Tractatus de Jure Regularium ubi et de Religiosis Familiis

391쪽

ad conscientiarum tranquillitatem ob quam alienatio laeta

est sussiciens fuerit bonorum temporalium cessio. Unde tandem, alienato monasterio, nec ex sacto ipso alienationis, nec ex legitime praesumpta Romani Pontificis voluntate, perimuntur caetera regularium jura. Remanet proinde regularibus, quantumvis dispersis, et post legitimo etiam alienata ipsorum monasteria, jus conventualiter existendi in civitatibus, pagis et districtibus, in quibus antea canonico constituti fuerant. Possunt ergo, absque nova ordinarii l centia, et absque formalitatibus ad novi conventus erectionem requisitis, in dictis locis sibi aedes comparare in quibus iterum Vitam conventualem agant, cum priscis suis omnibus juribus et privilegiis, excepto solo in bona alienata jure.

De regularibus, quorum monasteria in Galliis et Belgio fuerunt alienata, et qui hodie lenuo in iis regionibus domos sibi eomparant, ae eonventualem vitam insinu-

PROPOSITIO P. - Coneor tum anni 1801, monasteria regularium alienando, nec regulares ipsos suppressit, nee sustulit ulla ipsorum jura aut privilistia, eaecepto solo in bona alienata jure.

Quamvis ex praemissis generalibus conclusionibus satis pedispici possit conditio canonica regularium, qui hodie in Gallia et Belgio conventus suos iustaurant, de ipsis tamen in particulari expendenda quaestio visa est. Etenim oriri posset dubitatio, num quoad ipsos speciales intervenerint dispositiones, ob quas dejecti censendi forent a jure illo supra asserto, pedes sibi comparandi in civitatibus et dictrictibus, in quibus olim monasteria habuerunt; atque ibi, absque nova ordinarii licentia conventualem vitam agendi, cum priscis suis juribus ac privilegiis. Dicimus autem nihil quoad ipsos contigisse,

εὶ Loquimur duntaxat de Gallia et Belgio; sed quaestio, ut patet, alias respicit

regiones, v. g. Hispaniam, Sardiniae regnum, etc.

392쪽

378 TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.

quo fundari valeat dicta dubitatio. Atque imprimis allegari

nequit concordatum anni 1801. Probatur i' eae tenore imo comordati, et bullos Ecclesiae Christi, ipsum confirmantis. - Etenim certum est, et in concordato, et in dicta confirmationis bulla, agi quidem de alienatione bonorum cleri, tum saecularis tum regularis; at nequaquam de regularium suppressione, aut de extinguendis edeteris eorumdem juribus aut privilegiis. Ex dictis autem supra, monasteriorum alienatio Secum non importat regularium suΡ- P SSionem, nec etiam caeterorum jurium ad regulares pertinentium extinctionem. Ergo jura haec Omnia et privilegia, excepto solo in bona alienata jure, intacta reliquit concordatum anni 180l; atque id rigorose concludendum Venit, ex hoc ipso quod jura haec in dicti concordati instrumentis e

Insuper positive etiam, id est ex verbis ipsis bullae Melesiae Christi, constat relicta fuisse praefata regularium jura. Etenim postquam Pontifex expressas in concordato conventiones et concessiones, pro Se et SucceSSOribus suis approbavit et acceptavit, subjungit in hunc modum : a Non obstantibus om-a nibus Arnodalibus et provincialibus generalibusque con-u ciliis, vel specialibus constitutionibus et ordinationibusa Apostolicis, et Apostolicae cancellariae regulis, praesertim de et jure quaesito non tollendo, necnon quarumcunque eccleSiaa rum, capitulorum, monasteriorum, aliorumque piorum loco-a rum fundationibus, etiam confirmatione Apostolica vel quavisa firmitate alia roboratis et innovatis, caeteriSque contrariis a quibuscunque, quibus omnibus et Singulis, illorumque te- a Dores pro expressis ut ad verbum insertis habentes, illis aliasa in suo robore permansuris, ad pro missonum essectum duntaaut, a specialiter et expresse derogamus. v Ergo derogatum quidem est monaSteriorum et regularium juribus et privilegiis; sed dunt at quantum necesse fuit ad essectum praemissorum. Quidquid autem in articulis concordati statuitur, effectum perfecte habere potuit, conservatis caeteris regularium juri-

