장음표시 사용
71쪽
1o L. I De continentia oinstar,&ipleuri nullam certam de diuinitate fidem habeant,
semper an unis fluctuantes. Praeclare dictum a NaZianaeno, non cuiusuis est, o viri, de Deo disserere,non in Quam cuiusuis est, addo ne e cuiusuis temporis nec apud quo suis, sed certo tempore&apud certos homines&aliquous hoc faciendum est; non cuiustibet, inquam, quia jS dumtaxat, hoc muneris incumbit, qui exactis me expurati sunt, antea corpus animumque a vitiorum sordibus purgarunt, aut ut paucilium eloquar, hoc agunt ut se a villorum labe purgent. Impurese nimirem puram attingere ne periculo quidem fortasse caret, quem iadmodum nec aegris oculis radios solis intueri.
De osterio Incamationis De cua Iar disiuntate es humariirate quam malem sentians haereι
Us et in Lo Eut heti tauisse Lutherum per spicuum est ex eius scriptis, nunc ait imperitos quosdam facere Cim is Tu, hominem ninnipotentem, si non est CHRI suus homo omnipotens non est Deus homo, aut duae sunt iniz. C A RI4 personet exerrore Nestorij nunc mihi, inquit, zε cii. p vilia ante negotium fuit cum Nestoriani qui pertinacissima contra me disputabant quod diuinitas Custis T non posis sit patiu&infra, oportet dicere, hic homo CBals TUM haec carori sanguis condidit caelum terram sconfunduntur igitur iam an Isaeo naturae ex errore Eutychetis , Deit
72쪽
enim evomanguis vocabula sunt naturarum non personae. Ignarus fuit Lutherus communicationis Idiomatu. Eodem lis
bro de Concilijs scribit, Nestorium&Eutychetes ex inscitia solum aliqua, in modo loquendi lapsos, nam alioqui utrique bonum etelum, animum sincerum, ridem rectam non defuisse: totam causam tumultusvi tragaediarum in Epi 'stopos Leonem, Cyrillum referendam, quare creri sene in extremo iudicio aliqui haeretici sedeant, apiscopi qui
eos in Concilijs damnarunt in aeternum pereant. Parum abfuit
tu in sanctum Nestorium cuius lingua vermibus corro lacom Putruit, sanctum Eutychetem Lutherus inuocarit. Sed quam illa blasphema, delira vox Lutheris it in sola humana natura pro me passa est, CARI setvs ille vilis nee magni prer ij Salvator, imo ipse 'quoque alio Saluatore opus habet, quem errorem Zuinglius laboriose confutat. Igitur diuinitatem passam, crucifixam, mortuam descendisi ad inferos asseuerant,&ex eadem, opinor, ignoratione communicationis Idiomatum ille alter delirus error Vbiquitatis natus eii, quanquam ex illo articulo deducant quod AKIsetvs ad Dei dexteram sedeat qui Dei dextera est ubiq; nimirum. nec personae nec naturarum in Ca Ris To discrimen ullum habent,sed confuse, Lucianice arrisorie tractant diuina mysteria. Iam vero Caluini discipuli pluribus confirmant ut Deum Patra esse minorem quoad Deitatem Patri esse subiectum in obedientem Pontifice Sacerdotem sola diuina natura, sacrificum vero humana, propterea ratione officij, dispensationis minorem esse Patre etiam essentia diuina Caluinus tradit i. . verbum&secuisedum illam in diuinis personam iam inde ab initio ante lapsum νυώ. Ad .in humani generisa Deo alienationemri dissidium, meis diatorem fuisse. In institutionibus sateor, inquit, in primo , creationis ordine&naturae integristatu Cia ce vi prae fectum Angelis&hominibus fuisse caput, qua ratione dicitur a Paulo primogenitus omnis creaturae. Quam praei choram Ga si acce,
73쪽
