장음표시 사용
61쪽
M L. I De continentia spe et ac prouenit tanquam a causa superiore, chomo ipse dum diuinae vcilutati tanquam regulae suorum actuum se conis format non est existimandus peccare. Quare nec illa exceptio de diueriis finibus, aliud est, quam irritio desillusio lectorum, cum nullus finis adhiberi possit honestior, quam ut quis diuinae se voluntati conformet, quem finem si adhibeat secutus magistrum Caluinum eius quispiam allecia numquam pecca bit. Quis vero nescit plurima ella natura sua peccata mala. quae nullo hono fine polIint honestam, ut quae non sunt mala,
quia prohibita, sed contra, prohibita quia mala mendacia, blasphemiae, odium Dei, quis poterit adhibere finem in flagitijs execrandis domiticis, in odio, blasphemia, alijs ex
sua conditione peruersis Hamnatis sceleribus. Tum non sunt facienda mala ut eueniant bona, non licet latrocinari ut pauperi subuenias. At impius non eo fine peccat, ut Dei, Iuntati obsequatur , ut ei praestet obsequium , nempe Euan .geli DCaluiniani luce destitutus laborat ignorantia huius diuinae voluntatis quam si nosset, haud dubie illi se conformaret
Mobsequeretur. At ea voluntas sequenda est, non quae absco
dita, sed qnae Dei verbo patefacta, si fidem habemus Caluino
ea non est abscondita Munde eam hausit Caluinus nisi e Dei verbo p Quae sunt duae istae Dei pugnantes inter se volunt Tiaans tes, quibus vult&non vult peccatum An prior generalior,tio Ca efficacior quὶ vult peccatum, posterior lege Molatea consi- gnata minus late patens minusque potens ocessic in AEquius
A oitur est nos priori conformari. An non parent Deo Creatu re seu lus lationis expertes an non lequuntur Dei volun
talem, nisi qui illam intelligentia comprehendunt, hoc ipsum quod in alium finem sua referunt opera reprobi, an non ali quod opus est A quo illud est nisi a Deo decernente momuente, impellente Ergo millius operis est autho Deus e Deo est quod in prauum finem sua referunt opera, quod non ea patrent, ut Deo praestent obsequium Quod si Caluini
sectator quispiam eo fina admitat adulteria , furta, flagitia,
62쪽
vi Dei oblequatur voluntati, ut ei praestet obsequium, aen erit immunis ab omni culpa An propterea Deus elus operis non
erat author effector non illudere hoc est irridere . .
eosdem ratores ambagibus verborum retractare simul eadem opera stabili rein conticinare λ Generalis est illa voluntas signi, qua Deus peccatum inhibet vetat fieri: At specialis certa indiuidua , qua decernit sc vult hic nunc ill ud patrari, haec igitur potior, cui.resisterea repugnare magnum iit scelus Annon illa Deum Iacit hypocritam , qui asserit eum praecipere nepeccemus, tamen hoc iptum nolles, imo velle ut peccemus re cum peccato iubeat nos resistere, iubere ut sua voluntatire lillamus Nota est aduersus Caluinum disceptatio Castalionis, quem lycophantam redarguens Bega magistra vestigijs in littens, cum omnia protulit que,dici possunt, ut Deum authiorem peccari probet, tamen hoc ipsum se dicere impudentissime negat; neque ex iis laqueis quos Castalio res ijcit extricare se pote it, sed nouis blasphem ijs implicat, dum in au in dita hactaenus1 Theologia peccatum ipsum Dei comparatione
bonum esse afficinatu omnia, inquit, hona sunt quatenus et ficiuntur a Deo, discrimen illud boniac inali tantum est in instrumento. Quemadmodum actio ipsa primari tribuitur causae princi li, secundario instrumentali, ita mactionis. Matitas; sed nutrum penes eos est ramen eumomnes peccatilethalis naturam indpant. Notanda
Eo illa Be noua blasphentua, humana ratio nobis dicta non minus in iapa esse eum, qui cum impedire ruentem in perniaciem possit, non tamen impedit, quam qui ipse praecipitet.
