De continentia christiana aduersus Epicuraeos huius temporis, impios Lutheri et Caluini asseclas, libri tres. Auctore Ioanne Bourghesio e Soc. Iesu

발행: 1638년

분량: 798페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

121쪽

Izo L. I. De Continentia

i ustitia vera non est nili quis persuaser certa fide se perseus raturum. Nam quotus quisque est qui id tibi certo persita-dere queat Quis sibi aliquid certi dei aut alijs in posterum diem pollicem possit me Drieru in crasssinum, inquit sapiens,

Uno ians quidsuperuentura pariat dies. Et, Ante mortem n Dudes quemquam. Et D. Iacobus, ignoratis quid erit in cra Umo. Quarur . . ad sectim Epicureorum utraque via a dextris sinistris i pisumptione lae speratione certissime deducit Caluini doctrina , quod planiusti et proximo capite. Quae contra posisunt ob ij ci habes apud Bellarminum, scripturae testimonia, id unum probant, charitatem amissam difficillime recalperarii posse, ea certe cum plenitudine in indulgentia remissionis Omnis culpae poenae, quae primitus in baptisino collara fuerat : nam olterum prcsidium atque adiumentu recuperandae per sacramentum poenitentiae labosiosius est Baptismo 'semia perque a remissa culpa poenae alia ui temporalis exsoluenia Η. c. dum superest. Impossibile emo quisemelsunt illuminati guttamiarunt etiamdonun caleste, sarticipes fcti sunt si ritu Fncti P 'Hauerunt nihilominus bonum De verbum , virtutemque venturisa uti, ct prolapsisunt , renouari it trum ad poenitentiam, irest.

dimcillimum, rarissimum, xvoluntarie peccantibus nobis post accepi in veritatis notitiam iam non relinquitur pro peccatis hostia , terribilis aurem quaedam expectatio iudicis&c.

122쪽

Christia Nap. X XI. aca

mitia insagitia precipites i. Ivvs Augustinus muliis disputat de duplici pia ta

praesiumptione, tam propriae iustitiae, rum mise 'M. 33. rieordiae Dei duplexque ait esse praecipitium in flagitia peccata. Prssumptio de in titia quali dextet est , ogitatio m punitatis peccatorum quali liniltra est. Audiamus vocem Dei die entem nobi , ne De t. sdeclinetis in dextram aut sinistram , ne praesumas ad regnum 'de iustitia it Acie erae sumas ad peccandum e mile sordia Deir Ab utroquere reuocat praeeeptum diu in m ima illa altitudines ab ista profunditare. Illuc si ascei delimaeeipi. Itaberis, hic si lapsus fuerit, demergeris. Non venerat S. Auis gustino in mentem illa non fidentia se praesumptio de iustitia

sumptione de misericordia Dei. Sed quae praecedunt apud. Augustinum . videamus quam apte qarguant L thera nos&Maluinianos Anceps animus humam & fluctuatus intor confessionem infirmitatis ci daciam prae umptio m hil e atque itide coniunctitur, cita impellitur ut ei in quamlibet partem cadere praecipitium sit. Lutheranis Calui manis non haeret anceps animus , nec in alteram. sed in utramque - ' Icipitiis eam se conijciunt. Si enim infirmitati propriet omnii . exparte demauerit, est in hane cogitari a se siruiuisitς ut

123쪽

ro L. I. De Continentiatiis . dicat, quia misericordia Dei omnibus peccatoribus in quibus. Iibet peccatis perseuerantibus , tantum crede luibus . quia Deus liberat, Deus ignoscit, ita parata est in finem , inemo pereat fidcliu iniquorum, id est, nemo great eorum qui sibi dicunt, quidquid vis facia, quibuni bet facinoribus4 flagitiis inquiner quantumlibet sectam , liberat me Deus misericordia sua, quia credidi in eo. An non hae sunt voces Luthe. ranorum Caluin istarum male de se praesumentium adi tetitum suum misericordia Dei abutentium. nec et Ie esse ut damnentur. Talis cogitatio praecipitat hominem qua quisque terretur . si se in audaciam quandam praesumptionis erexerit proposuerit animae implere iustitiam, Omnia quae praecipiuntur in lege ita facere ut in nullo offendat atque in potestate sua se habere vitam suam, Ut omnino nusquam labatur, nusquam deficiat, nusquam titubet, nusquam caliget, inbique hqc tribuat&potentatui voluntatis suae. Etiamus te impleuerit omnia quae iusta videntur coram oculis Dominum,

