Dissertatio medica de indicationum doctrina ...

91쪽

rum hominum, quos non hostium vis et sortitudo, sed nives et pruinao prostraveruiit, Ut ipsae tempestates, jussu divino, Virtutis et innocentiae patrocinium suscepisse videantur. 5 Optimarum rerum historia magistrat te docente , discunt docti, te loquente, ipsa Philosophia obmutescit. Tu non solum quid in terris, sed etiam quid in coelo agatur, declaras. Tuam vocem clarissimam qui exaudit, ipsum Deum audit loquentem: te qui colit et complectitur , coelestia illi consilia patent: te denique qui laudat et commendat, tuis sacris qui alios initiat, hunc administrum appellamus et mystagogum et

sacerdotem Providentiae DiVinae. 'Ego vero, Auditores , quamquam minime Consectus orationis Cursus est, et De terram quidem video, tamen Satietati VeStrae medebor atque reprimam. me: malo enim, quae reliqua Sunt, ea beneVOliS lectoribus offerre, quam invitis auditoribus obtrudere. Sed etiamsi tota jam dies in dicendo esset cori, sumta, non tamen Committerem, Ut aliquam officii partem praetermitti a me

aut deseri putaretis. Quid autem Potius, quid antiquius habere possim, quam ut Vos compellem, illustrissimi hujus Academiae Curatores, quorum consilio et auctoritate ab illa vitae statione, in qua adhuc collocatus fui, ad has literassum traductus P Ego quoties mecum reputo, qua optima ratione Vestram mei exspectationem sustinere tuerique potuero, totieS conturbat me magui illius Viri cogitatio, in cujus locum me succedere voluistis. Utinam ut vivit, ita vigeret etiam Miletibachius, nec illud nobis Spectaculum esSet pediserendum, non hominibus tantum, sed ipsis hujus templi parietibus luctuo- Sum , extingui literarum lumen, vivente Wyltenbachio. Quamquam quidni PotiuS iStam Vitam mortem esse putemus, ei quidem , qui ita semper judi

Coerit , non SuaViter tantum, sed omnino ne vivi quidem, sine literis Posse. Me autem, qui tanto Viro Sus sectUS Siam, illud recreat, Perillustres Curatores, alqUe .

confirmat, quod, si quem anquisivisSetis, qui doctrinae magnitudine Mytten-ibachium eXaequaret, vix quemquam reperissetis. Si autem hujus Academiae interesse judicavistis, Literas IIumaniores ab eorum aliquo tradi ac doceri, qui Wyttenbachii disciplina ac praeceptis imbuti et informati essent, in eorUm numero me esse, prae me fero. Sin denique aliquid esse existimavistis, hanc

92쪽

excellentissimi Viri praestantiam suspicione aliqua et conjectura aSSequi posset, ego certe ejus admiratione nemini me cedere profiteor. Quod reliquum est, Viri Amplissimi, hanc aetatem, has Vires, omnia Studia mea, Omnmque labores ita in has literas, quarum magistrum me esse voluistiS, Conseram atque impendam, ut, si spem Vestram minus explevero, voluntatem Certe meam atque industriam me Vobis probaturum esse considam. VOS autem, clarissimi Collegae , cum jam per decem annos plurimas mihi maximaSquc Singularis vestrae erga me benivolentiae significationes dederitis, nunc et oro Vos, ut me Vobis commendatum habere Pergatis, et magna me Spes tenet, ita fore, ut Peto. Ipsa enim me literarum disciplina Vobis conciliare debet, quarum quae Vis sit, quod pondus, quae auctoritas, si quis nescire possit, Vos certe minime ignoratis, qui solem c mundo tolli judicetis, si ex illis disciplinis, in quibus habitatis, literae tollantur. Vos saltem, clarissimi Theologiae Prosessores, quamquam non amplius ejusdem artis societate ac Prosessione tenemur, tamen, Pro Communi nostro literarum amore eandem, qua semper suiStis, erga me mentem retent os eSSe, Certis Sime scio, atque ita existimaturos, qui nulli labori parcat , quo adolescentes, Τheologiae studiosos, Vobis quam simillimos reddat, iisque expoliat literis, quarum scientia laudis Vestrae Permagna Pars continetur, eum et Vestrum esse, nec de disciplina

Vestra mediocriter mereri.

