Beiträge zur Sektengeschichte des Mittelalters

531쪽

formationem postulantibus doti alisendo dicebant: isti resormationem postulant et induunt et vivunt relaxate plus quam

nos, moti sunt fratres postulantes revocationem assumere

habitus viles et vivere littoraliter secundum quod postulabant, et propter hoc fratres magis amaricati sunt sit odium odio addido runt Illis oro vilis habitus et paupertatis usus et Oseetus in tantum placero coeperunt, quod Spiritualiter o corporaliter jucundabantur, et laudabant Deum. Terminato namque conuitio negotium fratrum remansit indeterminatum, set quamvis ab Episcopis et Magistris osset docta ratio edita, in qua octoginta quaestiones Seu dubia, quae trahebantur de liter regulae, solvebantur, finalem determination0m illius segotii retinuit in sua potestate Dominus Papa. Et quia fratres moleste portabant, quin imo sustinere non poterant videre fratres illos, qui habitus mutaverant et reformationem postulaverant, cum experientia didicissent, quod de mora cum si atribus comminebat eis periculum corporale, juxta maluit sanem invenerunt quandam Euclesiam solitariam, prope quam erant Speluncae et aqua,

ubi de idontia patroni illius, cujus erat Ecclosia, fratres illi

exemti se recolligerunt viventes ibi in vera et pura regulae observantia et hyeme sequenti steterunt in o o sancti Lagari in vinione usque ad sententiam et definitionem per Summum Pontificem datam et faciam. Et tunc mandavit omnibus tam distri te quam potuit, quod unanimiter omnes Servare regulam suam Studerent uxta declarationem de suo mandato ab Episcopis ot Magistris editu in in concilio. In jungebat ministris et custodibus benigne o caritativo tractare fratres, quo vocaverat et omnes alios, qui eis adhaerebant in tota religione, tanquam veros et obedientes suos silios: mandabat quod a praelatis eorum et aliis si atribus omnibus haberentur in reversentia et plus aliis promoverentur ad insidia religionis ot magis honorarentur. Et illis mandavit, quod humiliter obedirent suis placitis et in pace et concordia iud0rent votiversari se totis viribus servare declarati O-nem et ita se habere, quod ex parto eorum omne scanda-33 φ

532쪽

lum, querela et divisio in posterum absorpta cessaret et ita dimisit eos. Frater vero Ubertinus tune clamavit pro omnibus ad Summum Pontificem proponens verbum Psalmistae retribue

servo tuo, vivifica me secundum verbum tuum, rememoranSqua propter Suam obedientiam, sicut notum erat, multas tribulationes sustinuerant et plures et graviores erunt in Posterum passuri, nisi secundum quod ipse firmam eis spem dederat, remedium sufficiens opponeret, quo volentes rogulam observare juxta modum necessarium ad salutem traditum in declaration ex suo mandato per Episcopos et magistros odita in concilio protectionem et dei ensionem debitam et opportunam haberent contra pressuras et injusta gravamina notorie ipsis inserenda ab his qui nollent salutarem modum praefixum in declaratione Servare et scienter infringerent et in aliis persequerentur et impugnarent. Quod si sacere negligeret vel renueret, Deus sanguinem animarum omnium, qui tribularentur et opprimerentur injuste, requireret de manibus omnibus. Summus vero Pontifex ostendits considere de obedientia fratrum, et id quod frater Ubertinus instanter de scandalo funditus prohibendo in posterum postulabat, renuit sacere nolens fratribus displicere. Fratres vero omnes juxta Domini Papae mandatum recesserunt decuria et cum promtitudine suorum sup0riorum implebant obedientiam, et patienter illatas is injurias contra Dei et Summi Pontificis mandatum sustinebant. Mortuo vero Summo Pontifice tam duro et aspere eos tractare coeperunt et corporaliter et spiritualiter tribulare o ad ea qua serant contra regulam et declaratio-n0in bedientiis ot statutis et posenitentiis et imperiis impellere, persequi et vexaro quod deliberaverunt eorum furenti malitia cedere. Quanta vero et qualia sustinuerint, ex his qua passi sunt didicerunt, odientium et persequentium agitationem potius esse daemonum quam Operationem Oininum. Iteduxerunt ergo se post segregationem ad Conventum Narbonon Sem et iterensem, eo quod homines illarum civi-