ita ut nihil inueniatur in vita eius, quod possit reprehendi ab

hominibus , ipsam praesumptionem iactationeinque suis perbiae damnat Deus Damnat omnivoso mado inanem

.falsam de qua iustitia sed multo magis commentitiam lis reticam qine de Iustitia CARI sTI, desola fide iustitiam apprehendente. Quid igitur si se homo iustificauerit, de iustitia sua praesumpserit Cadit ii considerans&cogitans infirmitatem suam praesumens de misericordi, Dei negle- 'erit vitam suam mundare a peccatis suis, te omni gurgite qagitiorum demerserit, ipse cadit. Plane utrimque cadit Lutherus, & de Iustiria Cis a , de misericordia Dei praelum ess Quid mirum cuia eccet&non peccet peccat sed peccatum non imputatur. Praeditus tu iustitia non sit praeditus, caret omni rustitia coopertus omni iniustitiae, &tamen si Deo placet, ii iustitia ira ira et I per solam fidentis psa Imputetur. Ide in Augullinu Sciam me uri, rat aliud duplex pra

emtuum.& periculum, a ni a spe a desperatione , cui

124쪽

sane hae e sese Caluini Luthersque secta inuoluit. Magna eius misericordia in hoc quod diem vitet tibi incertum fecit, ut nescias quando hinc emigrabis, eum quotidie speras , te aliquando conuertas. Certum si statu ill et diem omnibus farceret abundare peccata de securitate, quanto magis, ii cuiq; certa sit salus, sua meta, electio, certa pret destinatio. Diei ergo spem veniae non certitudinem nec desperando ampliu pecces, Vesperatio timenda est in putatis. Videte vocem dc sperantis ad augenda peccata, videte vocerit sperantis ad augenda peccata δε quomodo utrique voci bccurrit prou dentia&misericordia Deiri simul videte quomodo utrique

praecipitio se implicet Lut fieri, Caluinique schola, si quis';

electus certus est de sua electione nec de ea sotest ambigete, consequitur, ut qui eam animo certam fiduciam non potest concipere, qui non habet id exploratum, sit reprobus, inter reprobos se annum erct Hesperet. Audi igitur vocem huius desperantis. Iam damnandus sum, quare non facio quidquid vola Audi de vocem sperantis inani fiducia de ulli gae 1 imputatione meritisque de apprehenus concepi R, miserico γdia Dei magha est quando me couertero,dimittet mihi Omnia, quare non facio quod volo Imo iustitia Cis Domini infinita est 'inexhausta, at est illam a me concipi de apprehendi fide Allam mihi Deus Pater imputabit, quare

non facio quod volo me sperat ut peccet, sperat, peccet, Vtrumque metuendum, utrumque periculosum veta de spe ratione. vae aperuersa spei Ex Caluini doctrina, qui pinest euitari desperatio si quis certa illa praesumptione iustitiae CHRIs T careat, vel peruersa spes,si pretditum se illa censeat Tollaturigit ut e diui plina Christiana omne pomitentiae&continentiae studium, cum Dest quoque fatali subiaceat necessitati. Quosdam absoluta voluntate reprobe tracdamnet, quibus CH Rigae iustitiam non imputat, alios absque pretui sis vllis meritis&perseuerantia in gratia,& iusti ita salvet ac beet. Si Deus antecedenti de absolina voluntate

quosdam

125쪽

rio V L. I. Decretinenti, quosdam praedestinet ad gloriamiquosdam ab ea resjciat. Ac reprobet consequitur ri&prςdestinati possint inaniter sperare,&reprobati debeant omnino desperare. At longe aliter huic utrique peccatora utrique malo occurrit misericosdia Dei. Iod dicis tu, qui desperando volebas peccare, iam damnandus sum , quare non tacio quod volo Audi scriptu

