petat , quod ius decimandi sibi competat. Si vero de decimis, sive fruetibus ipsis deeimabilibus, nondum tamen
532쪽
separatis a lando lis moveatur, tum erelesia ad separationem , ac solutionem agere potest, eonditione ex lege, seu canone, quae simul est actio in rem Seripta, sive res persecutoria , contra quemvis seu tuum non decimatorum possessorem , sive dolosum , et negligentem destructorem iuxta e. Pasto alis, 28. h. t. neque tamen exigi decimae praeteritae ab eo possunt, qui praedium nondum decimatum emit, nut de novo possidet, sed a venditore, Sive priore possessore, eum onus decimarum per Se non inhaereat fundo, ex quo solvuntur decimae , sed solum respective , sive in ordine ad fruetus, quibus per se, et immediate onus hoc competit.
S. III. Ouis sit iudeae competera in cama decimanum p et quae poena de ture statuta sint in eos, qui duimas non solvunt, quas debent pSi quaestio sit de proprietate, sive iure decimarum , ad quem hoe ius pertineat; vel ex quibus fructibus solvendae sint decimae; vel si lis moveatur de privilegio , aut immunitate a decimis ; vel denique lis moveatur dolure possidendi, ad solum ecclesiasti eum ludicem pertinet in eausa tali iudicamicum latet reclesiastica negotia tractare non possint c. 2. de Iudic. qui summarie casum talem eognoseat, et sententiam in Scripto serat luxta Clement. 2.de V. S. si vero sit meri saeu quaestio , an quis perceperit, vel solverit decimas , vel de nuda detentione sit controversia est. causa mixti lari videtur , luxta communem praxim, et mnsuetudinem. Poenae vero, quae de iure statutae sunt tu non solventes decimas , quas debent, sunt variae, potissimae sunt excommunieatio i praemissa tamen monitione j et privatio sepulturae e etesiasticae : quarum neutra tamen a paroelio, cui non solutae fuerunt decimae , absque superioris ecclesiastici iudicis commissione insigi poterit, cum
nulla illi competat sori externi iurisdictio.
De primitiis, et oblationibus.
Primilliae dicuntur , primi fruetus astromum, vinearum , hortonum etc. primogenita in animalibus ete. uti colligitur ex variis saerarum literarum textibus. Distinguuntur a decimis, quod illae sint primi lauetus , et immediate Deo osserantur, in gratiarum actionem pro frugibus terrae etc. decimae vero sint decima pars fructum , quae in Sustentationem ministris ecclesiae immediate debetur : et quamvis in antiqua lege ex praecepto legis divinae seriptae, osserri deberent primitiae, ex omnibus fruetibus Deo , iuxta Varios sacrae scripturae textus, et olim etiam in lege evangeliea , ex praecepto iuris Getesiastici, solvi deberent saeerdotibus, et ministris ecclesiae, prout
etiam varia iura indicant, hodie tamen in plerisque locis est haec obligatio extincta, ut nemo de his solvendis ex obligatione sollicitus sit. S. II. De oblationibus. Oblationum nomine , prout a decimis , primissis, et aliis donationibus, ne legatis ecclesiae lactis distinguuntur, quae sub nomine oblationum latius
533쪽
nerepto eomprehendi possunt, eae oblationes veniunt , quae ad altare a Christi si libus D O , et Sanctis offeruntur, religionis intuitu , licet postea
in usum reclesiae, vel ministrorum eius vertantur : nullum quidem de striete dieiis ol,lationibus talibus faciendis praeceptum in ecclesia habetur quae cnim praeeopta in iure canonico antiquo oblationes praeelpere videntur, loquu utut in ampliore sensu aecipiendo oblationes, de illis sei licet, quae ex alio titulo, vel ut census, vel ut legam, vel ut decimae etc. in casu quo dentit sustentatio congrua ministris ecclesiae , vel ex consuetudinaria aliqua obligatione debentur ecelestac); laudabiles tamen, et plas , ne spontaneas consuetudines non esse negligendas , monet pontifex in c. Ad apostolicam, 42. de Simonia, expresse tamen etiam quorumdam oblationes ad aram admittere , vel aecipere prohibetur, prout videre est apud stlossam in can. 2. dist. 90. v. Dona ab usu rariis v. g. mani fretis , a raptoribus , n pauperum oppressoribus , a s erilegis, a notorie dissidentibus , a publicis meretricibus , ob scandalum scilicet vitandum , et ne videatur ecclesia cum illis velle communieare in inique partis etc. ob quam causam etiam non possunt hae oblationes accipi ex illis , quae sunt
