장음표시 사용
261쪽
chriai a cap. r. o CEutharistiam , Poenitentiam , Ordinem Matrimonium nisi cum eo religionis diuortium facere velit. Religio enim
maxime nititur administratione sacramentorum. Postremo
non sileat Beet Lutheri laudes, pretcipuum Christianismi
nostra memoria inter Germanos instaurat organum ore toto
diuinitus afflatum, animi magnitudinem ipsamque adeo pietatem eum singulari zelo testante Euangelicae luce flammae e densissim tenebris sensim proferendae praeconem a Deo Opt.Max. humani generis miserto excitatumis ad repurganis dum Dei templum euocatum Lutheri laboribus tantum debere Ecelegam instauratam quantum a multis saeculis vix cuiquam debeat. Quid mirum resipia clamat, teste Caluino, i rino Lutherum initio locutum, sed Deum per os eius fulmi nasse, alias, non dissimulanter testamur Lutherum nos AP habere pro insigni Apostolo, cuius maxime operamministerio, restituta hoc tempore Euangelij puritas quem tamen
Caluinus Idololatram vocare non veretur, quod Eucharistia dicat sacramentum adorabile. Habeant igitur e Caluini senistentia Apostolos ua Isae in lignes idololatras, Me suas
Biblijs expungant librum Iob, Ecclesiastem sex Apostolorem Epistolas, Apocalypsim , tum poligamiam, caeterosque
omnes Lutheri errores . quibus videntur aduersari complectantur. HO praecipue duces Caluinistae sequuntur, qui hus tamen in precipuis quibusque fidei dogmatis dissentiunt Sed in indicendo poenitentiae ac continentiae bello, praeclare consentiunt, ut Samsonis vulpes a tergo laetente dccaudis religatae. Ex haereticorum hac discordi concordia nata est
haeresi, pernitioussima, quam Machiauesithilubentes arripiunt, ut resigio statui subseruiat Parum sane differens ab Epicurismo, Atheismo, de fidei αδ αφορία; numquemque insuande, & religione saluari posse. Quid enim aliud voluit Bera diuertissimos sectarios, qui se mutuo vocant hqreticos in unam Ecclesiam compingens. Dicitur idem a quibusdam consultus respondisse, eos recte factu-
262쪽
2 6 L. II. De Continentiari, iis ros, si in Eccles a Romana perseuerarent quod idem Me-ι. Lois anchhon morti proximus matri, 4broribus respondisse se tur Henricus IV. Rex Galliarum ratiocinabatur nuspiam cerrius salutem obtingere, quam in Ecclesia Romana ex Catholicorum in ea sola, ex haereticorum etiam opinione in quavis fide, religione Narrat Socrates Themistium 1; . nobilem Peripateticum Valent Imperatori hanc sectarum sese. 6, varietatem persuadere luisse, ut Deo gratam, dum pluribus modis colitur,&pluris fit dum difficilius cognoscitur,&inuenitur. Quasi vero par sit ratiocidei orthodoxqvi proph
nae externae Philosophis olim Appelles Marcionis discipulus apud Eusebium,is Manichaei teste Epiphanici religionum
indit serentiam permiserunt, hodieque Turcae Mahometani ne quidem fidem ac spem in Ci exigunt, sed
dumtaxat Dei unius adorationem, monestam vitam verum sine fide, ac spe Christiana nec honesta vita, nec unius
Dei quidem adoratio legitima constare potest. Admittere omnes religiones nullam est admittere, plures fides recipe
re, idem et euertere, ac tollere, cum vera fides, ac religio
unica dumtaxat esse possit, que reliquas salsita is coarguat, falsa religio, nulla religio pari iure censentur , cum Deus sui falsum cultum detestetur, nullum malit, quam falsum, mendacem sibi cultum deserri. Vt peiotest error igno rantia, ita deterior est falsa religio, quam nulla si falsa fides.&religio ad beatam vitam via esse potest, cur non nulla pHaec negati uri aut priuatiue, nap tive est vitiosi,sed nimirum quam quisque fidem profiteatur non admodum sunt
solliciti, dummodo hac in re conueniat, ut noua quinti Euan gelij libertas, id est, carnis&naturae clirruptae licentia, non ad ieiunia coeterasque macerandi corporis causa su eptas poe-o nitentias astringatur, dummodo limis Epicureet voluptatis praecipui patroni ac de senseres, quos non incommode primo huius susceptae disputationis limine productus e media gentilitate Philolbphus, orator paucis a me interpositis coarguat
ac condemnet. Disiligo b Coos e
263쪽
Aduersus meteres recentes Epicureos voluptatem
corpo is summum bonum esse nou posse.
