장음표시 사용
151쪽
Ad meriti rationem tres conditiones exigi solent , ut persona operans sit in gratia, iustitia dc amicitia diuina ornata, vi opinipsum sit honestum virtutis a charitate si no proxime a remoto
saltem imperatum ortum, ea parte condignum vita aeterna, qua gratia censetur semen gloriae, ut arbor in radice continetur, ii gloria omnis ingratia. Denique accellerit promissio diuina qua bonis operibus iustorum aeternam vitam, gloriam uti mercedem repensulum se spopondit Deus. Que tres conditiones reperiuntur in operibus iustorum a Trid cntino collaudatis. Quare eueniet iusto, quod ait Dona inus: έροι bi is ii ferit ex as s quam ego dabo ei, nonstiet in aeternum, sed si in eo stus aqua silenti m vitam atσuam. Hisce fundamenta ita tabiis itum et orthodoxorum dogma, ut nulla ratione conuelliqueat sed quid tamen ex scripturis perperam intellectis opponunt hqretici Duas res plane contrarias, vita aeterna est gratia haereditas ipso iure filijs debita ergo non est merces boni, operibus ex aequitate reddita. Deinde Dominus ait: Cm LM. f. -pceritu omnia qua pracepta sint vobiι, dic ste, quia serui inmitio ' fimi , nihil igitur promereri possumus. Ut appareat eos undequaque exscripturis ad impugnandum veritatem , argumenta conquirere δε nunc qua parte sumus fili adoptiui, proinde grati&accepti Deo Patri per eius unigenitum natura
filium I EAE , nunc qua serui ut aiunt, inutiles, bonoru operum morata velle conuellere cum 'potius ex utroque capite
colligatur in filiorum uti dixi opera grata esse Patri, deseuorum fideliu minitiaria apudetqui stimum&benignissimum
Dominu sua mereedein retributione non caritura si vos, ea Dis mali , argumentabatur Dominus: no tu bona data dare*jsve Hru ii licet adi; cereis seruis quans magis Pater vester.
idemque Dominus caelestis, cuius natura, bonitas; 6 opus misericordia re prima su inmaque iustitiae rectitudo non de inflaudabit iusta merceia sui caula laborantes oc decertantes Non semel dictum ei vitam aeternam dupli hi titulo rependi,
di haereditatis ἐκ Inercedis, tanquam iiij s&operati s quod . . tibi
152쪽
xxa L. I. De Cominentiatas sibi Dominus gloriosius duxit ut eandem nos gloriam recte factis&meritis ex eius gratia profectis assequeremur, quam si mere gratuito conserret oscitantibu sis nihil agentibus: merita nostra eius sunt dona, iustitia nostra, quo nobis in aeret, ex qua oriuntur mei ita eadem et iustitia Dei per i vi , a Deo nobis infusa ac communicata Serui sumus inutiles, si spectemur ut Adam fili ac posteri ex eo
Contracta natura peccatoque vitiata. At nda sumus inutiles via CHRIsaeo per eius gratiam regenerati. Inutiles sumus Deo, cui nihil accedit meritis nostris: Dixi Domina , Deus meus es tu, bonorum meorum non eges. At non sumus inutiles
nobis ipsis e portantes finem fluctva fidei, spes, charitatis diuinitus nobis infus , vitam aeternam, sumus inutiles nisi accederet diuina gratia, naturam perficiensis ad superio- rem filiorum gradum euehens Nam serui digni non fuimus filij facti sumus. Inutilia essent opera nostra, nili ex Dei beni-gnitate ac numificetia acceuisset promissio mercedis aeternae.
Ad eundem modum locus Apostoli ab ij quandoque prά-
Rom. s. ditius. Non sent condigna passiones huius ιemporis ad Muramguis 33 riam qua reuelabitur in nobis, varie explicatur, non esse condignas u rationemhabeas durationis, ii tempus cum aeternitate conferas, nulla quantumcumque prolixi temporis cum μα- nitate comparatio, finiti cum innuito: non esse condigna; cura liberalem muniricamque Dei promissionem, si illam demas, etsi quidem est proportio peris. sium mercedes, vis minis&radicis cum arbore& fructibus tenui tamen illa est, non omninbsumciens,cui repertim Deus, OptimuS, Maximus , supra condignum remuneretur. Sed heic abunde ad huius temis potis Epicureos coarguendos, nisi. QCuRIs et Domini meritum omne conarentur ab Olerc, utique redemptori S muisnus ac dignitatem detrahere.
