Institutiones linguae pracriticae scripsit Christianus Lassen

131쪽

praesens derivatum fuisse a Sanscr. ἔli liri. Transpositis in et mutanda erat etiam vocalis W; in eam transiisse, nil est documento; mulatori in explicatur augmentum vocalis, quippe quod compenset correptam nonae Classis formam,

Nil pro 'ma . Haec autem si datur, danda est cadem mutatio in in sinitivo, gerundio et sui. Part. vhi l sorma est usitata, et saepissime in libris legitur licet forma auctior ad in sinitivum 'melius quadraret. Mutatis hisce formis in str.

Potest v esse Compensatio omissae syllabae Restat elim us , ubi quodammodo explicatur g tan- qua in augmentatio vocalis nulla autem est explicatio, si H in mutatum vis; uno quasi gradu in transiisse N. nullo modo possum mihi persuadere; sed sit mutatio per ῆ in ut ita , unde PrahP., M. M. Iosi, 7. . Vulgo Π

5. re sinalis radicum Sanscriticarum ti . l. iniicienda non est mentio, quandoquidem a radicibus ipsis non mutuatur sermo scenicus formaS, sed formatas iam Sanscriticas in se recipit. In his itaque nullum est V sinato loquelae scenicae. In nominibus in re Prahriticus sermo aut themata tuetur Casuum augmentatorum in ar et iar, adiecto ut ea ad primam declinationem detrudens: mi- II etc. a MAJU; Rπ-tur etc. a aut ex abl. et genit. in ΞΠ eiungit thema declin. adae ita

De quod in radicibus quibusdam sistunt grammatici, valet, quod mox observavi; non has

132쪽

radicum formas respi Cit scena, Sed eas, quas e radicibus ossicias usurpat Satisci ita ; in his autem quum evanescat Prorsus V, haec vocalis nullas hahet in Pra L r. mutationes. Similiter res se habet ita genit. Plur. vOCC. in nam genitivus ΡrahcProliciscitur a thematis Prukriticis in X et S. 5. De ἔ. Var. I, 32.

Solius exempli' pro forma explicanda est per divulsionem Dum Var. III, 59 consonantium T. Dici itaque potest, mutatum fuisse in atque hinc fluxisse S. 6. De Var. I, 34-38.

Huius diphtbongi aut i correptio sit levior in aut gravior in et i, aut v dissolutio di-Ρbibongi in quam prius transit in elementa sua, quae singulatim esseruntur per sere ut Itali hodierni pronuntiant ai et au. Nam in Satiscriticum prorsus similis cadit mutatio.

i. t in Var. I,

Exempli. mainm etc. inmmi r Ρrab. 4, 6.-Μr. 159, IO. etc. Quae hic illic emergunt in libris , sine haesitatione Supprimere poteris, atque in omnibus quidem Ρrakrr. dialectis, ut uter Ρrab. 58, ult. 65, 4. iis h etc. Etiam ita composs. ut 3Ir. ISI, 4. - idi M. M. 69. I. 7a, I, at 8o, a. in s. 94, 3.

Geminatur post g ex ortum, sicuti post E

133쪽

dum erit. I. a) Mutationis in S exemplum est Var. I, 58. uir e quod ipsum a uir derivatum est; recurrit itaque diphthongus ad pristinam vocalem. Probabile mihi est, etiam in aliis vocibus observari hoc discrimen, ut ad originariam vocalis quantitatem revertaturi in i mutandum. At desidero exempla satis certa et libris collatis corroborata. In Θr corripi nequit vocalis, quia F non poteSt geminari. In ρο- Vik..5,7. Calc. rescribendum

cst jamj; nam id voluit Cod. Par. Nirinila praebens, quod in margine sciolus quidam per minexplicuit; voluit fimrb) In x transit i in ' a Var..I, 57. in mism n is, MP. sexcenties. Idem dubium est, utrum brevis vocalis huic positioni, an pristinae brevitati debeatur. Legitur Prab. 28, i5.) enimK:, Correpta vocali Ob geminam consonantem,

et ad diiudicandam quaestionem nil facit. Idem valet de Dis pro tau Vih. 65, 4. 5. Dissolutio in Var. Ι, 57. HΠa pro Uio, pro isV; pro W; contra Gi Prab. 9, v. in . Poetae in universum praeoptant V Programmaticorum et pendet etiam haec quaestio acrisi textuum accuratiori .

Pro ira aut aut iri tradit Var. I, 56.

S. 7. Dc m. Var. I, 40-48. Prorsus easdem mutationes subit ur. I. Transit in ul. V. I. 4O. Exempl. Mqur

134쪽

tationis in S nulla ono lavi exempla Certa. 5. Dissolutio in M. Var. I, 4 i. VIT ;etiam h. I. praeserunt poetae UI; saepius tamen o quam VT legitur. M. R. i5, 5. m. Vi L. I Oo,u. fri Pro miri, M. M. 98, 9. etc. At saepius etiam peccant Scribae, NI POnentes. M r. 150, 8. -ἔpristis prorat Sillegitima est contractio, quum sit verbum denom.