Epicurei persaepe querebantur non satis intelligi quam voluptatem summum bonum diceret Epicurus: non illam modo fluxamquc aui motu ac titillatione sensus perfunderet , sed stabilem praecipue quae perciperetur omni dolore detracto. Ipse sibi non constabat Epicurus qui summum bonum diceret voluptatem eique mox adiungeret doloris vacuitatem Mindolentiam, cum magnum sit inter non dolere& voluptate assici discrimen, alias non raro testificabatur non intelligere se ubi fit, aut quid sit ullum bonum praeter illud quod cibo lotione, aurium delectatione , obscoena voluptate capiatur. Recte quidem Epicurei voluptates ae dolores animi maiores esse quam corporis sentiebant, quia trium temporum particeps sit animus,corpore autem solum pret sentia sentiuntur. Verum omnes animi voluptates&dolores ex corpore oriri&ad corpus referri, perperam sentiebant peruersus si hic ordo si corpori famuletur animus, & non magis animo corpus inseruiat qui voluptates omnes ad corpus reserunt,necesse est animos nostros mortales opinentur: nihil absque sensibus percipere posse, atque Una cum corporibus interire. In vacuitate doloris & indolentia summum bonum consistere non posse perspieuum est,
264쪽
cum in Lxisin rebus omnis sensus expertibus ea reperiri queat non in brutis modo pecudibus , sed fruitione opus este actione partis intelligentis, qua lummum bonum possideatur. Neque beatitudo perfecta esse potest nisi perpetua sit illa mentis actio. in nostra potestate, eaque tam vehemens ut dol6rem omnem excludat ac superet. Nostri recentes Epi- rei qui continentiae bellum indixerunt, nihil magnopere laborant de ratione finis ultimi, &summi boni. An ea statu aist ut indolentia vacuitasque doloris cum Hieronymo, an voluptas cum Epicuro , quanquam opinor praefaxant hanc corinporis voluptatem que cibo re potion in re venerea capiatur. Nam cur tanto studio intemperantiae patrocinium suscipiant' cur gulaei luxuri tanta contentione deseruiunt me sinceris certe&liquidis animi voluptatibus caelitus infusis, nihil illis curet est, toti sunt ventri atque abdomini dediti. Abutitur Erasmus vocabulis in Epicureo Christiano non veritus CuRIs TVM quod adiutor sit Epicurum ex Graecorum etymologia dicere homo prophanus. Neque vero Epicurus unquam de sincera animi laetitia pace ac tranquilli
late,quam legis diuinet affert obseruatio, Lmniauit, nec ea voluptastinis est Christiani, qui Deum unum habet proseo polibi propositum. Nihil agit Christianus voluptatis causa,
licet illa tum naturae, tum virtutis praeclaras funitiones, velut
umbra consequatur. Vivant suauiter Christiani interioribus gaudij perfusi, magna certa spe faelicitatis aeternae, sed
non Epicurea suauitate quae ad corpus refertur, sed Christia inna spirituali coelesti ac diuina. De voluptate corporis omnis nobis est cum Epicuceis veteribus atque recentibus discepta
1, οβ tio aduersus quos pretclaro Tullius Pertinet ad omnem ossi-ς- φ ij quaestionem semper in promptu habere, quantum natura hominis pecudibus reliquisque est ijs antecedat, illae enim nihil sentiunt nisi voluptatem, ad eamque seruntur omni iis petu, hominis autem mens discendo alitur, meogitando
semper aliquid aut inquirit, aut agit, videndiquevi audien dide in
265쪽
Ei delectatione ducitur. Quod ii Christiana ride, veri
Dei notitia fuisse inibutus Tullius, quanto potiorem animi voluptatem omni corporis titillatione duxisset, summi Dei