Nam cui dubium est quin Deus omnia mortalium peccata
Possit impedire. 2 Ergo Bella iudice, perinde Deus est in culin panon impediens, acu, pse in peccata 'cipitet. Non satis est polles ii teneatis impedire, despossint iustae esse rationes, Ob quas non modo non teneatis impedire, sed permittere dc non impedireteneatis. At disti fictionem illam Catholicorum, Qua Deus petaniat eae peccata dicitur, irridenti ne Deus in
63쪽
coelo resideat otiosus, fi tantum permittat& non efficiat pee
catum , Deus sit Epicuri, quasi vel ante mundum conditum exstiterit otiosus, vel a consummatione saeculi sit futurus otiosus eum nullum peecatum erit, nec permittendum, ne enficiendum. Quod uem aut a considerandum Dei voluntatem quatenus eam nobis declarat, iam re tutarii est, quam uis non ii ne elles, nos semper id velle quod Deus vult, semper tamen id velle debemus, quod Deus vult nos velle. At vuli nos velle peccatum, haec ei tollantatis noli rge eertissima regula , nec alia de caula peccatum eis peccatum quam quia nolumus id quod Deus vult nos velles; si Deus vult me velle peccatum , iam peccatum non est peccatum sed opus bonum: non enim potest Dei voluntas non esse bonari honesta in eo quod suae regule diuinae voluntati praeclare consentiat. At Deuci ple non peccati peccati capax non extitit, quod repetita radiorum solis similitudine saepe Caluinus inculcatis. Ina. Vnde, inquit,foetor in cadauere quod calor solis tum putreis 17. s. s. factum, tum reseratum fuerito ad ijs solis excitari omnes vi-A M s denr, nemo tamen 1llos scelere ideo dicit; ita cum in hominei malo subfideat mali materia&culpa quid est quod inquinamentum aliquod contrahat, si sol ageret ex a triori putrefactionem efficeret in cadauere , quis non sol dscriberet Quis non eius radios si rationis essent compotes foetorem velle approbare inoare& foetenrescenseret sed falsum ad est foetorem radiis Iolaribus excitari, cum ex ipsa cadaueris oria tur tabe Ex thure Maromatibus sol odoratos sessitus excitat, extrii trido cadauere istentes, quae similitudo ad generalem Dei concursum posset accommodari Vcrum Caluino, Bezerat ijsque haereticis nihil admodum curae est ut vera& consenia is alibi proferant, dum sitos errores obtegant, Mintrudant aliqua veti similitudine verbis ambiguis inuolutos. Denique eo confugiendum fuit Beetae, ut diceret hoc tam sublime esse multerium Vt a nemine mortalium possit intelligi . suo illicanae mysterio persimile. Aperi igitur nobis, inquit, ho-
64쪽
m acutissime , qui nos uiuifiea carne sua pascit in terra. rvi in caelis est. Et Caluinus, ubi non capi is quomodo eri velit Deus, quod fieri vetat, veniat nobis in mentesael nostra imbecillitas simul reputem. s lucem, quam inha-hisat, non frustra vocari inaccestam , quia caligine obducta est, idem de aeterna Dei prei de Itia'atio aes ipso Caluinotet e , si ad peccandum Deus mouet, incitat, impellit, quo modo peccat author non sit, intelligi non potes. Summa huc redit quamuis homines ut indomitae bestiae nullisque
