Tractatus de Jure Regularium ubi et de Religiosis Familiis

121쪽

nempe decrevit ut religiosi, paupertatem in certis religionibus vox entes, sani hoc ipso dominii incapaces, dicendum erit illam incapacitatem induci, vel vi ipsius voti, vel ritu

sacro Votum seu professionem concomitante, vel tradition

quam religiosus facit sui ipsius suorumque honorum et jurium religiosae communitati in qua professionem emittit : nullus quippe alius excogitatus fuit modus explieandi, in quo stet voti paupertatis solemnitas. Atqui primo admitti nequit Itypori

thesis quae incapaci latem dominii repeteret ex vi sola voti pauperlatis : nam e Prium est dari posse volum paupertalis Simplex, seu quo non auferatur dominium et capacitas d minii ; ac proinde volum paupertatis, per se solum, Reu ex eo solo quod sit volum paupertatis, non necessario secum trahit incapacitatem dominii sola solemnitatem. Praeterea votum paupertatis quam maxime perso lum . per ge solum, et abstrahendo ab rius executione, nihil aliud est quam promissio abdicandi honorum omnium temporalium proprietatem. Sed prymittere bonorum suorum abdicationem non est ea abdieare.

Qui Deo promisit, verbi gratia, dare pauperibus pecuniam

suam, hoc solo actu promittendi seu vo endi, pecuniam suam non alienat; sed dominium et proprietatem ipsius retinet, usque dum pecuniam de facto pauperibus tradiderit. Unde solemnitas ex nudo ipso voto paupertatis desumi nequit. Secundo, nec repeti potest solemnitas ex consecratione aut benedictione aliove mero ritu, votorum emissionem et Prinsessionem religiosam concomitante. Id gupra probavimus. Tertio, nec tandem reponenda est solemnitas in traditione omnimoda, qua religiosus se ne bona et jura sua omnia donat communitati religiosae in qua profitetur. Etsi enim illa hypothesis aliquam veri speciem prae se ferat, et non paucis doctoribus arriserit, eam tamen solido destitui rundamento supra etiam ostendimus. Remanet ergo ut dominii incapacitas. seu voti paupertatis solemnitas, ex decreto Ecclesiae provenire dicatur, juxta communiorum doctorum Sententiam. Diuitiaco by Corale

122쪽

108 HAGATus DE IURE REGULARIUM PROPOsi TIO IV . - Voti paupertatis solemnitas est vis indurendi inrapacitatem dominii absolutam. - Absolutam Vocamus

incapacitatem dominil, quae perpetua et immutabilis est, tum ex parte religiosi, tum ex parte religionis quam ingreditur. Etenim possibilis est incapacitas dominii, quae sit perpetua et immutabilis ex parte religiosi duntaxat, non autem ex parte religionis. Quando nempe religio sibi jus reservat religiosum dimittendi liberum a votis, si ita expedire sibi videbitur, i ea pacitas dominii, votis hujus religiosi alligata, non est pedilecta seu absoluta; siquidem dato casu dimissionis, religiosus ille iterum capax dominii evadit; ac proinde incapacitas quae

praecesserat, non fuerat absoluta, sed relativa ad tempus quo religiosus non dimitteretur. Et ita res se habet in societate Iesu, quoad religiosos, qui eoadjutores formati vocantur. Allia gatur quidem incapacitas dominii eorum votis, ut constat ex constitutionibus Apostolicis, die lae societatis institutum cons mantibus ; sed ita ut possit societas eos dimittere a votis liberos, et sic eam incapacitatem tollere. Porro dicimus, ejusmodi incapacitatem dominii ad voti paupertatis solemnitatem non susscere. Et patet eorumdem coadjutorum formatori exemplo. Etenim ipsorum vota, quamvis praelatam incapac talem dominii inducentia, simplicia declarantur in memoratis Apostolicis constitutionibus. Ergo in ea pacitas dominii sic restricta ad tempus quo religiosus non dimittetur, non est sufficiens ad voti solemnitatem : ergo ut solemne sit paupertatis Votum, necesse est incapacitatem dominii, ipsi alligatam, esse absolutam, id est, perpetuam et immutabilem, tam ex parte religionis, quam ex parte religiose.

DE SOLEMNITATE VOTI OBEDIE TLE.

