장음표시 사용
401쪽
De hodierna conditione religiosarum familiarum Galliae, quoad status religiosi essentiam et votorum solemnitatem. Cum paris in omnibus conditionis haud sint religiosi et moniales Galliae, ut ex dicendis patebit, visum est seorsim de utrisque disserere. Hinc duplici subsectioue agemus: l' de religiosorum, 2' de monialium hodierna in Galliis conditione.
De hodierna conditione religiosorum virorum in Gallia,
quoad essentiam status religiosi, n non Notorum solemnitatem. PRAENOTANDA . - Ι. Ouid potestas sae laris Gallis statuerit quoad evaeitatem tamiliarum religiosarum possidendi in eo muni. - Diu 2 januari 18l , statutum fuerat in hunc modum :κ Art. I : Tout otablissement ecclesiastique reconnu par lau tot pourra accepter, aveo rautorigation du mi, tons Iesbiens, meu bles, immeubles ou rentes, qui tui seront donnes t par acies enue -vus ou par acies de demthre volontε. v - Αrt. 2: 'Lout sitablissement eoclesiastique reo uu par Diuiti co by Corale
402쪽
388 TRACTATDA DE IURE REGULARIUM.
a me ubi es ou rentes apparteuant a uia elabiisse ment ecclo-α siastique seront possedes a perpetuite par Iedit elabiisse-
a ment, et Seront inalienabies, a molns que l'alienation n' ena soli autorisee par te mi. v Is autem modus possidendi in communi extensus est ad religiosas mulierum familias decreto diei 24 maii 1825, articulo
4. Ast simul ejusdem leg s articulo 1 et 2 cautum est, nece sariam deinceps fore legem, ad approbandas siugulas ejusmodi mulierum communitates, ante diem 2 januarii 1825 non existentes : quoad anteriores vero, sussiciens fore edictum regium tune ordon nance roJale . In praelata autem lege anui l825 sic disponitur articulo T :a Encas dextinction d'une congrogation ou maison religi euSea de lammes, ou de revocation de Ι'autorisation qui lui auraita sito accordsie, les bicus acquis par donation entre vila, Duu par disposition a cause de m rt, seront rutour aux dona- a te ura ou ii leurs parenis au degre successissile, ainst qu' lia ceux des testatuum au me me degro. Quant aux biens quia ne feruient pas retour, ou qui auraiunt etsi acquis a titroa onereux, iis seront attribues et repartis mollisi aux sita-a biisse ments ee lesias liques, mollio aux hospices des depara te menis, dans tesqueis feraiunt situsis Ies e tablisse menis
Unde, juxta xigentes hodie in Gallia potestatis saecularis
leges, non sunt possidendi in communi capaces nisi eae monialium communitates, quae ad id per speciale decretum habiles declaratae sint; et eae religiosorum domus quae sub titulo e tablissement Gelasiastique pariter fuerint a potestate saeculari approbatae. Quae tamen possidendi capacitas ab eadem saeculari potestate pro arbitrio retrahi potest. H. Ouid saecularis potestas in Gallia statuerit, quoad familiarum religiosarum membra, id est, quoad ipsorum vota, et Iinsidendi capacitatem. - P cipuas hac de re dispositiones sat notas s Di ili co by Corale
403쪽
ciunt pauca haec domini Carrid re verba : a Lex civilis hodiea apud nos non agnoscit nisi vota simplicia, et quidem ad a quinque annos tantum, licet non prohibeat perpetua: quia autem ea emiserunt, servant plenum bonorum suorum d a minium : solummodo prohibentur donare sive communitati, a sive ejus membris, ultra certam quantitatem a lege detera minatam. n compendium tractatus de jure et justitia, edit. quarta, pag. 57.ὶ Textus autem praecipui quibus ita disponitur, sunt fere sequentes : in decreto diei 18 sebruarii 1809, quo approbantur moniales hospitalibus addictae les sinum hospitalibres , sic habetur :a Art. 7 : Les ollives ou novices ne pourroni contracter dea vaeux, si elles n'oni 16 ans aecomplis. Les vceux des no- a vices agees de molias de 21 ans, ne pourroni dire que pοura un an . - Art. 8: A 1 age de 21 ans, les novices pourronta Sengager POur cinq ans. - Art. 9 : Chaque hospitalidro a conservera Ι'enti dre proprisite de sos hiens et re venus, et a Ie droit de Ies administrer et d'en disposer consormomenta au eode civit. - Art. 10: Esse ne pOurra par acie ei tr a viti, ni y renoncor au prosit de in farn ille, ni en disposera soli au prosit de la congregation, soli on fave ur de qui quo