iniuste acquisita , quae debentur aliis, vel ex pietatis, Vel ex eliaritatis etc. obligatione. Et quamvis tales oblationes immediate Deo stant, in usum tamen illorum converti possunt, qui curam nnimarum in tali Melesia ex ossicio , et obligatione administrant. Et hinc oblationes , quae fiunt capellae alicui, aut altari in reclesia parochiali existenti, vel quae sunt in capella , aut Oratorio, sito intra fines, et limites parochlalis ecclesiae, vel quae fiunt ad imaginem depictam V. g. in pariete domus privatae aliculus personae , vel Mne sunt sacerdoti in ecclesia parochiae alienae celebranti, non ad capellanum Ioel illius, aut in ara celebrantem , sed ad paroelium , intra cuius paroehiae fines hae oblationes nunt, pertinent, nisi ex intentione Osserentium aliud praesumi debeat , quorum voluntati sine dubio satisfieri debet, aut recepta in tali loco consuetudo aliud lubeat , prout ei rea Neomystis factas oblatioues statuitur, quae non ad parochum , etiamsi in eoelesta parochiali primitias ille celehret, sed ad Neomystam pertinent.
DE REGULARIBUS , ET TRA SEUNTIBUS AD RELIGI' Eu.
De essentia status religi i in eo nunt, eiusqud proprietatibus, et i titutione.
S. I. Ouid sit status religiosus, et quaenam requiriantur ad substantiam verae , ac propriae religionis 'Status religiosus desiniri potest , quod sit stabilis in communi vivendi modus Melium , aci christianae eliaritatis perseeιionem tendentium , editis tribus substantialibus votis , perpetuae eastitatis , paupertatis , et obedientino, ab ecclesia inprobatus. Requiruntur ergo ad substantiam verae religionis i prout hie de ea sermo est j quatuor eonditiones. Primo , ut serventur in tali statu tria consilia evangelica, paupertatis , perpetuae eastitatis , et a
534쪽
obedientiae spur quae consilia removentur, quae vel maxime persectioni obsistunt in non quidem quasi paupertas religiosa debeat omnino incapacem dominil sacere religiosum, quod salsum esse clare patet ex religiosis scholasticis societatis Iesu, qui vere religiosi sunt, dominii tamen , et retinendi, et aequirendi capaces sunt: prout negari non potest, post bullam Greg rit XIII. Ascendente Domino ; sed quod privet omni usu , et dispositione
rerum pretio aestimabilium, sine lieentia superioris, et ut hoc volente abdicare se omni etiam dominio parati sint. Secundo, ut tria consilia illa evangeliea voto perpetuam obligationem continente firmentur status enim quamdam immobilitatem , et perpetuitatem dicit, non quidem absolutam, ex parte utriusque, statum incipientis , et illius communitatis, quae talem admittit, cuius rei iterum elara praxis habetur ex religiosis societatis Iesu non professis , ex bullis pontificum , institutum Meletatis confirmantibus, sed ex parte illius saltem , qui statum talem arripit. Tertio ut haec tria vota emittantur in religione, quae per sedem Bpostolicam, non tantum in vim pii modi vivendi, sed in vim religionis verae Bpprobata suit, ad eavendas multas fraudes, et suspecta conventicula etc. Quarto denique, ut emittens vota religionis constituatur sub alieuius superioris ecclesiastici iurisdictione, et potestate, qui possit religiosos subditos suos eorrigere, ad servandam regulam , et regularem disciplinam cogere , potestatem elavium in eos exercere ete.