Ego quidem, Iane Bahi, Vir Clarissime, muneris socium, qui Τe mihi gratior optatiorque esset, neminem mihi, ne votis quidem Conceptis, obtingero Potuisse arbitror. Sive enim aetas agitur; sumus aequales. Sive disciplinaθSocietas ; ab eadem Sumus schola profecti. Sive morum naturariamque Similitudo quaeritur ; et Tu homo lenis os ac facilis, nec ego admodum asper et Pugna . Neque fieri posse puto, ut umquam rixae aliquid aut simultatis inter nos exoriatur. Si autem fiet aliquando, sive mea, Sive I ua culpa, Pla

cabit nos mitis sapientia Laelii. Quidni enim hoc nomine I e appellemus, Hermanne Tolli, suavissime senex , optime Virorum. Si in quo alio, in TeMerie adiaret, quid valeant literae ad emolliendos mores. Tu enim cum ea et

93쪽

8s aetate sis et doctrinae praestantia, ut omnium consensu magnam Tibi severitatem sumere possis, auctoritati illi, qui Senectulis apex est, tantam comitatem lacilitatemque adspersisti, ut dubium sit, majorerniae Tibi gravitatem aetas, an humanitatem literae attulerint. Et noS igituT Te, Ut parentem, colemus, et Tu in nostra caritate acquiesces, et ita nobis Semper persuadebimus, ejus, quam profitemur, disciplinae nullam esse majorem, nullamque illustriorem laudem, quam quae in Tua Tuique Simillimorum Sapientia atque eximia Virtute cernatur. Nam quod pro Te otiam Spondeo, Balii, Vir amocissime, facio id quidem eonfidenter , cum, quanti Veteraniam hune literarum

nostrarum Cultorem facias, et mihi PersaePe Significaveris, et nuper etiam elegantissima oratione Tua palam declaraveris. Neque Tu tam literarum esses amans, nisi idem earum antistiteS amares , neque sieri facile possit, ut in quemquam tanta, quantam Tu COHSecutias es, doctrinae Copia atque uberias eadat , nisi quis, ut Miltiadis tropaea Themistocles, Sic clarissimorum viro. Hirti exempla dies noctesque intueatur. Me quidem ita Τibi commendatum esse cupio, ut fratri fratrem, atque per iPSas haS literas, quarum Commune nobis studium est, oro Te et obteStor, Spartam, quam sortiti sumus, ita ornemus, Ut homines non munere tantum et statione, sed animo etiam ac Voluntate , conjunctos HOS esse copulatosque intelligant. Vos autem nolite putare, optimi AdolescenteS, temere ac sine causa lege esse sancitum, Ut, quodcunque aliquando Vitae genUS Silis Secuturi, quemadmodum carmina a JOVe poetae, SIC VOS Studiorum VestrorUm Curriculum a literis ordiamini. Qua lege, credite mihi, PraeClare Vobis COUSultum eSt. Quamquam quid ego de legibus , in hac praesertim sanctissima Musarum aede, cujus ipsum pavimentum loquerettar, Si omnes legeS, omnesqUe oratores silerent in hoc clarissimorum Virorum ConseSSu, qui non legum 3Uctoritate, sed suo ipsi judicio eas, quibus singuli excellunt, disciplinas literarum Tore rigarunt et adhuc quotidie perfundunt Horum exemplis Vos moveri, horum laudibus ad laborem et laudem vos excitari , horum auctoritatem legis vim apud vos hahere, oportet. Quibuscunque enim orti estis majoribus, euuctus ille Senatus vos contemnet, si vos literas contemnetis. Quid stae'

94쪽

tis, Batavi iuvenes , flos Hollandiae I Haec studia urgete, si viri esse vulistis, si suaviter Vivere, .si Utiliter peregrinari , Si eum Voluptate rusticari. Ego quidem si non indignus a vobis judicer, qui in laboris vestri industriaeque societatem adsciscar, Pro certo p'lliceor hoc vobis atque confirmo, quicquid in me est virium atque nervorum, id omne eo me esse collaturum , ut xestris commodis et utilitatibus inserviam.

95쪽

CUSTODIA VETERIS DOCTRINAE ET ELEGANTIAE, PRAECIPUO GRAMMATICI OFFICIO.

CUM ORDINARIAM PHILOSOPHIAE THEORΕΤΙCAE ET LI. TERARUM HUMANIORUM PROFESSIONEM, IN ACΛ-DEMIA LUGDUNO-BATAVA SUSCIPERET.

97쪽

MAGNIFICE RECTOR lPERILLUSTRES HUJUS ACADEMIAE CURATORES l

QUI IN HAC DIOECESI IURI DICUNDO PRAEESTIS, VIRI GRAVISSIMI, INTEGERRIMI lCIVITATIS LEIDENSIS CONsULEs, SENATOREs, QUIQUE UTRIQUS COLLEGIO AB ACTIS ESTIS, VIRI AMPLISSIMI, SPECTATISSIMI lQUOCUNQUE DOCTRINARUM ATQUE ERUDITIONls GENERE CONSPLCUI, PROFESSORES CLARISSIMI, COLLEGAE CONJUNCTISSIMI lARTIUM ET LINGUARUM LECTORES PERITISSIblIl

