장음표시 사용
561쪽
u tum esset, ne in conventibus designatis novitii ad habituma vel professionem ullatenus recipi possent, nisi praeviau approbatione Congregationis reformationis, vel Episcopia dice cemni ut in Bullario, tom. 3, pag. 130ὶ religionibus deu hoc graviter conquerentibus, hoc caput sublatum fuit. Unde u in decretis de apostatis et ejectis, in quibus decreta Clemena tina suerunt innovata atque inserta, de approbatione Epiis scopi nulla sit mentio. η Fagnauus, in caput porrectum, de regularibus, n. 33.)Obietes 5'. - cum regulares ad praedicandum et ad audiendas consessiones Episcopi approbatione indigeant, poterit Episcopus, hujusce approbationis revocationem minitando, obtinere ne elerici sui absque sua licentia in regularium domibus recipiantur. Ergo in praxi facere potest Episcopus ut necessaria sit ipsius licentia. - Bespondeo 1' : jus non habet Episcopus totam regularium communitatem suspendendi a consessionibus audiendis, et ab exercendo praedicationis munere ; sed tantum aliquos, ct quidem cΣ justa causa, si suerint simpliciter approbati. Vide id expositum infra, parto 5,scet. 3, cap. 3.ὶ Respondeo 2': utique dictis minis plerumque obtinere posset Episcopus, ne in dioecesis guae conventibus clerici sui ad novitiatum aut professionem admitterentur; sed triplex procul dubio patraret peccatum grave: primo quidem peccatum grave injustitiae erga clericum, quem hae machinatione ossicaciter impediret ne jure Suo uleretur; nec dubium est quin grave aestimandum laret hocce illatum ei damnum :secundo peccatum gra e inju Stitiae erga Ordinem religiosum, cui paritor in re maximi momenti vis et damnum inferretur: tertio peccatum grave seandali; nam haece agendi ratione uti, quid aliud foret quam certissima subditorum suorum jura paIam vioIare, et sanctissimas Ecclesiae leges pedibus conculcare caeterum nd sic quidem intentum Episcopus lacile obtineret. Poterunt siquidem clerici ad alterius dioecesis vel rogionis conventus pergere; et ibi absque ulla Episcopi licentia Disiti Cooste
562쪽
548 TRACTATus DE IURE REGULARIUM.
recipi. Absit autem ut jus Episcopi v etur, quod nequit Episcopus, nisi cum juris violatione et abusu potestatis suae
peragere. PROPOSITIO II . - An saltem licentiam ab Episeopo petere teneatur clericus religionem ingredi volens, inter doctores contrinvertitur. - Posse elericum religionem ingredi absque obtenta
illa licentia, ex praecedenti propositione manifestum est. et Auq vero inquit Schmalggrueber, in tit. de regularibus, n. 34ὶu teneatur clericus hunesiciarius licentiam ab Episcopo suo u saltem petere, magis dubiae quaestionis est. Sanctus Thomas
κ dentur accedere ad aTrmativam. Sed Suarer tom. 3 de W religione, I. 5, c. 4, D. ιέ) et Palao tract. 16. d. 1, p. 7,
si S l, n. lὶ propendent in negativam; quod nullo jure obli-- gatio haec imponatur ... Ego huic sententiae assentior : addou tamen ab ita ingressuro religionem clerico, si beneficiari κ praesertim curatus sit, propositum hoc insiuuandum Episco.. po, vel saltem post ingreSsum denuntiandum; ut loco suo ii de pastore alio provideat, ne Oves deSertae maneant. DQuod teneatur clericus, animarum curam gerens, de Suo in reΙigionem secedendi proposito Episcopum suum certiorem sacere, omnino tenendum est, et ex ipso jure naturali
sequitur, prout tradit Benedictus XIV scitato brevi eae quo, S quod enim). Sed aliud est discedendi licentiam petere, aliud de proximo discessu certiorem Episcopum sacere.