1a L. I De continentia 1 accepit a Patre secundum diuinam naturam , in eaque est Patris Minister&Viearius, haud dubie minor est Patre secundum diuinam naturam. Cum a Patre petebat glorificari ea gloria quam habuit ab initio ante mundi constitutionem; z. . praeposterum, ait, fore hoc votum si de sola humanitate inis Inst. c. telligatur non de diuinitates etiam quia ad tempus , dum 'S mediatorem ageret diuinitas ea gloria priuata fuerit. Iterum . . damnans Catholicorum de B Is T meditatione fidem, ue apertiusquam alias, estentiam diuinarum personarum diis stinguens, cribit, Filium in diuina non minus quam in huin mana natura esse mediatorem, idque non apud Trinitatem , neque apud Spiritum Sanctum, sed solum apud Patrem, non esse absurdum fateri CARII TvΜ Patre minorem sit secundum diuinitatem apud eum intercedat, quia non dubitae Cucis Tu ipse quoties mediatoris perlonam sustinet Pa tri se subij cere,, quamquam ab antiquis sententia in Resisset i Pater maior me est restricta fuit ad humanam naturam,
ego tamen, inquit, non dubito ad Otumlcomplexum diuinam
simul&humanam extendere. Quia tametsi Deus sit aeternus cum tamen ad nos descendit, medius esse coepit inter Deum evnos. Certe impius est quisquis negat CHRIs Tu diuinitatis respectu mediatorem esse , diabolicus est si quis neget CaRI4 TVM est e mediatorem ut est Deus Haec est Calutis ni Geneuensium fides de is a sua diuinitate Cui consentanee Beza l. aduersus Gentilem concedit nomen Dei, α - σεροχὐ per cestentiam soli Patri tribuendum. Item Deum habuiae vim generandi filium tropagandi Spiritum Sanctum quia voluit. Item, Filium respectu personae non nisi improprie dici Creatorem coelio terrae, libro de omnipotentia carnis ARIs T aduersus Brentium in altero contra Andream Iacobi, de hypostatica unione duarum in Bra ins et o naturarum, docer in i R I x o duas esse hypostat
casuniones, nam carnis cum anima, alteram Dei cum horimine. Infinitum sit eiusmodi errores persequi caeterorum Caluini
74쪽
Caluini discipulorum , qui humanioribus tinctuiteris Theologia vix a limine salutata audent de summis mysterijs dis.ceptare, unde in haereses, atheismum prolabuntur. Iarnquam abiecte sentiant de C in Ira I Domini humanit te , constabit ex iis desectibus, quos illi tribuunt vel in vulgarium hominum ordinem redigant. In primis palam est , ait, tin,
Caluinus, CnR Isaeo communem cum Angelis ignoran tiam tribui, Angeli autem quam multarum rerum ignoran Τtiam habeant Apostolus indicat ad Ephesios tertio, earum quae Cai npendent a supernaturali Dei ordinatione earundem igitur , -- rerum ignorantia Π RisTus laborarit. Item CR RisTIanima subiecta fuit ignorantie, quemadmodum aliorum hominum hoe lum discriminis est inter illaminios, quod in In Lue. firmitates quae nos iecessitate constringunt, ille sponte xv Vluntate sua suscepit. Quare spontemna su uri carieris
Philosophis prudentior exstiterit. Quod quidam existimant CA Ris Tu diuinitiis conscium fuisse fidei ipsorum, sequi paraliticum sanandum offerebant quae occulta intus late bat, mihi coactum videtur Alibi nesciuisse eum diem ex Matth. tremum iudicij. Cum a Ri fetus inchoata passione ora-
uit in horto, Pater mi, c. Non fuit, inquit Caluinus, me Li. o. igditata hege BRI sae oratio sed vis&impetus doloris subi 1 . i.3stam ei vocem extorsit, cum statim addita fuit correctio,abruptum fuisIe votum fateor, & mox subito votirm illud elapsis mreuocat castigat, & certe in primo voto CHRIsTI, non Marι b. apparet illa placida moderatio, quam dixi. Quia mediatoris si Hyofficio de iungi quantum in se est renuit ac detrectat. Eadem doloris vehementia pret sentem coeleltis decreti me In Haν- moriam abstulit, ut non reputaret in ipso momento se hac lege missum eis humani generis redemptorem , sicut grauis anxietas saepe caliginem oculis obducit, ne simul in mentem veniant omnia. An non Caluino insipiens sui Ci R ira sDominus, si votum aliquod inconsideratum omisia Pe