153쪽
Dei sarciri Domini merito e munere redempto ris quod imminuere, imo conuellere ausi sunt caluini M.
V Ea uuae tempore magistri sententiarum qui . t g. e. docerent ullis Tu, nihil sibi meruisse, sed , membris dumtaxat suis, quorum errorem secutus Caluinus pluribus amplificat, sed agedum L. i. Inspcollato pede dinaicemus, singula Caluini dicta leto λdiscutiamus. Qua rere, ait, an tibi meruerit, quod faciunt Lombardus& Scholastici, non minus stulta et curiositas, quam temeraria pret sumptio uti hoc idem adserunt. Cur igitur in eam stultam se curiositatem immittit,&quan- . to magis illa temeraria est praesumptio aduersus sacrae scriptu rapaci S. P. auctoritalcm contontiose pernegarea Nempe ut ompe meriti vocabulum amoliatur, nequcad exemplum Cis Is ra capitis quidquam civis membra promereri posse
contendat. Quaerit ipse quid opus fuit descendere unicum Dei filium ut tibi acquireret quidquam noui Nihil fuit opus. ite que eitas diuinitas quidquam ac mi intrinsecum ab adiuncta humanitate, quod hominem heri,fuit Dei filiu descendere Gratuito plane dono, Dei Filius est homo, ipsam unionem hypostaticam, quae sam consequebatur. gratie omnis&gloriae plenitudinem, tu ullo suo merito est ade-
154쪽
tus sed quoniam redemptionis nostrae rationes exigedant, ut tantisper orbaret se corporis immortalitate & gloria, nominis claritate deitatis suae manifestarione, haec promererito tuit aequis litari caelestis patris decreto pri meritus est,qua de
Aipti re Paulus Apostolus: His mitiauit emerim ctus obediem se.
propter quod Deu exaltavit istum est donauit ill nomea se. in quem locum Ambros quid' quantum humilitas mere Hom. 7. tur ostendit Chrysost extremam a Risaeus praestitit obedientiam , propterea accepit supremum honorem Hilarius o. De Trinit ob meritu obedientie; dictum est, donauit illi nomeni ut meritum perneget ordinem consequentiae dutaxat hic agnoscit Calumus sed prosequatur: dc consilium suu exponen, Deus omnem dubitationem exemit. Non enim filii utilitati consuluisse dicitur pater, in eius meritis, sed eum tradidisse in mortem , neque ei pepe rcisse, quia mundum dilige-Tet imo: nostrae&illius maxime consuluit utilitati, uti
glori sue cui salus nostra semper coniuncta est quod eum
pallione ac morte redemptorem humani generis constituerit. qui gratiam nobis omnem sibi vero nominis claritatem cae teraque exteria a bona quae in tempus suae resurrectionis di inierat, non totum patris dono, sed fessuo merito lit consequutus. Videmus I Esu propter passionem mortis gloria &honore coronatum: CHRISTUS propter se non egebat casene passibili quam nostrei salutis causa explendiduntaxat susceis
pitvi hinc secundario meritum suum retulerit ad promeren dam carnis impassibilitatem,nihil inde charitatem suam erga vos imminuit. Iterum Calui. Notandae sunt prophetarum locutiones puer natus est notas. Ecce Rex tuus venit ibi. Recte sed secundari velut praemio calere non debuit sius humilitas&obedientia, quod nostrae salutis pretium immi, nueret est enim ob dignitatem diuinae personae undequaque infinitumin exhaustum. At frigero alioquin confirmatio illa amoris quam Paulus commendat, quod CR Ris Tusoro inimicis mortem subierit imo caleret praeopta ac tem
155쪽
ret, dum suo nos exemplo prouocat ad moriendum, gratiae abundantis praesidio confirmat ad caeleste regnum post sua vestigia capescendum. Oportuit CARIs Tubi pati cita intrare in gloriam suam. Oportuitin capti membra quoad licet imitatione conformari. Inde etiam colligimus rationem
