장음표시 사용
351쪽
hoc modo : . Ex vigenti Ecclesiae disciplina quisquam forsia tan anceps haerere p osset, utrum liceat Episcopis interdiu cere, ne diebus sestis in publicis oratoriis et ccclesiis nonu parochialibus Sacrum celebretur, vel etiam decernere, utu statuta duntaxat hora sacrificium osseratur, ita quod popu-u lus ad ecclesiam parochialum quadam veluti necessitate si accedere cogatur. At omnem hac super re ambiguitatemu perimit Benedictus XIV instit. 44 ; et de syn. dioecesana, u l. l2, c. 7, Ii. 7), dicens id a prudenti Episcopi arbitrio, si pro locorum aliorumque adjunctorum varietate, Omninou pendere. Concinunt rescripta hujus Sacri ordinis l), quiu in foroliviensi, l8 novembris 1684. . .) rogatus : In beneβ-u ciatus seu rector in dicta sua reclesia S. Mariae possit missamo celebrare ante missanὶ a parocho celebrandam ' Respolidit :u Assirmative, nisi aliter Episcopus rationaliter disponat. Silui-
u liter in cassanensi, it julii 1767ὶ, proposito dubio: An
u dominicis et testis diebus, dictis elero et presbyteris, in ecclea sia S. IIariae Gratiarum, liceat ad libitum in quocunque horare eis bene visa celebrare missas, sive ieetas sive eantatas, in casu ra BuScriptu in prodiit : Ad III, negative, et Episcopus provideatu quod missa parochialis diebus festis celebretur hora opportuna, si et in eadem missa fiat sermo post evangelium. DRespondeo. - Si Benedictus XIV in allegatis ipsius texti-buS, nection S. Congregatio in adductis decisionibus, intelligendi si ut etiam de ecclesiis regularium, revera e X parte nutarct concluSio nOStra.
2' At vero si adeat lector citatos Benedicti XIV textus, videbit Pontificem ibi expresse non loqui de regularium ecclesiis ς et videtur potius de aliis duntaxat oratoriis publicis sermonem inStiluere. Atque idem adnotandum venit quoad binas decisiones in objectione allegatas. Fateor tamen aliquam quoad me) remunere dissicultatem ex objectis rationibus; unde rem penitus enucleandam iis relinquo queis major Sup-
1ὶ Intelligo S. conoresationis Conciliι.
352쪽
PARS QUINTA. 34 5 petit documentorum copia. Caeterum dissicultas versatur duntaxat de Episcopo, itum scilicet dictam prohibitionem regularibus sacere possit. Ad parochum enim quod attinet, certum est nequaquam ei hanc poteStatem competere.
Num religiosorum et monialium cadavera, si extra conventum in caemeterio communi sepelienda sint, eo deserri valeant absque parochi interventu.
PROPOSITIO P. - Quando regularis defunctus sepeliri nequit in conventus ecclesia obstante, verbi gratia, lege civili, ut hodie in
Gallia , possunt regulares cadaver ad c mune coemeterium deferre, cum stola et eruce conventus, absque interventu ullius parochi, dummodo tamen cadaver deferatur absque solemni pompa et recto tramite ad coemeterium. -- Iles decisa fuit tu causa ordinis Proe-
dieatorum 24 januarii 184 6 Thesaurus resol. , tomo anni 184 6, pag. 35). Tarenti nempe, in regno Neapolitauo, cum obiisset unus e Dominicano conventu religiosus, debuit sepultura fieri in communi caemeterio ; quippe quod iii Neapolitana ditione, ab anno l839 lege civili prohibitum sit humari in ecclesiis cadavera, prout jamdudum in Galliis et Belgio statutum fuerat. Tarenti autem unica est parochialis ecclesia, nempe ca- . thedralis, stante penes capitulum habituali cura. Porro cum vellent patres Dominicani defunctum religiosum suum ad coemeterium deferre, absque parochi interventu, cum stola et cruce conventu S, obstitit capitulum cathedrale; contendens a parocho, et cum cruce capitulari, funus esse ducendum. Videri possunt, loco citato, rationes pro utraque parte deductae. Praecipua autem ex parte capituli seu parochi haec erat: Dullam regularibus exemptionem seu jurisdictionem competere extra septa monasterii: proinde legitime duci funus per parochiae territorium non posse, niSi a parocho. S. Congregationi Concilii dirimenda controversia proposita est sub hac dubiorum sormula :