PROPOSITIO ΙΙΙ . - Facultas quam habent clerici religionem ingrediendi absque lieentis Episcopi, intelligenda etiam est de imgressu in congregationes eum votis simplicibus perpetuis approb tas. Quamvis enim vox religio frequeuter usurpetur pro
designandis particulariter iis ordinibus qui vota solemnia habent, saepe tamen intelligenda venit indiscriminatim de omnibus regularium familiis flatus religiosi essentiam habentiabus, sive simplicia sint, sive Solemnia ipsarum vota. Porro iutextibus qui clericis dictam vindicant facultatem religionem ingrediendi, vox religio in hoc Iuliori sensu desumenda est. Diuitiam by Go le
563쪽
Batio enim legis non est solemnitas votorum, sed natura et perfectio religiosi status. Cum ergo dictae congregationes, non obstante votorum simplicitate, veri status religiosi essentiam habeant, sub lege comprehendi censendae sunt; id est, censendae sunt de iis esse, quas ingredi valent clerici absque obtenta Episcopi licentia.
Nota. - Hic expendenda veniret quaestio, an facultas rei yionem ingrediendi absque licentia Episcopi, intelligenda etiam
sit de ingressu in eas congregationes, quoe status religiosi essentiam
non habent. Valde quidem practica est quaestio illa. In Galliis, verbi gratia, non desunt riusmodi virorum congregationes quae a status religiosi essentia deficiunt. Tales sunt, inter alias, Lagaristarum et Sulpilianorum familiae. An valeant clerici, absque licentia EpiMOpi, cis nomen dnre, suus hic esset dicendi locus. Praetermittendam tamen disceptationem hanc duximus. Expostularet enim ut in antecessum determinaretur, quanam Episcopo obediendi obligatione constringantur clerici; et num clerici ad titulum patrimonii ordinali eadem assiciantur ac ii qui ad honoscii titulum ordinati fuerint. Quod cum nimis in longum traheret, Solvendam quaestionem remittimus ad alium tractatum; ubi nempe disseremus de obedientia, quam Episcopo praestare tenentur clerici, in majoribus constituti. PROPOSITIO IV . - casu quo ecelesia strave damnum pateretur eae transitu eleriri ad religionem, posset eum Discopus repetere, etiam post professionem. - Barissimus hodie in praxi casus
ille; siquidem in locum clerici religionem ingredientis facile potest Episcopus alium substituere, qui munus aut beneficium prioris regat : ita ut damnum illud grave haud sit pertimescendum. Si quando tamen occurreret. jus haberet Episcopus clericum retinendi, aut jam religionem ingressum rex pandi. Id docet Benedictus XIV s bulla eae quo 14 januariit 747ὶ in hunc modum : α Quod vero jus certis in casibus
564쪽
a Sum, etiam post Solemnem professionem in eo emissam, a repetere et revocare valeat; idem similiter certis in cas,u bus, justisque exigentibus causis, Episcopo competit, ut a suum clericum Saecularem, ordini regulari adscriptum rea petere possit. Hoc tradit clarissimus canonum doctor I pnina centius IV ad saepe citatum caput Istet, de regularibus);
a cujus haec sunt verba : Clericus potest transire in religionem, o non petita licentia, etiamsi contradicatur; crederemus tamen a quod posset eum repetere, si eae transitu suo prima ecclesia a gravem sustineret jacturam ... Satis itaque provisum est etiam
et Episcopo, qui lactum clerici sui, ad regularia claustra Uu invito digressi, impugnare Velit. v Consonat rignanus : a Quamvis claricus saecularisὶ po ita transire ad religionem, non petita Episcopi licentia, quina imo et ipso contradicente ...; tam eu POSSet Episcopus euma repetere, si ex ejus transitu, ecclesia gravem pateretur j