Vidimus supra, dissicultate haud vacare quaestionem in quo eonsistat voti paupertatis et castitatis solemnitas. At Ionge

123쪽

dissicilior evadit haec eadem quaestio, ubi agitur de voto ob

dientiae. Nam quoad duo alia vota, extra controversiam saltem est proprius solemnitatis essectus. Per Votum nempe pauper tatis, si solemne sit, induci incapacitatem dominii, unanimi consensu tenent doctores. Item voti solemnis castitatis essectus certus et iudubium signum est, iuhabilitas ad valido con trahendum matrimonium, et matrimonii jam contraeti, sed nondum consummati, dissolutio. Ast quoad votum obedie tiae, non item concordant doctores in assignando aliquo ejusmodi essectu, qui solemnitatem ejus neceMario consequatur, et quo carcat idem votum quando Simplex remanet. Hine plana res non est discrimen aSSignare simplex inter et solemne obedientiae votum, et determinare in quo praecise reponenda sit ejusdem voti solemnitas. Nos tu hac excutienda dissicubtate Suaresti sententiam, quae commuuior e aest, Sequemur. Quo praenotato, Sit, PROPOMTio P. - Nisi obstaret positiva Melesiae dispositio,

posset religiosus, non Obstante voto Obedientiae, valide et indemnis denter a superiore suo, sese obligare variis promissionibus, tum erga Deum, tum erga homines. - Imprimis accurate determinandum est de quibus promissionibus agamus. Supponimus rem promissam esse de se honestam: alioquin de jure naturali invalida foret promissio, ut patet. Item supponimus rem promissam non adversari voto paupertati S : Si religiosus promitteret donationem alicujus agri Se accepturum, irrita foret promissio, utpote de re, quae ipsi ob votum paupertatis facta est illicita. Item suppouimus rem promissam non adversari voto eastitatis : si religiosus promitteret matrimonium, irrita foret promissio, ut palet. Item supponimus id quod promittitur, non fuisse a regula aut superioribus legitime prohibitum; quia secus promissio laret de re illicita. Et tandem su ponimus per promissionem nullum laedi jus monasterii, aut cujuslibet alterius personae; cum dubium minime sit talem promissionem, utpote inj tam, lare ipso laeto invalidam Diuitigod by Corale

124쪽

- At praeter promissiones, ex praedictis rationibus illicitas, ac proinde ipso facto invalidas, seu nullam obligationem inducentes, innumera sunt quae religiosus promittere potest, Sive Deo, Sive hominibus. Potest, verbi gratia, Deo promittere, seu quod idum cst overe, certarum precum recitationem, vel aliquod aliud pium exercitium, aut abnegationis actum, et alia hujusmodi. Item potest erga homines ad multa sese pr missione obligare : verbi gratia, ad servandum Secretum, ad offerendum sacrificium pro amico, ad reddendam aliquam cartam quae ipsi legenda tradita est, ad expendendam aliquam quaestionem et dicendam sententiam suam , etc. Porro dehisce promissiouibus in praesentiarum quaestio est; et de iis

conclusionem hanc ponimus : A si obstaret statutum Ecclesiae, posset religiosus ejusmodi promissionibus sese valide obligare, in dependenter a sui superioris voluntate. Probatur autem, ex eo quod, abstrahendo a dispositione EccleSim contrarium statuentis, nihil allegari possit, quo religiosus censeri debeat privatus facultate ejusmodi obligationes contrahendi. Etenim non privatus fuit hac facultate per votum paupertatis; siquidem hujus voti materia non includit praelatas promissiones. Nec privatus fuit per Votum castitatis, Ob eamdem rationem. Nec privatus fuit per traditionem, quam tu prosessione fecit sui ipsius Deo et religioni. Nam traditio haec non alia est quam . quae requiritur ad Stalus religiosi essentiam; sed traditio ad religiosi status substantium requisita, non in validat omnes coiitructus religiosorum : quod putet in scholasticis societatis Jesu, qui licet veri religiosi sint, ac proinde traditiovem sui fecerint, quae ad status religiosi essentiam sussiciat, valide tamen pOSSunt bona sua Vendere, aliosque contractus inire.

