장음표시 사용
141쪽
undo FZh, rcpetendum est a forma quadam 'mi, formato seminino per augmentum vocalis silualis. Num re vera pro sit, valde dubium est;
est vocalis mutato in S, tum augmetitum
posterioris vocalis. In Tm et iustu cs ind. solitaria est transitio ita S, ob viciniam, ut videtur, labialium g et M. t pro huc non Pertinet. Restat igitur mutatio in quae, teste grammatico, locum habet ante coniunctas consonantes ):MIS pro RG etc. Quum corripi sciamus tali loco vocales Iongas, Contra leges scenicae linguae fieri videri posset haec augmentatio, nisi probabilius
esset, hOC g re vera esse correptum. Dicam do hac diplithongi v natura infra; huc exempla quaedam alia congerere iuvat. Primum quod sexcenties legitur et semper sere per o ex Plicatur. Attamen pro hoc Prahritica forma est um, ut m pro ἔν, ex. C. in dictionibus u Wr, et rectius derivatur Uet ab quia in mi nulla est Caussa, cur ex sat Bene igitur enarrat schol. M. M. 7a, 5 per Exstitisse Sanscriticum P in se mone vulgari, ipsa scena est documento; est etiam Zemlicum ilhria. V. S. 126. etc. cf. Yaς. I. 456. sensum adverbii Ur plerumque eundem esse atque Sanscriticiis nullus negabo. Tuin pertinet huc pro ' Var. IV, 55 . Κ. Pr. p. 16, i 8. IIaereo in lit- tera det malo sum, uti legit P. Vi L. 25, s. pro vulgato Cor. Nam sinis voculae correptus est, ut iualtera forma scenica Uiui. cim geminari potest post V Correptum, si autem nullo modo explicari. Εli Sa i .
142쪽
cst syllaba Intermedia forma, tantum eliso, legi videtur Utt. 25, 8. quod tamen per Enarratur; repone itaque in textu m Ummit ut legitur Cali. 56, IO. I 26, 3. Compara autem HUM pro fri ' Var. I, 38. Agmen hoc claudat pro M. M. 165, IO. Utt. 84, antep. ibid. 85, 3. minus bene editum est UTI. Interpretamentum nullam reddit rationem sormae, licet sit Varar. cap VI. Pertinent etiam huc, si recte censui, ri per
tantum transire in g, melia dT, WΠΠ, re et similis ratio est V ex χ orsi, de quo moT, prorsus autem diversa eius quod ex u vel in conflatur, admixto T sequentis syllabae, ut M , 'di, de quare vid supra A. 5, 2, d. et 0, a. ν S. 12. De Var. I, 18-19.
Regula 18. huc non facit; voces reg. 39. Iaudatae 'U, UIS, pro Vrilli, lim, Ure, M , quibus adde vel e g. 9, 2, P. 26. . hanc mutationem praebent ante Consonantes in- . ter Se CognataS C, S, , ', inter quas I geminari non potest, ita ut antecedens vocalis longa d beat remanere. Hinc etiam praeserendum, si ex immutatum est . ut sit g productum positum pro Sanscritico, uti mox invenimus V co reptum pro Sanscr. q. Cum guna Sausoritico D utrum comparare velis. Ceterum etiam h. I. sor-
143쪽
Valet de ii ac vocali idem sero quod do q
monui; mutatio saepissime obvia est augmentatio in Ur. In mutat S solum vocabulum s in pro Tu. φ) At negari nequit transtro A etiam iuu in paucis quibusdam vocabuli S, quae P. II. enumerantur; in nonnullis ui evanescens vocalem sibi maximo amnem reliquisse videtur; in nou- nullis aliis caussam non perspicio, in haerco.
id e quac in margine breviter disputavi.
