장음표시 사용
191쪽
nostret labefastant,&euertunt. intextus illecst, quo tegere conantur in ligne quo laborant odium omnium latisfactio-n-d phenitentiarium .puntes hac quoque xia clandestina quali per sim nec uni ulu iis Itiatis tactione evertere.'Qii emadmodum si a Domini miraculorum gloriae mirossiciunt, Apostolorum eius disseipulorum miracula, qua noti nil eius virtute , ad illius illultrandam gloriam patrata sunt. Nihil etiam caelestismus doctrinae sp cistorem obiis urat wuod Apostoli tot te4taru in orbe duae murasian Euangeliii. Denique saliuis per eum hominibus impuli benis tum, ni
hil imminuit, quod por sacramenta, sacramentorumque ad mirustros gratiam suam in mortales denuet, ita nec merita m. tuis inutivi-ulnina, Mec satin sati sis factione vim habentes, illam euertere sed potius ritas ilire atque uti praescripserat, absoluere censeri debent. Neque enim ita nostra est satisfactio haec. ut non tu per Cis Ris Tu MUMMU M. Nam qui ex nobi tanqua ex nobis nihil pollumus,
e cooperante qui nos confortat omnlapossumus. Ita non habet homo unde glorietur. Sed omnis gloriatio nostra est in
facimus, facientes fructus dignos poenitentiae, qui ex illo vim habent, ab illo offreuntur Patm dc per illum acceptantur a Patre. it diuidem C. ii Laisa a fatisfactio ae redemptio, upia
quam dici ac ut a laquςat e Suberauri ac, undequaque
preti Dinfiniti inexti auua superabundans ad extremum vnguem ac mgorem expensa iustitie: Verum uti nos eius participes estiteremi r certas adtriberi voluit Dominus conditiones sine quibus eius fructum non cape murus, Muitlingsam res ' Cum ea qua par est dispuo ucieme incipi, ni is per i cuil ena cum culpa remitti . led super Itile temporaritam oll- quam quae a nobis dependatus, aut compensecut Eleemb6nis redimatur, ieiunio oratione alijsque piis x peribus e punga tur. Volu t ad ipsius culpae ac pinrue etiaria aetern δ' od nationem ab quid operae a nobis conserti eciana ι Hione ιδ cnι-itentiaec satis iactione praeeulite saltem in animi praeparitione
192쪽
ad gratiam ex preλdam comparari. PNombussae inlis videturheae consuet o viguisse, vi te absolutionem prςmitrere-xur x 'rem se salinacti , qu admodum te itituta AquiIm males qui statam oum sta vi tacti ne cCndit derit, hi acin praemittet ut absolii , t eo fructu ofior atque et ri caesi Creuade et satisActid nominem is in gratianiramicitiamque rec yti, quo solent amicorum ac filiorum opera Deci esse gratiu-
ad expinionem culpUcaeternae poenae Pra D antecedens vcssu et in loquumur de congruo. Posterior etiam de condigno. Extant apud D. Leonem vinas tirusa risIestigia nuru ris lenti sti uni nemi renitem tet date gl& eosdem salubri satis
mam reconmilationistadmitterent. Q u tamen gravitanortem, repti vela visu de visa miriuatitur ab iusto potest rim hendi bonduis peracta sitissactione. Hi , inqui mi Le ,
xluit nitempore eigellitatis, a ii exiculi rgenia instantia ipIt 1id Pusim pDenuentiae, e MD Teconcilla lom I inploraret , nee satisfactio interdicenda est, nec recQnc liaci dei eganda a Sixto I V. in Concilio Complutenti inter alio damn .Hus estetro Petri omniensi non esse absoluendos poenitentos, nisi peracta prius poenitenta C Siniuncta4 Sat enim est acceptatamesIe in inclusam in acta contrit Onis ut de restitutione quo aeque aut magis it necessaria Incipia contritione quedam miseli ob eius amaritudinenti latis Iacti, aut certe prompta satigis aciendi voltantas,de quai S. August. Nallam dabere grauioris Lib. λ poenae veniam a Gil P re, nil qualemcumque et u longe Di no Contio. gem quam abeat Iota erit4Cenam i atque ita ambui a Deo ε' .largitate misericordiae , ut non relinquatur disciplina tultitiae.
