장음표시 사용
151쪽
Consonans geminata, habet quivis alius consonantium duarum complexus Praeter qui nou necessario positionem facit. De et infra est disputandum. S. 18. I. Maxime frequens est correptio longasi vO
S, non Ul dissu ibid. 55, 8. Et scribendum in omnibus hisce complexibus aut ut Mria 5, 6. aut M. R. I 47, IO. Cum P. DOucum C. vel Utt. 93, i 7. Atque omnino tam certa est haec regula, ut etiam duom corripiantur, ut Mum pro Utt. 9, siti.
152쪽
4. 8. in quo participio aeque legitima et frequens est scriptura per c . Var. II, 16. DΠΠ - -r M. II. 158, 8. - - -r Prab. 4, 4. sic enim emenda, nisi vis mimam Patochice loquentem. Prab. Sin I. - - irri Lah. 68, 5. o S in X. Π - Mai M. M. 55, 9. πη - Μr. II 2, 2. --Mr. 14o, 6. M Utt. 66, 1. 5 - fi Viv. 55, 5. UmΠΗ - RVI Utt. IO , IG. 'udi in M' M. M. 98, Q. uti rescribendum est. At sat sit exemplorum, quibus nil probarem, nisi grammaticis et ipsius linguae natura stabilita esset regula; nam in quavis sere pagina Prahritice scripta
haud semel contra eam peccatur. Peccatum a Lem non est, ubi ex adversa parte aut producitur brevis aut retinetur longa vocalis, omissa alterutra consonantἱum. Al Sunt quaedam vocabula, quae non utramque, sed alterutram tantum
admittant scribendi rationem. Si eliditur r et uin e transit, forma legitima erit o. Var. III, 57.
aeque ac in . . pro B I cs. Var. ind. Et similia sola est scriptura permissa propter si et locum cedere debet consonans minus sortis. Deum pro um habemus praeceptum Vari III, 53. et peccat M. R. I, I 4. uterque liber, scribendoumm. Prorsus salsa est ratio aut Chegyi aut scribae, qui Per. h. sere semper muriati Exaravit. 1, 14. I, 8 Elc. Iu aliis expecto industriam odilorum suturorum, uL Certiores fiamus, quamnam
153쪽
in quavis voce praeoptent libri scripturam. Satius in universum est, Corripere Vocalem, quam elidero consonantem. Rationem mox videbis. Equidem Pergo. II. Minus frequens est productio vocalis brevis, omissa alterutra Consonantium.
non ' f), e regula grammatici; USI pro egI M. M. ii 5. I. Eet S non bene distinguere norunt Panditae; ZITI ibid. 59, 5. contra Var.iIV, 55. quidem est, sedi teroquin iusta forma; huc pertinet Vari I, 2. - pro WΠ; nam scrip t. MVI contra III, 57. est, ubi mΠ, - , legi debet contra cod. eram Rat. 7, II. longe frequentius it B Ndi; mimilam Rat. I S, S. contra uim mVar. I, 7. u dii pro Um: Prab. ia, IO. mmm ibid. 57, 24. at longe saepius met'. siri pro im M. M. 12 I, 2. etiam heio frequentius imΠ; fim i. o. λ- HI, termin. genit.) ex reg. gram m. Mic pro id e sola est scriptura probata; pro im Var. I, i 7. Vth. Isi, S. In praepositione φὶ D ante complexum cum Π
Praepositiones ab initio, ex. c. in Vedis, uti in lingua Zcndica, separabiles, in Sanscritico sermon Classico, Pnt eis exceptis , non separatim ponuntur, vid. Hi top. I l. p. 69. In Prukrita etiam paucae istac ea facultate Privatae sunt ci omnino tanquam pars Vocis, Cui praeponuntur, habentur. Remanet tamen hoc discrimen, quod ΣῖI ante V seq. aliter mutatur, quamm mediato ct quod i - ri: ante V, amat Visar. gam cum contrahere intuit, non assimilare isar-
154쪽
solet produci vocalis et olidi cons. altera. Em I, M. M. II 8, 2. astitu Viv. 28, 4. ut Vari I, 7. at ibid. 7, 7. H-I C. iamri serim T Ilat. I 5, 5- in et M anteri particulae servant regulam sibili sinalis dimittendi et fiunt et L, sequente Consonanto una: - M. M. 55, 8. Miram; Iirmet Utt. 6r, 36. - di arsi; uriUM M. M. 55, I non mete, uti ponitur ici ed. Calc. hoc scriberetur Rimm d T M. M. 123, 5 - 'NU; m T M. M. 368, 8. non mi T, uti est in C. , - ':RT; M. M. Io, 8. ubi foede exaratum est LXV; S , 33. 55, 8. H. ante vocabb. a sis incipientia a sit, eiecto evitatur mutatio complexus mediatis in Var. III, 4o. Hinc Umi r M. M. 55, 8. Ana M.
