Institutiones linguae pracriticae scripsit Christianus Lassen

191쪽

tractionem.sa clam post transpositionem olementorum U, VI, a. Pro itim, Et rim, transposito rium; o .m; T Ex um, Et mm:. Vid. pronomina. Terminatio a. sing. imper. med. SanSCritica transit aut in m

aut in I, olim vocali u, aut denique in Nir. Vide coniugationem. Plura non enotavi; nam pro Urim Enarrari potest, ut m I pro TUI. SuPr. S. I S. 5..Dὶ In composs. Ucim contrahuntur Cum T, s. i in cum S s. S in Ut, si X, S a singulis excipiuntur consonantibus.

o et V I M. M. 00, 5. yΠΠ ΠCH in M. M. 98, 33. o πτwr et ut Tm; προ tam e I ct uix III RaL8i, M. Immo vincit interdum ur, quod Sanscritico oriretur ex u et v, CODSOnantem geminam seq. ita ut una elidatur. Rarissima sunt exempla et non ab omni dubio libera; unum legitur C ah. 7I, 7. Rume Rum et ui RiK pro uime ex usuri; aliud Prab. 7, 9. Pro um'. fit dubia est scriptura. Vocabula Sanscritice a luci pientia sequuntur mulationem suam Ρrahriticam etiam ita Com POM.

192쪽

rationem et dicitur e sinu et in et pro Wis. Var. I, 28. Π m invenies UaL. 69, si a. Saepius. MD 27. De Docialibus inserendis. Var. III, 58-65. I. Inseruntur VOCales inter ConSOnantes coniunctas, quarum utraque sortior est, quam ut alte

utra locum suum cedat. DivellunIur itaque vocali inserta, ut ambae restare possint. Fit hoc praesertim itiitio voca hulorum, siquidem initium vocis omnino mutationi magis refragatur, quam me dium et finis. Assimilarentur praeterea Vocabula nimis multa, si ubique ex duabus initialibus consonantibus una exsul fieret. Neque alietium est Prorsus hoc genus a Sanscrita; constat enim e Panine olim pro 'r' inin dictum fuisse a. Distinguenda est ab hac consonantium

divulsione per vocalem insertam primum dissolutio semivocalium v et a in V i et S, ex. gr.

J Silentio praetermitto exempla omissae contractionis de-hilae. Satis sunt frequentia. Unum tamen Est genus quod oriri videtur ex inscientia librariorum, ignorantium multis nominibus Prahritice addi uiuxumor, quod soleat in v abire, aliis quae eousonantibus torminentur, pro genere aut v vel in. Hac vocales additiciae contractioni refragari non debent, ut sit in

193쪽

uillam pro myr, Nini pro LM. Var. III, 65. Pro T, IN pro mi. Var. III, 64. mssu pro Τῖπx; deliis vide S. 7 i. S. 75.: secundo loco alia inflectendi ratio; nam si infinitivus radicis r Prahritico audit iii , non est a a I si divulsum per sed adiecta est terminatio infinitivi I per vocalem Documento est participium uid , quod nulla ratione poteris derivare a uri Prahrit. T , sed additur e ri themati praesentis Per . 5. Desinitur vocalis inserenda plerumque vocali syllabae subsequentis stri Πτm ap. Var. et Consonantes a vinculis societatis liberatae sequuntur, si fieri potest, regulas scenico sermoni Proprias. Sic a primum sit ΡΜ, . Prahr. I, hinc NIs et vulgo mTr. ri et fi divelli soletit per T.

Eodem modo verbum mutatur; in Prab.

Addi potest e ut M. gominato in Oblocium iu radice. Cf. Var. cap. VIII. Et Vi L. 33, 4. h. 47, 6. etc. Quae legitur forma Ult. 75, ib. Hauriti nil est, nisi mendum, male lecta iuuctura') Ilaec sorina Pilieaehien dicitur Vii P. X, 7. Idcm unicido pro VII. ut stiri ut Prab. 4, 4. cs. Vur. III. 33. itaque in penccipua dialectri admitti videtur in solis u in ot divulsio n alis a sibilo Per a.

194쪽

Interdum vel amni iri singunt scribae. Ultia 5. S. Iegitur Hr Ost pro erram: nescio quo iure; nam solet e syllaba fieri es r. 5. inseritur vi ante complexum Consonantium, quarum posterior vocalibus Ir assecta

rat.