contemplationem &ardentem amorem caeteris omnibus stu-
dijsa citetulisset Quin etiam si quis est paulo ad voluptates propensior, modo ne fit ex pecudum eneres sunt enim quidam homines non re sed nomine histici ciuis e aulo ere flc lor quamuis voluptate capiatur, occultati dissimulat. appetitum voluptatis propter vereeundiam , ex quo intellis gitur corporis voluptatem non satis esse dignam hominis p rq stantia, eamque contemni, rehci oportere. Sin sit ruispiam qui aliquid tribuat voluptati, diligenter ei tenenum esse eius fruendae modum. Itaque victus cultusque comporis ad valetudinem referatur, ad vires non ad voluptatem Coniugiiquoque voluptas ad generis propagationem. liberorumque procreationem plane est reserenda, culpa ali quin ac vitio minime caritura, si per seipsa licet indulta conis rugij voluptas expetatuet. Atque ii considerare, inmuς quaelit in natura excellentia. .dignitas , multoque magis quae gratiae ac Christianae vitae praestantia, Intelligemus quam sit turpe diffluere luxuria, & delicate ae mollitet vivere. quamq;
honestum parce, continenter, severe, sobrie. Etenim o
luptas corporis vitillima est, vilissimorum sensuum, qui maxime tere eli res lunt abiecti opera ac ministerio excepta. non oculis atque auribus, qui sunt disciplinae capaces, quorum sensuum incunditates liberatores homine digniores censentur, sed omnium inrimis sensibus gustatu Ac tactu. Perfusoria est externa dumtaxat superficie sensus commouens, non ad ipsum intus animum peruadens, uisi moerore sit oppressus, aut corporis morbo grauatus, maiore etiam taedio futura est ea sensuum externa titillatio. Recte da istum
266쪽
x o L. II. De Commentiatiae moduplicem faciat Epicurus voluptatem stantem dimouentem, hanc adiungat dulcem in motu alteri non dolentis in stabilitate neutra tamen diuturna esse potest neque haec quae percipitur omni dolore detracto , nam depulsa famesis sitis modico post interuallo recurrit aris dentior . quare omnis voluptas fluxa est in transitu ac motu
continuo posita semetipsam destruens luique qdium ae fastidium ingenerans Inexplebilis Minsatiabitis est earum voluptatum cupiditas sprethgatur edendi bibendique teris
minus naturae lustentatio, licebit eam voluptatem moderariae metiri, at si sola quaeritur voluptas, nullus exit neque inciis dus, neque finis. Immensa erit voluptas&infinita. Denique voluptas adimit, aut ceri vehementer imminuit rationis
usum atque iudici, neque et potest , ut dum maxima quis voluptate corporis incitatur, praeclari aliquid mente agitet, seu aliquid ratione ac cogitatione consequatur Breis uitet veluti Circaeo poculo hominem transserti pecudem. Sed ad T sium denuo cum Epicureis disceptantem rede mus. Hi non viderunt ut ad cursum equum ad arandum bouem, ad indagandum canem, sic hominem ad duas res, ut ait Aristoteles, intelligendum, agendum esse natum
quasi mortalem Deum Iustius id dixeris, si hominem Christianum baptismo gratia CERI T renatum in Dei amicorum ac filiorum haeredumque adscriptum numerulaei cogitaris, cui Deus pro Icopo cognoscendus amandus,bo . nilque operibus demerendus praestituatur ut ad claram eius aliquando visionem fruirionemque pertingere liceat. Conistraque ut tardam aliquam e languidam pecudem ad palium procreandi voluptatem, sic hoc diuinum animal ortum esse volueturiri quo nihil mihi videtur absurdius Adde redemispium Cu Is T pretioso sanguine . Christianas legibus ac moribus institutum. Huccine recidit omne creationis ac Redemptionis humanae beneficium, ut corporis voluptas pro summo bono duceretur e voluptate micitiis concedam ,