S. II. An vota solemnia sint de essentia status religiosi ZBespondetur negative, cum ad proprie dictum, et vere religiosum constituendum aliquem sumetant vota simplicia , prout post bullam Greg ris XIII. Ascendente Domino, nemini Ileet dubitare, ubi pontifex motu proprio, et auctoritate apostolica desinit, eos, qui in societate Iesu tria substantialia Ota , quamvis simplicia illa sint, emiserunt, vere , ne proprie religiosos esse , non seeus atque quorumvis allorum ordinum professos , spectata natura, et essentia status religiosi; tum quod per simplieta vota talla fiat vera sui traditio, qua se vovens sublieit potestati regularis sui superioris, et hie traditionem hanc, ex facultate sedis apostolicae, acceptet; tum quod ex parte voventis status talis sit immutabilis; tum quod per vota etiam simplicia ad opera persectionis obligari quis possit: quamvis enim lura saepius asserant, Per professionem, quae non habetur nisi per vota solemnia, neri religIosum aliquem, hoc tamen intelligi tantum debet, ius commune deeretalium sp etando , ubi eeelesia nullam religionem neceptabat, nisi solemniter illius religiosi essent professi. Sicuti autem voti solemnitas ex ecclesiastica constitutione habetur, et introdueta est naturam enim voti v. g. Spectando , tam ligatur OVens per Sirnplex votum, quam per solemne, et maior persectio voti solemnis, a voto Simplici, in aceidentali tantum aliqua persectione, quam votum solemne nb eeclesia habet, consistit in , in duabus potissimum qualitatibus con- Sistens , in vinculo scilicet reciproco, perpetuo, irrevocabili luter voventem, qui se irrevoeabiliter Deo tradit, et inter religionem , quae ipsum perpetuo , et irrevocabiliter reeipit: et insuper quod per votum solemne persona vovens inhabilis reddatur ad quosdam essectus morales , ad dominium V.g. rerum tem
535쪽
DE REGULARIBUS, ET TRANSEUNTIBU1 AD RELIGIONEM. staporalium nequirendum, et retinendum ; ad contrahendum matrimonium ala. ita posset etiam hodie derernere pontifex , ut aliorum quorumcumque religiosorum vota tantum simplicia essent, eum voti solemnitas ex sola ecclesiae eonstitutione habeatur , quam mutare potest pontifex. Neque tamen per ea vota simplicia, quibus v. g. Suo consesSario, ad perpetuam castitatem , et paupertatem ele. st aliquis religiosus , quia per talia vota non subiicit se taliter vovens spirituali iurisdietioni, ab ecclesia derivatae, in religione a pontissee approbata , sed manet taleus, prout ante talla vota suerat. S. ΙΙΙ. Utrum status religiosus fuerit institutus iure divino, non vero solum iure positivo, et ecclesiastico, et de diversitate ordinum religio
Si spretetur status religiosus secundum, et quoad substantiam suam , ab ipso Christo in nova lege institutus suit, ad consilia evangeliea excitante, ut adeo recte dicatur iuris positivi divini consulentis, non autem praecipientis : Si vero consideretur quoad peculiarem, et determinatum modum vivendi, sive regulam , ex institutione ecclesiae varias religiones approbantis habetur :et hine, quamvis in illis, quae ad essentiam status religiosi spretant, omnes conveniant, quoad vota scilicet Secundum consilia evangelica emissa, disserunt tamen inter se quoad fines peculiares, iuxta cuiusvis religiosi institutilarmam, et quoad media , quae quaelibet religio peculiaria saepe habet, ad perseetionem deducendi; ita ut aliae sint eontemplativae, quarum principalis snts est contemplatio; aliae activae, quae attendunt ad vitam activam principaliter , sive nd opera miserieordiae , tam spiritualia, quam eorporalia exe eenda ; aliae sint mixtae , quae principaliter tam ad contemplationem , quam ad aetionem ordinantur ; aliae sint clericales, quae ex instituto suo ad ministeria clericis propria ordinantur; aliae Sint monachales , quae magis ex instituto suo ad vitam solitariam, aut ministeria alia , quae elericis propria non sunt, ordinantur ; aliae sine mendicantes, quae ex instituto suo , et iuxta paupertatem suae regulae , nulla possident bona immobilia, quamvis hodie ex concessione ecclesiae ea in communi possideant; aliae non mendicantes, quarum paupertas bona immobiliae ex instituto etiam suo in communi possidenda admittit; aliae denique sint militares, quae tribus votis substantialibus editis per se primo, et ex ut proprii instituti ordinantur ad militandum pro religionis eatholicae defensione ete:
De ingressu religionis , et noviliatu.