353쪽
346 TRACTA A DE IURE REGULARIUM.t ' An e leto oscio super regularis ea vere, parochus metropolitana ecclesioe vocari et interesse debeat eum stola in solemni associatione ejusdem regularis ad publicum coemeterium in casu. 2' An ista funeris processio ordinanda sit sub et praeeunte eruce metropolita He seu parochialis ecclesiae in eas u. Et quatenus a r-matire ad primum et secundum. 3' An paroctus debeat deponere stolam prope sepulamum rest larium, vel potius osticium jam incaeptum perficere in casu. 4' An sine par hi interventu possint regulares ordinare processionem cum stola et cruce conventuali usque ad sepulcrum, vel potius utrumque signum deponere debeant in transitu per par&ciam, resumendum postea in coem sterio, in casu. Besponsum est: Ad I et II, negative in omnibus, dummodo eadaver deferatur absque solemni pompa, recto tramite ad coem terium a familia regulari proprii conventus tantum. Ad III, provisum in prare dentibus. Ad IV. assirmative ad primam partem, cum conditionibus uti in praecedentibus, et cum stola et cruce conventuali tantum s negative ad secundam.
Putamus applicandum csse decisionem hanc hodiernis regu laribus Galliae, Belgii, aliarumque regionum, in quibus obstat Iox civilis ne religiosi in conventus sui ecclesia tumulentur. Possunt nempe regulares, absque parochi interventu, desunctos suos religiosos dicto modo ad commune caemeterium de- . ferre, atque ibi sepelire. O ieies. - In Gallia et Belgio. lex civilis et gubernium regulares ut tales non agnoscunt. - Respoudeo : regulares ut tales agnoscere lenentur Episcopus et parochus. Ergo sinere debent ut regulares, expletis legis saecularis formalitatibus, defunctos suos ad coemeterium dicto modo deferant. Neque ullibi praescribit lex civilis, ut parochus ipse cadavera RSSO- ciet ; sed liberum ei relinquit ut hoc aliis presbrteris faciundum relinquat. Item nec praescribit ut parochialis crux, potius quam alia, in hac associatione adhibeatur. Unde absque ulla legis civilis laesione bene possunt regulares hoc jure suo
354쪽
uti. Proinde ipsis injuriam saceret parochus, si dicti juris
PROPOSITIO Il'. - Ouando moritates Memptae sepelienda sunt eatra suum conventum in communi cremeterio, ad confessarium monialium, non autem M parochum, pertinet funus dueere: imo id eaetendendum ad seminos foemilares quos in conventu, cum animo perpetuo manendi, κω receperum: an autem idem currat jua quoad mellas educationis causa scib elausura monialium δε-
gentes disputatur. - Sic habet Pelligarius de monialibus, ed, lionis non prohibitae, cap. i0, n. 233): u Si quaeras an, caSuu quo saecularis semina ingressa monasterium, animo ibi R perpetuo manendi, moriatur, Spectat ad consessarium et mouialium ei ministrare ultima Sacramenta, et associareu cadaver, quod sorte sepeliendum sit extra ecclesiam mo. a Dialium, et lucrari quartam laneralem cum aliis juribusu parocho obvenientibus intuitu Sepulturae. - Bespondeo: et Spectare omnia supra dicta ad confessarium monialium; et cum monasterio monialium competat non solum exemptiou personalis, sed etiam localis ; et semina illa saecularis illud ιι sibi cluendo in domicilium, essecta sit de ovibus consessariiu praefati monasterii: qui proinde tanquam parochus illius
.i erga ipsam poterit exercere parochialia modo dicto : pra, a terquam quod a quo Viventes recipimus Sacramenta, aba eodem post mortem debemus recipere et sepulturam; et u ipso a nobis recipit jura parochialia seu essectus dictorum v jurium. Sicut ergo illa vivens recipit Sacramenta a conse u Sario monialium, tanquam ejus parochiana, sic post mortem a debet ab eo recipere sepulturam, et ille lucrari ab ea jurau parochialia, cum Vere sit ejus parochus, habeatque ut talis in illam jurisdictionem ordinariam, non autem delegatam. et Quae doctrina a sortiori procederet in casu quo feminau sepelienda esset in ipsa ecclesia monialium, sive interiori,u sive exteriori; idque ratione acquisiti domicilii, ut jam
