Institutiones linguae pracriticae scripsit Christianus Lassen

121쪽

S. v. NXI.

dosam reor Scripturam

m; qua de re infra. a I - am: i. e. lacrima

huius vocis dubium non osse Potest, quum SPecialibus regulis definitae sint. Product3 vocalis scribis dobetur, quorum oculi in ligatione consonantium π vel ae cum in salsi sunt. Nam salsam esse Scriptu- Tam SM, apparet. Cf. imae infra.

122쪽

li 0

π deberi huic voci, at Praeter φ ctiam nasalis corroboratur tum regg. IlI, 41. et IV, 14. tum varia S. S. scriptura. Scribendum itaque reor ubique fi bui. In complexu m confundebantur scribae. Id solum dubii remanet, Cur haec vox non posita sit

cod.

124쪽

43. III, 18. γ IV, 1. Dissicile est

dictu, quodnam verbum Satiscriticum indicatum sit. Conticio elisioncm csse Proi. e. Aestutia. Nammt IV, 1. Videtur mendum csso pro Trimma i. e. v Iut itaque cum elisione pro - m.

125쪽

CAPUT SECUNDUM.

De Hementis lingitae Pracrificae PraeciPuae.

Incipiendum ost a doctrina sonorum. Cernitur enim lota scenicae linguae natura in legibus, quibus reguntur soni in ea obvii ac totum paene, quod Sanscriticam inter et scenicam loquelam intercedit discrimen, ad mutationes elementorum reduci potest, ita ut absurde non dixerit, qui asseruerit, omnem sceni Cae linguae grammaticam in doctrina elementorum eme Ponendam. Exigua sane sunt cetera, quae innovavit scenicus sermo. Primo itaque Ioco de vocalibus dicam, quarum doctrinam sub hisce indicibus enarrabo: i) de mutatione sonorum Sanscriticorum; I de

mutatione quantitatis Sanscriticae; S) de hiatu, 4 de elisione; 5 de contractione; 6 de vocali bus inserendis; de Saniihi.

S. I.

Vocales et diphthongos Sanscriticas retinet lingua scenica praeter r, t et m. quibus addi potest '. Siquidem hae prorsus obsolevere. Primum docendum est, quaenam aliae vocales earum vicibus desungantur.

126쪽

S. 3. De H. cf. Var. I, S. 27-Si. Proreus evanuisse in Prah. W idoneus est testis Vara ructies I, 5 a. Mutationes Prahriticae elementi Sanscritici πfiunt, aut ita ut i) sonus retineatur, elementum

autem c ninum naturam induat Consonantis. per breve esserendae, aut I ita, ut Omittatur prorsus elementum consonantis Et vocalis tantum sonus remaneat; potest haec vocalis ESSE U, S. S. S. rarius HaeC singulatim tractanda sunt.

I. pro V cs. Var. I, 5o. potissimum invenitur initio vocis, nulla consonante praecedente uiri πηiΠ0. Exempla sunt RG Prom, Pro ΠΠ, Var. I, 5 o. pro rara, III, do. Quae in talibus vocibus in editionibus dramatum huc illuc in v

niuntur re initiales, tute poteris emendare. Locus M. II. ISO, 5. in cod. Par. scribitur: it pro NI H ed. Calc. Expunge T alterutrum propter versum. v. Mi . ibi, II. ed. Calc. emenda pro et sic ubique. semper tamen ηδ initialis non hunc in modum immutatur; ex. gr. V dicitur pro ra, Mpro WH. Vid. itiis. Facilis explicatu est haeC mutatio, quandoquidem eo sono ri) essertur per plerasque provincias vocalis quae a grammaticis Indicis ponitur re. Alia igitur est eiusdem soniseriptura, per Consonantem et Vocalem. V Cum Consonante Coniunctum eique adie-Ctum naturam verae vocalis magis iam exhibet.') Arva est.

127쪽

Talo W ideo plerumque in vocalem aliam transire solet. Exceptio sola, quam indagavi, versatur in vocibus pronominalibus Cum GT, et Com P sitis. Horum vocabulorum enim, licet ConsOnanti adiectum, clementum suum Caninum non amittit. sed tam strenue luetur, ut Praecedens r assimiletur litterae caninae, Post mutationem vocalis V in V. Tenendum est, litteram quae ceteris cousonantibus cedit, loCum suum asserere

in vocabulis pro ri I, WV r pro cet. quae Var. Ι. 5O. et infra leguntur; repetenda enim sunt a m etc. olisa littera C. Compositae quum hae sint voces, hoc non initiale quidem est, at in prima tamen syllaba positum simplicis rad. Py. Regulam generalem, iuxta quam Praecedenti consonanti assimilatur Var. III, 3. sequuntur in hisce vocibus saepius poetae et mmi, i inretc. dicunt, omisso T. Scripturam C Sanscritigantem mendosam esSe, vix asseverarct ausim. ') Pa in sibi constant in hisce vocabulis poetae dicam an

scribae noscio. Exempla potium primum ex libris, quorum vitriam scripturam enotatam habeo. II. R.