Sic in in mura rarius legitur, quom T; cs. I. M. 92, ult. 115, 12. praetor grammaticum; contra mutiri ibid. 98, 6. mimi ibid. 117, 2. πῶ Viv. 19, 2. UT, Sa scribis porpotiio confunduntur. Π atque V in isto vocabulo ex libris non enotavi.'') Scriptura cx gr. Mr. 49, 2. etc. ubique emoridai
''ὶ u in constat: Emit Bas. 7, 10. clo. et inm in verbo denom. M. M. 54, 6. es supr. g. 7, 3. niit hoc u est etiam in et Uiu- ς st, nec non in ilo ' pro S im Vnr. I, 25. Simile est v pro meorrepto in Um I, 39. pro V ITK. Sed cf. in D. M. in codd. drnirantis V ita antiarae investigaridoti t. In potest qua nilum esse codicis; M pro Π hi media voce bene se hab i, salso contra irrepsit in Mr. 108, 4. M. M. 112, t. Et sacpius, quum sit V priunt. ct Nir , neque in ετ transire debeat Vinii loco. Recte ideo pro hoc legitur urit Mr. Ib5, 2. In illo autem locum suum tuetur S in libi is
144쪽
la' - Exeipienda osse ex hoc numero mi et URB, supra docui S. 8. Mutatio in ut eadem ratione sit, atque si transit in q, nimirum ante Complexum Consonantium, π,s pro PI. Adde exemplis xhiTT Mr. i58. n. -- nam 'fili scholion est et 345, a. ubi diζς sensum paullo diversum liabere videtur. DIn pro compensari videtur omissa syllaba augmento vocalis S in Ur, ut in m , πι- mi Var. III, 42. elisa littera ri. Veram rationem infra explicare studebo. S. 14. De S. Vari I, 24. 26. 'Mutatur in in sola voce MST pro quae forma corroboratur usu; Vih. 4s, a, Prab. 59, 3.
subi pro T ad Magadhicam pertinet ; Rat. Ia,
G. etc. Falsa tamen videtur ratio grammatici; nnostris. Vid. Utt. 7, T. Sest et sic ibid. 45, 8. Vih. 18, 3. M. M. 46, 2. melius scribitur Sint v. vi M. M. 55, ult. 83, 15. 124, 8. sah. 27, ult. Prab. 38, 8. Rat. 39. 11.
Licet itaque distingui posset Uta et V U- - fit, primam formam reiiciunt codd. et lis est inter Vararuchom et scribas. Falsum vix est exemplum r. 22. et nescio litem dirimore.') I Mr. 134, 5. male; recte ii'I Vih. 53, 13. et sic corrigo Utt. 104, 14. pro δτnTI. dum M. M. 92, ult. Mr. 139, 6. ad Sanser. His T reserendum est. Ulmui est Μr. 136, 3. me M Mr. 3, 1 etc. et ut Istrahu- emcndandum est in loco Dh. inis. in App. p. 30, 5. exhibendo. 'ὶ Prorsus similis sonorum complexus cernitur in Di iii od b Coral
145쪽
Cf. not. De sorma IV- mox dixi. Miror mutationem in ui vix inveniri; quod legitur ξΠ Eth MP. 359, ι 5. M. M. 89, II. Pro vix memoratu diguum est. De um, et villu vide in a. S. 15. De g et Q. cf. Var. I, 33. 39. Harum diphthongorum Satiscriticarum nullas osse mutationes Prahriticas praeter quasdam in qct S invenio. Sanscriticas dico, quae in ca lingua iam sunt, non quae in Prahritica oriuntur. De mediis autem vocibus loquor; et huc non re- sero olisionem v sinalis ante vocali. iniit. vel Ssequentis vocabuli, quas Sanscrita contrahere debet cum V ici et ui; contrahere potest Prahrita, at non necessario et elidit interdum v, de quare mOX. Vides, mutationes has non esse diphthongorum V et ur. Non recipit talia Composita sermo scenicus iam facta, Sed ipse componit. Quae porro osse videntur alternationes inter
in HI idem statuemus. Nam originem vocis si quaeres, eam a saltandi ornamento tractam osse sa-
cito credes. Rad.' FI. scuius tarma guriata Progenuit radicem quasi Prukrilicam C pro VI o si Prosecta 1idetur; testis est .m-I . Ilinc coniicere licet, suisse formam antiquiorem M. I pro', unde Vulgaris , prorsus ut . mutatione III ia-ialia χι. Sanscriticium pro refert genitivum quartae declin. X: ex, L.