vinculis coercitae scrutant , arcano tamen fraeno gubernari, Ut ne digitum quidem mouere mi eant, nisi ad ex eis quendum Dei magis quam suum opus. Hoc optabat auulnus, instat indomitae bestiae lasciuire flagitium tamen omne suum magis Deo adscribi tanquam auctori, ut tota eius culpa in Deum retunderetur ij idem genius est caeterorum Caluiniis Lutheri discipulorum vi mysteria di uina, quae prorsus illotis manibus attrectare audent, non intelligant, derisui habeant implexis complurium contradictionum alasphemiarum fallacij inuoluant,quae ad abnegandam fidem re ad atheismum aditum patefaciant, Id in cateris fidei mystciij demonstrare non sit dissicile , sed sat habuero in duobus praecipuis S, Trinitatis,in Incarnationis, quae duo sunt praecipua Christianae religionis lanindamenta declarasse, ut nemo dubitet eos vero estis otheos,
65쪽
timum mysteri in 'irit, nec nitatem in Trimtate, nec et tianitatet in ita---nerariare Atque ut a Trini MC Perseita-su ordiamur aeter ac re te si inhi-lis diuinis olMistent Fa , e Dali sinatur gine Umm nina lι ubsistentia, ut non inod aedi sentiare proprietares, vel labstantiarum partes, sed etian ipsas integra per se nexiste est odias et mplurium aliorum vocabulorum, ita re personae vim religni si cationem commutarunt, ut persona idem sit illis quod pro- Cois ka erietas quare saepu Occurrit apud Caluinum, tres esse in Deo saniit. Roprietates in ipsa effensia pelidentes, Personam esse proprie---ci tatem in diuina essentia residentem, sed distinctam ab alijs incommunicabilem , utinam sepulta essent nomina Trinitatis, Persone: Consubstavii , constaret modo haec inter omnes fides Patrem, Q ili iura doSpiritum Sanctum esse unia Deum , nec tamen aut Fili,m es Patrem , aut Spiritum Filium se proprietate quadam distinctos, inde precat onem illama
66쪽
illam, quam Sc Lutherus e Litan ijs Germanicis expungi curauit, Sam Trinitas, nus Deus miserere nobis, barbariem ait sapere in sibi non placere. Quod Bega tuetur recte illum scripsisse. An qu foemineum genus masculino iungatur, an potius quod nemo sanus orationem ad proprietates direxerit, ad idromata , ad energias , ut loquuntur rande passim, inquiunt, tres personas subsistentes in una diuina essentire, non ouemadmodum orthodoxi diuinam essentiam vnicam subsistere in tribus personis: non enim habet Deus immes Reultatibus, egeranti, sed tienti Sicilitelligenti,
imo lendori&t latitati solis: cahΗsrii dulcedini aedarx Itaque Melancthon sis pius inculcat , esse in Circi sti
ahquid diuini naturω, in Spiritu Sancto esse aliquid Dei. Del ρ
67쪽
A L. I. De Continmtiata, non ita sit expressum , quin Caluinus praecipua quaeque testia
monia Sanctorum Patrum prolata in contrarias Arianorum A/ors partes traduxisse se confidat. Idem Lutheruῖ S. Hieronymus, L inquit, vehementer perturbatus lamentabilibus literis Ictabeis Lat ad Episcopum Romanum Damalum cupiebat expuncti vocabulum Oia νιν insigni mendacio calumniatus manane vox μου θος ab Arianis eriperetur , an tres dicendet ellent hypostales, que ebat;obtestor beatitudinem tuam, per Crucifixum , inundi salutem, per homo useon Trinitatem, Ut mihi epistolis tuis . siue tacendarum siue dicendarum hypostaseon detur authoritas Commentans Lutherus illa Genetis verba fiat lux Hic primum .inquit Moyses ponit me diuin
instrumentum , quo Deus Pater est usus in operando,
nempe Verbum, que sunt ipsissima verba Arij libro quem