a cturam, Secundum Innocentium . . . Abbatem ... v inagnanus,
in cap licet, tertii decretalium, D. 28.ὶ Idem vide firmatum a S. Ligorio lib. b, n. 75; et lib. 6, n. 828ὶ.PnoΡOsiTio V . - Clericus, qui sese eae pacto obligavit ad serviendum dioecesi per aliquot annorum spatium, nequiι religionem ingredi, antequam obligationi huic satisfecerit. - Contingit qua udoque fieri donationes aut fundationes in hunc sinem, ut alantur et educentur clerici, qui tu regionibus, sacerdotum penuria laborantibus, sacrum ministerium saeculari clero adscripti exerceant. Iuvenes autem qui lioc favore frui volunt, sese obligant ad serviendum, per certum aliquem annorum numerum, Sub dictarum dioeceseon Episcopis. Ita juvenes qui educantur in collegio Germanico, Anglico, et aliis. His porro clericis haud liberum est, ante expletum quod prom, sere servitium, religionem ingredi. Nam religiosum statum amplecti est tantum de consilio : quod autem contractum ab ipsis initum expleant, est de praecepto. Nota. - An ejusmodi contractu, saltem tacito, ligati existia
mandi si ut hodio in Gallia juvenes illi, qui sive in parvis, sive
565쪽
in magnis seminariis ejusmodi donationibus et fundationibus stes bourses utuntur, assirmandum primo mihi visum fuerat: at postea rem attentius perpendens dubius haesi. Quapropter
virum, prudentia aeque ac doctrina insignem, Sententiam rogavi; qui putavit dictis juvenibus haud praecludi liberum resibsonis aditum; in eam opinionem vehementer impelli se asserens, ex istis rationibus: l' dictae obventiones iis juvenibus
uon erogantur cum ea conditione ut, Si forte ordines sacros
non suscipiant, ad restitutionem teneantur; sed liberum ipsis est in laicali conditione manero; et revera plures quotannis ineundi clericalis status consilium deserunt, quin ab ipsis donatorcs quidquam ex justitia repetant. 2' Cum donatores com sentiant, ut illi juvenes laicalem, si libuerit, conditionem eligant, a fortiori praesumendi sunt consentire ut statum religiosum ingrediantur. 3' Intentio nempe donatorum in Gallia videtux esse generatim, ut provideatur de majori clericorum numero. latentus autem ille scopus obtinetur, etiamsi ex illis juvenibus nonnullos, non saeculari, sed regulari clero nomendare contingat. Regularis Euim clarus non tu minorem Ecclesiae utilitatem cedit, quam saecularis. 4' Nec dicatur statui dictas subventiones determinate quoad unamquamque dioecesim; ita ut erogata in aliqua dioecesi quoad id pecunia, ad augendum hujus, et non alterius dioecesis clarum destinetur; migrautes autem ad religiosa castra, plerumque etiam e dioecesi migrare. Nam reSpondetur, a regularibus, utpote per varias dioeceses apostolicam operam navantibus, praestari quod intendebatur illi etiam dioecesi, e qua dicti juvenes ad novili tum digressi sunt. Pro illis enim juvenibus, praesto sunt alii religiosi, aliunde oriundi, quos sibi in auxilium hujus dioecesis
Episcopus vorare queat. Ex quo sit inter varias dioeceses compensatio quaedam, quae donatorum intentioni plene satisfacere censenda est. Cum enim donatores illi mentem suam dete minate nou exprimant, merito praesumuntur potius intendere quod in generale bonum cedit, atque in majorem animarum utilitatem. Unde ipsorum intentioue non excludi, sed potius Diuitigio by Coo e
566쪽
552 TRACTATUS DE IURE REGULARIUΜ.
ineludi consenda est dictorum juvenum libertas ad consiliorum evangelicorum professionem divertendi. Et hae quidem rationes magni ponderis mihi videntur.