h. ram nolo mortem tmpi , tantum v conuertatu sumat. Hac

, voce Dei reducitur alius in spem, sed timendus alius laqueus, ne ipsa spe implius peccet Q id ergo tu dicebas,qui spe ma- gis peccas. quando me conuertero, omnia mihi Deus dimisgrans s et raciam quidquid volo; Audi tu scripturam , ne tardes conuertiaci Dominum , neque disseras dedi in diem .sebilia enim veniet ira illiin, ct in tempore indae a disperde te . Sed ut homno luem Lutheranum de Clasti iustitia confidentem Matib. compellem ut audi, tu scripturam, non omnis qui diei mihira ι. 13 om ne, Domine, cte. Si qui in CHRisae nomine mir cra a patrarunt, tamen abiicietitur, discedite a me operari,ini ustatis, quam magis qui peccatis omnibus inquinatus de . . 'coliam zntitiam a Vasa, iustitiae imputatione praesumitλ

Alius praecipuum dogma paradoxam huius temporis

Epicureorum,nultim esse necessitatem bono

rum operum. UAM Is implicent se contrarijs pronuntiati ha retici, vehementer, tum eum alijs tum ipsimetipsi secum homines eiusdem diseiplinae diusideant no.intelli

126쪽

intelligentes, quid loquantur, tamen sitis is di iplinae ingollenda bonorum operum necessitate conspirant, terspicuae sunt Lutheri, Caluini sententiae ex illo principio solius

fidei iustificantis omnino derivatae Lutherus, bona opera non ιιι faciunt bonum virum, nec mala malum is infideli nullum

us prodest ad salutem, iustitiam , sic e diuerso, nullum Gβη

opus malum facit, malum& damnatum, sed sola inridelitas. Et vides quai diues sit homo Christianus baptizatus, ut L. d. etiam volens non possit perdere salutem suam quantiscumque emi. Peccatis modo velit credere nulla enim peccata possunt eum damnare nisi la incredulitas. Et, ubi fides est, nullum peccatum nocere potest. Ego dico tibi quia angusta est via, oportet s. i. te fieri tenuem si vis per eam venire. Caeterum qui operibus ιιώμonerati sunt sicut conchilijs onustos videmus Iacobi peregri Deu

nos non poterunt penetrare. Et si veneris cum magnis saccis

operum plenis, deponere oportebit, alioquin non poteris

Penetrare. An non sunt haec Epicurea paradoxat Caluinus Iectius suam mentem ambagibus verborum inuoluit non ita Iamen quin appareat Libertatem Christianam tribus in rein iussitam, ait, primum in eo, quod ubi fiducia iustiticationis quaeritur, nulla legis vel operum ratio habeatur Deinde vi opera fiant, non tanquam examinanda ad regulam legis, sed tanquam acceptanda a Deo, qualiacunque sint, siue bona, sue mala, siue flagitia. Denique in eo ut omnium rerum ex xernarum usus habeatur pro indifferenti, ita ut nulla quis reli gione tangatur, siue ea usurpet, siue omittat. Ex qua doctri narecte Bellarminus infert. Quis non videat, quam late porta sceleribus omnibus& flagiti j aperiatur. Quis ambigat nulla hona opera esse necenaria, si res omnes externae etiam baptis .musAEucharistia adlaphors sunt, si nullum opus ad legis regulam examinandum , , si nullum non flagitium ieein has turpi Iimium sit a Deo certissime tanquam opus pietatis ac ceptandum Plane tollitur omnium operum discrimen , ut nulla sint dona nulla mala , nulla laude praemio, nulla vi