533쪽

tatum in multa eos reverentia et devotione habebant et propter sanctitatem, quam in eis esse cognoscebant et propter virtutes et signa, quae ad sepulcrum viri sancti Petri Johannis videbant quotidie fieri. Erant autem in illis duobus

conventibus centum viginti fratres. Sed et eorum adversarii non cessabant eos persequi et contra eos procedere et articulos multos contra ipsos formare, modo praecipiendo ex parte Ministri generalis vel provincialis seu protectoris ordinis, modo scitando os et tanquam contumaee et ino hedientes excommunicando ae aliis modis diversis Cum praelatis et rege Franciae procurando ipsos capere tanquam apostatas et scismati eos et rebelles ordinis. Propter quas molestias et vexationes consiliis sapientium primo habitis appellare compulsi sunt de omnibus, quae eis fratres imponebant, ad futurum Pontificem Deo autem disponente Cardinalium collegium uno in tres partes enormiter, Spiritu maligno impugnante, divisum, per illustrem, catholicum et sapiento in virum Philippum Regem Franciae Lugdunum deductum conclave de consensu principum ad electionem Summi Ponti seis faciendum intrarespersuasum est, ubi non post multos dies in Dominum Jacobum de Catur cho Cardinalem omnes uti animiter concordaverunt et provisum est Ecclesia a Deo in die Sancti Donati et vocatus est Johannes, quasi a Deo datus et missus. Qui omnium, quae acta suerant inter fratres diuturno plene erat ex his quae viderat et audierat inforrnatus et divisionem illum moleste portabat. Ad quem quum fratres minore acceSSiSSent,

mundavit provinetali ministro, fratribus illis praecipere ex parte sua, quod loca dimitterent et conformes aliis fratribus in habitu et in vita esse oberent, et quod ad illa loea accederent ad morandum, quae ministor provinetalis eis duceret assignanda, idern supplicitor obsedientes in omnibus quae mandaret. Illi vero deierminaverunt penitus ad Sum naum Pontificem velle accedere et puram regula observantiam instanter ab ipso postulare, et suae ad ipsum appellationi rationes et causas coram ponere et ejus potius, quam fratrum, qui eos ad mortem oderant, subire sententiam. In -

534쪽

terea fratres petitiones suas dederunt Summo Pontifici, infinitas diffamationes et impositiones continentes et paucas valdo voritatos vel nullas pie et recte propositas contra personam fratris Ubertini et contra fratres de Tuscia et contra si atres conventus Narbonensis et iterensis et contra fratrem Franeis eum Sanun et fratrem uilliolutum de Sancto Amanii et contra fratres Provinciae, quo Beginos vocant, et contra rati seu Liberatum et fratrem Ang0lum et socios. Et abhorruit Summus Ponti sex gravia mala et sae in ora et haereses, quae fratro de praesulis omnibus scribebant et praesertim de statistellis et Oginis, et volens fratrum petitionibus tanquam piis et justis in parte satissae ere ac eorum preces admittere, primo de raticellis exaudivit eos et verbo et scripto eorum statum assavit ot annullari et adstantibus fratribus cum suis accusationibus, inquisitionibus, litturis, quas in medium proferebant ad probandum contra praefatos, quae dixerant, coram Summo Pontifice et Dominis Cardinalibus voeati sunt ad petitionem fratrum fratres illi, qui accusabantur ab eis, Ubertinus, ausi idus et Angelus. Et quum frater Ubertinus confutas sol omnia quae

fratres proposuerant, et Stendisset esse salsa et sex na:

litia sit invidia pro dedero, quae dicebant, interrogavit Summus Pontis ex fratrem Ubertinum, an ipse adhaereret fratribus do Narbona et de Biterris et an ipse vellet fratris Potri Johannis do trinum defendere Cui frater Ubertinus respondit Pontis e summe ogo in iis quae olim se ei obedientiam vestri praecessoris implevi et a me ipso in his penitus nihil se ei. Vorum si vestrae paternitati placet, mihi praecipe, quod ego de fratribus de Narbona et foetis volpro do utrina si atris Potri Johannis nune quaestionem S Sumam, Cee Paratu Sum, Vestrae voluntati in omnibus obedire. Cui Summus Pontifex respondit: Nolumus, nolumus quod intromittatis vos. Postea interrogavit fratrem

Gaus ridum de Cornone: Ut ruin ipse vellet Stare pro appellatione, quam secerunt si a tres de Narbona et de Bitorris 3 Cui si uior Gaufridus dixit Ponti se Summe ego Sum et sui cum Domino Philippo et non interfui appellationibus

535쪽

corum neque illarum quaestionum plenam notitiam habeo, quare pro iis, quae me non tangunt, Stare penitu non intendo. Frater vero Philippus de Canito respondit ei, quod licet ipsum illa quaestiones non tangerent, intendebat tamen stare cum ipsis in omnibus, quae pro reformatione Status regularis faciebant. Quum autem venisset frater Angelus

coram eo, interrogavit eum, an pSe esset rater minor.