is dictum est...u Ιmo puto doctrinam hic traditam de semina saeculari
355쪽
u posse probabiliter sustineri de puellis in monasterio degena tibus causa educationis: quippe quae ibi acquirunt quasi a domicilium, adeoque fiunt parochianae dicti monasterii. . . . quamvis de dictis puellis sustineri possit etiam optuto oppo-u sita, quam Salache Z censet eme probabilem ...u Advertit Bordonus, in litteris ad me rescriptis, quod si u forte monialis ex privilegio eligat Sepulturam extra clausu-u ram, sutius inchoatum ducetur a consessario monialium ;u quippe qui per talem electionem non amittit jus alias ipsi
a competens Super cadaver monialis: aitque id esse certissi-a mum, cum Parochus, non obstante electione sellulturaeu facta a suo parochiano in aliena ecclesia, funus levandou cadaver incoeptum) prosequatur ad ecclesiam in qua electa a fuit sepultura . nconclusio haec PelliZarii, circa monialem, quae extra Suum conventum se Pulturam elegit, omnino applicanda videtur, quando moniales in suo monasterio, obstante lege civili, Sepeliri nequeunt, ideoque ad commune coemeterium Sunt deserendae. Et huic doctrinae aperte favet supra allata decisio quoad religiosos in communi coemeterio sepeliendos. Si enim hi possint, absque parochi interventu, a regularibus extra conventum ad coemeterium deserri, non est cur idem non liceat monialium confessario, qui ipSarum est quasi parochus.
Nota 1'. - De monialibus non Memptis, et de monialibus nota solemnia non habentibus. - In praemi Ma conclusione agitur duntaxat de monialibus exemplis, et per vola Solem
nia profitentibus. Quid vero do aliis
Bespondeo: per Se, et Secluso flatulo episcopali, ac legitimae consuetudinis titulo, moniales istae legi parochiae subjectae .consendae forent. Proinde ad parochum pertineret viaticum, extremam unctionem ut sepulturam ejusmodi monialibus conserre.
Alucro possunt et solent Episcopi, sicut quoad hospitalia, ita et quoad hosce monialium conventus capellanum Seu confessarium deputare, qui sit ipsarum quasi parochus. Quod id Diqitigod by Corale
356쪽
PARS QUAETA. 349 valeant Episcopi quoad hospitalia, in tractatu de Parocho probavimus. Eaedem autem urgere videntur rationes, ut id etiam possint quoad dictos monialium conventus. Neque probari potest ita parocho de jure eommuni competere jurisdictionem in omnes intra parochiae ambitum degentes, ut nequeat Episcopus, justa interveniente causa, aliquam communitatem
puta aliquod conservatorium, aliumve pium locum) ab illa jurisdictione immunem facere; cum etiam possit, ex justa
causa, parochiam dismembrare. Ubi autem agitur de monialium conventu, ix unquam non aderit justa causa ipsis cape,
lanum, in quasi parochum concedendi. Id proinde si statuerit Episcopus, decreto episcopali capellanum in quasi liarochum deputanti standum erit. Nec posset parochus nisi ex justa causae defectu reclamare. Ast in probando hoc defectu fere semper deficiet, ut diximus, quoties agetur de sat numeroso
Quod si Episcopus nihil statuerit, attendenda erit consu tudo. Etenim in jurisdictionalibus datur locus praescriptioni.
Vota. 2'. - De congressationibus virorum simplicia dunta tvota emittentium. - De his minor videtur dissicultas. Univo
salis enim consuetudo quae juri communi aequivalere censenda est) obtinuit, ut ejusmodi virorum conventus a lege parin chiae eximantur; ita ut nempe superior communitatis quoad suos subditos sit quasi parochus; eisque viaticum et extremam unctionem, irrequiSilo parocho, ministrare valeat. Hinc et ad religiosas virorum familias, etsi votis solemnibus carentes, extendendum videtur, quod supra dictum est de jure regularium exemptorum Suos nempe defunctos religiosos ad
commune coemeterium, abSque parochi interventu, deducendi.