127쪽

, V. L. ne continentia tu peratione x supplatio digna Tollitui omnis, de disserestia legum , null*ssint quibus virtutis ossierum iubeatur, nulla quibus flagitium inhibeatur, nulla sint affirmativa' nulla negativa preaeepta. Omnis omnino bonitas moralia, malitia detrahitur operibus quae omnia sunt media&inditarentia, ut nihil intersit, ne aquis ortilitat, an usuriret Breuirer, tibii homi ues ratione praediti a brutis pecudibus differant, praeter quam sola fide si Luthero&Caluino credimus. Quam disputant eorum sectari bona opera eis nec et ara nece litate ergsentiae, non essicient rae, verborum sun ambages fallendi milludendi causa: nam si non sunt necessaria, ne cellitate efficientiae, si nihil ad iustitiam, salutem conterunt, nederunt nacessaria necessitate praesentie: Esto per accidens lavi iungi non possint a fides quamqua iam contrarium statuimus tamen nulla necesitas ope tu inae eolligitur,si nullus sit eo putri

L. 3. e. mcctu I in paranda, tu ild rei institia Caluinus errori huius de

M. i fide iustinc te abiq; b peribus Apostolo propugnatori ac pra iscone facere nititur. Quid tibi, amabo, volunt litet locutione iis ne lege manifestatam esse iustitiam iustificari gyatis hetu i

&quibusdam veterum sumpsetunt' ineptissimum tamen eri nempe ineptissimo auctore Caluino veteris Ecclesiae aucto. rixatem procorin te opera tegis caerimonialia excludi patruesnt, non m alia. 1 mo& brassia quae fidem antelaedunt,quet ex viribus naturae primi tui, o noli oriuntur ex gratia madere plenius Tridentinum, quia nihil eorum quae

ius in cationem praecedurit, siue fides, siue ipse opem iustifi- cationis gratiam promerentur, si enitar gratra est, non ex Rom.ra operibus, alioqui, ut idem at Apostolias' gratia, nam instgratia Quare uni exclussaeopera. 1inesviidem muttir ationem , non consequentia ; mcludunturr si 1 9pςra X solis naturae viribus edita , non em gratiae beneficio

128쪽

nersi Apostoli , Paulus, qui Abraham ex fide, n e operihus iustificatum tradit, e Iacobus comm endans inimium illud opus Abrahae, quo filium suum immolare paratu sint. Magnum opus sed ex fide , laudo superaedificationem opera , sed video fi)e fundamentum. Alioquin ipsum fidei opus est ex Dei dono profectum longeque maior ea laus est commendatio gratiae per CuRIs Tu paris,quod peream bona operaedamus, quam quod omni bono opere careamus. Laudo fructum boni operis, sed in fide agnosco radicem liem hoc praeter fidem certum faceret Abraham. nihil illi Prodesset, qualecumque illud opus esset. Rursum si sic fidem eneret Abraham, ut cum ei Deus imperaret offerre sibi immolandum filium situm , diceret apud semetipsum, non δε- 'Ciori tamen credo, quia me etiam contemnentem iussa sua iberat Deus, figes sine operibus mortua ellet, in quam

radix sis: risi sterilis,lque arida remaneret. Secum ipse

Pugnat Caluinus, qui docet iustificationem sine operibus no constare, bonaque opera nostra non tantum accepta esse Deo r. i. .ised remunerationem etiam habitura. Denique bona fidelium t s a. spera causas cisse, fur illi Reus benefaciat. Et xursus,Domi C. 14. 3. muper lasquam salutis nostrae causas inseriores amplecti Fatetur Lutherus enumerari non posse loca scripturae, inqui-, hus opera requiruntur: sunt enim plenissimae scripturae, prae C. t ε.s.ceptorum&testimoniorum, quibus praeter fidem obseruatio 1 diuinae legis exigitur. 4ed ad ea duplici ratione respondet. In rem.