quibus Epicurei de suauiso bono testibus uti solent. Quamis
267쪽
quam magis illae sui conteruationem generisque propagationem propositarn habent ac quaerunt quam voluptatem ancenim is penegligunt, ut late istusque suos tueantur. inod si etiam bestiimulta faciunt duce sua quaeque natura, partim indulgenter vel cum labore, ut in gignendo, in educando. perfacile appareat aliud quiddam ais propositum non voluptatem. Turru res&cursuis peregrinatione laetantur, conis gregatione aliel caelum quodammodo ciuitatis imitantur. Uidemus in quodam volucrum genere nonnulla iudicia pietaintis, cognitionem, memoriam in multis etiam desideria vide musi ergo in best ijs erunt secreta voluptate humanarum quaedam simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi voluptatis ausa nulla eriti homini qui carietus animantibus
plurimum prς stat pretcipue a natura nihil datum esse die mus nihilne a gratia Euangelica, nihil ab infusa fidei lute nihil ab ardoret peti ocharitatis, nihil a certa spes exspectatione caelestis praemir Nos vero siquidem in voluptate sunt omnia , longe multumque superamur a bestijs, quibus ipsa terra fundit ex se pastus varios, varieque abundantes lis
hil laborantibus nobis quidem autor aut ne vix quidem suppetunt, multo labore quaerentibus nec tamen ullo modo summum bonum pecudum hominis idem homini sane videri potest. Si non superesset altera vita, citumque homi nichonum voluptas corporis existeret, non tantum rected se et uis esse ab Apostolo , si in hac ιι tantum m CB I TM Corigerantes μm- miberabitiores summis bin homini , ad Vs s. endum esset de ipsis pecoribus, ut obseruatum ei a S. Auis gultino, a me commemoratum alio libro. Iterum Tullius. quid tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis, quid tanto curis honestissimorum studiorum tanto Firtutum comitatu , sit ea nullam ad aliam rem nisi ad voltiaptatem conquiruntur Sc. Ut si Xerxes tantis clastibus, an
os De equestibusis pedestribus copijs nihil nisi mel ex Hymet monte auferae E luisset, Mel lane voluptatis musto
268쪽
MB L. II. De Conthien fellei e mixtum amaritudinis mel plerumque noxium atquapestiferum. Ad altiora quaedam magni licenti Ora nati sumus non modo nath, sed vi per baptismum xenati, C HRIs I a sone ac morte redempti, nec id ex animi solum partibus,in quibus inest emoria etiam innuine rabili unc intelligendi vis inest infinita , inest coniectura consequentium, non muta ut a diuinatione differens inest C derator cupiditatis pudor inest ad humanam societatem iustitiae uda culto dia, inest
in perperiendis laboribus adeundisque periculis firma, stari bilis doloris mortisque contemptio, inest Christiana fides, spes, charitas, religio, c teraeque virtutes diuinitus infusae, Hos animos legis Euangelicae sacramentorumque praesidijs communitas si attendas nunquam ad famulandum corporiri usque persequendas voluptates abiiciendos tibi persuaseris. Quid si in ipso corpore multa voluptati praeponenda sunt, ut
vires, sale rudes, velocitas. pulchaitudo quid tandem ita
animis censes, in quibus doctissimi illi veteres inesse qui
dam cadest eis diuinum putauerunt Tantum abest ut sumiamum bonum sit voluptas, ut propesummum malum censeri debeat, id enim bonum homini selli quo melioris perse