393쪽

hus et privilegiis praeter jus in bona ipsorum temporalia, quae alienabantur. Nihil enim in iis articulis reperitur, quod regularium jura concernat, praeter illam honorum alienationem. Ergo, excepta hac alienatione, caetera regularium jura et prNvilegia, de iis sunt, quibus Pontifex non derogavit, utpote

quorum revocatis necessaria non erat ad essectum praemias

rum; ac proinde jura haec et privilegia de iis sunt, quae idem

Pontifex declaravit in suo robore permansura. Probatur 2' eae litteris quibusdam proeuratoris sterieralis Carmelitarum. - Dubitabant vicarii capitulares Gandavenses, Bede vacante, num indulgentiae ordini Carmelitarum comceMae, post religiosorum conventuum destructionem, adhue perseverarent. Dubium hoc superioribus suis Romam tran

misit Reverendus Pater provincialis Carmelitarum Belgii. Erat autem tenoris hujuseemodi : u Dubium quoad induba gentias Ordini nostro anuexas, reverendo Patri Eliae a Sama cla Maria, ecclesiae nostrae Gandensis rectori, ab ampliss a mis dominis vicariis capitularibus dioecesis Gandensis, sedea Vacante, propositum : - An omnes istae indulgentiae, posti, tam diuturnam ct cruentam variorum religiosorum coma ventuum devastationem, atque Ecclesiae Persecutionem, a an, inquam, omnes istae indulgentiae squas usque praesens,

a citra ulla ex parte dubium, omnibus Christi fidelibus I a crandas publicavimus , an adhuc verae sint, et a parte rei a Subsistant Die 3l augusti 18 22 procurator generalis Carmelitarum respondit in hune modum : a Reverendo admodum P. F. a Melchiori a Sancta Maria, Carmeliis discalceato, VPri . a Admodum Reverende Pater,-Εpitomen ego collegi indula gentiarum ordinis nostri, nulli parcens labori aut diligena tiae, ut earum authenticitatem et perseverantem existe et tiam testarer. Vetustiores autem planeque sunt eae, Beatae a Virginis de Monte Carmelo, sancti Ioseph, sancti Angeli, a sancti Andreae Corsini, sancti Alberti, sanctae Mariae Magda-α lenae de Paggi, sanctae Matris nostrae There8iae. An non Diuitia le

394쪽

383 TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.

a verae subsistent 7 Perperam itaque Dominus Vicarius arguita vetustatem illarum pro septem festis B. u. V. per auuum. a Testor porro et juro hasce et caeteras, in epilome transa missa expressas, legitimas esse, atque perdurare. Caeterum et mihi ipsi praesenti et audienti, ore suo, semel et iterum et a tertio, regulares oppressos fuisse dixit Sua Sanctitas, non a suppressos. Non est ergo cur in decrepita sua aetate sestidiuma illi adseram talibus nugis. Tandem infra octavam liberum a cuique factum a Bomanis Pontificibus, ut sibi quem ma-a luerit diem seligat. - Subdo sanctissimum Dominum a Nostrum permisisse ; ut conventus, cessatis calamitabus, a aperirentur iterum vel ab uno. Quanto ergo fortius ut Sera ventur, ubi essectus illarum adhuc perseverant. Nec ha-a bitus facit monachum, ut est in proverbio. Sum corde eta animo Reverentiae Vestrae humilis servus. - Frater Ioannes a Nepomucenus a Sancto Aloysio, Carmelitarum discalceato-a rum procurator generalis. Romae 3 i augusti 1822 lin. scum ipsemet Pius VII semel iterum et tertio declaraverit regulares oppreswS fuisse, non suppressos, absonum laret in quaeStionem vocare, num concordatum anni 180l et dicti Ponti scis bullae regularium suppressionem secum traxerint. Item ex eo quod Pontifex ille permiserit ut, cessatis calamitatibus, conventus aperirentur iterum vel ab uno, sequitur ab ipso suppressos non fuisse regulares. Si enim intervenisset suppressio, non fuisset locus aperiendis iterum conventibus, sed de novo erigendis. Probatur 3' eae rescripto supra allato pro restituendo I prisvirginum Carmelitarum monasteria. - Superiori paragrapho

rescriptum illud Sacrae Congregationis Episcoporum et regularium transcripsimus. Postulabatur nempe a Sanctissimo ut declararet, posse in casu procedi per viam restitutionis seu repristinationis, et non tanquam ad novi conventus erectiO

sri De hujusee doeumenii authenticitate nullum mihi dubium . quamvis transeriptum duutaxat piae manthus habuerim.