Postea vero, die 23 maii 1825, prodiit nova lex, qua sic statutum est articulo 5 : a Nulle personne falsant partie d una elabiissemeut autorise, ne pOurra disposer par acte euirina 'Us ou par testament, scit on fave ur de cui elabiissem ent, a soli au prosit de l'un de ses membres, au-delii du quari dea Ses bicias, li motus que te don ou legs ii ex ch de pas laa somnio de l0, 000 franes. Cette prohibition cussera d a voira son esset relative ment aux membres de rotablissement, si laa donataire ou legataire etait herilibro en ligne directe de Iaa testatrice ou donatrice. BInstructio ministerialis, quoad hujus posterioris legis executionem, sic declarabat articulo 12: a La lol niuierdit potnia aux religi euses la libre disposition de leura biens patrimo- Diqiii od by Cooste
404쪽
veniunt: l ' religiosi ac moniales earum communitatum, quae a potestate saeculari non fuerunt ut tales agnitae, id est, quae aut risationem, ut aiunt, non obtinuerunt, a lege habentur tanquam meri cives. Proinde lex nullum agnoseit eorum jus possidendi in communi. Item lex, pro nihilo reputans quaelibet ipsorum paupertatis Vota, eos, perinde ae caeteros cives. habet tanquam dominii capaces; unde eis obvenientes haereditates, non secus ac si saeculares forent, attribuit. 2' Quod si eorum communitates authorisationem a gubernio obtinuerint, possidere quidem possunt in communi: ast quoad jus Singulorum membrorum possidendi, acquirendi, et libere administrandi bona sua, ac de iis libere disponendi, non aliter disserunt a meris civibus, quam quod prohibeantur communitati, aut alicui ipsius membro, ultra certam quantitatem
Proinde leges saeculares Galliae in nullo casu agnoscunt, per votum paupertatis induet incapacitatem dominii; seu, quod idem est, nullum Votum paupertatis agnoscunt ut solemne. Item non agnoscunt ullum castitatis Votum ut solemuo, seu ad contrahendum matrimonium inhabilitans. III. In Belgio viget Napoleonis codex excepta lege citala anni l825). Atque eadem fere est religiosarum familiarum. quoad legem saecularem, conditio. In multis autem infidelium et haereticorum regionibus, religiosi ac moniales notio ut taleis a lege saeculari agnoMuntur, Sed tanquam cives, iisdem ac caeteri dispositionibus obnoxii. IV. Ex iis porro legum saecularium dispositionibus, multiplex oritur uunc expendunda quaestio, de vera religiosarum Diuili co by Corale
405쪽
familiarum in praefatas regionibus conditione. Quam gravissimam disceptationem sequenti capitum Serie expediemus: i' lex saecularis religiosos ut tales non agnoscens nequaquam impedit quin sint veri religiosi: 2' item non impedit, quominus in communi possidere valeant : 3' item non impedit, quoad religiosos rite professos, incapacitatem dominii et v torum solemnitatem : 4' independenter a lege saeculari, induci potest jus, quo bona religiosis professis quocunque litulo, etiam ab intestato, obvenientia, ad communitatem devia vantur : 5' saecularis potestas neque incapacitatem dominii in religiosis, neque bonorum ipsis obvenientium devolutionem ad ipsorum communitates valide potest decernere : 6' an, ob dissieultates ex lege speculari Galliae provenientes, votum paupertatis solemne, seu cum incapacitate dominii conjunctum, desinat esse de re meliori, et consequenter sit invalidum γ' concluditur exstare hodie in Gallia veros religiosos etiam cum votis solemnibus: ν de conditione speciali hodiernorum Trappensium Galliae: 9' ostenditur multipliciter errasse R. D. Carridre, in expendenda quaestione, an solemnia sint hodie in Gallia religiosorum vota.