'ὶ Uit. 13, 7. in solioli. salso per is c enarratur, rescribe in lextu Huc pertinet etiam ζst ut pro Uy, sed praefixum est ri et ri sunt tu, evanescit T. Vih.

imuisit sine ἔ praefixo, nescio an recte. '') Longa vocalis his vocibus nunquam inseritur:

Viv. 51, 10. sponc u pro Q nil est nisi dissoluta soria

195쪽

6; etc. Utt. 54, sin . vix proba est Scriptura. in Π pro et 1ar. Dii. Ρ. a Vararuche non ponitur et alia eiusdem generis leguntur in libris:

6. X inseritur tu pro. E UI Sexcenties; in ussi pro 'm. CL Var. III, 64. et ind. Utroque loco ob sequentem labialem. um pro Uri forma est a Var. proposita. Alia huius genoris certa non

sunt. GSdul e ss u Pro miIII Rat. 24, . Omni Caret ratione.

FH pro Mr 82,4; forma vulgatior est M. Quod M. M. 339, G. legitur et in scholl. explic. per

196쪽

mE corrige - , explicandum est Per MN, unde etiam Satiscritico fluxit m. M7. Ρrorsus alia est ratio insertionis, quae in Seqq. Cernitur; vocalis enim inserta non seiungit Consonantium duarum unam ab altera, sed separat vocalis V, ut videtur, cognatam VI a consonantiquae sequitur solitaria. Primum tamen exempla ponamus. Ponit in Dilatu Pallia haec Vararu-cbes: in πω a y arran im i Uin in I MINT Miam. EN mu i Addit mox V nn ii mu - mur: i Elumielc. Duae postremae radices huc non pertinent; nam oritur Vin e in ri, M. Im. II 8, I. Imit omuiri elisione semivocalis π. Eodem modo explicanda esset serma ia i , si re vera a lim prosecta set. At utuntur ea poetae sensu sandi, ita ut patefiat, esse inde pro aut a SI, flare. Ratu. 7.

in Consulto omisi vocabula, in quibus S anto G insertum

nam in hisco contraria potius est ratio. Mutatur Uprius in A. ut in V-ῆNT; boic non inseritur zz quia accentu caret syllaba snalis. In tu emeri, due, dintra inclinatur A versus syllabam sequentem graviorem, eamquo quasi amplectitur. Hinc oritur sis, quod tamen saepius in istis exemplis non scribitur. cc Rat. 64, 5; eto. In pro uia iis oritur m ex S. Similiter ex sit VI - sy. cf. supr. P. 160. et in . Cap. III. U. 'ρὶ Somel sit monitum. poni a Vararucho soro semper sormas maxime Prukriticas; aequo legitimae ex ipsius monte sunt et muri t

197쪽

r. ia T. ProrSus eadem analogia cernitur in sim pro Im. 96, 9; Io4, 6. Est tamen etiam radix sanscritica λ. Etiam Et exstat sensu siccari, et derivata est haud dubie a eri, flare. Restat itaque tantummodo m. cuius forma in catalogis radice. non invenitur, at probabiliter exstitit in lingua familiari. Atque omnino e radicibus in uroriae videntur, quae inveniuntur in Nam tPraeter tempora specialia vix obviam sese fert et quartae classi in permultis verbis vindicandum est sunt enim verba in t maximam partem neutra, quorum Coniugatio ab initio quarta videtur suisse.

Cf. Ind. Bibl. III, 88.

In exemplis istis itaque u insertum non credo, sed elisam semivocalem tr. US. 28. De Samni et poculis cncliticis. I. Probe scitis inter ea, quae iam explicuimus,cme multa, quae pertinent ad Sand him, si Sanscriaticum ponitis technici vocabuli sensum. Eodem tamen tempore vidimus, extra Compositionem nullam in universum exstare in Ρrahrita mutationem 'in Cum his confundi non debet Bat. 31, 15. urussit h. 88, 12: VIVI, Gah. 142, 1. mim Vik. 45, 11. 31, 2. P. ted. Calc. male Mimiit ) etc. a ut iuxta Var. VIII. i inrt Π ' i .r θες i Decurtata

in larmis quibusdam radicis T. Vih. 55, 1. nat. 31, 4; 56, 1. Elc. - iam iri; sed in Miu pro uRI