P. exhibet UUIII; neutrum fortasse verum Est . mcerte mendosum; πVI legitur in Ρ. pro ur' Vi L. 3o9. I. contra ibid. 3, 5. Ρ. ΠVR praebet, C. Contra ITI'. Utt. I9, Io. et legitur; ibid. 42, 7. Um, Contra PP. ι9, I. et si , I . ubi recte Π r editum est. At quum in talibus rebus nulla sit ratio, cur grammaticis fides sit deneganda. ubique ex- Pellere in e textibus Prahriticis debebis. Pro fissu permittit grammaticus aeque atque URN I, II. Potuisses hoc explicare ab inversa immutatione, esse elisam vocalem X dipli-lliongi ur. Nescio tamen an recte. Nam dicitur POLr. Πῖ. sem. ΠῆUI vid. ind. . e Sanscriticis Uret mi pro et mri et resurgunt formae primilivae vocis, in Sanseritico positivo deperdilae, in Compar. et superi. Πiis φ*ὶ superstites. Sim-

Aequo legitima scriptura cst M. R. 77. 6.

garu etiam Palicum est. Vid. Vir. Clar. Boui notis. ilu

135쪽

plicius est. mTa derivare a Np, quam elisionem S v alis assumere, siquidem hoc diplithongi ut elementum in Pruhr. haud facile loeum cedit

alteri N. Mi . io7, 4. N in ed. C. tu Cod. Ρ. aeque mendosum; resinge ex hoc ΠS'. s. 8.Itaque vocales et diphthongi Prahriticae sutilhae: Η, in , S, S, m. Hae omnes in illo, medio et sine vocabulorum inveniuntur. Tventur etiam hae vocales plerumque locum suum Sanscriticum, si sonus tantum respicitur. Nam quamvis repperiantur multae harum vocalium mutationes Ρrahriticae. Eae tamen in singulis tantum vocabulis cernuntur et nulla generali

linguae lege iniunguntur. Sonum quum dicam,

intelligo sonum vocalis a, vel i etc. remanSiSSe, immutatae quantitatis nulla habita ratione. IIacoenim, in Sanserita grammaticis legibus accuratissime circumscripta, ita scenica lingua vinculis suis est relaxala. Peculiari loco de ea re tractaturis Pauca tantum nunc praemonenda sunt. Negligitur itaque Ι'rakritice quantitas mocalium Sanscri-licarum, servatur quantitas vocum; i. e. syllabae Satiscriticae longae corripiunt vel corripere PDS- sunt tu vocabulis Ρrahriticis vocalem, si sequvu-

136쪽

lur consonantes duae et est positio; quo sit, ut quantitas vocis totius eadem restet, licet vocales singularum syllabarum immutatae Sint. Ex. gr.

media vocali. Iciversa ratione produci potest Sanscritica vocalis brevis. Elisa alterutra Cons nantium duarum, ex. gr. - cs. ind. pro inr m , utrobique remanente trochaeo. Tertium genus est, quum praevaleat contra pristinam quantitatem lex consonantium geminandarum et scribaturum' pro In omni hus his exemplis mutatio est quantitatis, soni autem nulla. Praestat de illa posthac dicere et hanc separatim tractare.

S. 9. Dc immutatione vocalis N.

i. Transit in Vari I, 5. pro biae M. B. 6, I. , pro ποῖ, fit impro mΠ cs mreri), pro NT etc. DU promia Var. VIII. Debilitatio est vocalis ia, in Sanscrite rarius . in cognatis linguis Latina et Gothica saepius obvia φ . In iMIRI autem pro tam deberi videtur ant. In fimur pro se salsam credo rationem Vararuchis, elisam syllabam N et divulsum esse complexum in , ut sit in Sanscrr. vocibus, veluti ERITU e ista pro min; au-

Cave autem ne ex salsis interpreti mentis scholl. hanc admittas mutationem, ubi nulla sit, ut ex. gr. N. R.

106, 9, ubi per em II explicatur. Poni do-buisset et risui, pro N est. Cod. P. legit u ' quod

Vox est nihili. Diuiti se by Cooste

137쪽

Em Prahr. in media voce semper sere evanescit; semur itaque etiam esse potest pro im Π m. Addo exemplum aliud. Var. VIII. si .i i ni tmetri Posterius est pro Rim vel

Hyri, omissa littera Canina. m regularis est muta

tio pro In pro in i attribuendum est sermationi, ut in Myr a m. m g Π a m , posito

participii astixo ur, et geminata Consonanti Post vocalem brevem. a. In g Var. I, 5. Dictum est de hac mutatione supra S. 5, 2, d. eam maximam partem attribuendam esse seq. vel U. Exempli. mm pro S I, pro pro Ni . Miror hanc mutationem saepius non inveniri, quum eius vestigia iam in Sanser. deprehendantur ici declinatione neque atque in Coniugatione, potissimum in persecto reduplicato Contracto. Pertinent tamen huc formae trinu, et aliae IV, 26. positae. Λslixo eas formata S eme, apparet ex exempli. M. R. I IO,