S. I. Quae aetas in ingrediente religionem, seu novitiatum requiratur, et in quo loco necessario debeat novitiatus, sive probatio seri, et an etiam suscepto habitu regulari pDe iure quidem antiquo ingredi potuit novitiatum masculus post expletum deeimum tertium aetatis annum, et foemella post undecimum annum sto-tatis ; iure tamen no iore, et hodierno ad verum, et legitimum novitiatum
536쪽
inchoandum , requiritur pubertas completa , in magulo scilicet, ut compleverit annum decimum qu nrtum; in s mella, ut impleverit annum duodecimum quia in hae aetate sussiciens discretio , et vires adesse censentur ad ordinem probandum etc. ὶ nisi ex peculiari etiam statuto ordinis maior aetas ad inchoandum verum novitiatum requiratur, sicuti in societate Iesu requiritur, ut impleverit ingrediens novitiatum annum decimum quintum aetatis : et quamvis ob Tridentini constitutionem prosessio in nullo ordine fieri possit ante decimum sextum aetatis annum , quia tamen necesse non est, ut immediate subsequatur profesSio no itiatum , poterit prius novitiatus tempore impleto , post aliquod tandem tempus , Subiungi professio. Debet autem unnus novitiatus , seu probationis regulariter peragi in domicilio religionis , non extra , uti colligitur eae c. l. h. t. iv 6. quo melius possit novitius religionis asperitatem experiri , et vicissim mores , et naturam novitii melius experiri possit religio in , nisi cum licentia sui superioris per maiorem annui novitiatus partem extra monasterium versetur novi tuus , quia in tali casu, eo ipso quod sub obedientia sui praelati vivat, censetur in probotione Sufficienter esse, paratus ire et redire , quandoeumque praelatus vocaverit. Et quamvis muli rum sententia ad valorem novitiatus requirat, ut annus probationis suscepto habitu regulari peragatur squia etiam habitus gestatio suam habet ad experientiam requisitam auSteritatem j probabilius tamen est, quod absolute ndvalorem no itiatus non requiratur habitus regularis Susceptio , aut gestatio, prout probari posse videtur eae cari. Mullos , 23. distin. 54. cum haee talia ex praelatorum , aut Statulorum peculiaribus ordinationibus dependeant; servanda tamen est communi SSima consuetudo , quae ult suscipi habitum, ad novitiatum peragendum , ni Si peculiares rationes Meuliaria iubeant. S. II. Utrum necessarium sit, ut professionem praecedat annus probationis, isque integer ; et quomodo sit eo utandus p Varia circa tempus no itiatus statuerunt antiqua iura , et quamvis ine. Id apostolicam , s. h. t. unus annus ordinarie probationi impendendus praescriptus fuerit, patet tamen ex hoe ipso cap. quod ex utriusque partis consenSu , tam recipiendorum scilicet , quam recipientium , potuerit tempus hoc abbreviari , et non tantum valide , sed etiam licite, Si eausa iusta subsit, professio seri post finitum probationis annum, ita tamen, ut posterioribus emporibus prohibitum suerit Praedicatoribus, et Minoribus ad professionem aliquem admittere , nondum sinito novitiatus anno, prout decernitur in cap. Non solum, 2. h. t. in s. hodie tamen , his omnibus insuper habitis, o, servari debet , quod statuit Trulent. sess. 25. de regularibus cap. 15. ubi universim decernitur , ut in nulla religione, sive virorum , sive foeminarum illa sit sexceptis ordiuibus militaribus j ante exactum novitiatus annum ad profesSionem ullus admittatur, ita ut non solum illicita , sed etiam invalida sutura sit professio ante exactum hune annum facta ; et nee una dies , aut hora , ad integritatem, et anni complementum deeSSe debeat; neque enim his casibus , ubi stricta interpretatio facienda est, ad cavendum omne praeiudicium , dies coepta habetur pro completa , et consequenter , qui a prandio V. gr. Boviliatum suum ingressus rei, non potest post annum mave illius diei
537쪽