cauit, ii quidpiam coire Aione dignum elocutus est Teme-- rarius,
75쪽
rarius, si preces non meditatas Deo obtulit, ae tertio repet uit Nequiuit appetitu suo dominari, si voces vi doloris ex tortas obtulit Oonoxius fuit perturbationibus ac passionis bus vitiosis, siquando placida moderatione caruit, li inter violentos tentationum fluctus, alternis votis quasi vacillavit: Reluctatus est Patris voluntati l mediatoris munere defungi noluit. De alia horribili blasphemia, quam uos et v Hait desperasseis subluisse poenas hominis damnati dicetur alio capite. Nemo mirabitur si passim occurrat apud eundem Matth. Calufinum ' CHR Tvs improprie loquitur , duras, ε.π- 6 longe petitas adhibet similitudines, superuacaneas nec satis Z...... py prQposito , Parum Uid, ratiocinatur Uerba prophe ,''. rarunt in alienum sensum deflectit, parum solide aduersarios Lia..i 6 confutat, ut cum ait, omne regnum in seipsum diuisum dein v solari.elemoria tenendum vulgo receptis prouerbi jsrta usum fuisse', HRIs Tu Μ, ut tantum probabiles essent coni . . '' , raeci non autem solide probarent. Denique C ERI saeva
Maith discipulos non nisi ex ece populi 'uisqviiij sibi colligeres L. v potuit. Diuinam Eucharistiam non veretur panis frustulum
contemptim appellare, eiusque adorationem faetidam abomiis 4 , , nationem. Videmus quid in papatu contigerit Magnum se
ais Ma honorem deferre, putarui, si coram panis frustum. Iode prosternerent. Fauida coram Deo abominati, at alibi. MAE ibi sacram coenam, Tacrum epulum communionem sacram,in qua
'ti ii corpus CHRISTI vere nobis exhibetur, non secus ac si iis . . CHRI ST V s ipse praesens aspectu nostro obiiceretur , aei . . manibus attrectaretur. Aut impostor, aut blasphemus, aut verius utrumque est Caluinus, haec aliaque eiusdem modi sat de monstrant Caluin istas nullam de Hai ετ Domini, testatevi dignitate fidem animo concepilla, 4ed pro sua tem ritate mysteria sacra prophanare suis Sue avduocibus illudere,
76쪽
Destali necesitate, em Deum in homine Luthericuluinisectas emit.
ALUMNI AN Tu heiretici, nos Deum Epicureum colere, qui in coelo resideat otiosus, quod peccata permittat dumtaxat , non essiciat neque decernat. Nos illi merito reponimus Deum eos colere plui quam Stoicum , truncum, nullum omnino , qui diuinum numen fatali subi j ciant ne cessitati. Nam nec Stoici quidem, precipui assertores fati, voluntates humanas illo comprehendebant, ut mox dicetur. Quod si homines libet sunt ex Stoicorum disciplina , quanto magis Deus&Angeli superioris longe excellentioris nature At si Deus subiectus est fatali necessitati, nihil mirum Angelos& homines eidem subiacere. Quare cum apertissimai sacra scriptu De ipsa ratione naturali pugnant Geticorum. iste blaspheiniae omnia quaeumque Olmifecst, Deus optimi PG iis Maximus, non quet potuit omnia, sed quae voluit. Si opera V rur omniafecundum consitium voluntatissua, prout vult Ambro ερ V sus, prout vult, hoe est pro liberae voluntatis arbitrio, non, pro necessitatis obsequio Quae necessariae sunt causae semper ia m. idem eodem modo operantur, ut igniscalefacit, humectat aqua, sol illuminat, tunc vero omnem vim suam exerunt 8cerfectus, quos possunt, edunt Non enim restringere serae limitare queunt, cum libertate sint orbae, Deus Pater quia necessario generat infinitum sibi parem eundemque Deum
77쪽