M. 67, 9. De in pro S in hoc vocabulo infra di
cetur. Forma S. assi in i lato T, salsa est in hac voce ct in Sur L. 38, a. II, 8. iuxta Var. III, 4s. etc. Recte AN ibid. i 59, i i.
gam consonanti sequenti. Nis pro huc non pertinet; es supr. p. 133. Quod de ra: monui, valet etiam de sive potius C; nam quo tempore originis suae fundamenta iecerit sermo scenicus, EVR-nuerit haud dubie sonus sibili sinalis. Ante alias consonantes quam U, praesertim ubi in in et San critice transire debeant, sequi solent hae particulae regulas generales. Praestat itaque scriptura uultui . M. M. 119, 1. et cmcndanda quae logitur ibid.
'ὶ Addo et novas radicum formas pro et splorsas e Productione vocalis, eliso auginento IV lae Diuitiam by Cooste
155쪽
Ante complexus a nam ii incipientes inveniuntur longae vocales. Hoc loco exempli caussa ponam Hyla Vari I, II. ct siC Corrige M. R. I O, G. V M. M. 197, 4. Has et similes scripturas non reiiciendas censeo eam ob Caussam, quod Cum si seq. non positionem facit ne essario; si cons
sonantes olidi potest in versu. G. Lenetium ad ViL. P. IOI Defendi itaque posset, si tanti esset, scriptura fi u o i m , similesque, quae passim eme
gunt, licet haud duhie praestet iam, uti legitur L. 55, 4. Var. III, 5 a. net interdum confunditur
cum eandemque debilitatem ascribere posses huic complexui. At neque satis bonae notae est ista permutatio, neque Certa sunt exempla longae vocalis ante usi conservatae. Ante corripi vidimus vocalem longam et quod Miny, et similia inveniuntur, eo non probatur, non
sacere positionem, quia corripi possunt g et Q. III. Servaretur etiam tum quantitas primitiva secundum principia huius sermonis, si vocalis
Ionga ante Consonantem singularem Corriperetur, geminareturque ConsonanS Sequens; eX. gr. Si scriberetur VII. At exempla talis scripturae tam PauCa et incerta sunt, tam altum est grammati- eorum de ea silentium, ut manifestum sit, eam esse a scenica loquela alienam. Ilematici vocalis
elassis I. Vid. Var. Dii. P. cap. VIII. Scriptura: ἰuk. 130, 10. his Peccut.' Certum cst exemplum ci dul- pio M- supra P. 142.
156쪽
et variis modis immutatur consonans, uti PosthaCdocebitur. Fit itaque II aut m aut Hac re considerata, intelliges, talem esse huius sermonis naturam, ut Corui lior Plerumque sit complexus consonantium, quam τοcialis longa ei praemissa; inconstantior Consonans cum alia non aSSOCialia. quam vocialis antecedens longia. Vocatos breves nune non moror; nam haec eo consilio disputata
sunt, ut melius explicari possit natura diphthongorum g et M. S. 19. De
Si ir in vocibus Prahriticis iuxta principia
mox posita consideramus, invenimus a) sine immutatione remanere ante geminatas vel coniunctas Consonantes, i. e. tum, quum corripi debeatit vocales longae iuxta g. l8, 2. Gem-Plo Sunto: - , etc. sexcenties pro Vri; - pro
GK M. M. 9o, I; Π ς pro S Vi L. Iai, 9; P isset M. R. I 35, a. α Mutari consonantem prorsus eisdem modis atque sit ita consonantibus singulis post vocalem longiam 9 cs. g. 18, 5. ex. gr. mm pro Wm M. R. 77, 3- Pro pro sexcenties, alia
S) Denique geminari consonantem ab origine simplicem, post pro m Var. III, 52. Rat. a8, 6 ulti Viv. 72, 4. Var. III, 56; Rat. 5, i S;
157쪽
ih Mim Vari iud. etC.; pro M. M. i Osi, IO. Codd. 58, ult.; Pro h. 56, 3. A mota thesi non prosectam esse geminam Consonantem, demonstrat Ur , , , alia. Hoc ultra progreditur, quam sit a vocalibus longis; o lege autem, quam sine g. anteC. POSui, apparet, positis duabus consonantibus, cedere debere vocalem et si longa sit, corripi. ItaqueConSequitur, ut correptum sit V ante Complexum ConSOnantium, longum autem remanerE nntC VO- Cales et ConSOnantes singulas. Quum autem desit signit in ad c pingendum, mutatio haec pronuntiationis est. non scripturae, et significatur ii tera V sonus tum brevis, tum longus; i. e. vocalis an Ps.