Cui ille rospondit, quod sic. Et dixit ad eum Summus

Pontifex quar recessisti ab eis Respondit Pater san te, ego non recessi ab eiS, Sed interrogate eoS, quare ipsi repulerunt nae. Et siluit Summus Pontis sex. Et verum dixit ei praeeipio tibi, si tu unquam confessio nos audisti Qui

respondit Pater sancte, non iam sacerdos et una de rationibus, quare nolui esse sacerdos est, quod nolebam audire confeSSioneS. Verum ego nullius consessionem audivi. Et

post aliquas alias interrogationes praecepit fratribus, quod legerent litteras Domini Papa Bonisaei o Domini Patriarchae Constantinopolitani. Quibus lectis dixit Summus

Pontifex stati Angolo Frater Angelo, tu OS XCommunicatus. Respondit frater Angelus: Pater Sundte, neque X- communicatus neque sexcommunicabilis quum semper obe- diverim tam Domino Bonisaei quam Patriarchae et caeteris Praelatis Ecclesiae. Et quum inciperet diuero et ostendere, quomodo illa litterae malleios o cum mendaciis fuerant impetratae et reservatae, et quomodo fratres contra illas libteras Scienter venerunt et nullam deinceps conscientiam habuerant, Sed operibus et sermon ipsas iniquas et inique impetratus consessi fuerant, non potuit Summus Pontifex eum audire, sed impedivit eum, ne Compleret, qua dicere COOpserat. Time rater Angulus dixit: Audistis mendacia fratrum, et veritatem quam vobis diuo non sustinetis audire. Erat autem hora quasi Oxta. Et mandavit Summus Pontifex propter illam excommunicationem detineri stratrem n- gelum, donec postea audita plenius veritate praecepit eum dimitti et absolvi ad cautolum. Et quum omnino vellet Summus Pontifex, quod rediret ad fratres vel unam de religionibus approbatis intraret, o ille semel et secundo et

536쪽

tertio verbo ρ scripto postulasset ab eo, tam pro se quam

pro sociis provideri sibi de modo sibi servandi votum in

manu Papae et Papali auctoritate si matum, cognovit rationes et Cau Sas, quare Summus Pontifex suam petitionern

nullo modo sori sacere des nisset, et respondit ei, quod ipse erat in ordine approbato duplici ratione: Tum quia Papa

Coelestinus re eperat eum in 1 ratrem tuam, tum quia de sua auetoritate vitam remiticam, quod est eo sen obit tuae. vitae persectio et quasi nis, assumserat. Et tunc per Dominum Napoleonem mandavit ei, quod habitum illorum assumeret. Assum sit quoque et promisit vitam sequi Domini Coelestini seu sancti Petri de Morone quod sest ipso sancto Petrosuit in altissima Christi paupertate vivere et mori. Cirea festum vel o pentecostes venerunt e Xaginta quatuor fratres ad Summum Pontificem de conventu arbonensi et iterensi, o non declinaverunt ad loca si atrum, sed intrantes Avinion om ad Summi Pontificis putatium decesserunt, donec Summus Pontifex audientiam eis dedit. Proposuit autem unus ex eis nomine rater Bernui dus Deliuiosi, vir magnae modestiae et praeclarae ei sentiae et disertae eloquenti ne coram Summo Ponti se et Cardi nullum collogio iam rudenter, circumspecte et efficaciter, quod ad ea, quae dicebat et postulabat, nulla ab adversariis instantia rationabiliter poterat

dari. Erant enim certi, quod omnes eorum astutias confutaret et apparente eorum dissolveret rutiones of quod illo stante pro qua ostione et audientiam absente succumberent. Quocirca ad dolos et injustas calumnias se Convertunt dicentes Domine sanete pater: Ste qui tam audacter contra suum ordinem coram Vestra Sanetitate nunc talia et tanta

proponit, est vir pestilens et malignus et sues mala innumera. Frater qui nec audire nee stare in judicio, nec dum contra ordinem, in quo tot tit tanti viri sunt sancti, sed nec contra quempiam comparere pro negotio aliquo dignus esset. Nam et os filium inquisitionis sic ut male in Christo sentiens