inscripsit Thalia, teste S. Athanas ep. a. contra Arianos, Caluinus aduersus Seruetum Gentilem visus est SS. Trinitatis mysterium magnopere prMugnasses nam illi tanquam haeretici supremo suppliciq. urgente potinimum Caluino sunt ab eius sectar ijs affecti, tamen ab eorum haeresi nihil admodum discrepare existimatur a recentioribus, qui tres essentias a se-G- . ipsis adstruat, neget filium a Patre essentiam habere, seSa Ieipso, Spiritum item Sanctum ait seipso habere essentiame.- non a Patre Filio quam haeresin vocant Autotheanorum. . . '' . laod passim Autotheon Filium Spiritum S. vocet.Quam .sio. 8. quam Bellarminus Caluinum pumgat. peccasse ait in moda L. a. Gloquendi non reipsa: tamen inconstans fuit Caluinus, neque c. s hoc Hrfecte unquam mysterium est assecutus,Melancthonis. '' quem suspiciebat, errores secutus videtur essentiam in tres personas distinxisse, ut quot personae tot ellent essemiae quae
Deum unum conflarent, tanquam partes integrantes totum compositum Deitatis, non differrent personae nisi ratione Cal. I. ordin'. Itaque asserit Caluinus Patrem Deitatis esse princ
xi., x pium, non tribuendo essentiam Filio suo, suo Spiritui Sancto ut Fanatici nugantur, sed ratione ordinis a nobis dein clarati,
68쪽
clarati, si Pater habet suum esse a seipso, filius autem essen ιοῦ riam suam a Patre&Shiritus Sanetus a Patre Filio, an non q/ra H inuenis sunt tres essentiae, ad eam in partes scindendam, quae '' 'non niti via esse potest. Et si essentiam Patet communicauit cum Filio , vel in solidum, vel ex parte communicauit si ex parte dimidium nobis Deum fabricas, quomodo enim plena constabit Deitas, nisi in tota tersecta essentia r Reblve dicas essentiam perfecte& solide communem esse Patri, Filio, quod si verum est, iam quoad ipsum nulla erit alterius ab .m Ua uero discretio si ex parte , iam lacera erit diuinitas, ex ' 7- transfusione sequitur diminutio li in totum ergo divinitas quae antea fuerat penes Patrem, in Filium conuersa, in ipso Patre evanuit quam consequentiam , inquit, omnes sani, integri lectores agnoscent este rectam uolidam . monihil infirmius&absurdius hac conIequentia posse proserri perspi-.cient& Caluinum solidae ignorantiae condemnabunt, aut po- tiug pervicaciqin malignitatis diabolice, qui lia lectorem deinludere studeat. Non evanuit in Patre eadem numero essentia quae ob infinitatem suam communicatur Filiori Spiritui Sanincto, si vel prima attigisset elementa Theologies, didicisset a S. Thoma, quamuis Filius totum suum esse habeat ab alio 1. με. nihilomitans esse suum non est dependens, quia accepit a Pa-ς νη-tte idem numero esse, quod ipse habet, quamuis filius inter homines visam mutuetur a Patre, eamque Patri debeat, i me Dei Filius proprie non mutuatur, cum non egeat, ne Gullo debito Patri obstringitur, cum non sit diuersus natura Deus , nec liberi Pater, sed necessarioin naturalite eum genuerit. Eodem pertinet quod ad finem c. I 3 scribit. Quid enim disputare attinet an semper generet Pater quando stulterin motur continuus actus generandi, ex quo Iiquet ab aeterno, tres in Deo personas substitisse. Non ita subtilisse, quin& modore per omnem aeternitatem deinceps subsistant, quare notae stultaefinguntur actus continui generaudi & spirandi, tum
69쪽
ter, tum notionaliter, sed harum distinctionum rudis imp ritus cincapax est Caluinus. Agnoscit eandem Caluini sententiam 3 tuetur Wilocherus a Patre Duraeo plenissim confutatus ratione octaua Sampia oni utcumque, inquit itacherus, Patres illi ConcitisNica ni dixerint Deum de Deo, lumen de lumine, Deum verum de Deo vero , tamen firmissime tenenaeum eli confirmat Caluinus , CRRIs T vis ex sese habere vi Deus sit, nisi CHRIs Tu velimus sua diuinitate spoliares: ut sita illuc.