146쪽
non transitiones me iudice sunt unius soni in alterum, sed diversae inflectendi rationes. Ur etiam cumualternare videtur in formis Imae Pera. Plur. ex. gr. VM II, MAE Var. VII, I. at rectius sistes olisionem spiritus sinatis Visargae) quam mutatio-Dein diphthongi; eodem modo quum dicatur pro AssiGNTI Var. IV, r. , non mutatio est diphthongi, sed usurpatur thema in V, de quare vid. Var. IV, 38. Ex opiniono itaque mea religiose tuetur quas ex hereditate materna recepit Prahrita, diphthongos V et ut, si sonum spectas, immutata tametasaepissime quantitate et solae exceptiones sunt paucae Correptiones in k et S.
iu ς transire potest iuxta Var. I, 53. in fimm pro Gem et pro quae formae nullibi quod meminerim in libris editis leguntur,
forsitan temere expulsae vel neglectae. Nam Mu. Prah. P. 17o, siti. flagitat metrum mimest Utt. 78, 5. Μ. M. 5a, 4. et P. I 6, 6. ed. Bonn. Rat. 5o, I . etc. legi videtur ita versu Κau. Ρrah. p. 7, ra. si bene intelligo. Addi deberet, si esset legitima scriptura, pro h PF Lah. ο, 4,ao, 5. 52 9. 55, 8. 48, 4. 5i, 5. 77, 1. 84, 7. 158, 8. Contra M. M. 29, s. et alibi legitur diu. Expeclares sane j v φ . De g pro g sinali in singui. sem m. in UT, S, T vide ivisa.
'; Suspicioncm movet primum omissum, praesertim initio vocifi: deinde corropla vocalis sine compensatione.
147쪽
- l35 - α) Similis correptio diplithongi ut in E in
media voce nota inveniri videtur, nisi huc trahere liceret formas quasdam verborum gunae augmento privatas, ut Mr. D5, 5. at Vix recte, quum etiam Sanscritice dicatur sex. gr. Diluv. ed. Bopp. p. 4 et tales formas ad sextam Classem referri possint. Sin autem sequuntur duae ConSO-nantes, ut in pro 'G, aliis, correptio vera esse videtur. De hac re mox dicam. Fine vocum,
in inflectione primae pers. plur. 5 Pro m et
aec. Plur. S pro Ut ex UT tum ita abi. T proo, vere est etiam S ex ut Orsum, propter horrorem, quo ten tur Prahrita, accentus in ultima. Huic mutationi prorsus similis est ea, qua sine lamm. Post NI, S scribitur prog, ubi versus syllabam Postulat brevem, ut ex. gr. Κavy. Prah. P. Oct. I 5. et in omnibus casibus in E iuxta grammati-COs, qui Hira id, diu, aeque aCinnectunt a themm. 'Π, Πα ir , Uir seu . Quamvis itaque medio vocum docum suum magis strenue teneat πι quam sine positae la-
mcti utriusque diplithongi similis est proclivitas
ita Correptionem et Propter similes CausSas. Mu-
sed corruptela Est ratione cassa , praebet I .