98쪽

ORACULORUM DIVINORUM IN RPRETES PLURIMUM UENERANDI ARTIUM ET DISCIPLINARUΜ DOCΤORES, VIM CONSULTISSIMI lCIVES, HOSPITES, NATALIUM, MUNERUM, INGENII, VIRTUUS LA DE AC SPLENDORE SPECTABILES, AUDITORES HONORATISSIMI lvos DENIQUE ORNATISSIMI ADOLESCENTES, SPES ACADEMIAE , --RENTUM, PATRIAE, HUMANITATIS i

99쪽

permultae res multos solent inconstantia et naturali quadam vicissi uis ditie morari et impedire, tum eos qui ad accuratae doctrinae et bene dicenis di laudem tetidum vel maxime Premit orationis inopia. Et eius ipsius quasi suppellectilis verborum, qua in omni Vitae Parte eos ficio plurimum uti.

mur, vel ad sensum nostrum declarandum, Vel ad judicium enuticiandum, quis ignorat tam instabilem esSe Vim atque usum, ut non tantum SinguliSaetatibus alia vellit occidere, alia nasci vocabula: Videamus , multa denique diu intermortua in vitam et consuetudinem revocari, verum et significatio De ipsa fluctuari ancipitemiue intelligendi viam relinquere. Sed Oratio mollis quaedam est, et cerae instar flexibilis , unde quocumque modo POSSumus emi gimVS eam Speciem , quam mente et cogitatione tenemus. GraViuS damtium ex Pari inconstantia optimarum rerum studia tulerunt, quae, sere inde ab ipso ortu ingenii humani, quorumdam vel impruderitia, Vel Vanitate, Par tim I quamquam hoc levius) aliis deinceps Dominibus appellari, partim ita inconStanter tractari consueverunt , ut modo hue,. modo illuc hominum industria impelleretur, ipsaque nativa forma penitus obliteraretur. Quae quidem rerum interpretandarum eo magis est quam Verborum dolenda incoim Stantia, quo praestantius est illarum dignitatem percipere, quam Verborum Vim assequi. Atque haud scio an nulla res Plus detrimenti inde passa sit,

A a quam

100쪽

quam ingenuarum artium disciplinae; in quibus explicandis, maxime a rena,

tis literis , singulae sere aetates novae cujusdam rationis et Viae auctoreStulerunt, ejus quae ante in laude suerat contemtores ac pene irrisores, nullius fisi sui iuventi laudatores et praedicatores; adeo ut veram Cujusque Praestan tiae sormam, in tanta sententiarum discrepantia, nullo plane modo agaOScari Quum enim tenuibus quibusdam initiis gravissimae nitantur disciplinae, quas Principes videlicet v- -- inmedissei studio mentis agitatione adactionis laudem Vitaeque emolumentum transtulerunt, fuerunt qui, fructuum dulcedine capti, radicum obliviscerentur, contra alii , quoaeum Putida industria in his consisteret, illorum praestantiam negligeret. Verum haec, altius sorte repetita, traducamus aliquando, Η. Η. A. A.,

ad haec ipsa studia bonarum literarum, quae profitemur. Neque enim facile reperias aliud genus, non dicam pluribus magisque diversis appestatum Domi Dibus, Verum in quo studiorum consiliorumque dissidia tam impeditant Di. dicandi rationem efficiant ; adeo ut ingredientibus 'non ditae , velut Herodii

illi Prodicio, sed multiplices viae ostendantur, quarum nulla eSt, quin aceris rime a quibusdam commendetur. Numquid magis distat a Poetarum Suavitate, a Philosophorum disputationibus, ab historicorum prudenti et ornato scribendi genere, quam Grammaticorum subtilitas, ac minuta diligentia ρ sit. tamen Praeclare utramque rationem conjungere licet. Scitum est illud, 'navigationem eam esse Suavissimam, quum litoris oram in conspectu habeamus, ambulationem dulcissimam, quae fiat juxta mare. Ita sit, ut res, quae specie dispares Videantur, altera alterius potissimum, ut ita dicam, Vicinia et Communione floreat atque exhilaretur. Quod quamvis nemo est quin judi Cio Comprobet, quotusquisque est qui verbis aut factis Usurpet, aliisque Commendet P Exhaustam esse clamatit Grammaticorum disciplinam , in Promtu et parata esse difficillima illa utriusque linguae initia, ad quae puerilis aetas attendat , in quibus qui Provectior aetate operam ponat, delirum habent senem. Itaque, relictis istis, rerum potius disciplinam expetendam es se et majora spectanda, neque in turpi quodam syllabarum et accentuum aucupio Commorandum essen quin ipsorum illorum, qui ante se, aut historias, aut VetustaS Populorum leges, mores, instituta, aut philosophiae Placita