Beiträge zur Sektengeschichte des Mittelalters

151쪽

dicti istam consessionem praedieiam eum originali fid0litor

Ρο8 quae anno, quo Supra die . mens octobr. Praedicti ducta se arcere de Alamannis, in quo capta detinebatur, dicta Mengardis et constituta in judicio in ea in drae piscopali praedicia coram dicto D episeopo, assist sente sibi dicto syatre Gualhardo de Pomoriis, ton sint locum diuti D. inquisitori Carcasson sensis, praesentibus D. Guille lino Audi herii, canonico Lemovicensis dioecesis, identiat in legibusti religioso viro fratre Arnaldo do Cassario de ord praed. , conventus Appa iniensis, et me Guillelmo Petri Burin, o turio dicit D. piseopi, testibus ad hoc vocatis. Et quia volebat reverti ad primam coni essionem suam, quam ho erat apud uachum et etiam addere, ut dicebat, iterum juravit de veritate mero et plene diuenda suppi crimine nerosis, tam de se, ut principalis, quam do ullis vivis et mortuis, ut testis. Quo juramento per eam praestito dixit, deposuito cons es sa suit, ut sequitur. Quod J anni sunt vel circa, ipsa morabatur 4n una domo eum milielmo Bustalli, quondam de radis, sorori suo, et quadam dio, de qua dixit Se non recordare, cum ipsa et dictus Guillelmus solent stare nil ignem in domo, vocata a s ogantia dictus Guillelmus

dixit ipsi loquenti, quod illi homines, qui fugabantur, quia

erunt de bona fide erant boni homines et sanet se amici Dei se non adiebant malum alie ui rei, nec accipiebant aliquid de alieno, nisi homo daret is, ne mentiebantur, nec occidebant aliquod animal, et salvabant animas, ne poterat homo salvari, nisi homo ab seret os in sine suo, et si homo hab pro eos in suo sine et reciperetur per eos, erat absolutus ali omnibus peccatis suis, nec poterat homo absolvi a peccati S, nisi per eo , et recepti per eos ineontinenti post mortem eorum animae statim ibant ad terram equiei. Etliis diutis interrogabat eam, si pratidicta rodebat, et ipsa ei bene respondit, quod credebat praedicta, ipsa tamen, ut dixit, non credidit praedicta. Item dixit, quod, quando Ocrus ejus praedieta fuerat haereticula, ipsu loquens habebatianum filium duorum vel trium mensium infir nurin, et dictus

152쪽

Guiliolinus ustalli dixit i velles, quod haberemus aliquom de illis bonis iominibus, loquens de haereticis, utre ei peret dictum filium tuum ad sectam eorum, si inciperet de utinare ad mortem, quia, si reciperetur per eo et moreretur, esset angelu Dei. Et cum ipsa quaereret ab eo,

quid sideret ipsa de insanie postquam fuisset receptu per haereticos, dictus si uillelmus dixit ei, quod postea non daret ac dicto puero, nec aliquid aliud, sed quod eum permitteret sic mori. Quod ipsa audiens dixit, quod nullo

modo omitteret dare mamillam puero, quamdiu viveret, quia ex quo Christianus erat et non abobat peccatuin, nisi de ipsa credebat, quod, si ipsa perderet dictum puerum, Deus abortit eum. Et dic tus Guillelmus respondit ei, quod m0lius Deus habero animam dicti pueri, si reeeptus fuisset per dictos bonos homines, quam aliter, quia uno esset an-golus Dei, et, ut dixit, dictus puer non sui litie reticatus, quia his dietis dictus Guillelmus recessit ab ea. Item dixit, quod, cum ipsa Semel iret ad ecclesiam, obviavit leto