Nam ieccatum quod inultum videtur, habet pedistequam
193쪽
xει in I achntinentiaco d. aut ce citate non doleat. Tertullianus ait temporali affictione
poenit poenItentι aeterna supplicia expungi: peccatorem inace. rari excruciari poenitentis Operibus, ne in aeternu pereat. Abiolutio datur non taraumantulsis contaὲcionis ci cianiau-ms serum Iatisfactionis facto& fac Iende 'uare cum per ah solutionem remittitur euIpa,4 poena aeternaram temporaneam commutatur, id resipectu quoque satisfactionis diem cenissendum est. Eu tertia illa pars sacrament pinu uentiae , quam
pro potestate clauium Sacerdos in eo libunali Iudex, de QR a sura vicarius iniungit, quam puere pinnitent non licet, nisi manifeste iniusta eis e conil elui nec se purgat inrit poenis reseruare,potest tamen pari M aliqua indulgentib-m redimere olim eum temporei secutaonis lapsi ac sica , --Uι aut libellatici diutius ad reconciliationem sufferenuar, iniunHI ctis grauioribus poenitentus re satisfactionibus Ad Ma Myrna Consessores in carceribus detentos tonfugiebant, absitque libellos ad Episcopum impetrabant, quibus indulgentiam Gbi fieri,&ad sanctorum comimia nem admitti postulabanti Cuius rei plures Cypria. Epistolae&liber de Iapli satem eo.
mil. de poeniten fidem facit rinde nata indulgentias opinanis tur, quod martyres lapsis sua marita&satisfactiones applica x. ον bant. Sed earum origo, ex altiore principio deduci poteth ex Apostoli facto&testimonio, cum incestuos Corinthio, que satanet tradiderat in interitum caenis, tamen mitigandam poenam censuit, ne acerbioee iustitia absorbereturis contraiahendum poenitentiae tempus C a tem ut eicianastu mega. Nam et quod do ursi indau in propter vos,n persea Gm i-C.II. 1. I. Cui locus alius adiungendus. Sufer rpore mea quax ne passionum pro corpor eι- od est Eccle Dri Ex quo Patre se olligunt posse fidelem Unum in ast a lati sisti re, in communem quendam esse Thelaurum Ecesesiasti rius, ex infinitis Cunis T Domini a Matris atque sanis ctorum satisfactionibus cuius dispensandi pote:tatem habeat
Praelati: Eeelasiae caput imprimi S. Pontis ad Theseuriam
194쪽
C, R I seta satisfactiorium infinitum, Minexhaustum addere possunt aliquid merita Tatisfactiones sanctorum. Non intensione sed extensione, quemadmodum ad Deum infinitum addunt aliquid creaturae extensione nil morantur Cabum urn quia huc A p stoli locum exclamat inepte. Quid hoc est, nisi C a Ra s, o nomen relinquere caeterum Vulgarem san Mum faetres, qui in turba vix clignoscatur; an non sanctus sanctorum est, cui tanquam capiti corpus, tota Ecclesia consietitur, a quo capite sanctitatem suam omnem obtinet. Passiones C Est feta te August. citat ipse Calui in toto a CHRIsaeo ut capite, in CARI seto, Ecclesia, ut in io. totoόorpore; unde dum unum membrum Paulus Suisero in corpore meo quod deest passionibus Coa Is TI. Si ergo in membris OAEIsTr es, quisquis hoc audis,quisquis hoc pateris ab ijs qui non sunt C avara a membra deerat passilio nibus vllis Ti. Sane Caluin communionem omniusanctorum ipsumque Castis et corpus e medio tollere adeoq; caput CHRISTUM truncare videtur Dum vnum et amat CARIs TVM in remissione peccatorum expiatio ne, sanctificatione, satisfactione contuendum. Atque ut sepiae suo se solent atramento conuallere,, obtegere. iavis ipse I
Egregius mentiendi ac dissimulandi artifex vi fallat imperitos
smnem tum antecedentem pret parationem , tum consequen tem satisfactionem, cum ipsa redemptione, atque expiatione peccatorum I CHRI set peracta confundit . Vnjus a