impedire praesumsit. Et alia plurima de ipso praemodi tui et

praeordinata Clamantes, ut eum ainu Sa XCluderent, a quo Se

Superari, si audientiam habet set, certissime providebant. Nam

537쪽

ipse pro se et pro fratribus aliis nihil proponebat nec postulabat, nisi id quod eis juste negari non poterat observantiam fidelen et puram promissae regulae et remotionem impugnantium observantiam necessariam ad salutem. Quum autem satisfacere vellet praedictus frater et calumnias suas personales confutar et reducere eo ad cauSam, pro qua coram Summo Pontifice stabat, fratres adversarii instabant proponentes alia contra eum, donec Papa conversus

ad fratrem ei nardum dixit Et nos propter multa mala, quae de te audimus, detinemus o. Et quum tali modo exclusus fuisset, voluit frater Franciscus Sancti loqui et aquae erant proponenda et explicanda pro se et Sociis persequi. Tunc fratres simili modo clamaverunt Domine, neque iste audiendus est, quia contra obedientiam ministri et ordinis praesumsit tanto tempore et ut lector publice docere et praedicare et ordinem totis viribus impugnare. Cujus rei gratia mandavit Staminus Pontis X fratribus, quodueCUSarent eum. Quum autem frater Guilli selmus de Sancto Amantio post eo proponere vellet ea, quae pro negotio sibi in tali casu expodientia videbantur, perturbaverunt eum

fratre accuSantes et S Serentes, quod lapidaverat bona ordinis a Summo Pontifice ad usum conuessa et quod arbonensem conventum desertaverat. Ob qua aecusationes

Summus Pontifex statim eum detinuit. Videns autem frater Guilfridus, quod illi tres exclusi erunt a tali nugotio, assumsit orba et efficae iter proposuit et postulavit pro se et aliis puram regulae observantiam, et displicuit Summo Ponti sol, quod frater aufridus intromiserat se de quaestione, et quum vir esset discretus et nobilis ot morum et vita0 irreprehetisibilis, corpore tamen infirmus et debilis, o semper ibi austerus quale non habebant si utres unde eum apparenter ut X istenter Sicut caeteros necusare vel disi amare valerent. Summus vero Pontifex, licet eum intor alios magis sumiliarem habuisset, dixit ei frater Ganfrido, non modicum admiramur, quod regulae rutam postulus ob Servantiam et tu quinque tunicas portas. Respondit ei frater Gausi idus Pater sancte, vos in hoc decipi mini, quod non

538쪽

est verum, quod ego quinque tunicas portem, salva Vestra reverentia. Et dixit ei Summus Pontifex ergo mentimur nos Rospondit frater ausi idus Pater Sancte, ego non

dixi, neque dicerem, quod vos mentimini, sed dixi, quod et dico, quod non Si verum, quod ego quinque tunicaSport0m. Et dixit ei Summus Pontifex nos detinemus te et Sciemus, si verum est, quod tu quinque tunicas porteS. Vidontes autem alii, quod audi ontia non daretur eis, clamaverunt Pater sancte justitia, justitiai Et mandavit is omnibus Summus Pontifex, ut redirent ad locum si atrum, et si atribus, quod custodirent eos, donec maturius deliberaret, quid de ipsis esset agendum. Camerarius vero Domini Papa suscepit in sua custodia fratres ornardum olidiosi et ausi id iam sit Guilhelmum de Sancto Amantio. Fratrem Franciscum anui posuerunt Fratres in quodam carcere juxta utrinas. Et post paucos dies carceraverunt fratrem Guilliolmum irardi et

fratrem Philippum o saeta de ipsis inquisitione juxta Domini Papa mandatum exceptis viginti quinque fratribus,

omnes Consenserunt fratrum consiliis et voluntatibus, et si atre imposuerunt eis poenitentias Secundum rigorem justitia ordinis. Illos autem viginti quinque tradiderunt in manibus inquisitoris, ex quibus quatuor combu Sti Sunt pro eo, quod tale votum habet vim praecepti pestialiter in his, quae regula praeceptori vel inhibitori mandat et talia, dicebant, non cadunt sub dispensatione alicujus. ASSerebant enim, quod Summus Pontifex non potuerat fratribus minoribus, qui promiserunt Christi evangelium, Oncedere cellaria, granaria et olearia, et quod Papa peccaverat concedendo et ipsi recipiendo et quia ab hac as-

Sertione non potuerunt per aliquem revocari, ideo sententiam ignis acceperuiit. Alter autem immuratu eS Perpetuo, quia licet finaliter revo 'avorit, tamen pluribus diebus multum pertinax in defensione sua assertionis fuerat. Caeteri autem omnes coacti Sunt abjurare et in populo praedicare, quod isto errores tenuerant et propter consensum vel adhaerentiam ad tenentes vel defendentes praestata haereseS,