395쪽

PARA TERTIA.

nem; quae declaratio concessa est. Et tamen antiquus monialium Carmelitarum conventus, alienatus ac deletus fuerat. Ergo per alienationem monasteriorum in concordato anni 1801 sancitam, non suppreSSi sunt regulares nec perempta ipsorum jura. Alioquin non posset esse locus restituendis ipsorum conventibus, sed novis duntaxat erigendis. Probatur 4' eae reclamatione Cardinalis Capra e contra unde cimum eae articulis organicis. - In hoc articulo suppressa decernuntur omnia instituta ecclesiastica, exceptis capitulis cathedralibus et seminariis. De qua suppreSSione Sic queritur, gedis Apostolicae nomine, praefatus Cardinalis Legatus si) : a Num satis considerate processum est ad ejuSmodi suppreMe sionem 7 Plura istiusmodi instituta evidentis erant utilia talis : illa populus magni faciebat, utpote quae ejus necessia tales sublevarent. Illa erexerat pietas, Solemniter 8ancia verat, ipsis regibus petentibus, Ecclesia. Hujus igitur soliusa erat eorum decernere suppressionem. v Epistola Cardinalis Caprara, ad ministrum Galliae GHerrand directa, 18 augusti l 803.ὶ Cum anno l803 queratur Apostolica Sedes, quod Gubernium gallicanum institutorum religiosorum Suppressionem attentaverit, profecto manifestum facit, instituta ista non fuisse Pii VII auctoritate, anno 180l Suppressa. Ergo revera pro indubitato tenendum est, per concordatum anni 1801, aut decreta Apostolica inde secuta. nullatenus Suppressos fuisse regulares, nec quidquam sublatum de ipsorum juribus et privilegiis, praeter solum jus in bona temporalia, in vim dicti concordati legitime alienata.

PROPOSITIO ΙΙ . - Decretum Cardinalis Capraroe anni 1803 regulares concernens, nec eos suppreSSit, nec eorum jura aut privilegia sustulit. - Hoc suo decreto diei 4 junii 1803, dcclaravit praefatus Cardinalis Legatus, a de exeresso mandato eta auctoritate Sanctissimi, omnes et Singulos utriusque sexus

1 Reelamationem illam reperies in vita Leonis XII auetore Artaud, tom. 2, pag. 124, edit. Bruxoss. 1843.

396쪽

382 TRA TANA DE IURE REGUI.ABI .st regulares, etiam exemptos, in territorio Gallicanae reipublicaea existentes, in proesenti statu, ab obedientia Suorum respec-a live ordinis superiorum liberos et solutos esse; e que ina habitu saeculari decente incedentes, frmo tame u singulisa remanente solemni perpetuae castitatis voto, et Servato a quantum in eo statu commode seri poterit voto pauperta- et iis, sub obedientia et jurisdietione ordinarii communionema et gratiam sedis Apostolicae habentis , in cujus dioecesi mina rari contigerit, immediate subjectos eme et manere, contra- a riis quibuscunque non obstantibus . . Nihil in hoc decreto continetur, quod regularium suppressionem Supponat, aut jurium ad ipsos pertinenlium ablationem. Eleuim potest B manus Pontifex, quin religiosos supprimat, aut eorum jura auferat, eos pro tempore quo durabit violenta dispersio, obedientiae ordinariorum submittere. Et notentur verba haec in praesenti statu, quibus restringitur dispositio haec ad calamitosas illius temporis circumstantias : quibus mutatis, hoc ipso Sub respectivorum ordinis sui praelatorum obedientiam rei cidere debebant singuli regulares. Praeterea, in modo citata epistola ad gubernium Galliae, diei 18 augusti 1803, queritur idem Cardinalis Legatus, per undeciamum ex articulis organicis attent alam fuisse a dicto guberuio religiosorum institutorum suppressionem; et dicit, solius Lecim Iim erat eorum suppressionem deeernere. Ergo die l8 augusti 1803 putabat nondum auctoritate ecclesiastica suppreMOS fuisse regulares : ergo non existimabat illos jam a seipso Suin pressos fuisse die 4 junii ejusdem anni, per citatum de crintum, quo eos, pro dispersionis tempore, ordinariorum ob dientiae subjecerat.