professionem laeere, sed expectare debet ad tempus pomeridianum, etc. prout ex verbis Tridentini loco eliato eolligitur. Habent tamen moniales s. Dominici a h. Pio V. concessam sibi gratiam , quod earum novitiae post expletum deeimum Sextum aetatis snnum , si . ln mortis articulo constitutae videantur, profiteri possint, etiamsi annum novitiatus nondum absolverint, quae gratia ad omnes etiam religiosos ordines extendenda est, qui cum dictis monialibus in privilegiis eommunicant. S. III. Utrum annus probationis necessario debeat esse continuus sine interruptione, et an, si quis post snitum novitiatum religionem deserat, sed postea ad eam redeat, iterum probari debeat 'Ad legitimum novitiatum, et validam subsequentem profesSionem, requiritur necessario annus probationis praevius continuus, ita ut nullam notabilem interruptionem patiatur , si stat animo deserendi religionem; quo in eaSu , si interruptio longior fuerit, ex omnium sententia iterum inchoari debet annus probationis leum per talem interruptionem non tantum status mutatus videatur, sed asperitates ordinis , quas maiores secum trahit continuatio , non Satis expertus Sit novillus, nec religio novitii talis perSeverantiam satis probare possit ; si vero modi ea tantum illa suerit, ad paucos Sel- licet dies, et novitius mox redierit, quamvis etiam in hoe casu con Sulliussit, ad novitii constantiam explorandam , inchoare iterum novitiatum, potest tamen variis circumstantiis perpensis , in tali easu, non censeri moraliter interruptus novitiatus, cum mndiea talis absentia, quasi nulla , cumputari debent. Quod si tamen post expletum annum probationis , Bd Saeculum V. gr. ante factam professionem rediret novitius, et postmodum poenitentia ductus adiret iterum ad eandem religionem , probat,ile est, quod Sine nova probatione , et novitiatu ad professionem admitti posset, nisi res notabiliter ex parte alterutra mutatae fuissent, ylon. in c. Eum qui, 31. v. CertuS. Dc regulis iuris in G. cum enim iura non requirant immediate subiungi professionem novitiatui, per continuum autem annum expertus hie novitius sit religionem , et religio etiam per annum illius notitiam habuerit, non videtur novus annus probationis requirendus, nisi ex parte alterutra religionis Selliget, vel talis redeuntis, notabilis mutatio lacta fuisset: et propter hane musam Saepius consultum erit, ad probandam constantiam talis mutabilis novitii , novitiatum integrum de novo inchoare ; quod semper necessarium erit, si ad aliam diversi ordinis regulam , aut religionem , sive strictior, sive laxior haec habeatur, transierit religiosus , quo in easu semper ordinis Illius per annum probatio praemitti debet, antequam fiat ordinis illius professio, cum probatus pro uno ordine, non eo ipso probatus habeatur pro alio ordine. Non requiritur tamen necessario praemittendus iterum novitiatus, si ex aliquo defeetu aetatis v. gr. aut alterius inhabilitatis personae , irrita fuit prosemio, aut si inluste eiectus per superiorem , ad quem appellaverat , sult restitutus; aut si sanae mentis ad probationem omissus, currente ta- nen postmodum anno novillatus, in furorem , vel amentiam incidit, ita ut, si hare ultra dies oeto, vel deeem non duret, nihil interrumpatur novilia-
538쪽
518tus , neque tempus illud post exactum annum supplendum sit seum modicum tale pro nihilo reputetur, suppleri tamen debeat tempus furoris , nut insaniae, si diutius per duos v. gr. menses duret, eum in tali easu non quidem omninoeesset novitiatus, sicuti cessat mutata voluntate , dormiat tamen quasl, et Suspendatur, ita ut suppleri debeat. S. IV. An, et qua ratione impuberes ingredi possint religionem , et in illam recipi, vel a parentibus oberri prissunt tam pueri, quam puellae religionem ingredi, et habitum regu
larem assumere, etiam ante annos pubertatis expletos ; et insantes etiam , cum consensu tamen parentum ut a mundi vanitate abstracti, regulari vitae assueseant in non tamen vere , et proprie novitiatum agere, aut in anno probationis censebuntur, ante annos pubertatis expletos, cum ante hos annos, diseretionem susticlentem habere non censeatur ad religionis experientiam, ne austeritates, praesertim circa Votum castitatis. Quin immo parentes possunt liberos suos impuberes offerre religioni , non tantum , ut sub regulari disciplina vivant, ae educentur, sed ut suo tempore probationis annum inchoare, ae in religione tali profiteri, si placeat, possint. Essectus autem huius oblationis, aut ingressus impuberis est, quod parentes , sl semel in talem silii, aut siliae impuberis ingressum , expresse, et tacite, intra annum non reVocando , consenserunt, mutare postea voluntatem suam non possint, et liberos taliter oblatos , aut ingressos revocare , sicuti revocare possunt eos, in quorum ingressum non consenserunte. Si quis, 2. h. t. neque possint ipsi taliter oblati, aut ingressi , ante pubertatis annos ad saeculum redire : prout deciditur in ean. 2. caus. 20. qu. 2. Vide plura de hae rari usus materia apud auet. Meth. Dc. cit.