Guillelmo, qui dixit ei, quo vadis, et ipsa respondit, quod

ibat ad delesiam, et dictus Guillelmus respondit, ohe bona ecclesiastica, tantum valeret, quod orare Deum in domo tua, sicut si orares ipsum in ecclesia. Et ipsa respondit ei, quod magis oeus erat opportunus orandi Deum ecclesia, quam domus. Et ipse Guillelmus dixit murn Dando, non os de a se. Item dixit revocando revocationem, quam secerat in prioratu de Unacho, dicens, quod, postquam ui-lielmus ustalli ei dixerat, quod di et Socrus ejus fuerat recepta per haereticum, et quod propter hoc non daret comedere, nec bibere dicta socrui suae, nisi ipso Guillelmo praesente Cum Bruna praedicta duxisset capellanum ud socrum praedictam ipsius loquentis, postquam haereticata fuerat, de quo reprehendit eam dictus Guillelmus audistille ipsa loquente, dicens ei, quod de ceter non posset sacereboniani quia duxerat diutum Capellanum ad diuinin infirmam, quae jam uerit recepta. Et dicta Bruna responderiit, quod immo adhuc saliet boniana. Nout sequenti dicta Bruna venit ad domum ipsius loquentis et de ostio Oinus vocavit

153쪽

eam, quae egreSSa ad dictam Brunam petivit ab ea, quid volebat tali hora. Et dicta Bruna respondit: nonne vidisti, qualiter hodie reprehendit ne frater meus, Guillelmus praedictus, quia adduxeram capellanum ad matrem meam, O crum tuam, postquam fuerat per illum bonum hominem recepta, loquens de haeretico: pni mecum, eamus ad domum Petri Midhaesis Rubet, in qua os ille bonus homo, qui recepit

matrem meam, et ducamus eum ad matrem meam, ut uerum

recipiat ipsam. Et ipsa loquens, ut dixit, non respondens ei aliter ivla cum dicta Bruna ad domum diei Petri Mi-ehaelis, et intrantes letam domum invenerunt in domo, O cata a sogantia, dictum Petrum Michaelis sedent seni ad ignem, o dicta Bruna aperiens solutum dictae domus, quod erat clausum, intravit dictum Sotulum, remanente ipsa loquente en a sogantia eum dicto Petro Michaelis. Et dictus Petrus interrogavit ipsam loquentem, et quid quaeris filia 3 et ipsa respondit, quod ipsa venerat eum Bruna de anni hano, quae intravit sotulum vestrum. Et dictus Petrus respondit: ha bene, filia Et cum per aliquam au Sam Stetisset cum dicto Petro, dictus Petrus dixit ei et quid tantum expoeias, filia et ipsa respondit, quod expectabat dictam Brunam. Et ietus Petrus dixit ei, per aliud ostium gressi Sunt. Quod audiens ipsa egressa e domo dicti Petri vidit

dictam Brunam et unum hominem cum ipsa, eunte verSuS domum diutae socrus suae. Et ipsa currens, non tamen Clamans, post eos attinxit eos ante domum Raymundi Saurina et ivli cum ipsis usque ad domum dictae Soerus Suae, et dieius homo petiit a dicta Bruna, quae erat ipSa loquela S. Et dicta Bruna respondit, nostra est, quia est uxor Bernardi si uiris mei. Et cum venissent ad domum dictae socrus ipsius loquentis, intraverunt cameram, in qua dicta socrus infirma jacebat, et inv0n0runt cum ipsa Guillelmum Bustalli praedictum et Gualhardam, uxorem Pontii Esquinati, quondam do timui auo, filia in dicta infirmae, et quia per quoddam regnum oramen, quod ei ut in dicta camera, radii lunae, quae tunc Clara erat, intrabant et resplendobant in lecto dictae infirmae, non hi accensus ignis, sed dictus haereti -