Quando nempe dicitur religiosum iu professioue sua facere Omnimodam sui ipsius traditionem, traditio haec intelligenda est prout eam requirit sinis status religiosi et instituti quod amplectitur; non autem intelligenda est traditio, qua voluntas religiosi omnivo inhabilis reddatur ad quamlibet obligatiovem valide contraheudam. Εjusmodi quippe voluntatis in-

125쪽

PAM PRIMA.

tabilitas non requiritur ad finem status religiosi, id est, ad

persectionem acquirendam. Etenim aequirendae persectioni obstaculum per se non est, quod possit religiosus valide nonnulla vota emittere, et promissionibus erga homines sese obligare, modo Husmodi votorum et promissionum materia edet ris status diligiosi obligationibus non sit contraria. Ergore Vera, traditio quam sui ipsius sucit religiosus in professione gua, Per se solam non spoliat illum sucullate sese variis promissionibus obligandi. Tandem neque hae facultate spoliatur per votum obedientiae, in quo major dissicultas videri posset. Hic autem consideramus votum obedientiae quoad ementiam SuBm, non autem quatenus aliqua vis particularis ei ex positivo Ecelestiae jure superaddita fuisset. Porro votum obedientiae, sic tu seipso consideratum, unieam imponit religioso obligationem, parendi nempe superiorummaudatis : id enim, et non aliud per votum obedientiae vovetur. Sed ex eo quod religiosus teneatur superiorum mandata exequi, non Sequitur eum nou posse variis promissionibus sese ligare, tum erga Deum, tum eriga homines. Nam obligatio existis promissionibus exsurgens, et obligatio parendi superior,hus uou sese mutuo excludunt, sud simul stare posse concipiuntur. Supponainus, Verbi gratia, religiosum sese voto obligasse ad effundendam aliquam precem, eo diei tempore, quo nihil aliud laetendum ipsi ex regula aut ex superiorum mandato injungitur : item supponamus religiosum, cui liberae Sunt mimarum intentiones, promisisse sanctissimi sacrificii pro amico celebrationem : evidens est, per harum et similium promissionum impletionem nullum violari superiorum aut regulae praeceptum. Ergo cum essentiali Ohligatione, ex obedientiae volo exurgente, stare potest lacultas religiosi sese artis promissionibus obligandi. Ergo quod praelaue promissiones a religioso factae, sint ipso sacto irritae, vel a superiore irrituri possint, non provenit ex Vi intrinseca volorum ab ipso emissorum, aut tralitionis quam sui ipsius secit in pr Diuitigod by Coo e

126쪽

ii 2 TRACTATUs DE IURE REGULARIUM.fessione sua; sed effectus ille, si existat, a positiva Ecclesiae

dispositione repetendus eSt. PROPOSITIO ID. - Εst doctrina communiter recepta, religiosi promissiones, sive Deo, sive hominibus, post professionem factas, irritari posse ab ipsius praelatis. - Quod ita communiter tene

tur, satis constat ex his Sua resti verbis : a Potest a praelato ejusa obligatio irritari : sicut de votis religiosorum docuit divus a Thomas. . . et nos cum illo. . . Quam doctrinam merito cxu tendit Navarrus ad promissionem et obligationem naturalem a religiosi factam homini: et sane merito. Nam si tanta esta potestas Praelati religionis in voluntatem subditorum, uta etiam obligationem Deo factam pro suo arbitrio possit a a ferre, profecto eamdem vel majorem habet ad irritanduma omnem aliam Obligationem, quam quovis modo religiosus a sua Voluntate contraxit. De Religione, tomo 3, libro 2, cap. 13, n. 8.) Ad firmandam illam doctrinam Solent auctores adducere varios juris textus, et ecclesiastica priscorum temporum documenta, in quibus dicitur, religiosum post factam professionem jam non habere velle aut nolle si . Noa tamen inde concludunt irritas ipso facto esse religiosi prosessi promissiones, Sive Deo, sive homini factas; sed duutaxat posse illas a superiore irritari.

PiloposITio ΙΙI'. - Voti obedientis solemnitas est vis, huis uoto eae Ecclesiae dispositione alligata, reddendi irritabiles per a periorem, prominiones religiosi omnes, sive Deo, sive hominibus post emissam professionem factas. - Εtenim, ex Secunda proinpositione, ejusmodi professiones sunt revera per superiorem irritabiles. Aliunde, ex prima propositione, tales non eMentationis sola natura et intrinseca essicacia trium votorum, et

traditionis tu promissione factae. Ergo quod votum obedie utiae hunc effectum producat, non provenit nisi ex jure positivo, ex Ecclesiae nempe ita disponentis voluntate. Sed vis hoc

εὶ Capite 2, Dε testamentia, in ετ eapila ultimo, De sepulturis, in G: eapiti-hus Puorumclam, et Si religiosus, de electione, ia 6; est ne Non aieviis, 12, q. l.