pilis rationem habet neglecta omni membrorum cura. Vnius radicis excisis omnino palmitibus. Unius principis dignita, tem tuetur despectis civibus, subditis, sed an non id est truncare caput membris illud ex indere, nulla nisi arida, exsucca , emortua membra relinquere vitam inanem dcci fructuosam reddere, si nihil a radice succi palmites trahant, nullos illi fructus germinenti Principem omni ciuium ornamento priuare , si nullas illis opes meritorum , satisfactionum conferat. Quanto maior est gloria saluatoris si salu X tis
195쪽
tis ab se tantum diuinae gratiae copiam largiatur quanta opus est ad bene merendum, datis faciendum ad pret standa virtutis opera, quibus insit vis merendi, satisfaciendi, & impetrandi, quam si otiosis&variis felici e contulisset in foret lausin commendatio capitis si nullam vim sentiendi membrιs sui corporis attribueret. Quae radicis vitis prei sentia si nullum palmitibus succum, fructumque imperii. ret,quei principis maiestas, si nulla in ciues liberalitate ac mu .mncentia teretur unquam, quae charitas, ac societas inter
ipsos ciues, si nulla prorsus officia ac subsidia incommune conferre possent, si mutuis sese demereri ossici j atque beneficijs non possent ad sui principis honoremis splena orem.
licet princeps via is ciuitate quempiam donare potiat, ab exilio aut mort reuocare, tamen ipsi ciues adlaborare possunt alij
pro alijs apud Principem intercedendo, aut alias sibimet opem
ferre, promouere ad honores, augere rem familiarem, vendi care in iniurijs.' nus Saluator extitit humani generis CHRI-sTu Dominus caput Ecclesiet totius ac Reip. Christiatue. Qui unus potest ob eam dignitatem diuinae personae caeteris gratia vitam emereri, gloriam gratiae responsuram, solus condignum humanae redemptionis pretium exsoluit dolus auctor humanae salutis ac foelicitatis: at caeteri fideles eius me ritodi beneficio, pro ea dignitate, quam per eum adepti sunt, amicorum ciliorum Dei, non quidem alijs gratiam, nec sibi primam promererii possunt tamen sibi promereri augmen in tum grat':& gloriae: caede ris autem tibi & capiti coherentibus membris, aliquem suorum operum pietatis fructum impertiri, si non qua merendi a qua satisfaciendi, impetrandi vim obtinent, qua parte sunt opera poenalia&eatenus ipsi non egent. Non possunt sibi membra vitam animamque elargiri; at certe possunt sibimet opem ferre, in ea vita tuenda mutuo esse praesidio: si quid patitur unum membrum, compatiuntur&caetera membra . nec frustra abiqi effectu a Sed
vere pgno fructu charitatis impensae, tum in eo qui bene oficium
196쪽
christisinia cap. XXXIII. ' 139
ficium pre: stat, tum in eo cui praestatue. Quo maior est ei uiuis inter se charitas, maiorque mutuo benefaciendi voluntas ac facuItas, era maior est Principis, cuius munificentia id pos sunt, dignitas, opulentia, potentiavi maiestas.
Fatetur Caluinus Indulgentias inuas ore blasphemo
sanguinis propkinationes, satanetque ludibrium appellabato inde natas, ahaod cum iniungerentur olim seue riores satisfactiones poenitetibus,qua vi ab omnibus fieri possent, qui poenitentia sibi imposita grauari, se ultra modum sentiebant, petebant ab Ecclesia Relaxationes, addere debuit. di impetrabant, spe Hatis artyrum&Confetarum carcere detentorum meritis pacem, reconciliationem. Cur igitur antiquissimum hunc Ecclesiae morem reprobat ipse, ison . demnat, cur non pati tua eiusdem corporis membra sibi esse subsidiora Si non ad culpae remissionem, certe quoad poena rum relaxationem. Nec audiendu est, hanc reconciliati ne ad Ecclesiam dumtaxat pertinuisse, non ad Deum. Quorsum enim Ecclesiae fiebat reconciliatio, nisi ut&Deo fieret. Nempe non habet Deum Patrem qui non habet Ecclesiam matrem.