154쪽

us appropinquavit lecto dietae infirma et posuit se ad caput lecti dictae infirma et interrogavit eam, dicens: Ray-

munda, qualiter est vobis Et ipsa respondit, quod debiliter,

et tunc dictus haereticus fecit multas in linationes et elevationes et tenebat unum librum super caput di tae infirmae et haereticavit eam, vidente et praesente ipsa loquente, dicta Bruna et dicto Guillelmo, non recordatur tamen, si dicta Gualharda surrexit de lecto, in quo erat, quando ipsa et dicta Bruna cum haereti eo die tam cameram intraverunt, et tunc credidit, quando vidit dictum haereticum praedicta facientem, quod dictus haereticus dictam infirmam reciperet, credidit etiam tunc, quod dictus haereticus, quando eam recipiebat et dicta infirma, quando recipiebatur, faCerent bonum opus, et postquam haereticata fuit di et infirma, dictus haereticus dixit, quod de cetero non daretur cibus vel potus dictae Raymundae, nisi solum panis et aqua, et quod illa non darentur, nisi ei prius dixisset Pater noster. Quibus saetis ipsa recessit de dicta domo et romansit in dicta domo dictus haereticus cum dictis Guillelmo Bustalli et aliis, et in crastinum didius Guil Eustalli in curti di et a domus dixit ei et tu non credis bonum esse illud, quod noete fecimus, loquens de dicta haereticatione Et ipsa respondit quod non, et addidit, et quomodo possit esse bonum, cum ille homo praeceperit, quod non daretur cibus et potus dictae infirmae, nisi solum panis et aqua, de quibus Vivere nec sani possent. Et diutus Guillelmus respondit, quod immo bonum erat, quod secerant, quia non poterant Omine aliter salvari, nisi reciperentur per tales homines, qui sunt amici Dei, et non audent ire de die, sed de nocte solum, et omne, quod faciunt, faciunt propter amorem Dei et Salvant animas illorum, qui credunt eis, et non valent aliquid, qui non credunt is, et si tu non habes fidem uiam in is, nihil tibi valent. Cui ipsa respondit, ut dixit, quod non habebat fidem suam in eis. Et tunc dictus Guillelmus

interrogavit ipsam et non faceres eis bonum vel malum ZEt ipsa respondit, quod nec bonum vel malum faceret dictis hominibus, sed tamen volo eos videre ultra Et tune

155쪽

dictus Guiliolinus dixit i, quod Guiliolina Malet quondam docuerat eam praedicta. Et ipsa petivit a dicto Guillelmo, quis erat ille homo, qui receperat di tam socrum Suam praeterita nocte. Et ipse respondit ei, quod diutus homo

vocabatur radas avortierit, qui erat bonus christianus. Et postquam socrus ejus fuerat haereticata, supervixit per tres vel quatuor dies, et tunc, postquam haereticata fuit, non

comedit, ut credit, sed bene vidit, quod semel Guil Bustalli praedictus dedit i ad potandum quam rigidam. Et ipsa,

ut dixit, sepulturae dictae socrus suae interfuit , licet sciret, eam fuisse haereticatam. Quae sepultura fuit in coemeterio . Petri de radis, et non fuit exhumata. Ex tunc praecedentes ejus consessione et revocationes lectae ei fuerunt intolligibiliter et in vulgari anno, quo Supra die 2 l. mons Oet. praesentibus religiosis viris Albenone priorOClaustrulis ecclesiae Appam. fratre Arnaldo de Cassario,

ord Praed. conventu Appam. fratre David, monacho sontis rigidi, o me Guillelmo Petri Barta notario dictim episcopi, testibus ad hoc vocatis et fuit interrogata, Si secerat

Praecedentes confessiones et revocationes et si volebat persistere et perseverare in eis. Quae respondit, quod sic et quia non plene videbatur adhuc confiteri veritatona, dedit idiem ad deliberandum et ad confitendum plenius et persectius, diem hune sequentem.