mmim, p. 10, 4. 134, 5. C. et P. tinor, p. 25. 8. p. 97, 12. C. et P. p. 129, 8. C. et P. Mirip. 137, 11. C. et P. - VI. U I p. 7, 1 l. p. 5l, 14. p. 52, 14. C. et P. correpto uterque Praebet p. 60, 8. licet mendose i p. 23, 11. peccat e linin P. minus quam l ed. Calc. pro ic Π, p. 75, 6. P. legit mseri l. p. 73, l. uterque praebet πl RV,

128쪽

Conservati elementi, quod est in canini, aliud exemplum est pro G cs. iud. . ubi udebetur omissae semivocalis. a Pro ηZ Consonantem excipiente interdum ponitur N. Var. I, 27. iuxta nullam certam in pra cedenti consonante positam rationem; nam etiam post M reperitur u in GV pro GK, pro

Discrepant h. l. in singulis vocabulis grammaticiet poetae: uin vel pro U praecipiunt grammatici; Iegitur saepius, ut Rat. p. 5, l. 4. in . M. R.

128, io. at ibidem Vth. IOI, 8. at p. 8,ao. Emendandos omnes locos, ubi in hoc verbo qiuveniatur apud poetas, nullus asseruerim; emendarim sane, ubi libri bonae notae formam praebeant grammaticis probatam. In aliis eiusdem radicis sormis V servant poetae: Tu rem gerund. M. R. i , 8. v nulli hi legi. Saepius tamen consentiunt: MIn Nin: M. R. p. 6. ut Var. I, 28. IN Ur Rat. 5, 5. icis ut grammatici iubent. Nulla certa re-

contra T4, 3. consentiunt in m I. P. 38, 10. C. . I id. B, P. contra IV h. Atque sic lum in variis eiusdem dramatis locis, tum in variis eiusdem locisopographis tum T, tum T in hisco vocibus invenitur, ita ut tomere egerit, qui tibique cum grammatico repositum voluerit. Neque ita intelligendus est Vara- mclies. Iusta auctoritate gaudent etiam formae mi G

Vih. 70, 6. C. et P. Prab. 39, 13. et Prob. 44, 12. cf. Var. I, 19.ὶ Quae legitur in ed. Lips.forma Cum N, scit . , neque illegitima videtur

atque mox l. 13. FNU et NI est. De pro vide infra. Constanter legitur in V M. M. 36,2.65, 1. 9 8.

129쪽

llet

gula dari quum possit neque omnia vocabula upro substituentia a gramm . recenseantur, Pendet res in quolibet vocabulo ab auctoritate codd.b Itidem Var. I, 28. M. R. 25, 8. UstiunῆΠpro UUIm etc. pro initiali constat in pro k ex post N est in Din pro WLEtiam haec mutatio a nulla regula pendet certa : et derivanda esse videtur utravis substitutio a pronuntiatione vocalis vulgatiore, prout aut a aut i praevaleret. c) Denique S. Var. I, 29. Labiales sunt consonantes, quae hunC Vocalis Sonum potissimum attrahunt, ut sit etiam in aliis linguis. Exempla sint: ξ Ι lach, VI

do dicitur rura pro Π a themate cs. Var. Cap. V. et defluxit hoc S ab ab lat. et genit. SausCr. in ST. A Iabialibus tamen non semper derivandum est S, ut in pro Uss. Var. l. l. et interdum et u et T post labiales locum habent. CL Supr. GR mi. a in media voce evanescere Solet ante Ξ Ex Ortum, EX. gr. πιπι pro ' PI e Sed hoc ad N pertinet..M Restat quod tam raro pro π positum reperitur, ut Vararuches sub vocali ri nullam liuius mutationis iniecerit mentionem. Exempla Suut e UdZU. Vid. ind. s. v. mrsi pro Var. VIII.

130쪽

ini inua omitto h. pro cluia id Satiscriti cum iam est: exhibet tarnen haec vox vestigium si initis mutationis in lingua sacra. At addendum est Uri, quod potissimum in Mi . legitur eo sen-Su, ut Sit: Perlinens a I. Defluxisse videtur hic significatus ab usu se peculiari, ex. gr. Gliata Κarp. i5-em f. ikΠΠΠ r, habitationum quae sunt Causin Madanae i. e. quae ei inServiunt, eius Sunt. mastixum frequentatur in lingua scenica et Maiderivandum videtur a se. Sed obstat T ct aliam viam ingrediendam esse reor. Nimirum in Exemplis a Vararuche Ι. 5. propositis ad illustratidam mutationem vocalis u in invenies caussam positam esse tu tralatione vocalis vel semivocalis uad syllabam praecedentem, ab M OCCUPatam, PO-tissimum quum ipsum olidatur. Ites manifesta est ici vo C. tanquam M PI, in quo Tu in m mu

tatur, fi in q, primum igitur sit - Pi alla 4,

l. . et sexcenties; solita scriptura per Eri etiam a me M. M. 7, I. Edita mendosa ost); hinc vel nulli hi invenitur. Sic Pigrania est

teraha pro tra9 dasa; itaque u hora derivo non ab ut ara, sed a forma quadam vulgari ut rya. Cadit autem haec mutatio potissimum in G, quod aliis consonantibus quam r et I ab ἔ vel π sequenti non disterminatur. Hinc Dra-ka a Drya potius depravatum crediderim. Intermedia forma sine aflixo in logi videtur Hr. i 5, 2. sic lege et i 85, i. in uig. Dissicilius explicatu sunt m nrt et ima. Ut ab hoc iucipiam, Certum CSt.