44, 9. etc. Quod remanet fit, ais xum est Satis r. Os; geminatio consonantis Prakritica. Sunt itaque pro Niri, uiri, et g debetur T sequenti. Hinc etiam repetivi ab viri, non a PraepOS. at a vocula usu non frequentata, eodem sensu quo Ninponenda. issem quod tamen rarissime legitur, salsa analogia ad fae reversum esse dixeris. Mirum autem est, quum eandem analogiam sequantur et, tibi dem); esse pro fri, Certum eSt. attribuendum tamen videtur sono vocalis ι, qui in v locum habuit, sicuti ici evauescens Ti

138쪽

Praecedens a in E mutat. Num igitur derivandum est a forma quadam in libris insolita incit Aut contractio est pro i. e. Uriar Maxime arridet, si legitima sit scriptura, derivare abuti certum est, et I UI, Var. I. 39. supra P. II 5. derivanda esse ab et Adseqq. pertinet', quod nou ab inr, sed ab fluxit. 5. in A. Silentio praetermittit hanc immutationem Vararuches cap. I. suppeditat tamen exempla, quibus patefiat, N interdum mutari in 3 propter labialem antecedentem. Apponam exempla o cap. VIII. v. Dhatuputha. qm VII nT i 3- i Altera forma vix a - derivanda est, prior ponit pro V. S Pro T geminum autem ab antiquiore quadam vel provinciali forma

quae t contineret, fluxisse videtur; nam a ris vix repetendum est. Ulut hoc sit, S pro N a labiali prosectum

est. Idcm cernitur in pro muria inI; restringit mutationem hauc ad - cum Sit compositum Va-

raruchos: Arer VII ET PIT; at demonstrant alia exempla vel sine praep. Sit explicari posse S. Nam quod pro NMIsi tanquam Prahr. sormam praebet Var. Imst, haud dubie depravatum est e Uniri Similis est ratio formae Prahr. rad. Vari VIII. P II i i i Prior, ut ratidicum mala tri a mere pro synere s initiato elidit; altera per divulsionem conss. singitur, v autem inseritur propter labialem seq. Cf. in . infert.

139쪽

resoluto, u autem remanet. In formis verbi, ex.

gr. na I similis est divisio vocalis a in 'ante uiri; procedit enim forma a radice π PPO H , non a Idiri, mutato a in u; pro Uim dicitur Prahr. primum tyiam, quod dein contrahitur in sium. Var. VIII. Vid. infra cap. V. Pertinent huc etiam VP pro Um et quaedam Prono m. mri formae, de quibus suo loco dicetur. . Ita in nulla proprie est vocalis u mutatio, sed olex a sit, sequente aut Visarga pro T, utSanscritice ante sonoras, aut S, si post elisionem Consonantium Cum V Cnniunctum fuerit. Huc

pertinent exempla a Vararuche I, 8. 9. posita. Paullum diversa est ratio exemplorum I, 7. ubi uia in vi contrahitur. De his vide infra coci- tractiones. In I. 6. pro ες exemplum est mutationis in Prahr. re vera singularis et pro sus Lendicae; nam in elisione syllabae T. Caussa mutati a in o quaeri non potest, sed mutat M sequentem vocalem in o , prorsus ut Tendicum τύhu pro vahu, de quo omnibus numeris abs luta est disputati O BURNOUFII.

S. 10. De m.

Praeter alternationem quantitatis cum v haec vocalis vix subit mutationem et strenue locum suum tuetur. Nam quae ponitur a grammaticis

mutatio ita nulla est. Vide quae disserui in indice s. v. in et quae videtur esse Permutatio

140쪽

Cum 7. Ex. gr. mi, usitatius Tm', nulla est, sed contractio. de qua infra dicemus. Unum tamen est vocabulum . ubi pro UI re vera legitur si, in pro φα . EXPectares yr , quod Ult. 42, 7. bo, S. Prab. Io. 9. 39, ult. 4s, i. s. 47, antep. invenitur; saepius tamen obviam sit m M. M. 54, a. Utt. 15. 4. 66, io. Viv. 6, 4. etiam in P. aeque ac 55, 4. Io l. II r. 72, D. et 175, 1. , 84, ID. Vides ε hoc ante geminam Consonantem positum esse, quo sit, ut Pro correpto accipi possit. Tale autem V cum ς permutari Posse, mox videbimus. In eam igitur inclinor sententiam.

scenicam linguam non classicum ante oculos habuisse, sed formam quandam vulgarem m. am derivatum, eliso m radicali, et posito formativo, ut Mipi sine dubio a in fluxit. Reliciendam esse scripturam per Propter silentium grammaticorum, temere diceretur; at Caret tamen res accuratiori investigatione, et magni sane faciet siletitium grammaticorum, qui ex accurata singularum exceptionum mentione et seleCtu exemplorum perspexerit, ab eis diligenter consultum fuisse usum poetarum. MrichchbaLatim autem et Kalidasae dramata potissimum respicit Vararu-clies sive potius Bhamahas. S. li. De q. Var. I, 12-17.

Inter eas, quae sistuntur a Vara ructae, mulationes sola in vere hoc nomitio est digna. enim est pro 'in Sanscr. non pro insiugulare est exemplum positi v pro Tit