Non reconciliatur Deo, qui non reconciliatur Ecclesiet, Ichaec Ecclesiae facta reconciliatio, non alio spectabar, quam vein Dei gratiam amicitiamq; poenitens reciperetur. Nec dispar ad modae est ratio, publicae priuatae reconciliationi I, Ppublica non fiebat nisi publica praemissa satisfactione , aut data
eius subsecutur, cautione Lia priuata non fiebat sine priuata
fatisfactione congruenti Uerisimile est priuatam semper praecessisse,ac demum publicam adrsncrim, cum id Ecclesiae postularet et dificatio. Sed de his alias. hum corollari loco
ad ij ciam. Excellis satisfactio iniuncta a Sacerdote, caeteras quae vel sponte suscipiantur, vel a Deo praeter exspectationem immittantur. Quod cum si pars si amenti poenitentiae,vim quandam obtinet velut ex opere operato CHRIsTI Salu ais totis instituto. Tum quod obedientiae, submitsionis animi .X a singu-
197쪽
singulare meritum contineat. Quae sponte suscipiuntur, 1 gis sunt voluntarii, quam quae diuinitus immittuntur. a. men tanta potest esse aduersum Deum submissio ic incensa charitas, seseque vincendi dissicultas ut prioribus non magnopere concedant. Sed ordinati iniuncta valet amplius, quam sponte suscepta, haec secunda, tuam tertia inti icta ac patienter tolerata. De Indulgent ijs, quae Deci laus crebriores existunt quam superioribus saeculis, malus augur extitit G F. Caluinus, cum scriberet eas sponte consenescere, ad incli-
nationem spectare. Item frigescere mox onge laturas, d osti ν dqnique euanituras. Nihil mirum monet Trident Sacerdo- . In a - - tes Domini, quantum spiritu sis prudentia suggesserit, pro
AH H qualitate criminu, poenitentium fac uvate, salutares, 4o-- uenientes satisfactiones iniungant, ne si forte peccatiscon niueant, Mindulgentius . cum poenitentibus agant, leuiuamaquet dam opera pro grauissimis delictis iniungentes, arienarum poenarum participes exficiantur. Habeant autem prae seculis, ut satisfactio quam imponunt, non sit tantum ad noue vitae
custodiamin infirmitatis medicamentum sed etiam ad pra teritium peccatorum vindicrum,&castigationem .Quo fine iterum de poenitentijs.
198쪽
D paenitentiu satisfabrionibus, qua ratione ad
Itinentiam pertineant, inquam iussa ne
cessariat de caussi cipiendaesint.
Τs non admodum grata futura est Epicureis haereticis ista tractatio qui vel solum poenitentiae vocabulum auersantur, tamen orthodoxis futura est perquam utilis&salutaris, tyroprieque ad hoc quod in manibus habemus argumentum pertinet. Nam imprimis constat satisfactiones pro peccatis quas vulgo poenitentias vocamus, afflictivas, poenales esse oportere. Exigit diuinei legis Misistitiae ratio vindictam aliis quam ac poenam de peccatis sumamusque: mensura quadam illorum tum multitudini, tum grauitati respondeat. Poena au- . tem non potest nisi poena ompensari nec satisfactio esse ido inea, nili poenam aliquam inferat atque moleltiam creet. o lstulat aequitas diuinae iustitiae, ut qui peccando sibi plus tribuerit Deoque detraxerit honorem obsequium vicissim satisfaciendo sibi detrahat, quod in Dei cedat honorem obsequium. Qua ratione definitum est ab Anselmo, satisfacere esse honorem Deo debitum impendem cena omnis priuatio est boni vel utilis vel delectabilis, nam boni honesti priuatio pertinet ad culpam rursus bonum utile resertur vel ad honestum, vel ad delectabile, nec foret illa satistactio ma- gnopero
199쪽
r et L. I. De Continentia gnopere probanda, quae priuaret bono utili ad honestatem&virtutem Lestet enim impedimentum maioris boni ea ex parte