Tu Papista valde quidem saltidis & ferocem facis in scriptu- 14, quae tamen CHRIs To, Domino subest, itaque nihil

ea remoueor Age sane, famulonuere , quantum voles, at ego nitor Cia cis T vero Domino Mabistro Imperato in

re scripturae Huic ego assentior, scio eum nihil mihi men-

129쪽

,o L. I De continentiatem habere me redere malo, quam ut vilis dicti s scripturo vel unguem latum a sententia me patiar dimoueri. An sobri san ebrius haec scripserit Lutherus, ambigi possit: nam quod

aliud habet scriptura certius&aperitus Bais et Domini testimonium Anscriptura non est eius expressum verbum sed quaenam altera est responsio. Vt verba scripturae interpre- In eo m. teris ironice dicta. Haec tibi norma regula esto, quam in

v ε scripturis sacris intelligendis sequaris Vbicumque scriptura 3 iubet bona opera facere, tu id sic intellige , quod scriptura

o isti probibeae, semper per antiphrasindoquitur ita nRI-

verba, hoc facri vi ucs, aut esse ironiam, quasi diceret. . fac modo si potes, si feceris eris milhi magnus Apollo Ad Graecas Kalendas facies quei eadem est responsio Caluini. Sed quem aron delectet praeclara haec Lutheri Doctoris eloquentia&sapientiaci ergo alias eiusdem sententias adijciamus. IM . Nam si vera est gratia perquam a Deo iustificari cupis, ve 'hii rum non fictum peccatum ferto; Deus non facit salvos fictos peccatores: Esto peccator decca sortiter, sed brtis fide, gaude in Cis o , sufficit,quod agnouimus agnu qui tollit peccata mundi. Ab hoc non auellet nos peccatu etiamsimillies uno die fornicemur, aut occidamus. De seipso: doctori Stampelio saepe confessus sum , non de mulieribus iam id erat minutumin leue peccatum' sed vere atrociain solida Iuren facinora Nam vitare peccata obest potius Christiano, Mιο . Is querenda est potius bonorum operum quam malorum remis- , ,.ἴὸ MO . Itaquς OrtiterPςcca, sortiter scortare, fortiter metitiam, iis, re nam demersus in profundum usque ad verticem,si tantum Ρι. , t credis, in media beatitudine versaris , nimirum Epicurea, atque tartarea, non sana,sincera,caelesti ac Christiana. Ad ioc Epicureae vitae firmius stabiliendum Iundamentum ad ijciunt alia pariter Epicurea paradoxa, sibi quidem cohaerentia ac consentanea sed a veritate & religione Christiaha prorsus

aliena quar ordine deinceps breuiter eXequemur.

VeIumenimuero quam discrepat ab hisce Lutheri delirijs

postolae

130쪽

Apostolicum documentum. Apparat gratia Saluatoris no Uri ἐν x omnibus hominibus erudiens nos , is abnegantes impietatem ct i x 'facularia desederi subrae, mine , te vitiamus in M. ἁ- ' mculo ex filiantes Maiam spem, aduentum gloria magni Dei SalUtoris nostri PE s vi uiniri et i , qui dedit semet Uum pro nobis, nocredimene ab mus inquitate Ur mundarer sibi papulum acceptariten, sectatorem bonorum erunt Sobric, scilicet, quoad nos , iuste quoad proximum, pi quoad Deum, omnia complexus Christianae virtutis otticia, tum& finem ad ijciens, qu sint illa reserenda. qc nos opera bona virtutis& pietatis, illius gratiet beneficio exercita eius diuino numini gratos acceptosque reddant, visu premo i dici die certam adserant spem , pacem, is iuristema Hoc ipsum praedixerat Baptistae parens Zacharias, daturum Lue. ἰρ obus, ut fine timore de malinu inimicorum nostrorum liberatio . se remi 11 Tm saac itat s unitia coram ipsi omnibu ἀρεbm noliris . Per eius gratiam prςditi innocentia inte, contii. Rentiae .cenitentis quoad nos , iustitiae remedio aduerissus proximum , pietatis religionis exercitijs aduersus Devus De oram ipso in eius conspectu , ad eius gloriam

Omma inostra , nostra tacta, dicta, cogitata ac Hae institu

laveserentes. Hic sane scopus est humanet sedemptionis per . Callis Tu peractae, iratiae per eum parret accollatae

lagitimus vi infructus.

SEARCH

MENU NAVIGATION