Post quae anno, quo supra die 29. mens Oetobr. dicta Mengardis comparuit in dicta camera sedis episeopalis Appam coram dicto D sepiscopo, assistente sibi fratre Gual-hardo de Pomeriis praedicto, praesentibus fratre Arnaldo de Cassario, Potro Carperii, lorico cantor dictim epi- Scopi, et fratre David, monacho sontis frigidi se in Guillelmo Petri Barta notario praedicto, testibus ad hoc vocatis, quia die superius assignata fuerat prorogata ex ausa Sque nil diem praesentem, et Constituta in judicio sui interrogata, si ultima sua consessio, quam feeit in omnibus et per omnia continet oritato in t si ita sui in robus, ut consessa St. Quae respondit, quod sic Interrogata, an ipsa crediderit unquam, quod illi homines, qui sugabantur, essent boni

156쪽

homines sit amici Dei et non faciebant males in alie ui rei, nec accipiebant alienum , nec mentiebantur, nec occidebant aliquid, et salvabant animas, et si homo non transiret per manu eorum, Salvari non poterat, et quod recepti per eos erant absoluti ab omnibus peccatis, et quod homo non poterat absolvi a poedatis per alium, nisi per dictos homines, et quod recepti per eos incontinenti post mortem vadunt ad terram requiei, et quod, si filius ejus laetans fuisset receptus per dictos haereticos et sic mortuus, post mortem,SSet angelus Dei, ut praedictos errores consessa est, Se audivisse dicto uiliolino Bustath: respondit, quod non Interrogata, si tunc, dum haereticabatur diei socrus ejus, credidit, quod dictus haereticus bonum opus saceret et ad salutem animae dicta infirmae, respondit revocando, quod dixerat in praecedenti consessione, quod nunquam credidit, nee tune nec aliter, quod dictus haereticus bonum opus faceret, dum dictam infirmam haereticabat, ne ad salutem animae ejuS, nec quod etiam dicta mulier bene fuderet, quando adiebat

haereticari. Interrogata, quantum temporis erat, e quo

Guillelmus ustalli dixit ei dictos errores juxta ignem S-que ad illud tempus, quod dicta ejus socrus fuit haereticata respondit, quod ei videtur, quod unus annus fuit intermedius, ex quo primo dixit ei dictus Guillelmus dictos

errores usque ad illam noctem, qua dicta ejus socrus hue retieata suit, aliter tamen, ut dixit, non plene recordatur de tempore. Et quia in tot perjuriis inveniebatur et tot varietatibus, idem D. episcopus volens se ire plenius veritatem praecepit ei, quod in contenti se ponat in castro de Alamannis in carcere talibus deputato. Post quae anno, quo equitur, die . men S. Novembr. ,

educta de carcere castri de Alamannis dicta Mengardis et constituta in judicio in camera sedis episcopalis Appam. coram dicto D episcopo, assistente sibi di et si atre Gual-hardo de Pomeriis, tenent locum dicti . inquisitoris Car-CaSSOn. praesentibus religiosis viris D Jacobo Albenonis, priore claustralis ecclesiae Appam. fratribus David, monacho soniis frigidi, rnaldo de Cassario, de ord praed. Con-

157쪽

ventus Appam. D. Bertrando Barrani, presbytero et me

Guiliolino Potri arta notario dicti . episcopi Supradicto, tostibus ad hoc vocatis, dixit et confessa fuit sub virtute per eam prius praestiti juramenti, quod ipsa fuit praesens

in prima haereticatione Raymundae ustalli praedictae, Socrus Suae dicens, ut sequitur, quod illa hora h0mine eoni munitor solent intrare lectum, ipsa stabat in ostio domus sua et vidit transeuntes ante letum ostium per viam Guiliolinum Bustalli praedictum cum quodam ait homine, 0 ipsa, ut dixit, cognovit dictum Guillelmum, quia luna clara erat, alium autem hominem non cognovit, ut dixit, redidit tamen tunc, quod haereticus esset, qui Guillelinus o dictus homo ibant versus domum, in qua infirma jacebat dicta Raymunda. Et videns ipsa os transeuntes se ut fuit eos, qui homine intraverunt domum diotae Raymundase, et ipsa incontinenti intravit post ipsos dictam domum et invenit cum dicta Raymunda Brunam, uxorem nunc Bernardi Polliit, filiam dicta Raymundae et Gualhardam, Xorem