PnoPosiΤio VI .-Pii IX auetoritate statutum est, nequis posset in religiosis ordinibus et congregationibus ad habitum admitti, absque testimonialibus litteris tum ordinarii originis, tum ordinarii loci in quo postulans ultra annum moratus fuerit. - Latum est hoc
decretum diu 25 januarii l848; et in extenso editum habetur in publica lioue periodica, quae in Scribitur, Correspondance de Rome seconde odition, pag. t 3 et seq.). In eo sic disponitur :u Dominus.Noster Pius Papa IX, audito voto sanctae Bomantere Ecclesiae Cardinalium hujus Sacrae Congregationis super a Statu regularium, attentisque postulationibus nonnullorum et Episcoporum, praesenti decreto, ubique locorum perpetuisu futuris temporibus Servando, haec quae sequuntur Apostolicaa auctoritate Statuit atque decernit: I. In quocunque ordine,
a congregatione, Societate, inStituto, , monaSterio, domo, SiVest in iis omittantur vota solemnia, Si Ve Simplicia..., nemo adu habitum admittatur absque testimonialibus litteris, tumst ordinarii originis, tum etiam Ordinarii loci, in quo postu-u lans, post expletum decimum quintum annum aetatis suae a ultra annum moratus fuerit. II. Ordinarii in praefatis littoris a testimonialibus, postquam diligenter exquisiverint, etiamu per Secretas informationes, de poStulantis qualitatibus,u referre debeant de ejus natalibus, aetate, moribus, vita,u fama, conditione, educatione, Scientia ; an sit inquisitus,u aliqua censura, irregularitate, aut alio canonico impedimento a irretitus, aere alieno gravatus, reddendae alicujus admini-u strationis rationi obnoxius. Et Sciunt Ordinarii, eorum cona scientiam Super veritate expoSitorum Oneratam remanere, re nec ipsis unquam liberum esse hujusmodi testimoniales lita teras denegare. v POStea contra regulareS, qui hoc decretum non servarent. Statuitur Poena privationis ossiciorum, voci que activae, necnon habilitatis ad alia ossicia in posterum obli
567쪽
PARS QUARTA. 553PRoposim VII . - Per euatum mi IX decretum elericis non adimitur libertas, religionem ingrediendi absque licentia proprii Discopi. - Hoc enim decreto requiruntur duntaxat testim niales litterae Epiiscopi, non autem ejus licentia aut approbatio, de qua ne vel minimum quidem verbum prosertur. PROPOSITIO VΙΙΙ . -Neque superioribus regularibus per illatum decretum adimitur potestas novitium recipiendi, etiam invito Episcopo. - Etenim. ut diximus, requiruntur duntaxat testim niales litterae; at nul latenus necessaria decernitur Episcopi licentia. Unde, quantumvis ordinarius sese receptioni opponeret, posset superior regularis novitium admittere.
Duas illas quaestiones hie jungimus, ob ipsarum connexionem. I. De requisita aetate ad novitiatum. - i' Suffcit aetas pubertatis. Id tanquam certum teneri communiter a doctoribus.
et claris textibus juris inniti, vide apud Reissensiuel in titulum
de regularibus, n. 68 . Est autem pubertatis annus, quoad ma-Mulos decimus quartus; quoad feminas duodecimus. v Nec o, a stat, inquit ibidem citatus auctor, concilium Τridentinum v sessione 25, de regularibus, capite l5ὶ requirens ad validam a professionem annum decimum sextum completum; quiau per hoc non prohibet quin annus novit latus citius inchoaria et compleri possit; Sed tantum ne ante illam aetatem emitu tatur prosessio. Pariter non obstat idem concilium cadema gessione, capite l6ὶ Statuens ut, expleto anno novitiatus, . novitius aut statim ad professionem admittatur, aut statima e monasterio ejiciatur : quia intelligenda est illa dispositiou Τridentini, nisi justa subsit eausa professionem disserendi; u prout declaravit Sacra Congregatio Concilii, et cum aliis hu-
568쪽
dbέ TRACTATUA DE IUBE REGULARIUM.2' Imo recipi potest ad novitiatum impubes, modo usum rationis habeat, et quid sit novit latus sufficienter intelligens, cum fructu probationem subire valeat, atque aliunde parentes ejus non dissentiant. Rusmodi enim impuberis receptio neque a jure naturali, neque a jure ecclesiaStico prohibetur, prout probat Suarutius de religione, tom. 3, l. 5, c. lὶ l). Quod autem rarissime expediat impuberem ad novitiatum recipi satis per se patet. 3' Impuberes, sive habeant. sive nondum habeant rationis usum, Si a parentibus religioni osserantur, pomuut ad habitum recipi et in monasterio retineri. Dicimus ad habitaem ; nam ad nouitiatum admitti non posse nisi qui usum saltem rationis habent, jam monuimus. De ista autem puerorum oblatione
4' Conversos autem non esse ad novitiatum recipiendos ante vigesimum aetatis annum disposuit Clemens VIII, decreto eum ad regularem. Sed alicubi adnotatum vidi, hoe non esse
II. De aetate requisita ad professionem. - Certum est requiri.
tam pro viris quam pro feminis annum decimum sextum coinpletum : et prius facta professio est nulla. Ita siquidem decrevit Tridentina sγnodus, sessione 25, de regularibus, capite 15. Ante Trideutinam synodum sussciebat ad validam professionem pubertatis annus; exceptis tamen asperioribus religionibus, pro quibus requirebatur plena pubertas, id est, annus
iij id tamen limitandum quoad moniales ob decretum quoddana S. Congregationis Episcoporum et regularium, et requiri vi hujus deereti annum decimum quinium ut puellae valeant ad habilum recipi, ditetur infra, sectione S.