198쪽

litterarum vocabulorum sitialium ob litteras initiales voco. proxime sequentium. Abest igitur a sermone scenico pars Sanditis Satiscritici maior. si exceperis voculas quasdam encliticas, quae Cum antecedentibus Coniungi solent. Quae ex haz Caussa cernuntur vocalium sinalium et initialium mutationes, liceat Saninim dicere Prahiticum, deflexo primario vocis sigui sicatu ad naturam sermonis deterioris. Supra iam monui praeter An varam alienas esse a sine vocabuli ceteras cotisonantes, omnibus contra vocalibus posse vocabulum siniri. Ρarticulas quas dico encliticas singulatim recensebo.

a. Satisor.- Prahriticam sormam induit D. olim vocali initiali, si alii voci subiungitur cf. Var. I, 14, ubi scriptura est codicis mendosa upro fit. S. S. Io. Abundat ivs per textus; id autem

quaeritur, quomodo tractandus sit sinis voc. ant Cedentis. - his, - fit. - S ius legitime scribuntur, correptis V et Q. Exempla sunto: fir M. M. 58, sin . Nimir Θ Μ. R. 16, siti. ; Mr. 55,i; et quae invenitur scriptura per in masc. anteis, ut ' L. 15 , Io. tu, Vi L. iro, 9 ΠΠΠ se . a nulla regula postulatur atque minus placet ob ambiguitatem, quae inde possit oriri. Falsam igitur reor, nisi nomen praecedens aut vocativus sit' initio sententiae iuxta Var. ρο sit: dubium milii

est, utrum re Vera sit pro an pro alia vo

199쪽

aut thema nulli innectioni obnoxium. De Satis- critica particulae constructione CL Windiscliman

mus in a, omitti Posse ubicunque ' finalem; unde consequitur, ut sonum habuerit valde tenuem. Sed vel propter hanc rationem in ProSaria Ora tione omitti non debet signum ante is et similia cnclitica. Fit tamen saepius; um iri Vih. 9, 3 ;iustrat etc. Dissicilior est quaestio, si is excipiat terminationes m. S. Ex ratione huius linguae scribi debet aut - '. m, S iis, aut Correpta vocali praecedente: -u D, D, A D. Fluctuat usus. et Vel saepius peccatur, Scriptis longis voca libus ante D. M R is M. M. 88, sin .; is M. M. 9u, 8. ini in Prab. I9, io; U M is Mr. JO7, 32. . sinistri; virunt is Uah. i54, 6; matomidi is Uah. 12, 2. Scripturae diversitas eadem eSt post VI. UIMI-Dim is Rat. 48, ult.; - iri is Rat. 63, 2; Rum lit pro U ah. 33, 32; Ummi is Mr. 54o, 7; cs Uah.

68, 5 etc. tinnio m nom. Plur. maSC. Pro I. COT PEPtum invenitur ante λ. Cah. 8, antep. Eadem variatio post S. Vili. 216, 7. Gum is etc. Metricae rationes litem dirimere nequeunt, ex linguae autem usu apparet, Potiorem esse et Equentari iri antecudcuto vocali Correpta. Nequo Obstat, quod hac scriptura prorsus similes fiant

200쪽

nomian. voce. in et S et S; nam idem sit in nominativis absque is seq. Scripturae miri, tiri,

Am usu non defenduntur. Exstant praeterea multa exempla Conservatae formae ex. gr. i muri Rat. 48, io; mistr M. M. ti O, 7; ita his prorsus absurdum est scribere, quum t prius contractione lantum longum fiat. Ne lianc formam expellamus. vetat nubes exemplorum. Magis dubia est res, si Tiri contrahitur cum in nom. Sing. sem. vel V instr. sing. masC. et neutr. in Frequens est scriptura utravis inui in Ut L I9, Ii ; inistri Prab. 42, 5; M. R. Io8, 13.

TUM M M. M. 58, 5; at praestare videtur in his scribere per ri unum Firi, sed haud ita frequenter sese offert haeC scriptura; altera certe praevalet inam pro Bast - rarius legitur; invenies L. 5a, 7; 67, 9. sed magnam ruinam paSsa est littera per totam hanc editionem.), immo in fallim. Vid. Utt. 55, 3. Videtur itaque . quod in talibus iuncturis forsitan etiam Sanseritice citius efferebatur, Correptum esse, ut in Cett. 5. Ρro uri dicitur Prah. R v. iis, nisi uiu sit cupide quaerentis initio positionis collocatum, ut Lah. i54, 6. Nin N; 45, antep. Uin; M. M. I 57, 5. uis um. Encliticum in post K. scribi debet let et reiicienda est scriptura mi; post vocalesta tute pones. N in M. M. II, antep.; M R ta