indisereta repudianda superest igitur sit priuatio bo hi d lectabilis Mutilis, quod ad delectationem efficiendam pertinet. Cum igitur bonum delectabile moderetur continentia ad eam referen dei sunt poenitentiae satisfactiones quatenusio nam adferunt,is delectatione aut re ad delectationem etficiendam utili nos priuant. Reuocantur vulgo ad tria bonorum operum genera, orationem, ieiunium,&eleemosynam; otatio tametsi suavisin iucundamenti, tamen corpori poenam adfeci lassitudinemvi languorem ieiunium quod fame sitique conficit corpori maxime est poenale. complecti tuefletum, planctum, cinere, cilicium, omnemque castigandi corporis asperitatem. Eleemosyna priuat bono utili, diu mjs, sed quae fere non appetantur nil ad parandas voluptates iso seporis lautitias:quod si, superbiae atque ambitioni inseruiunt, tamen haec vanam complacentiam mmcunditatem ex se gignit quam amolitur paupertas eleemosyna. Ad eum modum iubentat fili j Israel celebrare fessum expiationis affigendo animas suas. Sicque definitur ara Augustino satisfactior
estquet dam dolentis vindicta puniens quod dolet commisi sese. Gregorius, Hieron. alij tradunt eum qui illicita commisit, debere sibi licita subtrahe A quod sine poena& mol stia non fit; non dubium igitur est quin poenitentiae omnes de satisfactiones ad continentiam praecipue spectent eoque m gis buius virtutis actiones omnes ad satisfaciendum sunt idone te, quo magis sunt poenales&asilicti vel , qua ratione omne opus virtutis, qua parte homini terrenis rebus affixo , veheis
mentibus adhuc passionibus appetitus sensitivi tentato Magitato non potest non esse molestum, difficile, laboriosum , poenale ea parte censeri quoque potest satisfactorium. Per omnia virtutis opera etiam debita trecςpta siue decalogi, siue ab Ecclesia, speciatim iniuncta, pret stari satisfaction spos sunt; sed ordinarichae non sunt iniunge dae, ac looge gratio-
200쪽
res,&efficaciores existunt, quae fiunt per indebita uet sunt ex consilio,insupererogitionis dicuntur. Possumus satisfacere per ieiunia Ecclesia itica, hoc fine inter alias causas instituta, ut per ea Deo reconciliemur, poenasque peccatorum nostrorum exsoluamus. Possumus&perarmctiones a Deo immissas iatienter toleratas. Nam declarat Tridentinum, tantam esse diuinae munificentiae largitatem , ut non scitum poenis sponte nobis pro vindicando peccato susceptis, aut Sacerdotis arbitrio , pro mensura et ii impositis; sed etiam quod maximum ei amoris argumentum, temporalibus flagellis a Deo inflictisvi a nobis patienter toleratis,apud Deum Patrem, per II RISTEM PE s vi satisfacere valemus. Cum igitur necessitas virtutis materiam suppeditat afflictiones illae, siue sint communes ounibus erumnae, ut mors, sames, litis, bella, siue speciale sit morbi, pauperies, damna vulnera, flagella Dei vindica,tis peccata dum patienter tolerantur, induunt rationem satisfactionis fiuntque opera poenitentis ibimet per virtutem continentiae imperantis, peryirtutem poenitentiae sua flagitia vindicantis. Quod perinis debita opera praecipue fiat lati stactio, per picuium eli non modo quod qui offert indebita , promptiorem adferat voluntatem, plusque exhibet qui facit quoditi debet, verum etiam quia Patres satisfactionem eam maXime commenclant, qua qui commisit illicita, continet aemperat se a licitis mconcessis Q impertinet exemplum poenitentis Magdalenae
quae Sancti Patres in eam sententiam congerunt. Hieronym. I.
in Iouin Augustinus lib. de adulter coniugi j c. q. Serm. 6 . de temp. Nazianzenuior. m. Chrysost. in illud I Cor.9. V et mihi si non&c o Hom. e e. in Matthaeum. Cum autem hei poenitentiae non tantum pertineant ad ex pianda praeterita peccata sed etiam maxime ad sutura praeca. uenda , itanda, multenue sint eximiet earum utilitates, de quibus mox agemus: haud obscurum est quam iusta necessa.
riaque de causa suscipiendae sint. Et ouidem tria illa satisfactionis Diqiligo b c Orale