id quidem accepit a Patre, ut Deus fit, id ex se habet, quia . per se Deus est. Dixerit quispiam Patrem quoque ex se a.
bere ut Deus sit, sed a Filio vicissim quod sit Pater Caluinus Witacherus Mahomethisis Avicenne discipulos se ex hi lhent, quorum est hoc axioma, Deus et en necessario exi stens, cuius elle impossibile est quod sit ab alio , nimirum diis stincto plane natura principio, quod non eandem suam naturam communicat, quodque precario libere communicet,
non necessario naturaliter abieterno negant Philosophi adisolam relationem terminari actionem, generationem definiunt, processionem viventis a vivente secundum similitudinem naturae, pugnat igitur hqresis cum philosophia, gen . ratio erit non communicatio naturae, sed soliusta udae relatioQnis productio, pugna cum authoritare sanctorum Patrum&Conciliorum omnium in quibus receptum est aenum si
sed breuitati consulendum. Illa quoque Caluinistarum inscitia notaserenda est, quod quia Cathodici negant essentiam L. gnere vel gigni, actiones cnim sunt suppositorum, d id quod
gignit ab eo quia gignitur distingui necesse est, negistri mde elsentia Patris genitum , quod tamen nihil aliud est quam Batrem gignere Filium , non per externam alicuius substaniatiae communicationem , sed suam me issi naturam uubstanis . tiam impertiendos Ex uter axua Miserum gen-ιL, ait Pater ad tuum , t S S. Pataca asseu aut ec speciatim August. Ne .gat
70쪽
gat Caluinus ex illo loco Ioannis ici. Ego ct pater unumsumin t 3 aemonstrari posse Filium Patri . - esse quo tamen loco ρομ'
plurimum Sancti Patres utuntur, Ioannes, ait, potentis 'voluntatis unionem significauit, non essentit quasi distinguantur in Deo essentia& voluntas & potentia Catholicam In D. iidem de Trinitate Lucianiceri nequite irridet unus Deus, ad POD, id est, Trinitas creditis in Deum , id est, in Trinitatem: ut Cognoscant te unum Deum, id est, Trinitatem hoc non modo, inquit, tamquam insipidum, sed prophanum quo que repudiamus. Non congero plura loca ciuibus apertum fit Caluinum de Sanctissima Trinitate minime sinceram fidem habuisse, nec rei starum rarianorum ex eius schola proindeutium germina ac testimonia protero. Duas dumtaxat alte xam sententias Bullingeriis Melancthonis, quibus clarissime patet ab hqreticis euerti mysterium S S. Trinitatis Bullinge tis. rus Zuinglij successor, tres esse in diuinitate personas non ita δεν ι. tu sed gradu, non substantia sed sorma, non potestate sed ,Ἀιι specie differentes, quod Ariani numquam ausi sunt enuntia G. Utitur quidem ea loquendi formula Tertullianussed ante pom.- exorta hereses, sed iobscura estis commode explicanda; alio hinan. quin inter eius Paradoxa reponitur. Post Arianam harae sim iure illam in fluit in gero reprehendit Canisius. Quis enim mois do audeat inras Trinitate, vel gradus, vel formae, vel spe is et ei differentiam admittere Etali ordo inter personas non tamen gradus si eadem Mindiuisa natura eadem est forma de species, sola disterentia penes hypostales e litit relati uas . perios quas Oppotatio reperitur Melancthoo, Pater, Filius,
Spiritus S. aut tres tantum sunt nudae proprietatas liue eneringi in Deo, ut in saccaro candorvi sapor in anima visis triens ,sentie ,ratiocinans, aut unius euentiae diuinae tres paristes, quae in unum collatae, unam perfecteis integram Dei Personam exstruant. Ita prophanthia ualues, Qui non capiunt mysteria verbis ambiguis inuoluunt. Sc derisui habentes a
ric caponunt vereque se Atheos profitemur, qui Diagorae instar