127쪽

modo voto obedientiae addita, censenda est constituere linsam mel hujus voti solemnitatem. Nam certum est, adesse diserimen solemne inter et simplex votum obedientiae; et votum solemne aliquid amplius habere quam votum simplex. Iam Vero praeter hanc vim reddendi per superiorem irrit biles praelatas religiosi promissiones, nihil assignari potest in voto solemni obedietitiae, quod non reperiatur in voto Simplici. Ergo revera solemnitas hujus voli consistit in dicta vi, et vis illa non ei aliunde accedit, quam ex positiva Ecclesiae dispositione .

Generali formula determinatur in quo stet trium substantialium religionis votorum Solemnitas.

Cum superioribus capitibus sigillatim de unoquoque voto exploratum sit, in quo stet ipsius solemnitas, remanet ut totaliae de re exposita doctrina unico veluti intuitu lectori conspicienda exhibeatur. Et primo quidem voti castitatis solemnitatem repetendam esse diximus ex peculiari essectu, ipsi per Ecclesiae statutum alligato; ex eo nempe quod et Subsequens quodlibet matrimonium, et etiam antecedenS non consummatum irritet. Item solemne esse paupertatis volum ex eo quod religiosum dominii incapacem reddat; et xim producendi hujusce essectus, pariter ex positiva Ecclesiae dispositione defluere. Pariter ipsummet solemne obedientiae votum a simplici non disserro, nisi ex eo quod irritabiles per superiorem reddat promissiones, quas sive Deo, sive hominibus laeti religiosus post emissam prosessionem suam ; quem essectum positivo etiam juri, Ecclesiae nempe ita disponentis statuto,

adscripsimus l .

1 in Falemur theoriam expositam de voti obe lientiae solemnitate, haud spernendis objeetionibus esse obnoxiam. Rusmodi objectiones, quas brevilalis causa praetermisimus, videri possunt apud Sustresium σε Relisione, lomo I, lib. 2, t. 13 . At vero

l. 8Diuitiaco by Corale

128쪽

Qua doctrina circa unumquodque volum Semel admissa, de tribus in communi votis luec asserenda veniunt: 1' Solemnitas trium votorum substauti alium est de jure duntaxat ecclesiastico. Sequitur ex eo quod probatum id suerit sigillatim quoad unumquodque. 2' Solemnitas trium votorum substantialium consistit in vi, per Ecclesiae dispositionem ipsis addita, certos quosdam e laetus producendi; id etiam evincunt superius dicta de singulis voti S. 3' Τrium votorum solemnitas consistit in vi, per Ecclesiae diispositionem ipsis addita, irritos, vel saltem irritabiles faciendi certos quosdam actus religiosi, accidentali votorum persectioni contrarios. Etenim solemnitas voti castitatis irritat

utractum matrimonialem subsequentem, ot cliam antecedentem si matrimonium non fuerit consummatum. Item Voti

paupertatis solemnitas irritat quemlibet actum dominii, sive quoad bona jam possessa, quibus spoliatur religiosus ipso facto emissi solemniter paupertatis voti, sive quoad bona adventitia, quorum acquirendorum incapax emeitur. Tandem voti obedientiae solemnitas non quidem irritas, Red superiorum arbitrio irritabiles reddit promissiones, quas religiOSus Postem imam professionem, facit Deo, vel hominibus. Haec nempe superioribus capitibus probata sunt. Addimus autem actus, qui sic per votorum solemnitatem irriti vol irritabiles redduntur, eMe actus contrarios accidentali votorum persectioni. Nam si essectus ille requireretur ad essentialem etiam Volorum perfectionem, produceretur, non ex jure positivo, Sed neceMario ex ipm votorum essentia. Cum ergo prohalum sit solemnitatem ex jure duntaxat positivo dimanare, merito insertur, essectus ex illa Solemnitate provenientes, non eMe necessarios ad essentialem votorum perfectionem, sed Solummodo ad accidentalem.

explicatio illa, etsi non omnino invicte stabilita. qualibet alia meo quidem judi-eio) multo probabilior est. Nee parvam et aueloritatem Sua resius, suau saei ndo, addidit.