LEX saecuLARIS, RELIGIOSOS UT TALES NON AGNOSCENA, NEQUA QUAM IMPEDIT QUOMINUS SIIT VERI RELIGlOSI.
Nam, ex demonstratis in Superioribus sectionibus, ad ρο- sentiam religiosi status sume it, ut quis sese liget tribus votis simplicibus paupertatis, castitatis, et obedientiae, tu aliqua religione ab Ecclesia approbata, cum traditione sui Deo facta, ct ab aliquo, nomine Dei, accestiata. Porro lex saecularis nihil horum impedire potest, quantumvis renuat religiosos ut tales
i' Impedire nequit quin sese obliget castitatis voto. Nam statim ut quis Deo castitatem promisit, ad voti hujus observa
406쪽
392 TRACTATus DE IUBE REGULARIUM.tionem obligatur, independenter ab omni saecularis potestatis lego, et quocunque mundi loco. Nulla scilicet potestati saeculari competit jurisdictio qua valeat votum castitatis irritare, aut ab eo dispensare. Ad res quippe spirituales pertinet votum castitatis ipsiusque obligandi vis; princeps autem saecularis in ros spirituales potestatem nullam habet. Quod qui negaret, non tantum a doctrina catholica prorsus aberraret, sed et insanire censendus sOret.
2' Neque valet saecularis potestas impedire quominus emittat quis votum obediendi praelato alicujus ordinis religiosi ab Ecclesia approbati, et quominus tali voto obligetur; ob modo
expositas quoad votum castitatis rationes. Et pariter impedire nequit eadem saecularis potestas, quin dictus pret elatus vota haec, et traditionem quam sui ipsius Deo facit vovens, tanquam deputatus ab Ecclesia et nomine Dei acceptet. Haec enim omnia spiritualia Sunt, et praeter specularis potestatis jurisdictionem, ut patet. Unde difficultas, si qua foret, verearetur duntaxat circa votum paupertatis. Sed 3' Neque magis valet saecularis potestas impedire quin Seseliget quis voto paupertatis, ad constituendam status religiosi essentiam sufficienti. Nam ad Status religiosi rationem, necessarium non est votum paupertatis solemne, seu quo inducatur dominii habendi incapacitas; sed susscit votum simplex paupertatis, quo adimatur usus iudependens, seu jus utendi robus pro arbitrio et tanquam Suis. Id Supra, parte l, probatum eSt, et fuit expresse a sede Apostolica definitum quoad scholasticos societatis Iesu; qui, licet bonorum suorum dominium retineant, et teneantur duntaxat de nulla re independentera superioris voluntate disponere, declarantur esse et dici debere vere et proprie religiosi. Porro, etiamsi valeret saecularis potestas Votum solemne paupertatis impedire quod infra falsum omnino ostenditur at certe Votum paupertatis simplex, praedicto modo intellectum, nequaquam impedire aut irritare valet. Nam quod quis Deo promittat bonis suis non uti, nisi dependenter a superioris voluntate, est votum de re meliori; Diqiliaco by Corale
407쪽
est nempe consilium evangelicum, spirituali animae bono valde prosicuum; est proinde quid Deo acceptissimum. Unde repugnat principi speculari datam a Deo suisse potestatem ejusmodi votum irritandi. obligat ergo promissio ejusmodi independenter a qualibet saecularis potestatis prohibitione. Quae prohibitio nihil esse potest quam inane contra Christum