sui non habuisse idque sare arfirmat dicens: Priatis snc2. -
mrapsum : se nihil acquirere testatur qui fruaum suae sanctitatis in alios transfert. Ut nihil tamen illi decedat, sanctitas eius non imminuatur; imo gloria eius patrisque caelestis in salute nostra posita est, quo a pluribus eius cui combus diuir has agnoscitur atque adoratur certe hoc maxime dignum est obiexuatu quod ii Is Tu ut se totum addiceret insalu tem nostram quodammodo sui oblitus et t. An Dei patris gloriar est oblitus' An in procuratione nostrae salutis non maxime suam Dei patris gloriam amplificauit An oblitus erat siti cum patrem precabatur Fater clarasica me claritate quam ibis, is habui apud te vivivam mundiu fleret Quem in locum S. Au 1. guit ut ovis I s v. resurrectione clarificaretur prius hu---- iliatus est passione. Humilitas claritatis est meritum, claritas humilitatis est praemium. Denique vrget Calui.quibus meritis assequi potuit homo vi Iudex esset mundi, caput Angelorum atque ut potiretur summo Dei imperio. Vt Iudex eliet mundi eisdem meritis assecutus est quibus ut esset Saluator mundi quo merito salutem nostram promereri potuit, eodem, potuit corporis sui gloriam, resurrectionem, is ominis claritatem ut esset caput Angelorum quoad deitatem, ut summo potiretur imperio, pro conditione unionis hypostaticae, id nullo assecutus est merito. Sed cur tantopere Calui in stulta, uti censet, curiositate desudat cur tantopere conrendit, ni ihi Custis et via libi promereri potuisses nimirum, ut omne non modo nostru i seda CHRISTI meritum gratis
nobis conserendae funditus euertat. Itaque narrat quosdam esse, qui tametsi fateantur .nos salutem per C RRIsT, consequi, quod non nisi grauate concedunt, nomen tamen meriti
156쪽
L. I. De Gntinentia meriti audire non sustinent, quo putant obscurari Dei gratiam atque ita CHRIs TU volunt dumtaxat esse instrumentum vel ministrum vitaesicritie. In hos minime Calui inis uehitur, velut hostes crucis ARISTI, sed ad frum acis
cedit ipse sententiam illamque firma, ut sibi videtur, rati ne confirma. Equidem fateor, si quis impliciteris per se CHRIs Tubi opponere velit iudicio Dei non sore meritido ocum, quia nou reperitur in homine CHRISTO dignitas, qua possit Deum promereri. O falsam blasphemam vocem Nost est igitur in CuRis To dignitas diuiuae personae pnon est intinitus valor in omnibus eius actionibus ex adiuncta deitate An non conciliat infinitam dignitatem uni hypostatices Non sunteius actiones omnes theandricae Dei viriles preti infinitiin inexhausti prat Caluinus eiusque sectarii ad fauorem extrinsecum coniugere malunt, illique uni salutem nostram adscribere quam EuRIs et passioni ac morti rationem ullam oneriti aut iustae satisfactionis attribuere, n-tra quos Apostolus toties inculcat pretioso nos redempto, a fsanguine Agni immaculati;illa porro redemptio, in qua in nec qcondignum pretium exsoluitur, nec captiui liberantur; sed queremanent constricti peccatorum vinculis, nec ullis meritorum pallibus ad caelestem patriam contendere queunt Quid aut redemptori, aut redemptis confert externus ille fauor Dei nullo effectu intro plane blasphemia sed ex ea in alias grauiores Calumus est prolapsus quod CARIs Tusin anima diros cruciatus damnati ac perditi hominis pertulerit quod ad tempus eas poenas tolerarit, quae sceleratis ab irato Deo infliguntur sed nil haberetur ratio diuinae perso nae, si merus eii et homo CHRisTV nec damnatorum meis nae ad exiguum tempus Olciatae pares unquam forent aut ulla Froportione responderent ei Dpite talis tot hominum supplici j quot sua passione Ci RI Tu exemit, sed unus Dei fauor in pretio ei apud Caluinum . una benigna patris acceptatio, sed Quidna O illa veteribus sacrificijs sanguine tauro-