cito euadit, id malum quo deterioris at ubi quis indulgeti voluptati, non sit ea melior sed plane deterior perditis ae
Profligatis moribus in omnia flagitia proruens. Qua de re Cato maior refert veterem rationem Archytae arentini nullam capitaliorem pestem quam corporis voluptatem horiminibus dicebat a natura datam, cuius voluptatis auidae libidines temere &eme te ad potiundum incitarentur; h a. patriae proditiones, hinc rerum publicarum euersiones,hine. cum hostibus clandestina colloquia nasci dicebat, nullum denique scelus, nullum magnum iacinus elle, ad quod susciis piendum non libido voluptatis impelleret stupra vero M. adulteria δε omne tale flagitium nullis alijs illecebris excita-
269쪽
Christiana Cap. I. IID nihil mente praestabilius dedisset, huic diuino muneri ac dono nihil tam esse inimicum quam voluptatem. Nec enim libidine dominante temperantiae locum et se, nec omnino in v
luptatis regno virtutem posse consistere. Quod quo magis intelligi posset, insere animo aliquem iubebat, tanta incitatum voluptate corporis, quanta percipi posset maxima, ne mini censebat fore dubium quin tamηiudum ita gauderet, nihil agitare mente, nihil ratione, nihil cogitatione consequi posset. Quocirca nihil tam detestabile tamque pestiferum quam voluptatem siquidem ea cum maior emet atque longior, omne animi lumen extingueret. Sane non potest esse summum bonum quod in nothra minime sit potestate, quod non it quocum modo perpetuum ς ternum, cuius. amittendi metu cruciemur. At longissime abest voluptas, ab ea conditione, ut breuissima lit ac prope momentanea, citissime prae ita uolans, se semet interim in S, suique taedium ac fastidium aduehens eo graui in acerbius, quo suavior ac maior fuerit pretierita commotio, verissime de ea dictum est a D mino, omnisqvi biberit ex aqua hac, X qua nimirum ieco, οβ 4.ra Iacob biberunt, bStiti iterum,quo loco S.August. Voluptas iaculi huius, cibus est. Potus est, lauacrum est, spectaculum iis est, concubitus est, nunquid non iterum sitiet, sed, qui iii Iri diem unum in eo genere voluptatis perseuerare possit aut velit, nisi turpissimus hominis nominem dignus Verumhq
abusiue num ab alio ursum ordiamur principio.
270쪽
ete ieiunio cum oratione celemos
XTERNA Omnia pietatis opera ad tria haec reuocarinotissimum est de quibus Raphael A changelus ad utrumque Tobiamis Bonae Dora ιι cs-cieiunio ct eleemosi'na , magis quam theseu ros aur recondere. Oratione placamus ac promeremur Deum heiunio sanamus nosmetipsos ac conseruamus. Eleemosyna conciliamus proximum, eiusque miseriam subleuamus. Oratione pugna raduersus vitae superbiam ieiunio conua carnis concupiscentiam. Eleemosyna contra auaritiam & oculorum cupiditatem oratione flagellamus dimotum: ieiunio comprimimnas lasciuientem earnis sensum releemosyna conculcamus mundi fastum De tribus hisee bonis operibus inter se connexis, alio libro pro sata sunt, S. A uis gust. Di Leon. Bernar praeclara testimonia. Adij clam mo- t. i. δε do xillustre et Chrvsologi Rauennatis encomtum. Triahtimi sun fratres, per quae stat fides, constat deuotio, manet viris bras, tus, Oratio ieiunium, misericordia. Quod oratio pulsat. impetrat lemnium misericordia accipit. ratio, miseriis cordia, ieiunium sunt tria haec unum , dant ubi inuicem vitam est namque orationis anima, ieiunium ieiuni,vita,mi sericordia est. Haec nemo rescindat, nesciunt separari. Mne
ieiunissuscipiendi caussa praeire debet oratio, in Ddique cul-