569쪽
AD QUEM PERTINEAT NOVITIOS ADΜITTERE.
Duplicem instituemus paragraphum : i' exquiremus utrum receptio novitiorum ita Sit penes ordinem religiosum, ut nullatenus dependeat ab Ordinario seu loci Episcopo. 2' Posito quod dicta admissio tota sit penes religiosum ordinem, expendemus per quosnam ordinis seu communitatis religiosos s elenda Sit.
Utrum n morum admissio ita hiι penes religiosum ordinem. ut nullatenus ab Episeopo loel dependeat
PROPOsITIO Ι . - De jure communi, virorum religiones ab d solica sede approbatae nullatenus ab Ordinario dependent pro admittendis aut rejiciendis novitiis. - Quaestiouem, a quo facienda sit novitiorum receptio, expendit SuareE de religione. togio 3, tractatu T, l. 5. cap. 1M in hunc modum : a Quaeri u potest apud quem sit haec potestas. Est autem certum,u primario ac principaliter esse in summo Pontifice. Sed de u hoc non agimus, quia ipse non solet hac potestate imme-u diate uti. Quaerimus autem de illo in quo est proxime haeca poteStas. v Iu quo est se euudo certum, hane potestatem immedia tea esse in qualibet religione approbata per Pontimem, et in solau illa. Primum patet, quia ex vi approbationis, talis potestasu ei consertur; imo in ipsa approbatione intrinsece inclu-κ ditur : nam si religio non posset alios recipere, nec con- Servari, nec gubernari posset : qualis ergo esset Husu approbatio 7 Secunda etiam pars ex Supradictis manifestau est; quia religio non approbata a Pontisce non est religio. α juxta ea quae ab Ecelesia statuta sunt; ergo nec potest Diotiirco by Gorale
570쪽
u habere potestatem admittendi ad religionem. Unde eo ipso u quod Pontifex sibi reservavit approbationem religionis, a consequenter etiam hanc potestatem reservavit vel sibi,u vel quibus eam ipso concesserit: non concedit autom deu laeto nisi religionibus a se approbatis. u Quod si sortasse in particulari institutione aliquando estu in Episcopo, vel in alio simili praelato, semper est in ordinest ad religionem approbatam a Pontifice, eritque peculiarisa ille recipiendi modus, qui in generali doctrina non con-
ου sideratur. DIisdem rationibus probat Umburinus liberam novitios recipiendi potestatem penes ordinem quemlibet ab Apostolica
sede approbatum residere : u Approbare enim roligionem, α est concedere omnia ea, quae ad utilitatem, conservationema et gubernationem religionis pertinent : sed conservatio a religionis non potest fieri absque receptione novitiorum; a ergo. Alias frustratoria esset approbatio : imo in ipsa appro-κ balione religionis intrinsece haec potestas consertur etu includitur. η Τamburinus, de jure abbatum, tom. 3, disp. 6, quaesito i , Π.4. Pro rei gravitate, Sua regii ratiocinium tantisper evolvemus. ut bene intelligat lector, rigorosam esse ipsius concluSionem,
a doctoribus caeteroquin communiter receptam. Eo ipso, inquit Suarcg. guod Pontistae sibi reservavit approbationem religionis , consequenter etiam hanc potestatem nempe novitios admittendi j reservavit sibi, vel quibus eam ipse concesserit. Id, inquam, Omnino rigorosum est; nam sibi reservare approbationem alicujus religiosi ordinis, est sibi reservare approbationem omnium huic ordini essentialium : sed novitios recipere est de essentialibus cuilibet religioso ordini : ergo reservando sibi approbationem ordinis, hoc ipso Pontifex reservavit sibi approbandam potestatem novitios recipiendi. Ergo potestatem hanc circa nox illorum admissionem ille solus habebit, cui Pontifex contulerit. Jam vero, illam Pontifex non concedit Ordinariis, siquidem in religiosorum iustitu-Diuitia le