Ponti Esquinati de Camuraco quondam, filiam dictae Ray- munda0. Et tune ille homo altus appropinquavit ad caput tedii, in qua jacebat infirma dicta Raymunda, et petivit ab ea, qualiter sibi erat. Quae respondit, quod debiliter. Deindo potivit ab ea, si volebat recipi per eum. Quae respondit,

quod si Et tunc die tu homo secit multas inclinationesset, ut videtur ei, quatei vel quinquies fecit tales inclinatio- nos ot levationes et deinde posuit librum super caput dicta infirma et recepit an ad idem se se tam suam. Et dum hae fiebant, diei infirma tenebat manus junctas extra pannos, a Si oraret Deum, et quando sic dictus haereti usoam apretio averat, dictus haereti his dixit illis, qui praesentos fuerant, quod de eotero non arsent comedere vel biboro dicta infrinae, nisi panem set aquam frigidam. Fuerunt autem praesente in dicta haereti Catione, ut dixit, ipsa loquens, Brutia, GHalbarda et uiliolinus ustalli Non fuit

acesensum lumen, quando dici haeroticatio saeta fuit, quia per quoddam oramen magnum, quod orat in posticio, radii luna domum, in qua diei infirma jacebat, intrabant, et

158쪽

claro homo poterat videre illud, quod in dicta domo stibat. Et deinde acta di et haeretication o Guillelmus Bustalli et dicta Bruna flexerunt genua Orain dicto haeretico, et ipsa

hoc videns socii similiter, quia Guillelmus Bustalli dixit ei, quod saceret sicut et ipsi, et videtur ei, quod dixerunt dieto

haeretico: Domine, miserere, vel Domine, orate Deum pro nobis. Et dictus haereticus respondit alterum de duobus,vo Deus nos benedicat, vel Deus sit rogatus pro vobis.

Non vidit, ut dixit, quod aliquid misset datum tunc dicto

haerotico. Et his saetis dictus haereticus recessit eum Guillelmo Bustalli, nescit tumen ipsa, quo verunt. Ante tamen quam dictus haereticus reoederet, dictus Guillelmus Eustalli dixit, quod multum gaudere debebat, quia mater u erat recepta, quia propter dictam receptionem erat sal vata et statim post mortem iret ad terram requiei. Interrogata, quare alias de dicta haeretieatione non fuerat consessa, eum tamen Super hoc fuisset interrogata, respondit, quod non recordabatur, quousque modo ultimo fuit in castro de Alamannis. Et in crastino ipsa interrogavit dictum Guiliol-mum Bustalli, quis erat ille homo, qui receperat Oete praeterita dictam Raymundam; qui Guillelmus respondit ei, quod erat radas averneriis haereticus, qui erat mi Cus Dol. Itoni dixit, addendo confessioni suae Supradietae,

quod, quando Petrus, filius ejus, infirmari coepi do infirmitate, de qua obiit, dietus Guillelmus Bustalli dixit i, quod bonum esset, quod si ietus puer appropinquaret ad Ortem, quod eum sacerent recipi per dictum bonum hominem, et ipsa respondit, quod placebat ei, sed, quia audiverat ad icto haeretico, quod dictae Raymundae post haereticationem non darentur, niSi panis et aqua, interrogavit dictum Guillelmum, quid daretur di et puer post haereticationem, o dictus Guillelmus respondit, quod, postquam haereticatus fuisset, non daret et mamillam, quia nihil valeret receptio vel haereticatio, si post haereticationem ac sugeret, vel biberet dictus puer. Quod audiens ipsa dixit, quod nullo modo dimitteret aro a dicto silio, et propter hoc dictus puer haereticatus non suit, licet placuisset ipsi loquenti,

159쪽

quod haereticatus fuisset, si poStea eum lactare posset, quia totus Guiliolinus dixerat ei, quod, Si dictus puer reciperetur, esset angelus Dei post mortem. Item dixit, quod ipsa per duas noctes et unam diem stetit in credentia, quod haereti ei erant boni homines et amici Dei, et quod nulli rotinatum aciebant, ne accipiebant res alienas, et quod non mentiebantur, nec aliquod animal oecidebant, et quod salvabant animas , et quod nullus poterat salvari, nisi transiret per manu eorum, et quod recepti per eos erant absoluti ab omnibus cedatis suis et quod homo non poterat absolvia peccatis, nisi per eos, et quod recepti per eos post mortem ibant in terram requiei, et quod, si filius sejus lactansmisset receptus per eos fuisset angelus Dei, quod bonum Opia erat, Se sacere haereticare, et praedicta credidit instructa per dietum Guillelmum Bustalli.