S. V. De libertate ingrediendi religionem, et egrediendi, quam habent noritii pQuod possunt liberi, ineonsultis etiam , et invitis parentibus , religionem
absolute ingredi, certissimi iuris est eap. cum virum, 12. h. t. et rationaturalis probat, quae cuilibet, sicuti ad matrimonium carnale liberum a hitrium relinquit, ita etiam ad matrimonium spirituale religiosae professionis; quamvis haec ipsa ratio naturalis satis etiam doceat, honestum , decens, et multum conveniens esse, ad hoe tam arduum mutandi status negotium , parentes etiam de hoc edocuisse saltem , si consensus eorum haberi non possit. Egredi autem intra annum probationis ex novitiatu, et ad Saeculum redire libere possunt novitii, ita ut a nullo egrediendi saeuitatem petere teneantur , nec ad ullas expensas solvendas obligentur, quas in illis alendis secit monasterium , prout etiam habetur in eap. Statuimus, 23. h. t. et in eap. 2. eodem in s. nisi voti religione ad permanendum etiam, et profitendum se obligavisset novillus , quod illa fortassis lura antiqua Volunt, quae non concedunt liberam ad saeculum redeundi licentiam illis novitiis , qui omnino firmiter, et serio mutare vitam statuerunt, dum novitiatum ingressi sunt, sed volunt hos ad aliain religionem transire debere, si in ea, quam
modo probant, permanere nolint in vel per paetum se obligassent, in ipso in-
539쪽
gressu , nd solvendas expensas religioni, lii sui Sustentationem , tempore probationis factas, quale Pactum, non obstante Τrident. , hodie etiam fieri
S. VI. De obligationibus , iuribus, et privilegiis novitiorum.
. Novitii, quamvis deerat eos religiosae disciplinae subesse, dum in religione permanent, absolute tamen per se, et directe sub culpa non obligantur ad regularum, et praeceptorum superioris observationes, ut sic enim libertati eorum consulitur, quae per professionem primum ad hane regulam ligatur, et simul etiam confusioni, ne perturbationi regularis diseiplinae , et novitiorum experientiae: ob quam causam etiam superiores regulares illis leges serre possunt, statui ordinum convenientes, ad quas saltem sub poena obligentur, dum in religione permanent, ita ut, si euti clerici sareulares suorum episeoporum iurisdiettoni in foro externo subsunt, subsint etiam suorum praelatorum regularium iurisdictioni spirituali in ordine ad punitionem, et censuras novitii, non quidem vi voti, quo nondum obligantur, sed vi iurisdictioniseeelesiasticae.
Ius autem , quod hahent novilii ad beneseia, vel in henestetis prius obtentis , non Vaeat per ingressum in novitiatum, itaut alteri henelleia talia conferri possint, sed retineri possunt usque ad professionem, quamvis novillatus etiam ultra annum prolongaretur, ex iuxta causa , aut ordinis statuto ete. , prout statuit Boni laetus VIII. in cap. Bonifacium, d. h. t. in 5. ut ne sessiret libertas egrediendi ex novitiatu tali novitio adimatur, si post egressum talem ad beneficium suum, alteri iam valide collatum , redire non posset; et si e vel in religione munere cogeretur , vel non haberet congruam suam sustentationem, amiMo tam benescio, si egrederetur; nisi intra tem pus novitiatus renuntiatio talium beneficiorum, iuxta formam a Trid. praescriptam , de qua paulo post, saeta fuisset. Deheret tamen ex fructibus benesteil talis pro vicario, qui benenelo inservit, congrua portio per epiSeopum, seu ordinarium, assignari, aliis fructibus novitio reservatis, ut vel illi egresso iterum restituantur, vel monasterio sueeessionis capaci cedant, si in eo profiteatur talis novitius. Ad privilegia denique quod attinet, certum est, quod gaudeant novitii non tantum sori, et canonis privilegio , tanquam personae ecclesiasticae, Sed quod uti etiam possint aliis ordinum illorum, quorum novitii sunt, privile-gils , nisi peculiares alia quas exceptiones habeant peculiaria ordinis statuta, aut consuetudo; quamvis enim proprie religiosi non sint, sunt tamen pars aliqua specialiter privilegiatae communitatis, et sicuti non potest sine lusta causa novitium a se dimittere religio , ita nee potest sIne iusta causa eum privare favoribus, et privilegiis ordini tali communiter concessis. S. VII. De dispositionibus , seu renuntiationibus bonorum, quae arit professionem a novitio seri solent. Quod possint, et debeant novitii, antequam professionem religiosam emittant, de rebus, et bonis suis temporalibus, quae in saeculo habebant, disponere, ne illis renuntiare , et irrevocabiliter abdicare se, vel si non dispo.