129쪽

4' Vis voloruin praefatos actus respective reddendi irritos et irritaniles l), non constituit solemnitatem, nisi Sit abs tuta. Etenim vis illa votorum posset esse duntaxat relativa ad tempus, quo religiosus liber a votis non dimittatur. Et ita dolacio existit vis illa volorum in societate Jesu, quoad quaedam

ipsius membra. Nam scholasticorum vola revera irritant matrimonium Subsequens; VOta autem coadjut0rum formatorum, et irritant matrimonium subsequens, et inducunt incapacitat indomitati, seu irritant actus quoslibet proprietatis. Sed religiosi

isti possunt a societate, soluto Volorum vinculo, dimitti; unde, contingente hac dimissione, cessat praedictus votorum ab ipsis emissorum essectus; ac proinde vis producendi praelatos essectus, ejusmodi religiosorum votis alligata, non est absoluta, sed relativa ad tempus quo non dimittentur. Dicimus autem vim illam votorum, sic restri clam et non absolu-lam, minime susticere ad votorum solemnitatem. Et probatur X eo quod praelatorum religiosorum vota, licet vim illam relativam habentia, declarentur simplicia tu Apostolicis bullis, quae dictae societatis iustitutum approbant et confirmant. Unde ad volorum solemnitalem non sussicit vis quaelibet praelatos essectus producendi; sed vis illa debet esse absoluta, id est, ita perpetua et immutabilis, ut neque religiosus, neque ipsa etiam religio vim illam suspendere aut tollere possit. Quod autem xis illa votorum tolli possit a Romano Pontisco, id non impedit eorum solemnitalem, ut suo loco dicetur. Nee, dum im illam vocamus absolutam , Seu absolute Perpetuam et immutabilem, excludere intendimus praelatam Bomani Pontificis potestatem, religiosum a votorum ullam solem uium

vinculo solvendi. Caeterum lotam hanc, de Volorum Solemnitate, doctrinam ne cui sorte nova videatur , monemuS hausime nOS ex Suare-sio; qui et summariam illius veluti sormulam expressit his

Irritos dieimus relative ad vota paupertiuis et ea lilalis, inritabiles relative ad votum obedientiae.

130쪽

TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.

verbis : a Voti religiosi solemnitas in duobus consistit: unuma est, ut traditioni seu oblationi personae religiosae omninoa absolutor, et ex utraque parte scilicet religionis et religiosi)α immutabili, conjunctum sit : alterum est, ut habeat vim ina habilitandi personam ad effectus morales supra declaratos. a Haec enim duo conjunctim necessaria sunt, et alterum Sinea altero non sufficit, ut in superioribus declaratum cst, et ina votis scholarium et coadjutorum societatis lj est manife- a stum. n De Religione, tom. 3, lib. 2, c. 14, n. 10.)

Prmiotanda. - l' certum est exstitisse olim hac de re contro ereiam. a Usque ad tempora nostra et Gregorii XIII Pona tisicis maximi, inquit Suarer, multorum opinio fuit, sine illis a tribus votis solemnibus, proprie et substantialiter statum rea ligiosum subsistere non posse; ae subinde illam solemnita- a tem esse de essentia religiosi status. v De Religione, tomo 3, libro 2, cap. 14, n. l. ὶ 2' At vero a tempore laudati Gregorii XIII omnino sublata est opinandi varietas : ab omnibus nempe admitti debuit, et revera unanimiter admissum est, stare poMe religiosum statum absque votorum solemnitate. Quod sic inter alios adnotat Selimat agruebor in titulum de Regularibus, n. 14 et ib) : a An de essentia religionis sit, ut a vota quae in illa emittuntur, sint solemnia Non desuerunt a doctores qui assirmativam defenderent... Sed tenenda eSta negativa sententia, videlicet, ad constituendam Vere et proea prie dictam religionem satis esse emittere in illa vota sima plicia. Est indubitatum Ddie post constitutionem Greg

Nempe societatis desu. quam unieo sotietatis voeabulo designare Saarmio