. generat. At quae libere vult, etsi ab ipsa primitus aeternitate tiro b tu moderatur ac coercet, singulis certam speciem modum , ordinem pret stituit, si non pollet Deus facere, nisi quae ncit non esset maior corde cogitatione nostra cum infinitos alios mundos huic pares aut excellentiores cogitatione atque imaginatione consequi possimus. Quis dicat Deum legibus naturae quas ipse praescripsit ita teneri, VI eas numquam interuertere aut immutare possit, ut in fornace Babylonica
non potuisse ab igne vim urendi suspendere , ab igne tartareo vim illuminandi, que sunt asserta haereticorum 8 Nihil quidem distet diuina voluntas ab essentia , nisi quod diuersas
con notat habitudines creaturarum Meffectorum ab ea dependentium serum nihil ea ratio perfectissime: ossicit libertati de subtiliores eae quaestiones Theologicis scholis a me consulto reseruantur. Quod attinet ad satu si sumatur pro constituistione siderum ess cientia, quis non videat in suum condiatorem nullam esse posse eorum viam nullam erficientia, si ne in homines quidem, qui sub varia eorum constitutione, constellatione concipiuntur 6c nascuntur vllam habeant vim, de otia, tota res ista, inquit S. August. inaniter asserituri; verba sunt αvoces, nullum et eiusmodi fatum V pluribus quoque dein Ham . in monstrat S. Greg. Non possunt animi nostri spiritales decim 'δη u mortales stellis Mastris corporis tanto naturari gradu inseri ribus subqci, quanto magis Deus eorum authorri conditor illis substerni non potest pii vero sumaturatum pro ordine, nexu causarum diuinitus rei stituto ac praefixo, ut fatum h fando dicatur , quomodo Boetius ait, fatum ab immobiliis O RU bus proficiscens exordij actus fortunasque hominum indiΩp v si solubili causarum connexione adstringit , quis nesciat earum
causarum ordinem ac nexum diuina voluntate costitu Vnde haec connexi ac religatio causarum allarum ex alijs mananiatium nisi ex diuino decreto Quod Deus ad id decretum adiis
gatur necelsitate, cum res omnes nullam habeat cum sua lumiama felicitate ac bonitata conneAloncm ncccuariam nemos
78쪽
Rus dixerit Inter omnes causas inrer se eonnexas prima aepretcipua sed'omnium liberrima suique potentissima est Dei
voluntas. Tum , ea serie causarum Angelorum& hominum liberae quoque voluntates certo quodam ordine religatae continentur. Nihil fit sine causa, sed varis. Dunt causae naturales necessaria fortuitae, latentes , liberae, contingentes, Dei Angelorum atque hominum voluntates. Si Deus agens esset neccisarium, tolleretur quoque omnis creata libertas ieeueriuum contingentia Verum si hom mi Angelo constet . libertas, marbitri sui potestas, quanto magis Deo condi tori, tanto superioris excellentiorisque natu iae, quanto interuallo distat Creator a creatura natura undequaque infinita a finita Academici veteres Deum animam mundi, men M. tem sapientiam, prudentiam persectam, procuran rem cae s - estia maxime,deinde in terris ea quae pertinet ad homines, in . te dum necessitatem appellabant,quod iiihil aliter elle possit, atque ab ea constitutum it, interdum quasi fatalem Wimis mutabilem continuatilonem ordinis empiterni. Nonnumqim eandem fortunam, quod efficiat multa improyiso nec opinata nobis propter obseuritate ignorationemq; causarum. Rectius I eo primae omni u causae linerrima agendi facultatem tribui Gset, in qua omnes omnium caularum . necessariarumis si bea rarum te contingentium fuctus lunt referendi, quae cuiusque nature se accommodet, cum necessariis ad necessarios
cum liberas ad liberos liberrime concurrat esse crus. Prisclen tia&praedcstinatio diutina, ut nihil ossiciant diuisa et vel humanae libertati suo loco explicatur: non enim includit antecedentem semperis absiaute Dei voluntatem e Scacem, sed plumismum comitantem aut consequentem, quoa nostra coopera tione dependeat. Quare nec absolutam adsert necessitatem sed ex hypotheti que: in nostra si potestate ; necessitatem dictus compositi non diuisi, consequentiaevi cohaerentiae non Vconsequestis. Preuidentur&decernuntur a Deo quaearberanos electione stat ueri mus , aliudque Deus praevidisset aut d . II creuisset,