4 Probato autem, signum V indicarii luos
Sonos E et E, Porro sequitur, ut V Pra Iriticum diphthongus non sit, utpote quae natura Sua sit longa, sed vocalis simplex indivisibilis evaserit. Intelligo autem II, quod e Sanscrita recepit Pru-krita; idem praemoneo de Q.
5) Ab hoc ancipiti distinguendum est, si
originem respicis . aliud g Prahriticum e contractione Orsum, de quo infra dicendum est; conflatur id ox u et k; eadem itaque clementa continet ac Sanseriticum. Nil habet utrumque ν rei lu
158쪽
tur ita nomin n. Sing. VOCC. in V. 6ὶ Ex anteco. apparet, transitiones vocalis in quum sit e i. e. quum excipiatur a Complexu ConSOnn. ut id ia , Ur, vid. Supr. S. 23. ad Gutturin non pertinere, verum mulationes esse in vocalem aliam brevem cognatam, at soni obscurioris; mutationes vocalis i in i. e. e, ut etc. supra S. II. transitiones esse in Cognatam v
calem longam; mutationem diphthongi in supri
S. i5, 1.ὶ re vera esse Correptionem aeque atque transitionem ita alium sonum; denique corripi licet signum remaneat idem, quum retineantur duae consonantes postjSanscriti cum supr. titi a. aut geminetur consonans in Sanscrita solitaria supr. titi 5. . Paucissimae sunt correptiones diphthongist figurae solius habetur ratio; permultae, si sonus
Experimentum si facimus huius doctrinae
in versibus. id inde demonstrari non potest, Correptum esse V ante consono . positionem facientes, at satis demonstratur, g Corripi a poetis, in cass. singui. sem. Vocabb. in vocali. desinentium post loci-gam vocalem antecedentem, Iongum Contra remanere F Sanscriticum ante consonantes singulas etvOCales.
159쪽
cod. P. infra indicavi: mma uini mini i fiumns . O i uunnmi i ni Urq iiiij η qtia hetis longa iuxta rogulam. Mox aliud sequitur in eodem dramate: Eliu 3 istium i i mo m. C. ii Ruso i xntis Πῆlvii'i i fit rim Num ui Πηρ breve eruit iam Longius ad Vili. P. IOD. EX inflecti. sem. πιν, omisit M. Quae protulit exempla, ex inferioribus dialectis petita, a meo consilio nunc aliena sunt; alia itaque Proponenda.
mi p i immitur m V iit no ατ fissa S. D. p. 65, 35. praeter alia emendandum est Urg υ-υ, pro Uri. Caussa correptionis in praecedente vocali non posita est; nam, ut tamam, locativos sing. mact
a mi Ru pro Tris. Non tognovere, ut videtur, editores aliam sormam doctiorcm, minime ignoravit scriba Cod. P. Seiungi m ab antece. Propter caesuram. Ex Pli- eari debet lectio MAI a P. corroborata per ablativum, ni per UI; lege m v v υ υ, omisso Anus ara. Mallem zΞ ΞΠ . Arya est metrum liorum disti.
160쪽
declin. φὶ ubi brevis antecedit vocalis, et g non corripitur, alibi quantitatem servat g etiam Post
longas vocales. φφὶ Eam in accentu quaerendam reor, qui alienus est in uuiversum a sine verborum Prahriticorum. Patet igitur, g finale saepenumero corripi in inflectionibus istis seminini, et oritur quaestio, Praestaretne pro V Correpto scribere ut factum videmus S. D. p. 6, io; Κ. Ρ. P. 43, 18. et Su-Pra P. λέ7. potissimum, quum grammatici utramque scripturam permittant. Meliorem Censeo, Siquidem lex est etiam PGLritici sermonis, scribere Prorsus uti pronuntiatione e t serendum est. Alia est
ratio'correpti ante Coniunctas consonantes, quarum Complexus brevitatem vocalis satis iudicat. Scio contra usum esse liano scripturam, atsCribae tamen metri parum gnari vel curiosi sa-cile expunxisse inusitatiorem formam iu ς possunt. Utrumlibet praeoptes, lioc Certum eSt, 'SΡΓu-Lritice corripi et ita e et tu i ahquo ex hac co ex. gr. K. Ρ. p. 183. i Rrfora mor ma p. 109, t. 17. 'miri p. 63, l. 8. N. S. D.