Ergo saecularis potestas nihil eorum, quae status religiosi essentiam constituunt impedire valet; ergo quantumvis religiosos ut tales non agnoscat, nequaquam impedire potest quin veri religiosi sint. Objicies. - Ιmpedire valet saecularis potestas ne religiosi Simul commorentur, cogendo nempe ut dispersi et solitarii vivant; sed religiosi solitarii jam ab Ecclesia non approbantur, nec proinde veri religiosi iunt; ergo aliquomodo valet saecularis potestas religiosos impedire ne veri religiosi sint. - Be pondeo l ': Valet saecularis potestas religiosos cogere ut dispersi
vivant, tyrannice et justitiam violando, concedo : eum iustitia seu utendo jure suo, nego. Τenetur nempe Saecularis potestas
fidelibus libertalem relinquere consilia evangelica sectandi, co modo quem utiliorem Ecclesia determinavit. Si secus agat, non jus suum, sed apertam injustitiam exercebit. Be pondeo 2' : Ecclesia jam non approbat religiosos solitarios, distinguo, solitarios eae instituto, concedo : solitarios, id est, vi dispersos, licet pertineant ad ordinem coenobilicam vitam agentem, nego. Nam communitatum religiosos, per vim iniquo dispersos, non minus ut religiosos habet Ecclesia, quam si in suis domibus una degerent. Uude nuspiam in mundo valet, aut unquam valebit, saecularis potestas impedire quominus veri exstant religiosi. Di ili co by Corale
408쪽
LEX SAECULARIS, RELIGIOSOS UT TALES NON AGNOSCENS, IMPEDIRE NEQUIT QUOMINUS POSSIDERE IN CONMUNI VALEANT. ARGUMENTUM I, eae natura ipsa religiosarum communitatum.
- Etenim potestas haec, quae legi speculari tribueretur, impediendi ne regulares in communi possidere possent, intelligenda foret, vel quoad jus, Vel quoad factum : atqui neutro Sensu Valet saecularis potestas impedire, quin religiosi bona temporalia in communi possideant :i' 8poliare nequit religiosos jure possidendi in communi. Nam Christus Ecclesiam instituit cum omnibus juribus, quae
ad finem ejus proprium assequendum necessaria sunt. Ad finem autem Ecclesiae necessarium est ut bona temporalia possidere possit; verbi gratia, necesse est ut habeat ecclesias, RSa sllera, resque alias ad sacram liturgiam requisitas : item rcdditus unde ministrorum suorum sustentationi provideat.
Pariter ad finem Ecclesiae proprium pertinet, ut fideles possint consilia evangelica ad praxim deducere; cumque ad ejusmodi perfectiorem statum, communis vita longe utilior sit solitaria, jus habet Eeclesia ut possint religiosi vitam communem agere. Iam Vero ut religiosorum communitates finem hujus sui instituti apte valeant attingere, necesse est ut communitas ipsa membrorum suorum temporalibus necessitatibus
providere possit; ac proinde ut bona temporalia tanquam communitas possidere valeat : ne scilicet, si quisque religi sorum de rebus ejusmodi sibi procurandis atque administrandis sollicitudinem assumere deberet, tota fere religiosi status utilitate fraudaretur. Ergo jus habet Ecclesia ut religiosi in communi possidere valeant. Ergo specularis potestas jus illud agnoscere renuens, aut ejusmodi possessionem incommuni decretis suis prohibens, injuste agit, et nequaquam jus illud religiosarum communitatum destruit.