PROPOsITIO III .-Articuli organici, nec supprimere religiosos ordines, nec eorum jura mimuere potuerint. - Equidem in ejusmodi articulis, sola Saeculari auctoritate, concordato anni 180l adjectis, habetur sub numero 10, omne privilegium, conferens emptionem ab episcopali jurisdictione, aut ejusdem attributi nem, abolitum esse. Et sub numero sequenti, consertur ArchbDisiti Cooste

397쪽

PARA TERTIA.

episcopis et Episcopis lacultas, alimente gubernio, erigendi

capitula cathedralia et geminaria; et additur : omnia alia imstituta ecclesiastica sunt suppressa. At uoto notius est ejusmodi articulos, in quantum de rebus ecclesiasticis decemunt, vim legis canonicae nunquam habuisse, utpote ab incompetenti quoad hane materiam potestate Sancitos. Praeterea nowrium est contra ejusmodi articulos pluries a sede Apostolica reclamatum fuisse vide Artaud, Histoire de Leon XII,tomo 2, pag. l24, edit. Bruxel. 1843J. Et speei, Iiter contra undecimum ex istis articulis, quo Ruppressa d cernebantur omnia instituta ecclesiastica, solis exceptis cath dralibus capitulis et seminariis, reclamavit Cardinalis Caprara, supra citata epistola ad gubernium Galliae directa. Unde absonum prorsus foret dictos articulos allegare, ad asserendam regularium in Gallia et Belgis Suppressionem. Inconcussaveritas est, oppressos eos suisse, ut Pii VII verbis utar; in

pressos vero minime.

Nec suppreMOs nec extinctos unquam in sua dioecesi Patres Oratorii, testatus est hodieruus Meethi utensis Archiepiscopus,

hisce verbis: ... Declarons que la congiastatim des pretres dal Oratoire na pas die supprimee dans nare dioeese par metineloide ι'Eglise: quelle a continua d'ν exister eanonigument, iaque demis deuae ans elle s' est meme associd de nou aure membres.

Malines journia historique et litteraire de Linge, tome 2, pago 207). Porro de caeteris pariter religiosis familiis testari potuisset landatus praesul, eas nulla Ecclesiae lege in Belgio

unquam suppremas fuisse. PROPOSITIO IV . - Si monasterium, in aliqua civitate Gallia aut missu eanonice ereetum, totam congregationem coastituerit, ius eo ment liter eristendi in eadem ciuitate permansit in Miatimo hujus monasterii membro superstite. - Εxstare possunt

prout Et de sacto exstiterunt) monasteria, quae non in unam congregatiovem, Sub unius auctoritalis regimiue, meant, sed Di ili co by Corale

398쪽

384 TRACTATUS DE IURE REGULARIUM.quorum unumquodque ab aliis etsi instituti quandoque omnino similis) prorsus independens sit, et particularem ac distinctam congregationem constituat. Frequentius id in monialium monasteriis. Porro quoad ejusmodi monasterium dicimus permansisse conventualitatis jura in ejus membris, quantumcunque dispersis, imo et in ultimo ipsorum superstite. Quod cum Supra probaverimus, hic tantum praesenti Galliarum et Belgii statui applicandum adnotamus ; siquidem, ex modo deductis, nulla est ratio Supponendi intervenisse quoad illas regiones ullam religioSorum institutorum canonicam SuppreS-sionem; sed meram duntaxat oppressionem. Mortuis autem omnibus ejuscemodi monasterii membris, pro extincta haberi debet congregatio haec; cum, ex hJpothesi, tota congregatio in hocce monasterio consisteret. Unde hodie ad excitandum ejusdem instituti conventum, opus esset proprie dicta erectione, cum requisitis ad eam formalitatibus. Notetur tamen

conventus monialium, Sub correspondentium virorum ordinum auctoritate constitutos, efformasse cum istis Virorum ordinibus , unicam propter unitatem regiminis samiliam seu congregationem. Unde licet tu dispersione obieritit omnes

moniales alicujus hujusce conditionis monasterii, permanere censendum est iu correspondente Virorum ordine jus constituendi in eadem civitate ubi moniales illae degebant.) similis imstituti mulierum conventum, absque nova ordinarii licentia, et absque requisitis ad novi conventus erectionem formalitatibus.