357쪽
Λn hodie reγlares in Belgio et in Hollandia ius in aliquas parochias habeant 7
Certum est olim, ante politicam anni l793 perturbationem, multas in Belgio et in IIollandia exstitisse parochias, tum quoad temporalia, tum etiam pleno jure monasteriis unitas. De jure autem communi, quando parochia pleno jure conventui unita fuit, ad regulares pertinet per aliquem presbyterum, ad nutum monasterii amovibilem, curam in ea exercere ita tamen ut
presbyter ille a monasterio deputatus, debeat ab Episcopo approbari: et regularibus in hoc casu liberum est aliquem e suis ad id deputare. Quod si parochia, non pleno jure monasterio unita sit, sed duntaxat quoad temporalia, ad regulares pertinet ut plurimum jus praesentandi vel nominandi : ad EpiScopum vero jus examinandi, approbandi et iustituendi. Id supra proba imus parte 5, cap. 2, S 2J. Porro quoad hodiernos Belgii et Hollandiae regulares expendenda venit gravissima quaestio, utrum dictum jus in parochias suis conventibus unitas hodiedum retineant; an vero jus illud amiserint. Quam quaestionem expendemus primo relative addice ceses Belgii, quae concordato Galliae anni l80s subjectae sunt: tum agemus de Hollandia, quae hujusce concordati lege
obstricta non suit. Dicta autem de utraque hae regione, caeteris etiam, prout prioris aut posterioris conditionem sortiun. tur, applicanda erunt, ut Patet. Disilired by Corale
358쪽
EXPENDITUR QUAESTIO QUOAD BELGIUM. PROPOSITIO D. - Dietum jus in parochias non amiserunt re lares eae eo quod fuerint 1uppressi aut eaetineti .-Nam i 'non fuerunt legitima, id est ecclesiastica auctoritate suppressi. Εxceptis nempe Iesultis, quorum ordo fuit a Clemente XIV sublatus, caeteri canonice perrexerunt existere ; nec ad praesentem usque diem ullum quoad ipsos intervenit suppressionis decretum, a sede Apostolica sancitum. Equidem undecimus ex articulis qui organici dicti sunt, Suppressa declarando omnia instituta ecclesiastica, exceptis capitulis cathedralibus et seminariis, hoc ipso religiosos quoslibet ordines supprimere attentavit. Sed expresse contra hunc articulum reclamavit Cardianalis Legatus Caprara, litteris suis l8 augusti 1803, ad ministrum gubernii TalcJrand directis; ubi ad Ecclesiam exclusive pertinere ordines religiosos supprimendi potestatem exprimit
his verbis : Hujus igitur solius erat eorum decernere mures
Undo invalidum certo fuit illud specularis potestatis decretum, utpote ab incompetente auctoritate prolatum. Consequenter nihil de juribus suila ex tali decreto amisisse regulares censendi sunt.
2' Nec dicto jure in parochias carent hodierni regulares Belgii, eo quod extinctae fuerint religiosae familiae, ad quas jus illud olim pertinuerat. Nam prout supra ostendimus parte 3, Sect. 2, cap. 1, S 2, et cap. 2, S 4ὶ jura
omnia cujuslibet religiosae congregationis consolidantur in ultimo etiam membro superstite : id est, si tota congregatio consistat in unico monasterio, ultimus superstes hujus monasterii professus, omnia monasterii jura possidet; potestque proinde novitios ad probationem et ad professionem valide recipere, et sic congregationem cum omnibus juribus coni
359쪽
lauare. Si vero congregatio constet pluribus conventibus, aut pluribus provinciis, sub unius generalis praelati et capituli regimine, ultimus hujusce congregationis juribus potitur. Iam vero hodierni regulares Belgii, non post extinctum ultimum suae respective congregationis profeMum de novo erecti sunt, Sed absque ulla interruptione a praedecessoribus legitimo fuerunt ad novitiatum et professionem admissi: id in belgio notorietatis est publicae, verbi gratia, quoad Praemonstratenses, Cistercienses, Carmelitas, Dominicanos et Franciscanos. Non enim hodierni earum familiarum religiosi belgici per ullam Pontisciam bullam erecti sunt; sed religiosi facti sunt per legitimam sui cujusque ordinis continuationem. Rusmodi continuationem testatus est Eminentissimus Cardinalis Mechliniensis Archiepiscopus quoad oratorianos, in hunc
modum : Enyelbert, par la strace de Diru et du Saint-SMye apostolique, Areheveque de Malines et Primat de la Belgique, elaro que la congregation des pretres de Portitoire n'a ete supprim/edans notre dioeese par aucune tot de l'Olise, quelle a continu/ d ye ster canoniquement, et que depuis deuae amelle s Hi meme asso- eis de nouueauae membres. Donne is Malines, te 30 januler 1835.