409쪽
2' Neque de facto impedire volet specularis potestas ne religiosi in communi possideant, per hoc solum quod eos ut religiosos non agnoscat. Et quidem Primo, impedire nequit quin communitas de facto possideat bona mobilia. Nam potest quis pecuniam, resve alias mobiles, velle dare communitati. Et potest superior dona illa nomine
communitatis acceptare. Nec potest saecularis PoteStas, quam tum vis declaret se religiosos ut tales non agnoscere. HuSmodi donationem et acceptationem impedire. Porro ex solo facto
hujusce donationis et acceptationiis, bona illa mobilia vere possidebit communitas. Cum enim ex una parte jus possidendi habeat, ut modo probatum est, et aliunde rem datam et aeceptatam de sacto teneat, verum et legitimum dominium habere cenSenda erit. Ergo saecularis potestas impedire nequitquin commvuitas bonorum mobilium dominium sibi de facto
Secundo, impedire nequit quin immobilia etiam bona de facto possideat. Εquidem specularis potestas impedire valet, et revera hodie in Gallia aliisque regionibus impedit, ne religiosa
communitas a lege habeatur tanquam persona moraliS, d. minii capax. At vero, non obstanto illa incapacitate, in Iegibus a potestate Saeculari expressa, adhuc potest religiosa communitas verum dominium in bona immobilia de facto acquirere. Nam verum dominium in rem immobilem de facto habebit, si pOSSit eam ita acquirere, ut valeat essicaciter et licite illa uti et pro arbitrio de illa disponere : atqui id valet communitus, quantumvis a lege incapax dominii deeernatur. Nam potest
aliquem e religiosis deputare ad emendum verbi gratia in
agrum, pecuniam ad id necessariam ei tradendo. Cum verois religiosus, non secus ac quilibet alii cives, coram lege sit dominii acquirendi capax, poterit, ex facultate sibi ad id a Superiore data, contractum suo nomine inire, ita ut ad terminos legis videatur esse dominus, et ut talis, attenta lege, reputari debeat. Reapse tamen non ipse verus erit dominus, sed communitas. Nam cum jam sit professus, nequivit coram
410쪽
396 TRACTATUS DE IURE REGUIARIUM.
Deo ullum dominium sibi acquirere. Unde totum quod praestitit, tanquam minister communitatis egit, et ad meram administrationem reducitur. Et bene notum est administrationis actus quoad bona temporalia praestari posse etiam a religioso professo, quamvis dominii incapaci. Bemanet ergo ut agri sic empti dominium revera sit penes communitatem, et ficte duntaxat religioso tribuatur. Et potest communitas de agro illo
pro arbitrio disponere l), donare, verbi gratia, vel vendere), jubendo eidem religioso qui personam domini coram lege
agit, ut actus ad id idoneos exerat. Ergo revera, quamvis communitas a lege Saeculari decernatur dominii incapax, potest Gie iter dominium acquirere. Id etiam potest licite. Nam ideo illicitus praetenderetur ille agendi modus, quia religiosus, ficte agens personam domini, mendacii reus censendus foret; cujus peccati totam communitatem, utpote ad id eum deputantem, consortem haberet et complicem. Porro ibi nullum intervenit mendacium. Nubium enim adest mendacium, quando nemo fallitur. Sed in praesenti casu notorietatis est publieae, religiosum, qui emptionis venditionisve aut similes contractus suo nomine init, id praestare ex mandato communitatis et tanquam ejus minister ;hancque esse ipsius mentem et intentionem, quantumvis aliter sonent formulae quibus subscribit, ut sese legis necessitati aptet. Ergo tandem potest et de jure et de facto religiosa communitas bona temporalia possidere, quamvis lex Saecularis eam cujuslibet posscssionis seu dominii incapacem decernat. Et revera hodie, in Gallia et in aliis regionibus, ubi religiosi ut talos a lege saeculari non agnoqcuntur, bona temporalia possident communitates religiosae prie dicto modo. Inscribuntur nempe illa bona nomine aliquot membrorum communitatis. Sed religiosi illi, qui coram lege censentur horumce bonorum
si, Cum dependentia tamen a supremo bonorum omnium eeclesiastieorum administratore id est. Romano Ponti see: quod semper supponimus, quando eommunitati dominium tribuimus.