539쪽

pose nitentias eis injunctas sub sigillo inquisitorum susciperent et implerent, ac publice eos in populo, ubi contrarium

praedicaverant, revocarent, quod Si sacere contemnerent,

tanqualia relapsos deinceps puniri ubicunque invenirentur. Tenebatur autem rater ei nardus Deliciosi in cippo sit vinculis erreis et sustentabatur pane angustiae et aqua tribulationis. Sed totum, quod patiebatur a persequentibu Seum, quasi nihil esse penitus sibi videbatur, et adinventiones eorum et studia convertebant si quo modo de ore ipsius verbum possent aliquod capere vel extorquere, per quod Occasionem haberent contra eum tanquam haereticum pro Cedendi. Accedobat ad uin prine eps litigiorum frater Bona gratia armatus cautelis et consultationibus suorum quondam in saeculo sociorum et statitudinis suae gloriam singularem obtinere se tunc veraciter credidisset, si potuisset versutis

et dolosis inquisitionibus eum quomodolibet supplantare. Sed vir Dei et o suis condjutoribus taliter respondebat, quod

per eum propositia ostendebat non tantum fuisse catholica, sed necessaria ad salutem et tam solida, quod non possent negari absque negatione dei Christianae. Contigit autem, quod fratres quandam litteram invenerunt, quam frater ei nardus quibusdam personis devotis miserat, quae continebat aliqua verba, quae fratres more Suo interpretabantur in malam partem. Ut autem Summi

Pontificis animum conditarent contra eum, praeSentaVera intei praestitam iteram inserendo auribus jus sua suspicionis perverSam interpretationem. Insuper prae gaudio Se non valentes continere, hinc inde per vinionum disseminabant, quod stetit in Massilia illi quatuor si uires, ita ut iste post paucos dies combureretur Exspectabant communiter Omnes judietum hujus viri. Voeatus enim fuerat a Summo Pontifico post datain ui edulam a fratribus in proxima sexta seria sequenti nil consistorium responsurus coram omnibus de intentione tit continentia lili sertim tin. Et luciis Cornua eo litteris, interr0gavit eum Summus Pontis ex an ipse illa Ssecisset litteras Qui consessus est se socisse eas. Et VO-luit Summus Pontifex, quod ni sentio noui quum habuerat in

540쪽

litteris, coram omnibus diceret. Quod quum fecisset, ita Summus Pontifex se mansit de sua expositione placatu S, quod nil contra eum propter illas litteras dicere voluit. Tun etiam tribus Cardinalibus increpantibus eum Domino de Vitali et Domino Hostiens et Domino Guilhelmo Petri,

taliter satisfecit coram omnibus, quod nullus eorum habuit, unde responsioni ejus posset rationabiliter contradicere. Sed cognoverunt omne S, quod paucos homines ita sufficientes ordo haberet. Cum igitur fratres non invenirent, unde pOS-Sent, Sicut sitiebunt, procedere contra eum, rememorati Sunt fratre praedicatores, quomodo ipse Suum inquisitore in coram Rege Franciae convicerat et salsarium sui officii probaverat, et scientes, quomodo fratre minores, quo ip8 a magna liberaverat confusione, eum coram Summo Pontifice accusaverunt de impugnation officii inquisitionis et de favorsi haereticis impenso, ipsum fratrem ei nardum sibi dari a Summo Pontifice petierunt. Et videns Summus Pontifex, quod secundum accusationes, quas de eo secerant fratres minores, justitiam postularent, tradidit eis eum, qui quum suscepissent eum in Sua potestate sicut cane S, Cum vehementer suriunt, lacerant, quam capiunt bestiam, ita ipsi diversis afflictionibus et cruciatibus laniaverunt eum. Et videntes quod neque inquisitionibus nec tormentis poterant pompam de eo sacere in populo, quam quaerebant, in aretis Simo carcere cum recluserunt, ibidem eum taliter tractantes, quod infra paucos menses quasi per ignem et ignem transiens de carcere corporis et minorum et praedicatorum

liberatus gloriose triumphans de mundi principe migravit

ad coelo S. Postquam vero de suis secundum voluntatem suam victorium secerunt, conversi sunt ad faciendam vindictam

de quibuscunque personis diligentibus eos, sive saecularibus sive Boginis sive fratri collis sive mulieribus sive hominibus

et per se et per alios, sitientes vindictam potius quam correctionem, quaerentes pecuniam ab eis extorquere, confuderunt multos, mactaverunt quosdam, cruciaverunt plurimos et nullum suo surori terminum imponebant et accu-