79쪽
's L. I De continentia 'creuisset, stin aliam partem humana se voluntis inflexisset: Prarindit Deus Adamum peccaturum, sed pramidit Deus liberu peccaturum , praeuisurus non peccaturum, si peccaturus non fur et Decreuit id peccatum permittere, δέ ad eius remedium humanique lapsus instaurationem Verbum suum in carnari, mortem pati, occ. sed decreto conlequente pretuisionem praevisa Iudeoru in obstinata malitia , qui Saluatorem
suum in crucem acturi erant; usd si libere Deus nos minimc amauit Z ad beneflata creationisin redemptionis impertienda fatali necessitate est adactus, non magnam illi gratiam debemus nec valde sumus obstricti qui non potuit non benefacere. Nec soli, net astris, nec ulli caelo vel elemento re ferendae sunt a nobis gratiae, sed huius uniuersitatis aut hori, Deo a quo omnia creaturarum benefacta promanant .sed ne magnopere diuinam iram vindicta nos reformidare 'γrteret, si sui compos non essetvi nec libertate, sed necellitate
duceretur. Nemini igitur dubium ess quin de Deo longe deterius, quam Epicurei sentiant Lutheriin Caluini discis
x puli, quia vere inter Atheos sint accensendi, qui Deum ve- luat omnis libertatis expertem, & quod antea demonstratumroth, est, authorem Mimpulsorem omnium scelerum Deum ce . ., ct te Christianorum non agnoscune, qui nec C HAE M V N G Dominum Deum, nec Sanctissimam Trinitatem unum naisis iar tura cum , personis trinum agnoscunt Ergo sine Deois. is sunt, vitam brutam sine est docent instituere Decte. Caluino Lutheroque vere dixeris quod habet regius Psalin tes Dixit insipiens in corde suo . non es Deus e Corrupti Iῖη bominabitis Des sint in Hud, suis, non est qui I
ciat bonum , non es usque ad huno. Iterum. Non es Deus in OnLIAI eius , inquinasta sunt via illius omni tempore .
Quod de Epicuro magistro suo Velleius apud I ullium gloriantur, hoc crebro de suo quoque Luthero Germani iactitanti primum, illum superstitionibus omnibus liberasse Germ
nos sed quod ibidem otia Vesteio, idem possunt Orthodoxa
80쪽
doxi respondere Germanis superstitione quidem homines lis betares, Epicuro haud fuit dimcile , cum sustulerit omnem vim naturamque Deorum diat hero non superstitionem sed religionem omnem adimere Germanis haud fuit difficile. cum Deum authorem malorum fatali subditum necessitati, impium truncum Deum, id est nullum esse Arsuaserit.
Libιrum arbitrium tigant recentes Epicurei, quod
EOARvNT liberum arbitrium vechae horum nouellorum tritaui,tali progenie cu-gni maiores, Simon Magus, Bardelanes, Valen-inuo, Manicmeus, Priscillianus, denique Petrus Abaillardus,& Ioannes Wiclessi At nonnegarunt veteres egentilitate Philosophi, ne Stoici quidem,qui
omnium acerrime pro fato depugnabant. Nam ab ea fatalin Cessitate voluntates humanas excipiebant, ut refert S. August. ἈεC ne videlicet non essent liberae, si necessitati subderentur. Adisditque S. August. Ciceronem, cum non pollet liberum arbiis trium tuo diuina rerum suturarum praescientia conciliare. maluisse hanc Deo derogare per summam impietatem, quam minini liberum arbitrium adimere, quod jeso, si atque e perientia mpertum videbatur, fecit nos lLarilegos ne non
iacerethberss. De Epicureis qui diuinam quoque prouidentiam inficiabantur, nusquam legimus eos liωrtatem arbitrii denegasse, quo Q laustrat tamen eorum sectet praecipuum quod-