540쪽
52osuerint ni iter , transeant ea in monasterium , si tamen hoc sueeessionis hae- ltariae capax sit , aut ad haeredes ab intestato, casu quo monasterium sueeessionis capax non est, certum est, et natura professionis exigit; quando autem , et quomodo haec renuntiatio laetenda sit, non tam ex iure antiquo peti dobet quam ex decreto Tridentini sera. 25. Dct regularibus capit. 16 ubi sic statuitur e nulla quoque renuntiatio, aut obliquiis antea faeta id est ante eompletum probationis annum in etiam eum iuramento, vel in faxorem cuiuscunque caraae piae valeat, nisi cum licentia episcopi, sire eius ricarii sat, intra duos menses proaeimos ante professi cm , ac non alias, intelisutur effectum suum sortiri, nisi secuta professiune ; aliter vero facta, etiamsi cum huius favoris expressa renuntiatione, etiam iuriata , sit irrita , et nullius effectus. Ad cuius decreti meliorem intelligentiain, Notandum l. nomine renuntiationis in hoe decreto prohibitae , et irritae, non venire eas donationes , aut renuntiationes , quae quidem factae sunt anto ingressum in religionem , non tamen intuitu ingressus, sed factae sunt ab eo, qui tune temporis, nec animum habuit ingrediendi in religionem , nee praesumi potest, hoc animo saetas suisSe , qualis animus tamen praesumc-retur , si lactae donationes v. g. suissent in notabili quantitate, neque enim in illis casibus libertas taliter donantis ad egrediendum ex religione, si postmodum eam ingrediatur, impeditur. Notandum I. comprehendi tamen probabiliter eas donationes, quae fiunt ab ingressuris religionem ante ingressum quidem , et assumptum habitum regularem, dum adhue in saeculo existunt, propter ingressum tamen paulo post futurum, Sive hic causa principalis, et finalis donandi suerit, ita ut professione non secuta haee donata repeti possint, sive ingressus hie causa impulsiva suerit donationis , eum enim verba eoncilii sint universalia, irritantia donationes sine forma praescripta saetas, si stant a novitio, ut ne tollatur illi ad egrediendum facultas, consequenter etiam recte extendi posse videntur ad omnes donationes intuitu ingressus in religionem saetas, et egressum impedientes : hnee tamen extensio tam certa non est, ut non plurimi eam negent, qui sub rigida restrictione concilii, et iuris antiqui correctoria , tales donationes non putant comprehendi , sed validas fore, prout pluribus etiam colligunt auctores ex contextu verborum concilii Tridentini cle ingressis loquentis, non de ingressuris. Notandum a. nullas esse, et irritas eas renuntiationes, quae fiunt Rnovitio, quamvis hic l6. annum iam egressus sit, si sani ante duos proximos menses professionem praecedentes ; vel si fiant intra duos quidem hos menses, Sine licentia tamen episeopi, vel eius vicarii , etiamsi fierent sub expressa conditione, quod professione non Meuia valiturae non essent, tum quod verba Tridentini absolute loquantur; tum quod tali egressuro ex n vitiatu saltem lis timenda foret eum illis, in quorum favorem facta suit talis renuntiatio, et consequenter tam expeditam libertatem egrediendi non haberet, Qui per suum de retum cavere voluit Tridentinum. Notandum 4. non comprehendi hoe decreto eoncilii, candidatos , et novitios societatis Iesu, qui bonoruin suorum renuntiationes sacere debent, iuxtas ietatis dietae eonstitutiones , quando superior iusserit, prout expres-