Confossio Joannis de Vienna, haeretio uald Ensis A. 131s.

POS quae anno, quo Supra die 18. mens Martii herunt ei expressi articuli haeretici, quo Supra Consessus est, s credidisse, qui sunt infras eripti, primo videt. quod jurare pro veritate dicenda, quando homo est in judicio constitutus, et maxime in causa fidei est peccatum. Secundo, quod purgatorium non est in alio Saeculo, in quo peccata venialia purgontur et satisfacti sat de poenis peccatorum mortalium, de quibus in praesenti vita non est plenarie satisfactum Tertio, quod orationes, missae et eleemosynae et alia opera pietatis non prosint ad citiorem liberationem animarum in purgatorio existentium a poena, quam sustinon ibi pro peccati suis. Quarto, quod excommunicatio lata rite et canonice per eum, qui potest, contra Subjectum Suum non excludat excommunicatum a regno Dei et a bonis spiritualibus, quae in ecclesia fiunt. Quinto, quod potestates saeculares vel ecclesiasticae, habentes jurisdictionem temporalem, peccent occidendo malefactores eis subjectos. Sexto, quod non credit, Se esse Subjectum Romano Pontifici, nisi Sol uin, quando praecipit illud idem, quod Deus. Septimo, is uod in eulosia non sunt, nisi tres ordinos, scit epi Scopa -

160쪽

tus, presbyteratus et diaeonatus. Et monuit eum et rogavit instanter, quod dictos articulos haereticos, quos, ut dixit, erodidit, discredat et abjuret secundum formam ecclesiae, juret etiam omnes articulos haeresis Valdensis et omnelia aliam haeresim extollentem se adversus scientiam Dei et s. oeclosiae catholicae et apostolicae et Romanae. Qui respondit, quod in credentia dictorum anteulorum persistere volebat, ut confessus fuerat supra, ne volebat dictam rodentiani abjurare, Sed vult perseverare in ea et vivere et mori.

Confossio Hugustas uxoris Ioannis ct Vienna, Rarallo asportacta socias Vallensium seu Pauporum B Lugstuno. A. 1319, ctio Jovis, in vigilia s. Rur Entil.

Itoni dixit, quod 1 anni sunt vel circa, quod inducta per dictum Giraudum, qui dixit ei, quod Joannes Lotaringius eorum Majoralis erat in Monte et tulano, ipsa de Arelato venit apud Montem ellulan ad videndum dictum

Joannem Lotaringium accepta occasione vigilandi in o lesia b. Maria de Tabulis. Quem Joannem ipsa reperit in carreri de Sannaria, et sui loquens eum ipsa in quadam domo, en falco, quae est juxta te Petro. Quem Joannem inveniens in carreri dixit ei, quod volebat secum loqui, et ingressi dictam domum loquuta fuit cum dicto Joanne. Qui Joannos inter alia ei dixit, quod de cetero nullo modo

juraret, quia peccatum erat jurare pro quacunque at Sa.

Item dixit, quod purgatorium pro peccatis solum erat invita praesenti et non in alio saeculo, quia illi, qui moriuntur, incontinenti post mortem vel vadunt ad infernum vel ad paradisum. Item dixit, quod orationeS, eleem OSynae, missae et alia, quae fiunt pro mortuis, nihil valent eis, quia purgatorium non est in alio saeculo. Item dixit, quod nullus homo interfici deb0bat, non excipiendo malefaetoreS. Item dixit, quod excommunicatio nihil valobat, nec ipsi curabant de excommunicatione. Quae omnia ipsa, ut dixit, credidit se adhue credit et sex tune credidit.