157쪽
rum M hircorum tribui potuerit, cum ex eius unius benepla Cito Peracleata Caluiniani homines beati, quos tam benigno DCra o Ctalo contuetur, quos tam eximio fauore prosequitur: vi absque omni &suo Callis et merito saluare eosde-CLCMerat , eisque salutis suae tesseram certissimam fidem spe- Ciale impresIerv. Quicunque primus id meritinomen, ait Caluinus . operibushumanis ad Dei iudicium compuatis apta-uid, is fidei sinceritati pessime consultries ut enim est fastuo. fissimuro, ni nil quam obseurare gratiam Desi potest. Et tamen iciem Caluinus ammemor sui Inicito inquit, opponitur .RIsae meritum misericordie Del. Regulae mm vulga ris est. Quae subaltaerna sua non pugnant, ideoque nihil citata quominus gratuita sit hominum iustificatio ex mera milericordia Dei, essimul interueniat Aa Is T meritum quod Dei misericordiae subijeitur. Ita meritum omne nostrum
C E RI s a merito subalternam cum ex eo vim omnem
suam ac dignitatem sortiatur quod promeritara parta per C EnisT,M' gratia nitatur , quod tanquam CHRδSTI .membra illi capiti suo fide, spe, charitate coherentia, Virwtum Deo acceptarum ossicia exequantur. Sed quod Caluserrim nec in CHRIMI meritis , acotisfachionibus ex eius personae dignitate pretium ac vadorem infioitum agnoscit, nscia nostris infusa grillia, unione cu B Ris To condignitatem ullam; iure merito damnatur haereseos. Esto Tequiratur
aliqua Dei acceptatio,non tamen deest condigna ratio preti jἰ quod pro nobis Patri obtulit atq; exsoluit Saluator Alioquin nec munere nec nomine Redemptoris dignus erit si nullum pro nobis condignum pretium ex luit. Et quamuis habita raistione diuinae perionae satisfacientis ac merentis metuis actio Callis TL- passio, valoris eli et infiniti, pluiquam exube rantissime sumciens ad uma- egplendam redemptionem,
, tamen illi placuit nihil seorsum offerre, sed uniuersa simul omnia primo conceptu sque ad extremum spiritui que deni quo pὸlsione ac morte complarentur eaque unuRmnia pi
158쪽
L. I. Dec. nunmt iacim Deo Patri acceptare. Errauit hic ipse Primarius Carolus, Molinaeus Caluini disti pulus Iurisconsultus magis quas
Theologus, dum nos erroris arguit. Errarunt monachi Mais erificuli Doctoresque Papistic urgentes merita tum Incarnais tionis , tum Natiuitatis , tum tentationum at lictionum C .in is Ti. Nihil haec omlim proderant, phil poterant, sed sola mors. T sola ea a Deo meceptata iroumissione peccatorum Mistrorum, iure vite ternae. Sed quo auctdre id asserit nouellus hic Theologus, quis a reue lauit clam mortem receptatam non reli tuam omnem visaam atque incarnationis, ut loquuntur Patres Oecono m .io. occ Quid Apostolus ad Hebro: os admone nisi prima obla-3 tiope quam in mundum ingressus secit Deo Patri nos sanct fleatos . quae prima oblatio vitam eius omnem consequentem Am, . amplectebatur Ambrosius de eius infantia, me illiu et santiae vagientis abruunt fletus, alea lachrrmae delicta lauerunt, mors iasilo meritorum couclufio fuit sed non omnis eoru congeries. An non nobis natus, circumcisus ' in AEgyptum