m i ; emendo r in muri mT: i Licet salsum credo QN, tot sunt loci ςuh. ut omnes malae scripturae vel lecturae litteraturam enim Bctigalicam probe calluit Choxyus; incusare vix ausim. Sin igitur est peculiaris quaedam Κulidusne sorma pro
veram scripturam edoceri vclim a Brockhausto meo, qui Codd. contulit Londinienses. Dissiliet oste
148쪽
gni momenti autem est haec mutatio, siquidem non tantum Soni est, quum dicatur i pro e , upro D, et Vice Versa, ut vidimus supra S. S. D et 13. sed Eliam quantitatis, quum corripiantur diph
vides, mutationem talem arcte coniunctam esse Cum Correptione earundem diphthongorum in eet d. Quae correptio quum sat, ruit prorsus Satiscritica horum sonorum natura. Rem, utpote ad scenicam linguam probe intelligendam gravi Simam, accuratius tractabimus, quum primum dictum fuerit in universum de mutata vocalium Sanseriticarum quantitate. Nunc autem addere liceat observationes nonnullas generales de muta
S. 16. Perlustratis itaque vocalium mutationibus hisce, patefacta sunt haec:
in Exemplum a Var. I, 39. positum vel j quae scriptura sola obviam sese mihi in libris tulit, ut Μr. p. 134, 1. seqq. in ita se habet. Posterior forma elidit iuxta reg. Var. II, 2. prior nut ita explieanda, ut O post z. transeat in a, uti in cxempli. I. 13, not. ' 'ὶ, ipsum primum in ante labiatim sonumscs. pro Um et, licci non Prorsus idem, pro Var. Dhat. Poth. VIII, 4R, Π autem Prahritice in Er hinc scribendum foret TE. Aut
ita ut O in I resolutum sucrit in ci-u, Ex quibus transpositis factum sit Da, ut inversa ratione in 2da pers. imperat, med. SO dicitur Pro SDa. Diuiti eo by Corale
149쪽
iὶ π prorsus evanuit, quod non potuit nocisieri, quum consonans T in Prahrita locum suum
post alias consonantes tueri non valeat; sermo itaque scenicus, doctrinae Sanscriticae de vocali Mincuriosus, et Soni tantum rationem hahens, elementum R consonanti antecedenti assimilat et initio tantum vocabb. conservat, POSita tameta Consonanti eum vocali pro π;
αὶ Diphthongi t et graviores quam quas
ferret loquela esseminata, in leviores V et in trans cutit aut dissolvuntur in elementa Sua, quorum prius corripitur.5 v et in Sanscritica naturam diphthongorum amittunt et vocales sunt indivisibiles ancipi teS. 4 Ceterae mutationes nee magni sunt momenti neque, in qua re insisto, generales sunt, et sub eisdem conditionibus recurrentes, ut transitio a in a. vel in v propter viciniam Iabialium, vel in e propter i sequens. Servat itaque Provinciam vocalis quaevis suam; a et c, i. t et c. nec non ti,a, o, arctissime inter se cohaerent. Nulla est regularis epenthesis, ut in Lendicis pasti, tam una, Pro Pati. tiariana, neque Calcnthesis, ut iurandicis ayaesu pro Q hu, pro Mahia; nulla divisio est vocalis a in α, ε, ο ut apud Graecos et similiter apud alias cognatas gentes, nulla VO-calis a in a, c. o, ut apud eosdem, vel transitio eiusdem in es et cl, ut apud Gothos; soni u et clPrahritici, licet eo usque originis suae obliti . ut duo Elementa sua Prorsus in unum laudant, in eo
150쪽
originis tenaces sunt. quod ubi denuo Prahritice formetitur, ex eisdem elementis, atque Sanscriti-Ce, Constentur. Quae res nondum a nobis explicata nobilitat quodammodo vocales praecipuae dialecti, cui Gurasenica in hoc par est, non itidem in serio S. 5 Quod autem latissime patet discrimen et Sanscriticae linguae structuram suciditus evertit, est mutatio quantitatis vocalium, de qua nunc di
cendum ESt. S. 17. De mutatione quantitatis Sanscriticae.
Distinguendum est h. l. inter duo diversa mutationis genera; prius cadit in vocalem solam, Temanente Propter positionem quantitate syllabae Eadem; posterius vero mutat quantitatem syllabae et assicit Prosodiciam vocabulorum speciem. De hoc posthac. De illo autem valet generalis haec positio: idem valent in scenica lingua Productio -- calis et positio Per consonontes, ita ut haec pro illa possit substitui et vice versa. CL Vari III, 5 . Hinc consequitur regula gravissima: Corripi do-bent vocales Sanscriticae sua natura longae auto complexum Consonantium, aut Omissa ex Com- Plexu Consonantium Sanscrr. alterutra, produci de
hei vocalis, in lingua sacra Iegitime brevis. Res est primum exemplis docenda. Praem nendum est, omnes Consonantes Prata. geminari POMe praeter T et d. Var. III, 54; quod ita est intelligendum, ut adspiratae per non adspiratas sibi assinos gominari debeant. Eandem vim, atque