PROPOSITIO V . - Si monasterium, in aliqua civitate Gallios aut Belgii canonice erectum, fuerit pars congregationis religiosae, multis conventibus, aut etiam provinciis conflatoe, penes eam eo gregationem permansit jus conventualiter eaeistendi in ea civitate, cum Omnibus priscis Iuribus et privilegiis, eaecepto solo in bona alienata jure. - Supponimus congregationem ipsam non fuisse a sede Apostolica SuppreSSam, neque per omnium membrorum suorum obitum extinctam; sed legitime perdurasse et Propagatam eMe usque ad praesentem diem. Porro tu tali

399쪽

PARS TERTIA.

congregatione agnoscendum est jus conventualiter existendi

in civitatibus, pagis et districtibus Galliae et Belgii, tu quibus olim monasteria habuit. Nam, ex probatis. jus illud, nec per

religiosorum dispersionem, nec per monasteriorum illorum legitimam alienationem periit; Sed permansisse censendum est, etiam in uno superstite totius congregationis professo; et potuit etiam ille unicus superstes ut congregationem Suam,

et praedictum jus perpetuare. Ergo hodie possunt illius congregationis praelati, absque nova ordinariorum licentia, indictis Galliae et Belgii ei vitalibus, pagis ac districtibus, pedes sibi comparare, atque in eis instituti sui propriam conve tualem vitam instaurare, cum Omnibus priscis suis juribus et privilegiis, dempto solo in bona alienata jure.

PROPOsiTIO VI . Non poterunt tamen ultibi regulares, absque ordinarii approbatione, saecularium confes3iones audire, aut pro dieandi verbi divini munus obire. - Nam et ante dispersionem

de jure communi requirebatur haecce ordinariorum approbatio. Nec ab ea obtinenda post concilium Tridentinum, eximi soliti sunt ulli religiosorum ordines. Unde si qua congregatio privilegium Apostolicum quoad hoc praetenderet, ipsi incumberet illud probare. CONCLUSIO totius praesentis paragraphi. - Si vera sit, quam exposuimus, de religiosis dispersis et ad pristinas suas stationes remeantibus doctrina, quoad praxim haec concludenda veniunt : 1' Provincialis Patrum Carmelitarum Belgii, assentiente totius ordinis generali superiore, potest, absque nova ordinarii licentia, instituti sui conventum inchoare in singulis dictae regionis civitatibus, pagis ac districtibus, in quibus ante violentam expulsionem et dispersionem exstiterat canonice erecta ejusdem ordinis familia; quia, cum nunquam suP- preSsa et nunquam extincta suerit congregatio haec, ipsi numquam periit acquisitum jus in dictis locis convctitualiter exiastendi. 2' Potuit idem provincialis, absque nova ordinarii IN centia, monialium etiam Carmelitarum conventus inchoare in iis locis, in quibus pridem exstiteraut earum virginum mona

400쪽

steria, provincialis auctoritati ac regimini subjecta; quia nec jus illud canouice acquisitum, habendi nempe in tali civitateriusmodi monialium sibi subjectarum monasterium, Patribus

Carmelitanis periisse censendum est. 3' Quod diximus de o dine Patrum Carmelitarum, applicaudum venit caeteris Ordianibus et congregationibns religiosis. Ede scilicet congregationes, quae nec Suppressae nec extinctae sunt, et habuerunt in aliqua civitate instituti sui conventum, ibidem possuut hodie absque nova ordinarii licentia, aedes monasticas sibi comparare, in quibus iterum vitam conVentualem agant. 4' In eou- ventibus sic instauratis, regulares potiri censendi erunt omnibus priscis suis juribus ac privilegiis, quibus aute expulsionem olim gaudebant, excepto jure in bona temporalia legitime

alienata. 5' Salvum tamen semper censendum est jus ordinarii, ut nullus regularium absque episcopali approbatione valeat praedicare, aut confeSSioue S audire quorumcuuque, praeter religiosorum sui ordinis. 6' Dictae conclusiones applicandae non sunt societati Iesu. ordo enim Iesultarum, a Clemente XIV suppressus est. Perempta proinde ipSorum jura. Unde hodie nullibi inchoari potest hujusce instituti conventus, absque ordinarii licentia, et caeteris ad novi conventus erectionem requisitis formali latibus l . 60 Τaudem quod do Belgio dictum est, Galliae etiam est applicandum, ut patet. Non ignoramus de hisce regularibus dispersis et ad pristina

sua loca remeaulibus contrariam doctrinam tenuisse Mari, num Verti ven se Regularium et saecularium clericorum juribus,

pagina 86 et seq.). Sed auctor ille asserendo, non probando, suam hac de re sevientiam protulit; et deserendum eum supra deductae rationes facile Suadent. Nota. - Ιn praesenti paragrapho tanquam certum supposuimus, dari posse hodie in Belgio et Gallia veros ac proprie dictos religiosos, qui nempe et Status religiosi essentiam, et

votorum etiam Solemnitatem habeant. Id autem probatur sequenti sectione.

l) Intellige, de jura communi. et abstrahendo ab hodiernis illius societalia

pririlesiis. Disiti do by Gorale