delatus , tentatus, an non nobis etque vixi Saluator ac mortuus eli An solam mortem retiner memoria vult Olinqus, reliquam omnem vitata obliuione pertatua deleri ac ob 1 tegari pis ab ea v tutum exempla ac documenta peteremus p u
159쪽
ERA, P Lus mihi campus aperiebatur siotra aduersus haeri plurium disceptationum aduersus haeredeo de lue poenitentia, sed se rem actam agam praeteritis his eorum calumnijsis mendacijs, dinum exequar
summa breulitate, ut neminino perspicuum fiat, eos4n deneganda poenitentia molliori vitae, Epicureae sectae deseruire Adeo poenitentiae tum virtutem, tum sacramentum auersantur, ut nequidem vocabulum ac nomen ferre sustiis norit , illud p reclaris auctoribus Valla, Erat mo negant resipondere Graecae voci MΤανοια aut G μέλι sed huic respondere potiu Lainam vocem resipiscentiae qua quis sapit post errorem. Lutherus ad vicarium sui ordinis scripta epistola ait se studio virorum eruditissimorum tandem comperisse vocem poenitentiae non ignificare odium vel dolorem de vita praete .rita, ut olim dicebatur, sed amorem iustitiae vcnouae vitae, hoc nomen nihil habeream arum vel acerbum, sed omnia gratiat suavi ima H bebat illud frequentius in ore, podi Ad eap.
nitentia noua vita, late damnatum a Leone decimo. Besa re 3, με
prehendit vulgatum interpretem Meos qui με retri non ve terunt reli piscite, sed pinnitentiamogste,quod multi imperis, inquit, occasionem exhoc dicendi genere acceperint fal-um opinio tam des factiope, Resipi cete est post iactuumpst a re, Cal
160쪽
IA L. I. De Continentia re Caluinus post factu esse sollicuuis anxium.Adeo illis exosa est ipsa vox poenitemiaeapud bonos auctores maximie Loros ideira est ιβανοια, quod poenitentia Uulgatus soni v sus: Sum dea quascit no Factique exigo poena . Nempeu poeniteat sic Metanaea vocor. Si spectes Ethymon idem est quod mutati rimetis a complace tia faetiaalicuius in displiceatia.quasi dicas.ransmutatione,quaepi, pr se est poenitentia,cum displicet animo quod ante place- Ti. νμ bat Lactantius cribit metania Latine reddi polse si pii cen- tiam, sedcddit, resipiscit autenmuem errati poenitet .seipsum castigat dementiei, Meonfirmat ad recte vivendum. Non est obscurum quo reter tur haec eorum de poenitentiae .esipiscentia vocibus obseruatio nempe ut dolorem, odium detestationem,punitionem vindictam admissipe cat secludant, hoc est poeniteqtiae virtutem Omnem euertant, eamque unico emendationis seis aquae vitae proposito penitus includant. Scholastieos sophistas ex veterum dicteriis poenitentiae de .', finitionem arripuisse monet Caluinus Qu94 poenitentia sita Gret ante acta peccata clefiere dc flenda lan committere. Item Ofertur quod sit mala praeterita plangere, Se iterum plangenda non , T committere. Item quod sit quaedam dolens Sindicta, puniens i. in se quod dout commisisse. Item quod sit dolor cordis . dam, amaritudo animae pro milisque, quisque commisit vel quibus - in consensit. Haec ,inquit Caluinus, ut a Patribus bene dicta con- 'cedamus quod inti ari tamen contentioso dissicile non esset).ώ non tamen in erm partem dicebantur ut poenitentiam descri . Q berent, sed tantum ut suos hortarentur ne in eadem delicta resertis rursum inciderent, a quibus extracti erant. Si hoc unum spe-x classent Patres, sat erat posterius membrem expressi ei nui . -ι ' per lam imbuillent, non posse vitam nouam inchoari, nisi distina a c , quem veteris poenitenet, qui dea doleret, illam deter staceto illam vitiai care decerneret ad placandum diuinum ''m numen, oeccatum impunitam essenaquit, isqpum et S.