Enyelberi, Arch. de Malines. Hoc documentum editum reperies in collectione periodica Dornat politique et litigraire de Lidye, tom. 2, pag. 207.) Porro quod de Oratorianis, id a fortiori de caeteris Belgii regularibus testari potuisset Eminentissimus Praesul. Unde si qua de causa dictum jus in parochias sibi vindicare nequeant hodierni regulares Belgii, id prosecto
ipsorum suppressioni aut extinctioni tribuendum non est. PROPOSITIO ΙΙ . - Dictum jus in par hias non amiserunt regulares Belgii, ea eo quod dispersi fuerint. - dam enim supra
probavimus parte 3, cap. l. S 2ὶ per violentam dispersionem nullum jus religiosis deperiisse. Imo vel ex lege naturali certum est, non posse quemquam per Vim jure suo spoliari. PROPOSITIO IID. - Dictum jus in parochias non amiserunt regulares Belgii, ea eo quod ipsis adempti, imo et alienati a sede
Apostoliea fuerint conventvs, quibus eoeparochiae anne B erant.--
360쪽
25a Nam regulares per ejusmodi conventuum suorum alienationem, nequaquam jus amiserunt conventualiter in eodem loco existendi; id est conventum iterum instituendi in eadem civitate, eodemve districtu, cum omnibus juribus et privilegiis, qliae ad priscum conventum pertinebant. Iam vero dictum jus in parochias, ad prisci conventus religiosos pertinebat; nec erat am-xum parietibus, sed utique ipsimul communitati; siquidem de jure communi regularibus liberum est conventum suum ad alium situm ejusdem loci transferro quin de suis juribus quid. quam amittant vide id firmatum supra, parte 3 , Sec t. 2,
cap. 2, S ain. A fortiori dicto juri in parochias non obstabit prisci conventus alienatio, si regulares eumdem hunc conventum recuperaverint; prout contigit quoad Praemonstratensium abbatias Tongerios, Averbo , Parst, Grimbergen et Posteἰς quas, per aliquot annos alienatas, moderni P monstrat ei Ses redemerunt et hodie possident. Item nec dicto juri in parochias obstabit prisci monasterii alienatio, si decreto Ponti scio illius monasterii jura omnia ad novum monasterium translata sint; prout contigit quoad alienatam Cisterciensium abbatiam S. Burnardi ad Sehataim: si quidem summus Pontifex Bornhemense monasterium ab rius dem ordinis regularibus acquisitum, in abbatiam erigendo omnia abbatiae S. Bernardi ad Schaldi m jura ei attribuit.
PBOPOSITiO IV . - Per eoncordatum anni l802, et alia deinereta hujus eo ordati Mecutionem respicientia, regulares Belgii jus amiserunt in eas parochias, quin sui novae ordinationis evaserunt par his STRICTE SUMPTAE; vel intra flnes parochiarum striete dietarum conclusae sunt; non autem in eaS, quae evaserunt par hiae minus stricte sumptae, seu SUCCURSALES. - Ad gravissimae hujus conclusionis probationem procedemus lioc ordine : 1' praecipua quae ad rem faciunt documenta praemittemus : 2' veram probabimus I riorem conclusionis partem, id
est, regularibus Belgii periisse jus in hodiernas parochias stricio dictas, et in alias quaslibet, quae intra sines novarum